Okolice Klasztoru Shaolin. Część 1

Okolice Klasztoru
Shaolin. Część 1
Sławomir Pawłowski
Gdynia 2013r.
Tekst:
Sławomir Pawłowski
Zdjęcia:
Anita Weber, Grażyna Wawiórko, Aleksandra Wroniszewska, Arnold Szybkowski,
Michał Szwarc, Rafał Becker, Ewa Złotkiewicz, Sławomir Pawłowski
Rok wydania:
2013r.
Miejscowość:
Gdynia
Wydanie w formacie pdf:
Polski Kongres Yongchun Kungfu w Gdańsku
Adres do korespondencji z autorem publikacji:
[email protected]
Strona sieci web:
Polski Kongres Yongchun Kungfu w Gdańsku
www.yongchunquan.eu
2
Fot. 1. Prezentacja shaolin kungfu przed bramą główną klasztoru.
WSTĘP
Klasztor Shaolin niczym ogromny magnes każdego dnia przyciąga do siebie rzesze turystów z całego świata. Są to buddyści, przedstawiciele innych wyznań religijnych, entuzjaści sztuk
walki, praktycy qigong. Każdy z odwiedzających poszukuje w tym szczególnym miejscu czegoś
interesującego dla siebie. Warto więc zauważyć, że prócz bezsprzecznych walorów poznawczych o charakterze kulturowym, religijnym, architektonicznym i historycznym jakie udostępnia
sam klasztor, również w jego okolicy znajduje się wiele interesujących miejsc, godnych polecenia
i uwagi. W czteroczęściowym albumie przedstawiam Czytelnikom pokrótce kilka z nich. Według
kolejności zaprezentuję:
OKOLICE KLASZTORU SHAOLIN - CZĘŚĆ PIERWSZA:
1. „Yugong” - „Pawilon Przodka”.
2. „Jaskinia Da Mo” oraz posąg Bodhidharmy.
3. „Shifang” - „Buddyjska Świątynia Pięciuset Luohanów”.
OKOLICE KLASZTORU SHAOLIN – CZĘŚĆ DRUGA:
1. „Er Zu” -„Buddyjska Świątynia Drugiego Patriarchy”.
2. „Zhong Yue” - Taoistyczna świątynia „Środkowej Góry”.
3. „Long Men” - Skalne sanktuarium buddyjskie „Smocze Wrota”.
3
OKOLICE KLASZTORU SHAOLIN - CZĘŚĆ TRZECIA:
1. „Song Yang” - Akademia Konfucjańska Tradycyjnego Nauczania.
2. „Bai Ma Sy” - „Buddyjska Świątynia Białego Konia”.
3. „Chuzu” - Żeński klasztor buddyjski.
4. „Da Lin”- Cmentarz mnichów klasztoru Shaolin - „Las Pagód”.
OKOLICE KLASZTORU SHAOLIN - CZĘŚĆ CZWARTA:
1. Centrum treningowe klasztoru Shaolin - Shaolin Wushu Gwoon.
2. Centrum Edukacyjne Sztuk i Sportów Walki - „Tagou”.
3. Szkoła mnicha Shi De Hong.
4. Sala pokazów Shaolin Kungfu.
Fot.2. Górzysta okolica klasztoru.
YUGONG PAWILON PRZODKA
Shaoliński „Pawilon Przodka” zbudowany został w odległości zaledwie trzydziestu metrów
od zachodniego muru klasztoru Shaolin na przełomie szczytowego okresu panowania dynastii
Yuan oraz wczesnych lat panowania dynastii Ming.
