CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1.
NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Azitro-Mepha 500 mg, tabletki powlekane
2.
SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jedna tabletka powlekana zawiera azytromycynę jednowodną w ilości odpowiadającej 500 mg
azytromycyny (Azithromycinum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3.
POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletki powlekane.
Białe lub prawie białe, owalne i obustronnie wypukłe tabletki powlekane.
4.
SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1
Wskazania do stosowania
Azytromycyna jest wskazana w leczeniu następujących zakażeń, jeśli zostały one wywołane
przez drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę (patrz punkt 5.1):
- zakażenia górnych dróg oddechowych: zapalenie zatok, zapalenie gardła, zapalenie
migdałków
- zapalenie ucha środkowego
- zakażenia dolnych dróg oddechowych: zapalenie oskrzeli oraz lekkie do umiarkowanie
ciężkiego pozaszpitalne zapalenie płuc
- zakażenia skóry i tkanek miękkich
- niepowikłane zapalenie cewki moczowej oraz zapalenie szyjki macicy, wywołane przez
Chlamydia trachomatis.
Podczas ustalania terapii antybiotykowej należy brać pod uwagę oficjalne, miejscowe wytyczne
dotyczące oporności na antybiotyki oraz odpowiedniego zastosowania leczenia
przeciwbakteryjnego.
4.2
Dawkowanie i sposób podawania
Dorośli, młodzież i dzieci o masie ciała powyżej 45 kg
Zwykle stosowaną dawką Azitro-Mepha jest 500 mg raz na dobę przez trzy dni lub 500 mg w
pojedynczej dawce pierwszego dnia, a następnie 250 mg raz na dobę przez cztery dni.
Dawkowanie w leczeniu chorób przenoszonych drogą płciową, wywołanych przez Chlamydia
trachomatis, to 1000 mg w pojedynczej dawce.
Młodzież i dzieci o masie ciała poniżej 45 kg
Tabletki zawierające 500 mg azytromycyny nie są wskazane u tych pacjentów.
Osoby w wieku podeszłym
U pacjentów w wieku podeszłym nie jest konieczna korekta dawkowania.
Niewydolność nerek
Nie jest konieczna korekta dawkowania u pacjentów z lekką niewydolnością nerek (klirens
kreatyniny > 40 ml/min). Ponieważ nie przeprowadzono badań dotyczących zastosowania
azytromycyny u pacjentów, u których klirens kreatyniny wynosi < 40 ml/min, należy zachować
szczególną ostrożność podczas podawania azytromycyny tym pacjentom (patrz punkt 4.4).
Niewydolność wątroby
Ponieważ azytromycyna jest metabolizowana w wątrobie i wydalana z żółcią, nie należy jej
podawać pacjentom z ciężką niewydolnością wątroby.
Tabletki należy przyjmować z pokarmem w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia żołądkowojelitowych działań niepożądanych. Tabletki należy połykać w całości.
4.3
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na azytromycynę, erytromycynę, inny antybiotyk makrolidowy lub ketolidowy
albo którąkolwiek z substancji pomocniczych.
4.4
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Reakcje alergiczne
Rzadko donoszono o tym, że lek powoduje reakcje alergiczne (rzadko śmiertelne), takie jak
obrzęk naczynioruchowy i anafilaksja. Niektóre z tych reakcji powodowały nawracające objawy
oraz konieczność dłuższej obserwacji i leczenia.
Może wystąpić oporność krzyżowa z innymi makrolidami (patrz punkt 5.1).
Wydłużenie odstępu QT
Podczas leczenia innymi makrolidami obserwowano wydłużony czas repolaryzacji sercowej
oraz odstępu QT, co powoduje ryzyko rozwoju niemiarowości serca oraz torsade de pointes. W
przypadku azytromycyny nie można całkowicie wykluczyć podobnego działania u pacjentów o
podwyższonym ryzyku przedłużonej repolaryzacji sercowej.
