Formy Kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa
advertisement
Formy Kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa Wynagrodzenie Bożemu Sercu Ważną formą kultu Bożego Serca jest wynagrodzenie. Najgłębsza forma wynagrodzenia Bożemu Sercu polega na odwróceniu się od grzechu i usuwaniu go ze świata, szerzeniu dobra. Formą wynagrodzenia jest apostolstwo miłości przybliżające innych do Chrystusa. Najbardziej upowszechnioną formą wynagrodzenia jest praktyka pierwszych piątków miesiąca ze spowiedzią i komunią świętą wynagradzająca. Dobrze byłoby wykorzystać szansę spowiedzi pierwszopiątkowych jako okazję do wprowadzenia wspólnych nabożeństw pokutnych w celu pogłębienia właściwego ducha pokuty. Komunia święta wynagradzająca powinna być ujmowana całościowo i powinniśmy mówić o pełnym uczestnictwie we Mszy świętej w celu wynagrodzenia, o Eucharystii wynagradzającej. Formą wynagrodzenia za grzechy świata jest adoracja Najśw. Sakramentu i uczestnictwo w różnych nabożeństwach eucharystycznych. Kult Serca Jezusowego znalazł odbicie w sztuce sakralnej i rzemiośle artystycznym. Świadczą o tym zabytkowe ołtarze, chrzcielnice, tabernakula, monstrancje kustodie, a nawet świeczniki, którym nadawano formę serca. E.R. Apostolstwo Modlitwy Modlitwa jest spotkaniem człowieka z Bogiem. W modlitwie Bóg spotyka się ze swoim stworzeniem człowiekiem. Apostolstwo Modlitwy, jak sama nazwa wskazuje, jest ruchem religijnym skupiającym ludzi, którzy pragną szerzyć Królestwo Boże przez modlitwę. I chociaż obowiązek ten spoczywa na każdym chrześcijaninie to przynależność do Apostolstwa Modlitwy jest pewnym świadectwem zrozumienia roli modlitwy chrześcijańskiej w kształtowaniu dziejów świata. Początek temu ruchowi dał w roku 1844 ks. Franciszek Ksawery Gautrelet, jezuita, ojciec duchowny jezuickiego domu studiów w Vals we Francji. Niewielki wówczas krąg modlitewny szybko się rozrastał i zyskał poparcie ówczesnego papieża Piusa IX. Kilka lat później Apostolstwo Modlitwy kierowane już przez innego jezuitę, o. Henryka Ramière było już organizacją ogólnoświatową, a po jego śmierci liczyło 13 milionów członków, skupionych w 35 ośrodkach. Ideę Apostolstwa Modlitwy złączył o. Ramière nierozerwalnie z kultem Serca Jezusowego. Za święto patronalne Apostolstwa obrał uroczystość Najświętszego Serca. Przedstawił kult Serca Jezusowego jako coś bardzo istotnego dla Apostolstwa, jako jego alfę i omegę. Ten wielki czciciel Bożego Serca pojął dobrze, że najpiękniejszym i wiecznie żywym źródłem gorliwości apostolskiej jest http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku Powered by Mambo Generated: 19 July, 2017, 00:32 Serce Zbawiciela. O. Ramière zadania Apostolstwa Modlitwy ujął w takich słowach: Dać Chrystusowi prawdziwych przyjaciół, całą duszą oddanych Mu zwolenników, apostołów, którzy by się starali jedynie bronić Bożej sprawy i szerzyć chwałę Jezusa: najpierw przez modlitwę, ona bowiem jest w mocy każdego, a następnie przez czyny to znowu jest celem naszego Stowarzyszenia ... Nie bądźmy obojętni dla żadnej sprawy drogiej Boskiemu Sercu, pokochajmy wszystko, co Jezus miłuje, odwracajmy się od tego, czego On nienawidzi, popierajmy czynnie wszelkie praktyki mające na celu uwielbienie Najświętszego Serca, a nade wszystko usiłujmy serdecznie przysparzać Mu chwały, jaką je okrywa ustawiczne pomnażanie się szeregów dusz wybranych, które oddają się Jezusowi bez żadnych zastrzeżeń. W ten sposób pojmując Apostolstwo Modlitwy wprowadzamy w czyn jak najdoskonalej nabożeństwo do Boskiego Serca. Apostolstwo Modlitwy nabrało szczególnego znaczenia po Soborze Watykańskim