Histologia,anatomia,fizjologia.doc (1006 KB) Pobierz Rozdział I Zarys histologii czynnościowej Histologia (gr. histos = utkanie; łac. textus = utkanie, tkanina, plecionka) jest nauką o budowie i czynnościach tkanek. Wyróżnia się histologię ogólną – naukę o ogólnej budowie i funkcjach podstawowych tkanek organizmu; histologię szczegółową – naukę o mikroskopowej budowie poszczególnych narządów i układów narządów; histofizjologię – naukę o czynnościach tkanek, w powiązaniu jednak z ich strukturą; histochemię - naukę o metodach wybarwiania i wykrywania (reakcje barwne) substancji chemicznych zawartych w poszczególnych tkankach oraz badającą w pewnym zakresie procesy biochemiczne w tkankach; histopatologię – naukę o budowie i funkcjach tkanek organizmu w stanie chorobowym (mikroskopowe badanie zmian chorobowych = patologicznych w narządach). Podział tkanek Obecnie tkanki dzielimy następująco: 1. 1. 1. Tkanka nabłonkowa płaska jednowarstwowa; 2. 2. Tkanka nabłonkowa płaska wielowarstwowa; 3. 3. Tkanka nabłonkowa sześcienna jednowarstwowa; 4. 4. Tkanka nabłonkowa sześcienna wielowarstwowa; 5. 5. Tkanka nabłonkowa walcowata jednowarstwowa; 6. 6. Tkanka nabłonkowa walcowata wielowarstwowa; 7. Tkanka nabłonkowa walcowata wielorzędowa; 7. 8. 2. 2. Tkanka nabłonkowa: 1. Tkanka nabłonkowa przejściowa. 8. Tkanka łączna właściwa: 1. 2. 2. Tkanka łączna właściwa luźna; 1. Tkanka łączna właściwa zbita: 1. Tkanka łączna właściwa zbita regularna (o utkaniu regularnym); 1. 2. 2. Tkanka łączna właściwa zbita nieregularna (o utkaniu nieregularnym). 3. Tkanka tłuszczowa: 3. 1. 1. Tkanka tłuszczowa żółta; 2. 2. Tkanka tłuszczowa brunatna. 4. 4. Tkanka chrzęstna: 1. 1. Tkanka chrzęstna szklista; 2. 2. Tkanka chrzęstna sprężysta; 3. 3. Tkanka chrzęstna włóknista. 5. 5. Tkanka kostna: 1. 1. Tkanka kostna grubowłóknista; 2. 2. Tkanka kostna drobowłóknista: 1. 2. 6. 2. 6. 7. 1. 1. Krew, limfa i szpik kostny. 7. 2. Tkanka mięśniowa: Tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana swoista serca (sercowa); 3. 8. Tkanka kostna drobnowłóknista zbita. Tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana szkieletowa; 2. 8. Tkanka kostna drobnowłóknista gąbczasta; 1. 3. Tkanka mięśniowa gładka. Tkanka nerwowa. Hierarchia układów ożywionych Geobiocenoza←biocenoza←populacja←organizm←układy narządów ←narządy← tkanki ← komórka ← organelle ← makrocząsteczki ← cząsteczki ← atomy. Tkanka nabłonkowa Tkanki nabłonkowe leżą na warstwie tkanki łącznej właściwej, z którą kontaktują się przez błonę podstawną membrana basalis. Błona podstawna łączy nabłonek mechanicznie, transportuje substancje odżywcze i metabolity do i z tkanki łącznej. Dzięki temu dany nabłonek jest odżywiony (brak przecież w nabłonkach naczyń krwionośnych). Grubość bony podstawnej wynosi 0,2 um. W skład błony podstawnej wchodzą: blaszka jasna: wypustki spodniej powierzchni komórek nabłonkowych + makrocząsteczki glikoproteiny – lamininy; niżej, pod lamininą znajdują się proteoglikany (siarczan dermatanu i heparanu + białko) łączące lamininę z fibronektyną (białko odpowiedzialne za przyleganie komórek do podłoża); do blaszki tej wnikają wypustki cytoplazmatyczne