Dlatego azytromycyny nie należy stosować:
- u pacjentów z wrodzonym lub udokumentowanym nabytym wydłużeniem odstępu QT;
- z innymi substancjami czynnymi, które wydłużają odstęp QT, takimi jak leki
przeciwarytmiczne klasy IA i III, cyzapryd oraz terfenadyna;
- u pacjentów z zaburzeniami elektrolitowymi, szczególnie w przypadkach hipokalemii i
hipomagnezemii;
- u pacjentów z klinicznie znaczącą bradykardią, arytmią serca lub ciężką niewydolnością
serca.
Azytromycyna nie jest lekiem pierwszego wyboru w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.
Stosowanie w niewydolności wątroby
Ponieważ azytromycyna jest eliminowana głównie przez wątrobę lek należy ostrożnie podawać
u pacjentów z poważnymi chorobami wątroby. Podczas podawania azytromycyny notowane
były przypadki piorunującego zapalenia wątroby, mogącego prowadzić do zagrażającej życiu
niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy
zaburzenia czynności wątroby, takie jak szybko postępujące osłabienie powiązane z żółtaczką,
ciemny mocz, skłonność do krwawień lub encefalopatia wątrobowa, należy przeprowadzić
badania(testy) czynności wątroby.
Stosowanie w niewydolności nerek
Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu u pacjentów, których klirens
kreatyniny jest < 40 ml/min. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (GFR <10 ml/min)
stwierdzono, że ogólnoustrojowe narażenie na działanie azytromycyny zwiększyło się o 33%.
Pochodne sporyszu
Stwierdzono, że jednoczesne stosowanie alkaloidów sporyszu oraz antybiotyków z grupy
makrolidów przyspiesza rozwój zatrucia sporyszem. Nie ma danych dotyczących możliwości
interakcji pomiędzy pochodnymi sporyszu a azytromycyną. Jednak ze względu na teoretyczną
możliwość zatrucia sporyszem, azytromycyny i pochodnych sporyszu nie należy stosować
jednocześnie.
Zapalenie gardła i zapalenie migdałków
Azytromycyna nie jest lekiem z wyboru w leczeniu zapalenia gardła i migdałków wywołanego
przez Streptococcus pyogenes.
Biegunka związana z zakażeniem Clostridium difficile (CDAD)
Podczas stosowania niemal środków każdego z leków przeciwbakteryjnych, w tym
azytromycyny, notowano przypadki biegunki związanej z zakażeniem Clostridium difficile
(CDAD), o przebiegu od lekkiej biegunki, po zapalenie okrężnicy zakończone zgonem.
Stosowanie leków przeciwbakteryjnych powoduje zmiany prawidłowej flory okrężnicy,
prowadząc do nadmiernego wzrostu C. difficile.
Bakterie C. difficile wytwarzają toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju CDAD.
Szczepy C. difficile wytwarzające hipertoksynę, powodują wzrost chorobowości i umieralności,
ponieważ zakażenia te mogą być oporne na leki przeciwbakteryjne i może być konieczne
wycięcie okrężnicy. Możliwość CDAD należy rozważyć u każdego pacjenta, u którego wystąpi
biegunka po zastosowaniu antybiotyku. Konieczne jest dokładne zebranie wywiadu
chorobowego, ponieważ notowano przypadki występowania CDAD po okresie ponad dwóch
miesięcy od podania leków przeciwbakteryjnych.
Miastenia
Stwierdzano zaostrzenie objawów miastenii oraz nawroty zespołu miastenicznego u pacjentów
leczonych azytromycyną (patrz punkt 4.8).
Nadkażenia
Podobnie jak podczas stosowania każdego antybiotyku, należy rozważyć możliwość
wystąpienia objawów nadkażenia wywołanego przez niewrażliwe patogeny, w tym grzyby.
4.5
Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
Leki zobojętniające. Jednoczesne stosowanie azytromycyny i leków zobojętniających zmniejsza
maksymalne stężenia azytromycyny w surowicy o około 25%, ale nie wpływa na jej
biodostępność. Nie należy podawać jednocześnie leków zobojętniających i azytromycyny.
