BIOLOGIA MEDYCZNA wykład Spermatogonium - spermatocyty pierwszego rzędu - 2 spermatocyty drugiego rzędu - cztery haploidalne spermatydy - cztery haploidalne plemniki Plemniki- główka, część środkowa (wstawka i witka) Plemniki opuszczają kanaliki nasienne w jądrach poprzez system małych kanalików odprowadzających, które uchodzą do systemu większych, krętych przewodów zwanych najądrzem. Koniec dojrzewania plemników i tam są przechowywane. Rozwój- procesy obejmujące zmiany zachodzące w życiu osobniczym od chwili poczęcia aż do śmierci Spermatogeneza- wytwarzanie i dojrzewanie plemników zachodzi w ścianach kanalików nasiennych w jądrach. Wysłane są warstwą niewyspecjalizowanych komórek zwanych spermatogoniami. Z niektórych spermatogoniów powstają dojrzałe plemniki. W trakcie rozwoju zarodkowego i w dzieciństwie spermatogonia dzielą się mitotycznie i w wyniku podziałów zwiększa się ich liczba. W wieku młodzieńczym niektóre spermatogonia kontynuują podziały mitotyczne, a ok. połowa z nich rośnie => i daje początek spermatocytom pierwszego rzędu. Te komórki dzielą się mejotycznie. Spermatogeneza u dorosłego mężczyzny zachodzi w sposób ciągły i każdego dnia wytwarzane są miliony plemników. *W wyniku pierwszego podziału mejotycznego spermatocytów pierwszego rzędu -> 2 spermatocyty drugiego rzędu *Drugi podział mejotyczny z każdego spermatocytu -> 2 spermatydy Haploidalne spermatydy rozwijają się w dojrzałe plemniki. Płynna frakcja nasienia wytwarzana jest w gruczołach pomocniczych (pęcherzyków nasiennych, gruczołu krokowego, gruczołu Coopera = gruczoły opuszkowo-cewkowe, i małych gruczołach w ścianach przewodów nasiennych). Jajniki- rozwój komórki jajowej i wydzielanie hormonów. Położone w pobliżu bocznych ścian jamy miednicy, przymocowane łącznotkankowymi więzadłami do umięśnionych ścian macicy. Oogeneza- proces powstawania komórek jajowych U zarodka żeńskiego w jajnikach powstają setki-tysiące niewyspecjalizowanych, niedojrzałych oogonia. W rozwoju płodowym rosną i rozwijają się w oocyty pierwszego rzędu. U noworodka w stadium profazy pierwszego podziału mejotycznego. Wszystkie oocyty są wytwarzane w trakcie rozwoju zarodkowego. Po urodzeniu brak powstawania oocytów. Oocyty te wchodzą w fazę spoczynku trwającą do osiągnięcia dojrzałości płciowej. Komórka jajowa wraz z otaczającymi ją komórkami tworzy pęcherzyk jajnikowy. Okres dojrzewania: Pod wpływem folikulotropiny (FSH, przedni płat przysadki)- ustala się miesięczny rytm rozwoju kilku pęcherzyków. Podczas wzrostu pęcherzyka w oocycie pierwszego rzędu kończy się faza pierwszego podziału mejotycznego -> powstają dwie różnego rozmiaru komórki mniejsza= ciałko kierunkowe, dalsze jego podziały powstają dwa ciała kierunkowe ulegające ostatecznie dezintegracji większa= oocyt drugiego rzędu, wchodzi w fazę drugiego podziału mejotycznego i zatrzymuje się na etapie metafazy do momentu ewentualnego zapłodnienia Gdy mejoza postępuje dalej, w wyniku drugiego podziału mejotycznego powstaje pojedyncza komórka jajowa i drugie ciałko kierunkowe Ciałka kierunkowe przypuszczalnie służą do usuwania niepotrzebnych chromosomów bez nadmiernej utraty cytoplazmy Oogonium - oocyt pierwszego rzędu - haploidalny oocyt drugiego rzędu (+ 1 haploidalne ciałko kierunkowe) - haploidalna komórka jajowa (+ 1 haploidalne ciałko kierunkowe) Żeński układ rozrodczy produkuje w całym okresie reprodukcyjnym niewiele komórek jajowych i tylko jedna powstaje z każdego oocytu pierwszego rzędu Gdy oocyt rozwija się- od otaczających go komórek pęcherzykowych oddziela go gruba osłonka przejrzysta. Komórki pęcherzykowe mnożą się i rozmiary ich rosną. Komórki pęcherzykowe wydzielają płyn, który wypełnia wolną przestrzeń między