Pierwotnie nosił on nazwę „Yugong” (co znaczy: Słynny Przodek) dla upamiętnienia postaci słynnego shaolińskiego mnicha Fu Yu. W czasach panowania dynastii Yuan mnich Fu Yu był
przeorem klasztoru Shaolin, przywódcą buddyjskiego odłamu „Caodong”, formalnie przysługiwał
mu tytuł „Wielkiego Mistrza”. Miał on za życia ponad tysiąc uczniów, a wielkim szacunkiem darzył
go nawet sam cesarz Xian Zong, zapraszając do wzięcia udziału w dyskusji na cesarskim dworze na temat spraw państwowych. Cesarz Shizu panujący w latach 1246-1249 nadał mu tytuł
„Błyskotliwego Następcy Buddy”, a następnie oficjalne, tytularne określenie „Dai Si4
kung” (Wielkiego Nauczyciela), który odpowiadał w cesarstwie stanowisku ministerialnemu. W
czasie działań zbrojnych w okresie dynastii Ming budynek „Yugong” popadł w ruinę, jednak w
„czterdziestym piątym roku panowania cesarza Qianlong z dynastii Qing” (w roku 1780) odbudowano go i zamieniono jego dotychczasową nazwę „Yugong” na „Pawilon Przodka Yugong”. Określano go w tamtym czasie także potoczną nazwą jako „Gaigong”. Z upływem lat pawilon zaczął
pełnić funkcję budynku zwyczajowo zamieszkałego przez znamienitych shaolińskich mnichów
oraz miejscem pamięci i kultu mistrza Fu Yu. We wnętrzu budynku znajdują się trzy kamienne
oraz drewniane tablice upamiętniające jego postać, a jedna kamienna tablica usytuowana jest
na zewnątrz budynku, tuż przed jego frontem. Trzy tablice znajdujące się we wnętrzu Pawilonu
Przodka, to tablica „Yugong” ustawiona w celu upamiętnienia postaci mnicha Fu Yu, oddania mu
czci i hołdu. Tablica „Pawilonu Przodka Yugong/Gaigong” upamiętniająca fakt przeprowadzenia
rekonstrukcji budynku oraz tablica wzniesiona w schyłkowym okresie rządów dynastii Yuan, usytuowana w centralnej części budynku. Ponadto przed wejściem do pawilonu w „46 roku cesarza
Qianlong z dynastii Qing” (to jest w roku 1781) ustawiono kamienną stelę z wygrawerowanym na
niej napisem informującym o fakcie przebudowy pawilonu oraz zmiany jego dotychczasowej nazwy z „Yugong” na Pawilon Przodka.
Fot.3. Yugong Pawilon Przodka.
5
Fot.4-5. Pawilon Przodka - widok budynku z boku oraz usytuowany przed wejściem kamienny posąg medytującego mnicha.
Przed rzeźbą ustawiono kamienny stół ze szkatułą oraz cztery siedziska.
Fot.6-7. Pawilon Przodka od frontu, po prawej stronie widoczna jest kamienna tablica. W tle na kolejnym zdjęciu widać mur
otaczający klasztor oraz dachy jego zabudowań.
W celu przybliżenia Czytelnikom postaci mnicha Fu Yu, przedstawiam poniżej niektóre
fakty z jego życia. Otóż od roku 1218 za rządów cesarza Dingzong z dynastii Yuan, mnich Fu Yu
działał jako „Mnich Gubernator” odrestaurowując 237 świątyń buddyjskich. W roku 1242, za rządów cesarza Chengzi z dynastii Yuan, Wan Song - mistrz odłamu buddyzmu Ch’an szkoły
„Caodong” został pierwszym uczniem przeora klasztoru Shaolin - mistrza Fu Yu. W roku 1245
mistrz Fu Yu rozmawiał z cesarzem Kubilajem na temat doktryny buddyzmu nauczanej w klasztorze Shaolin. W roku 1258 odbyła się w Hachihelin debata na temat buddyzmu oraz taoizmu z
udziałem cesarza Kubilaja. Jako główny reprezentant buddystów został na nią zaproszony mnich
Fu Yu, który w debacie zdecydowanie pokonał przedstawicieli taoizmu. Dwa lata później (w
1260r.) mistrz Fu Yu został uhonorowany oficjalnym tytułem „Wielkiego Mistrza Buddyzmu Ch’an
Guangzong Zhengfa”. W tym też roku został mianowany przeorem klasztoru „Dadu Dawanshou” i
pełnił tę funkcję przez następnych 14 lat. W podanym okresie klasztor Shaolin ustanowił swoje
filie w Helin, Yanxin, Changan, Taiyuan oraz Luoyang. W roku 1275 mnich Xueting w napisanej
przez siebie księdze odnotował, że (w tym roku) zmarł Fu Yu. W 1312r., mnichowi Fu Yu został
przyznany pośmiertnie tytuł „Jin Guo Gong”, a przywództwo nad klasztorem Shaolin objął mnich
Pu Jiu. Dodatkowe informacje na temat mnicha Fu Yu można znaleźć w artykule mojego autorstwa pt.: „Tradycyjne Nauczanie Shaolin Kung Fu”, opublikowanym między innymi na stronie
www.shaolinqigong.pl.