Alkaloidy sporyszu. Antybiotyki makrolidowe i pochodne ergotaminy mogą wchodzić w
interakcje, które wywołują zatrucie sporyszem. Zatem nie zaleca się jednoczesnego stosowania
azytromycyny i ergotaminy (patrz punkt 4.4).
Terfenadyna. W badaniach farmakokinetycznych nie notowano interakcji pomiędzy
azytromycyną i terfenadyną. W niektórych przypadkach nie można całkowicie wykluczyć
możliwości wystąpienia takich interakcji.
Cetyryzyna. U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie przez 5 dni azytromycyny z
cetyryzyną w dawce 20 mg nie doprowadziło w stanie równowagi do interakcji
farmakokinetycznych ani do istotnych zmian odstępu QT.
Cytochrom P450. Azytromycyna nie wchodzi w znaczące reakcje z systemem cytochromu
wątrobowego P450. Nie uważa się, aby zachodziły takie interakcje farmakokinetyczne, jakie
występują między erytromycyną i innymi antybiotykami makrolidowymi. W przypadku
azytromycyny nie zachodzi indukcja ani inaktywacja wątrobowego cytochromu P450 poprzez
kompleks metabolitów cytochromu.
Teofilina. Azytromycyna nie wpływała na farmakokinetykę teofiliny podczas jednoczesnego
podawania zdrowym ochotnikom.
Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny. Donoszono o zwiększonym działaniu
przeciwzakrzepowym podczas jednoczesnego podawania azytromycyny i warfaryny lub
doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny. Mimo że nie stwierdzono związku
przyczynowego, należy zwrócić uwagę na właściwą częstość kontrolowania czasu
protrombinowego podczas stosowania azytromycyny u pacjentów przyjmujących doustne leki
przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny.
Cyklosporyna. W badaniu farmakokinetycznym zdrowych ochotników, którym podawano
doustnie azytromycynę w dawce 500 mg/dobę przez 3 dni, a następnie pojedynczą dawkę
10 mg/kg mc. cyklosporyny, stwierdzono istotne zwiększenie Cmax i AUC0-5 cyklosporyny. W
związku z tym należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania tych leków. Jeśli
konieczne będzie jednoczesne podawanie tych leków, należy monitorować stężenia
cyklosporyny i odpowiednio modyfikować jej dawkowanie.
Digoksyna. U niektórych pacjentów donoszono o tym, że niektóre antybiotyki makrolidowe
zmniejszały jelitowy metabolizm digoksyny. Dlatego u pacjentów otrzymujących jednocześnie
azytromycynę i digoksynę należy wziąć pod uwagę możliwość zwiększenia stężenia digoksyny.
Zydowudyna. Azytromycyna podawana w pojedynczej dawce 1000 mg i w podwójnych
dawkach 1200 mg i 600 mg nie wpływała na farmakokinetykę w osoczu ani wydalanie z
moczem zydowudyny lub jej metabolitu glukuronowego. Jednak azytromycyna zwiększa
stężenie fosforylowanej zydowudyny, klinicznie czynnego metabolitu, w komórkach
jednojądrzastych krwi obwodowej. Kliniczne znaczenie tej obserwacji jest niejasne, ale może
okazać się korzystne dla pacjentów.
Dydanozyna lub ryfabutyna. Jednoczesne podawanie azytromycyny i dydanozyny lub
ryfabutyny może wpływać na stężenie każdego z tych leków w osoczu. U pacjentów leczonych
jednocześnie azytromycyną i ryfabutyną obserwowano neutropenię.
Karbamazepina. W badaniach farmakokinetyki interakcji u zdrowych ochotników nie
obserwowano istotnego wpływu na stężenie w surowicy karbamazepiny lub jej czynnego
metabolitu.
Cymetydyna. Pojedyncza dawka cymetydyny podawana 2 godziny przed azytromycyną nie
miała wpływu na farmakokinetykę azytromycyny.
Flukonazol. Jednoczesne podawanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie zmieniło
farmakokinetyki flukonazolu podanego w pojedynczej dawce 800 mg. Całkowite narażenie na
działanie azytromycyny i jej okres półtrwania nie zmieniły się podczas jednoczesnego
podawania z flukonazolem, jednak zanotowano klinicznie nieznaczące (18%) zmniejszenie
wartości Cmax azytromycyny.
