CO SKŁADA SIĘ NA ROZWÓJ OSOBISTY CZŁOWIEKA? Pojęcie „rozwoju” pojawia się właściwie w każdej nauce o człowieku. „Słownik psychologii” (Norbert Sillamy; Wydawnictwo Książnica) definiuje rozwój następująco: „seria etapów, przez które przechodzi istota żywa, by osiągnąć pełnię rozkwitu. U człowieka (...) pod wpływem warunków fizjologicznych pojawiają się nowe formy funkcjonowania, od niemowlęcia kierującego się wyłącznie zasadą przyjemności, nie dostrzegającego nic poza chęcią zaspokojenia swych potrzeb, do dorosłego człowieka postępującego w myśl zasady rzeczywistości”. Zachęcam wszystkich (bez względu na wiek, bo człowiek może rozwijać się aż do śmierci) do zastanowienia się nad kilkoma pytaniami: w jakiem kierunku przebiega mój rozwój? jakim chcę być człowiekiem? co robię w kwestii własnego rozwoju? czy wykorzystuję wszystkie posiadane zasoby i możliwości by osiągnąć „pełnię rozkwitu”? Na pewno najpierw należy podjąć decyzję jakim człowiekiem chcę być – jaki zestaw cech, umiejętności, postaw i zachowań pomoże osiągnąć mi moje cele, zrealizować życiowe plany, a może nawet marzenia; dać poczucie szczęścia i sensu życia. Każdy z nas ma odmienny pomysł na rozwój osobisty, ale warto mieć świadomość, że składa się na niego wiele obszarów: I. Poznawanie siebie samego – od tego zawsze należy rozpocząć. Pierwszym krokiem na drodze samorozwoju jest świadomość swoich cech i wszystkiego „z czego składa się człowiek” Są to: a) wyposażenie genetyczne – czyli, co odziedziczyliśmy po przodkach; b) typ i funkcjonowanie układu neurohormonalnego; c) praca naszego mózgu (rodzaj inteligencji, typ pamięci, styl uczenia się, zdolności, sposób myślenia, system przekonań); d) stosowane mechanizmy obronne psychiki; e) przeżywanie i wyrażanie emocji; f) potrzeby i ich zaspokajanie; g) system motywacji; h) hierarchia wartości; i) charakter, osobowość, temperament. II. Budowanie poczucia własnej wartości – czyli odkrywanie i rozwój swoich zalet i mocnych stron oraz praca nad niwelowaniem wad i słabości. III. Praktykowanie samokontroli i stosowanie samodyscypliny. IV. Budowanie w sobie postawy akceptacji dla życia, optymizmu, zaufania do swojej mądrości wewnętrznej, dobra obecnego w każdym człowieku, życia, losu, Siły Wyższej. V. Wyznaczenie sobie celów, jakie chcemy osiągnąć w zakresie rozwoju osobistego, zaplanowanie drogi dojścia do nich oraz realizacja. VI. Zdobywanie wiedzy i poszerzanie swoich horyzontów. VII. Dokonywanie słusznych, dobrych i zdrowych wyborów (opartych o prawdę, uczciwość, szczęście, życzliwość, tolerancję, teraźniejszość i przyszłość). VIII. Przebywanie z ludźmi działającymi na nas pozytywnie, wspierająco, twórczo i rozwijająco; budowanie satysfakcjonujących relacji z innymi. IX. Zdobywanie umiejętności społecznych (umiejętności poprawiających nasze relacje z innymi ludźmi) X. Prowadzenie zdrowego stylu życia Realizacja wszystkich tych zaleceń, to oczywiście nierealny ideał, ale myślę, że warto postępować w zgodzie z wieloma z nich. Czego samej sobie i wszystkim innym ludziom (a szczególnie młodym) życzę. Ewa Stafiej pedagog, nauczyciel „Wychowania do życia w rodzinie”