Neurofizjologia - notatki ( ) - NEURO - agawachow

Neurofizjologia - notatki ( ).doc
(77 KB) Pobierz
1. Typy komórek występujących w ośrodkowym układzie nerwowym, funkcje komórki nerwowej;
a) Komórki nerwowe(neurony)
Ich zasadniczą funkcją jest przekazywanie informacji zakodowanych w postaci impulsów nerwowych. Neurony składają
się z ciała komórkowego ( perykarionu ) oraz 2 rodzajów wypustek: aksonu i licznych dendrytów. Perykarion jest
zasadniczym miejscem metabolizmu i syntezy składników komórkowych. Dendryty przewodzą informacje
dokomórkowo (do ciała komórki) a aksony (od komórkowo). Dendryty odchodzą promieniście na zewnątrz od ciała
komórki i wielokrotnie się rozgałęziają. Typowy neuron ma również długi akson, który bierze początek w nieco
pogrubiałej okolicy ciała neuronu nazywanej wzgórkiem aksonalnym. Akson dzieli się na gałęzie końcowe z których
każda ma na swym końcu kolbki synaptyczne. Kolbki te zawierają pęcherzyki w których przechowywane są przekaźniki
(transmitery). Aksony wielu neuronów mają osłonkę zbudowaną z mieliny. Poza układem ośrodkowym mielina
wytwarzana jest przez komórki Schwanna. W OUN aksony większości neuronów mają osłonkę mielinową wytwarzaną
przez oligodendrocyty. Osłonka mielinowa pokrywa akson na całej jego długości oprócz jego zakończeń i przewężeń
Ranviera.
b) Komórki glejowe ( Nie ma ich na kole, ale są na egzaminie)
Nie przewodzą impulsów nerwowych lecz stanowią tkankę podporową dla komórek nerwowych i metabolizują
transmitery uwalniane do przestrzeni synaptycznej. Komórki glejowe dzielą się na neuroglej i mezoglej (mikroglej)
- Ośrodkowy neuroglej – Należą do niego: astrocyty, oligodendrocyty, ependymocyty. Oligodendrocyty wytwarzają
mielinę spełniającą funckję izoltora oddzielającego od siebie kom. nerwowe. Astrocyty- oddzielają kom. nerwowe od
bezpośredniego kontaktu z naczyniami włosowatymi krwionośnymi i pośredniczą w wymianie substancji budulcówych,
energetycznych pomiędzy krwią i kom. nerwowymi
- Mikroglej – Jego komórki wykazują właściwości żerne ( pożerają fragmenty obumarłych komórek nerwowych)
2. Budowa błony komórkowej;
Błona komórkowa zbudowana jest z białek i lipidów. Podstawowe lipidy błony to fosfolipidy takie jak
fosfatydylocholina i fosfatydyloetanoloamina. Lipidy tworzą podwójną warstwę- zrąb błony. Głowa cząsteczki lipidu
zawierająca część fosforanową jest łatwo rozpuszczalna w wodzie- jest polarna czyli hydrofilowa. Ogony są
nierozpuszczalne w wodzie- są niepolarne, hydrofobowe. Hydrofilowe końce są skierowane do środowiska
obmywającego komórki z zewnątrz oraz do cytoplazmy. Końce hydrofobowe spotykają się we wnętrzu błony.
W błonę wbudowanych jest wiele różnych białek.
-białka integralne przechodzą przez błonę
-białka powierzchniowe rozmieszczone są na wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni błony
-białka nośnikowe tworzą kanały aktywnego transportu cząsteczek przez błonę ( wbrew gradientowi stężeń, wymaga
nakładu energii)
-białka tworzące kanały jonowe ( transport bierny, zachodzi zgodnie z gradientem stężeń, bez nakładów energii)
-białka receptorowe- wiążą swoiście ligandy np. przekaźniki chemiczne
Białka często są przymocowane do błony kom. przez GPI ( kotwice glikozylofosfatydyloinozytolowe). Inne białka są
lipidowane czyli przyłączają określone lipidy.
3. Funkcje błony komórkowej;
- otacza komórkę i oddziela ją od środowiska
- zapewnia wybiórczy transport substancji do i z komórki ( selektywna przepuszczalność)
- utrzymuje różnicę stężeń niektórych jonów( liczne jony przechodzą przez błonę tylko przy udziale białek
transportowych)
4. Przepuszczalność błony komórkowej;
Przenikanie substancji apolarnych ( tlen, dwutlenek węgla, amoniak, alkohol) zachodzi przez całą grubość błony i jest
proporcjonalne do ich rozpuszczalności lipidowej. Natomiast dyfundowanie substancji polarnych ( woda, elektrolity i
niektóre substancje organiczne ) zachodzi za pośrednictwem porów w błonie.
