cz. 2 - Piotr Andryszczak

Bóstwo Chrystusa w Biblii Świadków Jehowy???
(cz. 2)
Ponad 370 tekstów o Bóstwie Chrystusa z Biblii Towarzystwa
Strażnica!!!
W pierwszej części tego artykułu, prócz wprowadzenia do tematu,
przedstawiliśmy 140 tekstów biblijnych dotyczących Bóstwa Chrystusa. Tutaj
będziemy kontynuować przytaczanie kolejnych fragmentów z Biblii
Towarzystwa Strażnica, to znaczy z „Pisma Świętego w Przekładzie Nowego
Świata” (1997). Zobaczymy znów, że i w niej możemy dopatrzeć się Bóstwa
Chrystusa.
Chrystus „Świadek wierny i prawdomówny”
141) Ap 3:14 – „To mówi Amen, świadek wierny i prawdziwy”.
[Bóg w Biblii Świadków Jehowy nazwany jest prawie identycznie: „Niech Jehowa okaże się prawdziwym
i wiernym świadkiem” (Jr 42:5).]
Chrystus „Prawdziwy”
142) Ap 19:11 – „A siedzący na nim, zwany Wiernym i Prawdziwym”.
[Również Boga nazywa Biblia Towarzystwa Strażnica „prawdziwym”: „My zaś wiemy, że Syn Boży
przyszedł i obdarzył nas zdolnością umysłu, żebyśmy mogli poznać prawdziwego” (1J 5:20). Por. „twój
Bóg, jest prawdziwym Bogiem, wiernym Bogiem” (Pwt 7:9).]
143) Ap 3:7 – „To mówi ten, który jest święty, który jest prawdziwy”.
[Por. „Bóg jest prawdziwy” (J 3:33).]
Chrystus „Wierny”
144) Ap 19:11 – „A siedzący na nim, zwany Wiernym i Prawdziwym”.
[Również Boga nazywa Biblia Towarzystwa Strażnica „wiernym”: „Wierny jest Bóg” (1Kor 1:9).]
Chrystus „Święty”
145) Dz 3:14 – „Tak, zaparliście się świętego i prawego”.
[Biblia Świadków Jehowy wielokrotnie nazywa Jezusa „Świętym” lub „świętym” (Mk 1:24, Łk 1:35,
4:34, J 6:69, Dz 4:27, 30). Również Boga nazywa ona „świętym”: „Jehowa Zastępów - to jego macie
uważać za świętego” (Iz 8:13); „Wywyższajcie Jehowę, naszego Boga, i kłaniajcie się u jego podnóżka;
On jest święty” (Ps 99:5).]
146) 1P 3:15 – „Ale w swych sercach uświęcajcie Chrystusa jako Pana”.
[Biblia Tysiąclecia oddała ten werset następująco: „Pana zaś Chrystusa miejcie w sercach za Świętego”.
Wskazała ona, że jest to aluzja do tekstu Iz 8:13, który w Biblii Świadków Jehowy oddany jest bardzo
podobnie: „Jehowa Zastępów - to jego macie uważać za świętego” (Iz 8:13; o „sercu” patrz Iz 29:13, Mt
15:8).]
147) Ap 3:7 – „To mówi ten, który jest święty, który jest prawdziwy”.
Chrystus „Prawy [Sprawiedliwy]”
148) Dz 3:14 – „Tak, zaparliście się świętego i prawego”.
149) Dz 7:52 – „Zabili tych, co zapowiadali przyjście Prawego”.
[Por. „odpowiedz mi, mój Boże prawy” (Ps 4:1).]
150) 1J 2:1 – „Jezusa Chrystusa, prawego”.
[Por. „Bóg prawy” (Iz 45:21).]
Chrystus „nadzorca”
151) 1P 2:25 – „Byliście bowiem jak błądzące owce, teraz jednak wróciliście do pasterza i nadzorcy
waszych dusz”.
[Tekst ten mówi o Jezusie, gdyż w 1P 2:24-25 zawarto aluzję do Iz 53:5-6, gdzie mowa jest o Słudze
Jahwe. Bóg „stróżem” (czyli „nadzorcą”) nazwany jest w Iz 27:3 (w BT), podobnie jak Jezus w 1P 2:25
(w BT). Towarzystwo Strażnica dziś odnosi fragment 1P 2:25 do Boga („Wnikliwe poznawanie Pism”
2006 t. 2, s. 125), chociaż przez dziesiątki lat uważało, że mowa w nim jest o Chrystusie: „Jezus Chrystus
jest tym wielkim Pasterzem trzody Bożej (Żydów 13:20; 1P 2:25)” („Wyzwolenie” 1929 s. 214); „Pan
Jezus jest królewskim Pasterzem i Nadzorcą całej tej organizacji” (Strażnica Nr 15, 1958 s. 12). Pomimo,
że tekstu 1P 2:25 Świadkowie Jehowy nie odnoszą do Jezusa, to jednak nazywają Go w niektórych
publikacjach „Nadzorcą” (patrz Strażnica Nr 13, 1994 s. 25; „Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. 1, s.
500).]
Chrystus „wspomożyciel”
152) J 14:16 – „a ja poproszę Ojca i da wam innego wspomożyciela, aby był z wami na wieki”.
[Jeśli tym „innym wspomożycielem” miał być Duch Święty, to tym poprzednim był Jezus. Również Bóg
jest według Biblii Świadków Jehowy „wspomożycielem”: „Jehowa jest moim wspomożycielem; nie będę
się lękał” (Hbr 13:6).]
153) 1J 2:1 – „Dziateczki moje, piszę to do was, żebyście nie popełniły grzechu. A gdyby jednak ktoś
popełnił grzech, to mamy wspomożyciela u Ojca: Jezusa Chrystusa, prawego”.
Chrystus „Nauczyciel”
154) Mt 23:8 – „bo jeden jest wasz nauczyciel”.
155) J 13:14 – „Jeżeli więc ja, chociaż jestem Panem i Nauczycielem...”.
[Również Bóg jest według Biblii Świadków Jehowy „nauczycielem” lub „Nauczycielem”: „Oto Bóg
działa wzniośle swą mocą; któż jest takim nauczycielem jak on? (Hi 36:22; por. Iz 30:20, 48:17).]
Chrystus „Budowniczy”
156) Mt 16:18 – „na tym masywie skalnym zbuduję mój zbór i bramy Hadesu go nie przemogą”.
[Również Bóg nazwany jest w Biblii Świadków Jehowy „budowniczym”: „Oczywiście każdy dom jest
przez kogoś zbudowany, ale tym, który zbudował wszystko, jest Bóg” (Hbr 3:4).]
157) Hbr 3:3 – „On bowiem jest poczytywany za godnego większej chwały niż Mojżesz, podobnie jak
więcej szacunku niż dom zażywa ten, kto go buduje”.
Chrystus „Wódz”
158) Dn 9:25 – „aż do Mesjasza Wodza”.
159) Mt 23:10 – „bo jeden jest wasz Wódz, Chrystus”.
[Chociaż nie sposób znaleźć w Biblii Świadków Jehowy dla Boga określenia „Wódz”, to jednak w ich
publikacjach jest On tak nazywany: „wielki niebiański Wódz, Bóg Jehowa” (Strażnica Rok CVII [1986]
Nr 3 s. 22).]
Chrystus „Mistrz”
160) Łk 8:24 – „Mistrzu, Mistrzu, giniemy!”.
[Jezus w Biblii Świadków Jehowy jeszcze kilka razy nazwany jest „Mistrzem” (Łk 5:5, 8:45, 9:33, 49,
17:13), ale Boga w niej tak nie określono. Jednak w publikacjach Świadków Jehowy pojawia się takie
nazewnictwo: „Jehowa jest pod tym względem niedoścignionym Mistrzem” („Wspaniały finał
Objawienia bliski!” 1993 s. 308). W przytoczonym fragmencie z Łk 8:24 charakterystyczne jest to, że
wzywany Jezus nie prosi Boga, by ten uspokoił wicher, ale sam dokonuje tego dzieła, swoją Boską mocą,
aż Apostołowie są tym zdziwieni: „Kim on właściwie jest, że rozkazuje nawet wiatrom i wodzie, a są mu
posłuszne?” (Łk 8:25).]
Chrystus „Lekarz”
161) Dz 9:34 – „Eneaszu, uzdrawia cię Jezus Chrystus”.
[Prawie identyczne słowa o Bogu zawiera Biblia Świadków Jehowy: „ja jestem Jehowa, który cię
uzdrawia” (Wj 15:26). Por. aluzje do osoby Jezusa „Lekarza” w Mt 9:12, Mk 2:17, Łk 4:23, 5:31 oraz o
leczeniu w Mt 4:24, 8:16, 12:15, 22, 14:14, 15:30, 19:2, 21:14, Mk 1:34, 3:10, Łk 4:40, 7:21, 9:11.]
Chrystus „uzdrawianie w Jego imię”
162) Dz 3:6 – „W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź!”.
[Również w imię Boga uzdrawiano: „Przyjdzie tu do mnie i stanie, i wezwie imienia Jehowy, swojego
Boga, i pomacha ręką nad tym miejscem, i uleczy trędowatego” (2Krl 5:11).]
Chrystus „Oblubieniec”
163) J 3:29 – „Kto ma oblubienicę, ten jest oblubieńcem. Jednakże gdy przyjaciel oblubieńca stoi i go
słyszy, wielce się raduje z głosu oblubieńca”.
[Również Boga nazywa „oblubieńcem” Biblia Towarzystwa Strażnica: „I radosnym uniesieniem
oblubieńca nad oblubienicą będzie się twój Bóg wielce radował tobą” (Iz 62:5). Por. też o Jezusie
„Oblubieńcu”: Mt 9:15, Mk 2:19-20, Łk 5:34-35, Ap 21:9.]
Chrystus „Małżonek [Mąż]”
164) 2Kor 11:2 – „przyrzekłem was w małżeństwo jednemu mężowi, aby móc was przedstawić
Chrystusowi”.
[Również Boga nazywa „małżonkiem” Biblia Towarzystwa Strażnica: „jest twoim właścicielem, mężem,
na imię ma Jehowa Zastępów” (Iz 54:5; por. Jr 31:32).]
165) Ap 19:7 – „nadeszły zaślubiny Baranka i jego małżonka się przygotowała”.
[Por. też o Jezusie „Małżonku”: Ap 21:2, 9.]
Chrystus „Moc”
166) 1Kor 1:24 – „głosimy Chrystusa - moc Bożą”.
[Również Boga nazywa „mocą” Biblia Towarzystwa Strażnica: „będziecie widzieć Syna Człowieczego
siedzącego po prawicy mocy” (Mt 26:64; por. Mk 14:62).]
Chrystus „prawdziwe światło”
167) J 1:9 – „Prawdziwe światło, które oświetla człowieka każdego pokroju, miało właśnie przyjść na
świat”.
[Również Boga nazywa „światłem” Biblia Towarzystwa Strażnica: „Jehowa moim światłem” (Ps 27:1);
„Jehowa stanie się dla ciebie światłem po czas niezmierzony” (Iz 60:19); „Jehowa moim światłem” (Ps
23:1). Por. też o Jezusie jako „świetle”: Mt 4:16, 17:2, Łk 1:78, 2:32, J 3:19, 8:12, 9:5, 12:35-36, 46, Dz
9:3, 22:6, 9, 26:13.]
Chrystus „słońce”
168) Ml 4:2 – „A wam, bojącym się mego imienia, zaświeci słońce prawości z uzdrowieniem
w swoich skrzydłach”.
[Świadkowie Jehowy utożsamiają wymienione słońce z Jezusem: „Księga Malachiasza 4:2 odnotowuje
następujące słowa Jehowy: »Wam, bojącym się mego imienia, zaświeci słońce prawości z uzdrowieniem
w swoich skrzydłach (...)«. »Słońce prawości« to Jezus Chrystus” (Strażnica Nr 9, 2002 s. 20). Również
Boga nazywa „słońcem” Biblia Towarzystwa Strażnica: „Jehowa Bóg jest słońcem” (Ps 84:11). Por. też o
Jezusie jako „słońcu”: Mt 17:2, Ap 1:16.]
Chrystus „masyw skalny [skała]”
169) 1Kor 10:4 – „Bo pili z duchowego masywu skalnego, który za nimi podążał, a ów masyw skalny
oznaczał Chrystusa”.
[Również Boga nazywa „skałą” Biblia Towarzystwa Strażnica: „On jest moją skałą i mym wybawieniem”
(Ps 62:2; por. Ps 18:2, 95:1). Por. też o Jezusie jako „masywie skalnym”: Rz 9:33, 1P 2:8 (w Biblii
Świadków Jehowy w Iz 8:14, skąd pochodzą słowa w Rz 9:33 i 1P 2:8, występuje termin „skała”, a nie
„masyw skalny”). Zauważmy też słowa: „Czy oprócz mnie istnieje Bóg? Nie, nie ma żadnej Skały. Ja
żadnej nie znam” (Iz 44:8).]
Chrystus „pokojem”
170) Ef 2:14 – „On bowiem jest pokojem naszym”.
