Materiały homiletyczne - Wydział Duszpasterstwa Ogólnego Kurii
advertisement
NAWRACAJCIE SIĘ I WIERZCIE W EWANGELIĘ Materiały homiletyczne na rok liturgiczny 2014/2015 Cykl B CZĘŚĆ 4 NAWRACAJCIE SIĘ I WIERZCIE W EWANGELIĘ Materiały homiletyczne na rok liturgiczny 2014/2015 niedziele zwykłe XXIII-XXXIV Cykl B CZĘŚĆ 4 Wydział Duszpasterstwa Ogólnego Kurii Diecezjalnej w Tarnowie © by Wydawnictwo BIBLOS, Tarnów 2015 ISBN 978-83-7793-341-1 Nihil obstat Tarnów, dnia 31.07.2015 r. ks. dr hab. Marek Kluz Imprimatur OW-2.2/54/15, Tarnów, dnia 3.08.2014 r. Wikariusz generalny † Stanisław Salaterski Redakcja: ks. dr Jan Bartoszek Projekt okładki: Artur Piątek Na okładce: Caravaggio, Niewierny Tomasz, ok. 1595, Galeria Malarstwa, Poczdam Wydział Duszpasterstwa Ogólnego Kurii Diecezjalnej w Tarnowie ul. Legionów 30, 33-100 Tarnów tel. 14-63-17-380 e-mail: [email protected] Druk: Poligrafia Wydawnictwa Biblos Wydawnictwo Diecezji Tarnowskiej pl. Katedralny 6, 33-100 Tarnów tel. 14-62-12-777 e-mail: [email protected] www.biblos.pl Spis treści Wprowadzenie do programu duszpastersko-homiletycznego na rok 2014/2015 ............. 7 XXIII NIEDZIELA ZWYKŁA – 06.09.2015 ............................. 11 UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY – 08.09.2015 ...................................................................... 21 XXIV NIEDZIELA ZWYKŁA – 13.09.2015 ............................. 27 XXV NIEDZIELA ZWYKŁA, ŚWIATOWY DZIEŃ ŚRODKÓW SPOŁECZNEGO PRZEKAZU – 20.09.2015 .......................... 34 XXVI NIEDZIELA ZWYKŁA – 27.09.2015 ............................. 41 XXVII NIEDZIELA ZWYKŁA – 04.10.2015 ............................ 48 XXVIII NIEDZIELA ZWYKŁA, DZIEŃ PAPIESKI – 11.10.2015 ......................................... 62 XXIX NIEDZIELA ZWYKŁA, NIEDZIELA MISYJNA – 18.10.2015 ................................................................... 62 XXX NIEDZIELA ZWYKŁA, UROCZYSTOŚĆ POŚWIĘCENIA WŁASNEGO KOŚCIOŁA – 25.10.2015 .............................. 63 XXXI NIEDZIELA ZWYKŁA, UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH – 01.11.2015 .... 69 KAZANIE NA CMENTARZU .................................................... 79 5 WSPOMNIENIE WSZYSTKICH WIERNYCH ZMARŁYCH – 02.11.2015 ................................................ 83 XXXII NIEDZIELA ZWYKŁA – 08.11.2015 ............................ 88 XXXIII NIEDZIELA ZWYKŁA – 15.11.2015 .......................... 94 XXXIV NIEDZIELA ZWYKŁA, UROCZYSTOŚĆ JEZUSA CHRYSTUSA, KRÓLA WSZECHŚWIATA – 22.11.2015 ....... 101 6 WPROWADZENIE DO PROGRAMU DUSZPASTERSKO-HOMILETYCZNEGO NA ROK 2014/2015 W zeszłym roku rozpoczęliśmy realizację cyklu czteroletniego Programu duszpasterskiego (2013-2017), któremu towarzyszy hasło: „Przez Chrystusa, z Chrystusem, w Chrystusie. Przez wiarę i chrzest do świadectwa”. Zaproponowane treści programu mają nas lepiej przygotować do 1050. rocznicy chrztu Polski i do Światowych Dni Młodzieży, które odbędą się w Krakowie w 2016 roku. W 2014 roku przygotowanie to zostało wzmocnione faktem kanonizacji naszego Wielkiego Rodaka, św. Jana Pawła II, dzięki któremu nieustannie odkrywamy bogactwo życia wiary prowadzącej ku świętości. I. „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” Założeniem czteroletniego programu jest poprowadzenie wiernych przez doświadczenie wiary, nawrócenia i chrztu ku postawie apostolstwa. W obecnym roku duszpasterskim będziemy się pochylać nad drugim wymiarem tego doświadczenia, czyli nad kwestią nawrócenia. Towarzyszyć nam będzie hasło: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”, a symbolem uczynimy krzyż. Jest to konkretne zaproszenie do pogłębienia życia duchowego. Nawrócenie oznacza przemianę myśli i przemianę serca, a także własnego postępowania. Wezwanie Jezusa implikuje natychmiast odpowiedzialność za odpowiedź na nie. Królestwo już nadeszło z Jego inicjatywy, wejście jednak do niego pozostawione jest wolnej decyzji człowieka. Nawrócenie jest więc całkowitym przylgnięciem do Jezusa i wejściem na tę samą drogę, którą On przebył. 7 Nawrócenie ma moment początkowy, który polega na akcie powierzenia się Jezusowi. Później staje się procesem, który trwa przez całe życie i polega na stopniowym wstępowaniu w ślady Mistrza, na stałym przechodzeniu od kłamstwa do prawdy, od niewoli do wolności, z ciemności do światła, ze śmierci do życia, bez upadania na duchu. Nawrócenie, jako dar Boży, zawsze przekracza nasze zdolności przyjęcia go. Dlatego każdorazowa lektura Ewangelii wzywa nas do nawrócenia się, co między innymi oznacza, że czytany tekst należy odnosić do siebie, a nie do innych. Słowo zostało do nas skierowane nie po to, aby osądzać innych, ale po to, abyśmy sami ujrzeli się w prawdzie. Właściwe odniesienie się do Ewangelii oznacza przyjęcie jej z wiarą do swojego życia. Ewangelią jest Jezus Chrystus, Syn Boży obecny w przepowiadaniu. Wiara nie jest jedynie zgodą na głoszoną prawdę, ale także zaufaniem do tego, który ją głosi. Przecież i demony wierzą, chociaż drżą (por. Jk 2,19). Problem nie polega na przyjęciu, że Pan jest lub że Go nie ma – On istnieje nawet wtedy, gdy Go neguję – ale na podjęciu decyzji, jakiego rodzaju relację jestem zdolny z Nim nawiązać. Akt wiary jest relacją osobową z Jezusem – relacją przyjacielską. Tylko wówczas odniesiemy zwycięstwo nad radykalną samotnością człowieka, unikniemy piekła alienacji. Konkretnie rzecz ujmując, wiara jest przylgnięciem do Jezusa i pójściem za Nim, aby być z Nim. Oznacza to stać się uszami, by Go słuchać, nogami, by podążać za Nim, oczami, by Go widzieć, rękami, by Go dotykać, a przede wszystkim sercem, aby Go kochać (por. S. Fausti, Rozważaj i głoś Ewangelię. Katecheza narracyjna Ewangelii według św. Marka, Kraków 2002, s. 40-41). II. W duchu „Evangelii gaudium” Nowy program duszpasterski, a tym samym homiletyczny, winien być realizowany w duchu nauczania Ojca Świętego Franciszka. Papież potrafi ukazać przesłanie Ewangelii w 8 sposób nowy i frapujący, odpowiadając na duchowy głód świata – niosąc mu nadzieję i nadając sens. W swojej pierwszej adhortacji Evangelii gaudium Ojciec św. podkreśla, że Kościół, aby sprostać temu zadaniu, winien przejść duchową metamorfozę. Dlatego wspólnotę wiernych i jej pasterzy wzywa do „duszpasterskiego i misyjnego nawrócenia”. Papież Franciszek mówi o potrzebie „otwarcia szeroko drzwi Kościoła”. Dużą wagę przywiązuje do właściwego stylu głoszenia Ewangelii: chodzi o to, aby dotrzeć także do wątpiących i poszukujących. Jest przekonany i daje temu świadectwo, że przekaz wiary nie będzie skuteczny, jeśli nie będzie przepełniony radością i nadzieją. W swojej adhortacji napisał: „Głoszenie Chrystusa oznacza ukazywanie, że wierzyć w Niego i iść za Nim jest nie tylko rzeczą prawdziwą i sprawiedliwą, ale także piękną, zdolną napełnić życie nowym blaskiem i głęboką radością, nawet pośród trudnych doświadczeń. W tej perspektywie wszystkie formy autentycznego piękna mogą być uznane za drogę prowadzącą do spotkania z Panem Jezusem. (…) Trzeba mieć odwagę znajdowania nowych znaków, nowych symboli, nowych sposobów przekazywania słowa, nowych form piękna pojawiających się w różnych kręgach kulturowych, łącznie z niekonwencjonalnymi formami piękna, które mogą być mało znaczące dla ewangelizatorów, ale stały się szczególnie atrakcyjne dla innych” (Franciszek, Adhortacja apostolska Evangelii gaudium, 167). Papież Franciszek stwierdza, że „kiedy przepowiadanie jest wierne Ewangelii, wyraźnie uwidacznia centralny charakter niektórych prawd i staje się jasne, że chrześcijańskie przepowiadanie moralne nie jest stoicką etyką; jest czymś więcej niż jakąś ascezą, nie jest zwykłą filozofią praktyczną ani katalogiem grzechów i błędów” (tamże, 39). A mówiąc o homilii, zwraca uwagę, że „przepowiadanie czysto moralizujące lub indoktrynujące, również i to, które przemienia 9 się w lekcję egzegezy, pomniejsza tę komunikację między sercami, która ma miejsce w homilii i która winna mieć charakter niemal sakramentalny” (tamże, 142). 