Internet – ogromnych rozmiarów sieć komputerowa, obejmująca zasięgiem cały świat. Składa się z wielkiej liczby komputerów i sieci komputerowych – zarówno lokalnych, jak i o większym zasięgu- połączonych ze sobą w jedną, globalną sieć. Komputery włączone do sieci Internet mogą dzielić znaczne odległości, jest to zatem sieć rozległa. W przeciwieństwie do sieci lokalnej Internetem nikt nie zarządza. Nie ma w tej sieci centralnego serwera nadzorującego jej pracę, któremu podlegają pozostałe komputery. Taki typ sieci nazywa się siecią rozproszoną. W rzeczywistości w Internecie znajduje się nie jeden, lecz bardzo dużo serwerów świadczących usługi innym komputerom. Każdy z użytkowników ma takie same prawa; może udostępniać swoje zasoby, jak również korzystać z tych zasobów, które udostępnione są przez innych. Internet jest dziś największą siecią komputerową na świecie. Jego początki sięgają lat 60. XX wieku. Wtedy to naukowcy pracujący dla przemysłu obronnego USA stworzyli nowy instrument pracy. Była to sieć komputerowa ARPANET pozwalająca na wymianę informacji niezbędnych do przeprowadzenia badań. W 1969 roku ARPANET składała się zaledwie z 4 komputerów połączonych liniami dalekiego zasięgu. Z czasem do sieci przyłączono następne urządzenia i w 1984 roku liczyła ona już ponad 1000 komputerów. Do ARPANET-u zaczęły podłączać się też sieci lokalne. Dzięki temu zaistniała możliwość kontaktu pomiędzy komputerami pracującymi w różnych instytucjach naukowych, znajdujących się w różnych krajach. W 1986 roku Narodowa Fundacja Nauki USA utworzyła sieć nazwaną NSFNet. Miała ona pozwolić na podłączenie większej liczby ośrodków badawczych i zintensyfikowanie narodowej współpracy. Oplatająca Ziemię pajęczyna sieci rosła z roku na rok. Z czasem, oprócz zakładów naukowych, dostęp do nich uzyskali także prywatni użytkownicy. Do Internetu w 1989 roku podłączonych było ponad 100 tyś. Komputerów, z ponad 650 sieci lokalnych. Zaledwie 6 lat później z Internetu korzystało już ponad 20 milionów komputerów. Serwery internetowe są połączone z siecią przez 24h na dobę, dzięki czemu użytkownicy mogą z nich korzystać w każdej chwili. Wśród wielu usług świadczonych przez te serwery jest m.in. Udostępnienie stron WWW, jak również wysyłanie i odbieranie poczty elektronicznej. Serwer internetowy może pełnić różne funkcje: jeden komputer może być jednocześnie np. Serwerem WWW i serwerem poczty elektronicznej. Internet umożliwia również ściąganie udostępnionych plików, np. programów czy tekstów. Są one pomocne w nauce, pracy lub też służą rozrywce. Protokół jest to zbiór konwencji określających sposób przesyłania danych, między różnymi programami. Internet używa protokołu o nazwie TCP/IP (Transmission Control Protocol/Internet Protocol). Jednak TCP/IP nie jest obecnie jedynym protokołem umożliwiającym łączenie między sobą wielu różnych typów sieci. Z Internetem łączą się poprzez bramy również systemy, w których korzysta się z innych protokołów. Adres IP, adres protokołu IP. Cztery bajty określające komputer w Internecie. Każdy podłączony do sieci komputer musi mieć unikalny i niezmienny adres IP. Adres ten zapisuje się jako cztery liczby z zakresu 0 do 255 oddzielone kropkami, np. 212.77.100.101 (każda liczba oznacza jeden bajt). Użytkownik sieci nie musi pamiętać takiego adresu, dzięki systemowi DNS (z języka angielskiego Domain Name Server). Protokół TCP (Transmission Control Protocol) jest protokołem