Procedury fitosanitarne - Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i

Europejska i Śródziemnomorska Organizacja Ochrony Roślin (EPPO)
Standardy EPPO
Procedury fitosanitarne
PM 3/63
eppo
© 2004 EPPO, Biuletyn EPPO 34, 439-440
439
440
Procedury fitosanitarne
Zatwierdzanie
Standardy EPPO są zatwierdzane przez Radę EPPO. Data
zatwierdzenia jest zamieszczana w każdym standardzie. W
znaczeniu art. II Konwencji IPPC, standardy EPPO stanowią
regionalne standardy dla członków organizacji EPPO.
Zmiany
Standardy EPPO podlegają okresowej ocenie i ewentualnym
zmianom. Data nowelizacji niniejszego standardu jest
określana przez grupę EPPO “Working Party w sprawie
regulacji fitosanitarnych”.
Znowelizowane teksty
Znowelizowane teksty ponumerowane i datowane, wydawane
są, jeśli zachodzi taka potrzeba. Daty poszczególnych
poprawek pojawiają się na każdym standardzie (wg. potrzeb).
Definicje
Fumigacja: zabieg z zastosowaniem środka chemicznego,
który przenika towar w formie gazowej
Inspekcja: urzędowe wizualne badanie roślin, produktów
roślinnych lub innych regulowanych artykułów celem
określenia obecności agrofaga i/lub zgodności z wymaganiami
fitosanitarnymi
Monitoring: ciągły, urzędowy proces weryfikowania sytuacji
fitosanitarnej
Procedura
fitosanitarna:
każda
opisana
metoda
wprowadzania
regulacji
fitosanitarnej,
w
tym
przeprowadzanie inspekcji, badań, nadzoru lub zabiegów w
odniesieniu do regulowanych agrofagów
Lustracje: urzędowa procedura prowadzona przez określony
odcinek czasu celem określenia charakterystyki populacji
agrofaga lub identyfikacji gatunku agrofaga
Badanie (test): urzędowe badanie, inne niż ocena wizualna,
przeprowadzane celem określenia obecności agrofaga lub
jego zidentyfikowania
Zabieg: urzędowo zatwierdzona procedura likwidacji,
usuwania lub sterylizacji agrofagów
Dystrybucja
Standardy EPPO są przekazywane przez Sekretariat EPPO
do wszystkich członków organizacji. Kopie dostępne są dla
wszystkich zainteresowanych osób na określonych
warunkach, na ich prośbę.
Zakres
Procedury fitosanitarne EPPO są używane przez krajowe
organizacje ochrony roślin, które są odpowiedzialne za
inspekcje, badania oraz zabiegi przeprowadzane w stosunku
do roślin i produktów roślinnych podlegających wymianie
handlowej oraz przeprowadzanie monitoringu odnośnie
organizmów kwarantannowych.
Odnośniki
EU (2000) Dyrektywa Rady 2000/29/EC z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie
środków wprowadzanych celem zapobiegania wprowadzaniu
organizmów szkodliwych dla roślin i produktów roślinnych oraz ich
rozprzestrzenianiu na terenie Wspólnoty. Dziennik urzędowy UE Nr
L169, 1-112.
EPPO/CABI (1997) Kwarantannowe agrofagi Europy, drugie wydanie
CAB International, Wallingford (GB).
FAO (1997) Międzynarodowa Konwencja Ochrony Roślin (znowelizowany
tekst). FAO, Rzym.
IPPC (1999) Słownik terminów fitosanitarnych. ISPM nr 5. Sekretariat
IPPC, FAO, Rzym.
EPPO (1996) Ilustrowane kwarantannowe szkodniki Europy. EPPO, Paryż
(Francja).
EPPO (2000) EPPO Standard PM 1/2(9) EPPO listy A1 i A2 agrofagów
kwarantannowych. Standardy EPPO: Ogólne środki fitosanitarne. EPPO,
Paryż.
Wytyczne odnośnie wymagań
Standardy EPPO odnośnie procedur fitosanitarnych opisują
zalecane metody przeprowadzania inspekcji, badań lub
zabiegów towarów podlegających wymianie handlowej lub
monitoringu na obecność organizmów kwarantannowych. W
