KRÓLESTWO BOŻE
advertisement
DZIEŃ MISJI GLOBALNEJ Lekcja XI — 13 czerwca KRÓLESTWO BOŻE STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Łk 11,2; 1,32-33; 18,16-30; 17,23-24; Ap 21,1-3; Łk 21,34-36. TEKST PAMIĘCIOWY: „I przyjdą ze wschodu i z zachodu, z północy i z południa, i zasiądą w Królestwie Bożym” (Łk 13,29). Królestwo Boże jest jednym z istotnych tematów i znaczących priorytetów w nauczaniu Jezusa. Wyrażenie to występuje niemal 50 razy w Ewangelii Mateusza, 16 razy w Ewangelii Marka, około 40 razy w Ewangelii Łukasza i 3 razy w Ewangelii Jana. Gdziekolwiek się pojawia — czy to w Modlitwie Pańskiej, czy w Kazaniu na górze, czy innych kazaniach i przypowieściach — zawsze wyraża to, czego Wiekuisty dokonał w dziejach ludzkości w celu rozwiązania problemu grzechu i doprowadzenia wielkiego boju z Szatanem do ostatecznego i zdecydowanego zakończenia. Królestwo Boże nie jest podobne do królestw świata, ponieważ nie jest królestwem z tego świata. „Królestwo Boże nie objawia się zewnętrznym działaniem mocy, lecz łagodnością Słowa, wewnętrznym działaniem Ducha, zbrataniem duszy z Tym, który jest jej życiem. W naturze ludzkiej, doprowadzonej do doskonałości charakteru Chrystusa, widać wielkie objawienie Jego mocy”1. W tym tygodniu skupimy się na poruszonym w Ewangelii Łukasza temacie królestwa Bożego. Ellen G. White, Śladami Wielkiego Lekarza, Warszawa 2009, wyd. VI, s. 22. 1 78 Cechy królestwa Bożego (cz. I) NIEDZIELA — 7 czerwca Ewangelie są pełne nawiązań do królestwa Bożego świadczących, iż nowy porządek rzeczy został wprowadzony w Jezusie i przez Jezusa. Co jest napisane o niebiańskim królestwie w Łk 11,2? Czyje jest to królestwo i dlaczego jest to tak istotne? ................................................................................................................................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................................................................................................................................... Powiedzenie, iż jest to królestwo Boże, nie jest jedynie stwierdzeniem oczywistego faktu, ale raczej stanowi potwierdzenie, iż królestwo niebieskie nie jest ani filozoficznym pojęciem, ani etycznym poglądem. Nie jest ono ewangelią społeczną przyznającą chleb i wodę głodnym czy równość i sprawiedliwość politycznie represjonowanym. Przewyższa ono wszelkie ludzkie dobro i moralne działania, znajdując swój wyraz w suwerennych poczynaniach Boga w osobie Jego wcielonego Syna, który przyszedł, by głosić dobrą nowinę o królestwie (zob. Łk 4,42-44; Mt 4,23-25). Czego Słowo Pańskie uczy o tym, kto zainaugurował królestwo Boże i jaki jest jego ostateczny cel? Zob. Łk 1,32-33. ................................................................................................................................................................................................................................................................... Ten ewangeliczny fragment ma ważkie znaczenie z dwóch powodów. Po pierwsze Mesjasz oczekiwany w czasach starotestamentowych to nie kto inny jak Jezus, Syn Najwyższego. Po drugie „jego królestwu nie będzie końca” (Łk 1,33). To znaczy, że dzięki ucieleśnieniu, śmierci i zmartwychwstaniu Chrystus sprostał wyzwaniu rzuconemu przez Szatana panowaniu Najwyższego i ustanowił wieczne królestwo Boże. „Nastało nad światem królowanie Pana naszego i Jego Pomazańca, i będzie królować na wieki wieków” (Ap 11,15 BT). W starciu Chrystusa z Lucyferem ten drugi przypisał sobie zwycięstwo po tym, gdy doprowadził do upadku Adama i Ewę. Jednak misja Jezusa udowodniła fałsz twierdzeń Szatana. Syn Człowieczy pokonał Szatana na każdym etapie, a przez swoją śmierć i zmartwychwstanie dał gwarancję całemu wszechświatu, iż królestwo Boże będzie trwać wiecznie. Jak nasze życie może odzwierciedlać rzeczywistość królestwa Bożego? Jak świadomość tej rzeczywistości wpływa na nas? Jak nasze życie, jako poddanych tego królestwa, powinno się różnić od życia tych, którzy do królestwa niebiańskiego nie należą? 