II. Jako posoborowy ruch religijny jest tą formą działalności apostolskiej, którą potrafią urzeczywistniać wszyscy wierzący, ponieważ na mocy sakramentu chrztu, uczestnicząc w kapłańskiej, królewskiej i proroczej funkcji Jezusa Chrystusa, powołani są i zobowiązani do apostołowania w świecie. Zjednoczenie z Chrystusem Panem jest możliwe wyłącznie na drodze miłości. Dlatego Apostolstwo Modlitwy przywiązuje szczególną wagę do kultu Najświętszego Serca Jezusowego. Istotą bowiem tego kultu jest oddawana cześć niezgłębionej tajemnicy miłości Boga do ludzi, którą Chrystus ukazał nam w swoim życiu i w swojej nauce. Przede wszystkim zaś w misterium paschalnym, czyli w Męce, Śmierci i w Zmartwychwstaniu. Członkowie Apostolstwa Modlitwy starając się głębiej wnikać w te tajemnice i należycie je przeżywać, oddają cześć nieskończonej Miłości Zbawiciela, którego przebite Serce stało się źródłem nadprzyrodzonego życia dla Kościoła. KB Intronizacja poświęcenie rodzin Sercu Bożemu Poświęcenie rodzin to jedno z wielkich dzieł Apostolstwa Modlitwy. Jest to inicjatywa o. Ramièrie, który przez poświęcenie małych społeczności chciał przygotować drogę do poświęcenia całego Kościoła. Nawiązał z nim kontakt Teodor Wibaux, początkowo żołnierz, później jezuita, apostoł biednych wieśniaków i rybaków na angielskiej wyspie Jersej. Odwiedzał on ubogie domy swoich wiernych, rozdawał obrazy Serca Jezusowego i poświęcał rodziny Najświętszemu Sercu. Praktyka poświęcenia się Najświętszemu Sercu wchodziła w życie Kościoła w miarę rozwoju kultu. Głównym jej źródłem była miłość. Bogu Miłości, który upominał się o ludzką miłość, należało odpowiedzieć miłością, oddaniem i poświęceniem. Gorliwymi zwolennikami tej praktyki byli: Jan Eudes, Klaudiusz la Colombière, http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku Powered by Mambo Generated: 19 July, 2017, 00:32 Małgorzata Maria Alacoque i kardynał Bèrulle. Oni zapoczątkowali osobiste poświęcenie Najświętszemu Sercu. Z biegiem czasu rozpowszechniło się w Kościele poświęcenie wspólne. Małgorzata Maria Alacoque jako mistrzyni nowicjatu oddała Sercu Jezusowemu swoje nowicjuszki. Głośne było poświęcenie w Marsylii w 1720 roku, gdy w mieście tym wybuchła straszliwa zaraza. W obliczu straszliwej klęski, miejscowy biskup Franciszek de Belsunce idąc za radą wizytki Magdaleny de Rèmusat w uroczystość Wszystkich Świętych, w szatach pokutnych i z powrozem na szyi odprawił przy ołtarzu polowym Mszę św. a następnie głośno odczytał akt poświęcenia, oddając w opiekę Najświętszego Serca nie tylko miasto ale i całą diecezję. Poświęcenie rodzin Sercu Jezusa pod nazwą intronizacji jest wymowną odpowiedzią i skuteczną tamą na zuchwalstwa i świętokradzkie bezbożności i profanację ogniska domowego. Poświęcenie odbywa się w różny sposób. Może być zastosowana zmienna formuła, a ponadto rodziny mogą poświęcać się grupami lub z osobna. Według myśli Kościoła poświęcenie Najświętszemu Sercu ma być świadomym oddaniem się całej rodziny na służbę Bogu Miłości, który przez sakrament małżeństwa jest stale obecny w naszej rodzinnej wspólnocie. Przez poświęcenie rodzina głosi: Chcemy, aby Chrystus panował we wszystkim pośród nas. Poświęcenie się Bożemu Sercu to oddanie się całkowite i na wieczne czasy. Opracowała: Krystyna Szymańska Akt intronizacji Jezusa Chrystusa Przed majestatem Twej potęgi i chwały, oddając cześć Bogu w Trójcy Jedynemu, wołamy: Króluj nam Chryste! W koronie Państwa Polskiego króluj nam, Chryste. W sercach Jego obywateli króluj nam, Chryste. We wszystkich obszarach życia społecznego króluj nam, Chryste. W środkach społecznego komunikowania króluj nam, Chryste. W szkołach i programach wychowawczych króluj nam, Chryste. W trosce o pracę i chleb powszedni króluj nam, Chryste. W budowaniu bezpieczeństwa i ładu moralnego króluj nam, Chryste. W opiece nad chorymi, pokrzywdzonymi i uzależnionymi króluj nam, Chryste. W rodzinach naszych króluj nam, Chryste. W sercach naszych króluj nam, Chryste. Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen. http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku Powered by Mambo Generated: 19 July, 2017, 00:32 Nabożeństwo Pierwszych Piątków Miesiąca Aby ludzi skuteczniej pobudzić do wypełniania swej woli, Bóg od dawna posługiwał się takim środkiem, że stawiał im przed oczy wielkie nagrody. Za praktykowanie nabożeństwa do Jego Seca zapewnił Zbawiciel przebogate łaski i błogosławieństwa, które odnoszą się do różnych okoliczności życia, do wszelkich stanów i potrzeb ciała i duszy. Cce nam przyjść z pomocą w wykonywaniu obowiązków naszego powołania. Wszystkie nasze przedsięwzięcia chce wyposażyć w swe błogosławieństwa. Grzesznicy mają w Jego Sercu znaleźć nieskończone morze miłosierdzia. Najważniejszą z tych obietnic jest bez wątkienia ta, którą nazwano Wielką Obietnicą. Jezus objawił się św. Małgorzacie Marii Alacoque i przekazał obietnice dla tych, którzy przyjmą komunię św. w dziewięć kolejnych pierwszych piątków miesiąca. - Wszystkim udzielę łaski, której im potrzeba w ich stanie. - Przyniosę pokój ich rodzinom. - Pocieszę ich w cierpieniach. - Będę ich pewnym schronieniem podczas ich życia, a zwłaszcza w godzinę śmierci. - Rozleję obfite łaski na wszystkie ich przedsięwzięcia. - Grzesznicy znajdą w moim Sercu źródło i niewyczerpane morze miłosierdzia. - Oziębłe dusze zapłoną gorliwością. - Gorliwe dusze uczynią szybkie postępy w doskonałości. - Błogosławić będę domow, w których obraz Mego Serca wystawiony i czczony będzie. - Udzielę kapłanom daru poruszania najzatwardzialszych ser. - Imiona tych, którzy nabożeństwo to rozszerzają wypisane są w mym Sercu i nigdy z niego wymazane nie będą. Wszechmocna ma miłość udzieli wszystkim, którzy przez dziewięć po sobie następujących miesięcy w pierwszy piątek przyjmą Komunię św., daru prawdziwego żalu w godzinie śmierci tak, że nie umrą w mojej niełasce, ale przyjmą Sakramenty Święte i w ostatniej godzinie bezpieczne znajdą schronienie w mym Sercu. Poznając bliżej objawione obietnice dołączajmy do grona czcicieli Najświętszego Serca Jezusa. Elżbieta Ciborowska http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku Powered by Mambo Generated: 19 July, 2017, 00:32 Straż Honorowa Straż Honorowa jest zrzeszeniem osób, których celem jest otoczenie Serca Jezusowego miłością pełną wdzięczności i poświęcenia. Każdy stowarzyszony w Bractwie wybiera codzienną stałą godzinę straży. W tym czasie nie potrzebują nic zmieniać w swoich zwykłych codziennych zajęciach, lecz spełniają je w celu uczczenia i pocieszenia Najświętszego Serca. Na początku godziny udają się, przynajmniej duchowo, przed tabernakulum, aby zaofiarować tę całą godzinę wraz ze swymi myślami, słowami, uczynkami, pragnieniami i swą miłością Boskiemu Sercu swego Zbawiciela i Króla. Godzinę tę stowarzyszony w Bractwie spędza zjednoczony wedle możności z Chrystusem Panem. Wzbudza akt miłości, nakłada na siebie lekką ofiarę, powtarza, niekiedy w myśli modlitwę ofiarującą Ojcu niebieskiemu najcenniejszą krew i wodę, która wytrysnęła z otwartego boku Chrystusowego, gdy wisiał na krzyżu. Akt ten nazwano drogocenną ofiarą. Pożytki tej praktyki są ogromne. Znakomicie podtrzymują wiarę i rozwijają uczucia delikatne dla Chrystusa, które