10 III. Tematyka programu homiletycznego Refleksje na temat hasła roku duszpasterskiego i wskazań zawartych w adhortacji Evangelii gaudium papieża Franciszka mają pomóc w realizacji jego programu homiletycznego. Tematyka homiletyczna koncentrować się będzie wokół działań zmierzających do przyjęcia wezwania do nawrócenia oraz uwierzenia w Ewangelię. To z kolei ma prowadzić do zaangażowania w życie wspólnoty i dawania świadectwa chrześcijańskiego życia. Autentyczne świadectwo może rodzić się z właściwego podejścia do sakramentu pokuty i pojednania. Dlatego w tegorocznym przepowiadaniu będziemy starać się obudzić wrażliwość na obecność grzechu w życiu człowieka. Głoszenie nawrócenia w Jezusie Chrystusie będzie miało na celu doprowadzenie człowieka do osobistego spotkania ze Zbawicielem, który jako jedyny ma moc odpuszczenia grzechów. To będzie się również wiązało z zachętą zawartą w homiliach, abyśmy obudzili w sobie nowy zapał w przeżywaniu tego sakramentu i większą wagę zaczęli przywiązywać do pokuty i wynagrodzenia za grzechy. W tym roku liturgicznym wzmóżmy nasze zaangażowanie w pokonywaniu skłonności do skupiania się wyłącznie na samych sobie. Spójrzmy wokół siebie z punktu widzenia Ewangelii. Nawrócenie się jest dążeniem do tego, aby każdego dnia, także w małych rzeczach, wiara, nadzieja i miłość stawały się czymś najważniejszym. Oprac. ks. Jan Bartoszek 11 XXIII NIEDZIELA ZWYKŁA – 06.09.2015 I czyt. Iz 35,4-7a; Ps 146; II czyt. Jk 2,1-5; Ew. Mk 7,31-37 Proponowane pieśni: Na wejście – „Kiedyś, o Jezu, chodził po świecie” Na przygotowanie darów – „Składamy Ci, Ojcze” Na komunię – „Pójdź do Jezusa” Na uwielbienie – „Już gościsz, Jezu, w sercu mym” Na zakończenie – „Pod Twą obronę, Ojcze na niebie” Wprowadzenie do Mszy Świętej Niedzielna Eucharystia w życiu chrześcijanina stanowi fundament i istotę życia duchowego, które przekłada się na codzienność. Święty Jan Paweł II napisał: „Kościół żyje dzięki Eucharystii” (Ecclesia de Eucharistia 1), możemy to zdanie odnieść do konkretnego chrześcijanina, każdego z nas: ty i ja żyjemy dzięki Eucharystii. To właśnie podczas sprawowania tego misterium miłości mamy szanse wsłuchania się w słowo Boże i przyjęcia Ciała i Krwi Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Wiara to zaufanie Jezusowi, które rodzi się ze słyszenia i widzenia Jego osoby. Dzisiejsza Ewangelia wyjaśni nam to jeszcze dokładniej. Niech zatem doświadczenie spotkania naszego Pana przemieni nasze serca i myśli, aby Bóg stał w centrum wszystkiego, co dokonuje się w naszej codzienności. Modlitwa wiernych Dobremu Bogu, bogatemu w miłosierdzie, przedstawmy nasze prośby i błagania: 12 1. Za Ojca Świętego Franciszka, aby Bóg zachował go w zdrowiu i sile potrzebnych do głoszenia z mocą Ewangelii życia. 13 2. Za rządzących naszą Ojczyzną, aby w swych decyzjach kierowali się dobrem wszystkich obywateli. 3. Za ludzi chorych i cierpiących, aby łączyli swe udręki z krzyżem Jezusa, odkrywając sens codzienności. 4. Za ludzi młodych, aby opierali swoje życie na zasadach Ewangelii. 5. Za zmarłych z naszych rodzin, aby Bóg przyjął ich do swojej chwały. 6. Za nas uczestniczących w świętej Eucharystii, abyśmy otwierając swe serca na działanie słowa Bożego, coraz lepiej dostrzegali obecność Jezusa w każdym dniu naszego życia. Boże, nasz Ojcze, wysłuchaj próśb swoich dzieci, jeśli zgodne są z Twoją wolą. Przez Chrystusa, Pana naszego. Katecheza uczy i prowadzi do nawrócenia Adoracja Najświętszego Sakramentu Pieśń – „Kłaniam się Tobie” Nasz umiłowany Panie! Tak często jesteśmy zabiegani, różne sprawy tworzą mozaikę kolejnych dni. Wiemy, że to zabieganie nie może przykryć nam piękna Twojej miłości do nas. Tylko wtedy, gdy trwamy przy Tobie, w ciszy – mamy świadomość, że nie jesteśmy sami. Kto wierzy, nigdy nie jest sam (Benedykt XVI). Dlatego teraz klękamy przed Tobą, nasz Jezu, żeby zanurzyć się w Tobie, który jesteś milczeniem i ciszą, słowem życia. Mów do nas, umiłowany Panie! W dzisiejszej liturgii słowa usłyszeliśmy pełne nadziei wezwanie: „Odwagi! Nie bójcie się! Oto wasz Bóg” (Iz 35,4). Każdemu z nas jest potrzebna odwaga, szczególnie wtedy, gdy 14 człowiek oddala się od drugiego. Wtedy zamiast miłości niesie chęć zemsty; zamiast pokoju – wojnę; zamiast dobra – zło. Potrzebujemy odwagi, aby zmieniać swoje życie pod wpływem Twego słowa. Świat potrzebuje naszego świadectwa, potrzebuje naszych rąk, nóg i tętniących prawdziwym chrześcijaństwem serc. (Chwila ciszy) Pieśń – „Dzięki, o Panie” Panie! Bez naszego spotkania z Tobą codzienność staje się pustką i bezsensem. Przybywamy do Ciebie z naszych domów, żeby Cię spotkać i uwielbić. Z Tobą nawet spieczona ziemia zamienia się w jezioro, spragniony kraj w krynice wód – jak mówił Izajasz (Iz 35,7a). Dlatego wołamy teraz z głębi serc. Będziemy powtarzać: UWIELBIAMY CIĘ, NASZ PANIE! – W tym, co jest radosne i trudne… – W podejmowanych przez nas wyborach… – W naszych myślach i uczuciach… – W każdym spotkanym człowieku… – We wszystkich sytuacjach naszej codzienności… W chwili ciszy, wpatrując się w obecnego tutaj Jezusa pod postacią konsekrowanego chleba, wyraźmy nasze osobiste uwielbienie. (Chwila ciszy) Pieśń – „Pan wieczernik przygotował” Panie Jezu, jesteśmy niekiedy podobni do głuchoniemego z dzisiejszej Ewangelii. Nie słyszymy Twego głosu i nie mówimy o Tobie ludziom. Dlaczego? Może to wstyd? Może 15 brak zainteresowania Tobą, Panie? Może słaba wiara? Dlatego dziś rozbrzmiewa dla nas głos proroka: „Odwagi! Nie mamy się czego lękać, bo Ty, żyjący Pan, jesteś z nami”. Bł. ks. Jerzy Popiełuszko mawiał, że w życiu trzeba się jedynie bać zdrady Ciebie za trzydzieści srebrników jałowego spokoju… Dlatego prosimy Cię dzisiaj, nasz Panie, abyś uczynił nam to, co uczyniłeś głuchoniememu: weź każdego z nas na bok, osobno od tłumu, włóż palce w nasze uszy i śliną dotknij języka. I powiedz: „Effatha: Otwórz się!” A wtedy będziemy słyszeć Twoją mowę i rozgłaszać Ewangelię życia. Przecież tak bywa, że jeśli jesteśmy głusi na Twoje słowo, to stajemy się niemi w modlitwie! Ta prawda przebija z dzisiejszej Ewangelii. Twoje słowo uzdrawia mój słuch i moją mowę. Człowiek, który słucha i czyta Biblię, poddaje się najlepszej