dolnej warstwy komórek nabłonkowych blaszka gęsta (zbudowana z kolagenu; pomiędzy cząsteczkami kolagenu są włókienka kolagenowe które przymocowują błonę podstawną do tkanki łącznej). Tkanki nabłonkowe zbudowane są z komórek ściśle do siebie przylegających. Ubogie są w istotę międzykomórkową. Okrywają ciało, wyścielają jamy i przewody ciała. Mogą wywodzić się ze wszystkich listków zarodkowych. Pod względem czynnościowym można wyróżnić: nabłonek gruczołowy, zmysłowy, powierzchniowy. Ze względu na kształt komórek (powierzchniowych), nabłonki dzieli się na: płaski (pęcherzyki płucne, wyściela jamę opłucnej, naczynia krwionośne i limfatyczne – jako endothelium = śródbłonek), sześcienny (w kanalikach nerkowych, części wydzielnicze gruczołów), walcowaty (błona śluzowa żołądka). Nabłonek jednowarstwowy płaski pełni funkcje filtracyjne, transportujące (transport bierny, endo- i egzocytoza). Nabłonek jednowarstwowy sześcienny (wysokość komórek jest równa szerokości) pełni funkcje wydzielnicze i funkcje czynnego transportu jonów. Nabłonek jednowarstwowy walcowaty zbudowany jest z komórek palisadowych o biegunowym ułożeniu organelli. Jądra leżą przy podstawie, a aparat Golgiego nad jądrem. Pełni funkcje wydzielnicze i chłonne. Nabłonek wielorzędowy. Składa się z komórek o różnych wysokościach, dlatego daje obraz pozornej wielowarstwowości (rzekomowielowarstwowy). Na wolnej powierzchni posiada rzęski lub stereocylia (duże mikrokosmki – wypustki cytoplazmatyczne z mikrofilamentami aktynowymi) (np. przewody oddechowe, jajowód). Nabłonek wielowarstwowy płaski oddziela tkanką łączną od środowiska zewnętrznego. Pokrywa powierzchnię ciała, wyściela jamę ustną, przełyk i odbytnicę. Składa się z 6-20 warstw komórek. Nazwa pochodzi od kształtu komórek warstwy zewnętrznej. Głębiej położone komórki są bowiem sześcienne, a warstwa podstawna zbudowana jest z komórek walcowatych. Wierzchnia warstwa jest zrogowaciała (komórki są wypełnione białkiem keratyną, filagryną i inwolukryną) – nabłonek wielowarstwowy płaski rogowaciejący. Nabłonek przejściowy wyściela pęcherz moczowy i cewkę moczową. Zmienia grubość zależnie od stopnia wypełnienia pęcherza moczem. U człowieka jest wielowarstwowy sześcienny. Powierzchniowe komórki nabłonka są duże, sześcienne (komórki baldaszkowate). Z nabłonkami ściśle powiązane są gruczoły. Gruczoły glandulae to struktury wydzielnicze zbudowane z komórek receptorowo-wydzielniczych. Receptory zapewniają reagowanie na bodźce nerwowe i humoralne, regulujące intensywność wydzielania Secretio jest procesem polegającym na syntezie związków drobno- lub wielkocząsteczkowych z substratów dostarczanych do komórek. Związki te są segregowane w aparacie Golgiego, zagęszczone w pęcherzykach wydzielniczych i uwolnione na zewnątrz komórki. Intensywność sekrecji jest regulowana na drodze humoralnej (układ dokrewny) i nerwowej. Prądy bioelektryczne (podniety nerwowe) powodują otwarcie kanałów jonowych dla wapnia, który przenika do cytozolu komórek. Skutkiem tego jest fuzja pęcherzyków mediatorowych (zawierających neurotransmiter) i przyłączanie ich do błony presynaptycznej. Powoduje to z kolei uwolnienie