Metylprednizolon. W badaniach farmakokinetyki interakcji u zdrowych ochotników
azytromycyna nie miała istotnego wpływu na farmakokinetykę metylprednizolonu.
4.6
Ciąża i laktacja
Stosowanie w czasie ciąży. W badaniach dotyczących reprodukcji u zwierząt wykazano, że
azytromycyna przenika przez łożysko, ale nie uzyskano dowodów na uszkadzanie płodu. Nie
ma odpowiednich ani dobrze kontrolowanych badań u kobiet ciężarnych. Ponieważ na
podstawie badań na zwierzętach nie zawsze można przewidzieć reakcję u człowieka, AzitroMepha 250 mg należy stosować w okresie ciąży tylko wtedy, gdy jest to bezwzględnie
konieczne i gdy nie są dostępne odpowiednie leki alternatywne.
Stosowanie w okresie laktacji. Brak danych dotyczących przenikania azytromycyny do mleka, a
zatem azytromycyny nie należy stosować w leczeniu kobiet karmiących, chyba że lekarz uzna,
że potencjalne korzyści będą uzasadniać ryzyko dla niemowlęcia.
4.7
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń
mechanicznych w ruchu
Nie stwierdzono, aby azytromycyna wpływała na zdolność prowadzenia pojazdów oraz
obsługiwania urządzeń mechanicznych.
4.8
Działania niepożądane
Działania niepożądane obserwowano u około 13% pacjentów biorących udział w badaniach
klinicznych. Najczęściej (≥1/100 do <1/10) występowały działania niepożądane dotyczące
przewodu pokarmowego.
W poniższej tabeli przedstawiono działania niepożądane stwierdzone w trakcie badań
klinicznych i obserwacji po wprowadzeniu leku do obrotu, według klasyfikacji układów i
narządów oraz częstotliwości występowania. Działania niepożądane zaobserwowane po
wprowadzeniu leku do obrotu oznaczono kursywą.
Do odpowiednich grup częstości przydzielano zgodnie z następującą konwencją: bardzo często
(≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do
1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000) oraz częstość nieznana (gdy nie można jej określić na
podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy częstości działania niepożądane
przedstawiono według zmniejszającej się ciężkości.
Działania niepożądane prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane ze stosowaniem
azytromycyny, według doświadczeń z badań klinicznych i obserwacji po wprowadzeniu
leku do obrotu
Klasyfikacja układów i
narządów
Zakażenia i zarażenia
pasożytnicze
Zaburzenia krwi i układu
chłonnego
Działania niepożądane
Częstotliwość
kandydoza, kandydoza jamy ustnej, zakażenia
pochwy
rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego
(patrz punkt 4.4)
leukopenia, neutropenia
niezbyt często
trombocytopenia, niedokrwistość
hemolityczna
częstość
nieznana
częstość
nieznana
niezbyt często
Zaburzenia układu
immunologicznego
obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość
niezbyt często
reakcja anafilaktyczna (patrz punkt 4.4)
częstość
nieznana
często
Zaburzenia metabolizmu
i odżywiania
Zaburzenia psychiczne
jadłowstręt
Zaburzenia układu
nerwowego
zawroty głowy, bóle głowy, parestezje,
zaburzenie smaku
niedoczulica, senność, bezsenność
omdlenia, drgawki, nadaktywność
psychoruchowa, brak węchu, brak smaku,
omamy węchowe, miastenia (patrz punkt 4.4)
zaburzenia widzenia
głuchota
Zaburzenia oka
Zaburzenia ucha i
błędnika
Zaburzenia serca
Zaburzenia naczyniowe
Zaburzenia żołądkowojelitowe
nerwowość
pobudzenie
agresja, lęk
zaburzenia słuchu, szumy uszne
zawroty głowy
kołatanie
torsades de pointes (patrz punkt 4.4), arytmia
(patrz punkt 4.4) w tym tachykardia
komorowa
niedociśnienie
biegunka, ból brzucha, nudności, wzdęcia