katechezie, która doprowadza go do żywego doświadczenia wiary, czyli zaufania Tobie, Panie! Słuchać Ciebie to jak pić wodę ze źródła! Kiedy rozważam teraz Twoje słowo, Panie Jezu, to pragnę przeprosić Cię za to, że tak często nie liczę się z Twoim słowem, po prostu nie interesuję się nim na tyle, na ile powinienem. Pragnę to zmienić. Będziemy powtarzać: PRZEBACZ MI, PANIE JEZU! – Przebacz mi, Panie, to, że rzadko sięgam po Biblię, która jest Twoim słowem do mnie… – Przebacz mi, Panie, to, że często nie ufam Twojemu słowu… – Przebacz mi, Panie, to, że zagłuszam Twoje słowo wieloma innymi zbędnymi słowami, które ranią innych ludzi… – Przebacz mi, Panie, to, że nie uczę się życia od Ciebie… (Chwila ciszy) Pieśń – „Panie, przebacz nam” 16 Jezu, Twoja moc jest naprawdę wielka. Dzisiejszy fragment Ewangelii uświadomił mi, że wiara to zaufanie Tobie. Zdaję sobie sprawę, że nie jest to łatwe w codziennym życiu, jednak kiedy poprzez zasłuchanie w Twoje słowo i modlitwę nawiązuję bliską relację, wtedy wzrasta miłość. Nie ma relacji z Tobą bez miłości! Ale dobrze wiemy, że miłości nie bierze się z półki jak produktów w sklepie, ale miłości się doświadcza. Głuchoniemy doświadczył wielkiej miłości, bo podszedł do Ciebie, Panie. I ja chcę być blisko Ciebie! Proszę Cię o odwagę, żebym podchodził do Ciebie coraz bliżej, żebyś był obecny w moim życiu. Będziemy powtarzać: PROSZĘ CIĘ, PANIE! – O odwagę w odkrywaniu Twej obecności w moim życiu… – O pomoc w codziennym czytaniu Twego słowa zawartego w Biblii… – O siłę do częstego adorowania Twej obecności w Najświętszym Sakramencie… – O odwagę w świadczeniu, że jestem blisko Ciebie… W chwili ciszy wyraźmy Jezusowi osobiste pragnienie podejmowania codziennego życia zgodnego z Jego słowem zawartym w Piśmie Świętym. (Chwila ciszy) Panie Jezu! Błogosław każdemu z nas! Twoje błogosławieństwo to wielkie umocnienie naszych szlachetnych pragnień. Znasz dobrze nasze serca… Dlatego pobłogosław nam, Panie, i umacniaj nas w drodze ciągłego odzyskiwania słuchu na Twoje słowo i daru mowy o Tobie, że jesteś Panem naszego życia. Pieśń: „Przed tak wielkim Sakramentem” Ks. Tomasz Rąpała 17 UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY – 08.09.2015 I czyt. Mi 5,1-4a; Ps 13; II czyt. Rz 8,28-30; Ew. Mt 1,1-18-23 Proponowane pieśni: Na wejście – „Weź w swą opiekę” Na przygotowanie darów – „Przyjmij, o najświętszy Panie” Na komunię – „Upadnij na kolana” Na uwielbienie – „O Boże, dzięki Ci składamy” Na zakończenie – „Zdrowaś Maryjo” Wprowadzenie do Mszy Świętej Uroczystość Narodzenia Najświętszej Maryi Panny (uroczystość Patronki naszej diecezji), inaczej Matki Bożej Siewnej, jest okazją do wdzięczności Bogu za wszelkie dobro, które stało się naszym udziałem dzięki przykładowi życia i orędownictwu Matki Najświętszej. Dziękujemy za dar spotkań z Jej Synem w dniach peregrynacji obrazu Jezu, ufam Tobie, za dar chleba, którym możemy się posilać i wspierać innych, za dar rodzin, w których uczymy się postępować drogami wiary. Prośmy w tej Mszy św. o gorliwość i jednoznaczność naszego życia na podobieństwo świętości życia Maryi. Modlitwa wiernych Dobry i miłosierny Ojcze, przyjmij nasze modlitwy zanoszone w dzień wspomnienia narodzin Matki Najświętszej Maryi. 1. W intencjach Kościoła świętego, aby głosząc dobrą nowinę o zbawieniu, przepowiadał także prawdę o świętości i miłości naszej Najświętszej Matki. 18 2. Za sprawujących władzę, aby pełnili ją w duchu pokornej, ofiarnej i pełnej szacunku posługi, której uczyła nas Matka Najświętsza. 3. Za nasze rodziny, aby były szkołami wiary i prowadziły wszystkich do pokoju i przyjaźni z Bogiem i ludźmi. 4. Za młodzież przygotowującą się do Światowych Dni Młodzieży, aby pamiętała, że bezcennym darem, o którym trzeba przypominać światu, jest nasza Matka Niebieska. 5. Za rolników, aby podejmowali swój codzienny, często nienależycie wynagradzany trud z ufnością w opiekę Matki Bożej. 6. Za nas samych, abyśmy swoim powołaniem naśladowali Matkę Najświętszą, żyjąc w przyjaźni z Bogiem i w wierności podjętym zadaniom. Boże, wysłuchaj naszych modlitw, wesprzyj swoją wszechmocą naszą dobrą wolę i pozwól żyć w przyjaźni z Tobą i wszystkimi ludźmi. Przez Chrystusa, Pana naszego. Przed rozesłaniem Przyzywamy pomocy Matki Najświętszej w rozlicznych potrzebach. Niech dzisiejsza uroczystość – Jej narodzenia, zachęci nas do zawierzenia Jej naszej drogi do świętości, do odzyskania i zaprowadzenia na zawsze pokoju i przyjaźni z Bogiem i ludźmi. Bp Stanisław Salaterski 19 XXIV NIEDZIELA ZWYKŁA – 13.09.2015 I czyt. Iz 50,5-9; Ps 116; II czyt. Jk 2,14-18; Ew. Mk 8,27-35 Proponowane pieśni: Na wejście – „Boże, lud Twój” Na przygotowanie darów – „Panie, w ofierze” Na komunię – „Witam Cię, witam” Na uwielbienie – „Duszo Chrystusowa” Na zakończenie – „Błogosław, Panie, nas” Wprowadzenie do Mszy Świętej Zaproszeni na ucztę, korzystamy z obfitości darów, które na niedzielną Eucharystię przygotował dla nas Pan. Bądźmy wdzięczni za dar słowa Bożego na dziś, na cały rozpoczynający się tydzień. Ale pamiętajmy też, że słowo Pana jest słowem na wieki. Przyjmijmy je, aby ono tłumaczyło fakty z naszego życia, zarówno te piękne, dobre, jak i te, w których poddaliśmy się szatanowi. Przyjmijmy także Ciało Pańskie jako pokarm umacniający nas w walce ze złym duchem i dający życie wieczne. Niech Eucharystia, którą rozpoczynamy, będzie dla nas wszystkich ucztą, gdzie Pan mocą Ducha Świętego będzie otwierał nas na swoje działanie. Modlitwa wiernych Do Boga, przed którym klęka każde stworzenie, zanieśmy błagania, prosząc o ich wysłuchanie: 1. Za Kościół święty, aby na całej ziemi była głoszona Ewangelia o Jezusie zabitym, który trzeciego dnia zmartwychwstał. 20 2. Za pasterzy Kościoła: papieża, biskupów i kapłanów, aby słowem i życiem głosili zwycięstwo Chrystusa nad złym duchem. 3. Za rządzących, aby w swojej służbie ludziom i narodom pamiętali o słowach Chrystusa wzywających do zaparcia się siebie i naśladowania Go. 4. Za misjonarzy i misjonarki, aby głosząc prawdę o Chrystusie wyzwalającym od grzechu i szatana, świadectwem życia potwierdzali, że Jezus żyje. 5. Za dzieci i młodzież, aby nie ulegali pokusom wprowadzającym ich w świat okultyzmu i magii. 