Afrykański pomór świń (ASF) - E

advertisement
Afrykański pomór świń (ASF)
- aktualna sytuacja w Polsce,
znaczenie dzików jako wektora choroby
Zygmunt Pejsak
Państwowy Instytut Weterynaryjny – Państwowy Instytut Badawczy w Puławach
– Krajowy Naukowy Ośrodek Wiodący
22.03.2016
Aktualne dane na temat właściwości
ASFV oraz zjawisk związanych
z epidemiologią ASF
(dlaczego jest lepiej niż zakładali eksperci zachodnioeuropejscy ?)
• Zakaźna i zaraźliwa, wolno
ASF
szerząca się choroba świń i
dzików.
•
ASF i CSF to dwie różne choroby
jakkolwiek nazwa i objawy kliniczne u
świń są b. podobne (rozróżnienie obu
pomorów na podstawie badań klinicznych i
sekcyjnych nie jest możliwe).
•
Zróżnicowanie genetyczne ASFV, 22
genotypy; aktualnie w Europie tylko
genotyp II podlegający nieznacznym
zmianom w obrębie genomu.
• Ten sam gospodarz dla ASFV i CSFV.
• W przypadku infekcji ASFV śmierć zwierząt
następuje z reguły b. szybko.
W przypadku CSF czas trwania choroby i
siewstwa wirusa jest istotnie dłuższy.
Fakt ten decyduje o zasadniczych
różnicach w szerzeniu się obu pomorów.
Najnowsze dane z Instytutu na wyspie Riems,
(Depner Bloom) Grudzień, 2015.
• Dynamika przebiegu zakażenia taka sama
u dzików jak i u świń.
• Wyraźne objawy chorobowe; ogniska ASF
najczęściej zgłaszane były przez właścicieli
zwierząt, nie stwierdzano ich przypadkowo.
Długotrwałe
źródło ASFV
• Padnięcia dzików 3 -6 dni po infekcji.
• Wolne szerzenie się choroby w
populacji dzików.
• Duże ilości ASFV we krwi, małe ilości
w ślinie i w kale.
• We krwi wirus pojawia się najwcześniej po
zakażeniu i praktycznie znajduje się tam, z
reguły do końca życia zwierzęcia.
• W ziemi zanieczyszczonej krwią z ASFV,
wirus przeżywa w zimie kilka miesięcy.
Zdjęcie z Europy wschodniej
• Wirus siany jest przez zakażone zwierzęta
dopiero w końcowym stadium choroby,
przy wysokiej gorączce.
• Chore dziki (z powodu gorączki), w okresie
gdy zaczynają siać ASFV, nie przemieszczają
się na większe odległości.
• Padłe dziki są głównym, długotrwałym
źródłem ASFV; wektorem w szerzeniu się ASF.
• Dziki nie są kanibalami (co ogranicza możliwości
szerzenia się choroby) -
są padlinożercami.
• Przeceniano zaraźliwość ASFV, dzisiaj
jasnym jest, że szczep krążący w Europie
jest mało zaraźliwy.
• Nawet w regionach występowania ASF nie
regulowana poprzez odstrzał populacja dzików
- rośnie, a nie jak zakładano gwałtownie maleje.
Fot. A. Sawwin, 2015.
• ASFV zabija swojego gospodarza szybko, co
istotnie ogranicza możliwości szerzenia się
choroby wśród dzików.
• Podobne zjawisko obserwujemy w
przypadku zakażeń wirusem wścieklizny
lisów.
• Wstępnie zakładano, że ASF będzie się
szerzył podobnie szybko jak CSF.
• Dzisiaj widzimy, że model szerzenia się
ASF wśród dzików jest podobny jest do
szerzenia się wścieklizny wśród lisów.
• Na razie nie stwierdza się chronicznej
postaci choroby tak jak w przebiegu CSF.
