CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 1. NAZWA

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1.
NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Metfogamma 850, 850 mg, tabletki powlekane
2.
SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
1 tabletka powlekana zawiera 850 mg metforminy chlorowodorku (Metformini hydrochloridum), co
odpowiada 663 mg metforminy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3.
POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletki powlekane
Białe, podłużne tabletki powlekane z linią podziału, która nie jest przeznaczona do przełamywania tabletki.
4.
SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1
Wskazania do stosowania
Leczenie cukrzycy typu 2., zwłaszcza u pacjentów z nadwagą, gdy za pomocą ściśle przestrzeganej diety i
ćwiczeń fizycznych nie można utrzymać prawidłowego stężenia glukozy we krwi.
-
U dorosłych produkt Metfogamma 850 można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi
doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub z insuliną.
-
U młodzieży i dzieci w wieku od 10 lat produkt Metfogamma 850 może być stosowany w monoterapii
lub w skojarzeniu z insuliną.
U dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2. i nadwagą leczonych metforminą jako lekiem pierwszego rzutu w
razie nieskuteczności diety wykazano zmniejszenie powikłań cukrzycy (patrz punkt 5.1).
4.2
Dawkowanie i sposób podawania
Dorośli:
W monoterapii i w skojarzeniu z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi
Zazwyczaj dawka początkowa to 1 tabletka powlekana zawierająca 500 mg lub 850 mg metforminy
chlorowodorku stosowana od 2 do 3 razy w ciągu doby, podczas lub po posiłku. Po 10–15 dniach należy
dostosować dawkę na podstawie stężenia glukozy we krwi. Powolne zwiększanie dawki może poprawić
tolerancję produktu ze strony przewodu pokarmowego.
Maksymalna zalecana dawka dobowa metforminy chlorowodorku wynosi 3 g na dobę, przyjmowana w 3
podzielonych dawkach.
W przypadku planowanej zamiany innego doustnego leku przeciwcukrzycowego, należy odstawić
poprzednio stosowany produkt leczniczy i rozpocząć leczenie metforminą w wyżej podanych dawkach.
W skojarzeniu z insuliną 1
Metformina i insulina mogą być stosowane jednocześnie w celu uzyskania lepszej kontroli stężenia glukozy
we krwi. Zazwyczaj dawka początkowa to 1 tabletka powlekana zawierająca 500 mg lub 850 mg metforminy
chlorowodorku stosowane od 2 do 3 razy w ciągu doby, natomiast dawkę insuliny ustala się na podstawie
wyników badania stężenia glukozy we krwi.
Pacjenci w podeszłym wieku Z uwagi na ryzyko zaburzeń czynności nerek u pacjentów w podeszłym wieku, dawkę metforminy należy
ustalić na podstawie parametrów czynności nerek. Podczas leczenia konieczna jest regularna kontrola
czynności nerek (patrz punkt 4.4).
Dzieci i młodzież:
W monoterapii i skojarzeniu z insuliną
 Produkt Metfogamma 850 można stosować u dzieci w wieku od 10 lat i u młodzieży.
 Zwykle dawka początkowa to 1 tabletka powlekana zawierająca 500 mg lub 850 mg metforminy
chlorowodorku raz na dobę w czasie lub po posiłku.
Po 10 do 15 dniach należy ustalić dawkę na podstawie wartości stężenia glukozy we krwi. Powolne
zwiększanie dawki może poprawić tolerancję produktu ze strony przewodu pokarmowego.
Maksymalna zalecana dawka dobowa metforminy chlorowodorku to 2 g na dobę, przyjmowana w dwóch lub
trzech dawkach podzielonych.
Sposób podawania
Produkt leczniczy Metfogamma 850 przeznaczony jest do podawania doustnego i może być przyjmowany w
czasie lub po posiłku.
4.3
-
-
4.4
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na metforminy chlorowodorek lub którąkolwiek z substancji pomocniczych
wymienionych w punkcie 6.1;
Cukrzycowa kwasica ketonowa (ketoza), stan przedśpiączkowy w cukrzycy;
Niewydolność nerek lub zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny < 60 ml/min);
Ostre stany chorobowe wiążące się z ryzykiem zaburzeń czynności nerek, takie jak:
 odwodnienie (biegunka, wymioty),
 ciężkie zakażenia,
 wstrząs.
