Węglowodany 12/11/2011 1 TRAWIENIE Hydrolityczny rozkład węglowodanów -amylaza ślinowa i trzustkowa rozkładają wiązania glikozydowe 1,4 -1,6-glukozydazy rozkładają wiązania glikozydowe 1,6 U przeżuwaczy trawienie wspomagają enzymy wytwarzane przez bakterie 12/11/2011 2 WCHŁANIANIE Transport wtórnie aktywny Glukoza i galaktoza wchłaniają się szybko, wbrew gradientowi stężeń, wymagają zużycia energii i obecności jonu sodowego Dyfuzja ułatwiona (przez nośnik) Fruktoza, mannoza, pentozy są wchłaniane zgodnie z gradientem stężeń. Transport odbywa się w wyniku tworzenia przejściowego połączenia nośnik-substrat, które ulegając rozpadowi uwalnia substrat do wnętrza komórki 12/11/2011 3 LOSY WCHŁONIĘTYCH WĘGLOWODANÓW Transport glukozy przez błonę komórkową: transporter mózgowo-erytrocytarny (kierunek dokomórkowy) transporter wątrobowy (kierunek zmienny) transporter mięśniowy insulinozależny (mięśnie szkieletowe, serce, tkanka tłuszczowa) – kierunek dokomórkowy Fosforylacja glukozy Metabolizm glukozy – synteza i rozkład glikogenu - synteza glukozy - katabolizm glukozy -glikoliza, cykl 12/11/2011 pentozowy 4 Glikogen łatwo uruchamiana zapasowa forma glukozy rozgałęziony polimer o dużej masie cząsteczkowej zbudowany z reszt glukozy połączonych wiązaniami 1,4 i 1,6 glikozydowymi magazynowany głównie w wątrobie i mięśniach szkieletowych występuje w cytoplazmie komórek w postaci ziaren, które zawierają też białka regulatorowe oraz enzymy katalizujące syntezę i degradację glikogenu 12/11/2011 5 Metabolizm glikogenu regulacja stężenia glukozy we krwi magazyn glukozy dla pracy mięśni różne szlaki metaboliczne hormonalna regulacja (adrenalina, glukagon, insulina, cAMP, fosforylacja) dziedziczne wady enzymatyczne 12/11/2011 6 Rozpad glikogenu Fosforylaza glikogenowa rozszczepia wiązania 1,4. Powstaje glukozo-1-fosforan – nie „ucieka” z komórek. Fosforoliza – rozszczepienie wiązania wywołane przez ortofosforan (w przeciwieństwie do hydrolizy,które odnosi się do rozkładu wywołanego przez cząsteczkę wody). Fosforolityczne rozszczepienie glikogenu jest korzystne energetycznie ponieważ uwolniony cukier jest ufosforylowany i nie może dyfundować z komórek (wolna glukoza może) 12/11/2011 7 WĄTROBA utrzymuje stałe stężenie glukozy we krwi uwalnia do krwi glukozę potrzebną do pracy mózgu i mięśni szkieletowych dzięki obecności glukozo-6fosfatazy – hydrolityczny rozpad (brak w mięśniach i mózgu) Glukozo-6-fosforan + H2O glukoza + Pi 12/11/2011 8 ROZPAD GLIKOGENU Fosforylaza glikogenowa - wiązania 1,4. Transferaza i -1,6-glukozydaza przekształcają rozgałęzioną cząsteczkę w łańcuchową Fosfoglukomutaza przekształca glukozo-1-fosforan w glukozo-6-fosforan i umożliwia dalsze przemiany Glukozo-6-fosfataza odszczepia fosfor. Glukoza może „uciec” z komórki. Enzym jest w wątrobie, jelitach i nerkach, BRAK go w mięśniach 12/11/2011 9 Fosforylaza glikogenowa Glikogenn + Pi Glukozo-1-fosforan + Glikogenn-1 Rozszczepieniu ulegają wiązania pomiędzy C1 końcowej reszty a C4 reszty następnej Fosfoglukomutaza Glukozo-1-fosforan Glukozo-6-fosforan 12/11/2011 10 DEGRADACJA Glikogenn + Pi fosforylaza glikogenn-1 + glukozo-1-fosforan SYNTEZA Glikogenn + UDP-glukoza syntaza glikogenn+1 + UDP 12/11/2011 11 SYNTEZA GLIKOGENU Donorem reszt glukozy jest UDP-glukoza – syntetyzowana z glukozo-1-fosforanu i UTP przy udziale pirofosforylazy UDP-glukozy Syntaza glikogenowa przenosi zaktywowane jednostki glukozylowe na grupy hydroksylowe przy C4 końcowych reszt glikogenu tworząc wiązania -1,4. Funkcję inicjatora pełni glikogenina Enzym rozgałęziający tworzy rozgałęzienia potrzebne do lepszej rozpuszczalności i dużej ilości nieredukujących reszt będących miejscem działania fosforylazy i syntazy glikogenowej 12/11/2011 12 Aktywacja glukozy Pirofosforylaza UDP-glukozy Glukozo-1-fosforan + UTP UDP-glukoza + PPi 12/11/2011 13 KONTROLA METABOLIZMU GLIKOGENU Fosforylaza glikogenowa regulacja poprzez allosteryczne efektory regulacja poprzez odwracalną fosforylację reagującą na hormony współpracuje z fosforanem pirydoksalu 12/11/2011 14 FOSFORYLAZA W MIĘŚNIACH Jest dimerem lub tetramerem Występuje w formie aktywnej (a) i nieaktywnej (b) a przekształca się w b poprzez hydrolizę fosfoserynowej reszty przy udziale fosfatazy-1 białek a jest aktywna niezależnie od poziomu ATP czy AMP b ulega przekształceniu w a poprzez fosforylację reszty seryny przy udziale kinazy fosforylazowej b wykazuje aktywność w obecności dużych stężeń AMP, hamuje ją ATP i glukozo-6-fosforan (w spoczynku – nieaktywna, podczas pracy mięśni - aktywna) 12/11/2011 15 FOSFORYLAZA W MIĘŚNIACH Aktywacja mięśniowej fosforylazy b przez AMP prowadzi do szybkiego uruchamiania glikogenu Brak glukozo-6-fosfatazy w mięśniach umożliwia pozostawanie powstałego z rozkładu glikogenu glukozo-6-fosforanu wewnątrz komórek w celu wytwarzania energii 12/11/2011 16 FOSFORYLAZA W WĄTROBIE Fosforylaza a ulega inaktywacji poprzez wiązanie glukozy (wątroba produkuje glukozę dla mięśni) Fosforylaza b nie jest aktywowana przez AMP Celem degradacji glikogenu w wątrobie jest tworzenie glukozy wysyłanej do innych tkanek gdy jej stężenie we krwi jest małe 12/11/2011 17 SYNTAZA GLIKOGENOWA Katalizuje przeniesienie glukozy z UDP-glukozy do rosnącego łańcucha polisacharydowego 12/11/2011 18 SYNTAZA GLIKOGENOWA fosforylacja – defosforylacja (modyfikacja kowalencyjna) regulacja hormonalna Fosforylacja aktywnej formy a powoduje przekształcenie w zazwyczaj nieaktywną formę b (pojawia się przy dużych stężeniach glukozo-6-fosforanu) Zdefosforylowana forma a jest aktywna niezależnie od glukozo-6-fosforanu Fosforylacja wpływa na aktywność syntazy odwrotnie niż na aktywność fosforylazy 12/11/2011 19 Kinaza fosforylazowa Jest aktywowana przez fosforylację – kinaza A białek (zależna od cyklicznego AMP) oraz jony wapniowe (ważne podczas skurczu mięśni) 12/11/2011 20 REGULACJA HORMONALNA Glukagon wydzielany w odpowiedzi na niskie stężenie glukozy we krwi działa poprzez cAMP wyzwala rozkład glikogenu głównie w wątrobie hamuje syntezę glikogenu (poprzez hamowanie syntazy) hamuje syntezę kwasów tłuszczowych hamuje glikolizę stymuluje glukoneogenezę EFEKT – wzrost uwalniania glukozy przez wątrobę 12/11/2011 21 REGULACJA HORMONALNA Adrenalina wydzielana w odpowiedzi na niskie stężenie glukozy we krwi wyzwala rozkład glikogenu głównie w mięśniach hamuje syntezę glikogenu poprzez wzrost poziomu cAMP hamuje pobieranie glukozy przez mięśnie, jako materiał energetyczny zużywane są wtedy kwasy tłuszczowe stymuluje wydzielanie glukagonu, hamuje insuliny EFEKT – zwiększenie ilości glukozy uwalnianej do krwi przez wątrobę, a zmniejszenie wykorzystania jej przez mięśnie 12/11/2011 22 REGULACJA HORMONALNA Insulina indukuje syntezę glikogenu w mięśniach i wątrobie poprzez pobudzenie szlaku defosforylacji i aktywację syntazy glikogenowej oraz hamuje degradację glikogenu (defosforylacja kinazy fosforylazowej i fosforylazy a) hamuje glukoneogenezę w wątrobie przyspiesza glikolizę w wątrobie, co zwiększa syntezę kwasów tłuszczowych ułatwia wnikanie glukozy do komórek mięśni i tkanki tłuszczowej wpływa stymulująco na syntezę białek 12/11/2011 23 GLUKONEOGENEZA Synteza glukozy z prekursorów niecukrowych w wątrobie. Prekursory niecukrowe: mleczan, aminokwasy, glicerol. Wchodzą w glukoneogenezę jako pirogronian, szczawiooctan lub dihydroksyaceton. U zwierząt nie zachodzi przekształcanie kwasów tłuszczowych w glukozę – nie ma możliwości przekształcania acetyloCoA w pirogronian 12/11/2011 24 Glukoneogeneza nie jest dokładnym odwróceniem glikolizy Reakcje nieodwracalne glikolizy: glukoza + ATP glukozo-6-fosforan + ADP (heksokinaza) 12/11/2011 25 + ATP fruktozo-1,6bis-fosforan + ADP (fosfofruktokinaza) fruktozo-6-fosforan 12/11/2011 26 + ADP pirogronian + ATP (kinaza pirogronianowa) fosfoenolopirogronian 12/11/2011 27 Glikoliza To łańcuch reakcji przekształcających glukozę w pirogronian z jednoczesnym wytwarzaniem energii. W organizmach tlenowych jest wstępnym etapem cyklu Krebsa i łańcucha oddechowego uwalniających większość energii zawartej w glukozie. Odbywa się w cytoplazmie. Cel: Wytwarzanie ATP Dostarczanie składników budulcowych do różnych reakcji Pirogronian dostarcza metabolitów pośrednich przemian aminokwasów, lipidów i innych 12/11/2011 28 Etapy glikolizy Pierwszy etap: Synteza fruktozo-1,6-bis-fosforanu Fosforylacja glukozy Izomeryzacja pierścienia piranozowego w furanozowy czyli aldozy w heksozę Druga fosforylacja Drugi etap: Rozszczepienie 6 węglowego związku na dwa trójwęglowe Izomeryzacja związków trójwęglowych Przekształcenie aldehydu-3-fosfoglicerynowego w 1,3bisfosfoglicerynian Przekształcenie 1,3-bisfosfoglicerynianu w 3-fosfoglicerynian – redukcja NAD do NADH i tworzenie ATP 12/11/2011 29 Etapy glikolizy Trzeci etap: Przegrupowanie wewnątrzcząsteczkowe 3fosfoglicerynianu w 2-fosfoglicerynian Dehydratacja 2-fosfoglicerynianu w fosfoenolopirogronian Tworzenie pirogronianu i drugiej cząsteczki ATP 12/11/2011 30 Fruktoza może wchodzić do glikolizy poprzez: Fosforylację fruktozy przy C1 i następnie rozszczepienie na dwie triozy Fosforylację przy C6 głównie w tkance tłuszczowej Galaktoza przekształca się w glukozę poprzez fosforylację przy C1, połączenie z UDP-glukozą i epimeryzację. Reakcja jest odwracalna i niezbędna do syntezy cukrów złożonych 12/11/2011 31 Kontrola glikolizy Fosfofruktokinaza Jest hamowana przez wysoki poziom ATP, cytrynian i obniżenie pH. Proces sprzężony z hamowaniem heksokinazy. Jest aktywowana przez AMP oraz fruktozo-2,6bisfosforan Glukokinaza obecna w wątrobie i aktywna przy dużych stężeniach glukozy kieruje ją do syntezy glikogenu lub cyklu pentozowego i produkcji NADPH 12/11/2011 32 Kontrola glikolizy Kinaza pirogronianowa Kontroluje wypływ intermediatów z cyklu. Jest hamowana przez ATP i alaninę (dającą sygnał obfitości składników budulcowych) Jest aktywowana przez fruktozo-1,6-bisfosforan Adrenalina Stymuluje glikolizę w mięśniach a hamuje w wątrobie 12/11/2011 33 Zaburzenia gospodarki węglowodanowej wynikające z nieprawidłowego bilansu energetycznego - otyłość (bilans nadmiernie dodatni) - niedożywienie (bilans ujemny) genetyczne – wady enzymatyczne (zespoły złego wchłaniania, zaburzenia przemiany galaktozy i glikogenu) wynikające z nieprawidłowej regulacji hormonalnej - cukrzyca 12/11/2011 34 Otyłość Dodatni bilans energetyczny prowadzi do gromadzenia triglicerydów w tkance tłuszczowej podskórnej. W celu utrzymania prawidłowej gospodarki węglowodanowo-lipidowej zwiększa się wydzielanie i stężenie insuliny we krwi. Insulina hamuje aktywność lipazy wewnątrzkomórkowej. Konsekwencje – stłuszczenie wątroby, nadciśnienie, choroba wieńcowa, cukrzyca 12/11/2011 35 Niedożywienie Stan głodu charakteryzuje się zużywaniem przez organizm własnych zapasów energetycznych. Po 3 dniach głodzenia ustala się nowa równowaga – zmniejsza się stężenie insuliny a zwiększa glukagonu przemiany kataboliczne – zwiększona lipoliza i stężenie kwasów tłuszczowych. Powstają ciała ketonowe i nasilona jest glukoneogeneza z aminokwasów (białka mięśni). Azot w postaci mocznika jest usuwany z moczem – ujemny bilans azotowy. Konsekwencje – ketoza, kwasica metaboliczna 12/11/2011 36 Zespoły złego wchłaniania i enzymopatie dotyczy enzymów rozkładających disacharydy galaktozemia – wada na poziomie transurydylazy prowadzi do zablokowania przemian galaktozy i gromadzenia się tego cukru. Prowadzi do poważnych zmian w układzie nerwowym, nerkach, wątrobie. Wczesne wykrycie i usunięcie z diety galaktozy pozwalają na uratowanie pacjenta. glikogenozy (choroby spichrzeniowe) – zaburzenia przemian glikogenu prowadzą do kumulacji tego cukru w wątrobie (osłabienie sprawności narządu oraz marskość) i mięśniach (mechaniczne uszkodzenie włókien). 12/11/2011 37 Hipoglikemia To stan “niedocukrzenia”, pojawiający się gdy poziom cukru we krwi spada poniżej 2-5 mmol/l. Do najczęściej występujących objawów niedocukrzenia należą: głód, kołatanie serca, drżenie, potliwość, mrowienie wokół ust i języka, niekiedy ból głowy. Konsekwencją braku podjęcia właściwych działań, mogą być zaburzenia funkcji mózgu, upośledzenie funkcji poznawczych, narastająca dezorientacja, różnorodne zaburzenia neurologiczne i zachowania, a ostatecznie - utrata przytomności z towarzyszącymi drgawkami. Długotrwałe i często występujące hipoglikemie mogą prowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia mózgu, a nawet śmierci. 12/11/2011 38 HIPOGLIKEMIA na czczo – nadmierne zużycie, zaburzenie magazynowania glukozy, upośledzenie glikogenolizy, guz wysp Langerhansa po posiłku – hipersekrecja insuliny, uszkodzenie wątroby (upośledzony metabolizm insuliny), niedobór glikokortykosterydów (niedoczynność nadnerczy lub przysadki), polekowa (salicylany, leki hipoglikemizujące) 12/11/2011 39 Hiperglikemia To stan, w którym stężenie glukozy we krwi przekracza 15 mmol/l. Nie jest poważnym stanem, jeżeli trwa krótko. Przedłużone okresy nawet umiarkowanie podwyższonego poziomu cukru we krwi, jeżeli nie są rozpoznane i prawidłowo leczone, mogą być przyczyną stanu zagrożenia życia i prowadzić do poważnych powikłań cukrzycy. 12/11/2011 40 HIPERGLIKEMIA cukrzyca (niedobór insuliny, insulinooporność) choroba Cushinga (nadmiar ACTH lub glikokortykoidów) akromegalia (nadmiar hormonu wzrostu) urazy mózgu (wzrost amin katecholowych, kortyzolu) wstrząs (wzrost amin katecholowych, kortyzolu 12/11/2011 41 CUKRZYCA typ I – insulinozależna (zwana również cukrzycą młodzieńczą) jest spowodowana bezwzględnym brakiem insuliny i występuje u osób młodych, szczupłych. W leczeniu stosuje się dietę i insulinę. Może mieć bardziej chwiejny przebieg ze skłonnością do niedocukrzeń i śpiączki. typ II – insulinoniezależna (zwana również cukrzycą dorosłych) występuje u osób po 35.-40. roku życia, najczęściej otyłych. Obserwuje się częstsze występowanie rodzinne. Przyczyną tej choroby jest oporność tkanek obwodowych (mięśni, tkanki tłuszczowej i wątroby) na insulinę lub upośledzenie jej wydzielania. Leczenie polega na stosowaniu odpowiedniej diety, leków doustnych i/lub insuliny. 12/11/2011 42 Zaburzenia metabolizmu w cukrzycy hiperglikemia (zwiększona dodatkowo nasiloną syntezą glukozy z aminokwasów i kwasów tłuszczowych) glukozuria odwodnienie tkanek (zwiększona osmolarność osocza) poliuria polidypsja głównym źródłem energii są tłuszcze (kwasy tłuszczowe ketonemia i ketonuria) i białka hyperlipidemia kwasica ketonowa ( śpiączka) 12/11/2011 43 Powikłania ostre w cukrzycy nieketonowa śpiączka hiperosmolarna (znaczna hiperglikemia ze znacznym odwodnieniem tkanek) kwasica mleczanowa (wynika z nadmiernej produkcji kwasu mlekowego i braku możliwości jego transformacji do glukozy w wyniku upośledzenia glukoneogenezy w mięśniach) 12/11/2011 44 Powikłania późne w cukrzycy Uszkodzenia funkcji śródbłonka naczyń retinopatia cukrzycowa (proliferacja naczyń siatkówki, zaćma) nefropatia ( białkomocz) nadciśnienie (czynnik proliferacyjny – IGF-1) miażdżyca (modyfikacja lipoprotein) 12/11/2011 45 Diagnostyka laboratoryjna zaburzeń gospodarki węglowodanowej badanie stężenia glukozy we krwi badanie stężenia glukozy w moczu dobowe wydalanie glukozy z moczem związki ketonowe w moczu próby tolerancji glukozy badanie stężenia insuliny we krwi 12/11/2011 46 Glikowana hemoglobina Hemoglobina glikowana - HbA1c - HbA z przyłączoną nieenzymatycznie, trwale cząsteczką glukozy (na skutek zwiększonego poziomu glukozy we krwi) do N-końcowych aminokwasów łańcuchów globiny. Zawartość HbA1c wyraża się jako odsetek zmienionej hemoglobiny do jej całkowitego stężenia, służy on do oceny wyrównania metabolicznego cukrzycy. Glikacja jest to proces łączenia glukozy z białkami (m.in. hemoglobiną). Proces przebiega powoli i jest prawie nieodwracalny. Trwa przez cały okres życia krwinki czerwonej, wynoszący przeciętnie 120 dni, dlatego jest on wskaźnikiem glikemii w czasie ostatnich 3 miesięcy. Krwinki czerwone zdrowych dorosłych osobników zawierają 4–6 procent hemoglobiny glikowanej (HbA1c). 12/11/2011 47 Fruktozamina (izoglukozamina) To glikowane białko osocza krwi (głównie albumina). Stężenie fruktozaminy koreluje z stopniem wyrównania glikemii w przebiegu cukrzycy ale nie koreluje z ryzykiem rozwoju powikłań cukrzycowych. W związku z okresem półtrwania albumin wynoszącym 1420 dni, jej poziom świadczy o wyrównaniu cukrzycy w przebiegu ostatnich 2 tygodni od oznaczenia. W przypadku hipoalbuminemii wartość diagnostyczna oznaczenia fruktozaminy traci na znaczeniu. 12/11/2011 48 Ketoza u krów wysokomlecznych, zatrucie ciążowe u owiec Intensywne pobieranie glukozy z krwi podczas laktacji (także ciąży) prowadzi do krańcowej hipoglikemii często przy jednoczesnej małej ilości glikogenu w wątrobie. Zmniejsza się wydzielanie insuliny przez co zmniejsza się zużywanie glukozy a także wzmaga się lipoliza w tkance tłuszczowej. Prowadzi to do wzrostu stężenia kwasów tłuszczowych i następnie ciał ketonowych. Pojawia się stłuszczenie wątroby a także kwasica metaboliczna. 12/11/2011 49 12/11/2011 50