Fot. A. Sawwin, 2015
ASF a wścieklizna w populacjach wolno żyjących –
lekcja, z której warto wyciągnąć wnioski
(kilkudziesięcioletnie doświadczenia ze zwalczaniem wścieklizny wśród lisów powinny być
pomocne w zwalczaniu ASF)
• Wścieklizna wolno, ale konsekwentnie
szerzyła się wśród lisów w Europie,
pomimo intensywnych działań
ukierunkowanych na redukcję populacji
(odstrzał lisów, gazowanie nor,
sterylizacja hormonalna).
• Zastosowanie szczepień doustnych (na
razie nieosiągalne w przypadku ASF u dzików)
Szerzenie się wścieklizny u lisów
w Europie: lata 40.-90. XX wieku
Muller i wsp., 2012
przyniosło widoczny skutek, chociaż nie
wyeliminowało całkowicie wirusa z
populacji.
• Eliminacja chorób zakaźnych z populacji
wolno żyjących jest niezwykle trudna.
ASF a wścieklizna w populacjach wolno żyjących – lekcja, z której
warto wyciągnąć wnioski
(kilkudziesięcioletnie doświadczenia ze zwalczaniem wścieklizny wśród lisów powinny być pomocne w
zwalczaniu ASF)
• Podstawową metodą ograniczania
dynamiki szerzenia się wścieklizny,
w okresie gdy nie było szczepionki, było
istotne ograniczanie populacji lisów.
•
Redukcja populacji lisów dawała
efekty dopiero wtedy gdy
przekraczano krytyczny poziom
gęstości populacji.
• Dynamika szerzenia się wścieklizny
miała charakter falowy, bariery
biologiczne np. rzeki zatrzymywały
szerzenie się choroby przez jakiś czas.
Szerzenie się wścieklizny u lisów
w Europie: lata 40.-90. XX wieku
Muller i wsp., 2012
• Działania ograniczające gęstość
populacji lisów musiały wyprzedzać
czoło fali wścieklizny. (Bogel i wsp. WHO, 1976)
Bariery geograficzne
• Analiza szerzenia się ASF wśród świń w Rosji, na
Ukrainie ale także w krajach nadbałtyckich
wskazuje, że głównym (zdecydowanie
najważniejszym) wektorem w szerzeniu się ASF na
duże odległości jest człowiek.
• Łamanie wszelkich zasad postępowania
obowiązujących przy zwalczaniu chorób z listy A,
OIE ( w tym ubijanie zakażonych zwierząt,
dystrybucja pozyskanego z nich mięsa,
przemieszczanie zakażonych zwierząt, etc.)
najczęściej z powodu niewypłacania w szybkim czasie
odpowiednich rekompensat jest głównym powodem szerzenia
się ASF w populacji świń.
• Problem może spowodować wypłacanie
nadmiernych rekompensat; zakażenie stada ASFV
nie może się opłacać się.
• WEKTOREM SZERZENIA SIĘ ASF
W POPUALCJI ŚWIŃ JEST CZŁOWIEK.
„ASF IS A MAN-MADE DISEASE”
(Depner, Blome, 2015)
Hipotetyczne dystanse rozprzestrzeniania się ASF za pośrednictwem
człowieka/środków transportu – w bardzo krótkim czasie!
Czynnik ludzki stanowi największe
ryzyko ze względu na istotny element
nieprzewidywalności działań i brak możliwości
wiarygodnego prognozowania!
ASFV
• Kleszcze Ornithodoros
podtrzymujące krążenie ASFV
w środowisku i będące ważnym
wektorem choroby np. w Hiszpanii
i Portugalii, jak na razie nie
stwierdzono ich na obszarze
Europy Centralnej.
• W perspektywie 7 - 10lat
szczepionka nie będzie dostępna.
Czynniki determinujące wolne
szerzenie się ASF w Polsce
• Właściwości wirusa ASF.
• Specyficzna patogeneza przebiegu zakażeń.