wymioty, niestrawność
zapalenie błony śluzowej żołądka, zaparcie
zapalenie trzustki, przebarwienia języka
Zaburzenia wątroby i
dróg żółciowych
Zaburzenia skóry i tkanki
podskórnej
zapalenie wątroby
niezbyt często
rzadko
częstość
nieznana
często
niezbyt często
nieznana
często
często
niezbyt często
rzadko
niezbyt często
częstość
nieznana
częstość
nieznana
bardzo często
często
niezbyt często
częstość
nieznana
niezbyt często
zaburzenia czynności wątroby
niewydolność wątroby (patrz punkt 4.4)*,
piorunujące zapalenie wątroby, martwica
wątroby, żółtaczka cholestatyczna
wysypka, świąd
rzadko
częstość
nieznana
zespół Stevensa-Johnsona, nadwrażliwość na
światło, pokrzywka
martwica toksyczno-rozpływna naskórka,
rumień wielopostaciowy
bóle stawów
niezbyt często
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki
łącznej
Zaburzenia nerek i dróg
ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe
moczowych
zapalenie nerek
Zaburzenia ogólne i stany zmęczenie
w miejscu podania
ból w klatce piersiowej, obrzęk, złe
samopoczucie, osłabienie
często
częstość
nieznana
często
częstość
nieznana
często
niezbyt często
zmniejszenie liczby limfocytów, zwiększenie
liczby granulocytów eozynochłonnych,
zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we
krwi
zwiększenie aktywności aminotransferazy
asparaginianowej, zwiększenie aktywności
aminotransferazy alaninowej, zwiększenie
stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie
stężenia mocznika we krwi, zwiększenie
stężenia kreatyniny we krwi, nieprawidłowe
stężenie potasu we krwi
wydłużenie odstępu QT w
elektrokardiogramie (patrz punkt 4.4)
* rzadko prowadząca do zgonu
Badania diagnostyczne
4.9
często
niezbyt często
częstość
nieznana
Przedawkowanie
Działania niepożądane po podaniu w dawkach wyższych niż zalecane były podobne do
występujących po dawkach prawidłowych. Typowe objawy przedawkowania antybiotyków
makrolidowych, to między innymi przemijająca utrata słuchu, ciężkie nudności, wymioty i
biegunka. Po przedawkowaniu wskazane jest podawanie węgla aktywowanego oraz, w razie
konieczności, ogólne leczenie objawowe oraz podtrzymujące czynności życiowe.
5.
WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: makrolidy.
Kod ATC: J01FA10
Azytromycyna jest pierwszym antybiotykiem makrolidowym należącym do grupy azalidów.
Cząsteczka została stworzona poprzez dodanie atomu azotu do pierścienia laktonowego A w
erytromycynie.
Mechanizm działania azytromycyny polega na hamowaniu syntezy białek bakteryjnych poprzez
wiązanie do podjednostki 50 S rybosomu oraz zapobieganie translokacji białka.
Stężenia graniczne
Stężenia graniczne określające wrażliwość na azytromycynę typowych patogenów bakteryjnych
wg CLSI:
• drobnoustroje tlenowe inne niż Haemophilus spp., Neisseria gonorrhoeae oraz paciorkowce:
wrażliwe 2 mg/l; średnio wrażliwe 4 mg/l; oporne 8 mg/l
• Haemophilus spp.:
wrażliwe 4 mg/l
• Streptococcus pneumoniae i Streptococcus pyogenes:
wrażliwe 0,5 mg/l; średnio wrażliwe 1 mg/l; oporne 2 mg/l
Należy zauważyć, że stężenia graniczne w danym kraju mogą różnić się od zalecanych przez
CLSI.
Obecnie nie ma zalecanych przez CLSI stężeń granicznych azytromycyny dla Neisseria
gonorrhoeae i Moraxella catarrhalis.
Nie ma obecnie zalecanych przez CLSI stężeń granicznych dla atypowych patogenów,
przeciwko którym azytromycyna wykazała klinicznie istotne działanie, takich jak Chlamydia
spp., kompleks Mycobacterium avium, Mycoplasma spp., Borrelia spp. oraz Helicobacter
pylori.