6. Za naszych zmarłych, aby oczyściwszy się z kar czyścowych, razem ze świętymi na wieki wychwalali Boga. 7. Za nas samych, aby dobry Pan ochronił nasze dusze od śmierci, oczy od łez, nogi od upadku. Wszechmogący Boże, z wielką wiarą, że nas zawsze wysłuchujesz, przedstawiliśmy nasze prośby. Przyjmij je, udziel nam łask, które są nam potrzebne i są zgodne z Twoją wolą. Który żyjesz na wieki wieków. Przed rozesłaniem „Oto Pan Bóg mnie wspomaga”. Nasyceni Bogiem, nakarmieni Jego słowem i Ciałem, powrócimy do naszych domów, miejsc pracy, aby realizować i wypełniać nasze życiowe powołanie. Pamiętajmy o słowach Jezusa, które są rękojmią udanej walki z pokusami: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, ten je zachowa”. Przyjmijmy Boże błogosławieństwo. Ks. Waldemar Ciosek 21 22 XXV NIEDZIELA ZWYKŁA, ŚWIATOWY DZIEŃ ŚRODKÓW SPOŁECZNEGO PRZEKAZU – 20.09.2015 I czyt. Mdr 2,12.17-20; Ps 54; II czyt. Jk 3,16-4,3; Ew. Mk 9,30-37 Proponowane pieśni: Na wejście – „Głoś imię Pana” Na przygotowanie darów – „Pan wieczernik przygotował” Na komunię – „Być bliżej Ciebie chcę” Na uwielbienie – „Gdzie miłość wzajemna i dobroć” Na zakończenie – „Złącz, Panie, miłujących Cię” Wprowadzenie do Mszy Świętej Obchodzimy dziś w całym Kościele Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu. To dobra okazja, by podczas Eucharystii modlić się za współczesne media, ale nade wszystko za tworzących je ludzi oraz za odbiorców prasy, radia, telewizji i użytkowników internetu. Niech nasza modlitwa będzie najpierw dziękczynieniem za tych, którzy słowem, dźwiękiem i obrazem głoszą Ewangelię i budują mosty pojednania między ludźmi. Prośmy również o obfite błogosławieństwo dla ludzi mediów, aby nigdy nie brakło im pokory wobec odpowiedzialnego zadania ewangelizacji. Modlitwa wiernych Bogu Ojcu przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym przedstawmy wspólne błagania. 23 1. Za Kościół święty, aby nie lękał się skutecznie wykorzystywać współczesnych środków społecznego przekazu do głoszenia Ewangelii pokoju i pojednania. 2. Za Ojca św., biskupów, kapłanów, by swoim życiem ukazywali ludziom radość dziecięcej ufności, pokory i służby bliźnim. 3. Za właścicieli, wydawców, dziennikarzy, by swoją pracą przyczyniali się do budowania mostów pojednania między ludźmi w globalnej wiosce świata.Za nasze diecezjalne media, by mogły bez przeszkód uczestniczyć w dziele ewangelizacji i przedstawiania bogactwa życia duchowego naszej diecezji. 4. Za media i osoby jawnie walczące z Bogiem i Kościołem – o łaskę opamiętania i nawrócenia. 5. Za odbiorców mediów, by potrafili właściwie korzystać z ich dobrodziejstwa, a unikać wszystkiego, co zagraża ich wierze. 6. Za nas uczestniczących w tej Eucharystii, by wierność słowu Bożemu pomagała nam we właściwym korzystaniu z daru języka. Boże, nasz Ojcze, który przemówiłeś do nas przez odwieczne Słowo – Twojego Syna Jezusa Chrystusa – obdarz nas swoim pokojem i naucz być ludźmi pokoju. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Przed rozesłaniem Naszym zadaniem jest przemiana świata z wieży Babel w wieczernik Pięćdziesiątnicy, aby wszyscy ludzie mogli znaleźć drogę do Boga, a w Nim – do pojednania między sobą. Niech w realizacji tego zadania umacnia nas Boże błogosławieństwo, które płynie z ofiary Chrystusa i naszej. Ks. Zbigniew Wielgosz 24 25 XXVI NIEDZIELA ZWYKŁA – 27.09.2015 I czyt. Lb 11,25-29; Ps 19; II czyt. Jk 5,1-6; Ew. Mk 9,38-43.45.47-48 Proponowane pieśni: Na wejście – „Boże, w dobroci” Na przygotowanie darów – „Gdzie miłość wzajemna i dobroć” Na komunię – „Pan zstąpił z nieba” Na uwielbienie – „Dziękujemy Ci, Ojcze nasz” Na zakończenie – „Weź w swą opiekę” Wprowadzenie do Mszy Świętej Gromadzimy się wokół ołtarza Chrystusowego, by w dzień Pański uczestniczyć w Najświętszej Ofierze. W Eucharystii objawia się nam miłość Pana, miłość, która posuwa się „aż do końca”, miłość, która nie zna miary. Pan wzywa nas do życia według logiki owej miłości we wspólnotach, w których realizujemy nasze powołanie. Konkretnym świadectwem trwania w miłości Pana jest, jak poucza nas dzisiejsza liturgia słowa, troska o dobrych pracowników, oczekujących sprawiedliwej zapłaty, podanie spragnionemu „kubka wody do picia”. Czynem miłości jest umiejętność upomnienia grzeszącego brata. Ewangelista Marek uświadamia nam, że żyć na miarę miłości Chrystusa może ten, kto jest odpowiedzialny i jest w stanie dla niej poświęcić nie tylko dobra materialne, ale nadto swoje życie. Prośmy w czasie sprawowania Eucharystii o doświadczenie Bożej miłości i odpowiedzialne życie według jej miary. Modlitwa wiernych 26 Przez Jezusa Chrystusa, który za nas umarł i zmartwychwstał, aby nas obdarzyć życiem wiecznym, zanośmy do Boga wspólne błagania: 1. Módlmy się za Kościół święty, aby umacniał wiernych słowem i Ciałem Pańskim. 2. Módlmy się za Ojca Świętego Franciszka, biskupów, kapłanów i diakonów, aby przez pełnione dzieła miłosierdzia świadczyli o miłości Boga do każdego człowieka. 3. Módlmy się za ludzi obojętnych, grzesznych i wątpiących, aby w Chrystusie znaleźli nadzieję, przebaczenie i prawdziwą radość. 4. Módlmy się o święte powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego, by nie zabrakło ludzi gotowych poświęcić swoje życie dla chwały Boga i zbawienia ludzi. 5. Módlmy się za wszystkich zmarłych, aby Bóg w swoim nieskończonym miłosierdziu obdarzył ich pełnią życia wiecznego. 6. Módlmy się za nas tu zgromadzonych, abyśmy w duchu odpowiedzialności troszczyli się o zbawienie własne i drugiego człowieka. Wysłuchaj, Boże, naszych modlitw i spraw łaskawie, aby wszyscy ludzie odkupieni najdroższą Krwią Twojego Syna wytrwale Ciebie szukali i doszli do oglądania Twojej chwały. Przez Chrystusa, Pana naszego. Przed rozesłaniem Świat spragniony jest Bożej miłości – wiernej i odpowiedzialnej, zdecydowanej upomnieć i stanowczo potępić zło. Miłości, która dzięki posłannictwu nas wierzących, ma być obecna w życiu wspólnot, do których należymy. Możemy tę misję wypełnić tylko wówczas, gdy wzrastać w nas będzie poczucie odpowiedzialności za siebie i drugiego człowieka. Niech moc 27 Eucharystii i Boże błogosławieństwo umacniają nas i towarzyszą nam w realizacji tego zadania. Ks. Paweł Bogaczyk 28 XXVII NIEDZIELA ZWYKŁA – 04.10.2015 I czyt. Rdz 2,18-24; Ps 128; II czyt. Hbr 2,9-11; Ew. Mk 10,2-16 Proponowane pieśni: Na wejście – „Być bliżej Ciebie chcę” Na przygotowanie darów – „Panie, pragnienia ludzkich serc” Na komunię – „Jezusa ukrytego” Na uwielbienie – „Panie mój, cóż Ci oddać mogę?” Na zakończenie – „Zawitaj, Królowo Różańca świętego” Wprowadzenie do Mszy Świętej Każde spotkanie z Jezusem – jeśli jest szczere i prawdziwe – musi nas przemienić. Eucharystia jest szczególnym doświadczeniem spotkania Jezusa, żywego i prawdziwego. Dostrzegamy Jego osobę na tyle, na ile wchodzimy w głąb tajemnicy wiary. Ona odsłania się przed nami z kolei na tyle, na ile nasze spotkanie z Jezusem jest autentyczne. 29 Rodzina jest trwałym fundamentem wiary w Boga. Dlatego też spotkanie z Jezusem umacnia więź rodzinną. Podczas dzisiejszej Mszy św. w sposób szczególny modlimy się za rodziny i małżeństwa, aby ich „domowe Kościoły” stawały się dla wszystkich znakami więzi z Bogiem, który jest źródłem trwałości rodziny. Módlmy się, żeby nasze rodziny były Bogiem silne! Modlitwa wiernych Do Boga, który jest wspólnotą osób Trójcy Świętej, zanieśmy nasze prośby i błagania, wypraszając potrzebne łaski dla całego świata i każdego z nas. 1. Za Kościół święty, który jest „wspólnotą wspólnot”, aby wytrwale i z odwagą niósł współczesnemu człowiekowi prawdę Ewangelii. 2. Za nasze rodziny, aby w duchu nauki Jezusa kształtowały młode pokolenia Polaków, które ukarzą swoim rówieśnikom zasady chrześcijańskiej wiary. 3. Za opuszczonych i samotnych, aby ich los nie był zapomniany, by znaleźli się wrażliwi ludzie niosący im pomoc. 4. Za narzeczonych, aby odkrywali piękno relacji opartej na wzajemnym szacunku i miłości płynącej z Bożego Serca. 