6
JASKINIA ORAZ POSĄG
BODHIDHARMY
Fot.8. Głaz z wizerunkiem Bodhidharmy wydobyty ze skalnej ściany Jaskini Da Mo. Jego wysokość wynosi 1 metr, a szerokość
60 cm. Uważa się, że na powierzchni głazu utrwalił się zarys sylwetki siedzącego, brodatego człowieka pogrążonego w medytacji.
7
Jaskinia Bodhidharmy jest naturalnym, geologicznym tworem znajdującym się w górskim
masywie Song Shan, około 10 metrów poniżej szczytu „Wuru”, po południowej stronie skalnego
zbocza. Jaskinia jest stosunkowo nieduża. Ma zaledwie 7 metrów głębokości, i po trzy metry szerokości i wysokości. Zgodnie z historycznymi przekazami uważa się, że hinduski mnich Bodhidharma (Da Mo), twórca buddyzmu Ch’an, zamieszkiwał w niej przez dziewięć lat codziennie medytując w pozycji siedzącej z twarzą zwróconą do ściany. W kontekście powyższego, miejsce to
jest nazwane: „Jaskinią Bodhidharmy”, „Jaskinią Da Mo” albo „Jaskinią Da Mo siedzącego w medytacji z twarzą zwróconą w kierunku ściany.”
Jaskinia od strony południowo zachodniej i nad wejściem ma kształt łukowaty. Przed laty
znajdowały się w niej trzy kamienne posągi. Pośrodku usytuowany był posąg „Siedzącego Da
Mo” a po jego bokach posągi dwóch uczniów. Obecnie znajduje się w niej tylko posąg Da Mo,
zaś w miejscu, w którym Da Mo medytował, znajduje się kamienna tablica z wygrawerowanym
poziomo napisem „Dong Lai Zhao Ji”. Bezpośrednio przed wejściem znajduje się wzniesiona w
1604 roku, wspierana na dwóch kamiennych filarach „Brama Pamięci”. Ma ona wysokość 4 metrów i szerokość 2,2 metra.
Historia zamieszkania Da Mo w jaskini związana jest z opowieścią o tym, jak przed
przybyciem Da Mo do Shaolin, mnich Batuo (ówczesny przeor klasztoru) propagował buddyzm w
doktrynalnej postaci „Małego Wozu” zwanego „Hinayaną”. Gdy Bodhidharma dotarł do bram
klasztoru, nie spodobała mu się ta forma propagowania dharmy w związku z czym rozmówił się z
przeorem. Batuo nie zaakceptował jednak poglądów i sugestii Bodhidharmy, co doprowadziło do
powstania sytuacji patowej i każdy z mnichów pozostał przy swoim zdaniu. Da Mo niezbyt dobrze
posługiwał się językiem chińskim, dlatego też nie był w stanie prowadzić głębszych religijnych
dysput z przeorem. Udał się więc w pobliskie góry i jako mnich pustelnik osiadł w samotni znajdującej się nieopodal klasztoru. Pozostał w niej przez kolejnych dziewięć lat codziennie medytując
w pozycji siedzącej. To działanie Da Mo uznawał za fundamentalną metodę praktyki dharmy
określając ją terminem „medytacja siedząc”.
Obecnie wielu buddystów uważa, że wieloletnia praktyka „medytacji siedząc ze wzrokiem
skierowanym na ścianę” doprowadziła Da Mo do wewnętrznej i duchowej przemiany, umożliwiając osiągnięcie stanu świadomości „Brahmana spoglądającego na ścianę”, tj.: bezosobowej świadomości absolutu posiadającego w pełni cechę wieczności. Shaolińscy mnisi twierdzą, że w czasie kiedy Da Mo zamieszkiwał w jaskini, każdego dnia po zakończeniu medytacji wychodził na
zewnątrz i wykonywał ćwiczenia wzmacniająco-oddechowe. W efekcie tego zwyczaju z czasem
stworzył trzy typy ćwiczeń qigong: „Shaolin Da Mo Luohan Shi Ba Shou”, „Shaolin Da Mo Yi Jin
Jing” oraz „Shaolin Da Mo Xi Sui Jing”. Uważa się, że na podbudowie systemu „Shaolin Da Mo
Luohan Shi Ba Shou” mnisi shaolińscy późniejszych generacji stworzyli system qigong „Shaolin
Ba Duan Jin” oraz styl, metodę walki składającą się z osiemnastu układów ruchowych o nazwie
„Shaolin Luohan Shi Ba Shou”.