Badania radiologiczne, w których konieczne jest donaczyniowe podanie środków kontrastujących
zawierających jod (patrz punkt 4.4);
Choroby mogące być przyczyną niedotlenienia tkanek (szczególnie choroby o ostrym przebiegu lub
zaostrzenie chorób przewlekłych) takie, jak
 niewyrównana niewydolność serca lub niewydolność oddechowa,
 niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego,
 wstrząs.
Niewydolność wątroby, ostre zatrucie alkoholem, alkoholizm.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Kwasica mleczanowa
Kwasica mleczanowa jest rzadkim, lecz ciężkim powikłaniem metabolicznym, wiąże się z dużą
śmiertelnością w przypadku nie zastosowania w porę odpowiedniego leczenia. Występuje ona z powodu
nagromadzenia metforminy. Zgłoszone przypadki kwasicy mleczanowej u pacjentów leczonych metforminą
dotyczyły głównie osób z niewydolnością nerek. Występowaniu kwasicy mleczanowej należy zapobiegać
2
kontrolując również inne czynniki ryzyka takie jak: kontrolowana cukrzyca, kwasica ketonowa, długotrwałe
głodzenie, nadmierne spożywanie alkoholu, niewydolność wątroby oraz jakiekolwiek stany niedotlenienia.
Rozpoznanie:
Ryzyko kwasicy mleczanowej należy rozważyć w przypadku niespecyficznych objawów, takich jak skurcze mięśni z zaburzeniami trawienia, jak ból brzucha i ciężkie osłabienie. Kwasica mleczanowa charakteryzuje się występowaniem duszności, przyspieszonego oddechu, bólów brzucha, osłabienia, hipotermii i następującą po niej śpiączką. W badaniach laboratoryjnych stwierdza się zmniejszenie pH krwi, zwiększenie stężenia mleczanów w osoczu powyżej 5 mmol/l, zwiększenie luki anionowej oraz zwiększenie stosunku mleczanów do stężenia pirogronianów. W przypadku podejrzenia kwasicy metabolicznej, należy przerwać podawanie produktu leczniczego Metfogamma 850 i natychmiast umieścić pacjenta w szpitalu (patrz punkt 4.9). Czynność nerek
Ponieważ metformina jest wydalana przez nerki, przed rozpoczęciem leczenia należy oznaczyć w surowicy
klirens kreatyniny (można go obliczyć na podstawie stężeń kreatyniny w surowicy przy użyciu wzoru
Cockcroft-Gault), a następnie regularnie go kontrolować:
- co najmniej raz w roku u pacjentów z prawidłową czynnością nerek,
- co najmniej dwa do czterech razy w roku u pacjentów, u których stężenie kreatyniny jest bliskie górnej
granicy normy i u osób w podeszłym wieku.
U pacjentów w podeszłym wieku pogorszenie czynności nerek występuje często i bezobjawowo.
Szczególną ostrożność należy zachować w sytuacjach, w których może dojść do zaburzenia czynności nerek,
np. kiedy rozpoczyna się stosowanie leku obniżającego ciśnienie lub leku moczopędnego, lub
niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ).
Środki kontrastujące zawierające jod
Środki kontrastujące zawierające jod podawane donaczyniowo w badaniach radiologicznych mogą
powodować niewydolność nerek, co może prowadzić do nagromadzenia metforminy w organizmie i wzrostu
ryzyka kwasicy mleczanowej. Przed badaniem lub na czas badania radiologicznego należy więc odstawić
metforminę.
Podawanie metforminy można wznowić nie wcześniej niż po 48 godzinach po badaniu i tylko po ocenie
czynności nerek i stwierdzeniu, że jest prawidłowa (patrz punkt 4.5).
Zabiegi chirurgiczne
Podawanie metforminy należy przerwać na 48 godzin przed planowanym zabiegiem chirurgicznym w
znieczuleniu ogólnym. Podawanie metforminy można wznowić nie wcześniej niż po 48 godzinach po
zabiegu lub po wznowieniu żywienia doustnego i tylko po stwierdzeniu, że czynność nerek jest prawidłowa.
Dzieci i młodzież
Przed rozpoczęciem leczenia z zastosowaniem chlorowodorku metforminy należy potwierdzić diagnozę
cukrzycy typu 2.
W kontrolowanych badaniach klinicznych trwających rok nie stwierdzono wpływu metforminy na wzrost i
dojrzewanie, aczkolwiek nie są dostępne długoterminowe wyniki dotyczące tych konkretnych aspektów.
