Czesc,

Czesc,
Wiem, ze "termin" przesylania czesci skryptu z psychologii uplynal
wczoraj, takze przepraszam.
Zglosilem sie jeszcze do jednego tematu pt. "Grupa i jej
wyznaczniki" ale zarowno w Aronsonie jak i w swoich prywatnych
materialach nie znalazlem nic interesujacego (poza banalami), w
koncu walkowalismy to juz na socjologii 10000 razy. Ale zerkne
jeszcze do notatek dziewczyn ode mnie z grupy, moze one beda mialy
to dobrze opracowane, wtedy przesle od razu.
pozdrawiam,
Krzysiek
Teoria porównań społecznych L. Festingera (1954)
Do wiedzy o sobie dochodzimy m. in. poprzez porównywanie się z innymi. Gdy
próbujesz określić swoje uczucia, cechy i zdolności, inni ludzie, ich uczucia, cechy i
zdolności stanowią wartościowe źródło informacji.
Założenie wyjściowe teorii porównań społecznych głosi, że mamy potrzebę
oceniania własnych zdolności, cech dla uzyskania trafnego obrazu siebie. Zdaniem
Festingera ludzie zawsze będą chętnie wykorzystywali kryteria obiektywne (np.
odczyt ze stopera), ale w praktyce rzadko kiedy jest to możliwe (nie ma stopera
mierzącego np. stopień umiejętności gry na instrumencie muzycznym).
Teoria porównań społecznych koncentruje się na dwóch ważnych zagadnieniach:
1)kiedy angażujesz się w dokonywanie porównań społecznych
2)kogo wybierasz jako tego, z kim się porównujesz
ad. 1)Dokonujemy porównań społecznych wtedy, gdy nie ma obiektywnego
standardu, według którego możemy siebie ocenić i kiedy nie mamy pewności jacy
jesteśmy pod danym względem.
Dowodem na to są badania, które ustalają jak często naukowcy proszą swych
kolegów o konsultację. Okazuje się, że częściej czynią to przedstawiciele nauk
humanistycznych niż przyrodniczych, ponieważ w naukach humanistycznych nie ma
zazwyczaj jasnych, obiektywnych kryteriów.
ad. 2) Najczęściej porównujemy się z osobami, które są do nas podobne pod
względem istotnej cechy bądź wymiaru (np. koledzy z roku). Dokonując takich
porównań kierujemy się potrzebą tworzenia trafnego obrazu siebie samego.
Ale zdarza się, że ludzie porównują się z innymi, którzy lokują się wyżej lub niżej w
stosunku do nich pod względem jakiejś zdolności czy cechy. Istnieją:
a) porównania społeczne w górę – porównywanie siebie z ludźmi, którzy lokują się
wyżej niż my w zakresie jakiejś zdolności czy cechy, mające na celu określenie na
czym polega doskonałość, czy jaki jest poziom najwyższy
b) porówniania społeczne w dół – porównywanie siebie z ludźmi, którzy lokują się
niżej w zakresie jakiejś zdolności czy cechy, mające na celu uzyskanie poczucia
większego zadowolenia z siebie. To strategia służąca ochronie i wspomaganiu siebie.
Zatem, to z kim się porównujemy zależy od tego, co chcemy osiągnąć. Jeśli chcemy
uzyskać trafną ocenę, wybieramy ludzi do nas podobnych, jeśli potrzebujemy
informacji ku czemu mamy zmierzać, dokonujemy porównań społecznych w górę, a
jeżeli naszym celem jest wsparcie samych siebie, dokonujemy porównań społecznych
w dół.