79 Cechy królestwa Bożego (cz. II) PONIEDZIAŁEK — 8 czerwca Co poniższe fragmenty ewangelii mówią o życiu poddanych królestwa Bożego? Łk 18,16-30 ......................................................................................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................................................................................................................................... Łk 12,31-33 ......................................................................................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................................................................................................................................... Łk 9,59-62 ............................................................................................................................................................................................................................. ................................................................................................................................................................................................................................................................... Wejście do królestwa Bożego nie zależy od statusu, pozycji, bogactwa czy jego braku. Łukasz, podobnie jak inni autorzy ewangelii, wskazuje, że konieczne jest przyjście do Jezusa w duchu bezkompromisowego poddania się, całkowitej zależności i dziecięcej ufności. Są to cechy tych, którzy weszli do królestwa niebiańskiego. Ludzie ci muszą być gotowi poświęcić wszystko, jeśli zajdzie taka potrzeba, gdyż wszystko, z czego nie są gotowi zrezygnować, nie tylko rywalizuje z Chrystusem, ale poniekąd jest stawiane wyżej Niego. Zbawiciel i Jego wymagania dotyczące wszystkich dziedzin naszego życia mają mieć absolutny priorytet. Ma to sens, jako że przecież tylko dzięki Niemu istniejemy, a więc to do Niego powinna należeć nasza całkowita lojalność. Przeczytaj jeszcze raz Łk 18,29-30. Co Jezus mówi i co nam obiecuje? Czy rzeczywiście mamy opuścić rodziców, współmałżonka, a nawet dzieci dla królestwa Bożego? To niemałe wymaganie, nieprawdaż? Chrystus nie twierdzi, że taki wymóg dotyczy wszystkich wierzących, ale gdyby ktoś został powołany do porzucenia wszystkiego dla królestwa niebiańskiego, powinien być gotowy to uczynić, ponieważ to królestwo z pewnością jest tego warte. Zastanów się nad tym, co Zbawiciel powiedział o grzebaniu umarłych przez umarłych. Jaką wyraził tu ważną prawdę dotyczącą potrzeby tego, by gdy On nas powołuje, nie wymawiać się, bez względu na to, jak ważkie mogą się wydawać powody odmowy? 80 Królestwo Boże już, choć jeszcze nie WTOREK — 9 czerwca Jezus przyszedł zwiastować królestwo niebios. W pierwszym swoim publicznym wystąpieniu w Nazarecie (zob. Łk 4,16-21) potwierdził, że w Nim wypełniło się mesjańskie proroctwo Izajasza dotyczące królestwa i inauguracji jego odkupieńczej służby. Łukasz zapisał także inne stwierdzenie, które świadczy o teraźniejszej rzeczywistości królestwa. Zapytany przez faryzeuszów o to, kiedy nadejdzie to królestwo, Chrystus odpowiedział: — „Królestwo Boże jest pośród was” (Łk 17,21). To znaczy, że wraz z przybyciem Jezusa, nadeszło królestwo, a jego częścią jest uzdrawianie chorych (zob. Łk 9,11), głoszenie ewangelii (zob. Łk 4,16-19), przebaczanie grzechów (zob. Łk 7,48-50; 19,9-10) i pokonanie sił zła (zob. Łk 11,20). W ten sposób Syn Człowieczy wskazał, że królestwo Boże jest teraźniejszą rzeczywistością wśród wierzących, zmieniającą ich na Jego podobieństwo. Królestwo to przejawia się także w społeczności wierzących jako objawienie sprawiedliwości i zbawienia. Ten teraźniejszy aspekt jest także znany jako „królestwo łaski Bożej, gdy serca dotąd pełne grzechu codziennie oddają się pod panowanie Jego miłości”1. Podczas gdy teraźniejszy aspekt królestwa niebiańskiego wskazuje na ostateczne pokonanie grzechu i Szatana oraz zwycięstwo Jezusa w wielkim boju, aspekt przyszły każe oczekiwać fizycznego zakończenia zła i ustanowienia nowej ziemi. „Zupełne przywrócenie królestwa chwały Bożej nie odbędzie się przed powtórnym przyjściem Chrystusa na tę ziemię”2. Przeczytaj Łk 17,23-24; 21,5-36. Co Zbawiciel powiedział o królestwie Bożym w czasach końca? ................................................................................................................................