Choroby autoimmunologiczne CZĘŚĆ 1

Choroby autoimmunologiczne CZĘŚĆ 1
Choroby
autoimmunologiczne
charakteryzują
się
reakcjami
odpornościowymi organizmu skierowanymi przeciw własnym tkankom, powodując przedłużone stany
zapalne i kolejne zniszczenia tkanek. Zaburzenia autoimmunologiczne mogą doprowadzać m.in. do
reumatoidalnego zapalenia stawów, poprzez atakowanie wyściółki stawowej przez komórki
uczestniczące w odpowiedzi immunologicznej, czy insulinozależnej cukrzycy, wpływając na komórki
wyspy trzustkowej, produkującej insulinę.
Zdrowy system immunologiczny rozpoznaje, identyfikuje, pamięta, atakuje i niszczy bakterie, wirusy,
grzyby, pasożyty i komórki nowotworu złośliwego lub jakiekolwiek inne szkodzące zdrowiu czynniki, nie
występujące naturalnie w organizmie. Wadliwy system immunologiczny sieje natomiast spustoszenie w
całym organizmie poprzez kierowanie przeciwciał do walki z własnymi tkankami.
Z natury rzeczy, każda choroba, której cytotoksyczne komórki są skierowane przeciw swoim antygenom
w tkankach organizmu, jest uważana za autoimmunologiczną. Do takich chorób zaliczamy m.in.: celiakię
(choroba trzewna), chorobę Crohna, zapalenie trzustki, toczeń rumieniowaty układowy, zespół Sjogrena,
zapalenie tarczycy Hashimoto i inne endokrynopatie, jak również alergie i stwardnienie rozsiane.
Starzenie
Wiek
uznawany jest za ważny czynnik powstawania choroby
autoimmunologicznej. W czasopiśmie The Lancet w 1992 r., pojawił się artykuł na temat badania
przeprowadzonego przez naukowców, którzy poddali analizie zdrowych stulatków i schorowanych 60- i
70-latków, po czym ocenili różnicę w ich fizjologii. Najbardziej uderzającą różnicą był fakt, że pierwsza
Choroby autoimmunologiczne CZĘŚĆ 1
grupa badanych miała bardzo niskie poziomy autoprzeciwciał tarczycowych, nadnerczy, przysadkowych i
podwzgórza.[1] Skłoniło to pewne osoby do spekulowania, że autoimmunologiczność jest skutkiem
środowiskowej ekspozycji na substancje obce. A zatem, system immunologiczny może również zostać
zahamowany lub osłabiony w wyniku działania czynników niezwiązanych z chorobą zwyrodnieniową, ale z
powodu spożywania alkoholu, kofeiny, tytoniu, leków, cukru i oczywiście ubogiej diety czy braku snu.
Taki styl życia może mieć realny wpływ na rozwój chorób autoimmunologicznych.
Wraz z wiekiem, skuteczność naszego systemu immunologicznego ulega osłabieniu, w znacznej mierze z
powodu uszkodzeń oksydacyjnych, powodowanych przez nawracającą obecność znacznych ilości
wolnych rodników. Ponadto, istnieje zagrożenie glikacji białek, rozumianej jako wiązanie molekuł cukru
z białkiem. Akumulacja tych glikowanych białek w organizmie wpływa na system immunologiczny, który
widzi je jako zmodyfikowane białka, mające inną strukturę oraz działanie, co skutkuje rozwojem
przeciwciał do walki z nimi.[2] Prawdopodobieństwo stania się „uczulonym na siebie samego”, w
połączeniu z autoimmunizacją i stanem zapalnym, wzrasta wraz z gromadzeniem tych zniszczonych,
glikowanych białek.
W dużym stopniu, organizm sam tworzy białka, a zatem jego zdrowie zależy od tego, czy jest wolny od
uszkodzeń (powodowanych przez utlenianie lub glikacje) i od wczesnego ich usunięcia, co jest elementem
normalnej rotacji białek. Skoro system przeciwutleniający organizmu nie może zapewnić całkowitej
ochrony białek, to drugim sposobem naturalnej linii obrony jest właśnie naprawa lub usuwanie
zniszczonych białek.
Metody ochrony przed nadmierną glikacją białka będą omawiane w dalszej części tego artykułu.
Podstawowe drogi prowadzące do zaburzeń autoimmunologicznych
Istnieje tendencja rozpatrywania chorób autoimmunologicznych jako
oddzielne byty. Szersza perspektywa, może jednak ujawnić, że to prędzej wspólne mechanizmy są
przyczyną choroby, niż tylko ich produkt uboczny. Przy założeniu tego punktu widzenia, pacjenci mogliby
odnieść korzyści z ulepszonych terapii i wczesnej interwencji, jeszcze przed rozwojem nieodwracalnych
uszkodzeń tkanek. Jak doniesiono w dzienniku Hospital Practice, po długich rozważaniach dr Majid Ali
uznał, że musi być jedna, początkowa i wspólna droga prowadząca do wszystkich chorób, wliczając
Choroby autoimmunologiczne CZĘŚĆ 1
dysfunkcje odpornościowe.