[Również Boga nazywa „pokojem” Biblia Towarzystwa Strażnica: „Dlatego Gedeon zbudował tam ołtarz
dla Jehowy i nosi on nazwę Jehowa-Szalom” (Sdz 6:24). Słownik biblijny Świadków Jehowy wyjaśnia
wspomnianą nazwę: „JEHOWA-SZALOM („Jehowa jest pokojem”)” („Wnikliwe poznawanie Pism”
2006 t. 1, s. 924).]
171) Rz 1:7 – „Życzliwość niezasłużona i pokój wam od Boga, naszego Ojca, i od Pana Jezusa
Chrystusa”.
[Od obu osób Bożych otrzymujemy pokój.]
172) Ef 6:23 – „Pokój braciom i miłość z wiarą od Boga, Ojca, i od Pana Jezusa Chrystusa”.
173) Ga 1:3 – „Życzliwość niezasłużona i pokój wam od Boga, naszego Ojca, i od Pana Jezusa
Chrystusa”.
174) 2P 1:2 – „Życzliwość niezasłużona i pokój niech się wam pomnożą dzięki dokładnemu poznaniu
Boga oraz Jezusa, naszego Pana”.
175) 2J 3 – „Będzie z nami życzliwość niezasłużona, miłosierdzie i pokój od Boga, Ojca, i od Jezusa
Chrystusa, Syna Ojca”.
[Patrz też J 14:27, 16:33.]
Chrystus wymieniony przed Bogiem Ojcem
176) J 10:30 – „Ja i Ojciec jedno jesteśmy”.
[Towarzystwo Strażnica na ogół cytuje ten werset by udowadniać, że Jezus nie ma tej samej boskiej
natury co Ojciec, a tylko ma jedność myśli i zamiarów z Bogiem. Tymczasem fragment ten wcale nie
neguje tego, że Ojciec i Syn mają boską naturę. Jednak nam w tym wersecie chodzi o co innego.
Mianowicie o to, że Jezus wymieniony jest tu przed Bogiem Ojcem. Tak jakby powiedział „Ja i Bóg”.
Widzimy z tego, że przez samo to Chrystus zrównał się z Bogiem mówiąc „Ja i Ojciec”. Czy mógłby tak
powiedzieć, gdyby był sam wyłącznie „stworzeniem”, a tylko Ojciec „Stwórcą”, jak nauczają Świadkowie
Jehowy? Ciekawe, że Towarzystwo Strażnica nie komentuje tego wersetu pod tym kątem. Podobną
wypowiedź Jezusa znajdziemy w tej samej księdze: „i wszystko moje jest twoje, a twoje jest moje” (J
17:10).]
177) 2Kor 13:14 – „Niezasłużona życzliwość Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga oraz wspólnota
w duchu świętym niech będą z wami wszystkimi“.
[Również Apostoł Paweł potrafi wymieniać Chrystusa przed Ojcem co widzimy w tym wersecie i
następnych.]
178) Ga 1:1 – „Paweł, apostoł nie od ludzi ani nie przez człowieka, lecz przez Jezusa Chrystusa oraz
Boga, Ojca, który go wskrzesił z martwych”.
[W tym wersecie dodatkowo widzimy, że Apostoł nie został powołany przez człowieka lecz przez kogoś
mającego boską naturę, to znaczy Syna Bożego, który jest Bogiem (J 20:28) i Jego Ojca.]
179) 2Tes 2:16 – „A sam nasz Pan, Jezus Chrystus, oraz Bóg, nasz Ojciec, który nas umiłował i ze
swej życzliwości niezasłużonej dał wiecznotrwałe pocieszenie oraz dobrą nadzieję”.
[Podobną kolejność osób Bożych mamy też w tekstach Łk 9:26, 1Kor 12:5-6, Ef 4:5-6, 2Tm 1:18 1J 2:24,
Ap 14:1; por. J 14:9. Dziwne byłoby to ustawienie osób, gdyby Jezus nie był równym Ojcu pod względem
boskiej natury i chwały.]
Chrystus „dobry”
180) Mk 10:17-18 – „pewien człowiek podbiegł i padłszy przed nim na kolana, zadał mu pytanie:
»Dobry Nauczycielu, co mam czynić, żeby odziedziczyć życie wieczne?« Jezus mu rzekł: »Dlaczego
nazywasz mnie dobrym? Nikt nie jest dobry oprócz jednego, Boga...«”.
[Z tego fragmentu Świadkowie Jehowy wyciągają wniosek, że Jezus nie jest dobry, bo zaprzeczył swej
dobroci. Piszą oni: „Jezus zganił mężczyznę, który nazwał go »Dobrym Nauczycielem«, ponieważ za
wzorzec dobroci nie uważał siebie, lecz swego Ojca (Marka 10:17, 18)” („Prowadzenie rozmów na
podstawie Pism” 2001 s. 123). Niestety według Biblii Towarzystwa Strażnica Chrystus nie zaprzeczył
temu, że jest dobry, tylko zapytał tego człowieka, dlaczego nazywa Go dobrym. Gdyby zaprzeczył, jak
uczą Świadkowie Jehowy, to by nie pozwolił, by ten człowiek „padł przed nim na kolana” (Mk 10:17) i
by nie kazał mu siebie naśladować: „i chodź, bądź moim naśladowcą” (Mk 10:21). Chrystus nakazałby
tylko Boga naśladować i tylko jemu złożyć pokłon (Ap 19:10). W fragmencie tym nie ma nic o „Ojcu”,
jak piszą Świadkowie Jehowy, a mowa jest o „Bogu”. W związku z tym, że Chrystus jest dobrym, jest
również Bogiem (J 20:28), bo dobry jest tylko Bóg. Inni ludzie mówili o Jezusie: „Wszystko uczynił
dobrze” (Mk 7:37), a Apostoł dodał: „a on szedł przez kraj, czyniąc dobro” (Dz 10:38). Inny fragment z
Biblii Świadków Jehowy podaje: „Jedni mówili: »To dobry człowiek«. Drudzy mówili: »Wcale nie, tylko
w błąd wprowadza tłum«” (J 7:12). Trzeba tu dodać, że w oryginalnym tekście nie ma w tym wersecie
słowa „człowiek”, co ukazują oni w swym przekładzie grecko-angielskim: Good he is (The Kingdom
Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Czy Jezus zresztą nie miałby być „dobrym
Nauczycielem” skoro sam o sobie powiedział: „bo jeden jest wasz nauczyciel”. Warto wiedzieć, że
Towarzystwo Strażnica cytowało też inne przekłady biblijne, które tak oto oddawały tekst 1P 2:3:
„Czasami tekst Pism Hebrajskich odnosi się do Jehowy, ale spełnia się na Jezusie Chrystusie, gdyż Bóg
powierzył mu moc i władzę. Na przykład w Psalmie 34:9 znajdujemy zaproszenie: »Skosztujcie
i zobaczcie, że dobry jest Pan [Jehowa, NW]«. Piotr odniósł jednak tę wypowiedź do Pana Jezusa
Chrystusa, mówiąc: »Gdyżeście zakosztowali, iż dobrotliwy jest Pan« (1 Piotra 2:3). Apostoł podaje tutaj
pewną zasadę i wyjaśnia, jak sprawdza się ona również na Jezusie Chrystusie” (Strażnica Nr 11, 1994 s.
30); „Piotr odpowiada: »Jak nowo narodzone niemowlęta pragnijcie duchowego, niesfałszowanego
mleka, abyście dzięki niemu rośli i osiągnęli zbawienie! Wszak ‛doświadczyliście, że dobry jest Pan!’«
(1 Piotra 2:2, 3, B. pozn.)” (Strażnica Rok CI [1980] Nr 23 s. 7).]
Chrystus „życzliwy”
181) 1P 2:3 – „jeśli tylko zakosztowaliście, że Pan jest życzliwy”.
[Chociaż większość przekładów biblijnych ma w tym wersecie słowo „dobry”, „dobrotliwy” czy „słodki”,
to jednak Biblia Świadków Jehowy ma tu termin „życzliwy”. W związku z tym przytaczamy fragment o
Bogu, także z tym określeniem: „będziecie synami Najwyższego, gdyż on jest życzliwy” (Łk 6:35). Por.
Ps 34:8 („Skosztujcie i zobaczcie, że Jehowa jest dobry”).]
Chrystus „prawda”
182) J 14:6 – „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem”.
[Równie Bóg według Biblii Towarzystwa Strażnica jest „prawdą”: „Jehowo, Boże prawdy” (Ps 31:5; por.
Hbr 6:18).]
Chrystus „życie” i Jego dawca
183) J 3:15 – „aby każdy, kto w niego wierzy, miał życie wieczne”.
[Patrz też J 3:16, 36, 5:24, 6:35, 40, 54, 10:28, 17:2-3, 20:31. Por. o Bogu w J 17:3, Rz 6:23, 1J 5:11.]
184) J 10:28 – „I ja daję im życie wieczne”.
185) J 11:25 – „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem”.
186) J 14:6 – „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem”.
187) 1J 5:11 – „jest świadectwo, że Bóg dał nam życie wieczne, a życie to jest w jego Synu”.
188) 1J 5:13 – „Piszę to wam, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne - wy, którzy wierzycie w imię
Syna Boga”.
189) 1J 5:20 – „poprzez jego Syna, Jezusa Chrystusa. To jest prawdziwy Bóg i życie wieczne”.
[Patrz też omówienie Dz 3:15 w Chrystus „Naczelny Pełnomocnik [Dawca, Władca]”.]
Chrystus „droga”
190) J 14:6 – „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem”.
[Równie Bóg według Biblii Towarzystwa Strażnica jest „drogą”: „Jehowa, twój Bóg, powiedział nam,
jaką drogą mamy iść i co mamy czynić” (Jr 42:3).]
191) Hbr 10:20 – „drogę, którą on nam otworzył jako nową i żywą drogę przez zasłonę, to jest swoje
ciało”.
Chrystus „zmartwychwstanie”
192) J 2:19-22 – „Jezus rzekł do nich: »Zburzcie tę świątynię, a ja w trzy dni ją wzniosę«. (...) Ale on
mówił o świątyni swego ciała. Kiedy jednak został wskrzeszony z martwych, jego uczniowie
przypomnieli sobie, że to mawiał”.
[W tym fragmencie widzimy współdziałanie Chrystusa i Boga w zmartwychwstaniu Jezusa. Raz mowa
jest o tym, że mówi On o sobie „ja” wzniosę swe ciało ze śmierci, a później mowa jest o „wskrzeszeniu”
Go domyślnie przez Boga. Chociaż inne przekłady mają tu słowa „gdy zmartwychwstał” (J 2:22, BT).
Towarzystwo Strażnica też kiedyś cytowało podobnie ten fragment: „Apostoł Jan notuje, że zaraz
w pierwszym okresie ich powołania Jezus powiedział do Żydów: »Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech
dniach wzniosę ją na nowo«, po czym dodaje: »On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc
zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które
wyrzekł Jezus«. - Jana 2:19, 21, 22” (Strażnica Rok C [1979] Nr 4 s. 21). Niezależnie od tego Ojciec brał
udział we wskrzeszaniu ciała Jezusa (Dz 2:24, 32, 5:30, Rz 4:24). Poniżej jednak przedstawiamy inne
teksty z Biblii Świadków Jehowy, które ukazują Boską moc Chrystusa dającą Mu możliwość
przechodzenia ze śmierci do życia.]
193) J 5:26 – „Bo jak Ojciec ma życie sam w sobie, tak też dał Synowi, aby miał życie sam w sobie”.
194) J 10:17-18 – „Ojciec miłuje mnie dlatego, że ja daję swą duszę, aby ją znowu otrzymać. Nikt mi
jej nie zabiera, lecz ja daję ją sam z siebie. Mam prawo ją dać i mam prawo ją znowu otrzymać”.
195) J 11:25 – „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem”.
196) Rz 14:9 – „Chrystus bowiem w tym celu umarł i ożył, żeby być Panem zarówno umarłych, jak
i żywych”.
197) Flp 3:10 – „żeby poznać i jego, i moc jego zmartwychwstania”.
198) 2Tm 1:10 – „Chrystusa Jezusa, który zniweczył śmierć, natomiast na życie i nieskażoność rzucił
światło przez dobrą nowinę”.
199) Hbr 7:16 – „który stał się nim nie według prawa przykazania zależnego od ciała, lecz według
mocy życia niezniszczalnego”.
Chrystus „Jego Królestwo”
200) Ef 5:5 – „w królestwie Chrystusa i Boga”.
[W tym fragmencie nie dość że Królestwo należy do obu osób Bożych, to na dodatek Jezus wymieniony
jest przez Apostoła jako pierwszy. O Królestwie Chrystusa mowa jest też w Mt 13:41 (por. Mt 13:43),
16:19, 28, 20:21, Łk 23:42, Kol 1:13, 2Tm 4:1, Hbr 1:8, 2P 1:11.]
201) Ap 11:15 – „Królestwo świata stało się królestwem naszego Pana i jego Chrystusa, i będzie
królował na wieki wieków”.
[W tym fragmencie Królestwo też należy do obu osób Bożych, ale tym razem Bóg wymieniony jest jako
pierwszy. Por. Ap 12:10.]
