Racjonalna antybiotykoterapia

Racjonalna
antybiotykoterapia
mgr Magdalena Pietrzyńska
Droga do sukcesu terapeutycznego
Stężenie w ognisku
infekcji
Czynniki
gospodarza
PK
Eradykacja
PD
PATOGEN
MIC/MBC/MBQ/siła
bójcza/PAE
WYLECZENIE
Racjonalna antybiotykoterapia
- warunki:

właściwy dobór antybiotyku

uwarunkowania farmakologiczne (PD i PK) i mikrobiologiczne

dowiedzioną skuteczność kliniczną

bezpieczeństwo leczenia

minimalizację ryzyka narastania oporności patogenów

zastosowanie zgodne z rejestracją leku

określenie dawkowania adekwatnego do rodzaju zakażenia

prawidłowe monitorowanie efektywności leczenia
PK - Farmakokinetyka
– działanie antybiotyku w organizmie człowieka
(3.)
Absorpcja
100% wchłaniania po podaniu dożylnym
90% wchłaniania po podaniu domięśniowym
Dystrybucja
Dobrze przenika do tkanek – wysoka lipofilność
(50-100x większa niż wankomycyny)
Metabolizm
PK
Teikoplanina jest metabolizowana tylko w 3%
Eliminacja
97% teikoplaniny jest wydalane w postaci niezmienionej przez nerki
Czas półtrwania w fazie eliminacji wynosi 150 godz
PD
PATOGEN
MIC/MBC/MBQ/siła
bójcza/PAE
Stężenia tkankowe (2)
MIC90 dla enteroc.
MIC90 dla MRSA
Teikoplanina dobrze penetruje do tkanek
(50-100 x bardziej lipofilna niż wankomycyna)
I.Harding, F.Sorgel – Porównanie farmakokinetyki teikoplaniny i wankomycyny, Journal of Chemotherapy 5/2000
mg/l
PD - Farmakodynamika
– działanie antybiotyku na drobnoustroje
Stężenie w
ognisku infekcji
PK
(3, 4, 8)
PD
Działa bakteriobójczo na bakterie G(+) w tym oporne na inne
antybiotyki
(bakteriostatycznie na E.Faecium)(8)
Oporne na wankomycynę szczepy Enterococcus sp.
są zwykle wrażliwe na teikoplaninę,
stąd uważa się, że teikoplanina preferencyjnie
powinna być stosowana w leczeniu zakażeń o
etiologii Enterococcus (4)
Oporne G (+) to S.haemolyticus i niektóre pałeczki G+
Mniejsza wrażliwość S.epidermidis
1.
Fenotypy :
VanA
VanB
VanC
VanD
VanE
Wankomycyna
Teikoplanina
oporność
oporność
oporność
oporność
oporność
oporność
wrażliwość
wrażliwość
słaba oporność
wrażliwość
Kliniczna skuteczność TARGOCIDU
w zakażeniach Gram(+) (6)
®
Levis P et al. A multicentre open clinical trial of teicoplanin in infections caused by Gram positive bacteria. Journal of Antimicrobial
Chemotherapy (1998)
Bezpieczeństwo terapii (7)
Guidelines for the prophylaxis & treatment
of methicillin-resistant S. aureus MRSA infections in UK 2006
Preparat
Główne
Wskazania
Objawy
niepożądane
Uwagi
linezolid
Pneumonia, skóra,
bakteriemia
Supresja szpiku
Niewydolność wątroby
Neuropatia
Brak danych o politerapii
Mało danych o nefrotoksyczności
Max czas terapii 28dni
wankomycyna
Bakteriemia,
skóra, kości
Nefrotoksyczność
sumująca się z
aminoglikozydami
Nieprzewidywalny poziom we krwi
Nefrotoksyczność- utrudniona politerapia
teikoplanina
Skóra,
bakteriemia, kości
Wymagana dawka początkowa – dla
przewidywalności poziomu we krwi
Wygoda i bezpieczeństwo podawania (3)

Objętość po rozpuszczeniu – 3ml

Można podawać:



w kroplówce,

szybkim podaniu dożylnym,

domięśniowo
Można podawać z jednego wkłucia z innymi lekami
i płynami
Nie wchodzi w interakcje z innymi lekami (znieczulającymi,
uspokajającymi, p/bólowymi, kardiologicznymi, cukrzycowymi, i innymi)
(3)
Teikoplanina wymaga dawki nasycającej
(10)
Dzięki temu osiąga się stabilny poziom we krwi
zapewniający skuteczność terapeutyczną


