Profilaktyka „to proces, który wspiera człowieka w prawidłowym

ZDROWIE, to całkowity fizyczny,
psychiczny i społeczny dobrostan
człowieka, a nie tylko brak choroby
lub niedomagania.
Zdrowie zależy od czterech grup czynników:
Styl życia: aktywność fizyczna, sposób odżywiania się, umiejętności radzenia sobie ze
stresem, stosowanie używek (nikotyna, alkohol, środki psychoaktywne).
Środowisko fizyczne: czyste powietrze, woda, zdrowa i bezpieczna szkoła oraz zakład pracy.
Czynniki genetyczne.
Opieka zdrowotna: dostępność do świadczeń medycznych i ich jakość.
Profilaktyka
„to procesy, które wspierają człowieka w
prawidłowym rozwoju i zdrowym życiu".
To także sposób reagowania na
rozmaite zjawiska społeczne, które
oceniane są jako szkodliwe
i niepożądane.
Profilaktyka zdrowotna jest to szereg działań
mających na celu zapobieganie chorobie bądź innemu
niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej
rozwinięciem się, poprzez kontrolowanie przyczyn
i czynników ryzyka.
Profilaktyka społeczna - zapobieganie tym
wszystkim sytuacjom, które pozwalają zmniejszać
ilość przypadków niedostosowania społecznego,
wykolejeń, patologii społecznej.
Powinna zapobiegać stanom zagrożenia moralnego,
zdrowotnego, kulturalnego, społecznego, aby
uchronić człowieka i grupy ludzi przed
niepożądanymi odchyleniami od stanów normalnych.
Rosnąca liczba zachowań problemowych
w grupach dzieci i młodzieży, a także
pojawianie się nowych zagrożeń dla ich
prawidłowego rozwoju, wywołują coraz
większy niepokój dorosłych i zobowiązuje
do prowadzenia działań profilaktycznych
i w szkole i rodzinie.
Wpływ sytuacji rodzinnej
na kształtowanie zachowań dziecka.
Rodzina jest miejscem, w którym dziecko przychodzi na świat, gdzie zaspakajane
są potrzeby, zarówno fizjologiczne jak i psychologiczne. W środowisku rodzinnym
przebiega proces kształtowania się człowieka. Postawa ojca i matki w stosunku do
dziecka odgrywa dużą rolę w procesie wychowania.
Przykłady pożądanych i niepożądanych postaw rodzicielskich:
akceptacja – odtrącenie,
współdziałanie – unikanie,
uznawanie praw dziecka – nadmierne wymagania,
przyznawanie dziecku rozumnej swobody – nadmierne ochranianie.
Nieprawidłowe postawy rodzicielskie, prowadzą do braku zaspokojenia
podstawowych potrzeb. Tworzą głębokie zranienia w psychice dziecka, brak zaufania
do siebie i do innych i poczucie osamotnienia, zagubienia, braku miłości.
Przeprowadzone badania wśród dzieci i młodzieży ( w wieku 12-16 lat) wykazały, że ci
badani, u których brak było bliskiej więzi z własną rodziną deklarowali, że:
· są zazwyczaj nieszczęśliwi,
· życie jest nudne,
· czują, że mają mniej radości w życiu niż inni ludzie,
· nie martwią się ocenami w szkole,
· nie są zainteresowani życiem własnej klasy w szkole,
· wątpią w zdobycie w przyszłości dobrego wykształcenia,
· nie planują pójść na studia.
Wystąpiła również taka prawidłowość, że młodzież pozbawiona poczucia bliskości z
własną rodziną była bardziej podatna na presję rówieśniczą w zakresie zażywania
narkotyków, picia alkoholu i dokonywania przestępstw.