• Systemowe zmiany i zabezpieczenia
wprowadzone w nadzorze weterynaryjnym
(oznakowanie i rejestracja zwierząt, kontrola
przemieszczeń, koncentracja ubojów, nadzór
nad dobrostanem, wzrost świadomości i
dyscypliny rolników, intensywny monitoring).
• Niezwykłe poświęcenie podlaskiej inspekcji
weterynaryjnej.
• Trafne, szybkie i na razie skuteczne działania:
inspekcji weterynaryjnej administracji
państwowej, myśliwych, leśników i samych
rolników.
• Wprowadzenie zabezpieczeń epizootycznych
na granicach wschodnich.
Aktualna sytuacja
w Europie
ASF w Europie Wschodniej
• Rosja. Prawdopodobnie od 2009 roku
ASFV występował już w części
europejskiej Rosji.
• Białoruś. Prawdopodobnie jesienią
2011 r. ASFV został wprowadzony do
Białorusi, W połowie lutego 2012
medialne doniesienia o ASF w
okolicach Nowogródka, w 2013
zgłoszono 2 ogniska – Grodno i
Witebsk. Prawdopodobnie od tego
momentu ASFV rozprzestrzenił się
na inne obszary Białorusi.
• Ukraina. W 2013 pierwsze ogniska
ASF na Ukrainie, aktualnie sytuacja
raczej nie kontrolowana. Obecność
wirusa stwierdza się u świń ubijanych
w rzeźniach i w mięsie w sklepach.
Najbliższe ognisko ASF około 200 km
od granicy.
Rosja
2007 - 2015
Dziki
Żródło: WAHID, OIE
Świnie
Białoruś
2 ogniska, czerwiec, lipiec 2013
(Grodno, Witebsk)
W 2014 i 2015 r. Białoruś
nie zgłosiła żadnego
ogniska/przypadku ASF.
Według
oficjalnych
danych ASF nigdy nie
stwierdzono u dzików.
Ukraina
w 2015 ¼ terytorium objęta ASF
ASF
Epidemiologia ASF we
wschodniej Europie
Długotrwałe utrzymywanie się
wirusa w sektorze przyzagrodowym.
Endemiczne utrzymywanie się
wirusa u dzików.
Okresowa transmisja do ferm
przemysłowych (zazwyczaj „ślepa
uliczka”epidemiologiczna).
Źródło: S. Khomenko, FAO)
Aktualna sytuacja
w krajach
Unii Europejskiej
ASF w Polsce i Krajach Bałtyckich
2014 - 2015
Źródło mapy: FLI Riems, Niemcy
Liczba przypadków i ognisk ASF –
Litwa, Łotwa, Estonia i Polska
(do 31 grudnia 2015 r.)
Kraj
Przypadki
Ogniska
Litwa
182
19
Łotwa
1047
42
Estonia
1003
18
Polska
87
3
Liczba przypadków ASF u dzików i ognisk ASF u świń –
Litwa, Łotwa, Estonia i Polska
(stan na dzień 9.03.2016r.)
Kraj
Liczba
Liczba
ognisk
przypadków ASF
ASF u świń
u dzików
ESTONIA
297
0
LITWA
31
0
ŁOTWA
194
0
POLSKA
3
0
WŁOCHY
(SARDYNIA)
33
2
Aktualna sytuacja
w Polsce
87 przypadków, 3 ogniska – (stan na 22.01. 2016)
Świsłocz
Granica Polsko - Białoruska
Prawdopodobnie, ASFV został
wprowadzony do Polski wraz
z migrującymi zakażonymi
dzikami z Białorusi.
ASFV rozprzestrzenił się wśród
dzików w sposób naturalny
(dyfuzyjny) bez udziału
człowieka.
http://www.panoramio.com/photo/11241645?source=wapi&referrer=kh.google.com
Jarosław Nestorowicz
IW Koroszczyn
OGNISKA
•
Wszystkie (3) ogniska ASF wystąpiły w
chlewniach przyzagrodowych, w których
nie przestrzegano żadnych zasad
bioasekuracji !!!