nimi. W warstwie tkanki łącznej, która otacza pęcherzyki występują komórki wydzielające sterydowy hormon płciowy estradiol. Dojrzewający pęcherzyk przemieszcza się w kierunku powierzchni jajnika i ostatecznie przybiera wygląd wypełnionego płynem uwypuklenia na wewnętrznej powierzchni jajnika. Każdego miesiąca dojrzewa jeden pęcherzyk (dojrzałe stadium zwane jest pęcherzykiem Graafa). Inne po upływie tygodnia ulegają degeneracji. W trakcie owulacji komórka jajowa (w stadium oocytu drugiego rzędu) uwalniana jest z jajnika do jamy miednicznej. Pozostała w jajniku część pęcherzyka ulega przekształceniu w ciałko żółte, które pełni funkcje gruczołu wydzielniczego. Jeśli nie dochodzi do zapłodnienia, ciałko żółte degeneruje. Zapłodnienie: Zapłodnienie- połączenie się plemnika i komórki jajowej => zygota Przywrócenie podwójnej liczby chromosomów (fuzja haploidalnych komórek) Warunkowanie płci Stymulacja w komórce jajowej reakcje procesu rozwojowego Dojrzała żeńska komórka płciowa, czyli oocyt drugiego rzędu żyje kilkanaście godzin. Do prawidłowo przebiegającego zapłodnienia dochodzi w górnym odcinku jajowodu. W warunkach jakie panują wewnątrz jajowodu oraz macicy plemniki żyją 2-3 dni. W kobiecych drogach rodnych większość plemników ginie, a proces ten ma bardzo istotne znaczenie dla naturalnej selekcji materiału genetycznego. Przeżywają najbardziej żywotne, najsilniejsze plemniki i to one docierają do oocytu drugiego rzędu. Faza bruzdkowania zarodka oraz gastrulacja: Po kariogamii czyli zlaniu się męskiej i żeńskiej komórki rozrodczej, powstała zygota rozpoczyna swoje bruzdkowanie Bruzdkowanie- seria szybkich mitotycznych podziałów zygoty. Komórki nie rosną. Masa powstających komórek nie przekracza masy zygoty. Podczas bruzdkowania nie zwiększa się objętość zygoty. Powstają wówczas podobnych rozmiarów komórki potomne zygoty, blastomery. Efektem jest podział zygoty na szereg małych komórek tworzących podstawowe elementy budulcowe zarodka. Zdolność komórek do poruszania ruchem pełzakowatym, przemieszczaniem sterują białka błonowe. Specyficzne właściwości błon komórkowych umożliwiają wzajemne rozpoznawanie się komórek, co warunkuje ich grupowanie w przyszłe tkanki. Ciągłe bruzdkowanie, czyli podziały na drobne fragmenty pierwotnej zygoty, prowadzi do wytworzenia się moruli- zbitej grudki identycznych z wyglądu komórek. Morula dalej się dzieli. Blastomery przemieszczają się względem siebie. Powstają wolne przestrzenie pomiędzy blastomerami, w których gromadzi się płyn. Powoduje to wytworzenie pęcherzyka tzw blastocysty. Na powierzchni blastocysty jest pojedyncza warstwa komórkowa, czyli trofoblast. Od jego wewnętrznej strony umocowany jest węzeł zarodkowy zwany embrioblastem. Trofoblast uczestniczy później w wytwarzaniu kosmówki Embrioblast przeistacza się w zarodek oraz w inne niż kosmówka błony płodowe. Pierwszy podział mitotyczny -> 2 komórki -> mitoza -> 4 komórki Powtarzający się podział mitotyczny -> wzrost liczby komórek zwanych blastomerami (elementy budulcowe zarodka) Stadium 32 komórkowe = morula Kontynuacja podziałów mitotycznych -> blastula (kilkaset ułożonych peryferycznie komórek blastodermy otaczających wypełnioną płynem jamę blastocelu) ZYGOTA -> bruzdkowanie -> MORULA -> BLASTULA Rozwój prenatalny (płodowy) człowieka trwa ok. 266 dni od poczęcia. 24h po zapłodnieniu- zygota staje się dwukomórkowym zarodkiem Każda komórka dzieli się mitotycznie -> 4 komórki Bruzdkowanie trwa w czasie przemieszczania się jaja wzdłuż jajowodu dzięki ruchom nabłonka migawkowego Zarodek przez 5 do 9 dni wędruje do macicy, w stadium moruli dociera do macicy. Osłonka przejrzysta rozpuszcza się i zarodek obmywany jest płynem odżywczym z gruczołów macicy. 