Zawiadomienie o organizacji zgromadzenia publicznego

http://poradnik.ngo.pl/rodzaje_imprez_plenerowych
Zgromadzeniem publicznym, jest zgrupowanie co najmniej 15 osób w celu wspólnego wyrażenia
stanowiska lub w celu wspólnych obrad zorganizowane na otwartej przestrzeni dostępnej dla
nieokreślonych imiennie osób (art. 1.1, art.6. 1). Pamiętajmy, że ta granica 15 osób jest ważna - jeśli
manifestuje mniej niż 15 osób, to nie jest to zgromadzenie publiczne, czyli nie musimy ubiegać o
pozwolenie na organizację takiej manifestacji.
Pamiętajmy, że wolność zgromadzeń realizują wyłącznie zgromadzenia o charakterze pokojowym. Jak
uznał Trybunał Konstytucyjny pokojowy charakter to immanentna cecha zgromadzeń. Zgrupowanie ludzi
niemające pokojowego charakteru należy traktować jak zbiegowisko. Czynny udział w niebezpiecznym
zbiegowisku (np. grupie kibiców demolującej miasto) jest przestępstwem (art. 254 kodeksu karnego) i nie
ma nic wspólnego z wolnością zgromadzeń. Zgromadzenie pokojowe wyklucza stosowanie przemocy
wobec osób trzecich oraz funkcjonariuszy publicznych (np. policji).
Trybunał Konstytucyjny (wyrok z dnia 18 stycznia 2006 r., sygn. akt K 21/05) uznał, że nie każde
zbiorowisko obywateli jest zgromadzeniem. Zdaniem Trybunału nie jest zgromadzeniem wspólne działanie
jednostek utrudniające korzystanie z dróg publicznych jako instrument realizacji innych celów (np. blokada
dróg).
Kto może być uczestnikiem, a kto organizatorem zgromadzenia
publicznego?
Z możliwości pokojowego gromadzenia się może korzystać każdy z zastrzeżeniem, że w zgromadzeniach
nie wolno uczestniczyć osobom posiadającym przy sobie broń, materiały wybuchowe lub pirotechniczne,
a także inne niebezpieczne materiały lub narzędzia. Przepisy, zabraniając uczestnikom zgromadzenia
posiadania przy sobie broni, mają na celu zapewnić pokojowy charakter zgromadzenia. Nie ma zatem
znaczenia fakt, że osoba posiadająca przy sobie broń ma na nią pozwolenie. Istotne jest, że będąc
uczestnikiem zgromadzenia nie może jej mieć przy sobie. Uczestnik zgromadzenia posiadający przy sobie
broń materiały wybuchowe, niebezpieczne narzędzia (np. broń myśliwską, gazową, sztachety, noże)
podlega karze aresztu do 14 dni, każe ograniczenia wolności do dwóch miesięcy albo karze grzywny.
Organizatorem zgromadzenia publicznego mogą być:




osoby mające pełną zdolność do czynności prawnych (pełnoletnie osoby fizyczne, czyli osoby,
które ukończyły 18 rok życia i nie zostały ubezwłasnowolnione całkowicie oraz osoby
niepełnoletnie, które mają co najmniej 16 lat i zawarły związek małżeński);
osoby prawne (wyodrębnione jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają
osobowość prawną, np. stowarzyszenia, fundacje, spółdzielnie, wyższe uczelnie, partie polityczne,
związki zawodowe);
inne organizacje (organizacje niebędące osobami prawnymi np. stowarzyszenia zwykłe, komitety
społeczne, komitety wyborcze);
grupy osób (minimum dwie osoby mające pełną zdolność do czynności prawnych).
Które zgromadzenia nie wymagają zgody?
