GAZETKA kwiecień 2017

GAZETKA
PRZEDSZKOLE 51
W GDYNI
KWIECIEŃ 2017
WIELKANOCNE ZWYCZAJE W EUROPIE
Czechy
W domach pieczony jest tradycyjny baranek z ciasta biszkoptowego, ale wypieki te masowo
wypiekane są też przez cukierników. W Wielkanoc grupki chłopców odwiedzają domy
młodych dziewcząt oblewając je wodą, a następnie smagają je pomlazkami. Pomlazki
to młode wierzbowe gałęzie splecione w warkocze. W niektórych regionach Czech zamiast
pomlazkami, chłopcy biją dziewczęta długimi gałęziami jałowca - twardymi, sprężystymi
i okrytymi ostrymi szpilkami. Kolejnym zwyczajem czechów jest szmirus, który polega
na spacerze z koszyczkiem po domach sąsiadów i zbieraniem łakoci w zamian za śpiew
i życzenia.
Włochy
Najważniejszy dla Włochów jest obiad, podczas którego podawana jest baranina
lub jagnięcina. Włosi nie mają zwyczaju święcenia pokarmów, a symbolem jest dla
nich baranek. Swoje tradycyjne ciasto Colomba, czyli gołębica, Włosi kupują
przeważnie w cukierni.
Wielka Brytania
Wielkanocne zwyczaje w Anglii miały swój początek długo przed nastaniem
chrześcijaństwa. Na północy kraju, w Preston, obowiązuje zwyczaj turlania ugotowanych
na twardo jaj. To, które znajdzie się najdalej - wygrywa. W innych regionach ludzie bawią
się trzymając jajko w dłoni i uderzając w jajko przeciwnika. Przegrywa ten którego jajo
pierwsze zostanie uszkodzone. Symbolem świąt na wyspach jest zając. To pozostałość
po tradycji polowania na zające, którą rozpoczynano właśnie w czasie Wielkanocy.
Niemcy
W Niemczech podobnie jak w Polsce najważniejszymi dniami Wielkanocy są piątek,
niedziela i poniedziałek. W niedzielę Wielkanocną rodzice chowają pomalowane jaja,
zajączki z czekolady oraz inne słodycze, a dzieci szukają ich w mieszkaniu lub ogrodzie.
Szwecja
W Skandynawii panuje zwyczaj przebierania się za "wielkanocne wiedźmy". Zazwyczaj
są nimi dziewczynki w wieku 5–11 lat. W Wielką Sobotę spacerują po domach i w zamian
za ofiarowanie świątecznych kartek, laurek i życzeń żądają, aby wrzucić im do koszyka jakieś
łakocie lub symboliczny datek. Inaczej niż w większości krajów, to Wielka Sobota jest
najważniejszym dniem w trakcie trwania świątecznego czasu. W godzinach popołudniowych
spożywa się wykwintny obiad złożony przede wszystkim z jajek i ryb. Dzieci natomiast mają
okazję do radości, ponieważ w ten właśnie dzień zajączek wielkanocny przynosi im wielkie
wielkanocne jajko, w którym znajduje się ogromna ilość cukierków.
Opracowała: Katarzyna Teszka
Tekst:„Wielkanocne zwyczaje na świecie” Karolina Wojciechowska
Źródło:http://polki.pl
ZABAWY RECEPTYWNE
Zastanawiają się pewnie Państwo o co chodzi ? Chodzi o zabawową aktywność
dziecka ograniczającą się do odbioru ( recepcjii ) treści stworzonej przez inne osoby.
Najczęstrze zabawy tego rodzaju to czytanie książek i oglądanie programów
telewizyjnych, ale także słuchanie muzyki czy ogladanie obrazów i prac plastycznych.
O korzyściach związanych z czytaniem dzieciom książek można długo mówić :
dostarczają wiadomości , poszerzają słownictwo , pobudzają wyobraźnię
i procesy myślenia , ćwiczą koncentrację uwagi , umożliwiają identyfikację
z bohaterami ,ułatwiając zrozumienie i nazywanie własnych uczuć , wskazując
sposoby i możliwości radzenia sobie z przeżywanymi przez dziecko problemami .
Prezentowane dziecku książki są punktem wyjścia do wielu ważnych
wychowawczo rozmów – i w trakcie i po zakończeniu lektury. Niespieszne
czytanie wtulonemu w rodzica dziecku tworzy bliskość i wspólnotę przeżyć .
Wiele współczesnych rodzin wybiera jako podstawową rozrywkę i sposób
spędzania czasu - oglądanie telewizji . Dzieci od pierwszych miesięcy swojego życia
wzrastają w obecności włączonego telewizora .Psychologowie i lekarze są wyjątkowo
zgodni :
Poniżej 2 lat dziecko w ogóle nie powinno oglądać telewizjii , w kilku następnych
latach , ten czas powinien być ograniczony do kilkunastu minut .