Pewna teoria mówi, że ciągłe wystawianie organizmu na obecność metali ciężkich i skażenie
środowiskowe, przeciążają system immunologiczny. Codziennie walczymy z pestycydami, herbicydami,
sztucznym nawozem, odpadkami przemysłowymi, dymem papierosów i spalinami samochodowymi.
Szczególnie nasze powietrze, woda i jedzenie są pełne toksycznych substancji. Bez wątpienia, odgrywają
one dużą rolę w zaburzeniu odpornościowym. Nawet substancje, uważane przez większość ludzi jako
bezpieczne, w rzeczywistości osłabiają funkcje odpornościowe. Konsumpcja cukru w każdej formie
(glukoza, fruktoza i sacharoza), osłabia zdolność niszczenia biologicznych czynników przez białe krwinki.
Efekt ten rozpoczyna się w przeciągu pół godziny i utrzymuje przez 5 godzin. Po 2 godzinach, funkcje
odpornościowe są zmniejszone o 50%.[3]
Stres oksydacyjny również odgrywa ważną rolę w chorobie autoimmunologicznej. Skutki szkodliwych
cząsteczek – wolnych rodników, które są naturalnym produktem ubocznym metabolizmu organizmu,
można porównać do kawałka rdzewiejącego metalu. Naładowane elektrycznie, wolne rodniki atakują
zdrowe komórki, które tracą swoją strukturę i funkcje, a ostatecznie zostają zniszczone. Wolne rodniki,
nie tylko są produkowane przez nasz organizm, dostają się do niego również ze skażonego toksynami
powietrza z każdym oddechem.
Chroniczne zapalenie ogólnoustrojowe jest powiązane z kilkoma zaburzeniami autoimmunologicznymi,
takimi jak toczeń, reumatoidalne zapalenia stawów, zespół Sjogrena i fibromialgia. Zapalenie może
prowadzić do powstania destrukcyjnych dla sygnalizacji komórkowej związków chemicznych, znanych
jako cytokiny, które przyczyniają się do wielu chorób zwyrodnieniowych. W reumatoidalnym zapaleniu
stawów nadmierne poziomy prozapalnych cytokin, takich jak czynnik martwicy nowotworu alfa (TNFalfa), interleukina-6 (IL-6), interleukina 1(b) (IL-1b) i/lub leukotrien B4 (LTB4), powodują lub
przyczyniają się do zespołu zapalnego, który ostatecznie niszczy chrząstkę łączną i maź stawową. Pewne
odżywcze suplementy i niedrogie lekarstwa na receptę, często obniżają poziomy cytokin i kontrolują stany
zapalne.
Suplementy leczące choroby autoimmunologiczne
System immunologiczny, aby złagodzić, cofnąć lub wspomagać leczenie
zaburzeń, czy też w pełni rozwiniętych chorób autoimmunologicznych, wymaga
dobrego,
Choroby autoimmunologiczne CZĘŚĆ 1
długoterminowego, odżywczego fundamentu. Zasadnicza przyczyna nasilenia zaburzeń
autoimmunologicznych została wykazana w pewnym badaniu, które zmierzyło stężenie witaminy E, beta
karotenu i witaminy A w osoczu pacjentów, u których nie rozwinęło się jeszcze reumatoidalne zapalenie
stawów lub toczeń rumieniowaty układowy. Dwa do 15 lat później, próbki osocza badanych, którzy
przekazali swoją krew do banku osocza (1974 r.), zostały zbadane pod kątem poziomu tych substancji
odżywczych. Pacjenci, u których rozwinęło się reumatoidalne zapalenie stawów lub toczeń, w 1974 roku
mieli mniejsze stężenie wspomnianych witamin, a u tych z najniższymi wartościami, istniało największe
prawdopodobieństwo rozwinięcia się reumatoidalnego zapalenia stawów w późniejszym okresie życia.[4]
Wyniki badań podkreślają wagę długoterminowego utrzymywania odpowiedniego poziomu witamin,
zapobiegających powstawaniu chorób autoimmunologicznych.