mediatora do szczeliny synaptycznej, jego wychwycenie przez receptory błony postsynaptycznej (komórki gruczołowe) i pobudzeniową reakcje kaskadową w cytoplazmie komórek danego gruczołu. Oddziaływanie hormonów również odbywa się poprzez receptory. Lokalizacja receptorów w komórkach gruczołowych zależy od budowy chemicznej hormonów na nie działających. Hormony sterydowe wiązane są przez receptory cytozolowe, natomiast hormony białkowe przez receptory błonowe. Kompleks hormon sterydowy + receptor cytozolowy związany zostaje przez akceptor genomowy. Wyzwala to transkrypcję i translację odpowiedniego białka-enzymu. W drugim mechanizmie regulacji molekularnej czynności gruczołów, hormon białkowy wiążąc się z receptorem błonowym powoduje zmianę konformacji białka G i jego uaktywnienie. Białko G uaktywnia cyklazę adenylową, guanylową lub cytydylową, syntetyzującą odpowiednie cykliczne związki wysokoenergetyczne: cAMP, cGMP, cCMP. Te substancje odpowiedzialne są za aktywację kinaz białkowych. Kinazy białkowe przeprowadzają fosforylację enzymów i substratów, co nasila metabolizm komórki gruczołowej. Następuje ekspresja genów, transkrypcja i translacja odpowiednich enzymów niezbędnych do procesu wydzielania. Gruczoły występują w dwóch postaciach: zgrupowanie komórek zajmujące wspólne terytorium – gruczoły zwarte (ślinianki, gruczoły łojowe); pojedyncze komórki wydzielnicze rozproszone wśród innych komórek (komórki endokrynowe przewodu pokarmowego). Wyróżnia się gruczoły zewnątrzwydzielnicze (posiadają przewody wyprowadzające) i wewnątrzwydzielnicze (pozbawione przewodu wyprowadzającego; wydzielinę oddają wprost do krwi). Sposoby wydzielania gruczołów są następujące: merokrynowe = ekrynowe (gruczoły endokrynowe, ślinianki; fuzja pęcherzyków wydzielniczych z błoną komórkową i uwalnianie wydzieliny; sam proces wydzielania nie zmienia budowy gruczołu), apokrynowe (gruczoły egzokrynowe, np. mlekowy, potowy wonny; fuzja pęcherzyków wydzielniczych z zewnętrzna błoną – następuje przy tym skracanie komórek wydzielniczych), holokrynowe (gruczoł łojowy; cała zawartość komórek ulega przekształceniu w wydzielinę i jej wydaleniu; gruczoł utrzymuje się dzięki proliferacji komórek obwodowych i przesuwanie się ich ku światłu). Odnowa błonków. Z powodu dużej aktywności fizjologicznej, tkanki nabłonkowe ulegają szybkiemu zużyciu. Odnowa nabłonków odbywa się dzięki komórkom macierzystym mającym zdolność dzielenia się (proliferacji). W nabłonkach jednowarstwowych komórki macierzyste rozmieszczone są wśród komórek zróżnicowanych. W nabłonkach wielowarstwowych komórki macierzyste są w warstwie podstawnej. Tkanka łączna właściwa ... Plik z chomika: monko0507 Inne pliki z tego folderu: Anatomia - człowieka.doc (1285 KB) Anatomia stawów z bohenka.doc (814 KB) Anatomia-narządy płciowe.doc (48 KB) Histologia,anatomia,fizjologia.doc (1006 KB) Kość i tk.chrzęstna.doc (231 KB) Inne foldery tego chomika: Zgłoś jeśli naruszono regulamin Strona główna Aktualności Kontakt Dział Pomocy Opinie Regulamin serwisu Polityka prywatności Copyright © 2012 Chomikuj.pl Atlasmózgowia WUM przez Internet Interaktywny atlas Sobotta Leksykon Miesnie Otwory