Bp Mariusz Leszczyński

Bp Mariusz Leszczyński
Krajowy Asystent Kościelny
Akcji Katolickiej
„Królować chcę w duszy twojej!”
Kazanie w Niedzielę Chrystusa Króla Wszechświata, w święto Akcji Katolickiej,
Warszawa, bazylika św. Krzyża, 22 listopada 2009 r.
(Dn 7, 13-14; Ap 1, 5-8; J 18, 33b-37)
Na dawnym ornacie, wyhaftowanym zapewne z okazji ustanowienia w 1925 r. przez
papieża Piusa XI, święta Chrystusa Króla, jest ukazana na tle krzyża postać Jezusa stojącego na
kuli ziemskiej, ubranego w białą szatę i królewski płaszcz szkarłatny. Chrystus Król, w geście
wyciągniętych rąk i z otwartym gorejącym sercem, nie ma jednak korony na głowie, ani berła w
ręku. Te insygnia władzy królewskiej leżą pod Jego stopami, gdzie też widnieją słowa:
„Królować chcę w duszy twojej”. To niecodzienne przedstawienie Chrystusa Króla podkreśla
Jego misję kapłańską, przez którą „dopełnił tajemnicy odkupienia rodzaju ludzkiego, ofiarując
siebie samego na ołtarzu krzyża” (Prefacja na uroczystość Chrystusa Króla). To z całą
pewnością dlatego autor tego dzieła umieścił koronę i berło u stóp Jezusa, ukazując w ten sposób
prawdę o tajemnicy Jego misji królewskiej.
Jezus jest Królem, ale Jego królestwo „nie jest z tego świata” – jak to sam wyznał przed
Piłatem (J 18, 36). Jest Świadkiem Wiernym, Pierworodnym umarłych i Władcą królów ziemi,
tym, który nas miłuje, i który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów, i uczynił nas
królestwem (por. Ap 1, 5-6). Dlatego panowania Jezusa nie można zamknąć w granicach państw
i struktur społecznych, które przemijają. Jego władza królewska jest powszechna i rozciąga się
na „wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie
przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie” (Dn 7, 14).
Królestwo Chrystusa to „królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, królestwo
sprawiedliwości, miłości i pokoju” (Prefacja na uroczystość Chrystusa Króla). Błogosławiony
ks. Michał Sopoćko mówił, że jest to „królestwo Ducha i Jego doskonałości” (Rekolekcje o
Bożym Miłosierdziu, Warszawa 2007, s. 74-76). Tę myśl rozwinął w jednym ze swoich kazań na
uroczystość Chrystusa Króla, w którym powiedział, że Jego królestwo jest „ujawnianiem
Miłosierdzia Boga (…), które kontynuuje się w Kościele”, a nie „ponurym więzieniem i obozem
niewolników, drżących na samo wspomnienie o władcy. Chrystus Pan jest Królem Miłosierdzia,
a to Miłosierdzie jest naczelną zasadą w jego Królestwie (…). Czcijmy dziś Króla naszego pod
tym najmilszym Mu i największym Jego tytułem” (Kazania o Miłosierdziu Bożym, Białystok
2008, s. 86-88).
Jakże bardzo ten obraz Chrystusa Króla i Jego królestwa różni się od wizerunku
ziemskich królów i królestw! Kardynał Józef Ratzinger, dziś papież Benedykt XVI, podczas
Drogi Krzyżowej w Koloseum, w Wielki Piątek, 25 marca 2005 r., mówił: „Ileż razy oznaki
władzy możnych tego świata obrażają prawdę, sprawiedliwość i godność człowieka! Ileż razy
ich rytuały i wielkie słowa są w rzeczywistości nadętymi kłamstwami, karykaturą powinności,
która na nich spoczywa z racji sprawowanego urzędu, jaką jest służba dobru. Wyszydzony Jezus,
w koronie cierpienia na skroniach, właśnie dlatego jest prawdziwym królem. Jego berłem jest
sprawiedliwość. Na tym świecie ceną sprawiedliwości jest cierpienie: On, prawdziwy król, nie
rządzi przemocą, lecz miłością, która cierpi dla nas i z nami. On dźwiga krzyż, nasz krzyż, ciężar
bycia człowiekiem, ciężar świata. W ten właśnie sposób poprzedza nas i ukazuje, jak odnaleźć
drogę do prawdziwego życia” („L’Osservatore Romano”, wyd. pol., 2005, nr 6, s. 49).