Dlatego zaleca się ścisłe monitorowanie wpływu metforminy na powyższe parametry u dzieci, szczególnie
przed okresem dojrzewania.
Dzieci w wieku 10-12 lat
Tylko 15 osób z grupy wiekowej od 10 do 12 lat zostało uwzględnionych w kontrolowanych badaniach
klinicznych prowadzonych z dziećmi i młodzieżą. Mimo że skuteczność i bezpieczeństwo stosowania
metforminy u tych dzieci nie różni się od skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u dzieci starszych,
zaleca się szczególna ostrożność przy przepisywaniu metforminy dzieciom w wieku 10-12 lat.
Inne środki ostrożności
3
4.5
Podczas stosowania metforminy należy przestrzegać zaleceń diety cukrzycowej regulującej codzienne
przyjmowanie węglowodanów. Pacjenci z nadwagą powinni ponadto przestrzegać diety
niskokalorycznej.
Należy regularnie wykonywać rutynowe badania laboratoryjne w celu kontrolowania cukrzycy.
Metformina nie wywołuje hipoglikemii, jednak w terapii skojarzonej z insuliną lub pochodnymi
sulfonylomocznika lub meglitynidami należy zachować szczególną ostrożność.
Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Metforminy nie należy stosować z substancjami, takimi jak:
- alkohol
W przypadkach ostrego zatrucia alkoholem, występuje zwiększone ryzyko kwasicy mleczanowej, szczególnie jeśli
dodatkowo występuje:
- niedożywienie lub głodzenie
- zaburzenie czynności wątroby
Należy unikać spożywania alkoholu oraz leków zawierających alkohol.
- środki kontrastujące zawierające jod
Donaczyniowe podawanie środków kontrastujących zawierających jod może prowadzić do niewydolności
nerek, w wyniku czego dochodzi do nagromadzenia metforminy i zwiększenia ryzyka kwasicy mleczanowej.
Podawanie produktu leczniczego Metfogamma 850 należy przerwać przed badaniem lub na czas badania.
Ponownie można je wznowić nie wcześniej niż po 48 godzinach po badaniu i tylko po ocenie czynności
nerek i upewnieniu się, że jest ona prawidłowa (patrz punkt 4.4).
Skojarzenia leków wymagające zachowania ostrożności podczas stosowania
Produkty lecznicze o działaniu hiperglikemicznym (np. glikokortykosteroidy (podawane ogólnie i miejscowo) i
sympatykomimetyki):
Częstsze pomiary stężenia glukozy we krwi mogą być konieczne, szczególnie na początku leczenia. Jeśli jest to
konieczne, należy indywidualnie dostosować dawkę chlorowodorku metforminy podczas jednoczesnego stosowania
tych leków.
Leki moczopędne, zwłaszcza diuretyki pętlowe:
Mogą zwiększać ryzyko kwasicy mleczanowej ze względu na możliwość zaburzania czynności nerek.
Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE)
Mogą powodować zmniejszenie stężenia glukozy we krwi. Jeśli jest to konieczne, należy indywidualnie dostosować
dawkę metforminy chlorowodorku podczas stosowania tych leków oraz po ich odstawieniu.
4.6
Wpływ na płodność, ciążę i laktację.
Ciąża
Niekontrolowana cukrzyca w okresie ciąży (cukrzyca ciężarnych lub stała) wiąże się ze zwiększonym
ryzykiem wad wrodzonych i zwiększoną śmiertelnością okołoporodową.
Ograniczone dane ze stosowania metforminy u kobiet ciężarnych nie wskazują na zwiększenie ryzyka wad
wrodzonych. Badania na zwierzętach nie wykazują szkodliwego działania chlorowodorku metforminy na
przebieg ciąży, rozwój zarodka i płodu, poród i rozwój dziecka po urodzeniu (patrz punkt 5.3).
Pacjentki z cukrzycą, które planują ciążę lub są w ciąży nie powinny przyjmować metforminy
chlorowodorku. Cukrzycę należy wówczas leczyć insuliną, aby uzyskać stężenia glukozy we krwi jak
najbliższe wartości prawidłowych i zmniejszyć ryzyko wad rozwojowych płodu powstałych w wyniku
nieprawidłowych stężeń glukozy we krwi.
