Sieci Komputerowe I

Model OSI i TCP/IP, HTML, WWW



Szeroko pojęta możliwość wymiany
informacji pomiędzy użytkownikami
Współdzielenie zasobów sprzętowych i
programowych
Współdzielenie dużych mocy obliczeniowych.
Sieć komputerowa - budowa warstwowa:


Warstwy oprogramowania (layers);
Zasady komunikacji między nimi (protocols)
Dwa modele warstwowe sieci komputerowych:


Model odniesienia łączenia systemów otwartych ISO/OSI RM
(International Standards Organization/Open Systems Interconnection
Reference Model)
Model DARPA (Agencji ds. Zaawansowanych Projektów
Badawczych Departamentu Obrony USA, Defence Advanced
Research Projects Agency)
Korzyści ze stosowania modelu OSI:
■ Mniejsza złożoność
■ Ustandaryzowanie interfejsów -
Projektowanie modułowe
■ Zapewnienie współdziałania technologii
■ Przyspieszony rozwój
■ Uproszczenie procesu nauczania
Pomiędzy sąsiednimi
warstwami
• rzeczywista komunikacja
• enkapsulacja
Pomiędzy warstwy na
równym poziomie
(równorzędna)
• komunikacja logiczna
• protokół danej warstwy
Wymiana przez warstwy
informacji nazywanych
jednostkami danych
protokołu PDU
(ang. protocol data unit)
7. Warstwa aplikacji (application layer)
 Odpowiedzialna za zarządzanie komunikacją między dwiema
aplikacjami.
 Jest warstwą programów użytkowych, wykorzystujących
technologie sieci.
6. Warstwa prezentacji (presentation layer)
–
–
–
Wykonuje ogólne operacje na strukturze danych
podlegających wymianie.
Jest odpowiedzialna za szyfrowanie lub kompresje;
Konwersja formatów danych i kodów znakowych między
różnymi systemami operacyjnymi obsługującymi sesję.
5. Warstwa sesji (session layer)
 Tworzy struktury służące zarządzaniu komunikacją:
np. ustanawianiem, zarządzaniem oraz przerywaniem sesji
(połączenia).
4. Warstwa transportowa (transport layer)
–
–
Warstwa transportowa zapewnia niezawodny i przezroczysty
transfer danych między punktami końcowymi (komputerami).
Warstwa transportowa zapewnia wykrycie błędów i kontrolę
transmisji.
3. Warstwa sieciowa (network layer)
 Odpowiada za transmisję bloków
informacji zwanych pakietami poprzez
sieć połączonych urządzeń.
 Umożliwia uniezależnienie warstw
wyższych od zastosowanych technologii
transmisji danych, rodzaju technologii
komutacji, topologii sieci.
 Określa, którą drogą przesyłane będą
poszczególne jednostki danych (routing).
2. Warstwa łącza danych (data link layer)
 Zapewnia niezawodny transfer poprzez łącza fizyczne.
 Ustala początek i koniec bloków danych (dokonując - jeśli to
konieczne - synchronizacji).
 Wykrywa błędy i w miarę możliwości dokonuje ich korekty, czyli
zapewnia kontrolę transmisji poprzez łącze fizyczne.
1. Warstwa fizyczna (physical layer)
–
Zapewnia transmisję ciągu bitów poprzez medium fizyczne
(elektryczne, optyczne, mechaniczne, itp.).
–
Ustala zasady przyłączenia urządzenia do medium
transmisyjnego sieci.
–
Określa rodzaj złącza mechanicznego i parametry
elektryczne sygnałów.
Najczęściej stosowane protokoły warstwy aplikacji to:
 protokół FTP (ang. File Transfer Protocol)
 protokół HTTP (ang. Hypertext Transfer Protocol)
 protokół SMTP (ang. Simple Mail Transfer Protocol)
 protokół DNS (ang. Domain Name System)
 protokół TFTP (ang. Trivial File Transfer Protocol)