Chrystus „wieczne panowanie”
202) 2Sm 7:13 – „To on zbuduje dom dla mego imienia, ja zaś utwierdzę tron jego królestwa po czas
niezmierzony”.
203) 2Sm 7:16 – „A twój dom i twoje królestwo okażą się trwałe przed twoim obliczem po czas
niezmierzony; twój tron utwierdzony zostanie po czas niezmierzony”.
204) Ps 21:6-7 – „Czynisz go bowiem wielce błogosławionym na zawsze; rozweselasz go radością
przed twoim obliczem. Bo król pokłada ufność w Jehowie...”.
205) Iz 9:7 – „Obfitości tej władzy książęcej i pokojowi nie będzie końca, na tronie Dawida i nad jego
królestwem, aby je ugruntować oraz wesprzeć sprawiedliwością i prawością odtąd aż po czas
niezmierzony”.
206) Dn 7:14 – „Panowanie jego to panowanie po czas niezmierzony, które nie przeminie, a jego
królestwo nie będzie obrócone wniwecz”.
[Świadkowie Jehowy nie potrafią uzgodnić przytaczanych przez nas wersetów z tekstem 1Kor 15:24,
dlatego ciągle tylko akcentują słowa „przekaże królestwo swemu Bogu i Ojcu”.]
207) Łk 1:33 – „i będzie on królował nad domem Jakuba na wieki, a jego królestwu nie będzie końca”.
208) Ef 5:5 – „w królestwie Chrystusa i Boga”.
209) 1Tm 6:16 – „Jemu niech będzie szacunek i potęga wieczna”.
210) Hbr 1:8 – „w odniesieniu do Syna: „Bóg jest twoim tronem na wieki wieków, a berło twego
królestwa jest berłem prostolinijności...«”.
211) Ap 11:15 – „Królestwo świata stało się królestwem naszego Pana i jego Chrystusa, i będzie
królował na wieki wieków”.
Chrystus „Dziedzic”
212) Hbr 1:2 – „przy końcu tych dni przemówił do nas za pośrednictwem Syna, którego ustanowił
dziedzicem wszystkiego i przez którego uczynił systemy rzeczy”.
[Dziedzic zazwyczaj równy jest temu, po którym dziedziczy cokolwiek. Tym bardziej Chrystus, który jest
„dziedzicem wszystkiego” tego, co posiada Ojciec. Musi więc być On równy Bogu majestatem, aby nad
wszystkim panować. Przecież sam nawet powiedział: „Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Właśnie
dlatego powiedziałem, że otrzymuje z tego, co moje” (J 16:15). Patrz też Ps 2:8, Mk 12:7, Łk 20:14, Rz
8:17.]
Chrystus „Amen”
213) Ap 3:14 – „A do anioła zboru w Laodycei napisz: To mówi Amen”.
[Również Bóg według angielskiej Biblii Towarzystwa Strażnica określony jest terminem „Amen”. W
przypisie Iz 65:16 do słów the God of faith („Boga wiary”) podano: Or, “faithfulness,” by a change of
vowel pointing to read ’e·mun′; Heb., ’a·men′, “Amen; Surely!” (New World Translation of the Holy
Scriptures - With References 1984). W jednej z książek Świadków Jehowy potwierdzono to: „Według
hebrajskiego tekstu masoreckiego w Księdze Izajasza 65:16 powiedziano, iż Jehowa to »Bóg Amen«”
(„Proroctwo Izajasza światłem dla całej ludzkości” 2001 t. II, s. 381); por. „Wnikliwe poznawanie Pism”
2006 t. I, s. 67.]
Chrystus jak Bóg Ojciec
214) J 10:30 – „Ja i Ojciec jedno jesteśmy”.
[Werset ten pokazuje nie tylko jedność myśli i działania osób Bożych, ale i jednakową ich naturę Bożą,
przez co Syn i Ojciec są identyczni, nawet co do wyglądu, co zobaczymy poniżej.]
215) J 10:38 – „Ojciec jest w jedności ze mną, a ja w jedności z Ojcem”.
[W tym wersecie, jak i w J 14:10-11, 20, Towarzystwo Strażnica dodało w swej Biblii słowo „jedność”,
którego nie ma w oryginale greckim. Ten fakt ukazuje dosłowny przekład grecko-angielski wydany przez
tę organizację: that in me the Father and I in the Father (The Kingdom Interlinear Translation of the
Greek Scriptures 1985). Biblia Tysiąclecia oddaje ten fragment następująco: „Ojciec jest we Mnie, a Ja w
Ojcu” (J 10:38). Ukazuje on wzajemne przenikanie się osób Bożych, co potwierdza poniższy tekst J
14:9.]
216) J 12:45 – „a kto mnie widzi, widzi również tego, który mnie posłał”.
217) J 14:9 – „Tyle czasu jestem z wami, a nie poznałeś mnie, Filipie? Kto mnie ujrzał, ujrzał też
Ojca”.
218) J 14:10-11 – „Czy nie wierzysz, że ja jestem w jedności z Ojcem, a Ojciec jest w jedności ze
mną? Tego, co do was mówię, nie mówię sam z siebie; lecz Ojciec, który pozostaje w jedności ze mną,
dokonuje swych dzieł. Wierzcie mi, że ja jestem w jedności z Ojcem, a Ojciec w jedności ze mną”.
[Patrz omówienie J 10:38.]
219) J 14:20 – „W owym dniu będziecie wiedzieć, że ja jestem w jedności z moim Ojcem, a wy
w jedności ze mną, ja zaś w jedności z wami”.
[Patrz omówienie J 10:38.]
220) Kol 1:15 – „On jest obrazem niewidzialnego Boga”.
221) Hbr 1:3 – „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty”.
222) Ap 1:13 – „podobnego do syna człowieczego, odzianego w szatę sięgającą do stóp”.
[Również Bóg ubrany jest podobnie: „Odzienie jego było białe jak śnieg” (Dn 7:9). Por. też o Synu: „jego
szaty wierzchnie stały się lśniące, daleko bielsze, niż zdołałby je wybielić którykolwiek czyściciel odzieży
na ziemi” (Mk 9:3).]
223) Ap 1:14 – „A jego głowa i włosy były białe jak biała wełna, jak śnieg”.
[Również Bóg ma podobne włosy: „włosy na jego głowie - jak czysta wełna” (Dn 7:9).]
224) Ap 1:14, 16 – „jego oczy jak ognisty płomień (...) jego oblicze było jak słońce, gdy świeci w swej
mocy”.
[Również od Boga promieniuje blask: „Strumień ognia płynął, wychodząc sprzed niego” (Dn 7:10),
„wokoło Niego była jasność” (Ez 1:27). Por. też o Synu: „w ogniu płomienistym” (2Tes 1:8); „został na
ich oczach przemieniony, i oblicze jego zajaśniało jak słońce” (Mt 17:2).]
225) Ap 5:6 – „ujrzałem stojącego baranka, jak gdyby zabitego, mającego siedem rogów i siedmioro
oczu”.
[Jezus jak Ojciec posiada „siedmioro oczu”, które obiegają „całą ziemię”: „Tych siedem - to oczy
Jehowy. Przebiegają one całą ziemię” (Za 4:10).]
226) Ap 1:15 – „jego głos był jak odgłos wielu wód”.
[Również Bóg posiada charakterystyczny głos: „jego głos był niczym odgłos ogromnych wód” (Ez 43:2).]
227) Ap 1:10 – „usłyszałem za sobą silny głos jakby trąby”.
[Również Bóg silny głos: „Bóg w zdumiewający sposób grzmi swoim głosem” (Hi 37:5; por. Iz 30:30).]
Chrystus i „Jego chwała”
228) Mt 16:27 – „Bo Syn Człowieczy ma przyjść w chwale swego Ojca ze swymi aniołami”.
[Świadkowie Jehowy na ogół cytują następujące słowa o Bogu: „Jam jest Jehowa. To jest moje imię;
i chwały mojej nie oddam nikomu innemu...” (Iz 42:8). Nie wiedzą oni, że te słowa nie dotyczą
Chrystusa, któremu Ojciec udziela swej chwały.]
229) Mt 25:31 – „Kiedy Syn Człowieczy przybędzie w swojej chwale, a wraz z nim wszyscy
aniołowie”.
[Z powyższych dwóch wersetów widzimy, że chwała Ojca jest wymienna z chwałą Syna. Podobnie mówi
się w Biblii o chwale Boga: „Bo Jehowa odbuduje Syjon; ukaże się w swej chwale” (Ps 102:16).]
230) Łk 9:26 – „tego Syn Człowieczy się zawstydzi, gdy przybędzie w chwale swojej i Ojca”.
[W tym fragmencie Chrystus swoją chwałę wymienia nawet przed chwałą Ojca.]
231) J 1:14 – „widzieliśmy chwałę jego, chwałę, jaka się od ojca należy jednorodzonemu synowi”.
232) J 17:5 – „Teraz więc ty, Ojcze, otocz mnie przy sobie tą chwałą, którą miałem przy tobie, zanim
był świat”.
233) J 17:24 – „aby zobaczyli moją chwałę, którą mi dałeś, ponieważ umiłowałeś mnie przed
założeniem świata”.
[O chwale Chrystusa mówi wiele fragmentów biblijnych. Oto jedne z najważniejszych: Łk 24:26, J 2:11,
8:54, 11:4, 12:16, 28, 41, 13:31-32, 16:14, 17:1, 4, 10, Dz 3:13.]
234) 2P 1:17 – „Albowiem od Boga, Ojca, otrzymał on szacunek i chwałę, gdy od wspaniałej chwały
przyniesiono mu takie oto słowa: »To jest mój syn, mój umiłowany, którego ja sam darzę uznaniem«”.
[W tym fragmencie Chrystus otrzymuje chwałę od Ojca, a więc nie tylko On oddaje ją Jemu. Również
otrzymuje ją od Ducha Świętego (J 16:14).]
235) Ap 5:12 – „Baranek, który był zabity, jest godzien przyjąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę,
i szacunek, i chwałę, i błogosławieństwo”.
[Prawie identyczne słowa padają o Bogu: „Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie,
i szacunek, i moc, i siła Bogu naszemu na wieki wieków” (Ap 7:12).]
236) Ap 5:13 – „I usłyszałem, jak każde stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i na
morzu, i wszystko, co w nich jest, mówiło: »Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo
i szacunek, i chwała, i potęga na wieki wieków«”.
[W tym fragmencie chwała dla Syna zrównana jest z chwałą dla Ojca.]
Chrystus „Pascha na Jego pamiątkę”
237) Łk 22:19 – „Czyńcie to na moją pamiątkę”.
[Chrystus, jak Bóg, nakazuje obchodzenie Nowej Paschy na swoją pamiątkę: „‚A dzień ten będzie dla
was stanowił pamiątkę i będziecie go obchodzić jako święto dla Jehowy przez wszystkie wasze
pokolenia” (Wj 12:14).]
Chrystus „Jego świątynia”
238) Ml 3:1 – „I nagle do swej świątyni przyjdzie prawdziwy Pan, którego szukacie”.
[Pomimo, że Świadkowie Jehowy uważają, iż mowa tu jest o Bogu, my widzimy tu zapowiedź wizyty
Jezusa w swej świątyni, którą oczyszczał (patrz Mt 21:12-13). Termin „prawdziwy” nie występuje w tym
wersecie w oryginale hebrajskim oraz w Septuagincie. Warto wiedzieć, że w angielskim przekładzie
słowo „prawdziwy” umieszczone jest w nawiasie kwadratowym, jako dodane: the [true] Lord (Ml 3:1)
(New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984).]
239) Mt 21:12-13 – „A Jezus wszedł do świątyni i powyrzucał wszystkich sprzedających i kupujących
w świątyni, i poprzewracał stoły wymieniających pieniądze, a także ławy sprzedających gołębie.
I powiedział do nich: »Napisane jest: ‚Dom mój będzie nazwany domem modlitwy’, lecz wy czynicie
z niego jaskinię zbójców«”.
[Jezus poprzez swoją akcję pokazał, że jakby zastosował słowa „mój dom” do siebie, choć pierwotnie
odnosiły się one do Boga. Por. Mk 11:15-17, Łk 19:45-47.]
240) J 2:21 – „Ale on mówił o świątyni swego ciała”.
[Również Jezus swoje ciało nazwał świątynią, przez co pokazał, że jest jej właścicielem. Powiedział też o
sobie: „Ale mówię wam, że tu jest coś większego niż świątynia” (Mt 12:6).]
241) Ap 21:22 – „I nie widziałem w nim świątyni, bo jego świątynią jest Jehowa Bóg, Wszechmocny,
a także Baranek”.
[W tym fragmencie Syn zrównany jest z Ojcem, bo obaj stanowią świątynię.]
Chrystus „Jego Kościół”
242) Mt 16:18 – „zbuduję mój zbór i bramy Hadesu go nie przemogą”.
[Również Bóg jest właścicielem Kościoła: „abyście paśli zbór Boga” (Dz 20:28).]
243) Rz 16:16 – „Pozdrawiają was wszystkie zbory Chrystusowe”.
[Kościoły Chrystusowe są Kościołami Bożymi: „nie mamy żadnego innego ani też zbory Boże” (1Kor
11:16).]