Teikoplanina nie wymaga monitorowania poziomu leku
we krwi
Teikoplanina nie wymaga standardowego monitorowania
poziomu mocznika i kreatyniny
M.J.Wood, Porównanie bezpieczeństwa teikoplaniny i wankomycyny. Journal of Chemotherapy 5/2000
Farmakoekonomika
w leczeniu TARGOCIDEM®

1 dawka dziennie w leczeniu podtrzymującym (3)

Nie wymaga dodatkowych kosztów infuzji (9)

Może być podawany z tej samej drogi dożylnej
co inne leki (3)

Może być podawany w bolusie lub domięśniowo (3)

Standardowo nie wymaga monitorowania stężeń (2, 3)

Obciążony niewielkim prawdopodobieństwem działań
niepożądanych (3, 7) – nie komplikuje terapii
ghhjj
Ratunek
bez Ryzyka
Dobór antybiotyku (6)
- zgodny z rejestracją leku
Teikoplanina:


Zakażenia G(+) u dorosłych i dzieci w każdym wieku
Spektrum mikrobiologiczne teikoplaniny jest typowe dla
glikopeptydów i obejmuje:

gronkowce (Staphylococcus spp.),

paciorkowce (Streptococcus spp.),

enterokoki (Enterococcus spp.)

oraz niektóre rzadziej występujące bakterie Gram(+) (np. maczugowate —
Corynebacterium spp. wraz z rodzajami pokrewnymi ,czy niektóre beztlenowce
wraz z Clostridium difficile i Actinomyces spp.)
1.
Fenotypy :
VanA
VanB
VanC
VanD
VanE
Wankomycyna
Teikoplanina
oporność
oporność
oporność
oporność
oporność
oporność
wrażliwość
wrażliwość
słaba oporność
wrażliwość
 Teikoplanina ma rejestracje w bardzo szerokich
wkazaniach
 Stosowanie leku poza rejestracją jest eksperymentem medycznym !
Grupa antybiotyków działających na G+ (wysokooporne)
w zakażeniach szpitalnych

W grupie glikopeptydów
Generyki wankomycyny
Teikoplanina - Tragocid


Linezolid – Zyvoxid


Wskazania zarejestrowane:
- zakażenia (G+) szczepami opornymi na inne antybiotyki
Wskazania zarejestrowane:
- zapalenie płuc, zakażenia skóry i tk. miękkich
Tygecyklina - Tygacil

Wskazania zarejesrowane:
- zakażenia skóry i tkanek miękkich, zakażenia wewnątrzbrzuszne
Droga do sukcesu terapeutycznego
Stężenie w ognisku
infekcji
Czynniki
gospodarza
PK
Eradykacja
PD
PATOGEN
MIC/MBC/MBQ/siła
bójcza/PAE
WYLECZENIE
PK - Farmakokinetyka
– działanie antybiotyku w organizmie człowieka
(3.)
Absorpcja
100% wchłaniania po podaniu dożylnym
90% wchłaniania po podaniu domięśniowym
Dystrybucja
Dobrze przenika do tkanek – wysoka lipofilność
(50-100x większa niż wankomycyny)
Metabolizm
PK
Teikoplanina jest metabolizowana tylko w 3%
Eliminacja
97% teikoplaniny jest wydalane w postaci nie zmienionej przez nerki
Czas półtrwania w fazie eliminacji wynosi 150 godz
PD
PATOGEN
MIC/MBC/MBQ/siła
bójcza/PAE
Stężenia tkankowe (2)
MIC90 dla enteroc.
MIC90 dla MRSA
Teikoplanina dobrze penetruje do tkanek
(50-100 x bardziej lipofilna niż wankomycyna)
I.Harding, F.Sorgel – Porównanie farmakokinetyki teikoplaniny i wankomycyny, Journal of Chemotherapy 5/2000
mg/l
PD - Farmakodynamika
– działanie antybiotyku na drobnoustroje
Stężenie w
ognisku infekcji
PK
(3, 4, 8)
PD
Działa bakteriobójczo na bakterie G(+) w tym oporne na inne
antybiotyki
(bakteriostatycznie na E.Faecium)(8)
Oporne na wankomycynę szczepy Enterococcus sp.
są zwykle wrażliwe na teikoplaninę,
stąd uważa się, że teikoplanina preferencyjnie
powinna być stosowana w leczeniu zakażeń o
etiologii Enterococcus (4)
Oporne G (+) to S.haemolyticus i niektóre pałeczki G+
Mniejsza wrażliwość S.epidermidis
(5)
MIC
może służyć porównaniu aktywności
dwóch antybiotyków tylko
po odniesieniu go do
wartości BP.
Im większa wartość
MBQ
czyli odległość MIC od BP
tym większa oczekiwana
skuteczność antybiotyku
MBQ
MBQ
Kliniczna skuteczność TARGOCIDU
w zakażeniach Gram(+) (6)
®
Levis P et al. A multicentre open clinical trial of teicoplanin in infections caused by Gram positive bacteria. Journal of Antimicrobial
Chemotherapy (1998)
Bezpieczeństwo terapii (7)
Guidelines for the prophylaxis & treatment
of methicillin-resistant S. aureus MRSA infections in UK 2006
Preparat
Główne
Wskazania
Objawy
niepożądane
Uwagi
linezolid
Pneumonia, skóra,
bakteriemia
Supresja szpiku
Niewydolność wątroby
Neuropatia
Brak danych o politerapii
Mało danych o nefrotoksyczności
Max czas terapii 28dni
wankomycyna
Bakteriemia,
skóra, kości
Nefrotoksyczność
sumująca się z
aminoglikozydami
Nieprzewidywalny poziom we krwi
Nefrotoksyczność- utrudniona politerapia
teikoplanina
Skóra,
bakteriemia, kości
Wymagana dawka początkowa – dla
przewidywalności poziomu we krwi
(3)
Teikoplanina wymaga dawki nasycającej
(10)
Dzięki temu osiąga się stabilny poziom we krwi
zapewniający skuteczność terapeutyczną