5. Za zmarłych z naszych rodzin, aby Bóg bogaty w miłosierdzie przyjął ich do swej chwały. 6. Za nas uczestniczących w niedzielnej Eucharystii, abyśmy nieustannie pragnęli w naszej codzienności spotkań z Jezusem, który jest źródłem radości życia. Wysłuchaj, Panie, próśb swoich dzieci, wysłuchaj ich, jeśli zgadzają się z Twoją świętą wolą. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen. 30 Czy małżeństwo nadal ma być nierozerwalne? Adoracja Najświętszego Sakramentu Pieśń – „Kłaniam się, Tobie” Panie Jezu Chryste, klękamy przed Tobą, obecnym teraz w przenajświętszej Hostii, kryjącej Twoją miłość i troskę wobec każdego z nas. Twoja wielkość nie przeraża, ale jest źródłem optymizmu i nadziei. Jesteś Bogiem na wyciągnięcie ręki, możemy wpatrywać się w Ciebie, żywego i prawdziwego, realnie obecnego. Jesteś Bogiem z nami… Niedziela to szczególny czas, żeby zanurzyć się w Twej obecności i przemyśleć wiele spraw tworzących naszą codzienność. Niedziela to czas dla rodziny. Wspólnota z Tobą, Panie, scala rodzinę, którą powinny tworzyć osoby darzące się szacunkiem i miłością. Ty, o Panie, jesteś źródłem tej miłości. Z naszych serc płynie hymn uwielbienia, który chcemy Ci teraz wyrazić. Będziemy powtarzać: UWIELBIAMY CIĘ, PANIE – MIŁOŚCI NASZA! – Uwielbiamy Cię za Twoją żywą obecność pośród nas… – Uwielbiamy Cię za to, że możemy być tutaj, w Twoim domu, i modlić się… – Uwielbiamy Cię za to, że możemy rozważać Twoje słowo, które nigdy nie kłamie i nie zawodzi… – Uwielbiamy Cię za to, że możemy tworzyć rodziny pełne zrozumienia i miłości… (Chwila ciszy) 31 Pieśń – „Bądź uwielbiony” Panie Jezu, dzisiejsza Ewangelia daje nam wiele do myślenia. Ukierunkowuje nas na sprawę małżeństwa jako trwałego związku mężczyzny i kobiety. Bóg, stwarzając człowieka, obdarzył go zdolnością rozmnażania, a przez to tworzenia kolejnych wspólnot. Ty, Panie, ten związek podniosłeś do godności sakramentu. Jakże wielki to dar mieć udział w procesie dalszego stwarzania świata! Tak wielu ludzi zapraszasz do tworzenia wspólnot miłości, przypieczętowanych sakramentalnym węzłem. Człowiek jest odpowiedzialny za drugiego właśnie wtedy, gdy potrafi wobec Ciebie, nasz Panie, złożyć przysięgę, że będzie tej wspólnoty strzegł poprzez miłość, wierność i uczciwość małżeńską. Tak, to jest odpowiedzialność za drugiego, to jest odpowiedzialność za dom! Panie, zdajemy sobie sprawę, że bez fundamentu, jakim jesteś Ty, małżeństwo nie jest możliwe. Nacisk świata, który chce zniszczyć to, co trwałe i wartościowe, jest tak duży, że bez solidnego fundamentu małżeństwo się nie ostanie! Pragniemy teraz jeszcze raz przytoczyć fragment dzisiejszej liturgii słowa: „Przystąpili do Niego faryzeusze i chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę. Odpowiadając zapytał ich: Co wam nakazał Mojżesz? Oni rzekli: Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić. Wówczas Jezus rzekł do nich: Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela!” (Mk 10,2-9). 32 Panie, Twoje słowo jest wyraźne i konkretne. Uczniowie chcieli je „rozmyć” w ówczesnej mentalności, która była coraz bardziej dopasowywana do zachcianek pojedynczych osób. Ty wyraźnie wskazałeś na fundament związku małżeńskiego: wierność! Bez wierności nie ma właściwej relacji małżeńskiej. Potrzeba wielu wyrzeczeń, modlitwy, wewnętrznej dyscypliny, żeby „nie rozdzielać, co Bóg złączył”… Panie, przepraszamy Cię za nasze słabości, które mogły przyczynić się do osłabienia więzi w naszych wspólnotach małżeńskich. Będziemy powtarzać: WYBACZ NAM, JEZU! – Nasz brak zaangażowania w osobistą modlitwę, która tworzy więź z Tobą… – Brak modlitwy rodzinnej, która jednoczy i zespala więzi rodziców i dzieci… – Brak rozważania Twego słowa, które nadaje kierunek życiu rodzinnemu… – Brak odpowiedzialności za drugiego człowieka, szczególnie tego w mojej rodzinie… – Przymykanie oczu na szerzące się ataki na zdrowe rodziny i na Boży zamysł prokreacji… (Chwila ciszy) Pieśń – „Panie, przebacz nam” „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie” – Jezu, te słowa, które wypowiedziałeś do swoich apostołów, były odpowiedzią na ich szorstkie traktowanie dzieci, co było specyfiką tamtych czasów. Często stawiałeś dziecko jako przykład zaufania, prostoty i dobra. Dziecko jest ufne. Dorośli często kalkulują, patrzą bardziej na opinię niż na wartość 33 obranej drogi wiary… Dlatego właśnie dziecko jest tutaj przykładem otwarcia na to, co nowe. Panie, Jezu Chryste, wiemy, że droga chrześcijańska, która rozpoczęła się od sakramentu chrztu świętego, nie jest drogą łatwą, ale jest drogą jedynie prawdziwą i sensowną. Odczytywanie własnej drogi (co nazywamy powołaniem) jest kontynuacją chrztu. Małżeństwo jest jedną z tych dróg. To bardzo piękna droga, jeśli jest dobrze podjęta i oparta na mocnym fundamencie – na Tobie. Zauważamy dzisiaj, że tam, gdzie w małżeństwie jest egoizm, gonitwa za dobrami materialnymi, zarozumiałość – tam prędzej czy później dochodzi do rozwodu. Ciągle musimy się uczyć rezygnowania z sobie dla dobra wspólnoty małżeńskiej. To nie jest proste, ale z Tobą – możliwe. Dlatego też prosimy Cię, Panie, podczas tej adoracji o siłę i Twoją moc do pokonywania tak wielu trudności związanych z życiem we wspólnocie małżeńskiej. Panie, pomóż nam przezwyciężać to, co trudne, dla dobra i piękna całości życia! Będziemy powtarzać: PROSIMY CIĘ, JEZU! – Dodaj nam siły do przezwyciężania egoizmu, obojętności, pychy, niewdzięczności… – Dodaj nam siły do życia w dialogu, wyrażania uczuć, przebaczania, wyrozumiałości… – Dodaj nam siły do ciągłego odkrywania na nowo wspólnej modlitwy, Eucharystii, słowa Bożego… – Dodaj nam siły do przezwyciężania siebie dla dobra rodziny… (Chwila ciszy) Panie Jezu, ufamy, że czas naszego spotkania podczas adoracji ukazał nam na nowo piękno małżeńskiej drogi we wzajemnej miłości i wierności. Pobłogosław obecnym tutaj 34 małżonkom; szczególnie tym w trudnej sytuacji, aby Twoja obecność i troska były źródłem podjęcia po raz kolejny drogi wspólnej miłości, która dla innych będzie świadectwem, że warto zmagać się z trudnościami, bo życie jest jedno i ma bardzo wielką wartość. Pieśń: „Przed tak wielkim sakramentem” Ks. Tomasz Rąpała 35 XXVIII NIEDZIELA ZWYKŁA DZIEŃ PAPIESKI – 11.10.2015 I czyt. Mdr 7,7-11; Ps 90; II czyt. Hbr 4,12-13; Ew. Mk 10,17-30 Proponowane pieśni: Na wejście – „Boże mocny, Boże cudów” Na przygotowanie darów – „Stwórca chleba” Na komunię – „Idzie, idzie Bóg prawdziwy” Na uwielbienie – „Panie mój, cóż Ci oddać mogę” Na zakończenie – „Weź w swą opiekę” Materiały zostaną przesłane przez Fundację „Dzieło Nowego Tysiąclecia” XXIX NIEDZIELA ZWYKŁA NIEDZIELA MISYJNA – 18.10.2015 I czyt. Iz 53,10-11; Ps 33; II czyt. Hbr 4,14-16; Ew. Mk 10,35-45 Proponowane pieśni: Na wejście – „Boże, lud Twój” Na przygotowanie darów – „Jeden chleb” Na komunię – „Gdzie miłość wzajemna i dobroć” Na uwielbienie – „Chrystus Pan karmi nas” Na zakończenie – „Idźcie na cały świat” Materiały zostaną przesłane przez Krajowy Sekretariat Papieskiego Dzieła 36 Rozkrzewiania Wiary w Warszawie 37 XXX NIEDZIELA ZWYKŁA