Chrystus „Jego tron”
244) Ap 3:21 – „Zwyciężającemu dam zasiąść ze mną na moim tronie, jak i ja zwyciężyłem
i zasiadłem z moim Ojcem na jego tronie”.
[Chrystus zasiada z Ojcem na tronie jako Mu równy.]
245) Ap 22:1, 3 – „wypływającą z tronu Boga i Baranka (...) Ale będzie w mieście tron Boga
i Baranka”.
[W tym fragmencie tron Ojca jest też tronem Syna.]
Chrystus „Jego kapłani”
246) Ap 20:6 – „będą kapłanami Boga i Chrystusa”.
[Kapłaństwo w równej mierze jest wobec Syna jak i Ojca.]
Chrystus „Jego pierwociny”
247) Ap 14:4 – „Ci zostali kupieni spośród ludzi jako pierwociny dla Boga i dla Baranka”.
[Pierwociny w równej mierze są dla Syna jak i Ojca. Por. Ap 14:12.]
Chrystus „Jego prawo”
248) Ga 6:2 – „Jedni drugich brzemiona noście i w ten sposób spełnijcie prawo Chrystusowe”.
[Również Biblia mówi o prawie Boga: „I będzie to dla ciebie stanowić znak na twej ręce oraz
upamiętnienie między twymi oczami, żeby prawo Jehowy było w twoich ustach” (Wj 13:9).]
249) J 13:34 – „Daję wam nowe przykazanie, żebyście się wzajemnie miłowali; tak jak ja was
umiłowałem” (por. J 15:12, 1J 3:23).
[Biblia mówi, że „Jeden jest prawodawca i sędzia” (Jk 4:12) i „Jehowa jest naszym Sędzią, Jehowa
naszym Ustawodawcą, Jehowa naszym Królem” (Iz 33:22). Jednak jak widzieliśmy Jezus jest też Sędzią i
Królem oraz daje nowe przykazanie i nadaje nowe znaczenie innym przykazaniom (patrz poniżej) stając
się Prawodawcą. Ciekawe, że Towarzystwo Strażnica też nazywa Chrystusa „Prawodawcą” (patrz
„Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2000” 2003 s. 190).]
250) Mt 5:27-28 – „Słyszeliście, że powiedziano: ‚Nie wolno ci cudzołożyć’. Ale ja wam mówię, że
każdy, kto się wpatruje w kobietę, aby do niej zapałać namiętnością, już popełnił z nią cudzołóstwo
w swym sercu”
[Chrystus jeszcze kilka razy wypowiada wobec prawa nadanego przez Boga następujące słowa: „ale ja
wam mówię” (Mt 5:22, 31, 34, 39, 44).]
Chrystus „właściciel aniołów”
251) Mt 13:41 – „Syn Człowieczy pośle swych aniołów”.
[Również Bóg jest właścicielem aniołów: „Wysławiajcie go, wszyscy jego aniołowie” (Ps 148:2).]
252) Mt 16:27 – „Bo Syn Człowieczy ma przyjść w chwale swego Ojca ze swymi aniołami”.
253) Mt 24:31 – „I pośle on swoich aniołów”.
254) 2Tes 1:7 – „Pana Jezusa wraz z jego potężnymi aniołami”.
[Również Bóg ma „potężnych aniołów”: „Błogosławcie Jehowę, aniołowie jego, potężni” (Ps 103:20).]
255) Ap 22:16 – „Ja, Jezus, posłałem swego anioła”.
[Również Bóg posyła „swego anioła”: „Jehowa, Bóg natchnionych wypowiedzi proroków, posłał swego
anioła” (Ap 22:6). Por. o aniołach Jezusa w Mk 13:27.]
Chrystus „nie jest Michałem”
256) Dn 10:13 – „a oto przybył mi z pomocą Michał, jeden z najprzedniejszych książąt”.
[Jezus nie może być Michałem, bo ten jest tylko jednym z „najprzedniejszych książąt” anielskich.
Natomiast Chrystus nie dość, że jest właścicielem aniołów (patrz powyżej), to na dodatek posiada
dziesiątki tytułów takich samych jak Bóg.]
Chrystus i Bóg po „Jego prawicy”
257) Ps 110:4 – „Jehowa po twej prawicy roztrzaska królów w dniu swego gniewu”.
[Świadkowie Jehowy na ogół znają tylko słowa „Wypowiedź Jehowy do mego Pana: »Siądź po mojej
prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek dla twoich stóp«” (Ps 110:1). Wydaje im się, że to
iż Chrystus znajduje się po prawicy Boga, to znaczy, że jest od niego niższy. Tymczasem Biblia jest
daleka od takich wniosków, gdyż 4 wersety dalej mówi ona o Bogu po prawicy Chrystusa. Czyżby więc
Bóg był niższy od Jezusa?]
Chrystus decydujący o nagrodzie
258) Mt 25:33 – „I postawi owce po swej prawicy, ale kozy po swej lewicy”.
[Świadkowie Jehowy na ogół akcentują słowa uniżonego Chrystusa, który powiedział: „ale to zasiadanie
po mej prawicy i po mej lewicy nie moją jest rzeczą, abym mógł je dać, lecz należy ono do tych, dla
których zostało przygotowane przez mojego Ojca” (Mt 20:23). Uważają oni, że tekst ten przeczy Bóstwu
Jezusa: „Czy z Mateusza 20:23 nie wynika raczej, że Syn nie jest równy Ojcu i że Ojciec zachował pewne
przywileje dla siebie?” („Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 370); „Gdyby Jezus był
wszechpotężnym Bogiem, decyzja w tej sprawie zależałaby od niego. Ale rzecz miała się inaczej. Prawo
takie przysługiwało tylko jego Ojcu” (Strażnica Nr 17, 1988 s. 12). Tymczasem gdy wczytamy się w
fragmenty o Chrystusie zmartwychwstałym, ale i te opisujące Go tuż przed śmiercią, to dostrzeżemy inny
wniosek niż Towarzystwo Strażnica. Patrz też Chrystus „Sędzia”.]
259) Łk 23:43 – „Zaprawdę mówię ci dzisiaj: Będziesz ze mną w Raju”.
260) 2Kor 5:10 – „Wszyscy bowiem musimy się pojawić przed tronem sędziowskim Chrystusa, żeby
każdy odebrał to, co mu przysądzono za rzeczy dokonane poprzez ciało, według tego, co czynił, czy było
dobre, czy podłe”.
261) Ap 2:10 – „Okaż się wierny aż do śmierci, a dam ci koronę życia”.
262) Ap 2:23 – „ja jestem tym, który bada nerki i serca, i oddam każdemu z was według waszych
uczynków”.
[Również Bóg podobnie postępuje: „Ja, Jehowa, badam serce, sprawdzam nerki, by każdemu oddać
według jego dróg, według owocu jego postępków” (Jr 17:10).]
263) Ap 3:21 – „Zwyciężającemu dam zasiąść ze mną na moim tronie, jak i ja zwyciężyłem
i zasiadłem z moim Ojcem na jego tronie”.
Chrystus i słowa „to mówi Syn Boży”
264) Ap 2:8 – „To mówi Syn Boży”.
[Również o Bogu używa się wielokrotnie podobnej formuły: „Oto, co rzekł Jehowa” (Am 1:6). Por. o
Jezusie także Ap 2:1, 12, 18, 3:1, 7, 14.]
Chrystus i słowa „nie bójcie się”
265) Mt 14:27 – „Odwagi, to jestem ja; nie bójcie się”.
[Te często wypowiadane przez Chrystusa słowa (Mt 10:26, 28, 31, Mk 6:50, Łk 12:4, 7, J 6:20, 14:27)
stosuje również Bóg: „Nie bójcie się i nie wpadajcie w osłupienie” (Iz 44:8); „Nie bójcie się go - brzmi
wypowiedź Jehowy - bo ja jestem z wami” (Jr 42:11).]
266) Dz 18:10 – „Nie bój się (...) ponieważ ja jestem z tobą i nikt cię nie napadnie, żeby ci wyrządzić
krzywdę” (por. Ap 1:17).
[Również Bóg wypowiada się podobnie: „Nie lękaj się, bo ja jestem z tobą” (Iz 41:10).]
Chrystus i słowa „Ja jestem z wami” oraz wszechobecność
267) Mt 28:20 – „ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy”.
[Również Bóg jest z nami: „‘Ja jestem z wami’ - brzmi wypowiedź Jehowy” (Ag 1:13); „‘Bo ja jestem
z wami’ - brzmi wypowiedź Jehowy Zastępów” (Ag 2:4); „Nie bójcie się go - brzmi wypowiedź Jehowy bo ja jestem z wami” (Jr 42:11); „Jehowa Zastępów jest z nami; Bóg Jakuba jest dla nas bezpiecznym
wzniesieniem” (Ps 46:7); por. 1Krl 8:57.]
268) Mt 18:20 – „Bo gdzie jest dwóch lub trzech zebranych w moim imieniu, tam jestem pośród nich”.
[Również Bóg przebywa wśród wiernych: „Jeżeli ktoś mnie miłuje, to będzie zachowywał moje słowo,
a mój Ojciec będzie go miłował i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać” (J 14:23); „Będę
wśród nich przebywał i się przechadzał, i ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem” (2Kor 6:16).]
269) Dz 18:10 – „Nie bój się (...) ponieważ ja jestem z tobą i nikt cię nie napadnie, żeby ci wyrządzić
krzywdę”.
[Również Bóg wypowiada się podobnie: „Nie lękaj się, bo ja jestem z tobą” (Iz 41:10); „bo ja jestem
z tobą - brzmi wypowiedź Jehowy - by cię wyzwolić” (Jr 1:19).]
Chrystus i słowa „będziecie Moimi świadkami”
270) Dz 1:8 – „i będziecie moimi świadkami”.
[Również Bóg używa takiego samego stwierdzenia: „A wy jesteście moimi świadkami” (Iz 44:8). Patrz
też o świadkach Jezusa w Łk 24:48, Dz 1:22, 2:32, 3:15, 5:32, 10:39, 41, 13:31.]
271) Ap 17:6 – „niewiasta była pijana krwią świętych i krwią świadków Jezusa”.
[Oto inne fragmenty o świadkach Jezusa: „świadka mojego” (Ap 2:13); „Szczepana, twojego świadka”
(Dz 22:20), „świadkiem cierpień Chrystusa” (1P 5:1); „świadkami jego wspaniałości” (2P 1:16). Por. o
świadkach Boga: „moi świadkowie” (Ap 11:3) „świadkowie Boży” (1Kor 15:15).]
Chrystus i „przebaczanie grzechów”
272) Mt 1:21 – „Urodzi ona syna, a ty masz go nazwać imieniem Jezus, on bowiem wybawi swój lud
od ich grzechów”.
[Jezus jak Bóg wybawi lud z grzechów. Prośba kierowana do Boga znajduje wypełnienie w Chrystusie:
„Boże naszego wybawienia, z uwagi na chwałę imienia twego; i wyzwól nas, i zakryj nasze grzechy przez
wzgląd na swe imię” (Ps 79:9).]
273) Mk 2:10 – „żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę przebaczać grzechy”.
[Również Bóg odpuszcza grzechy: „Któż oprócz jednego - Boga - może przebaczać grzechy?” (Mk 2:7);
„Ja, właśnie ja ze względu na samego siebie zmazuję twoje występki i nie wspomnę na twoje grzechy” (Iz
43:25); „U ciebie bowiem jest prawdziwe przebaczenie” (Ps 130:4). Patrz też o Jezusie w Mt 9:2, 5-6, Łk
7:47-49.]
274) J 1:29 – „Oto Baranek Boży, który usuwa grzech świata!”.
275) Dz 10:43 – „każdy, kto w nim pokłada wiarę, przez jego imię dostępuje przebaczenia grzechów”.
Chrystus i „gniew”
276) Ap 6:16 – „i ukryjcie nas przed obliczem Zasiadającego na tronie i przed srogim gniewem
Baranka”.
[W tym fragmencie gniew Syna zestawiony jest razem z Ojcowskim.]
Chrystus i „nowa pieśń”
277) Ap 5:9 – „I śpiewają nową pieśń, mówiąc: „Godzien jesteś wziąć zwój i otworzyć jego pieczęcie,
ponieważ zostałeś zabity i swoją krwią kupiłeś Bogu ludzi”.
[Również Bogu śpiewana jest „nowa pieśń”: „Śpiewajcie Jehowie nową pieśń, jego chwałę od krańca
ziemi” (Iz 42:10).]
Chrystus „Król Izraela”
278) J 1:49 – „Rabbi, tyś jest Syn Boży, tyś jest król Izraela”.
[Również Bóg nazwany jest Królem Izraela: „Oto, co rzekł Jehowa, Król Izraela” (Iz 44:6). Por. o
Chrystusie: „sam król Izraela” (J 12:13).]
Chrystus działający jak Ojciec
279) J 5:17 – „Ojciec mój działa aż dotąd i ja działam”.
[Chrystus jako Bóg zestawia swoje działanie z działaniem Ojca.]
280) J 5:19 – „Syn nie może nic uczynić z własnej inicjatywy, lecz tylko to, co widzi, że czyni Ojciec.