Niedojrzały mózg dziecka nie jest w stanie poradzić sobie z przetwarzaniem ogromnej
liczby emitowanych bodźców . Zahipnotyzowane atrakcyjnym , ciągle zmieniającym
się obrazem uzupełnianym dźwiękami ( przyciągającymi mimowolną uwagę ) dziecko
nieruchomieje , nie używa wyobraźni , myślenia , nic nie mówi , tkwi w bezruchu
( często w fatalnej dla kręgosłupa pozycji ) zaniedbując inne , rozwijające zabawy.
Sen dziecka staje się płytki , zaburzony , a to wiąże się z pogorszeniem nastroju ,
drażliwością , większą podatnością na zmęczenie , pogorszeniem koncentracji .
Sprawdzajcie Państwo , z jakim rodzajem treści stykają się dzieci za pośrednictwem
ekranu.Nawet filmy dla maluchów pełne są agresji i fatalnych wzorów zachowań.
Dzieci płacą dużą cenę za to , aby dorośli mieli czas dla siebie i swoich spraw.
Drodzy Rodzice , zbliżają się Święta Wielkanocne , może warto aby Zajączek ,
zamiast torby słodyczy lub nowej gry komputerowej " przyniósł " Waszym pociechom
ciekawą książkę , indywidualnie dostosowaną do wieku i zainteresowań dziecka .
Książki uczą , bawią i wzruszają .
Miesięcznik " Mamo to ja ' nr . 3 marzec 2017
Na podstawie artykułu Dr. Aleksandry Piotrowskiej
opracowała : Grażyna Kowalska
Jak uporać się z gniewem
Tłumiony lub źle przeżyty działdestrukcyjnie.
Co zrobić, by zamiast niszczyć, stał się źródłem
energii do działania i dawał nam siłę?
Złość kojarzy nam się z agresją, zadawaniem ciosów. Boimy się jej
i staramy się takie emocje w sobie tłumić. Celują w tym kobiety, które nie chcą by
przylgnęła do nich łatka złośnicy. Chcąc uniknąć posądzenia o to, że nie radzimy
sobie z emocjami, tłamsimy w sobie złość. Problem w tym, że ona nie znika, tylko
zwraca się przeciwko nam. Dlatego warto dać sobie zgodę na przeżywanie
i uzewnętrznianie gniewu, a jeśli towarzyszy temu lęk, na wyrażanie go. Gniew jest
bardzo ważną emocją. Jego działanie można porównać do wewnętrznego systemu
alarmowego. Ostrzega, że przekraczane są nasze granice albo, że jakaś nasza
potrzeba jest niezaspokajana.
Ukrywanie to brnięcie w ślepą uliczkę
Większość z nas pragnie bliskości i namiętności w związku. Sądzimy,
że partner, który nas kocha, powinien rozumieć nas bez słów. To błąd!
Po pierwsze – nikt nie potrafi czytać w cudzych myślach. Po drugie, gdy ludzie
przestają wyrażać uczucia, związek umiera. Tłumiąc złość, pozbawiamy się
wewnętrznej siły
i wchodzimy w rolę ofiary. Pozwalamy innym, by mieli nad nami władzę.
Poznaj, zrozum i wykorzystaj, by się rozwijać
Nie walcz ze złością. Zaakceptuj ją i postaraj się w miarę spokojnie
wyrazić, co czujesz. Mów szczerze o sobie i swoich uczuciach, nie oceniaj partnera.
Potraktuj gniew jak nauczyciela. Potraktuj złość jako wskazówkę
mówiącą gdzie są przeszkody dla twojego rozwoju. Co trzyma cię w tym miejscu?
Czego się boisz? Przed czym uciekasz?
Bądź dla siebie dobra. Gdy gniew minie zastanów się, co możesz
zmienić w swoim życiu by w podobnej sytuacji już się nie denerwować (możesz
np. ustalić nowe zasady postępowania w domu, zadbać o swoje poczucie ważnośći
tak, by nie uzależniać go od postępowania innych). Bądź przy tym dla siebie
życzliwa, nie rób sobie wyrzutów, nie obarczaj się winą.
Potrzebny bezpiecznik?
Praca nad emocjami wymaga czasu. Dlatego warto znać doraźne
metody radzenia sobie z gniewem. Działają jak bezpiecznik – pozwalają uniknąć
wybuchu złości, zaostrzenia konfliktu i pogorszenia relacji z otoczeniem.
Wiesz,, że kłótnia wisi w powietrzu? Poinformuj o tym drugą stronę.