2-3 dni tak zarodek unosi się w macicy. Warstwa zewnętrzna komórek= TROFOBLAST tworzy ostatecznie kosmówkę otaczającą zarodek. Komórki trofoblastu dzielą się intensywnie. Niewielkie skupienie komórek (wewnętrzna masa komórkowa) to węzeł zarodkowy (embrioblast) wrasta do jamy blastocysty i daje początek właściwemu zarodkowi. Tworzy się wielojądrowy synsytiotrofoblast wskutek zanikania granic między komórkami trofoblastu ze strony macicy. Wokoło jamy blastocysty pozostaje cytotrofoblast, czyli błona komórkowa. 7 dnia jajo implantuje się (zagnieżdża, wszczepia) w śluzówce macicy dzięki enzymom trofoblastu (erozja niewielkiej części błony śluzowej). Dopóki nie wytworzy się łożysko zarodek odżywia się wypływającą z nadtrawionych naczyń krwionośnych krwią matki. Zarodek dociera do głębszej warstwy- tkanki naczyniowej i łącznej. Cały dalszy rozwój zachodzi w błonie śluzowej macicy. 9 dnia rozwoju- zakończenie procesu implantacji Od 12 dnia ciąży- zaczynają się tworzyć błony płodowe Rozpoczyna się gastrulacja, czyli faza tworzenia się listków zarodkowych. Powstaje tzw. jama owodni. Komórki, które leżą nad jama owodni tworzą później tarczkę zarodkową, która dalej rozdziela się na dwie różne warstwy- górny epiblast i dolny hipoblast Hipoblast rozrasta się i wyściela od wewnętrznej strony trofoblast. Wytwarza się tzw. pęcherzyk żółtkowy pierwotny. Z epiblastu powstaje ektoderma- zewnętrzna warstwa zarodka i endoderma- wewnętrzna warstwa zarodka. Powstaje też trzeci listek zarodkowy- mezoderma. Między komórkami ekto i endodermy rozwija się mezoderma zarodkowa. Poza zarodkiem rozwija się mezoderma poza zarodkowa. Mezoderma wchodzi pomiędzy trofoblast a ścianę pęcherzyka żółtkowego. Komórki dzielącego się trofoblastu, wyścielone od wewnętrznej strony mezodermą poza zarodkową, tworzą kosmówkę- wewnętrzną błoną płodową. Komórki pochodzące z mezodermy poza zarodkowej tworzą w pewnym miejscu sznur (szypułę) łączący zarodek z powierzchnią trofoblastu. Szypuła przekształca się w pępowinę. Do wnętrza szypuły wrasta mały uchyłek jelita tylnego. Razem tworzą łożysko omoczniowe. W miarę dalszego rozwoju powstałej omoczni, do wnętrza szypuły wrastają 3 naczynia krwionośne. Będą one w przyszłości naczyniami pępowatymi. We fragmencie ogonowym zarodka powstaje pewne zgrubienie, które tworzą komórki epiblastu. Zgrubienie to ciągnie się ku przodowi równolegle do dłuższej osi zarodka. Daje ono obraz tzw. smugi pierwotnej. Przedni koniec smugi pierwotnej rozszerza się przechodząc w węzeł pierwotny (węzeł Hensena) Z węzła Hensena wyrastają ku przodowi skupienia komórek mezodermalnych tworzących lite pasmo, które z kolei tworzy zawiązek struny grzbietowej nazywanej przedłużeniem głowowym. Z komórek ektodermy grzbietowej powstaje płytka nerwowa. Przechodzi ona strukturę rynienki, w dalszej kolejności zamyka się, tworząc w ten sposób cewkę nerwową. Endoderma sklepienia pęcherzyka żółtkowego tworzy podłużną rynienkę jelitową. Zamyka się ona w części środkowej tworząc dzięki temu cewkę jelitową. Ektoderma: Naskórek Włosy, paznokcie Gruczoły potowe Układ nerwowy Komórki czuciowe Narządy zmysłów Soczewki oczne Nabłonek ust, nosa i odbytu Szkliwo zębów Entoderma Nabłonek jelita Nabłonek tchawicy, oskrzeli i płuc Trzustka Wątroba Nabłonek woreczka żółciowego Tarczyca, przytarczyca Pęcherz moczowy Mezoderma Mięśnie gładkie, szkieletowe i sercowe Skóra Tkanka łączna, kostna, chrzęstna Zębina Krew i naczynia krwionośne Nerki Jądra i jajniki ROZWÓJ ZARODKOWY Faza rozwojowa nazywana już rozwojem zarodkowym ma miejsce od początku 4 do końca 8 tygodnia. Komórki różnicują się w różne tkanki. Powstają zawiązki pierwotnych narządów. 