Przepisy ustawy Prawo o zgromadzeniach, stosuje się m.in. do:

zebrań na drogach i placach publicznych oraz w pomieszczeniach użyteczności publicznej do
organizacji utworzonych przez kościoły i inne związki wyznaniowe, mających na celu działalność
na rzecz formacji religijnej, kultu publicznego oraz przeciwdziałania patologiom społecznym i ich


skutkom (art. 19 ust. 2 pkt 14 art. 29 ust. 1 Ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności
sumienia i wyznania),
organizacji kościelnych, gdy chodzi o zebrania na drogach i placach oraz pomieszczeniach
użyteczności publicznej (art. 34 ust. 5 Ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do
Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej).
zgromadzeń na obszarze Pomnika Zagłady lub jego sfery ochronnej, w zakresie nieuregulowanym
w Ustawie z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady (art. 7
ust. 12 tej ustawy) z wyjątkiem art. 4 prawa o zgromadzeniach.
Przepisy ustawy Prawo o zgromadzeniach nie dotyczą zgromadzeń organizowanych przez organy państwa
lub samorządu terytorialnego oraz odbywanych w ramach działalności Kościoła katolickiego, innych
kościołów i związków wyznaniowych.
Zawiadomienie o organizacji zgromadzenia publicznego przepisy
Wymagane dokumenty:
Organizator zgromadzenia publicznego (tj. zgromadzenia na otwartej przestrzeni dostępnej dla nieokreślonych imiennie
osób) ma obowiązek zawiadomić wcześniej organ gminy właściwy ze względu na miejsce zgromadzenia (wzór
zawiadomienia znajduje się na stronie internetowej Urzędu Miasta w Trzebini www.trzebinia.pl)
Zawiadomienie powinno zawierać następujące dane:
1. imię, nazwisko, datę urodzenia, adres organizatora oraz nazwę i adres osoby prawnej lub innej organizacji, jeżeli
organizuje on zgromadzenie w jej imieniu,
2. cel i program oraz język, w którym będą porozumiewać się uczestnicy zgromadzenia,
3. miejsce i datę, godzinę rozpoczęcia, planowany czas trwania, przewidywaną liczbę uczestników oraz projektowaną trasę
przejścia, jeżeli przewiduje się zmianę miejsca w czasie trwania zgromadzenia,
4. określenie planowanych przez organizatora środków służących zapewnieniu pokojowego przebiegu zgromadzenia oraz
środków, o których dostarczenie zwraca się do organu gminy.
Procedura:
WYMOGI ZWIĄZANE Z ORGANIZACJĄ ZGROMADZENIA PUBLICZNEGO
1. Zgodnie z art. 1 pkt 2. ustawy z 5 lipca 1990 r. Prawo o zgromadzeniach zgromadzeniem jest zgrupowanie co najmniej
15 osób, zwołane w celu wspólnych obrad lub wyrażenia opinii, zorganizowane na otwartej przestrzeni dostępnej dla
nieokreślonych imiennie osób.
2. Wolność zgromadzania się podlega ograniczeniom przewidzianym jedynie przez ustawy, niezbędnym do ochrony
bezpieczeństwa państwowego lub porządku publicznego oraz ochrony zdrowia lub moralności publicznej albo praw i
wolności innych osób, a także ochrony Pomników Zagłady w rozumieniu ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów
byłych hitlerowskich obozów zagłady.
3. Przepisy ustawy nie dotyczą zgromadzeń:
- organizowanych przez organy państwa lub organy samorządu terytorialnego,
- odbywanych w ramach działalności Kościoła katolickiego, innych kościołów oraz związków wyznaniowych oznacza
to,
że
w
odniesieniu
do
Kościoła
katolickiego
i
jego
organizacji
stosuje
się
ustawę
z dn. 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z
późn. zm.). Stanowi ona, że publiczne sprawowanie kultu nie wymaga zawiadomienia, jeżeli odbywa się w kościołach,
kaplicach, budynkach kościelnych i na gruntach kościelnych oraz w innych pomieszczeniach służących katechizacji lub
organizacjom
kościelnym,
a
także
w
innych
miejscach,
z wyłączeniem dróg i placów publicznych oraz pomieszczeń użyteczności publicznej. Publiczne sprawowanie kultu na
drogach, placach publicznych oraz w pomieszczeniach użyteczności publicznej podlega uzgodnieniu z
właściwym organem sprawującym zarząd lub upoważnionym do dysponowania nimi (art. 15 ww. ustawy o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego) - co oznacza, że w przypadku zgromadzenia odbywającego się w budynku
użyteczności publicznej (szkoła, biblioteka itp.) należy uzyskać zgodę właściciela lub zarządzającego budynkiem. Takie
same zasady obowiązują, gdy zgromadzenie organizowane jest przez organizacje kościelne.
