systemy terapeutyczne - TPL - anullecka

systemy terapeutyczne.doc
(28 KB) Pobierz
SYSTEMY TERAPEUTYCZNE: Urządzenia lub postać leku dozująca lub uwalniająca subst leczniczą z zaprogramowaną
szybkością przez określony czas. Ma on zapewnić stałe stężenie substancji leczniczej. Swoją skutecznością terapeutyczną
przewyższają klasyczne postacie leku oraz leku o przedłużonym działaniu. Składa się z 3 części: a) zbiornik subst leczniczej subst. lecz. może znajdować się w postaci stałej, roztworu, zawiesiny. b) element kontrolujący uwalnianie - wybiórczo
przepuszczalna błona lub kapilara. c) źródło energii - długotrwałe i stałe uwalnianie subst. lecz. zapewnione jest dzięki stałemu
gradientowi stężeń, ciśnieniu osmotycznemu, energii elektrycznej lub mechanicznej. Podział (w zależności od drogi podania i
miejsca wchłaniania subst. lecz.): Transdermalne (przezskórne); Doustne; Do oczu; Domaciczne; Implantacyjne; Infuzyjne.
TRANSDERMALNY SYSTEM TERAPEUTYCZNY (TTS): Przezskórny, ma postać kilkuwarstwowego plastra o powierzchni
około 5 – 20 cm2 zawierającego jedną lub więcej substancji leczniczych. Jest to postać leku przeznaczona do naklejania na
niezmienioną skórę w celu podawania substancji leczniczych do krążenia ogólnego po przeniknięciu bariery skórnej. Jedna z
warstw systemu (matryca lub membrana) odpowiedzialna jest za kontrolę uwalniania. Dzięki odpowiednio dobranemu składowi i
właściwościom fizycznym warstwy kontrolującej uwalnianie oraz odpowiednio dużej zawartości substancji leczniczej w systemie
możliwe jest precyzyjne przezskórne dozowanie substancji przez okres nawet 7 dni. Nie może drażnić lub uczulać skóry, musi się
łatwo przyklejać i odklejać nie uszkadzając skóry. Systemy przezskórne dają możliwość podawania leków rozkładanych w
przewodzie pokarmowym lub ulegającym szybkiemu metabolizmowi w wątrobie, ponieważ substancja lecznicza wchłania się
przez skórę bezpośrednio do krwioobiegu a aktywność enzymów w skórze jest mała. W celu zwiększenia przenikania przez skórę
substancji leczniczych wprowadza się do systemu substancje pomocnicze tzw. promotory wchłaniania, które w sposób odwracalny
zmieniają strukturę warstwy rogowej naskórka (np. etanol). Systemy TTS powinny być aplikowane na czystą, nieuszkodzoną skórę,
najczęściej w okolicy tułowia lub w górnej części pośladka. Pozostawione są na skórze w zależności od systemu na 3 – 7 dni po
czym odkleja się system i nakleja nowy w miejscu sąsiadującym lub oddalonym, nigdy w tym samym. Stałymi elementami systemu
są: warstwa zabezpieczająca zewnętrzna (folie poliwinylowe, polietylenowe lub aluminiowe filmy polimerów); warstwa adhezyjna
(stosowane są silikony, gumy, akrylany); warstwa zabezpieczająca powierzchnię przylepną (np. papier impregnowany polimerem
pokryty warstwą silikonu). W zależności od elementu kontrolującego odklejanie wyróżniamy: a) System membranowy: Zbiornik
lub zbiorniki leku są umieszczone między nieprzepuszczalną warstwą zew. i membraną z polimeru kontrolującego uwalnianie
subst. lecz. Zbiornik wypełniony jest roztworem lub zawiesiną subst. lecz. w rozpuszczalniku ciekłym. Szybkość uwalniania
