Antychryst - był!? - Czy jest?
advertisement
1. Nasza Władczyni, Przenajświętsza Bogurodzica, przepowie- działa, że Rzym stanie się siedzibą Antychrysta. W dniu 19 września 1846 roku, Przenajświętsza Bogurodzica objawiła się w La Salette, we Francji i przepowiedziała, że: Antychryst - był!? - Czy jest? „Rzym odejdzie od wiary i stanie się siedzibą Antychrysta... Kościół będzie w stanie upadku." Nasza Matka dokładnie przepowiedziała, że Rzym odejdzie od nauki Wiary Katolickiej, wpadnie w apostazję (odstępstwo) od Prawdziwego Kościoła Chrystusowego i stanie się siedzibą Antychrysta. Skoro tak, zastanówmy się, kim jest Antychryst? 2. Definicja Antychrysta. Brat Michał Dimond i brat Piotr Dimond O nauczaniu Jana Pawła II Tekst pochodzi z witryny tradycjonalistycznego klasztoru katolickiego Najświętszej Rodziny w stanie Nowy York w USA. Zawiera sedewakantystyczną ocenę nauczania Jana Pawła II. Źródło: http://www.mostholvfamilvmonastery.com/iohn paul ii preached the gospel of the antichrist.php 2006, Klasztor św. Rodziny W całym Piśmie Świętym słowo antychryst pojawia się tylko czterokrotnie. Słowo antychryst nie pojawia się w Apokalipsie i nie zostało użyte również przez świętego Pawła (który używa jedynie terminów „syn zatracenia" i „człowiek grzechu"). Słowo antychryst zostało użyte jedynie przez świętego Jana Apostoła w jego listach. Dlatego szukając definicji Antychrysta, musimy najpierw zajrzeć do listów świętego Jana, a nie do Apokalipsy; ponieważ święty Jan używa i definiuje słowo „antychryst" w swoich listach, nie zaś w Apokalipsie. Spośród tych czterech razy, kiedy święty Jan używa słowa antychryst, definiuje go tylko w dwóch wypadkach. Owe dwie definicje Antychrysta, podane przez świętego Jana, są najważniejszymi istniejącymi dowodami, pozwalającymi stwierdzić, kim tak naprawdę jest Antychryst. Jest tak z tego powodu, że Pismo Święte jest natchnionym, nieomylnym i bezbłędnym Słowem Bożym. Dlatego definicja Antychrysta z Pisma Świętego jest z pewnością prawidłowa; l J 2:22 – "Kto jest kłamcą, czy nie ten, kto przeczy, że Jezus jest Mesjaszem? Ten jest antychrystem, kto zaprzecza Ojca i Syna". l J 4:2-3: - „Każdy duch, który wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, z Boga jest; a każdy zaś duch, który; rozrywa Jezu2 sa, (rozwięzuje Jezusa1 - tego nie uznaje2) nie jest z Boga i ten jest Antychryst, o którym słyszeliście, że idzie i teraz już jest na świecie." Uwaga wydawcy polskiego! (Ta druga definicja - l J 4:2-3 – w posoborowym Piśmie świętym – starego i nowego Testamentu (Wydawnictwo Pallottinum Warszawa, Poznań 1980) została sfałszowana i jej tekst ma brzmienie: l J 4:2-3: - „Po tym poznacie Ducha Bożego: każdy duch, który uznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, jest z Boga. Każdy zaś duch, który nie uznaje Jezusa, nie jest z Boga i to jest duch Antychrysta, który - jak słyszeliście - nadchodzi i już teraz przebywa na świecie.”) Obydwie definicje Antychrysta dotyczą zaprzeczenia prawdy o tym, kim jest Jezus Chrystus. Prawda o naszym Władcy Jezusie Chrystusie oraz prawda o Trójcy Świętej są fundamentami chrześcijaństwa. To są najważniejsze prawdy we wszechświecie. To właśnie z tego powodu pierwsze Sobory Kościoła Powszechnego (Katolickiego) z całą mocą potępiły nawet najmniejsze odstępstwa od prawdy o Jezusie Chrystusie lub Trójcy Świętej. To właśnie dlatego największymi wrogami Jezusa Chrystusa w historii nie byli ci, którzy przynieśli naśladowcom Chrystusa czasową tylko szkodę, ale ci, którzy byli najbardziej skuteczni i bluźnierczy w atakowaniu prawdy o Jezusie Chrystusie, która jest najgłębszym fundamentem zbawienia człowieka. Tak więc, definiując „Antychrysta" Pismo Święte odnosi się do konkretnego ataku na prawdę o Jezusie Chrystusie, konkretnego ataku na prawdę o Bogu i człowieku. Pismo Święte odwołuje się konkretnie do rozerwania Jezusa Chrystusa (l J 4, 2-3) i zaprzeczeniu tego, że Jezus jest Mesjaszem (l J 2, 22). Te dwie rzeczy są, zgodnie z Pismem Świętym, cechami charakterystycznymi Antychrysta i te dwie rzeczy w jasny sposób 1 ) Biblia, Warszawa 1928, przekład z łacińskiego ks. D. Jakóba Wujka (Dosłowny przedruk z autentycznej edycji Krakowskiej z r. 1599 potwierdzonej przez Ś. Stolicę Apostolską i J. W. księdza Arcybiskupa Gnieźnieńskiego i Poznańskiego.) 2 ) Pismo Święte Nowego Testamentu, Warszawa 1949. Imprimatur - Prymas Polski ksiądz kardynał A. Hlond. 3 odnoszą się do ataku na prawdę o Wcieleniu Syna Bożego. Jednym z pierwszych i najbardziej bezwstydnych ludzi w historii Kościoła, który wypaczył doktrynę Wcielenia był heretyk z V w. Nestoriusz, który został potępiony przez Sobór w Efezie w 431 roku. Przy identyfikacji Antychrysta sprawa heretyka Nestoriusza jest bardzo ważna; ważne jest to, w jaki sposób dotyczy ona Watykanu (za chwilę to prześledzimy), ponieważ herezja nestoriańska3 była szczególną herezją, która bardzo dobrze wypełnia znamiona biblijnej definicji Antychrysta. Nestoriusz był heretykiem, który próbował rozerwać Jezusa Chrystusa (l Jana 4, 2-3), i uczynił to przez wypaczenie prawdy o Wcieleniu. Papież Pius XI, Lux Veritatis (# 37), 25 grudnia 1931: „...ci wszyscy, nie mniej niż Nestoriusz, zuchwale próbują 'ROZERWAĆ CHRYSTUSA'...." Papież Pius XI potwierdza tutaj, że herezja Nestoriusza była szczególną doktryną Antychrysta - ponieważ była próbą rozerwania Osoby Jezusa Chrystusa, a to właśnie, w świetle definicji Pisma Świętego, jest cechą charakterystyczną Antychrysta. Zapamiętajmy to (że doktryna Nestoriusza o „rozerwaniu Jezusa" była specyficzną doktryną Antychrysta, zdefiniowaną w Piśmie Świętym), za chwilę do tego powrócimy. Ale jaka była owa doktryna Nestoriusza? W jaki sposób Nestoriusz „ROZERWAŁ" Chrystusa, stając się przez to tym, co św. Jan definiuje jako antychryst? Aby zrozumieć doktrynę Antychrysta, musimy w skrócie powtórzyć katolicką naukę o Wcieleniu. Kościół Katolicki naucza, że odwieczne Słowo - Syn BożyDruga Osoba Najświętszej Trójcy Świętej - przyjęła ludzką naturę i prawdziwie stała się człowiekiem. Święty Jan mówi: „A Słowo stało się ciałem i mieszkało między nami" (1:14) Nasz Zbawiciel Jezus Chrystus jest odwiecznym Słowem, które stało się Ciałem. Jest prawdziwym Bogiem i jest również prawdziwym człowiekiem. Jest jednym Chrystusem - Jedną Boską Osobą o dwóch naturach. Papież Leon Wielki, Sobór w Chalcedonie, 451, ex cathedra: „ ... wszyscy jednogłośnie nauczamy wyznania wiary o jednym i tym samym Synu, naszym Władcy Jezusie Chrystusie; tak samo 3 ) Były potępiane przez wszystkie sobory włącznie z sob. Watykańskim I - 1870 r. 4 doskonałym w Bóstwie i doskonałym w człowieczeństwie; tak samo prawdziwym Bogu, jak i prawdziwym człowieku, posiadającym rozumną duszę i ciało... jeden i ten Sam Chrystus... jedna osoba... Nie jest On rozdzielony lub podzielony na dwie osoby, ale jest jednym i tym samym Jednorodzonym Synem, Bogiem, Słowem, Władcą Jezusem Chrystusem..." Lecz Nestoriusz odrzucał, że Nasz Władca, Jezus Chrystus jest Jedną Osobą. Nestoriusz bluźnierczo rozrywał Chrystusa na dwie osoby. Nestoriusz bluźnierczo twierdził, że Syn Boży nie stał się człowiekiem podczas Wcielenia, lecz raczej Syn Boży zjednoczył się w jakiś sposób z człowiekiem o imieniu Jezus. POWTÓRZMY: NESTORIUSZ NIE TWIERDZIŁ, IŻ SYN BOŻY STAŁ SIĘ BOGIEM PRZEZ SWOJE WCIELENIE, LECZ TWIERDZIŁ, ŻE SYN BOŻY ZJEDNOCZYŁ SIĘ W JAKIŚ SPOSÓB Z CZŁOWIEKIEM O IMIENIU JEZUS. Czyż nie brzmi to znajomo? Antypapież Jan Paweł II: Redemptor Hominis (13), 4 marca 1979: „...On, Syn Boży, przez Wcielenie Swoje, zjednoczył się jakoś z KAŻDYM CZŁOWIEKIEM". Antypapież Jan Paweł II: Homilia, 2 lipca 1986: „Syn Boży, Który wcielił się w łonie Dziewicy Maryi, w jakiś sposób zjednoczył się z każdym człowiekiem." Antypapież Jan Paweł II: Homilia, 8 kwietnia 1987: „...przez swoje wcielenie, Syn Boży zjednoczył się w jakiś sposób z KAŻDĄ OSOBĄ". Antypapież Jan Paweł II: List do Rodzin (2): „... Syn Boży, Który w Swoim Wcieleniu zjednoczył się w jakiś sposób z każdym człowiekiem." Twierdząc, że Syn Boży nie stał się człowiekiem, lecz że we Wcieleniu zjednoczył się z człowiekiem o imieniu Jezus, Nestoriusz rozerwał czy też podzielił Władcę Naszego Jezusa Chrystusa na dwie osoby. Św. Papież Leon Wielki, List Dogmatyczny do Flawiana, rok 449: „Dlatego niech Nestoriusz zostanie wyklęty... uczynił jedną osobę z ciała, a drugą z Boga I NIE DOSTRZEGŁ, ŻE JEST TYLKO JEDEN CHRYSTUS..." A więc rozbijając i dzieląc Władcę naszego Jezusa Chrystusa na dwie osoby. Antychrystowa doktryna Nestoriusza, logicznie prowadziła