UROCZYSTOŚĆ POŚWIĘCENIA WŁASNEGO KOŚCIOŁA – 25.10.2015 I czyt. 1 Krl 8,22-23.27-30; Ps 84; II czyt. Ef 2,19-22; Ew. J 2,13-22 Proponowane pieśni: Na wejście – „Jak miłe przybytki nam dał” Na przygotowanie darów – „Boże, obdarz Kościół Twój” Na komunię – „Jeden chleb” Na uwielbienie – „Czego chcesz od nas, Panie” Na zakończenie – „Weź w swą opiekę” Wprowadzenie do Mszy Świętej „Jak miłe przybytki nam dał Wszechmocny i dobry nasz Bóg, że sam w nich zamieszkał, wszak chciał wieczności zostawić nam próg. Oto nasz Boży dom! Pokłonem uczcijmy go wraz! Witaj nam! Tu nasz Pan przyjmuje nas!” − słowami tej pieśni wyrażamy dziś wdzięczność za dar naszej parafialnej świątyni, której rocznicę poświęcenia przeżywamy. Jest ona miejscem, w którym niebo spotyka się z ziemią, miejscem zanoszenia do Boga naszych modlitw i składania Mu ofiary uwielbienia. Niech więc w czasie tej eucharystycznej ofiary płynie z naszych serc pieśń wdzięczności za dar Bożej obecności pośród swego ludu. Modlitwa wiernych Zgromadzeni na modlitwie w widzialnej świątyni, wzniesionej ludzkimi rękami na chwałę Boga, módlmy się, aby wysłuchał nas w niebie. 38 1. Za Kościół święty, aby głosił wiernym Boga bliskiego każdemu człowiekowi. 2. Za wszystkich fundatorów i budowniczych naszej świątyni, aby ich trud i poświęcenie przyczyniały się do pomnażania chwały Bożej w naszej parafii. 3. Za wszystkich ochrzczonych, aby pamiętając, że są żywą świątynią Boga, troszczyli się o jej duchowe piękno i czystość. 4. Za ludzi pogrążonych w grzechach, aby przez szczere nawrócenie i przystąpienie do sakramentów pokuty i pojednania oraz Eucharystii przywrócili utracony blask swej duszy. 5. Za zmarłych dobrodziejów tej świątyni oraz zmarłych z naszych rodzin, aby weszli do chwały niebieskiego Jeruzalem. 6. Za wszystkich modlących się w tej świątyni, aby ich modlitwy zostały wysłuchane, jeśli tylko są zgodne z wolą Bożą. Boże, Ty z żywych i wybranych kamieni przygotowujesz swojemu majestatowi wiekuistą świątynię, wysłuchaj próśb swojego ludu i daj modlącym się w tej świątyni radość z otrzymanych od Ciebie darów. Przez Chrystusa, Pana naszego. Przed rozesłaniem Dziś uświadomiliśmy sobie, jak wielkim darem jest nasza parafialna świątynia. Ciesząc się nią, ożywiajmy ją swoją obecnością i dbajmy o jej estetykę. Nade wszystko jednak nie zapominajmy, że sami jesteśmy żywą świątynią Boga. Dbajmy więc o jej piękno i czystość z taką samą starannością, jak dbamy o nasz kościół. Niech w nieustannym podejmowaniu tego wysiłku mottem dla nas będą słowa Chrystusa z odczytanej dziś Ewangelii: „Gorliwość o dom Twój pożera mnie!” (J 2,17). 39 Ks. Piotr Jaworski XXXI NIEDZIELA ZWYKŁA, UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH 01.11.2015 I czyt. Ap 7,2-4.9-14; Ps 24; II czyt.1 J 3,1-3; Ew. Mt 5,1-12a Proponowane pieśni: Na wejście – „Boże, którego dobroć” Na przygotowanie darów – „Chrystus, Chrystus to nadzieja cała nasza” Na komunię – „Przyjdźcie do mnie wszyscy” Na uwielbienie – „Radośnie Panu hymn śpiewajmy” Na zakończenie – „Pod Twą obronę” Wprowadzenie do Mszy Świętej Dzisiejsza uroczystość Wszystkich Świętych stawia nam bardzo wyraźnie pytanie o sens i cel naszego życia. Chrześcijanin powinien mieć jasno nakreślony cel istnienia, to znaczy wieczność: bycie z Bogiem na wieki. To marzenie każdego chrześcijanina jest fundamentem właściwego przeżywania codzienności. Życie bez pragnienia nieba jest życiem pozbawionym sensu. Dziś wspominamy przyjaciół Boga, ludzi, którzy przez sposób życia na ziemi osiągnęli niebo. To niezliczony tłum wiernych Bogu. Osiem błogosławieństw, czyli tzw. Kazanie na Górze, które usłyszymy w dzisiejszej Ewangelii, pokazuje dokładnie drogę 40 dla każdego z nas. Chrześcijaństwo bowiem zaczyna się od realizacji tych słów Jezusa! Dlatego módlmy się dzisiaj, w tę wyjątkową uroczystość, żebyśmy dzięki naszemu życiu dołączyli do tych, którzy są z Bogiem twarzą w twarz. Modlitwa wiernych Przez wstawiennictwo Wszystkich Świętych Boga módlmy się wspólnie. 1. Za Kościół święty, aby żyjąc Ewangelią Jezusa, szedł na spotkanie z żywym Bogiem, który oczekuje każdego z nas w niebie. 2. Za ludzi zaangażowanych w dzieło nowej ewangelizacji, aby otwieranie się na działanie Ducha Świętego zaprowadziło ich do tych, najbardziej potrzebujących i pragnących Boga. 3. Za nasze wspólnoty parafialne, aby otwarte na słowo Jezusa zawarte w Biblii, stawały się żywymi ośrodkami wiary w Boga, który jest z nami. 4. Za ludzi młodych, aby żyjąc pośród zagubionego świata, odnajdywali w Jezusie właściwy kierunek swego życia. 5. Za zmarłych z naszych rodzin, aby Bóg obdarzył ich niebem. 6. Za nas uczestniczących w Eucharystii, aby wielki dar Jezusa obecnego tu i teraz zapalił nas do głoszenia swoim życiem Ewangelii, która jest jedyną pewną drogą szczęśliwego życia. Boże, Ojcze, wysłuchaj nas, którzy idziemy życiową drogą do nieba, gdzie oczekujesz każdego z nas. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. 41 Wybielili swe serca we krwi Baranka Adoracja Najświętszego Sakramentu Pieśń – „Kłaniam się Tobie” Panie Jezu Chryste, kłaniamy się Tobie, bo jesteś Panem naszego życia, naszej codzienności, jesteś Tym, któremu oddaję cześć i uwielbienie! Klęczę przed Tobą, Jezu, żeby wyznać Ci wiarę. Wierzę w Ciebie, wierzę, że urodziłeś się w Betlejem; wierzę, że umarłeś na drzewie krzyża dla mojego zbawienia; wierzę, że zmartwychwstałeś trzeciego dnia; wierzę, że jesteś obecny żywy i prawdziwy w Eucharystii! Dobrze wiesz, Panie, że wiara moja jest słaba i krucha, dlatego też tutaj jestem, żeby umocnić się Twoją obecnością. Im bliżej Ciebie jestem, tym moja wiara jest bardziej ufna i żywa! (Chwila ciszy) Pieśń – „Wierzę w Ciebie, Panie” Panie Jezu, dzisiejsza liturgia słowa kieruje nasz wzrok na tych, którzy doświadczyli wielkiego cierpienia, stracili życie dla Twojego imienia. Nie zawahali się oddać swego życia w obliczu niesprawiedliwości i zadawanego im cierpienia, dlatego że byli chrześcijanami, wyznawcami Jezusa Chrystusa, Króla pokoju, sprawiedliwości i miłości! Patrzymy teraz na tych, którzy swoim życiem codziennym ukazywali, że warto dobrze żyć, warto być człowiekiem wartości. Dziękujemy za tych naszych braci i siostry, którzy idąc drogą Ewangelii, stali się jasnym światłem pośród mroków 42 współczesności. Ci ludzie bardzo często są niezrozumiani, wyśmiewani, oskarżani o „życie na innej planecie”, a dopiero później okazuje się, że to właśnie święci mają nam najwięcej do powiedzenia. To właśnie oni dokonują reformy świata, Kościoła – jak mawiał Benedykt XVI. Tak! Święci wnoszą w ten świat powiew wichru Ducha Świętego, otwierają drzwi Jego działaniu. Kościół jest mocny pięknem ich życia, otwartego na działanie Twego, Jezu, Ducha – Ducha Pocieszyciela. Właśnie w dzisiejszą uroczystość dziękujemy za niezliczoną rzeszę Twoich przyjaciół, którzy są dla nas drogowskazami w podążaniu do Ciebie, Panie! Będziemy powtarzać: DZIĘKUJEMY CI, PANIE! – Za to, że nieustannie powołujesz ludzi na drogę wiary… – Za to, że tak wielu odpowiada na Twoje wezwanie i żyje Ewangelią… – Za to, że włączyłeś każdego z nas