ZDROWIE, to całkowity fizyczny, psychiczny i społeczny dobrostan człowieka, a nie tylko brak choroby lub niedomagania. Zdrowie zależy od czterech grup czynników: Styl życia: aktywność fizyczna, sposób odżywiania się, umiejętności radzenia sobie ze stresem, stosowanie używek (nikotyna, alkohol, środki psychoaktywne). Środowisko fizyczne: czyste powietrze, woda, zdrowa i bezpieczna szkoła oraz zakład pracy. Czynniki genetyczne. Opieka zdrowotna: dostępność do świadczeń medycznych i ich jakość. Profilaktyka „to procesy, które wspierają człowieka w prawidłowym rozwoju i zdrowym życiu". To także sposób reagowania na rozmaite zjawiska społeczne, które oceniane są jako szkodliwe i niepożądane. Profilaktyka zdrowotna jest to szereg działań mających na celu zapobieganie chorobie bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem się, poprzez kontrolowanie przyczyn i czynników ryzyka. Profilaktyka społeczna - zapobieganie tym wszystkim sytuacjom, które pozwalają zmniejszać ilość przypadków niedostosowania społecznego, wykolejeń, patologii społecznej. Powinna zapobiegać stanom zagrożenia moralnego, zdrowotnego, kulturalnego, społecznego, aby uchronić człowieka i grupy ludzi przed niepożądanymi odchyleniami od stanów normalnych. Rosnąca liczba zachowań problemowych w grupach dzieci i młodzieży, a także pojawianie się nowych zagrożeń dla ich prawidłowego rozwoju, wywołują coraz większy niepokój dorosłych i zobowiązuje do prowadzenia działań profilaktycznych i w szkole i rodzinie. Wpływ sytuacji rodzinnej na kształtowanie zachowań dziecka. Rodzina jest miejscem, w którym dziecko przychodzi na świat, gdzie zaspakajane są potrzeby, zarówno fizjologiczne jak i psychologiczne. W środowisku rodzinnym przebiega proces kształtowania się człowieka. Postawa ojca i matki w stosunku do dziecka odgrywa dużą rolę w procesie wychowania. Przykłady pożądanych i niepożądanych postaw rodzicielskich: akceptacja – odtrącenie, współdziałanie – unikanie, uznawanie praw dziecka – nadmierne wymagania, przyznawanie dziecku rozumnej swobody – nadmierne ochranianie. Nieprawidłowe postawy rodzicielskie, prowadzą do braku zaspokojenia podstawowych potrzeb. Tworzą głębokie zranienia w psychice dziecka, brak zaufania do siebie i do innych i poczucie osamotnienia, zagubienia, braku miłości. Przeprowadzone badania wśród dzieci i młodzieży ( w wieku 12-16 lat) wykazały, że ci badani, u których brak było bliskiej więzi z własną rodziną deklarowali, że: · są zazwyczaj nieszczęśliwi, · życie jest nudne, · czują, że mają mniej radości w życiu niż inni ludzie, · nie martwią się ocenami w szkole, · nie są zainteresowani życiem własnej klasy w szkole, · wątpią w zdobycie w przyszłości dobrego wykształcenia, · nie planują pójść na studia. Wystąpiła również taka prawidłowość, że młodzież pozbawiona poczucia bliskości z własną rodziną była bardziej podatna na presję rówieśniczą w zakresie zażywania narkotyków, picia alkoholu i dokonywania przestępstw.