5. Transport bierny przez błonę komórkową;
Transport jonów przez błony biologiczne zachodzi za pośrednictwem wyspecjalizowanych białek nazywanych kanałami
jonowymi. Większość kanałów posiada specyficzny mechanizm bramkujący, który może ulec aktywacji (otwarcie
kanału) pod wpływem zmian potencjału błonowego (kanały zależne od potencjału) lub związania się specyficznego
agonisty z receptorem (kanały zależne od receptora). Właściwymi czynnikami regulującymi mogą być białka G, ATP lub
zmiany środowiska jonowego.
Część kanałów nazywana kanałami przeciekowymi lub kanałami prostej dyfuzji nie posiada specjalnego mechanizmu
bramkującego, a stopień ich otwarcia zależy od mechanicznego rozciągnięcia błony komórkowej.
6. Klasyfikacja kanałów jonowych;
1) Bramkowane napięciem ( potencjałozależne ) – Czynnikiem otwierającym kanały jonowe jest zmiana potencjału
elektrycznego błony komórkowej. Kanały napięciozależne mogą znajdować się w trzech stanach: otwartym,
zamkniętym, inaktywowanym.
2) Bramkowane przez ligandy ( ligandozależne) - Przyłączenie się ligandu spowoduje otwarcie kanału jonowego;
odłączenie się ligandu spowoduje zamknięcie kanału jonowego. Wyjątkiem są kanały wyciekowe- one pozostają
otwarte po odłączeniu się ligandu. Kanały zależne od ligandu mogą znajdować się w trzech stanach: otwartym,
zamkniętym, desensytyzowanym.
7. Transport aktywny przez błonę komórkową;
Transport aktywny umożliwia przechodzenie substancji przez błonę kom. przeciwko gradientowi stężeń, wymaga
nakładu energii i nie ustaje, nawet gdy stężenie transportowanej substancji jest większe po stronie, w kierunku której
transport się odbywa. Transport akt. może być pierwotny i dotyczy jednego typu substancji lub może być to transport
akt. wtórny, gdy transport aktywny jednej substancji stwarza niezbędny gradient chemiczny lub elektryczny do
transportu drugiej substancji.
8. Mechanizm działania pompy sodowo - potasowej;
Utrzymanie wewnątrz komórek dużego stężenia jonów K + i małego stężenia jonów Na + wymaga aktywnego
transportu obu tych kationów przez błonę komórkową przeciwko gradientowi stężeń. Kationy sodowe napływające do
wnętrza komórki przez kanały dla prądów jonów sodowych zostają po stronie wewnętrznej błony związane z
enzymem. Znajduje się on w samej błonie komórkowej i transportuje jony sodu na zewnątrz błony. Jednocześnie ten
sam enzym zabiera ze sobą jony potasu z zewnętrznej powierzchni błony i transportuje je do wnętrza komórki. Enzym
transportujący jony sodu i potasu przez błonę przeciw gradientowi stężeń czerpie energię z hydrolizy ATP do ADP.
Enzym ten aktywowany jest przez jony sodu i potasu, stąd pochodzi jego nazwa: NA-K-ATP-aza. Rozpad ATP do ADP
pod wpływem NA-K-ATP-azy zachodzi w obecności jonów magnezowych zawartych w płynie wewnątrzkomórkowym.
Energia wyzwolona z rozpadu 1 mola ATP do ADP wykorzystywana jest na antyport 3 moli jonów sodu z komórki i 2
moli jonów potasu do komórki.
9. Fizjologiczne rola pompy sodowo-potasowej;
- generowanie gradientu stężeń jonów sodu i potasu
- generowanie ujemnego ładunku wewnątrz komórki tzw. aktywność elektrogenna
- regulacja bilansu wodnego
- podtrzymywanie potencjału błonowego
10. Potencjał równowagi;
Potencjał równowagi- jest to taki potencjał błonowy, przy którym gradient chemiczny zostaje zrównoważony przez
gradient elektryczny. Czyli przy którym siła dyfuzji jonów związana z różnicą stężeń po obu stronach błony zostaje
zrównoważona przez powstającą różnicę potencjału elektrycznego danego jonu. Wartość potencjału określa równanie
Nernsta.