W okresie gdy Da Mo zamieszkiwał w jaskini, wielu shaolińskich mnichów oraz zamieszkujących w okolicy ludzi poznało go lepiej, zmieniając swoje nastawienie na pozytywne oraz żywo
się nim interesując. Propagowany przez Da Mo buddyzm „Wielkiego Wozu”, tj.: „Mahayany” (po
chińsku Dasheng) został przez nich krok po kroku zaakceptowany. Po pewnym czasie na powierzchni głazu będącego wówczas częścią ściany dokładnie przed miejscem, w którym przesiadywał Da Mo, utrwalił się zarys jego postaci, chociaż sylwetka widoczna na powierzchni kamienia
przypomina dziś ręczne malowidło farbami. Okoliczni ludzie nadali temu miejscu nazwę „Głaz z
cieniem Da Mo”, a samą jaskinię nazwali „Jaskinią Da Mo”.
Po latach głaz został wydobyty i pierwotnie umieszczony w żeńskim klasztorze „Chuzu”
położonym u podnóża góry. Po jakimś czasie został jednak przeniesiony do „Pawilonu Przechowywania Sutr” na terenie klasztoru Shaolin. W roku 1928 w Shaolin miały miejsce zaciekłe walki
pomiędzy Zhixi, a żołnierzami generała Shi Yousan’a. W ich efekcie generał Shi Yousan podpalił klasztor. Płomienie trawiły budynki przez ponad czterdzieści dni. Spaleniu uległy między innymi: „Pawilon Devajary”, „Pawilon Mahaviro” oraz „Pawilon Przechowywania Sutr”, w którym eksponowany był głaz. Pożar zniszczył wiele cennych pamiątek i rękopisów zgromadzonych w
„Pawilonie Przechowywania Sutr”, a wizerunek „Cienia Da Mo” na powierzchni głazu uległ trwałemu uszkodzeniu. Jego renowacja nastąpiła wiele lat później.
.
8
Niektórzy mnisi w okresie poprzedzającym spalenie obiektów sakralnych, co nastąpiło w roku
1928 przewidzieli taką okoliczność. W związku ze swoimi spostrzeżeniami zapobiegawczo zabezpieczyli i ukryli przed zniszczeniem wiele drogocennych ksiąg i pamiątek zakopując je w tajemnicy w znanym tylko sobie miejscu w okolicznych górach. Dzieła te przeleżały pod ziemią prawie do końca dwudziestego wieku. Jedynie dzięki wiedzy odnośnie miejsca ich ukrycia przekazanej przed śmiercią przez będących wówczas w podeszłym wieku mnichów Shi Su Yun i Shi Su Xi
przeorowi klasztoru - Shi Yong Xin, zostały one odkopane, wydobyte i zabezpieczone. Wśród
nich zachowały się traktaty o klasztornych systemach „Da Mo Qigong”. Niektóre z nich w ostatnich latach zostały opublikowane w niezmienionej historycznej treści przez oficynę wydawniczą
klasztoru Shaolin.
Fot.9. Głaz z wizerunkiem Da Mo jest obecnie przechowywany w „Pawilonie Wenshu” na terenie klasztoru Shaolin w szczelnie
oszklonej gablocie. W pawilonie tym znajduje się także posąg bodhisattwy Wenshu (Manjuśrego), uważanego za najmądrzejszego spośród wszystkich bodhisattwów. Według opisów, Wenshu przejawiał niezwykły talent oratorski, przekonując elokwencją i
trafnymi argumentami w dyskusjach toczonych z bodhisattwami. Zwany jest przez to imieniem Wielkiego Mistrza Mądrości.
9
Warto wspomnieć, że w północnej, tylnej części Pawilonu Wenshu w pobliżu głazu z wizerunkiem
Da Mo widnieje napis w języku chińskim „Głaz z wizerunkiem dharmy siedzącego twarzą w kierunku ściany”. Jak wspomniano, według opowieści wizerunek ten powstał w wyniku padania cienia sylwetki Da Mo na głaz, przed którym codziennie medytował w czasie dziewięcioletniego pobytu w jaskini.