substancji leczniczej z takiego systemu reguluje przede wszystkim przepuszczalność membrany a ponadto skład fazy rozpraszającej
w zbiorniku. Stosowane subst.: estradiol, nitrogliceryna, hioscyna, fentanyl, testosteron, octan noretisteronu. Może być system
jednozbiornikowy i dwuzbiornikowy. b) System matrycowy: Brak tu membrany. lek jest jednolicie rozproszony w stałej matrycy
tj. hydrofilowym lub lipofilowym polimerze . Stężenie subst. lecz. zazwyczaj przekracza jej rozpuszczalność w polimerze i stosuje
się to w celu osiągnięcia max szybkości dozowania.**System jednowarstwowy: dyfundujące cząsteczki muszą pokonać dłuższą
drogę (zwolnienie szybkości uwalniania).**System wielowarstwowy: wydłużająca się droga dyfuzji jest rekompensowana
zwiększającym się stęż. leku w bardziej oddalonych warstwach systemu od skóry. Stosowane subst. w syst. matrycowych:
nitrogliceryna, nikotyna. c) System mikrozbiornikowy: Forma pośrednia między syst. membranowym, a matrycowym. W
lipofilowym polimerze matrycy jest rozproszona faza hydrofilowa w postaci mikrokropelek w których znajduje się nitrogliceryna.
Jej szybkość uwalniania zależy od współczynnika podziału mikrozbiornik/matryca i od szybkości dyfuzji w materiale matrycy.
DOUSTNY SYSTEM TERAPEUTYCZNY: Doustny system terapeutyczny czyli elementarna pompa osmotyczna (OROS) to
tabletka powlekana z otworem dozującym w otoczce. Tu uwalnianie leku następuje w wyniku wytworzenia wysokiego ciśnienia
osmotycznego subst. lecz. dobrze rozpuszczalnej w wodzie, które powoduje wypchnięcie subst. lecz. ze zbiornika przez otwór w
otoczce. Działanie ze stałą szybkością. Doustny system terepeutyczny OROS push-pull (gdy subst. jest trudno rozpuszczalna w
wodzie). Układ ma dwie komory: jedna z otworem na subst. lecz. w formie zawiesiny, a druga oddzielona błoną elastyczną
wypełniona jest subst. pomocniczą osmotycznie czynną lub hydrożelową. OCZNY SYSTEM TERAPEUTYCZNY
(PODPOWIEKOWY): Jest to insert z którego subst. lecz. uwalnia się ze stałą kontrolowaną szybkością dzięki membranie
półprzepuszczalnej. Oparty jest na zasadzie dyfuzji. Szybkość uwalniania reguluje się przez dobór odpowiedniej grubości i
powierzchni membrany. Przykładem takiego systemu terapeutycznego jest Ocusert zawierający pilokarpinę w krążku z kwasu
alginowego. Ocusert P-20 (5mg pilokarpiny, uwalniana 20µg w ciągu 1godz.). Ocusert P-40 (11mg; 40µg w ciągu 1godz.).
DOMACICZNY SYSTEM TERAPEUTYCZNY: Powstał na skutek doskonalenia metod antykoncepcyjnych. System ten ma
kształt litery T, ramię poziome oraz dwie nylonowe nici ułatwiają utrzymywanie systemu w macicy. System z progesteronem
zawiera 38mq tego hormonu w oleju silikonowym z dodatkiem siarczanu baru. Uwalnianie zachodzi w skutek dyfuzji przez
membranę z polimeru tworzącą ścianę zbiornika. Hormony o działaniu antykoncepcyjnym mogą być też podawane w postaci
systemu dopochwowego. System taki ma kształt pierścienia utworzonego z silikonu stanowiącego matrycę w której rozproszony
jest hormon. IMPLANTACYJNY SYSTEM TERAPEUTYCZNY: Stosowany jest w postaci kulek, kapsuł, rurek wytwarzanych
na bazie silikonów. Przeznaczony jest do umieszczania pod skórę po nacięciu chirurgicznym. Silikony pełnią funkcję zbiornika