do kultu dwóch Chrystusów i w konsekwencji wprowadziła KULT CZŁOWIEKA! Papież Wigiliusz, Drugi sobór w Konstantynopolu, 553: „Święty Sobór w Efezie ...ogłosił wyrok przeciwko herezji Nestoriusza... i przeciwko tym wszystkim, którzy mogliby później... przyjąć te same poglądy, co on ...Wypowiadając te fałszywe nauki przeciwko prawdziwym dogmatom Kościoła, PROPONUJĄC ODDAWANIE CZCI DWÓM SYNOM, usiłując podzielić to, czego podzielić nie można, ORAZ WPROWADZAJĄC TAK NA NIEBIE, JAK I NA ZIEMI BLUŹNIERCZY KULT CZŁOWIEKA. Lecz święte zastępy aniołów czczą razem z nami jednego tylko Władcę Jezusa Chrystusa." W tym wstrząsającym cytacie Drugi Sobór Konstantynopolitański (sobór dogmatyczny) naucza, że bluźniercze rozerwanie Jezusa na dwie osoby, jak miało to miejsce w nauce Nestoriusza na temat Wcielenia doprowadziło do zrodzenia się kultu dwóch synów i wprowadziło w wyniku tego KULT CZŁOWIEKA. Powtórzmy: SKUTKIEM HERETYCKIEJ NAUKI NESTORIUSZA NA TEMAT WCIELENIA BYŁ KULT DWÓCH SYNÓW, KTÓRY W KONSEKWENCJI DOPROWADZIŁ DO KULTU CZŁOWIEKA. To jest właśnie dokładnie ta doktryna, która została opisana przez św. Jana jako doktryna Antychrysta. Czyż nie brzmi to znajomo? Antypapież Jan Paweł II, Redemptor Hominis (10), 4 marca 1979: „WŁAŚNIE OWO GŁĘBOKIE ZDUMIENIE WOBEC WARTOŚCI I GODNOŚCI CZŁOWIEKA NAZYWA SIĘ EWANGELIĄ, CZYLI DOBRĄ NOWINĄ. NAZYWA SIĘ TEŻ CHRZEŚCIJAŃSTWEM". Tak! Antypapież Jan Paweł głosił herezję Nestoriusza - samą doktrynę Antychrysta. Głosił rozerwanie Jezusa Chrystusa we Wcieleniu, co doprowadziło do kultu licznych Chrystusów, oraz do kultu człowieka! Tutaj, w swojej pierwszej z wszystkich encyklice, Redemptor Hominis, antypapież Jan Paweł II otwarcie zdefiniował Ewangelię, Dobrą Nowinę i Chrześcijaństwo jako „głębokie zdu- 5 6 mienie" wobec człowieka. A przecież Ewangelia to Życie Jezusa Chrystusa! Mówiąc, że Ewangelia, Dobra nowina i chrześcijaństwo to głębokie zdumienie wobec człowieka, papież Jan Paweł II wskazywał, że każdy człowiek jest Jezusem Chrystusem, którego czczą chrześcijanie. Zaś ów kult każdego człowieka jako Chrystusa wypływa z nauczania Jan Pawła II o tym, że Syn Boży zjednoczył się we wcieleniu z każdym człowiekiem! Co więcej, podczas gdy podobieństwo między Nestoriuszem a Janem Pawłem II jest niezaprzeczalne, jest jednak między nimi dwoma zasadnicza różnica. Jest zasadnicza różnica między początkowym antychrystem, Nestoriuszem, i Janem Pawłem II, którego doktryna jest wypełnieniem proroctwa Przenajświętszej Bogarodzicy o tym, że Rzym stanie się siedzibą Antychrysta. Różnica polega na tym, że nauka, głoszona przez antypapieża Jana Pawła II była sześć miliardów razy gorsza. Nestoriusz rozbił Jezusa Chrystusa na dwie osoby (efektem czego był kult dwóch Chrystusów), podczas gdy antypapież Jan Paweł II rozerwał Jezusa na sześć miliardów części (tyle, ile jest ludzi na ziemi), czego efektem jest kult sześciu miliardów Chrystusów. Antypapież Jan Paweł II, Audiencja Generalna, 25 stycznia 1984: „Chrystus, Syn Boży, stając się ciałem, przyjmuje człowieczeństwo każdego człowieka... W tym momencie jednoczy się on z każdą osobą... W Encyklice Redemptor Hominis napisałem, że 'to głębokie zdumienie wobec wartości i godności człowieka nazywa się Ewangelią, to znaczy Dobrą Nowiną. Nazywa się też chrześcijaństwem'". W tych słowach antypapież Jan Paweł II pokazuje z przyczynowo-skutkową precyzją, w jaki sposób rozrywa Jezusa; ukazuje swoją doktrynę Antychrysta i swój kult człowieka. Mówi, że skoro Syn Boży zjednoczył się we Wcieleniu z każdym człowiekiem, czyli, że skoro Syn Boży został we Wcieleniu podzielony na każdego człowieka, to chrześcijaństwo jest głębokim zdumieniem wobec każdego człowieka; a jest tak dlatego, że mocą tego zdarzenia każdy człowiek jest Jezusem Chrystusem. Każdy człowiek jest prawdziwie Synem Bożym i prawdziwie człowiekiem. Udowodnimy w tym artykule, że doktryna Antychrysta o tym, że każdy człowiek przez Wcielenie stał się Synem Bożym i dlatego jest Jezusem Chrystusem, jest nauką, którą głosił światu antypapież Jan Paweł II. 3. Każdy człowiek musi przyswoić sobie Wcielenie. Chwilę przed zdefiniowaniem chrześcijaństwa, jako głębokiego zdumienia wobec człowieka w swojej pierwszej encyklice Redemptor Hominis, antypapież Jan Paweł II pisał, co następuje: Antypapież Jan Paweł II, Redemptor Hominis (10): „Człowiek, który chce zrozumieć siebie do końca... musi ze swoim niepokojem, niepewnością, a także słabością i grzesznością, ze swoim życiem i śmiercią, przybliżyć się do Chrystusa. Musi niejako w Niego wejść z sobą samym, musi sobie „przyswoić", zasymilować całą rzeczywistość Wcielenia i Odkupienia, aby siebie odnaleźć. Jeśli dokona się w człowieku ów dogłębny proces, wówczas owocuje on nie tylko uwielbieniem Boga, ale także głębokim zdumieniem nad sobą samym." Przyswoić coś sobie oznacza „wejść w posiadanie czegoś". Przyjmowanie czegoś oznacza wchłonięcie tego. Dlatego, antypapież Jan Paweł II mówi tutaj, że - aby odnaleźć siebie - człowiek musi przyswoić sobie Wcielenie (to znaczy, musi przyswoić sobie fakt, że Bóg stał się człowiekiem.) Oznacza to, że człowiek, aby odnaleźć siebie, musi zrozumieć, że jest Bogiem i człowiekiem. Kiedy to się dokona w człowieku, według tego, co mówi antypapież Jan Paweł II, człowiek nie tylko napełni się uwielbieniem Boga, „ale także głębokim zdumieniem nad samym sobą", ponieważ dowie się, że również on - człowiek jest Chrystusem, Synem Bożym, który stał się człowiekiem. Z tego to właśnie powodu antypapież Jan Paweł II w kolejnym ustępie tej encykliki (cytowanym wyżej) zdefiniował chrześcijaństwo jako głębokie zdumienie nad każdym człowiekiem. Zestawmy te dwa cytaty razem: Antypapież Jan Paweł II, Redemptor Hominis (10), 4 marca, 1979: „Człowiek, który chce zrozumieć siebie do końca... musi sobie „przyswoić", zasymilować całą rzeczywistość Wcielenia i Odkupienia, aby siebie odnaleźć... WŁAŚNIE OWO GŁĘBOKIE ZDUMIENIE WOBEC WARTOŚCI I GODNOŚCI CZŁOWIEKA NAZYWA SIĘ EWANGELIĄ, CZYLI DOBRĄ NOWINĄ. 7 8 NAZYWA SIĘ TEŻ CHRZEŚCIJAŃSTWEM". Ponadto, antypapież Jan Paweł II wielokrotnie w swoich pismach powtórzył swoje ważne przesłanie (o przyswojeniu sobie Wcielenia, aby odnaleźć człowieka) - Catechesi Tradendae (61), Veritatis Splendor (8), gdyż, jak już pokazaliśmy, jest ono fundamentem całej ewangelii Antychrysta. Tak więc co najmniej trzy razy w swoich pismach antypapież Jan Paweł II nauczał, że człowiek musi przyswoić sobie Wcielenie, aby odnaleźć siebie. I po tym, jak po raz pierwszy wypowiada się na ten temat w encyklice Redemptor Hominis, natychmiast potwierdza to, co ma na myśli, definiując chrześcijaństwo, jako głębokie zdumienie wobec każdego człowieka, potwierdzając, że to uwielbienie każdego człowieka płynie bezpośrednio z faktu Wcielenia. 4. Ewangelia jest Dobrą Nowiną o człowieku. Antypapież Jan Paweł II zdefiniował Ewangelię jako głębokie zdumienie wobec każdego człowieka zarówno w swojej pierwszej encyklice, jak i wiele razy potem. Lecz antypapież Jan Paweł II zdefiniował również Ewangelię jako Dobrą Nowinę Jezusa Chrystusa. Zdefiniował ją w dwojaki sposób, ponieważ jego posłanie głosiło, że każdy człowiek jest Jezusem Chrystusem. Antypapież Jan Paweł II, Przemówienie, 7 marca 1983: „Ewangelia jest osobą: jest Jezusem Chrystusem". Antypapież Jan Paweł II, Homilia, l czerwca 1980: „Ewangelia jest nie tylko przesłaniem, skierowanym do człowieka, lecz jest wielkim Mesjanistycznym przesłaniem o człowieku; jest objawieniem człowiekowi całej prawdy o nim..." Antypapież Jan Paweł II, Redemptoris Missio (# 13): „Chrystus jest 'Dobrą Nowiną'... głosi On 'Dobrą Nowinę' nie tylko przez to, co mówi albo czyni, ale przez to, kim jest". Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 4 czerwca 1997: „Ewangelia, ogłaszając Dobrą Nowinę o Jezusie, głosi również Dobrą Nowinę o człowieku..." Antypapież Jan Paweł II, O wiernych Chrystusowi (7), 30 grudzień 1988: „Żywa Ewangelia w osobie Jezusa Chrystusa jest radosną 'nowiną'". Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 9 maja 1988: "Ewangelia jest Bożym objawieniem... Jest również objawieniem prawdy o człowieku, o jego godności... Nazywamy to Dobrą Nowiną, lub 'dobrymi wieściami'..." Antypapież Jan Paweł II głosił światu, że człowiek i Chrystus są jednym i tym samym oraz, że Ewangelia jest prawdą o Jezusie, i również prawdą o każdym człowieku. Zwłaszcza poniższy cytat jest szczególnie demaskujący. Antypapież Jan Paweł II, Przemówienie do Członków Kongresu USA, 8 stycznia 2001: „W minionych latach mojej duszpasterskiej posługi, a szczególnie w zakończonym właśnie Roku Jubileuszowym, zachęcałem wszystkich, aby zwrócili się do Jezusa i odkryli nowe i głębsze drogi prawdy o człowieku... Widzieć prawdę Chrystusa oznacza doświadczać w głębokim zdumieniu wartości i godności każdego człowieka - to jest Dobrą Nowiną Ewangelii... (por. Redemptor Hominis, rozdz. 