Cokolwiek bowiem Ten czyni, podobnie czyni również Syn”.
[Chrystus nie czyni niczego z swej inicjatywy, więc każdy Jego czyn jest czynem Bożym (por. J 10:30).]
Chrystus zestawiany z Ojcem w jednym czynie
281) Mk 5:19-20 – „»opowiedz im o wszystkim, co Jehowa dla ciebie uczynił, i jak się nad tobą
zmiłował«. Odszedł więc i zaczął obwieszczać w Dekapolu wszystko, co Jezus dla niego uczynił”.
282) Łk 8:39 – „»Wracaj do domu i opowiadaj, co Bóg dla ciebie uczynił«. Toteż on odszedł,
obwieszczając po całym mieście, co Jezus dla niego uczynił”.
283) Łk 9:43 – „Wszyscy zaś poczęli się niezmiernie zdumiewać majestatyczną mocą Bożą. A gdy się
zdumiewali tym wszystkim, co czynił, on rzekł do swych uczniów”.
[Takich fragmentów, w których „przemieszane” jest działanie Syna i Ojca, w Biblii jest wiele. Oto
przykładowe fragmenty: Łk 17:15-16, 19:37-38, Dz 16:31, 34 (uwierzenie w Jezusa i Boga).]
Chrystus wzywany przez umierającego
284) Dz 7:59 – „Panie Jezusie, przyjmij ducha mego”.
[Również Bóg był wzywany przez umierającego: „Ojcze, w twoje ręce powierzam ducha mego” (Łk
23:46).]
Chrystus proszony o przebaczenie grzesznikom
285) Dz 7:60 – „Jehowo, nie policz im tego grzechu”.
[W tym fragmencie Towarzystwo Strażnica wstawiło imię Jehowa, którego nie ma w oryginale, co
przyznaje ono w swym grecko-angielskim przekładzie dając w nim za greckie słowo Kyrie angielski
termin Lord (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Świadkowie Jehowy w
swych publikacjach kilka razy zacytowali tekst Dz 7:60 ze słowem „Panie” (Przebudźcie się! Rok LXI
[1980] Nr 2 s. 25; Strażnice: Rok XCVI [1975] Nr 13 s. 14; Rok XCIII [1972] Nr 14 s. 11). Nawet
kontekst wskazuje, że w Dz 7:60 wzywany jest Chrystus (patrz powyżej omówienie Dz 7:59). Również
Bóg był proszony o przebaczenie grzesznikom: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk
23:34).]
Chrystus wyznawany i zaprzeczanie Jego godności
286) 1J 2:22-23 – „Kto jest kłamcą, jeśli nie ten, kto zaprzecza, że Jezus jest Chrystusem?
Antychrystem jest ten, kto się zapiera Ojca i Syna. Każdy, kto się zapiera Syna, nie ma również Ojca. Kto
wyznaje Syna, ma także Ojca”.
[Apostoł na przemian wymienia Ojca i Syna oraz Syna i Ojca w związku z zaprzeczaniem i
wyznawaniem.]
Chrystus posyłający Ducha Świętego
287) J 15:26 – „Kiedy przybędzie wspomożyciel, którego ja wam poślę od Ojca - duch prawdy, który
wychodzi od Ojca - ten będzie świadczył o mnie”.
[Również Ojciec posyła Ducha Świętego: „wspomożyciel, duch święty, którego Ojciec pośle w moim
imieniu” (J 14:26).]
288) J 20:22 – „tchnął na nich i powiedział im: »Przyjmijcie ducha świętego...«”.
[Ojciec też posyła Ducha Świętego: „a ja poproszę Ojca i da wam innego wspomożyciela, aby był z wami
na wieki” (J 14:16). Por. J 16:14-15.]
Chrystus posiadający pełnię Ducha
289) Ap 3:1 – „A do anioła zboru w Sardes napisz: To mówi ten, który ma siedem duchów Bożych
i siedem gwiazd”.
[Również Bóg posiada pełnię Ducha: „A z tronu wychodzą błyskawice i głosy, i gromy; a przed tronem
płonie siedem lamp ognistych i one oznaczają siedem duchów Bożych” (Ap 4:5).]
290) Ap 5:6 – „ujrzałem stojącego baranka, jak gdyby zabitego, mającego siedem rogów i siedmioro
oczu, a te oczy oznaczają siedem duchów Bożych, które zostały posłane na całą ziemię”.
Chrystus rozmawiający z Mojżeszem i Eliaszem na górze
291) Mt 17:1, 3 – „zaprowadził ich samych na wyniosłą górę (...) I oto ukazali się im Mojżesz i Eliasz,
którzy z nim rozmawiali”.
[Również Bóg rozmawiał na górze z Mojżeszem i Eliaszem: „Następnie Jehowa rzekł do Mojżesza:
»Wstąp do mnie na górę i pozostań tam...«” (Wj 24:12; por. Wj 19:3); „aż do góry prawdziwego Boga, do
Horebu. Tam wszedł do jaskini, by w niej przenocować; i oto doszło doń słowo Jehowy, mówiące do
niego: »Co tu robisz, Eliaszu?«” (1Krl 19:8-9).]
Chrystus zmieniający imię Piotrowi
292) J 1:42 – „Gdy Jezus spojrzał na niego, rzekł: »Tyś jest Szymon, syn Jana; będziesz się nazywał
Kefas« (co się tłumaczy: Piotr)”.
[Również Bóg zmienił imię swemu wybrańcowi: „I nie będziesz już nazywany imieniem Abram, lecz
mieć będziesz na imię Abraham” (Rdz 17:5).]
Chrystus „skałą obrazy”
293) 1P 2:7-8 – „Dla was zatem jest On drogocenny, ponieważ wierzycie, dla tych zaś, którzy nie
wierzą, »właśnie ten kamień, odrzucony przez budowniczych, stał się głowicą węgła« oraz »kamieniem
potknięcia i masywem skalnym obrazy«”.
[Również Bóg jest „skałą obrazy”: „Jehowa Zastępów - to jego macie uważać za świętego i wobec niego
macie żywić bojaźń, i on ma wzbudzać w was drżenie”. I stanie się on jakby miejscem poświęconym; ale
dla obu domów Izraela - jakby kamieniem, o który się uderzą, i skałą, o którą się potkną; jakby pułapką
i sidłem dla mieszkańców Jerozolimy” (Iz 8:13-14). Por. Rz 9:32-33.]
Chrystus chodzący po wodzie
294) J 6:19 – „zobaczyli Jezusa idącego po morzu i zbliżającego się do łodzi; i przestraszyli się”.
[Również Bóg ma swoje ścieżki na morzu: „sam rozpościera niebiosa i stąpa po wysokich falach morza”
(Hi 9:8); „Droga twoja wiodła przez morze, a twa ścieżka przez wiele wód; i nie było znać śladów twoich
stóp” (Ps 77:19).]
Chrystus kierujący zjawiskami atmosferycznymi
295) Mk 4:39 – „Wtedy wstał ze snu i zgromił wiatr, i rzekł do morza: „Umilknij! Ucisz się!” I wiatr
ustał, i nastała wielka cisza”.
[Również Bóg kieruje zjawiskami atmosferycznymi: „Lecz ja, Jehowa, jestem twoim Bogiem, Tym, który
wzburza morze, by huczały jego fale” (Iz 51:15); „On ucisza szum mórz, szum ich fal...” (Ps 65:7). Patrz
też Ps 89:9, 107: 25, 29 oraz Mk 6:51.]
Chrystus i pokładanie w Nim nadziei
296) Mt 12:21 – „Doprawdy, w jego imieniu narody będą pokładać nadzieję”.
[Również w Bogu mamy pokładać nadzieję: „W tobie pokładam nadzieję przez cały dzień” (Ps 25:5).]
297) Flp 2:19 – „Ja zaś mam w Panu Jezusie nadzieję”.
298) 1Kor 15:19 – „Jeżeli tylko w tym życiu pokładamy nadzieję w Chrystusie, to spośród wszystkich
ludzi jesteśmy najbardziej godni politowania”.
Chrystus widziany przez Izajasza
299) J 12:39-42 – „Nie zdołali zaś uwierzyć, gdyż Izajasz rzekł jeszcze: »Zaślepił ich oczy i zatwardził
ich serce, żeby oczami nie widzieli i sercem nie pojęli, i nie zawrócili i żebym ich nie uzdrowił«. Izajasz
to rzekł, ponieważ ujrzał jego chwałę i o nim mówił. Mimo to nawet wielu władców wprawdzie
uwierzyło w niego, ale ze względu na faryzeuszy nie wyznawali go, żeby ich nie wykluczono z synagogi”.
[Również Bóg był widziany przez Izajasza: „ujrzałem Jehowę, siedzącego na tronie wyniosłym
i wywyższonym, a poły jego szat wypełniały świątynię. (...) Bo jestem wprost zmuszony do milczenia,
gdyż jestem człowiekiem o nieczystych wargach i mieszkam pośród ludu o wargach nieczystych; bo oczy
moje ujrzały Króla, Jehowę Zastępów!” (...) I usłyszałem głos Jehowy, mówiący: »Idź i mów do tego
ludu: ‚Wciąż słuchajcie, lecz nie rozumiejcie; i wciąż patrzcie, lecz nie poznawajcie’. Znieczul serce tego
ludu i znieczul ich uszy, i posklejaj im oczy, żeby oczami nie widzieli i uszami nie słyszeli i żeby ich
serce nie rozumiało, i żeby nie zawrócili i nie zapewnili sobie uzdrowienia«” (Iz 6:1-10).]
Chrystus przebity
300) J 19:37 – „Inny zaś fragment Pisma mówi jeszcze: „Będą spoglądać ku temu, którego przebili””.
[Bóg utożsamia się z Tym, którego przebiją, jednak w Biblii Towarzystwa Strażnica zmieniono
nieznacznie tekst: „»I wyleję ducha łaski oraz błagań na dom Dawida i na mieszkańców Jerozolimy,
i spoglądać będą ku Temu, którego przebili, i będą nad nim zawodzić, tak jak się zawodzi nad
jedynakiem; i powstanie gorzki lament nad nim, jak wtedy, gdy się gorzko lamentuje nad
pierworodnym...«” (Za 12:10). Biblia Tysiąclecia w przypisie poddaje, że interesujący nas fragment
powinien według oryginału hebrajskiego brzmieć następująco: „Będą patrzeć na Mnie, którego przebili i
boleć będą nad Nim, jak się płacze nad pierworodnym” (Za 10:10; patrz też Biblia Gdańska, Biblia
Warszawska, komentarz KUL, przekład ks. Wujka). Towarzystwo Strażnica samo przyznaje w jednej z
publikacji, że w oryginale hebrajskim jest w Za 12:10 słowo „Mnie”, a nie „Temu [Tego]”: „Aby uniknąć
brzmienia, które by mogło wyglądać, że jest mowa o przebiciu Jehowy, niektóre późniejsze rękopisy
hebrajskie podają: »patrzeć będą na niego, którego przebodli« zamiast »na mię, którego przebodli«. Po raz
pierwszy okazują to późne manuskrypty żydowskie w keri, to jest na marginesie poprawionych wersji,
lecz ostatecznie w niektórych rękopisach ta zmiana została naniesiona i w głównej części tekstu”
(Strażnica Nr 4, 1955 s. 15 [ang. 15.08 1953 s. 511]). Organizacja ta sama kiedyś przytaczała tekst Za
12:10 ze słowami „patrzyć będą na mię, którego przebodli” („Dokonana Tajemnica” 1925 s. 15).]
Chrystus i wiara w Niego
301) J 12:44 – „Jednakże Jezus zawołał i rzekł: »Kto wierzy we mnie, ten wierzy nie tylko we mnie,
lecz także w tego, który mnie posłał...«”.
[Wiara w Chrystusa spleciona jest z wiarą w Boga.]
302) J 14:1 – „Wierzcie w Boga, wierzcie też we mnie”.
[Chrystus zrównał wierzenie w Boga z wierzeniem w siebie.]
303) Dz 10:43 – „każdy, kto w nim pokłada wiarę, przez jego imię dostępuje przebaczenia grzechów”.
304) Dz 16:31, 34 – „Wierz w Pana Jezusa, a zostaniesz wybawiony, ty i twój dom (...) radował z tego,
że uwierzył Bogu”.
[Wiara w Chrystusa została zrównana z wiarą w Boga.]
305) Rz 10:11 – „Albowiem Pismo mówi: »Nikt z opierających na nim swą wiarę nie będzie
rozczarowany«”.
[Tekst o Bogu został w powyższym wersecie zastosowany do Jezusa: „Nikt, kto wierzy, nie wpadnie
w popłoch” (Iz 28:16). Towarzystwo Strażnica też odnosi tekst Rz 10:11 do Jezusa: „Podkreślając wielkie
znaczenie działalności ewangelizacyjnej, apostoł Paweł oznajmił: »Pismo mówi: ‚Nikt z opierających na
nim swą wiarę nie będzie rozczarowany’«. A zatem żaden człowiek, który wierzy w Jezusa Chrystusa
jako Naczelnego Pełnomocnika Jehowy w sprawie wybawienia, nie zawiedzie się” (Strażnica Nr 2, 1997
s. 12). W innej publikacji organizacja ta wprost łączy teksty Rz 10:11 i Iz 28:16: „Wiersz 9. [Rz 10:9]
wyraźnie dotyczy Jezusa Chrystusa jako Pana, a cytat z proroctwa Izajasza 28:16, zamieszczony
w wierszu 11 [Rz 10:11]: »Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony«, również odnosi się do
Jezusa” (Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 23 s. 24).]