21.07.2014 (8 świń)
6.08.2014 (1 świnia)
31.01.2015 (7 świń)
Analiza epidemiologiczna
szerzenia się
ASF w Polsce
Rozprzestrzenienie ASF w Polsce – ostatni przypadek
85 przypadek
22.01.2016
82
85
84 przypadek
12.01.2016
Analiza odległości kolejnych przypadków ASF
u dzików padłych i odstrzelonych
i odległości od granicy białoruskiej
102 km
• dotychczas najdalej
wysuniętym
na zachód
przypadkiem ASF
był przypadek 82
(33 km),
• najczęściej odległość
od granicy
białoruskiej nie
przekracza 1-12 km
33 km
źródło: Śmietanka i in. 2015
Analiza odległości kolejnych przypadków ASF
u dzików padłych i odstrzelonych
i odległości od granicy białoruskiej
• od pierwszego ogniska w Torżoku w Obwodzie twerskim, które
dało początek północnej strefie endemicznego występowania ASF
w RF, do Grzybowszczyzny w Polsce choroba przebyła dystans ok.
815 km w przeciągu 985 dni (średnie tempo ok. 820 m dziennie).
• od pierwszego przypadku w 2014 do ostatniego w 2015 r.
rozprzestrzeniała się w kierunku zachodnim w średnim tempie
ok. 50 m dziennie (33 km w 696 dni).
• średnie tempo przemieszczania się ASFV po terytorium Polski
jest ok. 16,5 razy wolniejsze.
źródło: Nestorowicz 2015
Możliwości ciągłego „zasilania” populacji wirusem ze
wschodu
Źródło: Khomenko, 2015
32
Wzrost aktywności ASFV w miesiącach letnich w Europie
wschodniej – dlaczego?
Hipoteza: kanibalizm u dzików jest zjawiskiem b. rzadkim, ale w miesiącach
letnich kontakt ze zwłokami może być częstszy z uwagi na odżywianie się
larwami owadów (plujkowate) znajdującymi się w padlinie (Ray i wsp., 2014)
 kontakt bezpośredni z padliną  wzrost częstości infekcji ASFV.
Wstępne wyniki monitoringu częstości
kontaktów dzików z padliną (badania prowadzone
w Niemczech)
Sporadyczny kontakt z padliną dzików
Natychmiastowy kontakt z padliną jelenia
Źródło: A. Globig 2015, http://www.effsa.eu
Dziki są padlinożercami, ale nie kanibalami, co może wyjaśniać,
dlaczego obserwujemy niski odsetek zakażonych dzików biorąc pod
uwagę, że głównym źródłem zakażenia są dziki padłe.
Zagęszczenie dzików
2014
2015
Zagęszczenie dzików a przypadki ASF
Wszystkie przypadki na
obszarach >1 osobnik/km2
Nie ma wątpliwości, że możliwości szerzenia
się ASFV zależne są od gęstości populacji
dzików.
36
Rola dzików i świń padłych
•
-
w opinii ekspertów padłe dziki stanowią podstawowe
źródło zakażenia
zasadniczą rolę w transmisji zakażeń u dzików
odgrywa schemat:
padlina  dzik wrażliwy  śmierć (padlina)
 dzik wrażliwy
-
Mniejszą rolę (i głównie w szerzeniu się w obrębie
watahy) odgrywa schemat:
dzik chory  dzik wrażliwy  dzik chory 
dzik wrażliwy.
•
Według opinii ekspertów UE nie zasilanie środowiska
bytowania dzików wirusem pochodzącym od świń, w
przypadku obszarów o niskiej gęstości populacji
dzików < 0,5 (dzika)/ km kwadratowy doprowadzi do
wygaśnięcia choroby wśród dzików.
Sposoby ograniczania szerzenia
się ASF
w populacji dzików
Metody ograniczania ryzyka utrzymywania się
i rozprzestrzeniania zakażeń
w populacji dzików
• Zaniechanie polowań z nagonką
oraz dokarmiania.