11. Równanie Nernsta;
Równanie Nernsta służy do obliczenia potencjału równowagi.
12. Równanie Goldmana;
Równanie Goldmana służy do obliczenia potencjału błony komórkowej ( np. potencjału spoczynkowego)
13. Potencjał spoczynkowy komórki nerwowej;
To stabilny potencjał błony komórkowej na którą nie działa żaden bodziec, na której nie występują skutki
wcześniejszego działania bodźca i która nie wykazuje spontanicznej aktywności elektrycznej. Powstaje on na skutek :
różnicy stężeń jonów po obu stronach błony, dyfuzji tych jonów, selektywnej przepuszczalności błony dla
poszczególnych jonów i czynnego transportu jonów sodu i potasu przez błonę komórkową przy udziale Na-K-ATP-azy.
14. Geneza potencjału spoczynkowego komórki nerwowej;
Jej elementy to :
- gradient stężeń dla jonów sodu i potasu ( stężenie jonów potasu jest wyższe wewnątrz komórki niż na zewnątrz,
stężenie jonów sodu jest wyższe na zewnątrz niż wewnątrz)
-występowanie w błonie komórkowej kanałów wyciekowych potasowych( dzięki którym w czasie potencjału
spoczynkowego możliwy jest ruch jonów potasu- tzw. prąd potasowy przez błonę komórkową. Prąd potasowy dąży do
wyrównania potencjału błony z potencjałem równowagi dla jonów potasu)
- elektrogenna aktywność pompy sodowo potasowej ( generowanie ładunku ujemnego wewnątrz komórki)
- obecność dużych anionów organicznych ( wpływają one na ruch innych jonów przez błonę komórkową)
Ruchem jonów przez błonę komórkową kierują dwie siły : chemiczna i elektrostatyczna. Siła chemiczna kieruje ruchem
zgodnie z gradientem stężeń, a elektrostatyczna kieruje ruchem poprzez odziaływania elektrostyczne.
Jeśli siła elektrostatyczna i chemiczna są w innym kierunku przy czym:
* jedna siła przeważa - to istnieje możliwość ruchu jonów w kierunku siły przeważającej o ile w błonie występują
otwarte kanały jonowe
* siły się równoważą - wówczas nie ma możliwości ruchu jonów przez błonę kom.
Jeśli siła chemiczna i elektrostatyczna mają taki sam kierunek to istnieje możliwość ruchu jonów przez błonę o ile
występują w błonie otwarte kanały jonowe.
Elektrogenna aktywność pompy i obecność dużych anionów organicznych powodują, że komórka wewnątrz ma
ładunek ujemny a na zewnątrz dodatni)
15. Potencjał lokalny;
Lokalna wymiana jonów pomiędzy wnętrzem komórki a jej otoczeniem.
16. Potencjał czynnościowy komórki nerwowej;
Potencjał czynnościowy kom. nerwowej jest przejściową zmianą potencjału błony związaną z przekazywaniem
informacji. Miejscem jego powstania w neuronach jest zwykle wzgórek aksonu lub cieśń węzła.
Potencjał progowy :
Jest to wielkość potencjału błony komórki, która musi zostać przekroczona, aby mógł być wygenerowany potencjał
czynnościowy. Zawiera się zwykle w granicach od -40 do -55 mV.
17. Fazy potencjału czynnościowego komórki nerwowej;
* Depolaryzacja - jest to wzrost potencjału błony powyżej potencjału spoczynkowego. Wynika z napływu jonów sodu
przez napięciozależne kanały sodowe. Napływ jonów sodu przez napięciozależne kanały sodowe nasila odkomórkowy
prąd potasowy. Aby powstał potencjał czynnościowy dokomórkowy prąd sodowy musi przeważyć odkomórkowy prąd
potasowy. W większości komórek pobudliwych depolaryzacja wykracza poza zero i potencjał błonowy(wnętrza
komórki) sięga do wartości dodatnich. Dodatnia, krótkotrwała część potencjału czynnościowego jest nazywana
nadstrzałem. * Repolaryzacja - jest to obniżenie potencjału błony do wartości potencjału spoczynkowego. Wynika z
ruchu jonów potasu na zewnątrz przez napięciozależne kanały potasowe. Repolaryzacja zachodzi początkowo szybko,
ale potem ulega zwalnianiu, w miarę jak powraca ujemny potencjał błonowy. Te zmiany potencjału obserwowane pod
koniec albo już po repolaryzacji określa się jako potencjały następcze.