przypadku wielu organizmów kwarantannowych umieszcza
się odniesienie do właściwych specyficznych wymagań EPPO
(Standardy EPPO PM 2).
Istniejące standardy EPPO w bieżącej serii
Standardy EPPO odnośnie procedur fitosanitarnych wynikają
z zaplanowanej działalności paneli EPPO w sprawach
środków fitosanitarnych i zabiegów fitosanitarnych.
Pierwszych 58 standardów zostało opublikowanych w
Biuletynie EPPO, zgodnie z opisanym w Biuletynie 20, 229233 sposobem numeracji i zawierającym listę chronologicznie
publikowanych standardów. Niedawno opublikowano dwa
nowe standardy:
PM 3/59(1) Synchytrium endobioticum: testowanie gleby i
wyrejestrowywanie porażonych pól. Biuletyn EPPO 29, 221232.
PM 3/60(1) Testowanie podłoża uprawowego oraz
rosnących w nim roślin. Biuletyn EPPO 32, 223-230.
Wszystkie standardy EPPO zostały niedawno zrewidowane
odnośnie uaktualnienia obecnie obowiązującej terminologii
EPPO oraz opublikowane w nowej publikacji: Procedury
fitosanitarne i dostępne są w Sekretariacie EPPO, 1 rue Le
Nôtre, 75016 Paryż (Francja).
© 2004 EPPO, Biuletyn EPPO 34, 439-440
Europejska i Śródziemnomorska Organizacja Ochrony
Roślin (EPPO)
PM 3/63(1)
Procedury fitosanitarne
Produkcja wolnych od patogenów minibulw ziemniaka
Zakres
Niniejszy standard opisuje system produkcji wolnych od patogenów
minibulw ziemniaka jako podstawę do zastosowania w handlu
międzynarodowym.
Wprowadzenie
Zgodnie ze standardem EPPO PM 8/1 Środki odnośnie ziemniaków,
minibulwy wyprodukowane zgodnie z niniejszym standardem mogą
być przemieszczane w granicach danego kraju i w handlu
międzynarodowym jako materiał nasadzeniowy I (jak określono w
standardzie EPPO 4/28 Schemat certyfikacyjny ziemniaka) lub materiał
przedbazowy TC (ekwiwalent UE) bez potrzeby zastosowania
kwarantanny po wejściu na dany teren lub dodatkowych badań (które
mogą być wymagane zgodnie ze schematem certyfikacyjnym).
Możliwość taka podlega, jeśli dotyczy, okresom przejściowym.
Specyficzne definicje
Mikrorośliny ziemniaka: rośliny (w tym bulwy) w kulturach
tkankowych roślin tworzących bulwy z rodzaju Solanum spp.
Wymagania
Minibulwy powinny spełniać wymagania odnośnie sadzeniaków
ziemniaka określone w standardzie EPPO PM 8/1 Środki odnośnie
ziemniaków.
Miejsce produkcji/gospodarstwo powinno być urzędowo zatwierdzone
lub autoryzowane przez NPPO. Miejsce takie powinno działać wg.
standardowych
operacyjnych
procedur
z
uwzględnieniem
odpowiedniego nadzoru nad systemem jakości. Miejsca takie powinny
być audytowane przez NPPO (lub ciało certyfikujące), co najmniej raz
na 12 miesięcy. Audyt powinien obejmować sprawdzenie procedur
dokumentowania oraz procedur operacyjnych
Zatwierdzenia i zmiany
Pierwszy raz zatwierdzono 09-2004 r.
W obszarze danego miejsca produkcji powinny rosnąć jedynie
urzędowo zatwierdzone materiały ziemniaka. Rośliny innych
gatunków nie powinny być uprawiane w miejscu produkcji, za
wyjątkiem roślin gatunków, które, jak udowodniono, nie są porażane
przez patogeny ziemniaka.
Miejsce produkcji/gospodarstwo, w którym produkuje się minibulwy
powinno być optymalnie zlokalizowane w obszarze wolnym od
agrofagów ziemniaka, regulowanych w kraju importu. W innym
przypadku powinny zostać wprowadzone stosowne środki celem
zapobieżenia wystąpieniu agrofagów. Zależnie od agrofagów, można
zastosować następujące środki:

lokalizacja miejsca na obszarze, gdzie populacja agrofaga jest
bardzo mała,

produkcja powinna odbywać się w porze roku, kiedy populacja
agrofaga jest najmniejsza,

konstrukcje i sprzęty (komory wzrostowe, szklarnie, itp.)
powinny zabezpieczać przed przenikaniem mszyc i innych
agrofagów.
Następujące środki ostrożności powinny zostać zastosowane:

podwójne drzwi, betonowe podłogi lub podłogi wyłożone
warstwą ochronną zapobiegającą porażeniu gleby w miejscu
produkcji,

kontrola wejścia pracowników do miejsc produkcji – jedynie
osoby z zezwoleniem mogą wchodzić do miejsc produkcji,

zastosowanie odzieży ochronnej (np. fartuchów i butów
używanych jedynie w danym miejscu produkcji), dezynfekcja
obuwia i mycie rąk przy wejściu.
Podłoże uprawne, nawadnianie i nawożenie
Wymagania odnośnie produkcji wolnej od agrofagów
Minibulwy powinny być wyprodukowane w wolnym od agrofagów
miejscu produkcji/gospodarstwie, w odniesieniu do wszystkich
agrofagów ziemniaka regulowanych przez kraj importujący. W
standardzie ISPM Nr 10 znajdują się ogólne wymagania w tym
zakresie. W szczególności należy wziąć pod uwagę wymagania
wymienione poniżej.
Minibulwy powinny być produkowane z wolnych od patogenów
mikroroślin, które zostały wyprodukowane zgodnie ze standardem
EPPO PM 3/62 Produkcja wolnych od patogenów mikroroślin
ziemniaka.
© 2004 EPPO, Biuletyn EPPO 34, 457-458
Podłoże uprawne powinno być wolne od agrofagów oraz powinno być
zatwierdzone przez NPPO kraju importującego. Podłożem może być
pozbawiony resztek gleby kompost. W przeciwnym wypadku, jeżeli
podłoże zawiera glebę, powinno być ono odkażone termicznie według
skutecznej i udokumentowanej metody celem wyeliminowania
agrofagów. Podłoże uprawne powinno być transportowane i
przechowywane w sposób uniemożliwiający porażenie agrofagiem
przed zastosowaniem podłoża.
Woda używana w procesie produkcji do celów irygacyjnych lub w
uprawie hydroponicznej w danym miejscu powinna być wolna od
agrofagów. Może być używana woda pochodząca z głębokiej studni
lub strumienia lub też można stosować wodę kranową.
457
458 Produkcja wolnych od patogenów minibulw ziemniaka
Woda niosąca ze sobą ryzyko porażenia powinna zostać poddana
zabiegom lub zdezynfekowana, według uznanej i udokumentowanej
procedury, przed użyciem. Następnie należy powtarzać testy wody celem
upewnienia się, że woda jest wolna od patogenów. Najkorzystniej jest
stosować wyłącznie nie organiczne nawozy. Nawozy pochodzenia
organicznego mogą zostać zastosowane jedynie w przypadku ich
sterylizacji według sprawdzonej i udokumentowanej procedury.
Cykl wzrostu, zbiór, przechowywanie i pakowanie
Rośliny powinny być utrzymywane w stanie wolnym od wektorów
agrofagów, jak np. mszyce, oraz innych agrofagów, w czasie trwania
procesu produkcji. Z tego powodu należy wprowadzić i udokumentować
program kontroli oraz monitoring na obecność agrofagów.
Miejsce produkcji powinno być czyszczone po każdym cyklu
produkcyjnym. Bulwy powinny być przechowywane w wydzielonym
pomieszczeniu posiadającym zabezpieczenia odpowiednie do
wyeliminowania możliwości przeniknięcia agrofagów. Sprzęt powinien
być regularnie czyszczony, w tym pudełka i tace do przechowywania
materiału powinny być czyszczone przed każdym użyciem. Sprzęt i
miejsce powinny być także okresowo dezynfekowane. Nowe
opakowania (worki, pudła) powinny być stosowane w obrocie
handlowym minibulwami oraz powinny być one zaplombowane w
sposób uniemożliwiający porażenie minibulw regulowanymi
agrofagami.
Weryfikacja statusu wolnego od agrofaga
Podczas okresu wzrostu rośliny powinny być poddane urzędowej
inspekcji co najmniej dwukrotnie i w wyniku tych inspekcji powinny
zostać uznane za wolne od agrofagów. Plon powinien być również wolny
od słabych i nietypowych roślin. Bulwy powinny być poddane urzędowej
inspekcji i w wyniku tej inspekcji powinny zostać uznane za wolne od
regulowanych agrofagów. W celach handlowych, bulwy powinny także
spełniać granice minimalnej tolerancji (podłoże uprawowe ) dla materiału
nasadzeniowego I, jak opisano w standardzie EPPO PM 4/28 Schemat
certyfikacyjny dla ziemniaków.
Producent minibulw powinien przeprowadzać regularne inspekcje
celem zapewnienia, że wymagane środki są wprowadzane. Wszyscy
zaangażowani pracownicy powinni posiadać odpowiednie
wykształcenie, wiedzę, doświadczenie oraz zostać przeszkoleni w
technikach administracji i zarządzania, odpowiednich w produkcji
tego typu materiału.
Producent minibulw powinien dokumentować zarządzanie oraz
techniczne i operacyjne procedury stosowane w produkcji minibulw.
W szczególności największy nacisk powinien zostać położony na
środki kontroli, które zapobiegają porażeniu agrofagami minibulw w
trakcie produkcji, zbioru, przechowywania i transportu do miejsca
przeznaczenia. Następujące dokumenty i dane powinny być również
zbierane i przechowywane przez co najmniej 10 lat: informacje dot.
szkoleń pracowników i wyniki badań oraz pochodzenia materiałów;
w sposób umożliwiający prześledzenie (dróg ewentualnego
porażenia).
Ocena systemu produkcji minibulw
Niniejszy standard może zostać użyty przy ocenie systemu produkcji
minibulw w krajach eksportujących. NPPO kraju eksportującego
powinno umożliwić NPPO kraju importującego ocenę
prowadzonego systemu produkcji minibulw, w tym na żądanie
przeprowadzenie audytu określonych dokumentów i miejsc.
Odniesienia
IPPC (1999) Wymagania odnośnie ustalenia miejsc produkcji / gospodarstw
wolnych od agrofaga. Standard ISPM Nr 10. Sekretariat IPPC, FAO,
Rzym (Włochy).
Niektóre kraje EPPO mogą obecnie posiadać ostrzejsze wymagania
odnośnie materiału nasadzeniowego I. Zależnie od agrofaga, poziomu
ochrony i ryzyka fitosanitarnego testowanie podczas sezonu wzrostu i
testowanie bulw po zbiorach mogą być wymagane celem potwierdzenia nie
obecności agrofaga.
1
Używany sprzęt i narzędzia powinny być odpowiednie do tego celu oraz
utrzymywane w dobrym stanie.
© 2004 EPPO, Biuletyn EPPO 34, 457-458