Mechanizmy oporności drobnoustrojów na antybiotyki makrolidowe, takie jak azytromycyna, to
między innymi aktywna eliminacja leków poprzez mechanizm pompy, indukowanie lub
kontynuacja wytwarzania enzymu metylazy, który modyfikuje rybosomalne miejsce działania
leku, wytwarzanie esterazy, która degraduje makrolidy oraz mutacje chromosomalne
rybosomów, zmieniające białko 50 S. W wyniku zgodności mechanizmu oporności, możliwa
jest oporność krzyżowa pomiędzy azytromycyną a innymi antybiotykami makrolidowymi,
klindamycyną oraz linkomycyną.
Występowanie oporności poszczególnych gatunków może różnić się w zależności od miejsca i
czasu i pożądana jest miejscowa informacja dotycząca oporności, szczególnie podczas leczenia
ciężkich zakażeń. Informacja ta dostarcza jedynie wytycznych dotyczących
prawdopodobieństwa wrażliwości drobnoustrojów na azytromycynę.
Następujące bakterie są wrażliwe na azytromycynę in vitro:
Gatunki
Gram-dodatnie bakterie tlenowe
Staphylococcus aureus
Streptococcus pyogenes (paciorkowce betahemolizujące grupy A)
Streptococcus pneumoniae
Paciorkowce alfa-hemolizujące (zieleniące) oraz inne
paciorkowce
Corynebacterium diphteriae
Gram-ujemne bakterie tlenowe
Haemophilus influenzae
Haemophilus parainfluenzae
Moraxella catarrhalis
Acinetobacter species
Yersinia species
Legionella pneumophila
Bordetella pertussis
Bordetella parapertussis
Shigella species
Pasteurella species
Vibrio cholerae
Vibrio cholerae oraz parahaemolyticus
Plesiomonas shigelloides
Bakterie beztlenowe
Bacteroides fragilis oraz Prevotella (Porphyromonas)
species
Clostridium perfringens
Gram-dodatnie ziarniaki beztlenowe
Fusobacterium necrophorum
Propionibacterium acnes
Odsetek i zakres szczepów opornych w
Finlandii w 2002 roku (%)
5,9 (2,7–10,7) *
2,6 (0,4–10,0) *
15,4 (5,7–34,1) *
0,3 (0,0–2,9)
1,8 (0,0–5,0) *
Drobnoustroje wywołujące choroby przenoszone
drogą płciową
Chlamydia trachomatis
Treponema pallidum
Haemophilus ducreyi
* Oporność na erytromycynę w Finlandii w 2002 roku.
Podczas leczenia zakażeń wywołanych przez następujące drobnoustroje należy przeprowadzić
badania wrażliwości, ponieważ działanie azytromycyny na te bakterie jest różne:
Escherichia coli
Salmonella species
Enterobacter species
Aeromonas hydrophila species
Klebsiella species
Borrelia burgdorferi (wywołuje boreliozę z Lyme)
Chlamydia pneumoniae
Toxoplasma gondii
Mycoplasma pneumoniae i hominis
Ureaplasma urealyticum
Mycobacterium avium intracellulare
Campylobacter species
Listeria monocytogenes
Następujące bakterie są oporne na azytromycynę in vitro:
Gram-dodatnie bakterie tlenowe
Enterococcus spp. i inne szczepy oporne na erytromycynę
Szczepy gronkowców oporne na metycylinę
Gram-ujemne bakterie tlenowe
Proteus species
Serratia species
Morganella species
Pseudomonas aeruginosa
5.2
Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie i dystrybucja
Podczas podawania doustnego azytromycyna jest rozlegle rozprowadzana po całym organizmie;
jej biodostępność wynosi około 37%. Maksymalne stężenia w osoczu występuje w ciągu 2 do 3
godzin od podania. Okres półtrwania w fazie eliminacji z osocza jest bardzo zbliżony do
odpowiednika okresu półtrwania w tkankach i wynosi 2 do 4 dni.