przez chrzest święty do wspólnoty Kościoła… – Za to, że wyraźnie prowadzisz swój Kościół po drogach niespokojnego świata… (Chwila ciszy) Pieśń – „Pan wieczernik przygotował” Jezu, nasz Panie, apokaliptyczna wizja, której fragment dziś usłyszeliśmy, ukazuje nam „wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć” złożony ze wszystkich narodów pod słońcem. Kościół jest rozsiany po całej kuli ziemskiej. W wielu rejonach świata jest on bardzo żywy, dynamiczny. Wiara ludzi jest mocna i przekonywająca. Okazuje się, że tam, gdzie jest wielki ucisk, prześladowanie – Kościół wzrasta. Jakże wielu naszych braci i sióstr jest dzisiaj prześladowanych za wiarę! Iluż z nich oddaje 43 życie właśnie w tym momencie! Żyjemy dzięki ich świadectwu przelanej krwi w Twoje, Panie Jezu, imię! 44 Niestety Kościół w Europie jest Kościołem skostniałym i często bez wyrazu. Tym bardziej współcześni męczennicy są dla nas nie tylko znakiem, ale i świadectwem żywotności Kościoła, który ma radykalnie żyć Twoją Ewangelią. Ucisk wyrabia wytrwałość! „Ci przyodziani w białe szaty, kim są i skąd przybyli? (…) To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty i w krwi Baranka je wybielili” (por. Ap 7,14). Panie! Męczennicy są dla nas obrazem żywego Kościoła, który idzie na spotkanie z Tobą w niebieskim Jeruzalem. Prosimy Cię, dobry Panie, żebyśmy w codzienności naszego życia potrafili świadczyć o wierze. Często zdarza się, że nasza religijność nie wychodzi poza mury świątyni i przez to nie jest ona prawdziwa. Boimy się przyznać do wyznawanej wiary i wartości, które cechują chrześcijanina. W dzisiejszą uroczystość pragniemy szczególnie się nad tym zastanowić. Chrześcijanin żyje Ewangelią zawsze i wszędzie, to program, który pokazuje, jak żyć, żeby codzienność miała głęboki sens i wartość. Prosimy Cię, Jezu, o mocną wiarę, która nie jest wiarą ukrytą, pustą, dewocyjną, ale wiarą codzienności, wiarą: tak, tak; nie, nie… Będziemy powtarzać: PROSIMY CIĘ, PANIE JEZU! – O wiarę opartą na codziennej lekturze Twojego słowa… – O wiarę umacnianą adoracją Ciebie w Najświętszym Sakramencie… – O wiarę, która przekłada się na moje codzienne wybory… – O wiarę, która nie „chowa głowy w piasek” wtedy, gdy trzeba jasno określić swoje stanowisko… – O wiarę prostą, bezkompromisową, delikatną i stanowczą… (Chwila ciszy) 45 Pieśń: „Chrystus Pan karmi nas” Panie, dzisiejsza Ewangelia pokazuje nam „program”, dzięki któremu życie nabiera mocy i sensu. Osiem błogosławieństw bowiem otwiera drogę życia chrześcijanina, traktującego poważnie swą religijność. Droga świętości, czyli bycia blisko Ciebie, Panie, to droga ewangelicznych błogosławieństw. Św. Jan Paweł II mówił, że owe „Kazanie na Górze” to opis Twojej twarzy! Wpatrując się w Twoje, Panie Jezu, oblicze, pragniemy wchodzić bardziej odważnie na drogę wiary, która przynosi wielkie owoce szczęśliwego życia. – Być ubogim w duchu – to znaczy żyć w prostocie wiary… – Być smutnym – to znaczy czasami płakać, bo wielu nie zna Jezusa… – Być cichym – to znaczy słuchać często Boga, On do nas mówi, ale nie w krzyku świata… – Łaknąć sprawiedliwości – to walczyć o to, żeby jedni drugich nie mieszali z błotem… – Być miłosiernym – to po prostu kochać, służyć, dawać siebie… – Mieć czyste serce – to odrywać serce od myślenia współczesnego świata, być przeźroczystym, żeby Boga było widać… – Wprowadzać pokój – we własne serce, Jezus jest naszym pokojem… – Być prześladowanym – to znaczy żyć Ewangelią, bo to drażni ludzi pustych i złych… W chwili ciszy zastanówmy się nad tymi słowami, które nadają kierunek naszym myślom i naszemu postępowaniu… Panie Jezu, obdarz nas swym błogosławieństwem! Pragniemy je zanieść wszędzie tam, gdzie przebywamy; do 46 naszych domów, zakładów pracy, szkół, szpitali. Ty nam błogosławisz! To wielka moc do tego, żeby iść drogą świętości, żeby ciągle odkrywać, co w życiu jest najważniejsze… Błogosław, nam Panie! Pieśń: „Przed tak wielkim Sakramentem” Ks. Tomasz Rąpała 47 WSPOMNIENIE WSZYSTKICH WIERNYCH ZMARŁYCH – 02.11.2015 I czyt. Hi 19,1.23-27; Ps 27; II czyt. 1 Kor 15,20-24a.25-28; Ew. Łk 23,44-46.50.52-53; 24,1-6 Proponowane pieśni: Na wejście – „Bądź mi litościw” Na przygotowanie darów – „Racz wiekuiste dać odpoczywanie” Na komunię – „U drzwi Twoich” Na uwielbienie – „Być bliżej Ciebie chcę” Na zakończenie – „Dobry Jezu” Wprowadzenie do Mszy Świętej W dniu dzisiejszym gromadzimy się, by wspólnie sprawować Eucharystię, chcąc przyjść z pomocą wszystkim cierpiącym w czyśćcu, by jak najrychlej mogli dojść do pełnego zjednoczenia z Bogiem w wiecznej radości. Modlitwa wiernych Bogu Ojcu Wszechmogącemu, który wskrzesił Jezusa z martwych i przywróci życie tym, którzy w Nim umierają, przedstawmy nasze prośby: 1. Za cały Kościół, aby umacniany prawdą o zwycięstwie Chrystusa nad śmiercią nieustannie prowadził wiernych ku zbawieniu. 2. Za tych, którzy nie dostąpili jeszcze pełni zbawienia, aby Bóg okazał im swoje nieskończone miłosierdzie i pozwolił wejść do wspólnoty świętych w niebie. 48 3. Za tych, którzy opłakują śmierć swoich bliskich, aby Bóg obdarzył ich otuchą i pociechą. 4. Za wszystkich, którzy polegli na różnych frontach w walce o wolną i niepodległą Ojczyznę, aby ofiara ich życia nadal służyła duchowemu i doczesnemu dobru naszej narodowej wspólnoty. 5. Za nas, abyśmy postępując drogą życia zgodnego z wartościami ewangelicznymi, zasłużyli sobie na szczęśliwe życie we wspólnocie z Bogiem. Wszechmogący Boże, wysłuchaj naszych pokornych próśb, które do Ciebie z ufnością zanosimy, spraw, aby cierpiący w czyśćcu rychło osiągnęli pełnię szczęścia wiecznego. Przez Chrystusa, Pana naszego. Przed rozesłaniem Rodzimy się, aby umrzeć, ale umieramy, aby żyć. Nawiedzenie cmentarza dzisiaj i przy wielu innych okazjach niech będzie przypomnieniem, że wszyscy przejdziemy przez grób, aby dojść do chwały zmartwychwstania. Dzisiaj wspomagajmy zmarłych, abyśmy kiedyś i my doznali od nich pomocy. Ks. Kazimierz Bonarek 49 XXXII NIEDZIELA ZWYKŁA – 08.11.2015 I czyt. 1 Krl 17,10-16; Ps 146; II czyt. Hbr 9,24-28; Ew. Mk 12,38-44 Proponowane pieśni: Na wejście – „Boże mocny” Na przygotowanie darów – „Wszystko Tobie oddać pragnę” Na komunię – „O Panie, Tyś moim Pasterzem” Na uwielbienie – „Niech będzie chwała i cześć” Na zakończenie – „Pobłogosław, Jezu drogi” Wprowadzenie do Mszy Świętej Powszechnie znany jest zwyczaj trzymania przy sobie grosika na szczęście. Ta niewinna zabawa ma wprawdzie posmak zabobonu, ale nieszkodliwego. Czujemy wprawdzie, że wypadałoby ów jeden grosz pomnożyć i ofiarować komuś, kto potrzebuje wsparcia, ale z drugiej strony myślimy: „Jeden grosz nic nie znaczy − to przecież żaden pieniądz! Gdy będę miał więcej, gdy będzie mnie na to stać, to podzielę się!”. Tymczasem ani trzymany na szczęście grosz nie przysparza nam upragnionego szczęścia, ani ubogi jak nie miał, tak nadal nie ma wsparcia z naszej strony. A jaki sposób zagospodarowania owego jednego grosza zaproponuje nam Chrystus? Wsłuchajmy się sercem w Jego słowa, jakie dziś do nas skieruje, i otwórzmy się na Jego przemieniającą łaskę. Modlitwa wiernych Przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym módlmy się do wszechmogącego Boga: 50 1. Módlmy się za Kościół święty, aby uczył wiernych roztropnego korzystania z dóbr doczesnych. 