* Hiperpolaryzacja - jest to spadek potencjału błony poniżej wartości potencjału spoczynkowego. Jest to efekt
nadmiernej ucieczki jonów potasu z komórki.
Po zamknięciu kanałów potasowych zostaną uruchomione elementy genezy potencjału spoczynkowego.
18. Cechy potencjału czynnościowego komórki nerwowej;
1) powstaje wg zasady „wszystko albo nic”, która oznacza, że powstanie on zawsze, gdy bodziec osiągnie co najmniej
wartość progową, przy czym jego wartość (amplituda) nie zależy od siły bodźca.
2) jest nie wygasający
3) rozprzestrzenia się, przy czym przemieszcza się od miejsca powstawania zawsze w kierunku zakończenia aksonu.
19. Refrakcja względna i bezwzględna;
Refrakcja (niepobudliwość) bezwzględna – jest to okres w czasie potencjału igilicowego kiedy żaden z bodźców,
niezależnie od swej siły, nie jest zdolny do wywołania pobudzenia.
Refrakcja względna – jest to okres kiedy bodźce nadprogowe mogą wywołać pobudzenie
20. Propagacja potencjału czynnościowego w komórce nerwowej.
· jeśli dokomórkowe prądy kationów przeważają nad odkomórkowymi, następuje depolaryzacja od poziomu potencjału
spoczynkowego (około -70 mV) do potencjału krytycznego czyli progowego (około -50 mV)
· po osiągnięciu potencjału progowego, następuje otwarcie bramkowanych elektrycznie kanałów przewodzących
odkomórkowo kationy potasowe, oraz kanałów przewodzących kationy sodowe do wnętrza komórki
· wskutek różnicy potencjałów kationy sodowe szybko napływają do wnętrza komórki, niwelując różnicę potencjałów
pomiędzy środowiskiem zewnątrz- i wewnątrzkomórkowym do zera (depolaryzują błonę komórkową) — jest to
początek tzw. potencjału iglicowego
· ze względu na dużą początkową różnicę stężeń, mimo wyrównania potencjałów, kationy sodowe napływają w
dalszym ciągu do wnętrza komórki, powodując odwrotną polaryzację błony (dochodzący do +35 mV)
· w ciągu około 2 ms następuje całkowita inaktywacja kanałów sodowych
· po rozpoczęciu aktywacji sodowej, w odpowiedzi na depolaryzację, następuje aktywacja potasowa, czyli otwarcie
kanałów dla odkomórkowego prądu kationów potasowych —powoduje to zmianę potencjału wnętrza komórki z
powrotem na ujemny, czyli repolaryzację (w tym czasie nie jest możliwe ponowne pobudzenie komórki, jest to okres
refrakcji bezwzględnej)
· w czasie trwania potencjału iglicowego, a zwłaszcza pod koniec — proporcje kationów po obu stronach błony są
odwrócone (Na+ wewnątrz, K+ na zewnątrz komórki)
· w ciągu kolejnych kilkudziesięciu milisekund przywracane są proporcje kationów sodowych i potasowych po obu
stronach błony komórkowej
· jednak początkowo błona jest jeszcze w stanie hiperpolaryzacji — różnica potencjałów przekracza wartość
spoczynkową (refrakcja względna)
· depolaryzacja przesuwa się wzdłuż aksonu z prędkością do 100 m/sekundę
1. Pojęcie synapsy;
Synapsa – miejsce komunikacji błony kończącej akson z błoną komórkową drugiej komórki, nerwowej lub komórki
efektorowej (wykonawczej), np. mięśniowej lub gruczołowej. Impuls 25nerwowy zostaje przeniesiony z jednej komórki
na drugą przy udziale substancji o charakterze neuroprzekaźnika (zwanego czasem neurohormonem) — mediatora
synaptycznego (synapsy chemiczne) lub na drodze impulsu elektrycznego (synapsy elektryczne).
2. Podstawowa funkcja synapsy;
* Koordynacja zewnętrzna
* Kontakt i reakcje ze światem zewnętrznym
* Kieruje czynnościami zależnymi od naszej woli
* Jego efektory to mięśnie szkieletowe, gruczoły skórne i komórki barwnikowe
3. Typy synaps ze względu na sposób przekazywania informacji;
Ze względu na sposób przekazywania impulsu wyróżnia się synapsy elektryczne i chemiczne.