Karmienie piersią
4
Metformina przenika do mleka ludzkiego. Nie obserwowano działań niepożądanych u noworodków i dzieci
karmionych piersią. Jednak z uwagi na ograniczone dane, nie zaleca się karmienia piersią podczas leczenia
metforminą. Decyzja o kontynuowaniu bądź zaprzestaniu karmienia piersią należy podjąć biorąc pod uwagę
korzyści z karmienia piersią i potencjalne ryzyko niekorzystnego wpływu na dziecko.
Płodność
Metformina nie wpływała na płodność samców i samic szczurów przy dawkowaniu do 600 mg/kg/dobę, co
jest około trzykrotnie większą dawką niż zalecana maksymalna dawka u ludzi w przeliczeniu na całkowitą
powierzchnię ciała.
4.7
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn
Produkt leczniczy Metfogamma 850 stosowany w monoterapii nie wywołuje hipoglikemii i w związku z tym
nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. Jednak należy
poinformować pacjenta, że chlorowodorek metforminy stosowany w skojarzeniu z innymi lekami
przeciwcukrzycowymi (sulfonylomocznik, insulina, repaglinid) może wywołać hipoglikemię.
4.8
Działania niepożądane
Na początku leczenia najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi są nudności, wymioty,
biegunka, ból brzucha i utrata apetytu, które w większości wypadków ustępują samoistnie. Aby zapobiegać
tym działaniom niepożądanym, zaleca się przyjmowanie metforminy w 2 lub 3 podzielonych dawkach
dobowych oraz stopniowe powolne zwiększanie dawki.
Działania niepożądane pogrupowano następująco według częstości występowania:
- bardzo często
(≥ 1/10),
- często
(≥ 1/100 do < 1/10),
- niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100),
- rzadko
(≥ 1/10000 do < 1/1000),
- bardzo rzadko (< 10 000),
- częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie
ze zmniejszającym się nasileniem.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo rzadko:
- Kwasica mleczanowa (patrz punkt 4.4).
- Zmniejszenie wchłaniania witaminy B12 ze zmniejszeniem stężenia w surowicy podczas długotrwałego
stosowania metforminy. Zaleca się rozważenie takiej etiologii, u pacjentów z niedokrwistością
megaloblastyczną.
Zaburzenia układu nerwowego
Często: Zaburzenia smaku.
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha, utrata apetytu. Te objawy niepożądane
występują często na początku terapii i w większości przypadków ustępują samoistnie. W celu zapobieżenia
im, należy zażywać chlorowodorek metforminy podczas posiłków lub po posiłkach w dwóch lub trzech
dawkach podzielonych. Powolne zwiększanie dawki może również poprawić tolerancję leku ze strony
układu pokarmowego.
5
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Bardzo rzadko: pojedyncze przypadki o nieprawidłowych wynikach badań czynności wątroby lub zapalenie
wątroby ustępujące po odstawieniu metforminy.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Bardzo rzadko: reakcje skórne takie jak rumień, świąd skóry, pokrzywka.
Dzieci i młodzież
W opublikowanych wynikach badań obserwacyjnych przeprowadzonych po wprowadzeniu leku na rynek
oraz kontrolowanych badań klinicznych u ograniczonej grupy pacjentów w wieku 10-16 lat leczonych
metforminą przez 1 rok, profil działań niepożądanych miał podobny charakter i nasilenie jak w populacji
pacjentów dorosłych.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem:
Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji
Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181 C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
e-mail: [email protected]
4.9
Przedawkowanie
Po jednorazowym zażyciu 85 g metforminy chlorowodorku nie obserwowano hipoglikemii chociaż, w takich
przypadkach, może rozwinąć się kwasica mleczanowa. Przedawkowanie metforminy chlorowodorku lub
współistnienie innych czynników ryzyka może spowodować kwasicę mleczanową. Kwasica mleczanowa jest
stanem nagłym i wymaga natychmiastowego leczenia szpitalnego. Najbardziej skuteczną metodą usunięcia
mleczanów i metforminy jest hemodializa.
5.
WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: doustne leki przeciwcukrzycowe; biguanidy.
Kod ATC: A10BA02
Mechanizm działania:
Metformina jest lekiem przeciwcukrzycowym z grupy pochodnych biguanidów, zmniejszającym stężenie
glukozy we krwi zarówno na czczo jak i po posiłku. Nie pobudza on wydzielania insuliny, dlatego nie
powoduje hipoglikemii.