Teikoplanina nie wymaga monitorowania poziomu leku
we krwi
Teikoplanina nie wymaga standardowego monitorowania
poziomu mocznika i kreatyniny
M.J.Wood, Porównanie bezpieczeństwa teikoplaniny i wankomycyny. Journal of Chemotherapy 5/2000
Wygoda i bezpieczeństwo podawania (3)

Objętość po rozpuszczeniu – 3ml

Można podawać:



w kroplówce,

szybkim podaniu dożylnym,

domięśniowo
Można podawać z jednego wkłucia z innymi lekami
i płynami
Nie wchodzi w interakcje z innymi lekami (znieczulającymi,
uspokajającymi, p/bólowymi, kardiologicznymi, cukrzycowymi, i innymi)
Farmakoekonomika
w leczeniu TARGOCIDEM®

1 dawka dziennie w leczeniu podtrzymującym (3)

Nie wymaga dodatkowych kosztów infuzji (9)

Może być podawany z tej samej drogi dożylnej
co inne leki (3)

Może być podawany w bolusie lub domięśniowo (3)

Standardowo nie wymaga monitorowania terapii (2, 3)

Obciążony niewielkim prawdopodobieństwem działań
niepożądanych (3, 7) – nie komplikuje terapii
ghhjj
Ratunek
bez Ryzyka
Piśmiennictwo:
•
F.Parenti, G.C.Schito, P.Courvalin Teikoplanina-własciwosci chemiczne i mikrobiologiczne. J.of
Chemotherapy Tom12 listopad 2000
•
I.Harding, F.Sorgel – Porównanie farmakokinetyki teikoplaniny i wankomycyny, Journal of Chemotherapy
5/2000
•
Charakterystyka Produktu Leczniczego- Targocid, 18.07.2007
•
D.Dzierżanowska, J.Jeliaszewicz – „Zakażenia Szpitalne” –
•
Richard B.Thomson, What is your MIC IQ, E-test News#30, April 2004
•
Levis P et al. A multicentre open clinical trial of teicoplanin in infections caused by Gram positive bacteria.
Journal of Antimicrobial Chemotherapy (1998)
•
Guidelines for the prophylaxis & treatment of methicillin-resistant S. aureus MRSA infections in UK 2006
•
I.Odenhold, E.Lowdin, In vitro studies of pharmacodynamics of teicoplanin against S. aureus, S.
epidermidis and E. faecium. European Society of Clinical Microbiology and Infectious Disease. 9, 2003
•
P. Kawalec, M.Bulanda, Analiza minimalizacji kosztów dotycząca preparatu Targocid stosowanego
w dawce standardowej z wankomycyna w terapii średniociężkich zakazeń szpitalnych w Polsce Zakażenia 06/2006
•
M.J.Wood, Porównanie bezpieczeństwa teikoplaniny i wankomycyny. Journal of Chemotherapy 5/2000
a-medica press