podobają się Jego Sercu. Postanowienia i wysiłek tej jednej godziny wpływa na resztę dnia, umacnia charakter i doskonali nasze nawyki. W ten sposób zrzeszeni, rozrzuceni po całym świecie, składają Sercu Jezusowemu ustawiczne hołdy adoracji, miłości i przebłagania. W grudniu 1681 roku zawitały do Krakowa siostry wizytki, które mocno związały się z ludem wierzącym miasta. Od początku swego przybycia zaczęły szerzyć kult do Najświętszego Serca Jezusowego, które należało do ich tradycji. Ich założyciel św. Franciszek Salezy w herbie zakonu umieścił serce przebite włócznią i otoczone ciernistą koroną. Niezwykły rozwój tego nabożeństwa nastąpił w latach 1673-1675 we Francji. W miejscowości Paray-le-Monial Zbawiciel wielokrotnie objawił swoje Serce wizytce Małgorzacie Marii Alacoque. Polskie wizytki informowane na bieżąco o tych objawieniach gorliwie praktykowały to nabożeństwo. Krakowskie wizytki patronowały również Bractwom Serca Jezusowego. Ich członkowie odznaczali się szczególną czcią wobec Najświętszego Sakramentu, a Komunię św. przyjmowano w duchu wynagrodzenia Bogu za grzechy świata i ludzką obojętność. Znaczącym etapem w rozwoju kultu Serca Jezusowego w Polsce była Straż Honorowa założona przy kościele Wizytek w roku 1869. Nazwiska członków Straży Honorowej są wpisane na tarczach zegarowych, w których po środku przedstawione jest Serce Jezusowe z raną niewidzialną, zadaną mu przez jego miłość znieważoną. Przez aluzję do słów, które św. Małgorzata Maria kładzie w usta Chrystusa Pana: Chcę utworzyć naokół swego serca wieniec z dwunastu gwiazd, wieniec złożony z moich najdroższych i najwierniejszych sług, godziny tych tarcz zegarowych wpisano w pola wewnętrzne dwunastu gwiazd. Nad tarczami zaś widnieje napis: Cześć! Miłość! Zadośćuczynienie Sercu Jezusowemu! Opracowała: K.B. Dlaczego kult Serca Jezusowego jest ważnym nabożeństwem w Kościele? http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku Powered by Mambo Generated: 19 July, 2017, 00:32 Nadzieja wszystkich ludzi Wielu papieży w ciągu wieków uczyło, że kult Najświętszego Serca Pana Jezusa nie jest tylko jednym z wielu istniejących nabożeństw. Jest on, obok Eucharystii, szczytową formą pobożności, bo jej podmiotem jest miłość Boga. W naszych czasach niektórzy wierni nie doceniają lub nie rozumieją sensu tego nabożeństwa. Dlatego miesiąc czerwiec jest dobrą okazją, aby przypomnieć jasną i wyraźną naukę papieży w tej materii. Nauczają oni zgodnie, że kult Serca Jezusa jest streszczeniem całej religii chrześcijańskiej. Wystarczy przypomnieć słowa Piusa XI: "Czyż w tej formie pobożności nie zawiera się jakby summa, cała treść religii i norma doskonalszego życia ? Przecież ta pobożność prowadzi najlepiej do dokładniejszego poznania Chrystusa Pana, do głębszego umiłowania Chrystusa i doskonalszego naśladowania". Papieże zwracali uwagę na różne istotne aspekty kultu Bożego Serca. Leon XIII uważał go za wypróbowaną formę pobożności. Natomiast św. Pius X widział w nim "streszczenie całej religii i normę doskonalszego życia chrześcijańskiego". Pius XII uczy, iż kult ten jest "doskonale zharmonizowany z istotą chrześcijaństwa i wypływa z podstawowych zasad doktryny chrześcijańskiej". Paweł VI zaś zachęca, żeby "ten wspaniały kult rozwijał się i był ceniony przez wszystkich". Konkretna droga Słowa następców św. Piotra to nie tylko zachęta, ale i wskazanie nam konkretnej drogi, którą mamy podążać do Serca Jezusowego. Papież Leon XIII w 1899 r. wydał Encyklikę ANNUM SACRUM. Papież ten ogłosił rok 1900 Rokiem Świętym i chciał dokonać czegoś szczególnie znaczącego na rozpoczęcie XX wieku. Wymieniona