306) 1J 5:10 – „Kto wierzy w Syna Bożego, ma świadectwo co do samego siebie. Kto nie wierzy
Bogu, uczynił go kłamcą...”.
[Chrystus zrównał wierzenie w Boga z wierzeniem w Niego.]
Chrystus „wszystkim we wszystkich”
307) Kol 3:11 – „Chrystus jest wszystkim i we wszystkich”.
[Również Bóg jest wszystkim we wszystkich: „jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad
wszystkimi i przez wszystkich, i we wszystkich” (Ef 4:6); „tak by Bóg był wszystkim dla każdego” (1Kor
15:28); por. „wszystkim we wszystkich” wg BT.]
308) Ef 1:23 – „który jest jego ciałem, pełnią Tego, który dopełnia wszystko we wszystkim”.
Chrystus okazicielem łaski
309) Rz 1:7 – „Życzliwość niezasłużona [łaska] i pokój wam od Boga, naszego Ojca, i od Pana Jezusa
Chrystusa”.
[Obie osoby Boże okazują nam swą łaskę.]
310) Ga 1:3 – „Życzliwość niezasłużona [łaska] i pokój wam od Boga, naszego Ojca, i od Pana Jezusa
Chrystusa”.
311) 2P 1:2 – „Życzliwość niezasłużona i pokój niech się wam pomnożą dzięki dokładnemu poznaniu
Boga oraz Jezusa, naszego Pana”.
312) 2J 3 – „Będzie z nami życzliwość niezasłużona, miłosierdzie i pokój od Boga, Ojca, i od Jezusa
Chrystusa, Syna Ojca”.
[Patrz też 2Kor 12:9 (o Synu) i Jk 4:6 (o Ojcu).]
Chrystus przykazujący
313) 2Tm 4:1 – „Uroczyście przykazuję ci przed Bogiem i Chrystusem Jezusem, który ma sądzić
żywych i umarłych”.
[Obie osoby Boże przykazują nam.]
Chrystus miłosierny
314) 2J 3 – „Będzie z nami życzliwość niezasłużona, miłosierdzie i pokój od Boga, Ojca, i od Jezusa
Chrystusa, Syna Ojca”.
[Obie osoby Boże okazują nam miłosierdzie. Por. Tt 3:5 i Jud 21.]
Chrystus wysłuchujący próśb
315) J 14:14 – „Jeżeli poprosicie o coś w imię moje, ja to uczynię”.
[Ten tekst Towarzystwo Strażnica zmieniło. W Biblii Tysiąclecia brzmi on następująco: „O cokolwiek
prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię” (J 14:14). Angielska Biblia Świadków Jehowy podaje
w przypisie do J 14:14, że słowo „Mnie” zawierają następujące rękopisy biblijne: P66, Kodeksy Synaicki,
Watykański i „W”, Wulgata oraz przekłady syryjskie „h” i „p” (New World Translation of the Holy
Scriptures - With References 1984). Mało tego, grecko-angielski przekład Towarzystwa Strażnica,
tłumacząc tekst grecki ‘słowo w słowo’ umieszcza angielskie słówko me (mnie). Jednak już za
marginesem, gdzie jest oficjalny angielski tekst Świadków Jehowy, ‘znika’ ono. Oto one oba: if ever
anything YOU should ask me in the name of me this I shal do; If YOU ask anything in my name, I will do
it. (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).]
316) 1J 5:13-14 – „którzy wierzycie w imię Syna Boga. A to jest ufność, którą żywimy do niego, że
o cokolwiek prosimy zgodnie z jego wolą, on nas wysłuchuje”.
[Również od Boga otrzymujemy to, o co prosimy: „mamy wobec Boga swobodę mowy; i o cokolwiek
prosimy, otrzymujemy od niego” (1J 3:21-22).]
Chrystus kierujący drogą
317) 1Tes 3:11 – „Oby więc naszą drogą do was pomyślnie pokierował sam nasz Bóg i Ojciec oraz
nasz Pan, Jezus”.
[Obie osoby Boże kierują naszą drogą.]
Chrystus i ufność w Nim
318) Hbr 2:13 – „I znowu: »Będę w nim pokładał ufność«. I znowu: »Oto ja i dziecięta, które mi dał
Jehowa«”.
[Tekst o ufności Bogu został odniesiony w powyższym wersecie do Jezusa: „Ja zaś będę oczekiwał
Jehowy, który zakrywa swe oblicze przed domem Jakuba, w nim też będę pokładał nadzieję” (Iz 8:17).]
Chrystus i cześć dla Niego
319) Hbr 1:6 – „I niech mu złożą hołd wszyscy aniołowie Boży”.
[Tekst o czci dla Boga został odniesiony powyżej do Jezusa: „Pokłońcie się mu, wszyscy bogowie” (Ps
97:7). Teksty powyższe jakby różnią się nieznacznie, choć Towarzystwo Strażnica tłumaczy to
następująco: „To prawda, że Psalm 97 - który apostoł niewątpliwie przytoczył w Hebrajczyków 1:6 i
odniósł do Chrystusa Jezusa - mówi o kłanianiu się Jehowie Bogu (Ps 97:1, 7)” („Wnikliwe poznawanie
Pism” 2006 t. 1, s. 826).]
320) Ap 5:13-14 – „»Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i szacunek, i chwała,
i potęga na wieki wieków«. A cztery żywe stworzenia mówiły: »Amen!«, starsi zaś upadli i oddali cześć”.
[Tekst ten ukazuje, że wspólną „cześć” oddano obu osobom Bożym, a nie tylko „hołd” Jezusowi, a Bogu
„cześć”, jak Świadkowie Jehowy oddają w swej Biblii w tekście Hbr 1:6.]
Chrystus wyceniony na 30 srebrników
321) Mt 27:9 – „Wtedy się spełniło, co zostało powiedziane przez proroka Jeremiasza, mówiącego:
»I wzięli trzydzieści srebrników, cenę człowieka wycenionego, na którego wyznaczyli cenę niektórzy
z synów Izraela...«”.
[Również Bóg był wyceniony na 30 srebrników: „Wtedy Jehowa rzekł do mnie: »Wrzuć ją do skarbca tę wielką zapłatę, na jaką zostałem wyceniony z ich punktu widzenia«” (Za 11:13).]
Chrystus i klękanie przed Nim
322) Flp 2:10-11 – „żeby w imię Jezusa zgięło się wszelkie kolano tych w niebie i tych na ziemi, i tych
pod ziemią i żeby wszelki język otwarcie uznał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga, Ojca”.
[Również przed Bogiem każdy uklęknie, a zastosowano do obu osób Bożych te same słowa: „ugnie się
przede mną każde kolano” (Iz 45:23); „bo jest napisane: »‚Jako żyję - mówi Jehowa - ugnie się przede
mną każde kolano, a każdy język otwarcie wyzna Boga’«” (Rz 14:11).]
Chrystus uzdrawiający jak Bóg
323) Mt 11:5 – „Ślepi znowu widzą, a kulawi chodzą, trędowaci dostępują oczyszczenia, a głusi
słyszą; i umarli są wskrzeszani, a biednym jest oznajmiana dobra nowina” (por. Łk 7:22).
[Tekst o Bogu został odniesiony w powyższym wersecie do Jezusa: »Oto wasz Bóg przyjdzie z pomstą,
Bóg - z odpłatą. Przyjdzie on i was wybawi«. W owym czasie otworzą się oczy ślepych, zostaną też
otworzone uszy głuchych. Wówczas kulawy będzie się wspinał niczym jeleń, a język niemowy krzyknie
wesoło” (Iz 35:4-6).]
Chrystus wskrzeszający jak Bóg
324) J 5:21 – „Bo jak Ojciec wskrzesza umarłych i ich ożywia, tak też Syn ożywia tych, których chce”.
[Słowa „których chce”, przypominają frazę o Bogu: „co się jemu podoba” (J 8:29; por. 1Kor 15:38).]
Chrystus i poznawanie Jego
325) J 17:3 – „To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz
tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa”.
[Poznawanie Jezusa jest zestawiane z poznawaniem „jedynego prawdziwego Boga”, co ukazuje wielką
godność Chrystusa.]
326) 2P 1:2 – „Życzliwość niezasłużona i pokój niech się wam pomnożą dzięki dokładnemu poznaniu
Boga oraz Jezusa, naszego Pana”.
Chrystus nie był poznany przez świat
327) J 1:10 – „Był na świecie i świat zaczął istnieć przez niego, ale świat go nie poznał”.
[Również Bóg nie był poznany przez świat: „Świat dlatego nas nie zna, że jego nie poznał” (1J 3:1).]
Chrystus i upadających 24 starców
328) Ap 5:8 – „dwudziestu czterech starszych upadło przed Barankiem”.
[Również 24 starców upadło przed Bogiem: „dwudziestu czterech starszych upada przed Zasiadającym na
tronie” (Ap 4:10). Por. w Ap 5:14 przed obu osobami Bożymi.]
Chrystus i służenie Jemu
329) Kol 3:24 – „Służcie jako niewolnicy Panu, Chrystusowi”.
[Również Bogu mamy służyć: „Jehowy, twego Boga, masz się bać i jemu masz służyć” (Pwt 6:13).]
Chrystus i będący w Jego ręce
330) J 10:28 – „i nikt ich nie wyrwie z mojej ręki”.
[Również jesteśmy w ręce Boga: „i nikt nie może ich wyrwać z ręki Ojca” (J 10:29). Dwa prawie
identyczne zwroty, a jednak pierwszy wymienia Syna, a dopiero drugi Ojca.]
Chrystus nie jest stronniczy
331) Łk 20:21 – „Nauczycielu, wiemy, że mówisz i nauczasz poprawnie i nie przejawiasz
stronniczości” (por. Ef 6:9).
[Również Bóg nie jest stronniczy: „Wtedy Piotr otworzył usta i rzekł: „Z całą pewnością dostrzegam, że
Bóg nie jest stronniczy” (Dz 10:34).]
Chrystus karcący
332) Ap 3:19 – „Ja wszystkich, których kocham, tych upominam i karcę”.
[Również Bóg karci tych, których miłuje: „bo kogo Jehowa miłuje, tego karci” (Hbr 12:6).]
Chrystus rządzący narodami
333) Rz 15:12 – „A znowu Izajasz mówi: »Będzie korzeń Jessego oraz ten, który powstaje, by rządzić
narodami; na nim narody oprą nadzieję«”.
[Również Bóg rządzi narodami: „Jehowo, Boże naszych praojców, czyż nie jesteś Bogiem w niebiosach
i czyż nie panujesz nad wszystkimi królestwami narodów” (2Krn 20:6).]
Chrystus i nasza radość
334) Flp 3:1 – „bracia moi, dalej radujcie się w Panu” (por. Flp 4:4).
[Również w Bogu mamy się radować: „będę się wielce radował w Jehowie, weselić się będę w Bogu
mego wybawienia” (Ha 3:18; por. Ne 8:10, Ps 33:21).]
Chrystus naszą chlubą
335) Flp 3:3 – „chlubimy się w Chrystusie Jezusie”.
[Również w Bogu nasza chluba: „niech się chlubi w Jehowie” (1Kor 1:31); „Dusza moja będzie się
chlubić Jehową” (Ps 34:2).]
Chrystus dający miłość z wiarą
336) Ef 6:23 – „Pokój braciom i miłość z wiarą od Boga, Ojca, i od Pana Jezusa Chrystusa”.
[Dającymi miłość z wiarą są obie osoby Boże. Por. o Chrystusie w Rz 8:35, Ef 3:19 i o Bogu w 1J 4:16.]
Chrystus i naśladowcy
337) Mk 10:21 – „chodź, bądź moim naśladowcą”.
[Również mamy być naśladowcami Boga: „Dlatego stańcie się naśladowcami Boga jako dzieci
umiłowane” (Ef 5:1).]
338) 1Kor 11:1 – „jak ja jestem naśladowcą Chrystusa”.
Chrystus i bycie bez Niego
339) Ef 2:12 – „że w tymże czasie byliście bez Chrystusa, odsunięci od państwa Izraela i obcy
przymierzom obietnicy, nie mieliście też nadziei i byliście bez Boga na świecie”.
[Bycie bez Chrystusa, to bycie bez Boga.]
Chrystus i słuchanie
340) Mk 7:14 – „Słuchajcie mnie wszyscy i pojmujcie znaczenie”.
[Również Boga mamy słuchać: „będziecie słuchać głosu Jehowy” (Za 6:15).]
Chrystus i bojaźń
341) Ef 5:21 – „w bojaźni Chrystusowej” (por. 1Kor 5:11).
[Również mowa jest o bojaźni Bożej: „w bojaźni przed naszym Bogiem” (Ne 5:9); „w bojaźni przed
Jehową” (1Krn 19:9).]