Posąg Bodhidharmy: w 1995 roku na szczycie Wuru wysoko, ponad jaskinią Da Mo zbudowano z marmurowych bloków ogromny posąg przedstawiający pierwszego patriarchę. Liczy on
12 metrów wysokości, a jego podstawa zajmuje 32 metry kwadratowe. Budowę tego monumentu
sfinansowali buddyści z Shenyang. Jeszcze w 1995 roku po obu stronach podstawy posągu
ustawiono dwie marmurowe tablice, z których w roku 2012 wznosiła się tam już tylko jedna. Do
posągu wiedzie ścieżka stanowiąca przedłużenie szlaku prowadzącego do „Jaskini Da Mo”. W
związku z tym, że mająca setki lat ścieżka została na przestrzeni lat poważnie zniszczona, w roku 1984 wybrukowano ją kamieniami zebranymi z północnej strony wzgórza w pobliżu klasztoru
żeńskiego „Chuzu”, zwanego „Świątynią Białego Lotosu” lub zamiennie „Świątynią Ku Czci Założyciela Buddyzmu Ch’an” (to znaczy Da Mo).
Fot.10. Po lewej, krajobraz od strony doliny na
brukowaną ścieżkę prowadzącą do „Jaskini Da
Mo”. W głębi zdjęcia, po
środku porośniętego stoku widoczny jest fragment
kamiennych schodów
prowadzących wprost do
jaskini. Na wierzchołku
góry znajduje się trójkątny zarys wielkiego posągu Bodhidharmy.
10
Fot.11-14. Powyżej, strome schody wiodące do Jaskini Da Mo. Poniżej: w drodze do jaskini można było spotkać adeptów szkoły
„Da Gou” doskonalących swoje umiejętności w shaolin kungfu.
Fot.15-16. Przy ścieżce wiodącej do jaskini ze skalnego zbocza wyrasta drzewo o kształcie głowy jelenia. U dołu po prawej
stronie wielobarwna flora porastająca drogę prowadzącą do górskiego szczytu.
11
Fot.17-18. Zewnętrzna kamienna „Brama Pamięci” wprowadzająca do jaskini Da Mo. U dołu wejście do jaskini pierwszego
patriarchy.
12
Fot.19-21. Wejście do jaskini, widok frontalny. U dołu po lewej stronie buddyjska mniszka zamieszkująca jaskinię, pogrążona w
medytacji. Po prawej stronie znajduje się skromne, prowizoryczne łóżko mniszki, usytuowane w miejscu, w którym zgodnie z
historycznymi przekazami przed wiekami znajdowało się posłanie Bodhidharmy.
13
Fot.22. Za centralną rzeźbą Bodhidharmy widoczne jest ciemniejsze zagłębienie skalne powstałe po wydobyciu ze ściany głazu
przedstawiającego utrwalony wizerunek patriarchy.
14
Fot.23-25. Na tej stronie przedstawiono ogromny posąg Da Mo. Góruje on nad całą okolicą. Wielkość posągu obrazuje poniższe
zdjęcie z autorem siedzącym u jego podstawy.
15
16
Fot.26-29. Na sąsiedniej karcie widnieje jedna z płaskorzeźb, które otaczają cokół Da Mo. Powyżej i u dołu po lewej stronie
widoczna jest kamienna tablica, którą zdobią kunsztowne płaskorzeźby dwóch smoków bawiących się perłą. U dołu po prawej
stronie widoczne są marmurowe płyty, z których zbudowana jest postać siedzącego Bodhidharmy.
17
Na tylnej stronie tablicy wygrawerowano w języku chińskim następujące słowa: „W pierwszym
roku Da Tong, za czasów panowania cesarza Liang Wu z dynastii Nan, (tj.: w 527 r.n.e), Bodhidharma przybył do Jian Ye w Nanjing, a następnie przemierzając środkowe Chiny dotarł do Pięciu
Szczytów góry Song Shan. Tam, pod środkowym szczytem góry odnalazł grotę noszącą wówczas nazwę „Jaskini Ognistego Smoka”. Wierzono, że w jej wnętrzu przebywał ukryty nieśmiertelny, ognisty smok. Na niniejszym postumencie wygrawerowane zostały dwadzieścia cztery buddyjskie wersety z wyraźnie wyrzeźbionymi dwoma smokami po obu stronach jego górnej części.