10)." Przede wszystkim zauważmy tutaj nawiązanie do Redemptor Hominis, rozdział 10, uczynione przez antypapieża Jana Pawła II. Redemptor Hominis jest tą encykliką, w której Jan Paweł II po raz pierwszy zdefiniował Ewangelię i Chrześcijaństwo jako głębokie zdumienie wobec człowieka. Antypapież Jan Paweł II, Redemptor Hominis (10), 4 marca 1979; „WŁAŚNIE OWO GŁĘBOKIE ZDUMIENIE WOBEC WARTOŚCI I GODNOŚCI CZŁOWIEKA NAZYWA SIĘ EWANGELIĄ, CZYLI DOBRĄ NOWINĄ. NAZYWA SIĘ TEŻ CHRZEŚCIJAŃSTWEM." Po drugie, zaraz przed tym nawiązaniem, antypapież Jan Paweł II mówi, że ujrzeć prawdę o Chrystusie oznacza doświadczyć, z głębokim zdumieniem, wartości i godności człowieka. Innymi słowy, według antypapieża Jana Pawła II, ZOBACZYĆ PRAWDĘ O CHRYSTUSIE OZNACZA DOŚWIADCZYĆ KAŻDEGO CZŁOWIEKA i właśnie to jest Dobrą Nowiną i Ewangelią. Z tego wynika, że każdy człowiek jest Jezusem Chrystusem. 9 10 List do Galatów l, 8-9: „Ale choćbyśmy my, albo anioł z nieba głosił wam ponad to, cośmy wam głosili, niech będzie przeklęty. Jak przedtem mówiliśmy, tak i teraz znowu mówię: jeśliby wam kto opowiadał ewangelię prócz tej, którąście otrzymali, niech będzie przeklęty". 5. Człowiek jest Chrystusem, Synem Boga Żywego. W rozdziale szesnastym Ewangelii według Św. Mateusza zapisano jedno z najważniejszych wydarzeń w historii chrześcijaństwa. „Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?» A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków». Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». W tym dramatycznym momencie historii zbawienia, św. Piotr wyznał prawdę, która jest samym sercem Ewangelii. Wyznał prawdziwie, że Jezus jest Chrystusem (Mesjaszem), Synem Boga Żywego. Antypapież Jan Paweł II również użył tych słów, wypowiedzianych przez św. Piotra o Naszym Władcy, Jezusie Chrystusie, w swojej pierwszej homilii na urzędzie papieskim. Antypapież Jan Paweł II, Pierwsza Homilia na urzędzie papieskim, będąca wiecznym świadectwem początku jego posługi pastoralnej. Niedziela, 22 października 1978: „I „Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego" (Mt 16,16). Te słowa wypowiedział Szymon, syn Jony, w okolicy Cezarei Filipowej... Te słowa są początkiem misji Piotra w historii zbawienia... W dniu dzisiejszym i na tym miejscu trzeba, by na nowo zostały wypowiedziane i wysłuchane te same słowa: ‘Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego'. Tak, Bracia i Siostry, przede wszystkim te słowa... Proszę, posłuchajcie ich jeszcze raz, dzisiaj, na tym świętym miejscu - słów wypowiedzianych przez Szymona Piotra. W tych słowach jest wiara Kościoła. W tych słowach znajduje się nowa prawda, rzeczywiście, ostateczna i definitywna prawda o człowieku: Syn Boga żywego - Ty jesteś Chrys- tus, Syn Boga żywego!'". W swojej pierwszej homilii po wyborze na antypapieża w 1978 roku w tej właśnie mowie, która na zawsze będzie świadectwem początku jego posługi pastoralnej, w niedzielę, 22 października, 1978 roku, antypapież Jan Paweł II ogłosił światu, że CZŁOWIEK jest Chrystusem, Synem Boga Żywego! Powiedział nawet, że jest to „nowa prawda" - a jego zadaniem jest odkryć tę prawdę. Słowa „Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego!" wypowiedziane przez świętego Piotra o Jezusie Chrystusie są słowami, które, według antypapieża Jana Pawła II, opisują prawdę o człowieku. I nie ma w tym żadnego przypadku, że antypapież Jan Paweł II wypowiedział tę deklarację w swojej pierwszej homilii, głoszonej jako antypapież. Jego zadaniem było właśnie głoszenie człowieka zamiast Chrystusa, tak więc już od samego początku wysuwał i promował on tę antychrystową doktrynę. Nie wolno nie doceniać znaczenia tej wypowiedzi. Papież Pius X, E Suprimi apostolatus, 4 październik, 1903: „Chociaż z drugiej strony i według tegoż apostoła, jest to wyróżniająca cecha Antychrysta, kiedy człowiek w swoim nieskończonym zuchwalstwie postawił siebie na miejscu Boga." Wyróżniająca cecha Antychrysta, człowieka na miejscu Boga, była również wyróżniającą cechą [nauczania] antypapieża Jana Pawła II. Jego zadaniem było zastąpienie Ewangelii Jezusa Chrystusa ewangelią o człowieku, jako Chrystusie; jego zadaniem było zastąpienie prawdy o Jezusie Chrystusie prawdą o człowieku. 6. Prawda o człowieku jest taka, że jest on Jezusem Chrystusem. W Pismach antypapieża Jana Pawła II można odnaleźć niezliczone odniesienia do człowieka. Lecz w jego pismach można również odnaleźć niezliczone odniesienia do „prawdy o człowieku" i „całej prawdy o człowieku". Teraz wiemy, co antypapież Jan Paweł II miał ma myśli kiedy nawiązywał do „prawdy o człowieku". Chodziło o to, że prawda o człowieku jest taka, iż jest on Jezusem Chrystusem. Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 17 grudnia 1991: „Drodzy bracia i siostry, popatrzcie na Chrystusa, Prawdę o człowieku...” 11 12 Tutaj antypapież Jan Paweł II wyraźnie mówi do nas, że Chrystus jest Prawdą o człowieku. To oznacza, że prawda o człowieku jest taka, że jest on Jezusem Chrystusem. Antypapież Jan Paweł II, Audiencja Generalna, 22 lutego 1984: „...żeby można było wyzwolić sumienia w pełnej prawdzie o człowieku, który jest Chrystusem..." W 5 wydaniu naszego pisma cytujemy wiele innych wypowiedzi, w których Jan Paweł II wskazuje, czasami w bardzo podstępny sposób, że „prawda o człowieku" jest taka, że jest on Chrystusem. Odsyłamy was do tekstów tych wypowiedzi oraz do filmów video na naszej stronie internetowej (www.mostholyfamily monastery.com), ponieważ musimy iść dalej. 7. I "Słowo stało się ciałem" w każdym człowieku. W Ewangelii według św. Jana 1:14 czytamy o Wcieleniu Syna Bożego: „A Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami". Oto co antypapież Jan Paweł II miał do powiedzenia na temat tych słów: Antypapież Jan Paweł II, Encyklika o Duchu Świętym (50): ,Słowo stało się ciałem'. Wcielenie Boga-Syna oznacza przyjęcie do jedności z Bogiem nie tylko ludzkiej natury, ale - w tej naturze poniekąd wszystkiego, co jest 'ciałem': całej ludzkości, całego widzialnego, materialnego świata..." Tutaj antypapież Jan Paweł II cytuje słowa z Ewangelii wg św. Jana 1:14 i mówi, że wyrażenie 'Słowo, stało się ciałem' oznacza wchłonięcie wszystkiego, co cielesne, całej ludzkości. Oznacza to dosłownie, że Syn Boży stał się ciałem, całą ludzkością. I dlatego antypapież Jan Paweł II mówi następujące słowa: Antypapież Jan Paweł II, Evangelium Vitae (# 104): „Właśnie w 'ciele' każdego człowieka Chrystus nieustannie objawia się i ustanawia komunię z nami, tak, że odrzucenie życia człowieka, dokonywane w różnych formach, jest w istocie odrzuceniem Chrystusa." W tym miejscu antypapież Jan Paweł II potwierdza swoją doktrynę, którą wysunął w Encyklice O Duchu Świętym w życiu Kościoła i świata (50). Ponieważ Słowo stało się ciałem w ludz- kości jako całości, Chrystus w ten sposób objawia się w ciele KAŻDEGO CZŁOWIEKA. Według antypapieża Jana Pawła II, każdy człowiek jest Słowem, które stało się ciałem. Zwróćmy uwagę, że nawet umieszcza on słowo „ciałem" w cudzysłowie, konkretnie wskazując, że każda osoba jest „Słowem, które stało się ciałem" (z Ewangelii wg św. Jana 1:14). 8. Wcielenie jest prawdą o człowieku Antypapież Jan Paweł II, Homilia w Saint Louis, 27 stycznia 1999: „We wcieleniu Bóg objawia się w pełni w Synu...Wcielenie objawia także prawdę o człowieku." Oznacza to, że człowiek jest Wcielonym Słowem. Antypapież Jan Paweł II, Rozważania na Anioł Pański, 4 stycznia 1981: „Przyjście Boga na ziemię, narodzenie Boga w ludzkim ciele, jest przenikającą i olśniewającą prawdą. Jest to droga, na której człowiek ponownie odkrywa samego siebie." Oznacza to, że każdy człowiek odkrywa, iż jest Bogiem w ludzkim ciele. Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 14 grudnia 1999: „Wpatrując się w tajemnicę Wcielonego Słowa ...człowiek odnajduje samego siębie." Tu antypapież Jan Paweł II ewidentnie przyznaje, że wpatrując się w Boga-i-człowieka, człowiek odkrywa samego siebie. 