encyklika o poświęceniu się Bożemu Sercu została ogłoszona dwa tygodnie przed tym uroczystym aktem poświęcenia Sercu Bożemu całego rodzaju ludzkiego, który został dokonany 11 czerwca 1899 roku przez Leona XIII. Papież wzywał do poświęcenia całej ludzkości Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Z tej okazji pisał: "Kiedy Kościół w początkach swego istnienia uginał się pod jarzmem cezarów, Krzyż na niebie ukazujący się oczom młodego władcy był zapowiedzią wielkiego zwycięstwa, które też wkrótce nastąpiło. I oto dzisiaj oczom naszym ukazuje się inny, ze wszech miar pomyślny znak Boży: Najświętsze Serce Jezusa. W Nim należy złożyć wszelką nadzieję zbawienia wszystkich ludzi". Leon XIII uczy również, że poświęcenie się i oddanie Bożemu Sercu jest jednym z istotnych składników kultu Serca Jezusa. "Jest rzeczą najzupełniej odpowiednią poświęcenie się temu Najświętszemu Sercu. Poświęcenie zaś takie nie jest niczym innym jak oddaniem się Jezusowi Chrystusowi, ponieważ wszelki objaw czci, hołdu i miłości względem Bożego Serca odnosi się w rzeczywistości do osoby samego Chrystusa" Miesiąc Serca Jezusowego Następca Leona XIII na stolicy św. Piotra w Rzymie św. Pius X zaaprobował praktykę obchodzenia czerwca jako miesiąca Serca Jezusowego, przywiązując doń kilka odpustów. Zalecił też w 1906 roku, aby w uroczystość Najświętszego Serca we wszystkich świątyniach ponawiano poświęcenie rodzaju ludzkiego. Popierał też intronizację Serca Jezusowego w rodzinach prowadzoną przez Ojca Mateo, który tak http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku Powered by Mambo Generated: 19 July, 2017, 00:32 ją scharakteryzował: "Jest to oficjalne i społeczne uznanie królewskiej władzy Serca Jezusowego nad rodziną chrześcijańską, uznanie potwierdzone, uzewnętrznione i utrwalone przez uroczyste umieszczenie obrazu Bożego Serca na honorowym miejscu i odmówieniu aktu poświęcenia". Uważał on, że intronizacja nie jest niczym innym jak pełną realizacją wszystkich żądań przekazanych w Paray-le-Monial i wspaniałych obietnic towarzyszących tym żądaniom. Do tej działalności o. Mateo z najwyższą aprobatą odnosił się Benedykt XV, który widział w niej szansę przeciwstawienia się współczesnemu złu. Tę działalność popierali wszyscy papieże, od św. Piusa X zaczynając, a na błogosławionym Janie XXIII kończąc. W czasach jego pontyfikatu miało miejsce poświęcenie w 1919 roku bazyliki Serca Jezusowego na Montmartre w Paryżu. Na jego polecenie jeden z ołtarzy w bazylice św. Piotra w Rzymie przebudowano na ołtarz Serca Jezusowego nawiązujący w ornamentyce do objawień św. Małgorzaty Marii Alacoque. Istotne wynagrodzenie Natomiast papież Pius XI w Encyklice MISERENTISSIMUS REDEMPTOR wskazuje, iż następnym istotnym elementem tego kultu jest wynagrodzenie: "Duch ekspiacji i wynagrodzenia odgrywał zawsze pierwszą i główną rolę w kulcie Najświętszego Serca Jezusa". Przypomina on również główne praktyki tego kultu. "Spośród praktyk, związanych ściślej z czcią Najświętszego Serca Jezusa, wybija się pobożna praktyka poświęcenia Sercu Jezusa samych siebie i wszystkiego, co posiadamy, a co zawdzięczamy odwiecznej miłości Boga. (...) należy dołączyć obowiązek godnego zadośćuczynienia, czyli wynagrodzenia". Dla rozwoju kultu Serca Bożego wiele uczynił Pius XII, który wydał w 1956 roku Encyklikę HAURIETIS AQUAS. W niej w sposób bardzo jasny przedłożył teologiczne zasady, na których opiera się to nabożeństwo. Ukazał także historię i rozwój tego nabożeństwa oraz zachęcał, aby ten kult był praktykowany z większym zrozumieniem. "Czyż można znaleźć wznioślejszą formę pobożności nad kult Serca Jezusa ? Cóż lepiej odpowiada istocie religii chrześcijańskiej, co może skuteczniej zapobiec współczesnym potrzebom Kościoła i rodzaju ludzkiego?