Spowalnianie uszkodzeń a zdrowie białek
Karnozyna jest aminokwasem dipeptydowym, występującym naturalnie w organizmie, pomagającym
spowolnić tworzenie końcowych produktów glikacji białek, które mogą być nierozpoznawalne dla systemu
immunologicznego, co powoduje atak autoimmunologiczny. Ponieważ normalne usuwanie uszkodzonych
białek zmniejsza się wraz z wiekiem, hamowanie rozwoju łączenia się białek (glikacji), może pomóc
zredukować reakcję autoimmunologiczną. Oprócz antyglikacyjnych właściwości, karnozyna okazała się
modulować neutrofile systemu immunologicznego i jego reakcje.[5]
Redukowanie stanów zapalnych
W badaniu przeprowadzonym na University of Texas Health Sciences
Center odkryto, że olej rybi zawierający witaminę E, opóźnił początek choroby autoimmunologicznej u
myszy, podatnych na takie zaburzenia. Wyniki innej próby, prowadzonej w Wielkiej Brytanii, badającej
wpływ niedoboru witaminy E, zostały przedstawione w Inflammation Research w 1995 r. Wykazały one,
że składniki odżywcze, zapewniające antyoksydacyjne efekty, mogą przyczynić się do leczenia chorób
zapalnych i autoimmunologicznych.[6]
Suplementacja istotnych kwasów tłuszczowych omega-3 (EFA), pochodzących z oleju ryb, lnu czy
pachnotki oraz kwasów z grupy omega-6, jak kwas gamma-linolenowy (GLA), wyprowadzonych z oleju
ogórecznika, wiesiołka dwuletniego lub pestek czarnej porzeczki, może złagodzić wiele symptomów
Choroby autoimmunologiczne CZĘŚĆ 1
choroby autoimmunologicznej, dzięki przeciwzapalnemu działaniu. Kwas dokozaheksaenowy (DHA),
pochodzący z oleju ryb, może być równie efektywny, jak niektóre lekarstwa na receptę zwalczające stany
zapalenia.
Dehydroepiandrosteron (DHEA) jest hormonem sterydowym, którego poziom obniża się wraz z wiekiem.
Ten spadek łączy się z kilkoma chronicznymi i zwyrodnieniowymi chorobami, takimi jak nowotwór
złośliwy, wieńcowa choroba arterii, depresja, zaburzenia związane ze stresem i neurologicznymi
funkcjami.[7] W wyniku starzenia się, odporność może pogarszać się z powodu deregulacji hormonów
(cytokiny i czynniki wzrostu), które kierują reakcjami odpornościowymi. Nadmiar bądź niedobór różnych
cytokin, powoduje stany chorobowe lub pogorszoną odpowiedź immunologiczną.
U starzejących się zwierząt, podawanie hormonu DHEA znormalizowało nieprawidłowe poziomy cytokiny,
w tym początkowy czynnik zapalny, zwany interleukina-6 (IL-6).[8] W próbie przeprowadzonej na
starzejących się zwierzętach, zbadano stężenie interleukiny-6 w osoczu, które było dziewięć razy wyższe
niż prawidłowe. Po podaniu DHEA lub siarczanu dehydroepiandrosteronu (DHEA-S), poziom IL-6
spadł o 15%. W tym samym badaniu wykazano, że poziom przeciwciał skierowanych na siebie wzrósł
pięciokrotnie, ale po 2-tygodniowym stosowaniu DHEA-S, spadł o około 50%.[9]
Próba przeprowadzona na 10 kobietach z chorobą autoimmunologiczną – zespołem Sjogrena, wykazała w
każdym przypadku zmniejszone stężenie DHEA-S w osoczu i zwiększony stosunek kortyzol/DHEA-S, w
porównaniu ze zdrowymi pacjentami.[10]
Zmniejszanie uszkodzeń wolnych rodników
Przeciwutleniacze to obszerna grupa związków chemicznych, które
niszczą lub neutralizują wolne rodniki w organizmie. Tym samym chronią one komórki od utleniającego
uszkodzenia, powodowanego przez normalny proces starzenia czy codzienne narażenie na wpływ
substancji toksycznych i zanieczyszczających. Przeciwutleniacze naturalnie występują w zdrowych
pokarmach, szczególnie w owocach i warzywach. Najbardziej skuteczne antyoksydanty to m.in. witamina
C i E, ekstrakt z zielonej herbaty, beta-karoten, ekstrakt z pestek i skórek winogrona, koenzym Q10
(CoQ10) oraz selen.
Choroby autoimmunologiczne CZĘŚĆ 1
Witamina C może być najważniejszym rozpuszczalnym w wodzie przeciwutleniaczem,
mającym zdolności oczyszczania z reaktywnych, tlenowych i azotowych rodników. W
kontrolowanym badaniu, witamina C wykazała antymiażdżycorodne, antyrakotwórcze,
przeciwhistaminowe i immunomodulacyjne właściwości.