9. Misterium Słowa, które stało się ciałem, jest misterium człowieka. Antypapież Jan Paweł II, Przemówienie, 14 stycznia 1999: „I rzeczywiście misterium człowieka znajduje swoje prawdziwe wyjaśnienie jedynie w misterium Słowa, które stało się ciałem," Antypapież Jan Paweł II powtarzał to stwierdzenie setki razy. Mówił nam, że misterium każdego człowieka znajduje swoje wyjaśnienie jedynie w MISTERIUM Słowa, które stało się ciałem, to znaczy, jedynie w misterium Boga-i-człowieka, ponieważ każdy człowiek jest Bogiem i człowiekiem, zgodnie z doktryną antychrysta, którą Jan Paweł II głosił. Zwróćmy też uwagę, że antypapież Jan Paweł II nie powiedział, że misterium człowieka znajduje swoje wyjaśnienie w nauce Słowa, które stało się ciałem, lecz w misterium Wcielonego Słowa - misterium Samego Boga-i-człowieka - Naszego Władcy Jezusa Chrystusa. 13 14 Antypapież Jan Paweł II, Veritatis Splendor (2), 6 sierpnia 1993: „Tajemnica człowieka wyjaśnia się naprawdę dopiero w tajemnicy Słowa Wcielonego." Antypapież Jan Paweł II, Encyklika Fides Et Ratio (12): «...tajemnica człowieka wyjaśnia się naprawdę dopiero w tajemnicy Słowa Wcielonego». Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 25 października 1991: «w rzeczywistości tajemnica człowieka wyjaśnia się naprawdę dopiero w tajemnicy Słowa Wcielonego». 10. Maria jest Błogosławiona ponieważ wierzyła w Człowieka. W Ewangelii wg św. Łukasza (1:45) Elżbieta mówi do Marii: «Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Zbawcy». W Ewangelii wg św. Łukasza (1:45) czytamy więc, że Elżbieta wychwalała Marię za jej wiarę w Boga. Oto, co antypapież Jan Paweł II powiedział o tym wydarzeniu. Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 31 maja 1980: „Na progu domu Zachariasza, Elżbieta powiedziała do Marii: 'Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła' (Łk 1:45). Uwielbijmy macierzyństwo, ponieważ jest w nim wyrażona wiara w człowieka... WIARA W CZŁOWIEKA JEST KONIECZNOŚCIĄ, od samego początku. BŁOGOSŁAWIONA JESTEŚ, MARIO, KTÓRA UWIERZYŁAŚ." Ewangelia wg św. Łukasza (1:45) mówi nam, że Maria uwierzyła w Zbawcę. W swojej homilii, komentującej ten fragment z Ewangelii antypapież Jan Paweł II przekazuje nam, że Maria wierzyła w człowieka od samego początku. Wyraźnie mówił więc, że Zbawca, w którego uwierzyła Maria, jest każdym człowiekiem. 11. Każdy człowiek jest Chrystusem-Dzieciątkiem zrodzonym w święto Bożego Narodzenia. Tak jak antypapież Jan Paweł II deklarował w swojej pierwszej homilii, że człowiek jest Chrystusem, Synem Boga Żywego, i tak, jak twierdził w swojej pierwszej encyklice, że chrześcijaństwo, Dobra Nowina i Ewangelia są głębokim zdumieniem wobec każdego człowieka, tak samo ów [antypapież] wygłosił przesłanie do świata w swoim pierwszym rozważaniu na Święto Bożego Narodzenia jako antypapież. Antypapież Jan Paweł II, Urbi et Orbi, 25 grudzień 1978: „Zwracam się z tym przesłaniem do każdego człowieka, do człowieka w jego człowieczeństwie. Boże Narodzenie jest świętem człowieka." Definicja Bożego Narodzenia jest następująca: Boże Narodzenie to święto narodzenia Jezusa Chrystusa. Dlaczego w takim razie, słyszymy, że antypapież Jan Paweł II w swoim pierwszym Bożonarodzeniowym przesłaniu, ogłasza wszystkim ludziom, że Boże Narodzenie jest „świętem człowieka"? Dokładnie rzecz biorąc stało się tak z tego powodu, że był on w pełni [antypapieżem], który został postawiony na tym miejscu po to, aby głosić człowieka zamiast Boga. I ów [antypapież] głosił tę samą naukę na każde następne Boże Narodzenie przez wiele kolejnych lat. Antypapież Jan Paweł II, Urbi et Orbi, 25 grudnia 1979: „Boże Narodzenie jest świętem wszystkich dzieci na świecie – wszystkich..." Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 25 grudnia 1993: „Boże Narodzenie jest świętem każdej istoty ludzkiej." Antypapież Jan Paweł II, Urbi et Orbi, 25 grudnia 1978: „Przyjmijcie całą prawdę, dotyczącą człowieka, która została wypowiedziana w noc Wigilijną; przyjmijcie ów wymiar człowieka, który został otwarty dla wszystkich istot ludzkich w tę Świętą Noc". W czasie nocy wigilijnej nie wypowiedziano żadnej prawdy, dotyczącej człowieka. Jedyna prawda, która została wypowiedziana, dotyczyła narodzin Zbawcy: „Dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, nasz Władca.” (Łk 2:11). Jeśli noc Wigilijna wydała na świat „pełnię prawdy dotyczącej człowieka", jak wyraził się antypapież Jan Paweł II, w takim wypadku pełnia prawdy odnośnie człowieka jest taka, że jest on Jezusem Chrystusem. Antypapież Jan Paweł II, Evangelium Vitae (1): ,,...dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, 15 16 Pan" (Łk 2,10-11). Źródłem tej „wielkiej radości" jest oczywiście przyjście na świat Zbawiciela; ale Boże Narodzenie objawiło również głęboki sens każdych ludzkich narodzin." Antypapież Jan Paweł II, Urbi et Orbi, 25 grudnia 1978: „Jeśli tak uroczyście obchodzimy narodziny Jezusa, to dlatego, aby zaświadczyć, że każda ludzka istota jest kimś wyjątkowym i niepowtarzalnym." W tym miejscu antypapież Jan Paweł II przyznaje, że uroczyste świętowanie Bożego Narodzenia odbywa się jedynie po to, być świadkiem każdej istoty ludzkiej. Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 25 grudnia 1985: „Narodziny Zbawiciela są światłością Znaczenia: światłością ponownie odkrytego znaczenia wszystkich rzeczy. A przede wszystkim znaczenia człowieka." W tej wstrząsającej homilii na Boże Narodzenie 1985 roku antypapież Jan Paweł II oznajmił, że Narodzenie Zbawiciela jest znaczeniem człowieka, otwarcie przyznając, że człowiek jest Bogiem-Władcą, który urodził się na Boże Narodzenie. 12. Epifania jest manifestacją człowieka. Słowo „Epifania" oznacza manifestację Boga. Nawet antypapież Jan Paweł II uznawał ten fakt. Antypapież Jan Paweł II, Modlitwa na Anioł Pański, 2 stycznia 1983: „Jak powszechnie wiadomo, Epifania oznacza objawienie się Jezusa ludziom, objawienie się oczekiwanego od wieków Mesjasza..." Ale zwróćmy uwagę na stwierdzenie tego [antypapieża], że każde dziecko jest objawieniem się Boga. Antypapież Jan Paweł II, Modlitwa na Anioł Pański, 11 stycznia 1998: „Każde dziecko, które przychodzi na świat, jest 'objawieniem się' Boga..." Oznacza to, mocą samej tej definicji, że każde dziecko, które przychodzi na świat jest Bogiem. Stwierdzenie to jest zgodne z całością nauczania Jana Pawła II. W Apokalipsie (3:14): nasz Władca, Jezus Chrystus nazywa Siebie „Amen", świadkiem wiernym i prawdziwym. Antypapież Jan Paweł II mówi, że każdy człowiek jest Amen. Antypapież Jan Paweł II, Familiaris Consortio (30), 22 listopada 1981: „Kościół opowiada się za życiem: W KAŻDYM ŻYCIU LUDZKIM umie odkryć wspaniałość owego "Tak", owego "Amen", którym jest sam Chrystus". 13. Człowiek jest Drogą. W rozdziale 14 Ewangelii wg św. Jana, czytamy, co następuje: „Odezwał się do Niego Tomasz: «Władco, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?» Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem Drogą i Prawdą, i Życiem». W jednym z najbardziej uderzających wersetów z Pisma Świętego Jezus Chrystus mówi nam, że On (Jezus) jest Drogą. A co mówi nam na ten temat antypapież Jan Paweł II? Antypapież Jan Paweł II, Przemówienie, 9 lutego 2001: „Istota ludzka jest drogą..." Antypapież Jan Paweł II, Encyklika Laborem Exercens (O pracy ludzkiej) (1), 14 września 1981: „...człowiek jest pierwszą i podstawową drogą Kościoła ...wypada przeto stale wracać na tę drogę..." Antypapież Jan Paweł II, Przemówienie w trakcie pielgrzymki do Polski, 14 czerwca 1999: „Człowiek jest pierwszą i podstawową drogą..." Antypapież Jan Paweł II, Przemówienie, 7 kwietnia 1998: „...człowiek jest pierwszą drogą... " Antypapież Jan Paweł II, 21 czerwca 2002,: „...w encyklice Redemptor Hominis, chciałem powtórzyć, że osoba ludzka jest podstawową i zasadniczą drogą..." Antypapież Jan Paweł II, List do rodzin (1) 2 lutego 1994: „....człowiek jest drogą...." Jezus Chrystus powiedział nam bardzo wyraźnie, że to On (Jezus Chrystus) jest Drogą. Antypapież Jan Paweł II ogłosił, że to człowiek jest Drogą. Powiedział tak mimo faktu, iż Sam Jezus Chrystus jest Drogą, właśnie dlatego że był antypapieżem i głosił człowieka zamiast Chrystusa. I nie ma żadnej wątpliwości, że 17 18 antypapież Jan Paweł II był w pełni świadomy, iż stawiał człowieka na miejsce Boga, gdy głosił, że człowiek jest drogą. Był przecież w pełni świadomy faktu, że Sam Jezus Chrystus jest Drogą. Tak, ten człowiek, który mówił płynnie 14-ma językami, który był najczęściej oglądaną osobą na świecie, który podróżował o wiele więcej, niż jakakolwiek inna osoba w całej historii, i przemawiał do większej ilości ludzi, niż ktokolwiek inny w historii, był w pełni świadom, że Jezus Chrystus jest Drogą. Spójrzmy na poniższe cytaty: Antypapież Jan Paweł II, Catechesi Tradendae (5), 16 października 1979: „To właśnie Jezus jest ''Drogą, Prawdą i Życiem"' (J 14:6)..." Antypapież Jan Paweł II, Catechesi Tradendae (22), 16 października 1979: „... Chrystus, Który jest Drogą..." Antypapież Jan Paweł II, Christifideles Laici (34), 30 grudnia 1988: „Chrystus jest dla was Drogą..." Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 8 kwietnia 2001: „Ponieważ Sam Chrystus jest Drogą..." Antypapież Jan Paweł II doskonale wiedział, że Sam Jezus jest Drogą, i mimo to wciąż powtarzał, że to człowiek jest Drogą. Antypapież Jan Paweł II głosił nam, że nie ma żadnej sprzeczności pomiędzy tymi dwoma stwierdzeniami - że człowiek i Chrystus są zamienni, ponieważ są tym samym. Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 10 grudnia 1989: „...prostujcie drogę Władcy Boga i człowieka, KTÓRA jest drogą Kościoła..." Odnosząc się do tej wstrząsającej homilii, musimy przywołać słowa Świętego Jana Chrzciciela, zawarte w Ewangelii. Święty Jan Chrzciciel głosił przed nadejściem Chrystusa: J 1:23: „Jestem głosem wołającego w pustyni, prostymi czyńcie drogi Boże." Lecz antypapież Jan Paweł II nakazał nam prostować drogę Władcy I CZŁOWIEKA. To, co miał na myśli, jest całkowicie jasne! Miał na myśli to, że człowiek jest Bogiem. Zwróćmy uwagę na ostatnie zdanie w tym wstrząsającym cytacie z antypapieża Jana Pawła II. Nie mówi nam, aby prostować DROGI Boga i człowieka które SĄ drogami Kościoła. Zamiast tego mówi, „prostujcie DROGĘ Boga i człowieka, KTÓRA JEST drogą Kościoła". Według antypapieża Jana Pawła II jest to jedna i ta sama droga. Antypapież Jan Paweł II, List do Rodzin (23): „Obyśmy zawsze byli zdolni do podążania za Tym, który jest 'drogą, prawdą i życiem' (J 14, 6)" Antypapież Jan Paweł II, Redemptor Hominis (13), 4 marca 1979: „Jezus Chrystus jest zasadniczą drogą Kościoła". Antypapież Jan Paweł II, Redemptor Hominis (22): „W tym bowiem (Kościół) rozpoznaje zarazem drogę swego życia codziennego, KTÓRĄ JEST KAŻDY CZŁOWIEK". Zwróćmy ponownie uwagę na jasne przesłanie-wymienność terminów „Jezus Chrystus" i „człowiek", które są jasno widoczne w dwóch cytatach z jednej i tej samej encykliki. 14. Człowiek jest Prawdą. W Ewangelii wg św. Jana (14, 6) nasz Zbawiciel Jezus Chrystus określa się nie tylko jako Droga, ale także jako Prawda. „Ja jestem Drogą, Prawdą..." (J 14, 6) Jezus Chrystus mówi nam, że to On jest Prawdą. Co zaś mówi na ten temat Antypapież Jan Paweł II? Antypapież Jan Paweł II, Veritatis Splendor (84): „«Cóż to jest prawda?» - to pytanie Piłata także dziś nurtuje pełnego niepewności człowieka, który często nie wie, kim jest". W tym miejscu ów [antypapież] mówi nam, że pytanie Piłata „cóż to jest prawda?" nurtuje pełnego niepewności człowieka, który często nie wie, KIM JEST! Antypapież Jan Paweł II usiłuje tutaj otwarcie zaprezentować swoją diaboliczną „ewangelię" piekła przed naszymi oczami. Stara się wprost przed naszymi oczyma wygłosić twierdzenie, że to człowiek jest prawdą - że każdy człowiek jest w rzeczywistości Chrystusem, którego nie potrafił rozpoznać Piłat - i że sam Piłat (gdy nie zdołał dostrzec prawdy, która stała przed nim, prawdy - naszego Zbawiciela Jezusa Chrysusa) - nie potrafił rozpoznać, kim jest człowiek! 19 20 Jednym z głównych tytułów naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa, poza „prawdą" jest „Słowo". J 1,1 -„Na początku było Słowo i Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo". Antypapież Jan Paweł II przyznał ten fakt w swojej Encyklice o Duchu Świętym (36). Antypapież Jan Paweł II, Encyklika Dominum et Vivificantem, o Duchu Świętym (36), 18 maja 1986: „... Słowo, odwieczny Syn". Ale teraz proszę zwrócić uwagę, w jaki sposób antypapież Jan Paweł II, już w następnym rozdziale tej samej encykliki, użył tego tytułu naszego Zbawiciela do określenia człowieka. Antypapież Jan Paweł II, Encyklika o Duchu Świętym (37): „Znajdujemy się tutaj w samym centrum tego, co można nazwać 'anty-Słowem', czyli 'przeciw-Prawdą'. Zostaje bowiem zakłamana prawda o tym, kim jest człowiek..." W Encyklice o Duchu Świętym, 36, antypapież Jan Paweł II powiedział, że Jezus Chrystus jest Słowem, Odwiecznym Synem. Tutaj, w rozdziale 37 tej samej encykliki, antypapież Jan Paweł II mówi, że „anty-Słowo" i „przeciw-prawda" oznaczają zakłamanie prawdy o człowieku - sfałszowanie tego, kim jest człowiek. Logicznie i jasno wynika z tego, że to człowiek jest Słowem, Prawdą, Synem Bożym. 15. Człowiek jest Życiem. W Ewangelii wg św. Jana 14,6, nasz Zbawiciel Jezus Chrystus określa Siebie nie tylko jako Drogę i Prawdę, ale także jako Życie. „Ja jestem Drogą, Prawdą i Życiem...". (J 14,6) Jezus Chrystus mówi tutaj, że to On jest Życiem. Św. Jan Ewangelista potwierdza tę prawdę w swoim Pierwszym Liście, określając naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa jako „Słowo Życia" i „życie wieczne". Pierwszy List Św. Jana, rozdział I -„[To wam oznajmiamy], co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce - bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było u Ojca, a nam zostało objawione". W tym głębokim fragmencie Pisma Świętego Św. Jan utożsamia Jezusa Chrystusa z Życiem Wiecznym, zgodnie ze słowami Samego Zbawiciela. A co mówi na ten temat [antypapież]? A raczej, co jego "ewangelia" mówi na temat tego fragmentu Pisma Świętego, który przed chwilą przytoczyliśmy? (czyli na temat pierwszego rozdziału Pierwszego Listu św. Jana)? Antypapież Jan Paweł II, Evangelium Vitae (30), 25 marca 1995: „Najgłębszy i najpierwotniejszy sens tego rozważania na temat tego, co objawienie mówi nam O ŻYCIU LUDZKIM został wyrażony przez apostoła Jana, który tak pisze na początku swego Pierwszego Listu: „[To wam oznajmiamy], co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce - bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o czym świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było u Ojca, a nam zostało objawione..." Tutaj antypapież Jan Paweł II cytuje słowo w słowo początkowy fragment Listu Św. Jana, w którym św. Jan mówi o tym, że Jezus Chrystus, Słowo Życia, był słyszany i widziany. I mówi nam, że ów fragment, dotyczący naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa w rzeczywistości jest wypowiedzią objawienia na temat LUDZKIEGO ŻYCIA! Antypapież Jan Paweł II nie mógł jeszcze jaśniej wygłosić nauki, że człowiek jest Jezusem Chrystusem! W dodatku antypapież Jan Paweł II dokładnie wiedział, co mówi, gdy ów fragment o Zbawicielu odniósł do człowieka, gdyż 50 rozdziałów dalej, w tej samej encyklice - Evangelium Vitae, antypapież Jan Paweł II ponownie cytuje ten sam fragment Pisma Świętego, ale tym razem we właściwym jego znaczeniu. Antypapież Jan Paweł II Evangelium Vitae (80,1): „To (...), co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce (...) - oznajmiamy wam, (...) abyście i wy mieli współuczestnictwo z nami" (l J l, 1. 3). Jezus jest jedyną Ewangelią: nie możemy mówić ani świadczyć o niczym innym. A więc w jednej i tej samej encyklice antypapież Jan Paweł II zacytował pierwsze słowa Pierwszego Listu Św. J a n a dwukrotnie: za pierwszym razem mówi, że fragment ten dotyczy ludzkiego 21 22 życia, zaś za drugim razem mówi, że dotyczy on Jezusa Chrystusa. Ale, jak to już wykazaliśmy, w nauczaniu [antypapieża] wcale nie ma tutaj sprzeczności. W jego nauczaniu, gdy mowa jest o „życiu wiecznym" - to oznacza to człowieka, zaś gdy mowa jest o człowieku - oznacza to „życie wieczne". 16. Każdy człowiek jest Eucharystią. Antypapież Jan Paweł II, Rozważania na Modlitwie Anioł Pański, 29 maja 1983: „Myśl o Eucharystii była obecna na każdym spotkaniu, nie tylko dlatego, że w Eucharystii zawiera się to, co życie każdego człowieka ma najgłębszego..." Nasz Zbawiciel Jezus Chrystus, Jego Ciało, Krew, Dusza i Bóstwo są zawarte w Eucharystii. Antypapież Jan Paweł II mówi że w Eucharystii zawarte jest to, co życie każdego człowieka ma najgłębszego. Oznacza to jasno i wyraźnie, że każdy człowiek ma Ciało, Krew, Duszę i Bóstwo Chrystusa, gdyż każdy człowiek jest Chrystusem. Antypapież Jan Paweł II, Redemptor Hominis (20): „Eucharystia jest Sakramentem, w którym wyraża się najpełniej nasz nowy byt..." 17. Każdy człowiek jest Ukrzyżowanym Chrystusem. Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 11 czerwca 1982: „Gdy patrzymy na krzyż, widzimy w nim cierpienie człowieka: agonię Chrystusa". Antypapież Jan Paweł II, Przemówienie, 28 marca 1982: „Moja wizyta duszpasterska, w przededniu Wielkiego Tygodnia, staje się w ten sposób rozważaniem na temat 'Pasji Chrystusa' i 'Pasji Człowieka”. Antypapież Jan Paweł II, O znaczeniu cierpienia (20): „Człowiek, odkrywając przez wiarę odkupiającą mękę Chrystusa, odkrywa w niej również własne cierpienia..." Człowiek nie odkrywa swoich własnych cierpień w cierpieniach Chrystusa, gdyż człowiek nie jest Chrystusem. Ale [antypapież] Jan Paweł II uczył inaczej. Antypapież Jan Paweł II, Mowa w Koloseum, 10 kwietnia 1998: „Gdy rozważamy Śmierć Chrystusa na Krzyżu, nasze myśli zwracają się do niezliczonych niesprawiedliwości i cierpień, które są kontynuacją jego agonii w każdej części świata. Myślę o miejscach, w których człowiek jest znieważany..." Gdy rozważamy śmierć Chrystusa na krzyżu, nie myślimy o miejscach, w których człowiek jest znieważany, gdyż człowiek nie jest przecież Ukrzyżowanym Chrystusem. Antypapież Jan Paweł II, Audiencja Generalna, 12 stycznia 1994: „I mimo że św. Paweł przypomina nam, iż 'Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy (Rz 6, 9), śmierć wciąż pozostaje częścią ludzkiej egzystencji. Jesteśmy świadkami procesu śmierci na Bałkanach i, niestety, jego bezsilnymi świadkami. Chrystus nadal umiera wśród tragicznych wydarzeń, dziejących się w tej części świata i to było przedmiotem naszej wspólnej refleksji. Agonia Chrystusa wciąż trwa w tak wielu naszych braciach i siostrach: w mężczyznach, kobietach i dzieciach, w ludziach młodych i starych, w tak wielu chrześcijanach i muzułmanach, w wierzących i niewierzących". Tutaj antypapież Jan Paweł II zaczyna swoją wypowiedź od przyznania, że Chrystus już nigdy nie umrze (Rz 6,9). Potem mówi, że śmierć wciąż pozostaje częścią ludzkiej egzystencji. Wreszcie mówi, że Chrystus wciąż umiera - w chrześcijanach i muzułmanach, w wierzących i niewierzących. Nietrudno prześledzić tutaj ciąg jego rozumowania: chociaż Chrystus już nigdy nie umrze, to jednak człowiek wciąż umiera - i dlatego Chrystus umiera, ponieważ to człowiek jest Chrystusem. W dalszym ciągu wręcz podkreśla, że Chrystus wciąż umiera w muzułmanach i niewierzących, co dodatkowo potwierdza jego naukę: że [każdy] człowiek jest Chrystusem. Antypapież Jan Paweł II, Homilia, l października 1999: „On, Emmanuel, Bóg-z-nami, był krzyżowany w obozach koncentracyjnych i gułagach; znał cierpienie pod bombardowaniem w schronach; cierpiał wszędzie tam, gdzie nieoddzielna godność człowieka, każdej istoty ludzkiej, była poniżona, gnębiona i gwałcona". Termin Emmanuel (Z nami Bóg) jest bardzo szczególny. 23 24 Odnosi się tylko do jednej Osoby. Nasz Zbawiciel Jezus Chrystus jest Emmanuelem (Iz 7,14; Mt l, 23). I nasz Zbawiciel Jezus Chrystus został ukrzyżowany tylko raz za nasze grzechy. Określając każdego człowieka terminem Emmanuel, antypapież Jan Paweł II precyzyjnie wskazywał na to, że każdy człowiek jest Bogiem-z-nami. Jest więc całkowicie oczywiste, że antypapież Jan Paweł II nauczał, iż każdy człowiek jest ukrzyżowanym Chrystusem, Zbawicielem Świata. 18. Człowiek jest prawdziwie Bogiem. Antypapież Jan Paweł II, Ecclesia in America (29): „Modlitwa ...będzie powoli prowadzić [chrześcijan] do osiągnięcia kontemplacyjnej wizji rzeczywistości, która pozwoli... kontemplować Boga w każdej osobie..." Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 10 sierpnia 1985: „Dzisiaj poświęcając waszą katedrę, gorąco pragniemy, by stała się prawdziwą świątynią Boga i człowieka...". Ten cytat dowodzi, że antypapież Jan Paweł II głosił kult człowieka jako Boga, wzywając do przeobrażenia świątyni Boga na świątynię Boga i CZŁOWIEKA. Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 9 sierpnia 1980: „... pierwsza i zasadnicza motywacja każdej organizacji i każdego państwa: szacunek i miłość dla człowieka!" Antypapież Jan Paweł II, Przemówienie, 13 kwietnia 1979: „...sumienie całej ludzkości, które ogłasza człowieka jako główny cel całego postępu". Antypapież Jan Paweł II, Przemówienie do Nauczycieli Akademickich, 9 września 2000: „Każdy z was mógłby powiedzieć, za starożytnym filozofem: 'Szukam człowieka!"'. Antypapież Jan Paweł II, Homilia, l stycznia 1986: „Dla człowieka jest konieczne być pewnym człowieka." Antypapież Jan Pa-weł II, Homilia, 21 czerwca 1986: „Tak! Człowiek! Kościół nie spocznie tak długo, póki człowiek jest zagrożony w swej godności..." Antypapież Jan Paweł II, Przesłanie dla Konferencji n/t Kultury, 10 marca 1986: „...Wschód i Zachód mogłyby zostać połączone tak, aby rozwinąć prawdziwie uniwersalny i humanitarny pogląd na świat oparty na wierze w człowieka". Antypapież Jan Paweł II, Rozważanie na Modlitwie Anioł Pański, 20 kwietnia 1980: „... człowiek jest obrażany i poniżany: człowiek, najwyższe stworzenie Boga, którego nie można, którego nie wolno obrażać". Pamiętajmy, że tak, jak Nestoriusz głosił, iż Jezus Chrystus jest w dwóch osobach: Syn Boży i człowiek o imieniu Jezus, tak samo antypapież Jan Paweł II głosił, iż każdy człowiek jest w dwóch osobach: Syn Boży i zwykły człowiek (nestorianizm zastosowany do każdego człowieka). Dlatego właśnie może on mówić w jednym zdaniu o człowieku jako o stworzeniu Bożym i wskazywać, że człowiek jest Bogiem, którego nie można, którego nie wolno obrażać. 19. Człowiek jest człowiekiem z wysokości. W Ewangelii wg św. Jana (8, 23) czytamy, co następuje: „I (Jezus) powiedział im: wyście z niskości, Jam z wysokości. Wyście z tego świata, a Ja nie jestem z tego świata. Przeto wam powiedziałem, że pomrzecie w grzechach waszych; bo jeśli nie uwierzycie, że Ja Jestem, pomrzecie w grzechu waszym". W tym pełnym głębi wersecie z Ewangelii św. Jana, nasz Zbawiciel mówi o Sobie, że jest z wysokości. Człowieka zaś opisuje jako kogoś będącego z niskości. Pamiętajmy o tym przy lekturze poniższego cytatu z antypapieża Jana Pawła II. Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 30 marca 1982: „Patrząc na siebie, człowiek odkrywa również - jak mówi Chrystus w dialogu z faryzeuszami - co jest 'z niskości' i co jest 'z wysokości'. Człowiek odkrywa w sobie (i jest to ciągłe doświadczenie) człowieka 'z niskości' i człowieka 'z wysokości', nie dwóch ludzi, ale niemalże dwa wymiary tego samego człowieka, człowieka, którym jest każdy z nas: ty, on, ona". Jan Paweł II mówi nam tutaj z szokującą otwartością, że każdy 25 26 człowiek jest człowiekiem z wysokości i człowiekiem z niskości! A przecież w tym fragmencie św. Ewangelii, który komentuje antypapież Jan Paweł II (czyli dialog Chrystusa z faryzeuszami u św. Jana, 8,23), Jezus Siebie określa jako kogoś „z wysokości", a człowieka jako kogoś „z niskości". Nie da się więc w żaden sposób zaprzeczyć temu, iż antypapież Jan Paweł II mówił, że każdy człowiek każdy z nas - jest także Chrystusem, człowiekiem z wysokości, w rozumieniu św. Jana 8, 23! 20. Prawdziwą rzeczywistością człowieka jest to, że jest on Bogiem. Spójrzmy na poniższe cytaty, udowadniające, że Jan Paweł II głosił naukę, skrótowo ujętą w tytule niniejszego rozdziału. Antypapież Jan Paweł II, Evangelium Vitae (36): „Kto nie uznaje Boga ZA BOGA, sprzeniewierza się głębokiemu pojęciu człowieka..." Oznacza to, że najgłębszym znaczeniem człowieka jest to, że jest on Bogiem. Antypapież Jan Paweł II, Przemówienie do ambasadora Francji, 24 października 1998: „Humanizm jest wspólnym ideałem wszystkich Francuzów; głosi on, że nie ma nic piękniejszego i wspanialszego nad człowieka.” Antypapież Jan Paweł II, Urbi et Orbi, 25 grudnia 1985: „Czym jest łaska? Łaska jest, dokładnie rzecz biorąc, objawieniem się Boga. Bożym otwarciem się na człowieka. Bóg, pozostając w niewypowiedzianej pełni swojego Boskiego Bytu, Będąc Jednym i Trzema, otwiera się na człowieka, czyni z Siebie dar dla człowieka, którego jest Stworzycielem i Władcą. Łaską jest Bóg jako „Ojciec nasz". Jest nią Syn Boży i Syn Dziewicy. Jest nią Duch Święty, w czasie swojego działania w sercu ludzkim, z nieskończoną obfitością Jego darów. Łaską jest Emmanuel: Bóg z nami. Bóg pośród nas. Łaską jest Bóg dla nas - poprzez noc betlejemską, Krzyż na Golgocie, poprzez Zmartwychwstanie, Pięćdziesiątnicę, poprzez Kościół-Ciało Chrystusa. Łaską jest również człowiek..." Antypapież Jan Paweł II powiedział nam tutaj, że Bóg jest łaską i że człowiek jest łaską. Antypapież Jan Paweł II, Veritatis Splendor, (58), 6 sierpnia 1993: „Nie sposób przecenić znaczenia tego wewnętrznego dialogu CZŁOWIEKA Z SAMYM SOBĄ. W rzeczywistości jednak jest to dialog człowieka z Bogiem..." W tym miejscu antypapież Jan Paweł II mówi, że dialog człowieka z samym sobą jest dialogiem człowieka z Bogiem. Antypapież Jan Paweł II, Veritatis Splendor (10), 6 sierpnia 1993: „To, kim jest człowiek i co powinien czynić, ujawnia się w