2. Módlmy się za osoby konsekrowane, aby praktykując rady ewangeliczne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa były dla współczesnego świata przykładem ufności pokładanej w Bogu. 3. Módlmy się za ubogich, aby napotkali na swojej drodze ludzi, którzy chętnie zaradzą ich potrzebom. 4. Módlmy się za świadczących dzieła miłosierdzia, aby w osobach, którym pomagają, dostrzegali samego Chrystusa, który dla nas stał się ubogim. 5. Módlmy się za zmarłych, aby miłosierny Bóg przyjął ich do grona zbawionych. 6. Módlmy się za nas samych, abyśmy potrafili dzielić się z bliźnimi posiadanymi dobrami materialnymi. Wspaniały Dawco miłości, bądź uwielbiony za dary, jakimi każdego dnia nas obdarzasz, i pomóż nam hojnie służyć nimi naszym bliźnim. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Przed rozesłaniem Eucharystia zobowiązuje do pomocy bliźnim. Św. Jan Chryzostom napomina nas: „Skosztowałeś Krwi Pana, a nie zauważasz nawet swego brata. Znieważasz stół, jeśli nie uznajesz za godnego udziału w twoim pożywieniu tego brata, który był godny zasiadać przy tym samym stole Pana. Bóg uwolnił cię od wszystkich grzechów i zaprosił do swego stołu, a ty nawet wtedy nie stałeś się bardziej miłosierny” (Jan Chryzostom, Homiliae in primam ad Corinthios, 27, 4: PG 61, 229-230; por. KKK 1397). Niech przyjęte błogosławieństwo pomoże nam otworzyć serca i dłonie dla potrzebujących naszej pomocy i wsparcia. Ks. Piotr Jaworski 51 XXXIII NIEDZIELA ZWYKŁA – 15.11.2015 I czyt. Dn 12,1-3; Ps 16; II czyt. Hbr 10,11-14.18; Ew. Mk 13,24-32 Proponowane pieśni: Na wejście – „Bóg nad swym ludem” Na przygotowanie darów – „Bliskie jest królestwo Boże” Na komunię – „Pan Jezus już się zbliża” Na uwielbienie – „Panie dobry jak chleb” Na zakończenie – „Cóż Ci, Jezu, damy” Wprowadzenie do Mszy Świętej Liturgia słowa przedostatniej niedzieli roku liturgicznego kieruje naszą uwagę na czasy ostateczne. Tym samym przypomina nam prawdę o naszym przemijaniu. Prawda o nadchodzącej śmierci i czekającym nas sądzie wzywa nas do nawrócenia. Raz jeszcze wsłuchajmy się w hasło bieżącego roku duszpasterskiego: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!”. Nawrócenie jest bowiem koniecznym warunkiem osiągnięcia życia wiecznego. Niech udział w uobecnieniu Najświętszej Ofiary Jezusa Chrystusa, jaką złożył dla nas i dla naszego zbawienia, będzie dla nas zadatkiem uczestnictwa w nadchodzącym królestwie Bożym. Modlitwa wiernych Zgromadzeni na modlitwie w naszym parafialnym Wieczerniku zanieśmy do Boga nasze prośby: 1. Za Kościół święty, aby nieustannie przypominał wierzącym, że ich ojczyzna jest w niebie, i prowadził ich do niej prostą drogą. 52 2. Za grzeszników wątpiących w Boże miłosierdzie oraz odkładających decyzję o wkroczeniu na drogę nawrócenia, aby dostrzegli w Bogu kochającego ich Ojca i otworzyli przed Nim swoje serca. 3. Za przystępujących systematycznie do spowiedzi i Komunii Świętej, aby współpracując z łaską Bożą, postępowali na drodze chrześcijańskiej doskonałości i swą postawą przyprowadzali innych do Chrystusa. 4. Za konających, aby dzięki pomocy duszpasterzy oraz wsparciu najbliższych dobrze przygotowali się na spotkanie z Bogiem w godzinie swojej śmierci. 5. Za zmarłych, zwłaszcza tych, którzy zmarli śmiercią nagłą i niespodziewaną, aby znaleźli w Bogu miłosiernego sędziego. 6. Za nas samych, abyśmy dobrze przeżywając każdy dzień swojego życia oraz spełniając czyny miłosierdzia, bez lęku oczekiwali na nagrodę przygotowaną przez Boga dla Jego wybranych. Boże, nasz Ojcze, wieczna nagrodo zbawionych, przyjmij nasze skruszone serca oraz ufne błagania i okaż nam swoje miłosierdzie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Przed rozesłaniem „Strzeż mnie, mój Boże, Tobie zaufałem!” − te słowa powtarzaliśmy jako refren psalmu responsoryjnego. Powracajmy do nich często w czasie rozpoczynającego się tygodnia i w czasie całego naszego życia. Niech one będą ufnym powierzeniem naszej teraźniejszości i przyszłości Jezusowi Chrystusowi. Boże błogosławieństwo niech nam towarzyszy na drodze do życia wiecznego. Ks. Piotr Jaworski 53 XXXIV NIEDZIELA ZWYKŁA UROCZYSTOŚĆ JEZUSA CHRYSTUSA, KRÓLA WSZECHŚWIATA – 22.11.2015 I czyt. Dn 7,13-14; Ps 93, II czyt. Ap 1,5-8; Ew. J 18,33b-37 Proponowane pieśni: Na wejście – „Króluj nam, Chryste” Na przygotowanie darów – „Wszystko Tobie oddać pragnę” Na komunię – „Ja wiem, w Kogo ja wierzę” Na uwielbienie – „Gdzie miłość wzajemna” Na zakończenie – „Chrystus Wodzem” Wprowadzenie do Mszy Świętej Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata kieruje nasze spojrzenie nie tylko ku przyszłości, kiedy spełni się proroctwo Daniela o wiecznym panowaniu Jezusa, do którego przybędą wszystkie narody i ludy, ale i ku teraźniejszości. Chrystus bowiem nieustannie pragnie do nas przychodzić, aby zakrólować w naszym życiu. Przychodzi też teraz, w Eucharystii. Przychodzi nie po to, by samemu odnieść korzyść, ale by obdarzyć nas wolnością, miłością, życiem. Jedna tylko przeszkoda stoi na drodze do otrzymania tych darów – grzech. Przepraszajmy zatem Boga za nasze grzechy i starajmy się przeżyć tę uroczystość z głębokim pragnieniem, by Chrystus, a nie grzech panował w naszym życiu osobistym, rodzinnym i społecznym. Modlitwa wiernych Bogu Ojcu, który swojego Jednorodzonego Syna uczynił Panem i Królem całego stworzenia, przedstawmy nasze pokorne prośby: 54 1. Za Kościół święty, aby jak najwierniej urzeczywistniał na ziemi mające nadejść królestwo Boże. 2. Za wszystkich pasterzy Kościoła, aby na wzór Chrystusa Dobrego Pasterza gorliwie troszczyli się o powierzoną ich pieczy owczarnię. 3. Za rządzących państwami i narodami, aby zawsze pamiętali, że władza i wysokie stanowiska są służbą, a nie tylko zaszczytem. 4. Za wszystkich chorych, cierpiących, bezdomnych i wykluczonych ze społeczeństwa, aby doczekali się ze strony wierzących należnego im wsparcia. 5. Za tych, którzy stanęli już na sądzie Bożym, aby Boże miłosierdzie przeważyło dla nich szalę sprawiedliwości. 6. Za nas samych, abyśmy żyjąc zawsze z Chrystusem i w Chrystusie, przez Niego również dostąpili łaski zbawienia wiecznego. Królowi wieków, niewidzialnemu, nieśmiertelnemu, Bogu samemu, niech będzie cześć i chwała. Teraz i na wieki wieków. Przed rozesłaniem „Króluj nam, Chryste, zawsze i wszędzie!” – to pozdrowienie wypowiadane zazwyczaj przez ministrantów i lektorów niech stanie się dzisiaj życzeniem każdego i każdej z nas. Doświadczyliśmy obecności i miłości Chrystusa podczas Najświętszej Ofiary. Teraz czas, by tym doświadczeniem dzielić się z innymi. Czas na świadectwo naszego życia. Czas na czyny, które staną się dla nas i dla innych znakiem naszej przynależności do królestwa Chrystusa! Przyjmijcie więc Boże błogosławieństwo, by ten czas stał się prawdziwie błogosławiony, by był czasem oddalania się od królestwa szatana, a przybliżania do królestwa Jezusa. Bp Wiesław Lechowicz 55