4. Prawo organizowania zgromadzeń przysługuje osobom mającym pełną zdolność do czynności prawnych, osobom
prawnym, innym organizacjom, a także grupom osób - w przypadku, gdy zgromadzenie inicjuje osoba prawna lub
jednostka organizacyjna bez osobowości prawnej, musi ona wybrać jedną osobę, zwaną później organizatorem,
która będzie występować w jej imieniu przy załatwianiu wszystkich spraw.
5. Organizator może być także przewodniczącym zgromadzenia (otwiera je, kontroluje przebieg i potem zamyka
zgromadzenie), który odpowiada za zgodny z prawem przebieg zgromadzenia.
6. Organ gminy, na wniosek organizatora, zapewnia w miarę potrzeby i możliwości ochronę policyjną służącą
bezpiecznemu przebiegowi zgromadzenia oraz może delegować na zgromadzenie swojego przedstawiciela (art. 11 Prawa
o zgromadzeniach), który okazuje swoje upoważnienie przewodniczącemu. Przedstawiciel organu gminy w przypadkach
ujętych w ww. ustawie (art. 12 pkt 1) może rozwiązać zgromadzenie.
7.
Zawiadomienie
przez
organizatora
organu
gminy
ma
nastąpić
w
taki
sposób,
aby
wiadomość
o zgromadzeniu do urzędu dotarła nie później niż na 3 dni, a najwcześniej 30 dni przed datą zgromadzenia (art.
7 ust. 1 Prawa o zgromadzeniach)
8. Po rozpatrzeniu wniosku organ gminy decyduje o zakazie organizacji zgromadzenia. Z przepisów ustawy
wynika, że jedynie w przypadku zakazu manifestacji organ ma obowiązek wydać decyzję, która powinna być doręczona
organizatorowi w terminie 3 dni od dnia złożenia zawiadomienia, nie później jednak niż na 24 godziny przed planowanym
rozpoczęciem zgromadzenia . milczenie organu można zatem uznać za zgodę (art. 9 ust. 1 Prawa o
zgromadzeniach). Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji.
9. Zgodnie z art. 52 § 1 pkt 1 i 2 Kodeksu wykroczeń ten, kto zwołuje zgromadzenie bez wymaganego zawiadomienia,
przewodniczy takiemu zgromadzeniu lub zgromadzeniu zakazanemu albo przewodniczy zgromadzeniu po rozwiązaniu go
przez przewodniczącego lub przedstawiciela organu gminy podlegakarze aresztu do 14 dni, karze ograniczenia
wolności albo karze grzywny.
Opłaty:
Nie pobiera się
Miejsce składania dokumentów:
Urząd Miasta w Trzebini, Biuro Obsługi Klienta - ul. Piłsudskiego 14, pokój nr 1 na parterze.
Termin załatwienia sprawy:
Tylko w przypadku decyzji odmownej - 3 dni od dnia zawiadomienia, nie później jednak niż na 24 godziny przed
planowanym terminem rozpoczęcia zgromadzenia.
Podstawa prawna:
1.
Ustawa z 5 lipca 1990 r. Prawo o zgromadzeniach (Dz. U. Nr 51, poz. 297 z późn. zm.),
2.
Ustawa z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.)
Tryb odwoławczy:
Odwołanie od decyzji wnosi się do wojewody za pośrednictwem Burmistrza Miasta. Odwołanie wnosi się w terminie 3 dni
od dnia doręczenia decyzji (art. 9 ust. 2 Prawa o zgromadzeniach). Wniesienie odwołania nie wstrzymuje jednakże
wykonania decyzji (art. 9 ust. 3 Prawa o zgromadzeniach), a zakaz nadal obowiązuje - aż do rozpatrzenia odwołania przez
wojewodę.