Metformina ma trzy mechanizmy działania przeciwcukrzycowego:
(1) zmniejsza wytwarzanie glukozy w wątrobie przez hamowanie glukoneogenezy i glikogenolizy,
(2) zwiększa wrażliwość na insulinę w mięśniach wzmagając obwodowy wychwyt glukozy i jej zużycie,
(3) opóźnia absorpcję glukozy w jelitach.
Metformina pobudza wewnątrzkomórkową syntezę glikogenu działając na syntazę glikogenu.
6
Metformina zwiększa zdolności transportowe wszystkich poznanych dotychczas rodzajów nośników glukozy
przez błony komórkowe (ang. glucose transporters – GLUT).
Działanie farmakodynamiczne:
W klinicznym badaniu użycie metforminy łączyło się ze stabilizacją lub umiarkowanym spadkiem masy
ciała.
U ludzi niezależnie od wpływu na stężenie cukru we krwi, metformina wpływa korzystnie na metabolizm
lipidów. W kontrolowanych średnio- i długoterminowych badaniach klinicznych wykazano, że metformina
w dawkach terapeutycznych zmniejsza stężenie cholesterolu całkowitego, frakcji LDL i trójglicerydów.
Skuteczność kliniczna
Prospektywne randomizowane badanie (ang. United Kingdom Prospective Diabetes Study – UKPDS)
wykazały długotrwałe korzyści z intensywnej kontroli glikemii u dorosłych chorych na cukrzycę typu 2.
Analiza wyników badań pacjentów z nadwagą leczonych metforminy chlorowodorkiem po nieskutecznym
leczeniu samą dietą wykazała:
- istotne zmniejszenie bezwzględnego ryzyka powikłań cukrzycowych w grupie leczonej metforminą
(29,8 zdarzeń na 1000 pacjento-lat) w porównaniu z grupą leczoną samą dietą (43,3 zdarzeń na 1000
pacjento-lat), p=0,0023 oraz w porównaniu z łącznymi wynikami dla grup leczonych pochodnymi
sulfonylomocznika i insuliną w monoterapii (40,1 zdarzeń na 1000 pacjento-lat), p=0,0034;
-
istotne zmniejszenie bezwzględnego ryzyka śmiertelności związanej z cukrzycą: w grupie leczonej
metforminą – 7,5 zdarzeń na 1000 pacjento-lat, w porównaniu ze stosowaniem samej diety – 12,7
zdarzeń na 1000 pacjento-lat; p=0,017;
-
istotne zmniejszenie bezwzględnego ryzyka śmiertelności ogólnej: w grupie leczonej metforminą - 13,5
zdarzeń na 1000 pacjento-lat w porównaniu z grupą leczoną wyłącznie dietą - 20,6 zdarzeń na 1000
pacjento-lat (p=0,011) oraz w porównaniu z łącznymi wynikami grup leczonych pochodnymi
sulfonylomocznika i insuliną w monoterapii - 18,9 zdarzeń na 1000 pacjento-lat (p=0,021);
-
istotne zmniejszenie bezwzględnego ryzyka zawału mięśnia sercowego: w grupie leczonej metforminą
- 11 zdarzeń na 1000 pacjento-lat, w grupie leczonej samą dietą - 18 zdarzeń na 1000 pacjento-lat
(p=0,01).
W przypadku stosowania metforminy jako leku drugiego rzutu w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika
nie wykazano korzyści dotyczących odległego rokowania.
W cukrzycy typu 1. u wybranych pacjentów stosowano metforminę w skojarzeniu z insuliną, jednak nie
wykazano klinicznych korzyści takiego leczenia.
Dzieci i młodzież
Kontrolowane badania kliniczne na ograniczonej liczbie pacjentów w wieku od 10 do 16 lat wykazały zbliżony stopień
kontroli glikemii jak obserwowany u pacjentów dorosłych.
5.2
Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Po doustnym podaniu metforminy chlorowodorku, stężenie maksymalne (Cmax) występuje po około 2,5
godzinach (tmax.). U zdrowych ochotników całkowita biodostępność po podaniu doustnym tabletki 500 mg
lub 850 mg chlorowodorku metforminy wynosi około 50-60%.
Około 20-30% dawki doustnej jest wydalane z kałem jako frakcja niewchłonięta.