• Dobrze zorganizowany odstrzał redukcyjny
- ukierunkowany na samice.
• Ograniczenie populacji dzików.
Co roku należy odstrzelić 130 – 140% (100 +
30%) stanu pogłowia (EFSA).
- Odstrzał tylko 100% wielkości populacji prowadzi do jej
wzrostu. W Podlaskiem przy stanie około 10 400 dzików
odstrzelono 11.156 (GUS, Leśnictwo, 2015.)
- Przyrost populacji netto o 200-300% w stosunku do roku
poprzedniego nie jest zjawiskiem rzadkim!
• Możliwie szybkie i bezpieczne usuwanie
padłych dzików.
•Monitorowanie rozwoju sytuacji epidemiologicznej
wśród dzików i stosowne do sytuacji
•„wyprzedzające” poszerzanie obszaru objętego ograniczeniami.
Metody ograniczania ryzyka utrzymywania się
i rozprzestrzeniania zakażeń
w populacji świń
• Zamknięcie, w strefach II i III wszystkich chlewni
lekceważących podstawowe zasady bioasekuracji.
• Nieprzerwane podnoszenie świadomości rolników
o mającym miejsce zagrożeniu.
• Badanie wszystkich dzików odstrzelonych i
padłych w strefach III, II i I.
• Nieprzerwane ćwiczenia z zakresu gotowości.
• Monitorowanie sytuacji wzdłuż całej granicy
wschodniej.
Monitorowanie - Podsumowanie wyników badań laboratoryjnych
w kierunku ASF
wykonanych w PIWet –PIB 14.02.2014 –31.12.2015
Gatunek
Świnie
Metoda
Dziki
Wynik
+
Liczba
próbek
38 675
11
26 281
131
Serologiczna
2 753
0
12 624
17
Razem próbek
41 428
11
38 923
148
Razem zwierząt
38 683
11*
26 274
139 **
Molekularna
Liczba
próbek
Wynik
* w 3 ogniskach
+
** zakwalifikowane jako 83 przypadki
Problemy w diagnostyce laboratoryjnej
Serologia plus, PCR minus
Występowanie przypadków i ognisk w 2014 i 2015 r.
31 grudnia 2014
31 grudnia 2015
Strefa I
Strefa II
Strefa III
Należy przyjąć do wiadomości fakt,
że ASF występować będzie w populacji dzików
przez wiele kolejnych lat.
( Celem wszystkich działań powinno być nie dopuszczenie do
poszerzenia stref występowania ASF u dzików oraz ochrona stad świń)
African swine fever
ASF in Eastern Europe: achievements and perspectives
Ministerial Meeting, Tallinn, 26/02/16
Commissioner Vytenis Andriukaitis,
The cornerstone of EU measures is the smart management of wild
boar
(najważniejsze dla bezpieczeństwa UE jest mądre
zarządzanie populacją dzików)
INNOWACYJNY SYSTEM KONTROLOWANEGO
OGRANICZENIA POPULACJI DZIKA (Sus scrofa)
System WBPCS – Elementy Składowe
Implementacja skutecznych rozwiązań i procedury w celu zahamowania powstawania PRZYPADKÓW wirusa ASF
WBCS to profesjonalny system kontrolowanej i efektywnej redukcji populacji dzika, opracowany przez Piotra Siemińskiego w
oparciu o wyniki i ekspertyzy prac naukowych renomowanych instytutów badawczych, oraz autorskie rozwiązania
w zakresie kontrolowanej redukcji populacji dzika.
MN, MA
Materiał Nieaktywny
Materiał Aktywny
SAM
System Aktywnego Monitoringu SD
CZ
Centrum Zarządzania
SDT
System Dozowania i Tagowania
SAP
System Aktywnego Pozycjonowania
GO
Grupa Operacyjna
Świnie odporne na ASF (Roslin Institute U.K.)
• Genetycy z Roslin Institute zmodyfikowali kod
genetyczny świń w zakresie sekwencji genu RELA
i upodobnili gen do genu RELA guźców, które są
w znacznym stopniu oporne na ASF.