(...) Jest on ze swej istoty kultem miłości, którą Bóg nam ukazał przez Jezusa, a dla nas samych stanowi on równocześnie okazję do praktykowania miłości względem Boga i bliźnich". Wielką wartość kultu Serca Jezusa dostrzegał Błogosławiony Jan XXIII, który w "Dzienniku dusz" zanotował takie słowa: "To nabożeństwo pozostanie na zawsze najskuteczniejszym czynnikiem mego postępu duchowego. Muszę żyć jedynie dla Najświętszego Serca Jezusa. Jestem kapłanem Serca Jezusa." Jako następca św. Piotra, Dobry Papież powtórzył przed śmiercią słowa św. Małgorzaty Marii: "Jak słodko jest umierać, gdy się miało wytrwałe nabożeństwo do Najświętszego Serca kogoś, kto nas będzie sądził". Paweł VI potwierdzał i przybliżał naukę swoich poprzedników. Jego zdaniem, właściwy obraz Chrystusa zawiera się w wypowiedzianych przez Niego słowach: "Jestem cichy i pokornego Serca" (Mt 11, 29). Powtarzał często: "Dziś trzeba mieć serce wielkie, serce otwarte, które bierze swoją miarę z Serca Chrystusa". W nabożeństwie do Serca Jezusa podkreślał zwłaszcza wynagrodzenie, adorację i uczestnictwo w Eucharystii. Serce Jezusa oznacza miłość Jednak żaden z papieży nie mówił tak dużo o nabożeństwie do Serca Pana Jezusa jak Jan Paweł II. Obecny Ojciec Święty wykorzystuje każdą okazję, by o tym http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku Powered by Mambo Generated: 19 July, 2017, 00:32 przypominać. Jego nauczanie podejmuje i rozwija myśl Kościoła o kulcie Serca Bożego. "Tajemnica Chrystusowego Serca przemawiała do mnie od młodych lat" wyznał podczas jednej ze środowych audiencji generalnych. Dodał: "Teologia Serca Bożego jest równocześnie programem życia. To jest program stary jak chrześcijaństwo. Teologia Boskiego Serca jest pewnym programem życia wiarą". W roku 1999 przypadło 100-lecie wydania Encykliki ANNUM SACRUM przez papieża Leona XIII i poświęcenia Najświętszemu Sercu Jezusa całego rodzaju ludzkiego. Z tej okazji wydał dwa ważne dokumenty. Pierwszym był specjalny list do przewodniczącego Konferencji Episkopatu Francji o wymownym tytule: "Pielęgnujcie kult Najświętszego Serca Pana Jezusa". Natomiast drugim było orędzie do całego Kościoła, skierowane z Warszawy 11 czerwca 1999 roku, zatytułowane: "Bóg objawia swą miłość w Sercu Chrystusa". Ważnym elementem pobożności i duchowości Serca Bożego jest adoracja eucharystyczna. Jan Paweł II zachęca, aby wierni adorowali Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie Ołtarza. Przypomina też, czym był ten doniosły akt dokonany przez Leona XIII. Aktualność tego, co wydarzyło się 11 czerwca 1899 roku, "została autorytatywnie potwierdzona w dokumentach moich poprzedników, którzy pogłębili naukę o kulcie Najświętszego Serca Pana Jezusa i zalecali okresowe ponawianie aktu poświęcenia".(...)Ten kult zawiera orędzie niezwykle aktualne w naszych czasach, ponieważ z Serca Syna Bożego, umarłego na krzyżu, wytrysnęło wiekuiste źródło życia, które daje nadzieję każdemu człowiekowi. Z Serca ukrzyżowanego Chrystusa rodzi się nowa ludzkość, odkupiona od grzechu. Człowiek roku 2000 potrzebuje Serca Chrystusa, aby poznawać Boga i samego siebie; potrzebuje go, aby budować cywilizację miłości". Rolę i znaczenie kultu Serca Jezusa w życiu Kościoła ukazał także w Encyklice o Bożym miłosierdziu: DIVES IN MISERICORDIA. "W sposób szczególny zdaje się Kościół wyznawać miłosierdzie Boga i oddawać Mu cześć, zwracając się do Chrystusowego Serca; właśnie bowiem zbliżenie do Chrystusa