Sławomir Stanisław RUMP (1929r – 2009r

Sławomir Stanisław RUMP (1929r – 2009r.)
Urodził się 22.07.1929r. w Warszawie. W 1952r ukończył Wydział Lekarski AM w Warszawie,
stopień doktora medycyny uzyskał w AM w Warszawie w 1965r., doktora habilitowanego medycyny
w 1969r., także w AM w Warszawie. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1976r., a profesora
zwyczajnego w 1986r. Staż podyplomowy odbywał w Instytucie Fizjologii im. Pawłowa ANM ZSRR
i w Wojskowej Akademii Medycznej w Leningradzie (1962-1963).
Działalność zawodową rozpoczął jako asystent, a następnie ordynator i dyrektor sanatorium w
Uzdrowisku Ciechocinku w latach 1953-1955. Po powrocie do Warszawy pracował w latach 19551959 jako asystent II Kliniki Chorób Wewnętrznych Instytutu Doskonalenia i Specjalizacji Kadr
Lekarskich w Warszawie (pod kierownictwem prof. dr. W. Hartwinga). Po powołaniu do służby
wojskowej służył jako kierownik pracowni toksykologicznej Wojskowego Instytutu Chemii i
Radiometrii (1959-1969), następnie jako z-ca kierownika Zakładu Toksykologii WIHiE (1969-1974)
i kierownik Zakładu Farmakologii i Toksykologii WIHiE (1974-1991). W latach 1982-1992 był
członkiem ekspertów Grupy Roboczej ds. Wojny Chemicznej Komitetu Rozbrojeniowego ONZ w
Genewie, przygotowującej Konwencję o Zakazie Broni Chemicznej.
Członek rad naukowych: Instytutu Farmakologii PAN w Krakowie (1969-1996), WIHiE (19712003), Wojskowego Instytutu Chemii i Radiometrii (1974-1992, przewodniczący rady w latach 19891992), Wojskowego Instytutu Medycyny Lotniczej (1976-2000, przewodniczący rady w latach 19952000). Członek Komitetu Terapii Doświadczalnej PAN (1968-1993), Komitetu Nauki o Leku PAN
(1978-1993), Komisji Farmakologii Komitetu Nauk Fizjologicznych PAN (1982-1993), Komitetu
Badań nad Pokojem PAN (1982-1993).
Członek założyciel Polskiego Towarzystwa Farmakologicznego (wiceprzewodniczący ZG w latach
1983-1989 i przewodniczący w latach 1989-2002, członek honorowy od 2007 r), Polskiego
Towarzystwa Fizjologicznego (od 1961 r.), Polskiego Towarzystwa EEG i Neurofizjologii Klinicznej
(od 1975 r., przewodniczący oddziału warszawskiego w latach 1978-1981), członek założyciel
Polskiego Towarzystwa Toksykologicznego (od 1977 r.), Polskiego Towarzystwa Badań Układu
Nerwowego (od 1992r.), członek zwyczajny Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (od 1986 r.),
New York Academy of Sciences (od 1969r. active member) oraz Pugwash Conferences on Science
and World Affairs (od 1982r.).
Zainteresowania naukowe: toksykodynamika związków fosforoorganicznych (szczególnie
mechanizm powstawania i rozprzestrzeniania się drgawek w zatruciach), mechanizm działania leków
przeciwdrgawkowych, rola układu serotonergicznego w stanach lękowych.
Osiągnięcia naukowe: wprowadzenie benzodiazepiny do leczenia drgawek w zatruciach związkami
fosforoorga-nicznymi, wykazanie roli układu serotonergicznego (5HT-1A) w działaniu leków
przeciwlękowych nie będących ligandami receptorów serotonergicznych (benzodiazepiny, antagoniści
receptorów NMDA).
Publikacje: ok. 200 prac z zakresu farmakologii i toksykologii doświadczalnej w czasopismach
krajowych i międzynarodowych; autor podręcznika „Pierwsza Pomoc w Zatruciach (PZWL, 1972r.),
współautor monografii „Environmental Quality and Dafety: Pesticides” (Thieme, 1975r.), Medical
Protection Against Chemical Warfare Agents” (Almqvist & Wiksell, 1976r.) i „Epilepsy: A Clinical
and Experimental Reseach” (Karger, 1980 r.); współautor i współredaktor monografii
„Farmakometria: Doświadczalne Metody Badania Leków” (PZWL, 1982 r.), współautor monografii
„Medycyna Katastrof cCemicznych” (PZWL, 2004 r.). Współautor 12 patentów dotyczących leków
przeciwdrgawkowych i przeciwlękowych. Autor ponad 100 artykułów popularno-naukowych.
Przeniesiony na emeryturę w 1991r. w stopniu pułkownika. Do ostatnich dni pracował jako profesor
w Zakładzie Farmakologii i Toksykologii WIHE. Zmarł 21 czerwca 2009 r.