Chrystus i pokrzepienie
342) Mt 11:28 – „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy się mozolicie i jesteście obciążeni, a ja was
pokrzepię”.
[Również Bóg nas pokrzepia: „Jehowa pokrzepi go” (Ps 41:3); „Duszę moją pokrzepia” (Ps 23:3).]
Chrystus i litość
343) Mt 9:36 – „Widząc tłumy, litował się nad nimi”.
[Również Bóg lituje się: „Jehowo, nie powściągaj względem mnie swej litości” (Ps 40:11).]
344) Mt 20:34 – „Jezus, zdjęty litością”.
Chrystus i gotowość na Jego wezwanie
345) Dz 9:10 – „W Damaszku był pewien uczeń imieniem Ananiasz i Pan rzekł do niego w wizji:
»Ananiaszu!« On zaś odrzekł: »Otom ja, Panie«”.
[Również Bóg wzywa podobnie: „I Jehowa zawołał Samuela. Ten odrzekł: »Oto jestem«” (1Sm 3:4).]
Chrystus i wzywanie Jego imienia
346) 1Kor 1:2 – „którzy wszędzie wzywają imienia naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Pana ich
i naszego”.
[Również wzywano imienia Boga: „Racz nas zachować przy życiu, abyśmy wzywali twego imienia” (Ps
80:18); „Dzięki składajcie Jehowie, wzywajcie jego imienia” (Ps 105:1).]
Chrystus i wyznawanie Jego imienia
347) Rz 10:9 – „Bo jeśli publicznie wyznasz to ‛słowo w twoich ustach’, że Jezus jest Panem...” (por.
Hbr 4:14).
[Również wyznajemy imię Boga: „składajmy Bogu ofiarę wysławiania, to jest owoc warg publicznie
wyznających jego imię” (Hbr 13:15).]
Chrystus i wielkość Jego imienia
348) Dz 4:12 – „I w nikim innym nie ma wybawienia, bo nie ma pod niebem żadnego innego imienia
danego ludziom, dzięki któremu mamy zostać wybawieni”.
349) Ef 1:21 – „ponad (...) i wszelkim imieniem wymienianym nie tylko w tym systemie rzeczy, lecz
także w przyszłym”.
350) Flp 2:9 – „Dlatego też Bóg wyniósł go na wyższe stanowisko i życzliwie dał mu imię, które
przewyższa wszelkie inne imię”.
351) Ap 14:1 – „mających napisane na swych czołach jego imię i imię jego Ojca”.
[Pomimo, że na czołach wypisane są imiona obu osób Bożych, to imię Chrystusa wymienione jest przed
imieniem Ojca. To potwierdza, że naprawdę zbawczym imieniem jest obecnie przede wszystkim imię
Jezusa.]
Chrystus i wdzięczność Jemu
352) 1Tm 1:12 – „Wdzięczny jestem Chrystusowi Jezusowi, naszemu Panu”.
[Również Bogu jesteśmy wdzięczni: „Wdzięczny jestem Bogu” (2Tm 1:3).]
Chrystus i wywyższanie Jego imienia
353) Dz 19:17 – „a imię Pana Jezusa było wywyższane”.
[Również imię Boga jest wywyższane: „wspólnie wywyższajmy jego imię” (Ps 34:3); „Bądź wywyższony
w swej sile, Jehowo” (Ps 21:13).]
Chrystus i „woda życia [żywa]”
354) Ap 22:1 – „I pokazał mi rzekę wody życia, czystą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga
i Baranka”.
[Woda życia pochodzi od Boga i Chrystusa.]
355) J 4:10 – „poprosiłabyś go, a dałby ci wody żywej” (por. J 7:37, Ap 22:17).
[Również Bóg daje wodę żywą: „Opuścili mnie, źródło wody żywej” (Jr 2:13).]
Chrystus i chodzenie za Nim
356) J 8:12 – „Ja jestem światłem świata. Kto idzie za mną, ten na pewno nie będzie chodził
w ciemności”.
[Również za Bogiem mamy iść: „naprawdę podążacie za Jehową, waszym Bogiem” (1Sm 12:14).]
Chrystus i przyjście do Niego
357) Mt 11:28 – „Przyjdźcie do mnie wszyscy”.
[Również do Boga mamy przyjść: „Nakłońcie ucha i przyjdźcie do mnie” (Iz 55:3).]
Chrystus i ogień
358) Łk 12:49 – „Przyszedłem wzniecić ogień na ziemi”.
[Również o Bogu mowa jest w związku z ogniem: „Czyż moje słowo nie jest takie jak ogień - brzmi
wypowiedź Jehowy” (Jr 23:29).]
Chrystus i umysł
359) 1Kor 2:16 – „Albowiem „któż poznał umysł Jehowy, żeby mógł go pouczać?” My wszakże
mamy umysł Chrystusowy”.
[Umysł Boga jest umysłem Chrystusa.]
Chrystus i objawienie się
360) Łk 17:30 – „Tak samo będzie w owym dniu, w którym Syn Człowieczy ma być objawiony”.
[Również Bóg objawi się: „I objawi się chwała Jehowy” (Iz 40:5).]
Chrystus i Jego oblicze
361) Mt 17:2 – „I został na ich oczach przemieniony, i oblicze jego zajaśniało jak słońce”.
[Również oblicze Boga ma być widziane: „Prostolinijni ujrzą jego oblicze” (Ps 11:7).]
362) 2Kor 2:10 – „uczyniłem to przez wzgląd na was przed obliczem Chrystusa”.
[Również wykonujemy wszystko przed obliczem Boga: „polecamy siebie przed obliczem Boga” (2Kor
4:2).]
363) Ap 1:16-17 – „a jego oblicze było jak słońce, gdy świeci w swej mocy. A gdy go ujrzałem,
upadłem u jego stóp jak martwy”.
[Podobnie ma być widziane oblicze Boga: „i będą widzieć jego oblicze” (Ap 22:4).]
Chrystus i błogosławieństwo od Niego
364) Rz 15:29 – „przyjdę z pełną miarą błogosławieństwa od Chrystusa”.
[Również od Boga mamy błogosławieństwo: „otrzymuje w zamian błogosławieństwo od Boga” (Hbr
6:7).]
Chrystus „Syn Boży”
365) 1J 4:15 – „Kto wyznaje, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym, z takim Bóg pozostaje w jedności,
a on w jedności z Bogiem”.
Prawie na koniec zostawiliśmy ten tytuł Jezusa, gdyż Towarzystwo Strażnica uczy, że on nie ma nic
wspólnego z Bóstwem Chrystusa. Świadkom Jehowy wydaje się, że określenie „Syn Boży”, użyte w
stosunku do Jezusa, nie oznacza „Boga”. Piszą oni:
„prawdziwi chrześcijanie twierdzą, że Jezus nie jest Bogiem, tylko Jego Synem” (Przebudźcie się! Rok
LXV [1984] Nr 3 s. 12).
Tymczasem Chrystus w Biblii Towarzystwa Strażnica nazwany jest „jednorodzonym Synem Bożym”
(J 3:18), ale też „jednorodzonym bogiem” (J 1:18), co ukazuje wymienność tych określeń (patrz osobne
omówienie tekstu J 1:18). Jeszcze bardziej widoczne jest to w takich oto tekstach:
„abyście uwierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym” (J 20:31);
„Odpowiadając, Tomasz rzekł do niego: »Mój Pan i mój Bóg!« Jezus mu powiedział: »Czy uwierzyłeś
dlatego, że mnie ujrzałeś? Szczęśliwi, którzy nie widzą, a jednak wierzą«” (J 20:28-29).
To samo dotyczy Jezusa „Człowieka” i „Syna Człowieczego” (1Tm 2:5, J 5:27). Świadkowie Jehowy
nie zdają sobie sprawy, że identyczna sytuacja ma miejsce, gdy mowa jest o Ojcu Chrystusa, który w tych
samych tekstach nazywany jest „Ojcem” lub „Bogiem”. Cytujemy tu za Biblią Tysiąclecia:
„nie sieją nie żną i nie zbierają do spichlerzy, a Ojciec wasz niebieski żywi je” Mt 6:26;
„nie sieją ani żną; nie mają piwnic ani spichlerzy, a Bóg je żywi” Łk 12:24;
„Ojciec wasz wie (...) starajcie się o Jego królestwo” Łk 12:30-31;
„starajcie się naprzód o królestwo Boga” Mt 6:33;
„A przecież żaden z nich bez woli Ojca waszego nie spadnie na ziemię” Mt 10:29;
„A przecież żaden z nich nie jest zapomniany w oczach Bożych” Łk 12:6;
„Bo kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten Mi jest bratem...” Mt 12:50;
„Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem...” Mk 3:35;
„kiedy pić go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego” Mt 26:29;
„kiedy pić go będę nowy, w królestwie Bożym” Mk 14:25.
Por. też Mt 16:18 („Syn Boga”) z 2J 3 („Syn Ojca”); patrz również Ap 3:12 („imię Boga”) i Ap 14:1
(„imię Ojca”).
Widzimy więc, że Syn (Boży) to Bóg, tak samo jak Ojciec (Chrystusa) to Bóg.
Nie będziemy tu przytaczać fragmentów, w których Chrystus nazywany jest „Synem Bożym”, ale
wspomnijmy, że według konkordancji jest ich ponad czterdzieści.
Chrystus nie jest „bogiem”
366) Wj 15:11 – „Któż wśród bogów jest podobny do ciebie, Jehowo?”.
[Jezus nie może być „bogiem” bo jest podobny do Boga: „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym
wyobrażeniem samej jego istoty” (Hbr 1:3); „On jest obrazem niewidzialnego Boga” (Kol 1:15);
„Cokolwiek bowiem Ten czyni, podobnie czyni również Syn” (J 5:19); por. J 12:45, 14:9.]
367) Wj 34:14 – „Bo nie wolno ci padać na twarz przed innym bogiem, gdyż Jehowa, który ma na imię
Zazdrosny, jest Bogiem zazdrosnym”.
[Przed Jezusem „padano na twarz”, więc nie może On być „bogiem”: „upadła na twarz u jego stóp” (Mk
7:25); „Kiedy ujrzał Jezusa, upadł na twarz i prosił go, mówiąc...” (Łk 5:12); „upadł na twarz u stóp
Jezusa” (Łk 17:16). Por. o Bogu Mt 17:6, Ap 7:11, 11:16.]
368) Pwt 3:24 – „któż bowiem jest bogiem w niebiosach lub na ziemi, który by dokonywał takich
czynów, jak twoje, i potężnych dzieł takich, jak twoje?”.
[Chrystus nie może być „bogiem” gdyż dokonywał czynów takich jak Ojciec: „Cokolwiek bowiem Ten
czyni, podobnie czyni również Syn” (J 5:19); „Ojciec mój działa aż dotąd i ja działam” (J 5:17); „Tyś,
Panie, na początku założył fundamenty ziemi i dziełem twoich rąk są niebiosa. One zginą, ty zaś będziesz
wciąż trwał; i jak szata wierzchnia wszystkie się zestarzeją, a ty je zwiniesz jak okrycie, jak szatę
wierzchnią; i zostaną zmienione, ale ty jesteś ten sam, a twoje lata nigdy nie przeminą” (Hbr 1:10-12).]
369) Pwt 32:39 – „Zobaczcie więc, że to ja jestem i nie ma obok mnie żadnych bogów”.
[W tym czasie, gdy Bóg wypowiadał te słowa, Jezus jako Słowo był z Nim: „Na początku był Słowo,
a Słowo był u Boga” (J 1:1). Nie może więc Chrystus być „bogiem”, ani według Pwt 32:39, ani według
słów „Słowo był bogiem” (J 1:1). On jest „Bogiem” (Iz 9:6, J 20:28). Por. Wj 20:3, Pwt 5:7.]
370) Jr 25:6 – „A nie chodźcie za innymi bogami, by im służyć i się im kłaniać”.
[Jezus nie może być „bogiem”, gdyż kazał za sobą chodzić („chodź, bądź moim naśladowcą” Mk 10:21),
służyć sobie („Jeśli ktoś chce mi usługiwać, niech mnie naśladuje” J 12:26) i pozwalał kłaniać się sobie
(„upadł na twarz u stóp Jezusa” Łk 17:16; „żeby w imię Jezusa zgięło się wszelkie kolano tych w niebie
i tych na ziemi, i tych pod ziemią” Flp 2:10).]
371) J 10:34-36 – „Jezus im odpowiedział: „Czy w waszym Prawie nie napisano: ‚Ja rzekłem:
»Jesteście bogami«’? Jeżeli nazwał ‚bogami’ tych, przeciw którym przyszło słowo Boga - a przecież
Pisma nie można unieważnić - wy mówicie do mnie, którego Ojciec uświęcił i posłał na świat: ‚Bluźnisz’,
ponieważ powiedziałem: Jestem Synem Bożym?”.
[Świadkom Jehowy wydaje się, że w tym fragmencie Jezus potwierdził, iż jest „bogiem”. W sprawie
terminu „bóg” piszą oni: „Być może miał na myśli to, że Jezus jest »bogiem«” (Strażnica Nr 2, 1992 s.