Chronią one zapisane na nim słowa doktryny buddyjskiej. Gwiazdy, księżyc, barwne chmury, rzeka Yangtse „Żółta Rzeka”, wysokie góry oraz płynąca w dole woda; wszystko to obserwowane z
góry wygląda jak miniaturowy świat.
Druga generacja mnichów z klasztoru Shaolin trwała w świątyni postępując zgodnie z prawem i przykazaniami. Po tym, jak Da Mo zamieszkał w grocie siedząc codziennie przez dziewięć
lat pogrążony w głębokiej medytacji zwrócony twarzą do ściany, ognisty smok opuścił to miejsce i
odleciał w górę do niebios. Da Mo we wnętrzu jaskini doświadczył głębokiego świadomego
oświecenia. Był jak ptak siedzący w transie na czyimś ramieniu nie chwiejąc się. W okresie gdy
zamieszkiwał w jaskini wychodził na zewnątrz, wspinał na gałęzie drzewa, rozciągał ciało i naśladował ruchy małpy, węża i innych zwierząt. Tworząc cały zestaw „Xin Yi Quan” (styl kungfu
„Jedności serca i umysłu”) oraz technikę walki mnichów (dosłownie: luohanów) z wykorzystaniem
kija, stworzył podwaliny „Boksu Shaolin” (Shaolin Quan). Mnich Hui Ke, należący do drugiej generacji mnichów był niezwykle zdeterminowany pragnąc zostać formalnym uczniem Da Mo. Po
nocnej wspinaczce do jaskini ukląkł o świcie w głębokim śniegu tuż przed wejściem i odciął sobie
ramię, aby zademonstrować Bodhidharmie siłę swej woli. Ostatecznie został drugim patriarchą
buddyzmu Ch’an w Chinach. Uważa się, że za czasów dynastii Tang w grocie, po lewej stronie
ukrywał się książę Li Shi Min (późniejszy cesarz Qin), po odbiciu go i oswobodzeniu przez walczących mnichów. Dzięki tej kryjówce, będąc pod ochroną mnichów uniknął pojmania.
Widoczny na zdjęciach, monumentalny posąg Bodhidharmy został ustawiony z woli głównego mnicha klasztoru Shaolin - Shi Yong Xin (obecnie przeora) oraz przeoryszy żeńskiego
klasztoru Chuzu „Klasztoru Ku Czci Twórcy Buddyzmu Ch’an” (Buddyjskiego Klasztoru Białego
Lotosu) - Shi Yong Mei. Prace związane z ustawieniem monumentu wykonał Shi Yan Zhen z
miasta Rizhao w prowincji Shandong. Monument na szczyt góry wnieśli: Yan Zhen, Chang Yuan,
Chang Qing, Chang Jing, Chang Cheng, Chang Fo, Hao Yu oraz Jia Yi. Prace ukończono 25 listopada 2006 roku, tj.: 5 października 2006 roku według kalendarza księżycowego.
Fot.30-32. Panorama
doliny. Widok z tarasu
znajdującego się przed
jaskinią, w której niegdyś zamieszkiwał Da
Mo. Na zdjęciu po lewej
stronie widoczna jest
ścieżka prowadząca
wprost do jaskini.
18
19
SHIFANG BUDDYJSKA ŚWIĄTYNIA
PIĘCIUSET LUOHANÓW
Fot.33. Brama główna Świątyni Pięciuset Luohanów.