• Badania ukierunkowane sa na uzyskanie linii
genetycznych świń opornych na zakażenie ASFV
BIOASEKURACJA
- jedyny sposób
oddzielenia ASF
- u dzików
- od świń
Właściwe ogrodzenie fermy
Zabezpieczenie przed
dzikami
Dezynfekcja pojazdów / środków transport
Odpowiedni środek dezynfekcyjny !!!
Prawidłowo
Dopuszczalnie
Stop / szlaban – rejestracja
Stop / szlaban – rejestracja
Wiata / Zadaszenie – ochrona środka
dezynfekującego
Pompa / spryskiwacz stosowane w
razie potrzeby
Wystarczająca długość przejazdu
Specjalny pojazd wyznaczony do
poruszania się w obrębie fermy
Do poprawy
Brak szlabanu, brak rejestru, brak
progu zwalniającego
Bezpośrednie oddziaływanie słońca i
deszczu
Zbyt krótki przejazd
Przede wszystkim
lekarze wet. mają
kontakt z chorymi
zwierzętami.
Z tego powodu
muszą zwracać
szczególną uwagę
na przestrzeganie
zasad
bioasekuracji.
Nie dziki, ale aktywność ludzi, w tym przede wszystkim środki
transportu i nielegalnie przemieszczone mięso zakażonych DZIKÓW lub
świń będzie przyczyną rozwleczenia ASF na duże odległości.
Nie należy zapominać o słowie „bioterroryzm”.
Wnioski
•
ASF wolno ale systematycznie rozszerza swój zasięg w populacji dzików.
•
W roku 2014 ASF występował na terytorium 4 a w 2015 na obszarze 10 gmin.
•
Liczba przypadków ASF w populacji dzików w roku 2015 wzrosła o około 75%
w stosunku do w roku 2014.
•
Poważnym problemem jest występowanie ASF w Puszczy Białowieskiej.
•
Nie ma możliwości zwalczenia ASF bez współpracy z sąsiadami.
•
•
Występowanie ASF wyłącznie w populacji dzików (podobnie jak ma to miejsce w odniesieniu do
grypy ptaków), nie powinno ograniczać międzynarodowego obrotu trzodą chlewną.
Zestawienie dzików
padłych i powypadkowych
za okres od 01.10.2015 do 16.03.2016
Województwo Dolnośląskie
Powiat wysyłający próbki
Dzik padły
Dzierżoniowski
0
Górowski
2
Jeleniogórski
0
Kamiennogórski
0
Kłodzki
1
Legnicki
5
Lubiński
3
Oleśnicki
0
Oławski
1
Polkowicki
1
Średzki
9
Świdnicki
6
Trzebnicki
2
m.n.p.p Wałbrzych
0
Wołowski
5
m.n.p.p Wrocław
2
Ząbkowicki
1
Zgorzelecki
1
Złotoryjski
3
Suma
42
Dzik powypadkowy
1
0
4
1
2
8
1
2
0
12
11
20
5
5
3
43
3
6
1
128
Województwo Kujawsko-Pomorskie
Powiat wysyłający próbki
Aleksandrowski
Brodnicki
m.n.p.p Bydgoszcz
Chełmiński
Golubsko-Dobrzyński
m.n.p.p Grudziądz
Inowrocławski
Lipnowski
Rypiński
Sępoleński
Świecki
m.n.p.p Toruń
m.n.p.p Włocławek
Suma
Dzik padły
0
1
0
0
8
2
70
1
2
0
7
0
Dzik powypadkowy
1