Badania farmakokinetyki wykazały, że stężenia azytromycyny w tkankach są istotnie większe
(do 50 razy) niż występujące w osoczu, co oznacza, że lek w dużym stopniu wiąże się z
tkankami. Stężenia mierzone w płucach, migdałkach podniebiennych oraz gruczole krokowym,
po podaniu w pojedynczej dawce 500 mg, przekraczają wartości MIC90 dla większości
obecnych patogenów.
Metabolizm i eliminacja
Około 12% dożylnie wstrzykniętej dawki azytromycyny jest wydalane w postaci niezmienionej
w moczu w ciągu następnych trzech dni. Bardzo wysokie stężenia niezmienionej azytromycyny
stwierdzono w żółci. W żółci wykryto również 10 metabolitów, utworzonych w wyniku N- i O-
demetylacji, hydroksylację dezozaminy i pierścieni aglikonowych oraz poprzez rozszczepienie
sprzężonej kladynozy.
Porównanie HPLC i testów mikrobiologicznych wykazało, że metabolity azytromycyny nie są
czynne mikrobiologicznie. W badaniach na zwierzętach stwierdzono wysokie stężenia
azytromycyny w fagocytach. Stwierdzono również, że podczas aktywnej fagocytozy, większe
ilości azytromycyny uwalniane są z nieaktywowanych fagocytów. W wyniku badań na
zwierzętach stwierdzono wysokie stężenia azytromycyny w miejscu zapalenia.
5.3
Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach na zwierzętach, podczas stosowania dawek 40-krotnie wyższych niż kliniczne
dawki terapeutyczne, stwierdzono, że azytromycyna powodowała odwracalną fosfolipidozę,
zwykle niezwiązaną z istotnymi rzeczywistymi konsekwencjami toksykologicznymi. Nie
stwierdzono, aby azytromycyna powodowała reakcje toksyczności u pacjentów podczas
podawania w zalecanych dawkach.
Karcinogenność
Nie przeprowadzono odległych badań na zwierzętach, w celu oceny potencjału karcinogennego,
ponieważ lek jest przeznaczony jedynie do krótkiego leczenie oraz nie obserwowano żadnych
objawów wskazujących na działanie karcinogenne.
Mutagenność
Nie obserwowano żadnego wpływu na geny ani mutacji chromosomowych na modelach
testowych in vivo oraz in vitro.
Toksyczny wpływ na reprodukcję
Nie obserwowano działań teratogennych u myszy i szczurów w badaniach embriotoksyczności
przeprowadzanych na zwierzętach. U szczurów podanie azytromycyny w dawce 100 do
200 mg/kg mc. na dobę prowadziło do lekkiego opóźnienia kostnienia u płodów oraz
zwiększenia masy ciała matek. W badaniach około- oraz poporodowych u szczurów
obserwowano, że podanie azytromycyny w dawce 50 mg/kg mc. na dobę powoduje lekkie
opóźnienie kostnienia u płodów oraz zwiększenie masy ciała matek.
6.
DANE FARMACEUTYCZNE
6.1
Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki
Wapnia wodorofosforan bezwodny
Celuloza mikrokrystaliczna P101
Hydroksypropyloceluloza
Sodu laurylosiarczan
Kroskarmeloza sodowa (typ A)
sodu stearylofumaranu
celuloza mikrokrystaliczna PH 102
Otoczka
Tytanu dwutlenek (E 171)
Hypromeloza
Makrogol 6000
Talk
6.2
Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3
Okres ważności
3 lata.
6.4
Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń.
6.5
Rodzaj i zawartość opakowania
Blister PVC/Al lub blister PVDC/PVC/ /Al, w tekturowym pudełku.
3lub 6 tabletek powlekanych.
6.6
Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowania
Bez specjalnych wymagań.
7.
PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Mepha - Investigação, Desenvolvimento e Fabricação Farmaceutica, Lda
Lagoas Park, Edifício 5-A, Piso 2
2740-298 Porto Salvo
Portugalia
8.
NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
14650
9.
DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU/ DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
21.05.2008r.
10.
DATA ZATWIERDZENIE LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO