Ogólnie o drodze mlecznej Słońce Planety Ziemia Zakończenie

advertisement
Autor: Krystian Stachowiak
• Ogólnie o drodze mlecznej
• Słońce
• Planety
• Ziemia
• Zakończenie
Droga mleczna to galaktyka spiralna z poprzeczką, w której znajduje się m.in. nasz Układ
Słoneczny. Droga Mleczna inaczej nazywana jest Galaktyką (dla odróżnienia od innych galaktyk
pisaną wielką literą "G"). Zawiera od 100 (wg starszych szacunków) do 400 miliardów (wg
nowszych szacunków) gwiazd. Ma średnicę około 100 000 lat świetlnych i grubość ok. 12 000 lat
świetlnych. Na niebie widziana jest jako jasna smuga przecinająca niebo. Wynika to z faktu, że
oglądamy dysk Galaktyki z jej wnętrza, jako że Układ Słoneczny znajduje się w pobliżu
płaszczyzny tego dysku. Droga Mleczna świeci najjaśniej w okolicy gwiazdozbioru Strzelca, w
którym to kierunku znajduje się jej centrum. Pas Drogi Mlecznej sięga na północy do
gwiazdozbioru Kasjopei, a na południu do gwiazdozbioru Krzyża Południa. Odzwierciedla to silne
nachylenie płaszczyzny równika galaktycznego do płaszczyzny równika. Płaszczyzna Galaktyki jest
także silnie nachylona do płaszczyzny ekliptyki, czyli orbity ziemskiej. Według mitologii greckiej
Droga Mleczna powstała z kropli rozlanego mleka, którym Hera karmiła Heraklesa.
SŁÓŃCE – gwiazda centralna
Układu Słonecznego, wokół której
krąży Ziemia, inne planety oraz
mniejsze ciała niebieskie. Słońce
to najjaśniejszy obiekt na niebie i
główne źródło energii
docierającej do Ziemi.
Chociaż najbliższa gwiazda jest od dawna intensywnie badana,
wiele dotyczących jej kwestii pozostaje nierozstrzygniętych. Nie
poznano też dokładnie mechanizmu podgrzewania
zewnętrznych warstw słonecznej atmosfery do temperatur
rzędu miliona kelwinów. Mechanizmy te próbuje się tłumaczyć
na gruncie magnetohydrodynamiki, choć powstają również
niestandardowe teorie, takie jak Elektryczne Słońce, co do
której istnieją jednak liczne kontrowersje i zastrzeżenia.
Merkury – najmniejsza i najbliższa Słońcu planeta
Układu Słonecznego.
Wenus – druga według oddalenia od Słońca planeta
Układu Słonecznego. Jest trzecim pod względem
jasności ciałem niebieskim widocznym na niebie.
Ziemia − trzecia, licząc od Słońca, a piąta co do
wielkości planeta Układu Słonecznego, nasz dom.
Mars – czwarta według oddalenia od Słońca planeta
Układu Słonecznego. Nazwa planety pochodzi od
imienia rzymskiego boga wojny – Marsa.
Jowisz – piąta w kolejności oddalenia od Słońca i
największa planeta Układu Słonecznego. Jego masa
jest nieco mniejsza niż jedna tysięczna masy Słońca, a
zarazem dwa i pół razy większa niż łączna masa
wszystkich innych planet w Układzie Słonecznym.
Saturn — gazowy olbrzym, szósta planeta Układu Słonecznego
pod względem oddalenia od Słońca, druga po Jowiszu pod
względem masy i wielkości. Charakterystyczną jego cechą są
pierścienie, składające się głównie z lodu i w mniejszej ilości z
odłamków skalnych.
Uran − gazowy olbrzym, siódma w kolejności od Słońca planeta
Układu Słonecznego. Jest także trzecią pod względem wielkości
i czwartą pod względem masy planetą naszego systemu. Nazwa
planety pochodzi od Uranosa, który był bogiem i uosobieniem
nieba w mitologii greckiej.
Neptun – gazowy olbrzym, ósma, najdalsza od Słońca planeta w
Układzie Słonecznym. Nazwa planety pochodzi od rzymskiego
boga mórz Neptuna. Wśród planet Układu Słonecznego jest
czwartą pod względem średnicy i trzecią pod względem masy.
Pluton – planeta karłowata, najjaśniejszy obiekt pasa Kuipera.
Został odkryty w 1930 roku przez amerykańskiego astronoma
Clyde'a Tombaugha. Od odkrycia do 24 sierpnia 2006 r. Pluton
był uznawany za dziewiątą planetę Układu Słonecznego.
Ziemia, zamieszkana przez miliony gatunków, wliczając w to człowieka, jest jedynym
znanym miejscem we Wszechświecie, w którym występuje życie. Planeta
miliony lat przesuwają się względem siebie, co prowadzi do znacznej zmiany
położenia kontynentów w czasie. Powierzchnię w 70,8% zajmuje woda
wszechoceanu zawarta w morzach i oceanach; pozostałe 29,2% stanowią
kontynenty i wyspy. Niezbędnej do życia na Ziemi wody w stanie uformowała się
4,54 ± 0,05 miliarda lat temu, a życie pojawiło się na jej powierzchni w ciągu
pierwszego miliarda lat po uformowaniu. Następnie, biosfera ziemska wpłynęła na
atmosferę i inne czynniki abiotyczne planety, umożliwiając rozwój organizmów
aerobowych oraz powstanie ozonosfery. Rozwój życia na lądzie umożliwiła powłoka
ozonowa, zmniejszająca natężenie promieniowania ultrafioletowego oraz
magnetosfera, odbijająca cząstki wiatru słonecznego. Litosfera podzielona jest na
kilkadziesiąt segmentów nazywanych płytami tektonicznymi, które przez ciekłym
nie wykryto na powierzchni innych ciał niebieskich.
Wnętrze Ziemi składa się z grubego płaszcza,
płynnego jądra zewnętrznego (generującego pole
magnetyczne) oraz stałego jądra wewnętrznego.
Dziękuję za uwagę i mam nadzieję, że ta krótka(ze względu na ograniczenia) prezentacja nie
zanudziła państwa na śmierć. Życzę miłego dnia lub też dobrej nocy.
Krystian Stachowiak III A
Download