Procedury fitosanitarne - Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i

Europejska i Śródziemnomorska Organizacja Ochrony Roślin (EPPO)
Standardy EPPO
Procedury fitosanitarne
PM 3/61
eppo
© 2004 EPPO, Biuletyn EPPO 34, 439-440
439
440
Procedury fitosanitarne
Zatwierdzanie
Standardy EPPO są zatwierdzane przez Radę EPPO. Data
zatwierdzenia jest zamieszczana w każdym standardzie. W
znaczeniu art. II Konwencji IPPC, standardy EPPO stanowią
regionalne standardy dla członków organizacji EPPO.
Zmiany
Standardy EPPO podlegają okresowej ocenie i ewentualnym
zmianom. Data nowelizacji niniejszego standardu jest
określana przez grupę EPPO “Working Party w sprawie
regulacji fitosanitarnych”.
Znowelizowane teksty
Znowelizowane teksty ponumerowane i datowane, wydawane
są, jeśli zachodzi taka potrzeba. Daty poszczególnych
poprawek pojawiają się na każdym standardzie (wg. potrzeb).
Definicje
Fumigacja: zabieg z zastosowaniem środka chemicznego,
który przenika towar w formie gazowej
Inspekcja: urzędowe wizualne badanie roślin, produktów
roślinnych lub innych regulowanych artykułów celem
określenia obecności agrofaga i/lub zgodności z wymaganiami
fitosanitarnymi
Monitoring: ciągły, urzędowy proces weryfikowania sytuacji
fitosanitarnej
Procedura
fitosanitarna:
każda
opisana
metoda
wprowadzania
regulacji
fitosanitarnej,
w
tym
przeprowadzanie inspekcji, badań, nadzoru lub zabiegów w
odniesieniu do regulowanych agrofagów
Lustracje: urzędowa procedura prowadzona przez określony
odcinek czasu celem określenia charakterystyki populacji
agrofaga lub identyfikacji gatunku agrofaga
Badanie (test): urzędowe badanie, inne niż ocena wizualna,
przeprowadzane celem określenia obecności agrofaga lub
jego zidentyfikowania
Zabieg: urzędowo zatwierdzona procedura likwidacji,
usuwania lub sterylizacji agrofagów
Dystrybucja
Standardy EPPO są przekazywane przez Sekretariat EPPO
do wszystkich członków organizacji. Kopie dostępne są dla
wszystkich zainteresowanych osób na określonych
warunkach, na ich prośbę.
Zakres
Procedury fitosanitarne EPPO są używane przez krajowe
organizacje ochrony roślin, które są odpowiedzialne za
inspekcje, badania oraz zabiegi przeprowadzane w stosunku
do roślin i produktów roślinnych podlegających wymianie
handlowej oraz przeprowadzanie monitoringu odnośnie
organizmów kwarantannowych.
Odnośniki
EU (2000) Dyrektywa Rady 2000/29/EC z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie
środków wprowadzanych celem zapobiegania wprowadzaniu
organizmów szkodliwych dla roślin i produktów roślinnych oraz ich
rozprzestrzenianiu na terenie Wspólnoty. Dziennik urzędowy UE Nr
L169, 1-112.
EPPO/CABI (1997) Kwarantannowe agrofagi Europy, drugie wydanie
CAB International, Wallingford (GB).
FAO (1997) Międzynarodowa Konwencja Ochrony Roślin (znowelizowany
tekst). FAO, Rzym.
IPPC (1999) Słownik terminów fitosanitarnych. ISPM nr 5. Sekretariat
IPPC, FAO, Rzym.
EPPO (1996) Ilustrowane kwarantannowe szkodniki Europy. EPPO, Paryż
(Francja).
EPPO (2000) EPPO Standard PM 1/2(9) EPPO listy A1 i A2 agrofagów