Buddyjska „Świątynia Pięciuset Luohanów” zwana również „Świątynią Shifang” usytuowana jest na górskim stoku po przeciwległej stronie naturalnego jaru znajdującego się bezpośrednio
przed klasztorem Shaolin. Została ona ustanowiona w siódmym roku panowania cesarza
Zhengde w czasach panowania dynastii Ming, tj.: w 1512 r., jako miejsce noclegu dla podróżników z całego świata zmierzających do Shaolin. W tym czasie na jej terenie znajdowała się powozownia oraz stajnia dla koni. W części mieszkalnej świątyni przebywały osoby pielgrzymujące,
przybysze z daleka odwiedzający miejsca kultu, religijni wędrowcy oddający cześć Buddzie, hołd
Da Mo, jak również praktycy tradycyjnych sztuk walki. Stąd właśnie pochodziła dawna nazwa
świątyni - tj.: „Buddyjska Świątynia Shifang”. Została ona zniszczona w okresie chaosu wywołanego wojną trwającą u schyłku panowania dynastii Ming. Obecna architektura zabudowań świątynnych jest wynikiem zabiegów budowlano-restauracyjnych, które ostatecznie zakończono w
1993 roku, a oficjalna nazwa „Buddyjska Świątynia Pięciuset Luohanów”, która bywa także zastępowana terminem „Świątynią Pięciuset Luohanów Tang”, pochodzi od zgromadzenia i wyeksponowania w jej korytarzach oraz pomieszczeniach 502 figur luohanów zwróconych twarzami w kierunku „Vairocany”, tj.: „Niebiańskiego Buddy” będącego ucieleśnieniem buddyjskiej koncepcji
pustki. Jego rzeźba jest wystawiona w jednym z pawilonów świątyni. Wszystkie pozostałe rzeźby
tworzą jedną wielką galerię rozmieszczoną w obrębie czterech pawilonów, łączących je korytarzy, „czterech narożników’ oraz „Labiryntu Huilong”. Świątynia jest wysoko ceniona również ze
względu na wspaniałą architekturę tworzących ją budynków oraz walory estetyczne przyległego
ogrodu. Zwiedzanie obiektów świątyni jest obecnie „bezpłatnym gratisem” dla osób posiadających wykupione bilety wstępu, uprawniające je do zwiedzenia klasztoru Shaolin.
20
Fot.34-36. Pomiędzy klasztorem Shaolin, a buddyjską „Świątynią Pięciuset Luohanów” znajduje się naturalny jar, widoczny u
góry po lewej stronie. Płynie nim rzeka o nazwie Shaoxi, w okresie letniej suszy ma ona postać niewielkiego strumienia. Brzegi
jaru łączy na tej trasie kamienny most. Na zdjęciu pod spodem widok na świątynię.
21
Fot.37-43. Po lewej u dołu widać figurę uśmiechniętego Buddy umieszczoną w bramie wejściowej do „Świątyni Pięciuset Luohanów”. Wita ona wchodzących gości. Dalej, wzdłuż ścian świątynnych korytarzy ustawiono setki posągów luohanów, z których
każdy jest inny. Wśród luohanów znajduje się również posąg Bodhidharmy.
22
23
Fot.44-53. Na kolejnych kartach zilustrowano sylwetki różnorodnych postaci buddyjskich luohanów.
24
25
26
27
Fot.54-59. Powyżej kolejne, niepowtarzalne postacie luohanów. U dołu jeden z wielu korytarzy „Świątyni Pięciuset Luohanów”.
Na sąsiedniej karcie figura słonia z trzema parami ciosów. Słoń jest wierzchowcem bogów i królów, symbolizuje pokój i dobrobyt. W buddyzmie mahajanistycznym, którego w Chinach korzenie tkwią w klasztorze Shaolin, słonia sześciociosowego jak i trzygłowego dosiada bodhisattwa Puxian Pusa (Samantabhadra), reprezentujący szczęście. Jego imię tłumaczy się jako „zawsze
dobry” lub „niezmienna dobroć”, co w wielkim skrócie wskazuje na naszą ostateczną naturę.
28
29
Fot.60-62. Rzędy luohanów ustawione wzdłuż korytarzy i w przejściach świątynnych. Na karcie po prawej stronie ogromny posąg jednego z wcieleń Buddy.
30
31
32
Fot.63-66. Na zdjęciach po lewej stronie świątynny ogród urzeka harmonią i pięknem. Powyżej i u dołu widoczna jest architektura zabudowań utrzymanych w klasycznym, chińskim stylu oraz okazały posąg bodhisattwy.
33
Fot.67-69. Po lewej stronie wejście do jednego
ze świątynnych pawilonów. U dołu drzewo rosnące na przyległym dziedzińcu. Na jego gałązkach zawieszone są dziesiątki niewielkich wisiorków z wizerunkiem Buddy. Na sąsiedniej
karcie postać ascetycznego luohana.
34
35
36