7
Po podaniu doustnym absorpcja metforminy może ulec wysyceniu i nie jest całkowita. Przyjmuje się, że
farmakokinetyka absorpcji metforminy jest nieliniowa.
W przypadku zwykle stosowanych dawek metforminy i schematów dawkowania stężenie w osoczu w stanie
stacjonarnym występuje po 24 do 48 godzinach po podaniu i zwykle jest mniejsze niż 1 mikrogram/ml. W
kontrolowanych badaniach klinicznych stężenie maksymalne metforminy w osoczu (Cmax) nie przekraczało 5
mikrogramów/ml, nawet po zastosowaniu dawek maksymalnych.
Pokarm zmniejsza i nieznacznie opóźnia absorpcję metforminy. Po doustnym podaniu tabletki 850 mg
chlorowodorku metforminy obserwowano o 40% mniejsze stężenie maksymalne w osoczu, o 25% mniejszą
powierzchnię pola pod krzywą (AUC) i wydłużenie o 35 minut czasu wystąpienia stężenia maksymalnego w
osoczu. Kliniczne znaczenie tych zmian nie jest znane.
Dystrybucja
Metformina w nieznacznym stopniu wiąże się z białkami osocza. Metformina przenika do erytrocytów.
Maksymalne stężenie metforminy we krwi jest mniejsze niż w osoczu i występuje mniej więcej w tym
samym czasie. Erytrocyty są prawdopodobnie drugim kompartmentem dystrybucji metforminy. Średnia
objętość dystrybucji (Vd) mieści się w zakresie 63-276 l.
Metabolizm
Metformina jest wydalana z moczem w postaci niezmienionej. Nie zidentyfikowano żadnych metabolitów u
ludzi.
Wydalanie
Klirens nerkowy metforminy jest większy niż 400 ml/min, co wskazuje, że metformina jest wydalana w
wyniku przesączania kłębuszkowego i wydzielania kanalikowego. Po podaniu doustnym rzeczywisty okres
półtrwania w końcowej fazie eliminacji wynosi około 6,5 godziny.
W zaburzeniach czynności nerek klirens nerkowy jest zmniejszony proporcjonalnie do klirensu kreatyniny,
w związku z tym okres półtrwania jest wydłużony. Prowadzi to do zwiększenia stężenia metforminy w
osoczu.
Dzieci i młodzież
Badanie z pojedynczą dawką: po podaniu pojedynczej dawki metforminy chlorowodorku 500 mg u dzieci
obserwowano podobny profil farmakokinetyczny jak u zdrowych pacjentów dorosłych.
Badanie z dawką wielokrotną: dostępne są dane tylko z jednego badania. Po stosowaniu dawki 500 mg
metforminy dwa razy na dobę przez siedem dni, u dzieci maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) i wchłanianie
ogólnoustrojowe (AUC0-t) były mniejsze odpowiednio o około 33 i 40% w porównaniu z dorosłymi
pacjentami z cukrzycą, u których stosowano wielokrotne dawki 500 mg metforminy dwa razy na dobę przez
14 dni. W związku z tym, że dawkę leku ustala się indywidualnie na podstawie stężenia glukozy we krwi,
dane te mają ograniczone znaczenie kliniczne.
5.3
Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane przedkliniczne uzyskane na podstawie konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących
bezpieczeństwa stosowania produktu, toksyczności dawki wielokrotnej, genotoksyczności, karcynogenności
i toksycznego wpływu na rozród nie, wykazały niebezpieczeństwa stosowania u ludzi.
6.
DANE FARMACEUTYCZNE
6.1
Wykaz substancji pomocniczych
8
Hypromeloza, powidon K25, magnezu stearynian, makrogol 6000, tytanu dwutlenek (E 171).
6.2
Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3
Okres ważności
4 lata.
6.4
Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
6.5
Rodzaj i zawartość opakowania
Blister z folii PVC/Aluminium, w tekturowym pudełku.
Wielkość opakowania: 30, 120, 600, 1200 lub 4800 tabletek powlekanych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6
Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania leku do stosowania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie
lokalnymi przepisami.
7.
PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU
Wörwag Pharma GmbH & Co. KG
Calwer Str. 7
71 034 Böblingen
Niemcy
8.
NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr: 10329
9.
DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU /
DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 5 kwietnia 2004
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 24.10.2014
10.
z
DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI
PRODUKTU LECZNICZEGO
9