6
1
7
5
7
172
0
1
3
15
4
2
93
0
222
Powiat wysyłający próbki
m.n.p.p. Biała Podlaska
Biłgorajski
Chełmski
Hrubieszowski
Janowski
Krasnostawski
Kraśnicki
Lubartowski
m.n.p.p. Lublin
Łęczyński
Łukowski
Opolski
Parczewski
Puławski
Radzyński
Rycki
Świdnicki
Tomaszowski
Włodawski
Zamojski
Suma
Województwo Lubelskie
Dzik padły
7
0
4
1
0
3
0
0
1
1
5
4
1
0
0
2
0
0
2
1
32
Dzik powypadkowy
27
10
11
0
3
1
7
16
22
4
12
3
9
4
13
0
4
8
3
6
163
Województwo Lubuskie
Powiat wysyłający próbki
Dzik padły
m.n.p.p. Gorzów Wielkopolski
1
Krośnieński
0
Międzyrzecki
0
Nowosolski
0
Słubicki
2
Strzelecko-Drezdeński
2
Sulęciński
5
Świebodziński
6
Wschowski
0
m.n.p.p. Zielona Góra
7
Żagański
3
Żarski
14
Suma
40
Dzik powypadkowy
14
6
7
1
3
6
5
2
2
14
4
17
81
Województwo Łódzkie
Powiat wysyłający próbki
Dzik padły
Dzik powypadkowy
Bełchatowski
0
3
Kutnowski
0
2
14
3
m.n.p.p. Łódź
6
31
Opoczyński
6
5
Pabianicki
4
1
m.n.p.p. Piotrów Trybunalski
0
6
Poddębicki
1
12
Radomszczański
5
0
Rawski
4
13
Sieradzki
0
2
m.n.p.p. Skierniewice
0
7
Tomaszowski
0
22
Wieluński
0
1
Zgierski
1
4
41
112
Łowicki
Suma
Województwo Małopolskie
Powiat wysyłający próbki
Dzik padły
Dzik powypadkowy
Bocheński
1
0
Brzeski
0
11
m.n.p.p. Kraków
5
4
Miechowski
29
38
Myślenicki
3
0
Nowosądecki
5
0
Nowotarski
2
0
Wadowicki
14
2
Suma
59
55
Powiat wysyłający próbki
Białobrzeski
Ciechanowski
Garwoliński
Grójecki
Kozienicki
Łosicki
Makowski
Miński
Mławski
Nowodworski
m.n.p.p. Ostrołęka
Ostrowski
Otwocki
Warszawski Zachodni
Piaseczyński
Płocki
Płoński
Pruszkowski
Pszasnyski
Pułtuski
m.n.p.p. Siedlce
Sochaczewski
Sokołowski
m.n.p.p. Warszawa
Węgrowski
Wyszkowski
Żyrardowski
Suma
Województwo Mazowieckie
Dzik padły
3
3
1
4
2
0
2
2
0
4
1
3
6
0
4
9
2
6
5
2
3
1
1
1
8
0
2
75
Dzik powypadkowy
0
4
0
10
3
9
0
14
4
58
0
4
42
1
22
15
2
5
1
11
17
13
0
11
5
3
23
277
Powiat wysyłający próbki
Brzeski
Głubczycki
Kędzierzyńsko-Kozielski
Kluczborski
Krapkowicki
Namysłowski
Nyski
Oleski
Opolski
Prudnicki
Suma
Województwo Opolskie
Dzik padły
7
1
9
2
2
2
11
3
16
1
54
Dzik powypadkowy
6
0
1
0
1
1
3
1
9
0
22
Województwo Podkarpackie
Powiat wysyłający próbki
Dzik padły
Dzik powypadkowy
Brzozowski
0
2
Dębicki
0
2
Jarosławski
10
0
Lubaczowski
2
3
Łańcucki
0
3
Niżański
0
4
m.n.p.p. Przemyśl
6
0
Przeworski
0
1
Ropczycko -Sędziszowski
1
3
m.n.p.p. Rzeszów
0
4
Stalowowolski
0
1
Tarnobrzeski
0
1
19
24
Suma
Województwo Podlaskie
Powiat wysyłający próbki
Dzik padły