Dla uczniów Jezusa budowanie Królestwa Bożego w świecie nigdy nie było łatwe. I dziś
to zadanie jest trudne i wymagające. Bowiem Jezus, od dnia swoich narodzin, był „znakiem
sprzeciwu” (Łk 2, 34), i jest nim nadal, także dzisiaj. Gdy więc wkracza w życie ludzi z
orędziem odkupienia i miłości, spotyka się często ze sprzeciwem; gdy proponuje zasady swego
Królestwa, które są w stanie zmienić ten świat, przemienić serca, rozjaśnić umysły, umocnić
wolę, obalić mury podziałów, doznaje odrzucenia. Jest jednak wielu takich uczniów Jezusa,
którzy przyjmują Jego łaskę i zaproszenie do budowania Królestwa Bożego na ziemi. Są tacy,
którzy chcą być w świecie świadkami zwycięstwa Jezusa nad grzechem i tryumfu Bożej miłości
nad nienawiścią, egoizmem i krzywdą, które tworzą podziały między braćmi – tam, gdzie
powinni żyć w jedności, zniszczenie – tam, gdzie ludzie powinni budować, rozpacz – tam, gdzie
powinna kwitnąć nadzieja! (por. Benedykt XVI, homilia w Betlejem, 13 V 2009 r., „L’Osserv.
Rom.”, 2009, nr 7-8, s. 35).
Chrystus Król pragnie królować przede wszystkim w duszy i sercu człowieka, w jego
relacjach z bliźnimi, w codziennych postawach i świadectwie życia – przez miłosierdzie i
miłość. Na ten właśnie wymiar Królestwa Jezusa zwraca uwagę Kościół w Polsce, w programie
duszpasterskim na rok 2009/2010, którego hasło brzmi: „Bądźmy świadkami Miłości!”. Jego
inspiracją są słowa św. Jana Apostoła: „Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a
Bóg trwa w nim” (1 J 4, 16b).
Ten program pracy formacyjnej i apostolskiej Kościoła w Polsce, zaczynając od I
Niedzieli Adwentu, podejmie także Akcja Katolicka. Jej członkowie będą starali się, jak dotąd,
dawać jasne świadectwo cnót chrześcijańskich, przykład żywej wiary, pogodnej nadziei i
czynnej miłości, w głębokim i żywym zjednoczeniu z Chrystusem. W ten sposób będą
realizować swój podstawowy obowiązek, jakim jest ewangelizacja i ciągłe wychowywanie do
wiary (por. Jan Paweł II, Nauczanie papieskie, t. 3, Poznań 1985, s. 40-41). Zwrócił na to uwagę
członkom Akcji Katolickiej papież Benedykt XVI, mówiąc: „Wy, którzy Kościół kochacie i
służycie mu, umiejcie być niestrudzonymi głosicielami i ofiarnymi (…) wychowawcami; w
Kościele przeżywającym trudne próby wierności i pokusy dostosowywania się, bądźcie
odważnymi świadkami i prorokami ewangelicznego radykalizmu (…); w Kościele, który wzywa
do heroizmu świętości, odpowiadajcie bez lęku, ufając zawsze w miłosierdzie Boże. Pogłębiajcie
waszą modlitwę, ukierunkujcie wasze postępowanie zgodnie z odwiecznymi wartościami
Ewangelii, pozwólcie się prowadzić Maryi Dziewicy, Matce Kościoła” („L’Osserv. Rom.”,
2008, nr 105, s. 1).
Drodzy siostry i bracia w Chrystusie, duchowni i świeccy, członkowie Akcji Katolickiej!
Przyjmijcie wezwanie do budowania Królestwa Bożego na ziemi. Bądźcie krzewicielami jego
zasad w świecie. Stójcie mocno na straży katolickiego wzoru małżeństwa i rodziny, które są
pierwszą szkołą miłości. Brońcie życia, które się w nich poczyna i każdego życia, aż do
naturalnej śmierci. Niech w realizacji tych zadań apostolskich pomagają wam wskazania zawarte
w Programie duszpasterskim Kościoła w Polsce na rok 2009/2010 (Poznań 2009) oraz w
materiałach formacyjnych dla Akcji Katolickiej. Niech pomocą wam będzie także cenny list Ks.
abp. Józefa Michalika, Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, przypominającym
katolikom świeckim w Polsce o ich posłannictwie w świecie, w którym szczególnie mocno
„promieniuje z ludzi tęsknota za Bogiem Miłości i Prawdy, Bogiem Przebaczenia i Nadziei”
(Wiek XXI woła o misyjność katolickiego laikatu. Refleksje nie tylko dla członków Akcji
Katolickiej, Przemyśl 2009, s. 12).
Budujmy w sercach i postawach ludzi królestwo miłości, którego Panem jest Jezus:
„Króluj nam Chryste, Tyś nasz Wódz!
Twych hufców my rycerze!
Modlitwą naszą Ty nas wiedź,
Pozyskać dusze wierze. […]
Królestwo Boże, ku nam zstąp!
My oto walczyć pragniem,
Aż ziemi naszej całej zrąb
Do Bożych stóp upadnie”.
(Hymn Apostolstwa Serca Jezusowego)
Amen.