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................................................................................................................................... Nasz świat i jego stan — chaos, problemy i cierpienie — z pewnością odzwierciedlają sytuację opisaną przez Jezusa. Choć niektórzy twierdzą, że zło i nędza świata świadczą, iż Bóg nie istnieje, możemy odpowiedzieć, że zważywszy to, przed czym Chrystus ostrzegł niemal 2000 lat temu, stan naszego świata dowodzi nie tylko istnienia Stwórcy, ale także autentyczności Biblii. (Gdyby świat przypominał raj, słowa Jezusa okazałyby się fałszywe). Królestwo Boże w całej pełni zostanie ustanowione dopiero u kresu dni. Póki to nie nastąpi, musimy trwać. Ellen G. White, Nauki z Góry Błogosławienia, Warszawa 1998, wyd. IV, s. 102. Tamże. 1 2 81 Królestwo i powtórne przyjście Pana ŚRODA — 10 czerwca Gdy Jezus mówił o niebiańskim królestwie, mówił o dwóch pewnych sprawach: (1) pewności Bożego działania przez Chrystusa w dziejach ludzkości dla zbawienia z grzechu oraz (2) pewności Bożego finału dziejów w postaci odrodzenia zbawionych według pierwotnego planu, aby żyli z Nim na zawsze na odnowionej ziemi (zob. Ap 21,1-3). Pierwsza z nich, jak wspomnieliśmy, wypełniła się w misji i służbie Jezusa. W Chrystusie już jesteśmy w królestwie łaski (zob. Ef 1,4-9). Natomiast druga — zgromadzenie zbawionych w królestwie Bożym — to nadzieja oczekujących, która spełni się w przyszłości (zob. Ef 1,10; Tt 2,13). Jezus i autorzy ksiąg nowotestamentowych łączą z powtórnym przyjściem Chrystusa ten wielki historyczny moment odziedziczenia niebiańskiego królestwa przez wiernych. Powtórne przyjście Zbawiciela jest ostateczną kulminacją dobrej nowiny, którą On ogłosił podczas swego pierwszego przyjścia. Jezus, który pokonał grzech i Szatana na Golgocie, przyjdzie wkrótce ponownie, by zapoczątkować proces usunięcia zła i oczyszczenia ziemi z tragicznych szkód wyrządzonych przez Lucyfera Bożemu stworzeniu. Przeczytaj Łk 21,34-36. Podsumuj własnymi słowami zasadnicze przesłanie tego fragmentu ewangelii. Czyniąc to, zastanów się nad swoim życiem i nad tym, jak słowa te odnoszą się do ciebie. Co musisz zrobić, by upewnić się, że czynisz to, co Jezus powiedział w tych wersetach? ................................................................................................................................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................................................................................................................................... W oczekiwaniu na powtórne przyjście Pana jesteśmy powołani do czuwania i modlitwy, abyśmy „mogli (…) stanąć przed Synem Człowieczym” (Łk 21,36). Ci, którzy doświadczyli królestwa łaski, muszą czekać, czuwać i modlić się o królestwo chwały. Między jednym i drugim królestwem, między już, a jeszcze nie, wierzący mają pełnić służbę i misję, żyjąc nadzieją i budując duchowo innych. Oczekiwanie na powtórne przyjście Jezusa wymaga uświęcenia tu i teraz. 82 Świadkowie CZWARTEK — 11 czerwca Przeczytaj Dz 1,1-8. Jakie ważne prawdy o królestwie Bożym zostały tutaj wyrażone? ................................................................................................................................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................................................................................................................................... Królestwo Boże było jednym z głównych motywów, który Łukasz rozwinął, gdy napisał dalszy ciąg swojej ewangelii, czyli krótką historię Kościoła wczesnochrześcijańskiego. Na początku tego historycznego sprawozdania, Dziejów Apostolskich, autor wyraził trzy zasadnicze prawdy dotyczące niebiańskiego królestwa. Po pierwsze możemy być pewni, że Jezus przyjdzie powtórnie. „Mówiąc o Królestwie Bożym” (Dz 1,3) przez 40 dni od swego zmartwychwstania do wniebowstąpienia, nauczał On tego, czego uczył swoich