Witamina E jest rozpuszczalną w tłuszczach, niezbędną dla ludzi substancją
odżywczą. Jak doniesiono, niedobór tej witaminy podnosi ryzyko chorób tętnic
wieńcowych, Alzheimera i nowotworu złośliwego.
Zielona herbata należy do rodziny flawonoidów. Znajdujące się w niej katechiny są
silnymi wymiataczami wolnych rodników, posiadają również właściwości
antyrakotwórcze, przeciwzapalne, antymiażdżycorodne oraz przeciwbakteryjne.
Beta-karoten jest dietetycznym prekursorem witaminy A. Wykazuje zdolności
immunomodulacyjne u niepalących mężczyzn oraz podnosi liczbę limfocytów u
zdrowych palaczy. Właściwości antyoksydacyjne beta-karotenu mogą zapobiec
utleniającym uszkodzeniom DNA oraz zahamować peroksydację lipidów.
Proantocyjanidyny z pestek i skórki winogron wykazały kilka właściwości
przeciwutleniających, włączając w to hamowanie utlenienia szkodliwego cholesterolu
LDL. Inne badanie dowiodło skuteczność w ochronie serca, wątroby oraz przed
nowotworem.
Koenzym Q10 (CoQ10) wykazał właściwości przeciwutleniające wewnątrz
mitochondriów i błon komórkowych. Poziomy CoQ10 zmniejszają się wraz z wiekiem,
co odpowiada rozwojowi choroby sercowo-naczyniowej, w szczególności niewydolności
zastoinowej serca. Uzupełniający CoQ10 okazał się być pomocny w leczeniu choroby
przyzębia i zwiększaniu poziomu energii.
Selen jest śladowym minerałem, bardzo istotnym dla zdrowych funkcji
odpornościowych, który zapewnia komórkom ochronę przed utleniającymi
uszkodzeniami, wywołanymi przez stres oraz neutralizuje wpływ niektórych
toksycznych metali. Uboga w selen dieta może wiązać się z chorobami sercowonaczyniowymi i pewnymi nowotworami złośliwymi.
Modulowanie systemu immunologicznego
System immunologiczny funkcjonuje dzięki wystarczającej ilości
krążących przeciwciał. Są one białkami o unikalnym wklęsłym obszarze, w którym mogą związać się z
obcymi białkami (antygenami). Antygeny są najczęściej powierzchniowymi molekułami znajdującymi się
Choroby autoimmunologiczne CZĘŚĆ 1
na membranie atakowanych lub chorych komórek. Po połączeniu antygenu i przeciwciała, ten nowy
związek doprowadza do dezaktywowania lub zlikwidowania atakującej komórki. Funkcja ta znana jest
również jako humoralna. Limfocyty to najliczniejsze komórki systemu immunologicznego, które są
odpowiedzialne za produkcję przeciwciał. Komórki B są limfocytami, które produkują humoralną
odporność.
Komórki T są limfocytami, utworzonymi w grasicy na niedługo przed i po narodzinach. Kiedy wchodzą w
styczność z obcymi antygenami, łączą je z białkiem na powierzchni komórki T, powodując ich uczulenie.
Niszczą one następne atakujące patogeny przez uwolnienie specyficznej i toksycznej trucizny do komórek
związanych antygenów. Komórki T mogą również pośrednio zniszczyć toksycznych „okupantów”, dzięki
substancji, która przyciąga makrofagi do obszaru, który wchłania i niszczy patogen (fagocytoza).
Funkcja ta znana jest jako odporność komórkowa. Komórki T regulują naturalną aktywność „komórek
zabójcy” oraz odpowiedź zapalną organizmu.
Materiał wykorzystany za zgodą Life Extension. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Otwórz listę źródeł naukowych
[1] Mariotti et al. 1992
[2] Monboisse et al. 2000; Sasaki et al. 2001; Collison et al. 2002
[3] Sanchez et al. 1973; Bernstein et al. 1977
[4] Comstock et al. 1997
[5] Tan et al. 1998
[6] Amarakoon et al. 1995
[7] Straub et al. 1998
[8] Araghi-Niknam et al. 1998
[9] Spencer et al. 1996
[10] Valtysdottir et al. 2001
Powiązane produkty:
Choroby autoimmunologiczne CZĘŚĆ 1
Mega Wyciąg z Zielonej Herbaty
(bezkofeinowy)
127.00 zł CZYTAJ DALEJ
Super Karnozyna
197.00 zł CZYTAJ DALEJ
Super Omega-3 EPA/DHA z lignanami
sezamowymi i wyciągiem z oliwki
132.00 zł CZYTAJ DALEJ
Super Ubichinol Koenzym Q10 ze
wzmocnionym wsparciem dla
mitochondriów
255.00 zł CZYTAJ DALEJ