23); „Jezus jest »bogiem«, czyli »możnym«” (Strażnica Rok CVI [1985] Nr 7 s. 24; por. „Czy wierzyć w
Trójcę?” 1989 s. 28). Tymczasem Chrystus w tych słowach przedstawia różnicę między tym, co myślą
Świadkowie Jehowy, a rzeczywistą Boskością: „wy mówicie do mnie, którego Ojciec uświęcił i posłał na
świat: ‚Bluźnisz’, ponieważ powiedziałem: Jestem Synem Bożym?” (J 10:36). Żydzi, według Świadków
Jehowy, stwierdzili: „chociaż jesteś człowiekiem, czynisz siebie bogiem” (J 10:33). Jednak Jezus nie
powiedział, że Nim jest, to znaczy, iż jest „bogiem”. Bronił się tylko i stwierdził, że ponieważ słowo
„bóg” stosuje się też do ludzi, więc nie powinni oni, nie uznając Jego prawdziwej Boskości, gorszyć się
określeniem „Bóg” (gdy się mówi, to nie widać czy chodzi o dużą czy małą literę w tym słowie).
Powiedział On: „Jestem Synem Bożym” (J 10:36), a te określenie jest równoznaczne z nazwaniem Jezusa
„Bogiem” (J 20:28). Chrystus w tej wypowiedzi nie zaliczył siebie do „bogów”, gdyż powiedział, że tak
nazwano tych, „przeciw którym przyszło słowo Boga” (J 10:35), a On przecież sam jest „Słowem Boga”
(Ap 19:13; por. J 1:1). Ciekawe jest też to, że w tekście J 10:33 Towarzystwo Strażnica wstawiło słowo
„bóg” („czynisz siebie bogiem”), natomiast w fragmencie J 5:18 mówi ono, że stawiano Jezusowi zarzut,
że czyni się „równym Bogu”. Czy więc według Świadków Jehowy Chrystus czynił siebie „bogiem” czy
„równym Bogu”? Interesujące jest też to, że niedawno Towarzystwo Strażnica cytując J 10:33 podawało:
„będąc człowiekiem czynisz siebie Bogiem” („‘Słowo’ – kogo miał na myśli apostoł Jan?” 1965 s. 22);
„Co prawda Żydzi zarzucali mu, że czyni się Bogiem, ale on skorygował ich, mówiąc: »Jestem Synem
Bożym« (Jana 10:33-36, BT)” (Przebudźcie się! Rok LXV [1984] Nr 3 s. 12); „Jezus, broniąc się przed
zarzutem Żydów, jakoby twierdził, iż jest Bogiem, zwrócił uwagę na to, że »Pismo nazywa bogami tych,
do których skierowano słowo Boże«, to jest do sędziów ludzkich (Jana 10:34, 35, BT; Psalm 82:1-6).
Nawet Szatana nazwano w Liście 2 do Koryntian 4:4 »bogiem tego systemu rzeczy«” („Czy wierzyć w
Trójcę?” 1989 s. 28). Z tej ostatniej wypowiedzi widać, ze Świadkowie Jehowy bardziej są skłonni
zrównywać Jezusa z szatanem, niż z Bogiem Ojcem. Patrz też w części pierwszej tego artykułu
podrozdział Chrystus „Bóg”.]
372) 1Kor 8:5-6 – „Bo chociaż są tacy, których zwą »bogami«, czy to w niebie, czy na ziemi, jako że
jest wielu »bogów« i wielu »panów«, dla nas wszakże (...) jeden jest Pan, Jezus Chrystus, przez którego
jest wszystko i my przez niego”.
[Chrystus nie może być „bogiem”, bo został wyraźnie odróżniony od „bogów” i „panów”. Świadkowie
Jehowy powinni być konsekwentni, bo skoro, w odróżnieniu od innych „panów”, piszą o Jezusie „Pan”,
to i w odróżnieniu od innych „bogów” winni o Chrystusie pisać zawsze „Bóg”, a nie tylko czasami, jak w
Iz 9:6 i J 20:28. Dziwne też, że w swej Biblii nazywają cezara „Panem” (Dz 25:26). Czyżby był on równy
Jezusowi, „Panu” z omawianego fragmentu?]
Chrystus z Ojcem i Duchem Świętym
Istnieje co najmniej 130 fragmentów w Biblii Towarzystwa Strażnica, w których Chrystus zestawiany
jest w działaniu z osobami Ojca i Ducha Świętego. Wszyscy więc są Oni osobami Bożymi. Fragmenty te
cytowaliśmy w artykule pt. Trójca Święta w Biblii Świadków Jehowy??? (cz. 2), ale tu chociaż
przytoczymy oznaczenia tych wersetów:
Mt 3:16n., 4:1-7, 10:18nn., 12:18, 12:28, 22:43n., 28:19; Mk 1:9nn., 12:36; Łk 1:31-35, 1:41-45,
2:26nn., 3:21n., 4:1-12, 4:18n., 10:21, 11:9 i 13, 24:49; J 1:31nn., 3:2 i 5, 3:34n., 4:21 i 23, 4:24n., 14:16,
14:26, 15:26, 16:13nn., 20:21n.; Dz 1:1-4, 1:5nn., 2:17 i 22, 2:33, 2:38n., 4:8nn., 5:31n., 6:10n. i 14,
7:48-52, 7:55, 8:15n. i 21, 8:27nn. i 32, 10:38, 10:46nn., 11:15nn., 15:8-11, 16:6n. i 10, 20:21n., 20:23n.,
20:28, 21:11 i 13n., 28:23nn. i 28; Rz 1:1-4, 5:5n., 8:1nn., 8:9nn., 8:14n., 8:16n., 8:27nn., 8:39-9:1-4,
14:17nn., 15:12n., 15:16, 15:17nn., 15:30; 1Kor 2:13-16, 3:11 i 16n., 6:11, 6:15 i 19n., 7:17 i 39n.,
12:4nn., 12:12n. i 18; 2Kor 1:21n., 3:3n., 3:14-17, 4:13n., 5:5n., 6:1-6, 13:14; Ga 3:1n. i 5, 3:11-14, 4:6,
5:21-25, 6:1-7; Ef 1:12nn., 1:17, 2:18, 2:21n., 3:2-5, 3:14-17, 4:3-6, 4:30nn., 5:18nn.; Flp 3:3; Kol
1:6nn.; 1Tes 1:3nn., 1:6nn., 4:1-8, 5:18n.; 2Tes 2:13; 1Tm 3:15n., 4:1-6; 2Tm 1:7n., 1:13-18; Tt 3:4-6;
Hbr 2:3n., 3:6n., 6:4-7, 9:14, 10:12-15, 10:29n.; 1P 1:2, 1:11-17, 1:21n. (BG), 3:18, 4:13-16; 2P 1:18-21;
1J 3:23n., 4:2nn., 4:13n., 5:4-6; Jud 20n.; Ap 1:4n., 2:1 i 7, 2:28n., 3:1 i 5n., 3:7 i 12n., 3:21n., 5:6n.,
14:12n., 22:1, 22:16nn.
Widzimy z powyższego zbioru tekstów, że Bóstwo Chrystusa można
udowodnić nawet na podstawie Biblii Towarzystwa Strażnica. Niewielu
Świadków Jehowy zdaje sobie z tego sprawę. Jak wobec tego ocenić w świetle
tych tekstów następujące słowa tej organizacji:
„Kościoły chrześcijaństwa kłamią, gdy powiadają, iż Jezus Chrystus jest
Bogiem i właśnie Bóg przyszedł na ziemię, aby umrzeć za ludzkość i ją
zbawić” (Strażnica Nr 9, 1970 s. 18).
„Nie ulega więc wątpliwości, że Chrystus nie jest Bogiem” („Prowadzenie
rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 370).
Zauważmy też, że nawet bez stawiania Świadkom Jehowy specjalnego
zarzutu o jakimś wadliwym tłumaczeniu tekstów biblijnych, można w ich
Piśmie Świętym dostrzec bez problemu Jezusa-Boga. I nie w tym rzecz, że
jeden czy drugi werset można też inaczej rozumieć, ale chodzi o to, iż
wszystkie fragmenty razem wzięte doskonale się uzupełniają, ukazując nam
osobę Syna Bożego, który jest Bogiem (J 20:28). Nas w tym przypadku nie
interesuje interpretacja Towarzystwa Strażnica, tylko to, co każdy sam może
wyczytać z jego Biblii.
W naszym zestawieniu pominęliśmy prawie całkowicie teksty dotyczące czci
dla Chrystusa i o modlitwie do Niego. Zagadnienia te omówimy w oddzielnym
artykule.
Co jeszcze można tu dodać? Otóż to, że gdyby Biblia Świadków Jehowy
zawierała 3 teksty mówiące o Bóstwie Chrystusa, to byśmy mogli sądzić, iż to
jakiś ‘przypadek’. Gdyby takich tekstów było 30, to byśmy mogli tytuły w nich
wymienione zaliczyć do takich, które też nadaje się ludziom (np. królom). Ale
jeśli takich fragmentów jest ponad 370, to nie można sądzić by Bóg Ojciec
celowo wprowadzał w błąd czytelników Biblii, ukazując im jako osobę Bożą
kogoś, kto nie jest Bogiem.
Jeśli chodzi o zarzuty Świadków Jehowy dotyczące Bóstwa Chrystusa i
równości Jego z Ojcem, to omawiamy je w innych opracowaniach (patrz
poniżej Bibliografia uzupełniająca).
Na zakończenie składam podziękowanie Jarosławowi Romanowskiemu z
Warszawy za pomoc w przygotowaniu tekstu i jego trafne uwagi, zarówno
dotyczące tego artykułu, jak i innych o Trójcy Świętej i Duchu Świętym.
Osobne podziękowanie wyrażam życzliwej mi osobie, której opracowanie
wiele wniosło do mojego tekstu.
Bibliografia uzupełniająca
Stanowią ją moja książka i opracowania dotyczące problematyki Bóstwa Chrystusa. Zamieszczone są
one między innymi na stronie www.piotrandryszczak.pl i pochodzą z kilku cykli artykułów, dlatego
rozdzielamy je według nich:
„W obronie wiary” rozdziały: Bóstwo Chrystusa, „Zrodzony a nie stworzony“, Chrystus i archanioł
Michał, Imię Chrystusa, Trójca Święta, Trójca Św. w pismach Ojców Kościoła.
Badacze, dolary i trójca;
Rz 10:13 i antytrynitarze;
O Rz 10:13 raz jeszcze;
Cześć dla Chrystusa i modlitwa do Niego w Biblii Świadków Jehowy???
Chrystus wyższy od Boga Ojca?
J 20:28 i „Wnikliwe poznawanie Pism”;
Alfa i Omega i „Wnikliwe poznawanie Pism”;
Jezus Wszechmogący i „Wnikliwe poznawanie Pism”;
Modlitwa do Chrystusa i „Wnikliwe poznawanie Pism”;
Cześć dla Jezusa, Hbr 1:6 i „Wnikliwe poznawanie Pism” (cz. I i II);
Prz 8:22 i „Wnikliwe poznawanie Pism” (cz. I i II);
Jezus Chrystus a archanioł Michał i „Wnikliwe poznawanie Pism” (cz. I i II);
‘Bóg Pana’ a „Trójca Święta mit czy rzeczywistość?”;
‘Głową Chrystusa - Bóg’ a „Trójca Święta mit czy rzeczywistość?”;
1Kor 15:24-28 a „Trójca Święta mit czy rzeczywistość?”;
Jezus ‘Adon Jah’ a „Trójca Święta mit czy rzeczywistość?” (cz. I - Ewangelia Łukasza; cz. II Ewangelia Marka; cz. III - Ewangelia Mateusza);
Wiedza Boga, Chrystusa i Ducha Świętego a „Trójca Święta mit czy rzeczywistość?”;
Modlitwa do Jezusa i cześć dla Niego według pism wczesnochrześcijańskich;
Didache, Klemens Rzymski, Polikarp ze Smyrny i Hermas o Jezusie Bogu;
Ignacy Antiocheński o Chrystusie Bogu;
Atenagoras, Arystydes, Hymny Gloria i Phos Hilaron oraz apokryfy o Bogu w Trójcy Świętej;
Justyn Męczennik i Bóstwo Chrystusa;
Stworzenie Syna w nauce Tacjana???;
Meliton z Sardes i inne pisma wczesnochrześcijańskie o Jezusie Bogu;
Ireneusz i Trójjedyny Bóg;
Teofil i nauka o Trójcy Świętej;
Tertulian i Trójca Święta;
Klemens Aleksandryjski i Jeden Bóg w Trójcy;
Hipolit i Bóg w Trójcy Świętej;
Nowacjan o Trójcy Świętej;
Orygenes antytrynitarzem??? (część I-IV);
Cyprian i Bóg Jeden w Trójcy Osób;
Ariusz, Świadkowie Jehowy i inni antytrynitarze;
Trójca Święta, Atanazy i antytrynitarze;
Trójca Święta, Hilary z Poitiers i arianie;
Sobór Nicejski i antytrynitarze;
Sobór Konstantynopolitański i antytrynitarze;
Synody pierwszych wieków o Trójcy Świętej.