uczniów przed ukrzyżowaniem. Niezwykłe wydarzenia, jakimi były ukrzyżowanie i zmartwychwstanie Chrystusa, nie zmieniły nic z tego, czego uczył On o niebiańskim królestwie. Przez 40 dni zmartwychwstały Zbawiciel umacniał swoich uczniów w pewności co do realności królestwa Bożego. Po drugie mamy oczekiwać powtórnego przyjścia Jezusa w czasie wybranym przez Boga. Po zmartwychwstaniu Chrystusa Jego uczniowie zadali Mu poważne i pełne troski pytanie: — „Panie, czy w tym czasie odbudujesz królestwo Izraelowi?” (Dz 1,6). Zbawiciel nie odpowiedział na to pytanie, ale skorygował ich sposób myślenia. Bóg jest Suwerenem, a więc do ludzi nie należy przenikanie Jego myśli, przewidywanie Jego planów czy badanie Jego tajemnic. On wie, kiedy nastanie królestwo chwały. Ustanowi je w swoim czasie (zob. Dz 1,7; Mt 24,36), podobnie jak posłał swego Syna, by ustanowić królestwo łaski, „gdy nadeszło wypełnienie czasu” (Ga 4,4). Po trzecie mamy głosić ewangelię Jezusa. Chrystus skierował uwagę uczniów od spekulowania o tym, co nieznane — kiedy nastanie królestwo chwały — ku temu, co znane i co musi się dokonać. Czas powtórnego przyjścia Pana nie został objawiony, ale my zostaliśmy powołani do oczekiwania na ten wspaniały dzień i działania aż do tego czasu (zob. Łk 19,13). To znaczy, że mamy się zaangażować w niesienie ewangelii Chrystusa „aż po krańce ziemi” (Dz 1,8). To jest nasz obowiązek wykonywany nie o własnych siłach, ale w mocy Ducha Świętego obiecanej wszystkim, którzy świadczą o tym, co widzieli i słyszeli (zob. Dz 1,4-8). Wierni wyznawcy Jezusa mieli pewne błędne pojęcia dotyczące charakteru Jego dzieła. Mimo to Pan posługiwał się nimi. Co ten fakt mówi nam o tym, iż nie musimy w pełni wszystkiego rozumieć, by być użytecznymi dla Boga? 83 PIĄTEK — 12 czerwca DO DALSZEGO STUDIUM „Udziałem ubogich w duchu jest królestwo niebieskie. Królestwo to nie jest wszakże — jak sądzili niektórzy słuchacze Chrystusa — doczesnym królestwem ziemskim, lecz królestwem ducha, królestwem miłości. Znakiem panowania Chrystusa w nas jest podobieństwo do Syna Człowieczego. Prawdziwi wyznawcy Chrystusa są ubogimi w duchu, pokornymi, którzy dla sprawiedliwości cierpią prześladowanie i ich jest królestwo niebieskie”1. „Jesteśmy teraz w Bożym warsztacie. Wielu z nas to surowe kamienie z kamieniołomu. Ale gdy trzymamy się prawdy Bożej, ona wpływa na nas. Uszlachetnia nas oraz usuwa z nas wszelkie niedoskonałości i grzechy różnego rodzaju. W ten sposób jesteśmy przygotowywani, by ujrzeć Króla w Jego pięknie i ostatecznie przebywać wśród niebiańskich aniołów w królestwie chwały. To tutaj dzieło to musi być wykonane dla nas. Tutaj nasze ciało i nasz duch mają być przygotowane na nieśmiertelność”2. PYTANIA DO DYSKUSJI 1.Współczesny amerykański fizyk Stefan Weinberg, pisząc o kosmosie, wyraził słynną (choć niesławną) myśl: „Im bardziej wszechświat wydaje się zrozumiały, tym bardziej sprawia wrażenie bezcelowego”3. Te słowa wywołały niemałe poruszenie, a więc ostatecznie usiłował on złagodzić ich wymowę. Niektórzy jednak nie widzą powodu, by zaprzeczać, iż istnienie wszechświata nie ma celu: „Dlaczego wszechświat miałby mieć cel? — napisała Małgorzata Geller, astronom z Uniwersytetu Harvarda w Stanach Zjednoczonych. — Jaki cel? To przecież tylko fizyczny system, więc jaki miałby mieć cel? Zawsze zastanawiało mnie to twierdzenie”4. Czyżby wszechświat był tylko systemem, i to bezcelowym? Jak zareagowałbyś na taki pogląd jako chrześcijanin oczekujący powtórnego przyjścia Jezusa i ostatecznego ustanowienia wiecznego królestwa Bożego? 2.Chrześcijanie we wszystkich pokoleniach oczekiwali, że Chrystus przyjdzie za ich życia. Niektórzy nawet próbowali wyznaczać daty tego wydarzenia, jednak nikomu się to nie udało. Dlaczego wyznaczanie daty końca świata jest tak ryzykowną próbą? Ellen G. White, Nauki z Góry Błogosławienia, Warszawa 1998, wyd. IV, s. 13. Taż, Testimonies for the Church, Mountain View—Omaha 1948, t. II, s. 355-356. 3 Stefan Weinberg, w: http://pl.wikiquote.org/wiki/Steven_Weinberg (przyp. red.). 4 Małgorzata Geller, w: http://www.eoht.info/page/Steven+Weinberg (przyp. red.). 1 2 84