Najczęściej stosowane protokoły warstwy transportowej to:
 protokół TCP (ang. Transport Control Protocol)
 protokół UDP (ang. User Datagram Protocol)
Główny protokół warstwy internetowej to :
 protokół IP (ang. Internet Protocol)
1.
2.
Niezależność od techniki sieciowej:
Protokoły TCP/IP definiują jednostkę transmitowanych danych –
datagram oraz określają sposoby przesyłania datagramów w
różnych sieciach (niezależność od zastosowanych technologii w
sieciach rozległych);
Jednolitość połączenia:
Komunikujące się jednostki mają jednoznacznie je
identyfikujący adres. Każdy datagram zawiera adres
nadawcy i odbiorcy. Jednostki pośredniczące w
przekazywaniu datagramów na podstawie adresu celu
wyznaczają trasy;
3.
4.
Potwierdzenie na końcach:
Potwierdzenie pomiędzy nadawcą i odbiorcą zamiast
potwierdzeń między maszynami pośredniczącymi w
transporcie danych;
Standardy protokołów programów
użytkowych:
W obrębie protokołów TCP/IP jest miejsce dla
standardów wielu popularnych programów
użytkowych: SMTP, FTP, TELNET, SNMP.
Przeglądarka:
Program interakcyjny umożliwiający użytkownikowi przeglądanie
informacji dostępnych przez serwery WWW (World Wide Web)
HTML (Hypertext Markup Language):
Język opisu struktury dokumentów hipertekstowych.
Identyfikacja strony:
Aby umożliwić jednoznaczne wskazanie żądanej strony wprowadzono
jednolity adres zasobu: URL (Uniform Resource Locator), którego ogólna
postać wygląda następująco:
protokół://nazwa_komputera:port/nazwa_dokumentu
Protokół HTTP (Hyper Text Transfer Protocol):
Do pobrania strony z serwera WWW przeglądarka używa
tego protokołu. Przeglądarka żąda przesłania strony, a
serwer to żądanie spełnia. Protokół HTTP określa dokładnie
format żądań i odpowiedzi.
Złożoność serwerów – niska.
Złożoność przeglądarek
– wysoka:
 Moduł sterujący;
 Klient HTTP, oraz inne opcjonalne;
 Interpreter HTML;
Dokumenty statyczne: Serwer WWW dostarcza przeglądarce
gotowy dokument HTML z serwera, bez żadnych
programów uruchamianych lokalnie;
 Dokumenty dynamiczne: Serwer WWW uruchamia
dodatkowy program, który tworzy dokument przy każdym
zleceniu dostarczenia strony przez przeglądarkę;
 Dokumenty aktywne: Serwer WWW dostarcza przeglądarce
odpowiedni program, który uruchamiany jest lokalnie i
odpowiada za wyświetlanie informacji i interakcje z
użytkownikiem.

Zalety:
▪
▪
▪
▪
prostota;
pewność;
szybkość obsługi:
łatwość tworzenia (HTML – opis struktury strony bez znajomość języków
programowania);
▪ obsługa przez przeglądarkę natychmiastowa i pewna;
▪ może być bez problemu przechowywana w cache przeglądarki.
Wady:
▪ brak elastyczności;
▪ mało atrakcyjna forma;
▪ nieaktualne informacje;
Zalety:
▪ „większa” aktualność informacji
▪ dla przeglądarki są to takie same dokumenty jak
statyczne;
Wady:
▪ większy koszt (osobowy i sprzętowy)
▪ dłuższy czas oczekiwania na odpowiedź;
▪ po wysłaniu informacji do przeglądarki zaczynają się one
dezaktualizować;
Zalety:
▪ możliwość ciągłej aktualizacji informacji na stronie;
▪ możliwość tworzenia skomplikowanych, atrakcyjnych
stron;
Wady:
▪ jeszcze wyższe koszty (osobowe i sprzętowe)
▪ wymagania dotyczące przeglądarki i systemu
komputerowego klienta;
▪ zagrożenie bezpieczeństwa;