2 i 3 tydzień rozwoju- proces gastrulacji. Tworzy się struna grzbietowa, jej rozwój indukuje powstawanie płytki nerwowej. 4 tydzień: powstają zawiązki kończyn oraz nerek. Serce zaczyna swoją pracę (60/min); rozdzielają się przedsionki serca. Z przedniego odcinka cewki jelitowej powstają zawiązki tchawicy oraz zawiązki płuc. Z dalszej części powstają zawiązki wątroby oraz zawiązki trzustki. Wytworzeniu ulegają zawiązki oczu oraz uszu. Tworzą się trzy pierwotne pęcherzyki mózgowe. Powstaje łożysko, w którym kosmki skupiają się w obrębie kosmówki tworząc tarczę. W pępowinie łączącej zarodek z łożyskiem biegną 2 tętnice i jedna żyła. 5 tydzień- formowanie przodomózgowia, śródmózgowia i tyłomózgowia. Wykształcają się dłonie oraz stopy a także płaty płuc. Zaczynają wytwarzać się przegrody przedsionkowo-komorowe w sercu. Wyodrębniają się zarówno tkanka chrzęstna oraz mięśniowa. Powstają zawiązki narządów rozrodczych. 6 tydzień- z rosnącego przodomózgowia wyłaniają się początki półkul mózgowych, serce jest już całkowicie ukształtowanym narządem. Zaczyna wytwarzać się tkanka kostna. W 7 oraz 8 tygodniu ciąży głowa dziecka znacznie zwiększa swoje rozmiary. ROZWÓJ PŁODOWY Etap rozwoju płodowego przebiega od 9 tygodnia do zakończenia ciąży. Formują się wówczas ostatecznie narządy. Płód znacznie zwiększa swoje rozmiary. 9 tydzień- łożysko jest dobrze rozwinięte 12 tydzień- pojawia się na skórze płodu tzw. meszek płodowy. Nerki już pracują. Zarysowują się także zawiązki paznokci. Narządy zewnętrzne są już zróżnicowane na męskie i żeńskie. 16 tydzień- rozwijają się rysy twarzy 19-20 tydzień- powstają włosy na skórze głowy. Słychać wyraźne bicie serca. Ruchy płodu są wyczuwalne przez matkę. 24 tydzień- otwierają się powieki. Widoczne są rzęsy oraz brwi. 40 tydzień- ze skóry znika całkowicie meszek płodowy 4 błony płodowe *Kosmówka- błona surowicza *Omocznia- rola wydalnicza. U człowieka mała i niefunkcjonalna; jej naczynia krwionośne biorą udział w powstawaniu naczyń krwionośnych łączących zarodek z łożyskiem *Woreczek żółtkowy *Owodnia ŁÓŻYSKO Wymiana substancji Narząd wydzielniczy (hormony podtrzymujące ciążę) Rozwija się z kosmówki zarodkowej i błony śluzowej macicy Gdy zarodek rośnie, rejon brzusznej strony (skąd wyrastają fałdy owodni, woreczka żółtkowy i omoczni) staje się mniejszy. Krawędzie fałdów owodni zbliżają się do siebie, obejmują fałdy woreczka żółtkowego i omoczni, tworzą kanał otaczający pozostałe błony= pępowina Woreczek żółtkowy, owodnia, dwie tętnice pępkowe i żyła pępkowa Łożysko składa się z części kosmówkowej (płodowej), z której rozwijają się kosmki i części matczynej (błona śluzowa macicy), w której biegną naczynia włosowate. Krew płodu w naczyniach włosowatych kosmków błony surowiczej kontaktuje się z krwią matki tkance pomiędzy kosmkami. Krążenie matki i krążenie płodu rozdzielone są błoną (dyfuzja lub transport aktywny). Krew matki nie miesza się w łożysku i żadnym innym narządzie z krwią płodu. Hormony łożyska Gonadotropina kosmówkowa (HCG)- wydzielane gdy zapłodnione jajo zagnieżdża się w błonie macicy, progesteron, estrogeny PORÓD: Pod koniec 9 miesiąca zaczyna się poród Istnieją trzy fazy prawidłowo przebiegającego porodu: I- rytmiczne, mocne skurcze mięśni macicy przesuwają płód ku dołowi macicy. Pęka owodnia uwalniając wody płodowe. II- skurcze macicy wspierane kontrolowanymi w dużym stopniu przez rodzącą kobietę skurczami mięśni brzucha, powodując przejście płodu przez pochwę na zewnątrz. Pępowina przestaje dostarczać tlen noworodkowi. Gromadzący się we krwi nowonarodzonego dziecka dwutlenek węgla pobudza do działania ośrodek oddechowy. III- po kilkunastominutowej przerwie, łożysko zostaje wydalone wraz z zbędnymi już błonami płodowymi.