Kolosy Memnona
advertisement
SZTUKA STAROŻYTNEGO EGIPTU Kolosy Memnona Pięknie rzeźbione sceny czy posągi w grobowcach i świątyniach tworzono według ścisłych zasad. Artystów w starożytnym Egipcie obowiązywały trzy sposoby ukazywania postaci, zależnie od tego, do jakiej grupy społecznej należała przedstawiana osoba. Wyobrażenia bóstw, władców i wysokich urzędników pokazywano w pozycji siedzącej, stojącej lub kroczącej i w tak zwanej bezczasowej młodości: jako osoby młode i piękne; w tej grupie nie wolno było ukazywać starzenia się ciał ani wad urody. Urzędnicy przedstawiani byli swobodniej, tak jak wyglądali w rzeczywistości, z przedmiotami oznaczającymi wykonywany przez nich zawód. Prostych ludzi ukazywano w czasie wykonywania pracy. Do sławnych rzeźb staroegipskich należą Kolosy Memnona – dwa gigantyczne posągi faraona Amenhotepa III, który rządził Egiptem w XIV w. p.n.e. Przedstawiają one władcę siedzącego na tronie. Jak głosi podanie, posągi te wzniesiono na rozkaz Memnona, mitycznego władcy sąsiadującej z Egiptem Etiopii. Każdy z nich wyrzeźbiony jest w bryle różowawożółtej twardej skały (kwarcytu), ma prawie 16 m wysokości, 3 m szerokości i waży ponad 700 ton. Kolosy Memnona stoją w pobliżu Teb Zachodnich. Kolosy Memnona to dwa gigantyczne posągi faraona Amenhotepa III, który władał Egiptem w XIV w. p.n.e. Z Kolosami Memnona wiąże się pewna ciekawostka. W 27 roku p.n.e. trzęsienie ziemi uszkodziło jeden z posągów, który od tej pory zaczął codziennie o świcie wydawać dźwięki. W rzeczywistości trzęsienie ziemi spowodowało w nim pęknięcia. Poranne powietrze, rozgrzewające się pod wpływem wschodzącego słońca, przepływając przez szczeliny, wydawało jęk przypominający śpiew. Gdy posąg został naprawiony, śpiew ustał.
