Document

Str.6
gowe, ewentualną laktację. Bardzo ważna jest
obserwacja stanu psychicznego kobiety. Trzeba
zwrócić uwagę na występowanie objawów patologicznych, wskazujących na zaburzenia psychiczne, takich jak; niepokój, zaburzenia emocjonalne,
uczucie pustki i bezużyteczności, bezradność, niechęć do przyjmowania pokarmów, zerwanie więzi
z rodziną, niechęć i podejrzliwość wobec otoczenia, omamy, urojenia, myśli samobójcze. W przypadkach uzasadnionych konieczna jest pomoc
psychologa lub psychiatry. W okresie trwania
żałoby, czyli jednego roku, nie proponuje się
kolejnej ciąży. Przerwany proces żałoby zakłóca ten proces i niesie za sobą negatywne psychologiczne skutki dla kolejnego dziecka i rodziny. Rola położnej wobec rodziców po stracie dziecka nie polega tylko na skutecznym medycznym
postępowaniu diagnostyczno-leczniczym, ale również na udzieleniu odpowiedniego wsparcia informacyjno-emocjonalnego rodzicom. Opiekując się
kobieta nie można nigdy zapomnieć o ojcu dziecka, który również potrzebuje wsparcia informacyjno-emocjonalnego. Ojciec dziecka stanowi podstawowe źródło wsparcia dla kobiety w przypadku
śmierci dziecka.
Wsparcie informacyjne udzielane przez położną
środowiskowo-rodzinną powinno obejmować przekazywanie informacji odnośnie:
- Celowości i przebiega wszelkich badań i kon
sultacji zaleconych przez lekarza; badanie gi
nekologiczne, diagnostyka laboratoryjna, dia
gnostyka obrazowa,
- Możliwości ustalenia przyczyny śmierci dziec
ka, zwłaszcza jeśli stwierdzona przyczyna mo
głaby powodować utratę kolejnych ciąż,
- Kontaktów z istniejącymi grupami wsparcia.
W sparcie emocjonalne udzielane rodzicom
przez położną ma szeroki zakres. W udzielaniu
wsparcia musi być możliwość rozmowy z wysłu
chaniem rodziców odnośnie ich odczuć i przeżyć.
Ważne jest także okazywanie troski, która jako ka
tegoria etyki medycznej, stanowi integralną część
leczenia i pielęgnowania.Rodzice w chwili utraty
dziecka oczekują od personelu medycznego:
Zapewnienia intymności, szczególnie podczas
przekazywania informacji na trudne tematy związane ze stratą dziecka,
- Akceptacji ich reakcji oraz zachowań. Bagate
lizowanie i umniejszanie roli zachowań rodzi
ców może przyczynić się do nasilenia urazu psy
chicznego i niechęci do dalszego rozrodu.
- Ciepła, empatii, gestów zrozumienia i współczu
cia,
BIULETYN OIPiP
- Możliwości porozumienia niewerbalnego. Sama
obecność położnej wpływa na sposób radze
nia sobie ze stratą dziecka.
Bardzo ważna w tym trudnym okresie jest
prawidłowa komunikacja między kobietą po stracie dziecka a położną środowiskową. Położna powinna zdawać sobie sprawę, czego najbardziej potrzebuje pacjentka.
- Kobieta na każdym etapie żałoby potrzebuje:
- Empatycznego słuchania,
- Stworzenia warunków do artykułowania najgłęb
szych przeżyć,
- Zachęcania do ekspresji uczuć,
- Wykazania normalności jej reakcji,
- Podniesienia własnej wartości- podkreślenia, że
w ten sposób, w jaki przeżywa stratę dziecka,
świadczy o tym, że jest dobrą matką,
- Wzmocnienie solidarności rodzinnej poprzez
wspólne przeżywanie utraty dziecka, wzajem
ne komunikowanie sobie swoich przeżyć.
Położna środowiskowo-rodzinna musi wykazać
właściwą postawę, na każdym etapie żałoby pacjentki
i jej rodziny. Empatia, akceptacja, stworzenie warunków i zachęta do werbalizacji uczuć dają szansę
nawiązania trwałego procesu terapeutycznego między położną a matką po stracie dziecka. Trzeba zdawać sobie sprawę, czego nie potrzebuje kobieta
po stracie dziecka. Na pewno nie ułatwi wzajemnego zrozumienia minimalizowanie przeżyć
matki stwierdzeniami „ni c si ę nie stało",
„czasami się tak zdarza" oraz racjonalizowanie zdarzenia „lepiej, że umarło, niż miałoby
cierpieć" lub „urodzi pani następne". Taka
postawa położnej wskazuje, że nie ma ona
pojęcia o tym, jak należy rozmawiać z rodzicami w tym trudnym okresie. Często też rozmowa
z pacjentką, która straciła dziecko, wiąże się z
dyskomfortem dla położnej. Nie umie ona odnaleźć się w sytuacji doradcy, osoby wspomagającej, nie wie jakich słów użyć, co powiedzieć kobiecie. A przecież najważniejsze jest
to, że towarzyszy się drugiej osobie w trudnych
chwilach. Nie muszą to być bardzo profesjonalne, wspierające słowa, często wystarczy być przy
takiej osobie. Opieka położnej środowiskowo-rodzinnej to także przekazywanie wiedzy na temat etapów żałoby, o emocjach, jakie mogą się
pojawić, o tym co mogą przeżywać inni członkowie
rodziny. Bardzo pomocne stają się tu grupy wsparcia, gdzie można porozmawiać z rodzicami o podobnych doświadczeniach. Jeśli to możliwe warto rodziców skontaktować z psychologiem i podać kontakt forów internetowych. Konieczne jest tak-