Powiedz, np. " Czuję, ze wzbiera we mnie złość. Wyjdę na chwilę, żeby
się uspokoić", "Przełóżmy tę rozmowę. Teraz jestem zła", "Widzę,
\że się denerwujesz. Może wrócimy do tej rozmowy za kilka chwil".
Zmień podejście. Za większość naszej złości odpowiedzialni
jesteśmy my sami. Należy zaakceptować to, że pewne rzeczy się nie udają,
nie obwiniać innych za własne niepowodzenia, wystrzegać się perfekcjonizmu
i nie wymagać go od innych.
Naucz się odpuszczać. Dobrze jest mieć swoje zdanie,
ale obstawanie przy nim czasem kosztuje zbyt wiele energii.
Więcej się ruszaj. Biegaj, tańcz, skacz na skakance, idź na basen,
złap za odkurzacz, umyj okna. W ruchu najłatwiej wyładować złość.
Jesteś w biurze? Zgniataj kulki z papieru, miętoś sprytną plastelinę
albo antystresową kulkę z pianki. Miliony ludzi przekonały się, że to działa!
Złap kredki, kartkę i namaluj swój gniew. Kolorowanie angażuje
mózg do tego stopnia, że nie jest on w stanie zajmować się trudnymi emocjami.
Zakłada więc na nie blokadę i skupia się wyłącznie na tym, co tu i teraz. W rezultacie
nakręcająca się spirala złości zostaje przerwana, a ty wracasz do stanu równowagi.
A jak postąpić, gdy ktoś wpadnie w gniew w twojej obecności? Staraj się złagodzić
napięcie szczerym zainteresowaniem zaistniałą sytuacją i współczuciem. To nie
działa? Zaproponuj spotkanie za kilka minut. Jeśli to nie zadziała, poprostu wyjdź.
Opracowała:
Krystyna Matusiak
(na podstawie tekstu Magdalenny Sych)
Żródło:
"Poradnik domowy"
Nr 3 (320) marzec 2017
Jak wspomagać rozwój grafomotoryczny dziecka?
Ćwiczenia grafomotoryczne przygotowują dzieci do opanowania umiejętności pisania,
która jest podstawowym zadaniem na czas nauki w pierwszych klasach szkoły podstawowej.
Umiejętność ta, jest bardzo trudnym zadaniem dla dzieci, gdyż wymaga zdolności
odtwarzania znaków graficznych i automatyzacji procesu pisania. Zanim maluch zacznie
pisać pierwsze literki potrzebuje usprawniania w zakresie zdolności manualnych. Służą temu
różne ćwiczenia, które Rodzice bez problemu mogą wykonywać z dzieckiem w domu. Te
ćwiczenia to np. różnego rodzaju zabawy paluszkowe, układanie klocków, manipulowanie
różnymi przedmiotami, lepienie z plasteliny, wycinanie nożyczkami, nawlekanie koralików,
przewlekanie tasiemek i sznurków przez różne rzeczy, zbieranie drobnych elementów
palcami, zwijanie kuleczek z bibuły, zapinanie guzików.
Usprawniając motorykę małą, która wymaga precyzyjnych ruchów, należy zaczynać
od ćwiczeń najprostszych, stopniowo podnosząc poziom trudności. Przechodząc już do
typowych ćwiczeń grafomotorycznych należy zaproponować dziecku takie ćwiczenia jak:
dokładne kolorowanie obrazków, obrysowywanie przedmiotów, rysowanie z użyciem
szablonów, rysowanie po śladach, łączenie kropek, rysowanie szlaczków, uzupełnianie
brakujących elementów na rysunkach, ćwiczenia w liniaturze.
Wykonując z dzieckiem wymienione powyżej ćwiczenia pamiętać należy o tym, aby
kontrolować czy dziecko prawidłowo trzyma narzędzie pisarskie, czy napięcie mięśniowe jest
odpowiednie, czy dziecko pisze od strony lewej do prawej, którą ręką się posługuje. Nigdy
nie należy zmuszać dziecka leworęcznego do pisania prawą ręką. Bardzo istotne jest tutaj
usprawnianie płynności ruchów ręki dominującej. Pamiętać należy również o tym, że im
bardziej ćwiczenia będą miały charakter zabawowy, tym chętniej dziecko będzie chciało je
wykonywać.
Na powodzenia dziecka w nauce pisania istotny wpływ mają nie tylko nauczyciele
wychowania przedszkolnego, ale także Rodzice organizujący dziecku zabawy i ćwiczenia,
które mają na celu rozwój zdolności manualnych i grafomotorycznych.
Opracowała Magdalena Narloch
Źródło: M. Dmochowska, Droga dziecka do nauki pisania; analiza procesu odwzorowywania graficznego,
Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa 1999.