w tajemnicy Jego Serca pozwala nam zatrzymać się w tym niejako centralnym, a zarazem po ludzku najbardziej dostępnym punkcie objawienia miłościwej miłości Ojca, które stanowiło centralną treść mesjańskiego posłannictwa Syna Człowieczego" (DiM, 13). ks. Józef Gaweł www.opoka.org.pl Litania do Najświętszego Serca Jezusowego By zrozumieć dobrze litanię do Serca Jezusowego należy przenieść się do środowiska, w którym najwcześniej ją rozpowszechniono. W roku 1720 nawiedziła Marsylię straszna zaraza. Biskup tego miasta mgr H. de Belsunce, oprócz pomocy materialnej, z którą spieszył potrzebującym i nieszczęśliwym, zapragnął pomóc duchowo i niejako zniewolić niebo do położenia kresu tej okropnej klęsce. 22.10.1720 r. wydał dekret, w którym zarządził uroczyste poświęcenie swojej diecezji Sercu Jezusowemu i wieczysty obchód święta Najświętszego Serca. Akt poświęcenia odmówiono 1 listopada wśród uroczystej ceremonii przebłagalnej. Od tej chwili zaraza zaczęła szybko ustępować. Biskup zarządził także dodatkowe procesje pokutne i w roku 1721 nakazał odprawianie uroczystej nowenny do Najświętszego Serca Jezusowego. Odmawiano ten akt codziennie i wzywano Jezusa na pomoc w formie wieczystej adoracji i litanii, którą już w 1718 r. ogłoszono drukiem w książeczce: Podręcznik ustawicznej adoracji Najświętszego Serca. Autorką, a pośrednio przekazicielką była wizytka, http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku Powered by Mambo Generated: 19 July, 2017, 00:32 siostra Anna Magdalena Rèmusat. Po ustaniu zarazy Marsylczycy nadal odmawiali tę litanię z wdzięczności za ocalenie. Pod koniec XIX wieku pojawiły się dekrety stosujące do litanii Najświętszego Serca Jezusowego surowe zakazy. Ówczesny biskup Marsylii mgr Robert zwrócił się z prośbą o papieskie zatwierdzenie litanii marsylskiej, będącej w użyciu w jego diecezji. W Rzymie przychylono się do tej prośby, ale włączono do litanii sześć wezwań, zapożyczonych z innych litanii, aby liczbę inwokacji doprowadzić do 33, na cześć 33 lat ziemskiego życia Jezusa. Zezwolenie na odmawianie litanii dane początkowo diecezjom Marsylii, Autun i Annecy oraz Wizytkom i Towarzystwu Jezusowemu rozszerzono na cały świat katolicki 2.04.1899 r. i obdarzono litanię odpustem 300 dni (raz na dzień). Układ wezwań litanii do Bożego Serca nie jest logicznie zestawiony. Można w nim jednak wyróżnić jakby trzy grupy, według trzech głównych zagadnień dotyczących kultu Bożego Serca: Boże Serce w stosunku do całej Trójcy Przenajświętszej (wezwania 1-7), Bogactwa i przymioty Bożego Serca (wezwania 8-16) i stosunek Bożego Serca do nas (wezwania 17-33). Są także inne propozycje podziału omawianych inwokacji. Każda inwokacja kończy się odpowiedzią Zmiłuj się nad nami, dodawaną do wszystkich wezwań. Odpowiedź ta wyrywa się do Boga jako okrzyk trwogi, jak wołanie o miłosierdzie. Takie jest znaczenie publicznego odmawiania. Ile razy lud powtarza Zmiłuj się nad nami, umysły i serca zajęte są potrzebą szczególniejszą, za którą odmawia się litanię: prosi o plony ziemi, pokój Kościoła, dobrą śmierć dla bliskiej osoby, dobiegającego kresu życia doczesnego. Litanię odmawia się także prywatnie. Zwrot Zmiłuj się nad nami może mieć wówczas różny sens, tak jak same inwokacje, stosować do każdej z potrzeb i wyrażać prośbę o łaskę, będącą z nią w związku. Wzywać Serce Jezusowe to wzywać Jezusa, do którego należy to serce, czerpiąc w godności, przymiotach i uczuciach tego Serca pobudki do uwielbienia i do ufności. Opracowała: Krystyna Basa http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku Powered by Mambo Generated: 19 July, 2017, 00:32