Dzik powypakowy
Augustowski
5
6
m.n.p.p. Białystok
7
23
Bielski
0
5
Grajewski
1
2
Hajnówski
17
8
Kolneński
1
1
Łomżański
0
1
Sejneński
0
1
Siemiatycki
1
7
Sokólski
6
3
m.n.p.p. Suwałki
5
3
Zambrowski
1
0
44
60
Suma
Województwo Pomorskie
Powiat wysyłający próbki
Dzik padły
Dzik powypadkowy
Bytowski
0
1
Chojnicki
14
9
Człuchowski
3
14
m.n.p.p. Gdańsk
2
0
Kościerski
154
63
Kwidzyński
1
3
Lęborski
0
3
Malborski
0
6
Nowodworski
1
0
56
17
2
20
12
21
Stargardzki
3
20
Tczewski
0
4
Wejherowski
0
8
248
189
Gdański
Pucki
Słupski
Suma
Województwo Śląskie
Powiat wysyłający próbki
Dzik padły
Dzik powypadkowy
Będziński
0
33
m.n.p.p. Bielsko-Biała
0
2
Cieszyński
2
1
m.n.p.p. Częstochowa
0
1
m.n.p.p. Gliwice
0
15
m.n.p.p. Katowice
1
54
Kłobucki
0
1
Lubliniecki
1
15
Myszkowski
3
3
Pszczyński
0
3
Raciborski
3
1
m.n.p.p. Rybnik
1
4
Tarnogórski
4
8
m.n.p.p. Tychy
1
10
Zawierciański
6
1
Żywiecki
4
9
Wodzisławski
2
0
28
161
Suma
Województwo Świętokrzyskie
Powiat wysyłający próbki
Dzik padły
Dzik powypadkowy
Jędrzejowski
0
2
Włoszczowski
0
1
m.n.p.p. Kielce
1
0
Skarżyski
0
3
Suma
1
6
Województwo Warmińsko-Mazurskie
Powiat wysyłający próbki
Dzik padły
Dzik powypadkowy
Braniewski
1
0
Bartoszycki
1
1
Działdowski
3
10
m.n.p.p. Elbląg
2
15
35
36
Giżycki
0
6
Gołdapski
1
0
Nidzicki
0
1
16
18
Lidzbarski
0
7
Piski
2
0
Węgorzewski
1
0
62
94
Ełcki
Olecki
Suma
Województwo Wielkopolskie
Powiat wysyłający próbki
Dzik padły
Dzik powypadkowy
13
10
Czarnkowsko - Trzcianecki
2
7
Gostyński
6
3
Gnieźnieński
4
0
Grodziski
7
4
Kaliski
1
3
Kolski
0
2
Leszczyński
0
6
Międzychodzki
1
3
Ostrowski
0
4
Pilski
0
36
Pleszewski
0
2
m.n.p.p. Poznań
9
28
Rawicki
0
4
14
12
Turecki
1
1
Wągrowiecki
3
0
Wolsztyński
0
1
Wrzesiński
14
0
1
6
76
132
Chodzieski
Szamotulski
Złotowski
Suma
Województwo Zachodniopomorskie
Powiat wysyłający próbki
Dzik padły
Białogardzki
51
Choszczeński
0
Drawski
3
Gryfiński
6
Kamieński
8
Kołobrzeski
0
m.n.p.p. Koszalin
0
Łobeski
0
Myśliborski
1
Pyrzycki
0
Sławieński
0
Stargardzki
1
m.n.p.p. Szczecin
5
Szczecinecki
10
Świdwiński
4
m.n.p.p. Świnoujście
0
Wałecki
0
Suma
89
Dzik powypadkowy
74
1
11
4
17
21
1
3
12
1
13
4
62
42
0
8
50
324
Dziękuję za uwagę
Szanownym Koleżankom i Kolegom z
podlaskiej inspekcji weterynaryjnej, za
wspaniałą współpracę serdecznie
dziękujemy.
Szczególne podziękowania dla
Koleżanek i Kolegów z PIW w Białymstoku,
Hajnówce i Sokółce.
autorzy niniejszej prezentacji
Download