subst. lecz. i ścianki zbiornika. Uwalnianie subst. lecz. odbywa się na drodze powolnej dyfuzji subst. z silikonowego materiału
systemu do tkanki. Szybkość uwalniania równa szybkości dyfuzji jest zależna od stężenia subst. w silikonie i od jej
rozpuszczalności w nim, a także od powierzchni i grubości silikonu tworzącego system. Systemy te są wszczepiane pod skórę na
okres 1 roku do 7 lat. Jest to najdłużej działająca postać leku. System z lewonorgestrelem o dział. antykoncepcyjnym 50-30µg
dziennie przez 5 lat. Obecnie produkowane są biodegradowalne polimery (kwas mlekowy i glikolowy), wstrzykiwane podskórnie,
uwalnianie leku do 3m-cy, zaleta: nie trzeba usuwać chirurgicznie, bo ulegają biodegradacji. INFUZYJNY SYSTEM
TERAPEUTYCZNY: Wszczepiane pod skórę, umieszczone na zew. (na przedramieniu lub okolicy klatki piersiowej). Dozują
subst. bezpośrednio do naczynia krwionośnego. Źródłem energii jest zjawisko osmozy, energia elektryczna lub mechaniczna.
Infuzyjna pompa osmotyczna: ściana zbiornika zawierającego roztwór subst. lecz. jest elastyczną błoną nieprzepuszczalną, ulega
ona odkształceniu pod wpływem rosnącego ciśnienia osmotycznego substancji umieszczonej w zbiorniku zewnętrznym (np. NaCl).
Na skutek wywieranego ciśnienia roztwór substancji leczniczej jest wypychany na zewnątrz przez kapilarę dozującą. Infuzyjny
system oparty na mech. źródle energii: do implantacji (podawanie heparyny, insuliny, morfiny), krążek o średnicy 8,6 cm,
wysokości 2,4 cm. W obudowie z tytanu znajduje się elastyczny zbiornik z roztw. subst. lecz. i zbiornik na skroplony gaz.
Wytworzone ciśnienie w komorze gazu powodouje odkształcanie się ściany zbiornika wew. i wypychanie przez kapilarę roztw.
subst. lecz. do żyły. Szybkość regulowana wielkością kapilary lub lepkością roztw. Zbiornik subst. lecz. uzupełnia się co 2 tyg
strzykawką przekłuwając skórę i silikonowy korek zbiornika. Posiada specjalny zawór regulujący szybkość dozowania subst
(dozowanie insuliny przed posiłkiem). Infuzyjny system oparty na mech. lub elektr. źródle energii: do umiejscowienia na
zewnątrz ciała, na przedramieniu (do podawania insuliny, leków nasercowych, p/nowotworowych). Element kontrolujący to zawór,
którym można regulować szybkość uwalniania. Zawór połączony jest drenem z igłą wprowadzoną pod skórę lub do żyły chorego.
waży ok.45g. Coraz częściej stosuje się tzw. infuzor ma postać strzykawki lub słoiczka, w których wnętrzu znajduje się rurka z
elastomeru, podczas napełniania infuzora roztworem leku rurka naciąga się osiągając postać balonika napełnionego lekiem.
Dozowanie roztworu za pomocą infuzorka jest niezwykle precyzyjne, tego rodzaju systemy mają zastosowanie m.in. do podawania
leków cytostatycznych.
Plik z chomika:
anullecka
Inne pliki z tego folderu:


TPL Wykłady WSZYSTKIE.pdf (365 KB)
 Czopki.doc (26 KB)
 granulaty mazidła plastry.pdf (93 KB)
 Czopki.pdf (139 KB)
Homeopatia i materiały medyczne.doc (55 KB)
Inne foldery tego chomika:


Zgłoś jeśli naruszono regulamin





Strona główna
Aktualności
Kontakt
Dział Pomocy
Opinie


Regulamin serwisu
Polityka prywatności
farmakognozja
farmakologia
 inne
Copyright © 2012 Chomikuj.pl