transportowym wchodzącym w skład stosu TCP/IP oferującym niezawodną, zorientowaną na połączenie usługę transportową między dwoma komputerami. Taka komunikacja nazywana jest emisją pojedynczą (unicast). W komunikacji zorientowanej na połączenie, zanim komputery rozpoczną wymianę danych, musi być nawiązana sesja. Po nawiązaniu sesji, dane są przesyłane jedynie przez takie pojedyncze połączenie. Komunikacja zorientowana na połączenie oznacza również niezawodną komunikację, ponieważ gwarantuje dostarczenie danych do miejsca przeznaczenia. Na komputerze źródłowym, TCP dzieli dane na wysyłane pakiety. Na komputerze docelowym, TCP składa pakiety, w celu odtworzenia danych. Wymiana danych za pomocą protokołu TCP Protokół TCP, w celu zwiększenia wydajności wysyła pakiety w grupach. Przypisuje numer do każdego pakietu i dzięki potwierdzeniu odbioru, sprawdza, czy komputer docelowy odebrał grupę pakietów. Jeśli komputer docelowy, w określonym przedziale czasu nie potwierdził odebrania każdej wysłanej grupy pakietów, komputer źródłowy ponownie wysyła dane. Najbardziej ogólny podział sieci komputerowych odbywa się na podstawie rozmiaru sieci: LAN (Local Area Network) - sieć lokalna, najczęściej obejmuje jedno przedsiębiorstwo i łączy użytkowników zgromadzonych na niewielkim obszarze (kilka budynków), wykonana w jednej technologii (np.: Ethernet) MAN (Metropolitan Area Network) - sieć miejska, łączy oddzielne sieci LAN na przestrzeni jednego miasta. Przykładowo sieć Lodman. WAN (Wide Area Network) - sieć rozległa łącząca ze sobą sieci MAN na terenie jednego kraju. Przykładowo sieć Pol34. Największym, a zarazem najłatwiej dostępnym w Internecie zbiorem informacji pochodzących z całego świata jest sieć WORLD WIDE WEB (Światowa pajęczyna) , określana w skrócie WWW. Informacje te zgromadzone są w dokumentach nazywanych stronami WWW. Zawierają one liczne multimedialne elementy: oprócz tekstów umieszczone są na nich rysunki, dźwięki, animacje czy filmy. Elementem wiążącym poszczególne strony są hiperłącza, które umożliwiają dotarcie do innych stron powiązanych tematycznie. Właśnie takie połączenia oplatające całą ziemię tworzą Światową Pajęczynę. Każda strona WWW zapisana jest w Internecie na jakimś serwerze, gdzie mogą zapoznać się z jej zawartością użytkownicy z całego świata. Serwer to specjalny komputer, który oferuje usługi internetowe i udostępnia zasoby innym komputerom. Połączony jest z siecią 24h na dobę. Lokalizację strony w sieci WWW (serwer i miejsce zapisu strony) wskazuje adres strony. Poczta elektroniczna (e-mail). Jest to druga po sieci WWW najpopularniejsza usługa w Internecie. Umożliwia ona przesyłanie informacji między użytkownikami komputerów za pośrednictwem Internetu. Chcąc prowadzić korespondencję elektroniczną trzeba posiadać konto pocztowe. Serwer przydziela nam skrzynkę pocztową i jej identyfikator, czyli adres e-mail. Określa on właściciela skrzynki. Adres składa się z dwóch części oddzielonych znakiem @ pierwsza jest nazwą konta, druga to adres internetowy serwera pocztowego, który obsługuje konto. W Internecie istnieje wiele potencjalnych zagrożeń, na które narażone może być każdy, zwłaszcza dzieci. Do najważniejszych z nich zaliczyć można: ● kontakt z nieodpowiednimi treściami ● narażenie na niebezpieczeństwo w prawdziwym świecie ● różne formy nękania za pośrednictwem Sieci ● złamanie prawa i/lub narażenie na straty finansowe. Opracowała: Beata Szczepaniak