momencie, gdy Bóg objawia samego siebie". W tym miejscu antypapież Jan Paweł II mówi do nas w przebiegły sposób, że to, „kim jest człowiek" staje się jasne, skoro tylko Bóg Się objawi, co oznacza, że człowiek jest Samym Bogiem objawionym. Antypapież Jan Paweł II, Encyklika o Duchu Świętym (47), 18 maja 1986: „...rzeczywistość Boga odsłania i rozjaśnia tajemnicę człowieka..." Rzeczywistością Bożą jest to, że Bóg jest! Tymczasem antypapież Jan Paweł II mówi, że tajemnica człowieka ujawniana jest w fakcie, że Bóg jest, co oznacza, że człowiek jest Bogiem. Antypapież Jan Paweł II, Audiencja Generalna, 15 września 1982: „Jerozolima może również stać się miastem człowieka..." Antypapież Jan Paweł II, Przemówienie do Biskupów Rwandy, 17 września 1998: „... ich krew będzie posiewem ewangelicznym... Pomogą wam nie zwątpić w człowieka..." Antypapież Jan Paweł II, Evangelium Vitae (3), 25 marca 1995: „Dlatego też każde zagrożenie godności i życia człowieka głęboko wstrząsa samym sercem Kościoła, dotyka samej istoty jego wiary w odkupieńcze wcielenie Syna Bożego.” W tym miejscu antypapież Jan Paweł II mówi, że każde zagrożenie dla ludzkiej godności dotyka samej istoty jego wiary we Wcielenie. Skąd taki związek? Otóż jeśli każdy człowiek stał się we Wcieleniu Bogiem, jak głosił Jan Paweł II, to każde zagrożenie dla człowieka wpływa na wiarę we Wcielenie. Antypapież Jan Paweł II, Urbi et Orbi, 31 marca 1991: „Niech szacunek dla człowieka będzie totalny... Każda obraza człowieka 27 28 jest obrazą Boga..." Antypapież Jan Paweł II, Światowy Dzień Modlitwy o Pokój (Asyż, Włochy), 24 stycznia 2002: „Obraza istot ludzkich jest, bez wątpienia, obrazą Boga". Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 24 czerwca 1988: „...Bóg pragnie spotkać w człowieku całość stworzenia". Tutaj antypapież Jan Paweł II wskazuje, że w człowieku można odnaleźć całość stworzenia. 21. Człowiek jest Mesjaszem. Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 12 września 1982: „I znaczenie życia ludzkiego, znaczenie, które ma ono w wiecznym planie miłości, nie może być zrozumiane inaczej, jak tylko przez ów 'spór mesjański', który Jezus z Nazaretu prowadził kiedyś z Piotrem i który wciąż prowadzi z każdym człowiekiem i z całą ludzkością. Chrześcijaństwo jest religią 'mesjanistycznego sporu' z ludzkością i dla ludzkości". W tym miejscu antypapież Jan Paweł II mówi, że Piotr i cała ludzkość prowadzili i wciąż prowadzą „spór mesjanistyczny" z Jezusem Chrystusem. Słowo Mesjasz oznacza „Zbawiciel". Dlatego „spór mesjanistyczny" jest sporem pomiędzy zbawicielami! W homilii tej antypapież Jan Paweł II ma na myśli to, że istnieje spór pomiędzy Jezusem Chrystusem i każdym człowiekiem o to, kto jest Zbawicielem! I według [nauczania] antypapieża Jana Pawła II znaczenie życia ludzkiego może być zrozumiane tylko w tym sporze mesjanistycznym, gdyż każdy człowiek jest Mesjaszem. Antypapież Jan Paweł II, Audiencja Generalna (Urbi et Orbi), 25 grudnia 1987, na temat Marii, Matki Bożej: „W niej jest świat, który oczekuje swego Boga. W niej jest stworzenie całkowicie otwarte na swojego Stworzyciela. W niej jest historia każdej istoty ludzkiej w każdym miejscu na ziemi..." Antypapież Jan Paweł II mówi tutaj, że w Matce Bożej jest historia każdej istoty ludzkiej. Ale w Marii był tylko Jezus Chrystus, Syn Boga Żywego. Mówiąc, że każda istota ludzka, z każdego miejsca na ziemi, była w łonie Matki Bożej, antypapież wskazywał, że każda istota ludzka, w każdym miejscu na ziemi, jest Jezusem Chrystusem. 22. Nowa Ewangelizacja. Ewangelia Antychrysta chce nawrócić świat do człowieka, czyniąc wszystko bardziej ludzkim, gdyż - według niej – cała ludzkość jest Chrystusem. Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 15 maja 1982: „Zadaniem edukacji... jest 'humanizacja' człowieka". Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 7 lipca 1980: „Prawdziwym apostołem Ewangelii jest ten, kto jednocześnie humanizuje i ewangelizuje..” Usiłując nawrócić świat do człowieka będącego Chrystusem, ów [antypapież] często w otwarty sposób zrównywał stawanie się coraz bardziej ludzkim ze stawaniem się coraz bardziej boskim; innymi słowy, otwarcie zrównywał upodabnianie się do człowieka z upodabnianiem się do Boga. Antypapież Jan Paweł II, Przemówienie do Słoweńców, 18 maja 1996: „W ten sposób pomożecie zmieniać świat: uczynicie go bardziej ludzkim i przez to - bardziej boskim". Tutaj antypapież Jan Paweł II mówi, że stawanie się coraz bardziej ludzkim jest jednocześnie stawaniem się coraz bardziej boskim, w ten sposób zrównując Boga z człowiekiem. Antypapież Jan Paweł II, Incarnationis mysterium (2): „Kościół otwiera dla wszystkich ludzi perspektywę 'ubóstwienia' i w ten sposób stania się bardziej ludzkimi". Tutaj ponownie antypapież Jan Paweł II otwarcie mówi, że stawanie się coraz bardziej boskim jest jednocześnie stawaniem się coraz bardziej ludzkim, w ten sposób zrównując Boga z człowiekiem. Antypapież Jan Paweł II, Przemówienie do Biskupów Portugalskich, 30 listopada 1999: „W rzeczywistości, przez owo wcielenie, on, Syn Boży, w pewien sposób zjednoczył się z każdym człowiekiem... Chrześcijański sposób życia nie tylko nadaje znaczenie temu, co istnieje, ale również otwiera dla wszystkich ludzi perspektywę 'ubóstwienia' i przez to - stawania się coraz bardziej ludzkimi." W tym miejscu ponownie antypapież Jan Paweł 29 30 II zrównuje ubóstwienie człowieka ze stawaniem się coraz bardziej ludzkim, i ponownie opiera to na fakcie wcielenia. 23. Człowiek musi odkryć, że jest Bogiem. Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 6 marca 1988: „Tak, Bóg jest 'zazdrosny' o ten boski element, który istnieje w człowieku... 'Nie będziesz miał Bogów cudzych przede Mną. Będziesz miłował Boga całym swoim sercem, całym swoim umysłem i z całej swojej siły'. W przeciwnym wypadku ty, człowieku, nie odkryjesz siebie!" Antypapież Jan Paweł II cytuje pierwsze przykazanie, dotyczące czci wobec Boga i mówi, że jeśli nie czcisz Boga, nie odkryjesz samego siebie! Antypapież Jan Paweł II, Rozważania na Modlitwie Anioł Pański, 7 marca 1982: „Jaką wobec tego wartość ma Chrystusowe wezwanie do nawrócenia i wiary w Ewangelię? Jakie znaczenie ma pojednanie z Bogiem i pokuta w nieustannej misji Kościoła? Przede wszystkim wezwanie to skierowane jest do człowieka, do każdego człowieka, żeby mógł się na nowo odnaleźć! Żeby mógł w siebie uwierzyć". Jest to zadziwiające Rozważanie, nawet jak na kogoś, kto całkowicie opanowany jest przez ducha Antychrysta. W przemówieniu tym Jan Paweł II pyta: „Jakie znaczenie ma pojednanie z Bogiem" oraz „Jaka jest wartość nawrócenia i wiary w Ewangelię?". Odpowiada na te pytania stwierdzeniem, że są one przede wszystkim potrzebne człowiekowi, aby odnalazł samego siebie i uwierzył w siebie! Stąd - nawrócenie, wiara w Ewangelię i pojednanie z Bogiem są zrównane z człowiekiem odnajdującym samego siebie i wierzącym w samego siebie. Człowiek jest Bogiem - jest to doktryna Antychrysta. Antypapież Jan Paweł M, Ecclesia in America (67): „...Chrystus, ludzkie oblicze Boga i boskie oblicze człowieka." Antypapież Jan Paweł II, Homilia, 26 lutego 2000: „Objawiając Siebie na Górze i dając swoje Prawo, Bóg objawił człowieka samemu człowiekowi". Otóż to! W tym miejscu Jan Paweł II mówi, że objawiając Siebie na Górze Synaj Bóg objawił człowieka samemu człowiekowi! 24. Różaniec człowieka. Antypapież Jan Paweł II, Dokument na temat Różańca, Październik 2002: „Każdy, kto kontempluje Chrystusa w różnych etapach jego życia nie może nie ujrzeć w nim prawdy o człowieku". Oznacza to, że Chrystus jest prawdą o człowieku. Antypapież Jan Paweł II, Dokument na temat Różańca, październik 2002: „Można powiedzieć, że każda tajemnica Różańca, jeśli uważnie ją rozważyć, wyjaśnia tajemnicę człowieka". 25. Niezgłębione bogactwa Chrystusowe są własnością każdego. Ef 3,8: „Mnie, ze wszystkich świętych najmniejszemu, dana jest ta łaska, żebym głosił poganom niezgłębione bogactwa Chrystusowe". W liście do Efezjan, 3,8, św. Paweł mówi, że została mu dana łaska głoszenia poganom niezgłębionych bogactw Chrystusowych. Św. Paweł miał tu na myśli cechy naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Cechy Chrystusa, jako Syna Bożego, są niedościgłe i niezgłębione. Lecz antypapież Jan Paweł II powiedział nam, że owe niezgłębione bogactwa Chrystusowe są w rzeczywistości własnością każdego człowieka. Antypapież Jan Paweł II, Redemptor Hominis (11), 4 marca 1979: „pomagać ...wszystkim - poznawać „niezgłębione bogactwo Chrystusa" (Ef 3, 8), bo ono jest dla każdego człowieka. Ono jest dobrem każdego człowieka". 