Kultura rycerska w średniowieczu
advertisement
(w średniowieczu) amek w Malborku wieku 7 lat chłopiec szlachetnie urodzony zaczynał swoją naukę jako paź na dworze rycerskim. Jego zadaniem było nauczyć się walczyć. Gdy miał 16 lat stawał się giermkiem i pomagał rycerzowi w codziennych czynnościach: podawał do stołu, pomagał mu w zakładaniu zbroi oraz towarzyszył mu w czasie bitew i turniejów. Po kilku latach jeśli wykazał się męstwem zostawał pasowany na rycerza. eremonia pasowania. Dzień przed uroczystością giermek kąpał się i ubierał się w białą szatę. Noc spędzał w kaplicy na modlitwie. Następnego dnia odbywała się uroczysta msza. Po mszy władca dotykał mieczem ramienia pasowanego uderzał w kark, lub policzek. Rycerz po ceremonii dostawał miecz, pas i ostrogi. odeks rycerski to zasady, którymi powinien kierować się rycerz. : Rycerz powinien -żyć nienagannie wobec Boga i ludzi, -być mężnym, doskonałym, szczodrym, uczciwym, dobrym, -odważnie walczyć w obronie wiary katolickiej, walczyć w obronie wdów i sierot, - uczestniczyć w turniejach rycerskich i doskonalić swoje umiejętności. Żeby zdobyć kobietę rycerz powinien nauczyć się delikatności i kurtuazji. ycerze nosili zbroję, którą nazywamy kolczugą. Kiedy zaczęto używać łuków i kusz kolczuga była prawie bezużyteczna, więc wymyślono zbroję płytową składającą się z wielu części. Kolczugę nosili pod spodem. Waga tej zbroi wynosiła około 45 kg. Głowę chronili hełmami o różnych kształtach. W miarę wzmacniania zbroi zmieniał się też miecz. Ostrze stało się dłuższe przystosowane do kłucia i cięcia. Rękojeść (to za co trzyma się miecz) stała się bardziej rozbudowana i bardziej zdobiona. Zbroja płytowa całej zbroi, rycerza trudno było rozpoznać dlatego też na tarczach albo na płaszczach były malowane herby dzięki którym każdy wiedział z jakiego rodu pochodzi ten rycerz .Herb przechodziły z pokolenia na pokolenie i w ten sposób powstały rody herbowe. a turniejach rycerskich rycerze kształcili swoje umiejętności walk. Pierwszy turniej rycerski zorganizowano w XII w.we Francji, a następnie w całej Europie. Do końca XIII w. walczono prawdziwą bronią, a potem zaczęto ją zabezpieczać ponieważ traktowano turnieje jako zabawę. Jednak i to nie pomagało i nawet zabezpieczona broń robiła poważne rany. Turnieje rycerze staczali na dwa sposoby; albo konno walcząc za pomocą kopii lub lancy albo pieszo walcząc na miecze. la wszystkich chrześcijan Palestyna była ziemią świętą. Począwszy od II wieku przybywali tam pielgrzymi z całej Europy. Najazd Turków położył kres pielgrzymką chrześcijan. W 1095 r. Papież Urban II wezwał wszystkich chrześcijan do krucjat. W roku 1097-1099 krzyżowcy zdobyli ziemię świętą i stworzyli tu państwo - Królestwo Jerozolimskie. Dla zapewnienia opieki pielgrzymom powstały zakony np. Templariusze, Joannici oraz Krzyżacy. Templariusze- nazwa wzięła się od miejsca dawnej świątyni króla Salomona (świątynia po łacinie templum). Joannici – rycerze szpitala Jerozolimskiego św. Jana Chrzciciela wywodzili się od bractwa charytatywnego założonego przez kupców włoskich. Krzyżacy – bractwo szpitalników z Niemiec zostało przekształcone w zakon. Wszystkie te bractwa prowadziły szpitale i schroniska dla pielgrzymów. Składali oni śluby czystości, posłuszeństwa i ubóstwa. Mieli także zadania militarne – obowiązek prowadzenia walki zbrojnej z niewiernymi. Zakony tworzyli rycerze, którzy przybyli do Ziemi Świętej z Europy. Na czele zakonu zawsze stał wielki mistrz, który decydował we wszystkim w porozumieniu z innymi rycerzami. Krucjaty - wyprawy rycerzy chrześcijańskich przeciwko niewiernym. MAPA redniowieczny zamek często był siedzibą władcy. Był zbudowany z kamienia, a późniejszym czasie z cegły. Otaczały go mury oraz fosa, które broniły zamku przed wrogami. Strzelec z wieży miotał pociski z łuku lub kuszy. Z blanków obrońcy wylewali gorącą smołę i zrzucali ciężkie kamienie. W zamku przebywali: władca, rycerze, służba, damy dworu, kuglarze, błazny, czyli cała świta. iedy zaczynało się oblężenie, pierwsza do walki stawała piechota, która zasypywała gradem strzał. Rycerze którzy bronili zamku wylewali na nich strumień wrzącego oleju. Lecz nieprzyjaciel nie poddawał się próbując zburzyć mury taranami. Za pomocą 40 tonowej katapulty miotali kawałki skał i 30 kilogramowe głazy na odległość 170 metrów czyli prawie dwa razy dalej niż wynosi długość boiska piłkarskiego. Kiedy nieprzyjaciel wdarł się na mury zamku rycerze walczyli między sobą na miecze i sztylety.
