tom 41, Suppl., 2002

POST. MIKROBIOL.
2002, 41, Supl. 1, 29-33
http://www.pm.microbiology.pl
WYKRYWANIE DNA I ANTYGENU PP65
LUDZKIEGO WIRUSA CYTOMEGALII
W LEUKOCYTACH KRWI OBWODOWEJ
Barbara Zawilińska, Magdalena Kosz-Vnenchak,
Jolanta Kopeć, Ewa Daszkiewicz,
Danuta Rojek-Zakrzewska
Human cytomegalovirus DNA and pp65 antigenemia detection in blood leukocytes
Abstract:
We compared the results of pp65 antigen detection in cytoplasm of leukocytes
with nPCR and RT-PCR in situ. In molecular methods we used primers for HCMV gB and one
of the IE genes. The correlation ratio between antigenemia and nPCR was 80%. Using RT-PCR
in situ we were able to detect expression of IE gene in nuclear and cytoplasm of leukocytes
which confirm the active infection in cells with cytoplasmic pp65 antigen.
Wstęp
Zakażenie wirusem cytomegalii (HCMV) u pacjentów w stanie głębokiej immunosupresji,
po przeszczepach narządów miąższowych i szpiku kostnego jest główną przyczyną
zachorowalności i zgonów. Wczesne wykrycie aktywnego zakażenia i możliwość monitorowania
go w trakcie leczenia przeciwwirusowego jest szczególnie ważne w pierwszym okresie
po transplantacji, między 2 a 4 miesiącem. Spośród wielu stosowanych metod diagnostycznych
preferowane są te, które określają w sposób ilościowy poziom wiremii. Jest to bowiem czynnik
prognostyczny rozwoju zakażenia uogólnionego i choroby cytomegaliowej.
Możliwość taką daje oznaczanie w leukocytach krwi obwodowej liczby komórek
wykazujących antygen strukturalny wirusa — fosfoproteinę pp65 (Ag pp65), kodowaną przez
gen UL 83. Zaletą tego oznaczenia jest stosunkowo niski koszt badania i możliwość szybkiego
uzyskania wyniku. Niemniej procedura ta opisana po raz pierwszy przez van der Bij w 1988 r.
Do tej pory nie została wystandaryzowana [11. Przeciwciała monoklonalne produkowane przez
różne firmy skoniugowane są z wyznacznikami enzymatycznymi (PAP, APAAP)
lub fluorescencyjnymi reakcji. Niemniej jednak, zgodnie z zalecanymi procedurami, za komórki
pozytywne uważane są te, które wykazują reakcję zlokalizowaną w jądrze komórkowym —
miejscu replikacji wirusa. W doświadczeniach własnych zaobserwowano jednak, że komórki
takie obserwuje się u pacjentów po przeszczepach narządów wyjątkowo rzadko, często już
w stanach zaawansowanej choroby cytomegaliowej. Dużo częściej natomiast występują
komórki, w których reakcję barwną stwierdza się w cytoplazmie...
Praca została częściowo sfinansowana w ramach grantu KBN nr 6 PO4C 022 20.