26. Każdy człowiek jest Zmartwychwstałym Chrystusem. Antypapież Jan Paweł II, Przemówienie na Międzynarodowe Sympozjum nt. Jana Husa, 17 grudnia 1999: „Rozważając prawdę o człowieku, nieuchronnie zwracamy się ku figurze zmartwychwstałego Chrystusa. On jeden naucza i uosabia w całości prawdę o człowieku..." Antypapież Jan Paweł II nie mógł chyba powiedzieć tego jaśniej. Mówi, że rozważanie prawdy o człowieku oznacza nieuchronne zwrócenie się ku zmartwychwstałemu Chrystusowi. Stąd wynika, że prawda o człowieku jest taka, iż jest on zmartwychwstałym Chrystusem. Antypapież Jan Paweł II, Regina Caeli, 28 kwietnia 2002, na 31 32 temat Chrystusa Zmartwychwstałego: „Jego świetliste oblicze chwały w pełni odsłania nam prawdę o Bogu i prawdę o człowieku” Cytat ten ponownie udowadnia tezę, którą stawialiśmy na przestrzeni całego niniejszego artykułu na temat nauki antypapieża Jana Pawła II. Dowodzi, że antypapież Jan Paweł II był całkowicie opanowany przez ducha Antychrysta, że nie głosił niczego innego, jak tylko doktrynę antychrysta i że jednym z jego głównych celów było zastąpienie prawdy o Chrystusie (najważniejszej prawdy we wszechświecie) - prawdą o człowieku. Antypapież Jan Paweł II, Przemówienie do Misjonarzy Najdrogocenniejszej Krwi, 14 września 2001: „I w momencie wielkanocnym owa radość osiągnęła swoją pełnię, gdy światło Boskiej chwały oświeciło oblicze Zmartwychwstałego Zbawiciela, którego rany na zawsze jaśnieją, jak Słońce. Jest to prawda o tym, kim jesteście, drodzy Bracia..." Bez komentarzy! 27. Antychryst ujawniony. Przeczytajmy jeszcze raz nieomylną, Bożą definicję Antychrysta w Piśmie Świętym: l J 4, 2-3: „Każdy duch, który wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, z Boga jest; a każdy duch, który rozrywa Jezusa, nie jest z Boga i ten jest Antychryst, o którym słyszeliście, że idzie i teraz już jest na świecie." Zwróćmy uwagę, że Antychryst to duch, który był na świecie już w czasach św. Jana. Oznacza to, że Antychryst był w pobliżu już od czasów Chrystusowych. Antychryst to duch, który włada różnymi ludźmi już od czasów Chrystusowych i aż do Jego Powtórnego Przyjścia; lecz przy końcu świata nastąpi nadzwyczajna manifestacja i personifikacja tego ducha - w czasie, albo tuż przed Powtórnym Przyjściem Chrystusa - i będzie to główny znak końca świata. A co Słowo Boże mówi o tym duchu i personifikacji Antychrysta? Mówi, że duch ten rozrywa Jezusa i zaprzecza, że Jezus jest Chrystusem. l J 2, 22: „Kto jest kłamcą, czy nie ten, co przeczy, że Jezus jest Chrystusem? Ten jest Antychrystem, kto zaprzecza Ojca i Syna". Udowodniliśmy, że to właśnie jest wyróżniającą cechą nauczania antypapieża Jana Pawła II: mianowicie to, że Syn Boży przy wcieleniu został rozerwany, rozdzielony i wcielił się w każdego człowieka, czyniąc każdego człowieka Chrystusem. Jest to rozerwanie Jezusa i zaprzeczenie tego, że Jezus jest Chrystusem. Można powiedzieć z pewnością, że antypapież Jan Paweł II był całkowicie owładnięty duchem Antychrysta i że precyzyjnie nauczał doktryny antychrysta. Jan Paweł II był przykładowym nosicielem ducha Antychrysta; działał on przez niego z przerażającą, diabelską precyzją. Zadziwiające jest także to, w jaki sposób został zdefiniowany Antychryst w nowym Katechizmie wydanym przez Jana Pawła II. Antypapież Jan Paweł II, Nowy katechizm Kościoła Katolickiego (675): „Największym oszustwem religijnym jest oszustwo Antychrysta, czyli oszustwo pseudo-mesjanizmu, w którym człowiek uwielbia samego siebie zamiast Boga i Jego Mesjasza, który przyszedł w ciele". Antypapież Jan Paweł II nie mógł w lepszy sposób opisać głoszonej przez siebie doktryny! Bardzo precyzyjnie zostało tu wskazane, że oszustwem Antychrysta jest właśnie fałsz pseudo-mesjanizmu, w którym CZŁOWIEK zastępuje Syna Bożego, który przyszedł w ciele! Ta religia Antychrysta jest nie tylko wyróżniającą cechą nauczania antypapieża Jana Pawła II, ale jest w rzeczywistości praktykowana w liturgii jego kościoła watykańskiego. Również Paweł VI, który podjął próbę uśmiercenia Chrystusa w Nowej Mszy posoborowej i zamienił ją w oszukańczą, niekatolicką służbą, był ponad wszelką wątpliwość reprezentantem pełni Antychrysta w Watykanie - zgodnie z proroctwami Naszej Władczyni z La Sallette. 33 34 Paweł VI i Benedykt XVI - pozostali przedstawiciele Antychrysta w Watykanie. Nasza Władczyni z La Sallette powiedziała w dniu 19 września 1846: „Rzym utraci wiarę i stanie się stolicą Antychrysta... Kościół będzie w stanie upadku". Nowa Msza posoborowego, sfalsyfikowanego kościoła watykańskiego stawia człowieka w miejscu Boga, realizując doktrynę antychrysta - w trakcie liturgii umieszcza twarz kapłana, człowieka, w miejscu oblicza Bożego i kieruje całą modlitwę i cześć w kierunku człowieka, a nie w kierunku Boga. Nowa msza, liturgia fałszywego kościoła katolickiego antypapieża Jana Pawła II jest próbą indoktrynowania mas w duchu bałwochwalstwa i kultu człowieka, dokładnie tak samo, jak nauczał tego ludzi Jan Paweł II w swoich encyklikach i mowach. I chociaż Benedykt XVI jak na razie nie naucza o rozerwaniu Jezusa w takim samym stopniu, jak czynił to Jan Paweł II, to jednak - i jest to wstrząsające - jego nauczanie wypełnia znamiona drugiej definicji antychrysta zawartej w Piśmie Świętym: zaprzecza on, że Jezus jest Mesjaszem, Chrystusem! Benedykt XVI jest przedstawicielem Antychrysta w Watykanie w taki sposób, że jednocześnie zaprzecza Jezusa Chrystusa i przyjmuje Go. Benedykt XVI, Bóg i Świat, 2000: „Oczywiście możliwe jest takie czytanie Starego Testamentu, które nie kieruje go ku Chrystusowi; nie wskazuje on całkowicie niedwuznacznie na Chrystusa. I gdy Żydzi nie mogą w nim ujrzeć wypełnienia obietnic (Starego Testamentu), to nie jest to wcale zła wola z ich strony, ale w rzeczywistości wynika to z niejasności tekstów... Są więc bardzo poważne przyczyny, dla których można zaprzeczyć, że Stary Testament odnosi się do Chrystusa i powiedzieć: 'nie, nie tak tam było powiedziane'. I są również poważne przyczyny, dla których można odnieść go do Chrystusa. Na ten temat właśnie toczy się dyskusja między Żydami i chrześcijanami". Jan Paweł II głosił rozerwanie Jezusa (wypełniało to znamiona pierwszej definicji antychrysta z Pisma Świętego), podczas gdy Benedykt XVI głosi, że On mógł nie być prawdziwym Chrystusem (co wypełnia znamiona drugiej definicji antychrysta)! W ten sposób proroctwo naszej Władczyni zostało wypełnione. Sekta watykańska to antykościół Antychrysta. Została stworzona przez serię [antypapieży], którzy głoszą nową ewangelię, ewangelię szacunku dla fałszywych religii, obojętności religijnej, akceptacji fałszywych bożków Wschodu, akceptacji innych herezji - czego efektem jest duchowo spalona ziemia i miliardy złych owoców. Katolicy powinni wziąć sobie do serca owe prorocze ostrzeżenia, zesłane nam z Niebios. Proroctwa te w jasny sposób przewidziały to, co się dzieje w naszych czasach. Powinniśmy mieć ufność i wiarę w to, że Bóg jest wciąż ze Swoim Kościołem i że będzie tak aż do końca świata, że nie pozwoli na zniszczenie go, bądź na to, by wpadł on w błędy. Zawsze pozostanie reszta katolików, którzy przechowują depozyt wiary i nie idą na kompromis z herezją, nawet w obliczu faktu, że Bóg pozwolił szatanowi, w ramach kary za grzechy ludzkie w naszych czasach, przejąć niezliczone szkoły, seminaria, koledze, uniwersytety, kaplice i budynki, które kiedyś należały do prawdziwego Kościoła Katolickiego. Bóg pozwolił szatanowi przejąć te struktury i zakorzenić je w niekatolickiej, apostatycznej religii, która nie jest katolicka, choć wciąż zachowuje to imię. Musimy się temu sprzeciwić i nie mieć żadnego udziału z tym fałszywym kościołem katolickim, stworzonym przez szatana. Nie możemy mieć udziału w jego fałszywej mszy, fałszywych sakramentach, z jego fałszywymi antypapieżami i „biskupami". Musimy się wzajemnie informować i informować innych o tym, jaką właściwą postawę zająć wobec tych wydarzeń, postawę wyłożoną w niniejszym artykule, opartym na nauczaniu Kościoła Katolickiego. Musimy się starać przywrócić ludzi prawdziwemu Kościołowi Katolickiemu, założonemu przez Jezusa Chrystusa, który nigdy nie może być zniszczony, a który został zredukowany do reszty w tym czasie Wielkiej Apostazji, i do którego musi należeć każdy, kto chce się zbawić. Poza całkowitym odrzuceniem tych herezji, fałszywego soboru i jego antypapieży - cóż jeszcze możemy zrobić w tej sytuacji? 2006, Klasztor św. Rodziny. Nowy York. USA 35 36