kwarantannowych. Standardy EPPO: Ogólne środki fitosanitarne. EPPO,
Paryż.
Wytyczne odnośnie wymagań
Standardy EPPO odnośnie procedur fitosanitarnych opisują
zalecane metody przeprowadzania inspekcji, badań lub
zabiegów towarów podlegających wymianie handlowej lub
monitoringu na obecność organizmów kwarantannowych. W
przypadku wielu organizmów kwarantannowych umieszcza
się odniesienie do właściwych specyficznych wymagań EPPO
(Standardy EPPO PM 2).
Istniejące standardy EPPO w bieżącej serii
Standardy EPPO odnośnie procedur fitosanitarnych wynikają
z zaplanowanej działalności paneli EPPO w sprawach
środków fitosanitarnych i zabiegów fitosanitarnych.
Pierwszych 58 standardów zostało opublikowanych w
Biuletynie EPPO, zgodnie z opisanym w Biuletynie 20, 229233 sposobem numeracji i zawierającym listę chronologicznie
publikowanych standardów. Niedawno opublikowano dwa
nowe standardy:
PM 3/59(1) Synchytrium endobioticum: testowanie gleby i
wyrejestrowywanie porażonych pól. Biuletyn EPPO 29, 221232.
PM 3/60(1) Testowanie podłoża uprawowego oraz
rosnących w nim roślin. Biuletyn EPPO 32, 223-230.
Wszystkie standardy EPPO zostały niedawno zrewidowane
odnośnie uaktualnienia obecnie obowiązującej terminologii
EPPO oraz opublikowane w nowej publikacji: Procedury
fitosanitarne i dostępne są w Sekretariacie EPPO, 1 rue Le
Nôtre, 75016 Paryż (Francja).
© 2004 EPPO, Biuletyn EPPO 34, 439-440
Europejska i Śródziemnomorska Organizacja Ochrony
Roślin (EPPO)
PM 3/61(1)
Procedury fitosanitarne
Obszary wolne od agrofaga, wolne miejsca produkcji oraz system
dystrybucji odnośnie organizmów kwarantannowych ziemniaka
Zakres
Niniejszy standard dostarcza państwom EPPO podstaw odnośnie
wprowadzania wymagań dla eksportujących ziemniaki krajów, co
do określania i utrzymywania obszarów wolnych od agrofaga,
wolnych miejsc produkcji i systemu dystrybucji, w odniesieniu do
kwarantannowych organizmów ziemniaka.
Wprowadzenie
Jednym ze środków fitosanitarnych, które importujące ziemniaki
kraje EPPO mogą zastosować jest, zgodnie ze standardem EPPO PM
8/1 Środki odnośnie ziemniaków, wymaganie wobec kraju
eksportującego, co do ustanowienia i utrzymania obszarów wolnych
od określonego agrofaga, miejsc produkcji lub systemu dystrybucji.
Niniejszy standard zawiera podstawę do ustanowienia takich
wymagań w odniesieniu do ziemniaków przeznaczonych na eksport
do określonego kraju (chyba, że określono inaczej). Wymagania takie
mogą podlegać, jeśli dotyczy, okresowi przejściowemu.
Obszar wolny od agrofaga
Obszar wolny od agrofaga powinien zostać ustanowiony i
utrzymywany w kraju eksportującym odnośnie określonego agrofaga,
zgodnie ze standardem ISPM Nr 4 Wymagania odnośnie ustanawiania
obszarów wolnych od agrofaga (IPPC, 1996). Z uwagi na to, że
obszary mogą dotyczyć kilku organizmów kwarantannowych dla
ziemniaka wymagane środki mogą być bardzo złożone. Oznacza to, że
nie jest możliwe natychmiastowe wprowadzenie przez kraj
importujący zaleceń dotyczących określonych agrofagów.
Środki fitosanitarne odnośnie obszaru wolnego mogą zawierać
następujące elementy:

ogólny nadzór lub specyficzne lustracje celem dowiedzenia, że
ziemniaki lub inna roślina żywicielska jest wolna od agrofaga
(patrz standard ISPM Nr 6),

zakaz przemieszczania ziemniaków do obszarów wolnych celem
przechowywania, pakowania lub obróbki, poza tymi
pochodzącymi z innych obszarów wolnych,

zakaz sadzenia na obszarze wolnym ziemniaków nie
pochodzących z innego obszaru wolnego,

zakaz przewożenia przesyłem w tranzycie przez obszary wolne,
jeśli występuje ryzyko uwolnienia agrofaga,

ustanowienie strefy buforowej wokół obszaru wolnego, gdzie
stosuje się inne środki zależne od biologii agrofaga oraz
geograficznego obszaru,

ograniczenia w przemieszczaniu maszyn i sprzętu używanego w
produkcji ziemniaków do obszarów wolnych z obszarów, gdzie
agrofag występuje,

weryfikacja źródeł wody odnośnie ewentualnego porażenia, jeśli
agrofag może przemieszczać się w wodzie,

ograniczenia w przemieszczaniu i użyciu na obszarze wolnym
towarów innych niż ziemniaki, które mogą być porażone.
© 2004 EPPO, Biuletyn EPPO 34, 441-442
Zatwierdzenia i zmiany
Pierwszy raz zatwierdzono 09-2004 r.
Wolny od agrofaga system produkcji
Wolny od agrofaga system produkcji w kraju eksportujący, wymaga:

na obszarach wolnych, wszystkie sadzeniaki ziemniaka
wchodzące do systemu produkcji powinny pochodzić z
obszarów wolnych, za wyjątkiem mikroroślin i mikrobulw
wyprodukowanych zgodnie ze standardami EPPO PM 3/62 i
3/63 (w przygotowaniu),

sadzeniaki ziemniaka na eksport powinny być produkowane
według schematu certyfikacji takiego samego lub podobnego
do opisanego w standardzie EPPO PM 4/28 Schemat
certyfikacji sadzeniaków,

ziemniaki inne niż sadzeniaki powinny być produkowane z
sadzeniaków podlegających schematowi certyfikacji takiego
samego lub podobnego do opisanego w standardzie EPPO PM
4/28 Schemat certyfikacji sadzeniaków,

maszyny i sprzęt używane w obrębie jednego miejsca
produkcji nie powinny stanowić ryzyka wprowadzenia
agrofaga.
Wolny od agrofaga system dystrybucji
System dystrybucji wolny od agrofaga w kraju eksportującym ma na
celu zapobieganie zmieszaniu oraz porażenia pomiędzy materiałami
wyprodukowanymi na eksport do jednego kraju, a materiałami
używanymi wewnątrz kraju i materiałami przeznaczonymi na eksport
do innych krajów trzecich, które mogą nie spełniać wymagań odnośnie
systemu obszarów wolnych od agrofaga i wolnych miejsc produkcji.
Środki fitosanitarne odnośnie systemu dystrybucji powinny zawierać
następujące elementy:

ziemniaki spełniające wymagania dla wolnych obszarów i miejsc
produkcji powinny być oddzielone w miejscu i czasie, z
zastosowaniem środków ostrożności, od materiałów nie
spełniających takich wymagań. Powinien zostać zastosowany
system wyznaczonych centrów np. miejsc przechowywania,
transportu, sortowania i pakowania. Podobnie należy oddzielać
od siebie sadzeniaki i inne ziemniaki przeznaczone na eksport,

sadzeniaki powinny być zapakowane w nowe opakowania,
ziemniaki inne niż sadzeniaki powinny być zapakowane w nowe
lub oczyszczone i zdezynfekowane opakowania, partie
pochodzące z obszarów wolnych powinny być oddzielone,

należy wprowadzić system etykietowania celem stałej
możliwości identyfikacji materiału spełniającego wymagania
przeznaczonego na eksport do kraju posiadającego takie
wymagania, od tego wyprodukowanego na obszarach wolnych
ale przeznaczonego do innych krajów i nie spełniających
wymagań, a także od materiału wyprodukowanego poza takimi
obszarami,

jeżeli przesyłka przeznaczona na eksport jest przemieszczana
poza obszar wolny celem sortowania, przechowywania lub
pakowania powinny zostać zastosowane odpowiednie środki
zapobiegające porażeniu przesyłki określonym agrofagiem.
441
442
Procedury fitosanitarne
Ocena statusu wolności od agrofaga
Służba NPPO kraju eksportującego powinna na żądanie służby
kraju importującego umożliwić ocenę środków podejmowanych
celem ustanowienia i utrzymania obszarów wolnych, wolnych miejsc produkcji
i systemów dystrybucji. Jeżeli dotyczy, powinno się zezwolić na
przeprowadzenie audytu dokumentów i miejsc.
Odniesienia
Standard IPPC (1996) Wymagania odnośnie ustanowienia obszarów wolnych od agrofaga Nr 4. Sekretariat IPPC, FAO, Rzym (Włochy).
Standard IPPC (1998) Wytyczne odnośnie nadzoru Nr 6. Sekretariat IPPC, FAO, Rzym (Włochy).
© 2004 EPPO, Biuletyn EPPO 34, 441-442