Elektryczne - W tych synapsach neurony prawie się stykają (gł. połączenia typu "neksus"). Kolbka presynaptyczna
oddalona jest od kolbki postsynaptycznej o 2 nm. Możliwa jest wędrówka jonów z jednej komórki do drugiej przekazywanie dwukierunkowe. Impuls jest bardzo szybko przekazywany. Występują w mięśniach, siatkówce oka,
części korowej mózgu oraz niektórych częściach serca.
Chemiczne - W tych synapsach komórki są od siebie oddalone o ok. 20 nm, między nimi powstaje szczelina
synaptyczna. Zakończenie neuronu presynaptycznego tworzy kolbkę synaptyczną, w której są wytwarzane
neuroprzekaźniki (mediatory - przekazywane w pęcherzykach synaptycznych), które łączą się z receptorem, powodując
depolaryzację błony postsynaptycznej. Występują tam, gdzie niepotrzebne jest szybkie przekazywanie impulsu, np. w
narządach wewnętrznych.
4. Budowa synapsy chemicznej;
Każda synapsa składa się z części presynaptycznej, szczeliny synaptycznej o szerokości 20 – 40 nm i części
postsynaptycznej. Cytoplazma elementów presynaptycznych zawieta pęcherzyki synaptyczne. Błona presynaptyczna
posiada zgrubienia, tzw. Zagęszczenia presynaptyczne, które umożliwiają kontakt pęcherzyków z błoną
postsynaptyczną. Błona postsynaptyczna jest bogata w receptory i związane z nimi kanały jonowe. Czas życia
receptorów błony postsynaptycznej jest ograniczony i np. dla nikotynowego receptora acetylocholiny wynosi około 10
dni. Szczelina synaptyczna jest wypełniona związkami bogatymi w wielocukry. Przestrzeń synaptyczna jest zamknięta
przez otaczające ją wypustki komórek glejowych.
5. Mechanizm działania synapsy chemicznej;
Mechanizm działania opiera się na procesie sprzężenia elektryczno-wydzielniczego w błonie presynaptycznej
(egzocytozie neuroprzekaźnika zawartego w pęcherzykach synaptycznych pod wpływem potencjału czynnościowego
docierającego do błony kolbki synaptycznej) oraz sprzężenia chemiczno-elektrycznego w błonie postsynaptycznej
(związanie neuroprzekaźnika przez błonowe receptory molekularne uruchamia proces otwierania kanałów jonowych,
prowadzący do wyzwolenia potencjału czynnościowego w błonie następnej komórki); przekazywanie informacji przez
synapsę chemiczną związane jest z opóźnieniem synaptycznym.
Karolina:
6. Rola receptorów jonotropowych i metabotropowych w przekaźnictwie synaptycznym;
Receptory jonotropowe - są kanałami jonowymi bramkowanymi ligandem. Powodują szybką i krótkotrwałą odpowiedź
synaptyczną. Występują w obwodach kontrolujących szybkie zachowania. Istnieją trzy ogólne typy tych receptorów:
- receptory kainianowe – ich otwarcie umożliwia napływ jonów Na+ do komórki i wypływ jonów K+ z komórki.
- receptory AMPA – proste kanały dla jonów Na+ i kanały umożliwiające przepływ jonów Ca2+.
- receptory NMDA – umożliwia przepływ względnie dużych ilości Ca2+.
Receptory metabotropowe – receptory sprzężone z białkami G, których aktywacja prowadzi do zwiększenia stężeń IP3
i DAG wewnątrz komórki lub do zmniejszenia stężenia cAMP. Dają odpowiedź wolniejszą i dłuższą. Modulują
zachowanie zmieniając pobudliwość neuronów i siłę połączenia synaptycznego.
7. Postsynaptyczny potencjał pobudzający EPSP- powstawanie i znaczenie;
Z zakończeń aksonów w obrębie synapsy wydzielają się przekaźniki chemiczne, czyli transmittery, które zmieniają
właściwości błony postsynaptycznej.
Pod wpływem cząsteczek transmittera, który pośredniczy w przewodzeniu przez synapsę impulsów pobudzających,
jony Na+ wnikają do wnętrza neuronu odbierającego impuls nerwowy. Tej wędrówce jonów Na+ przez błonę
postsynaptyczną towarzyszy zmniejszenie spoczynkowego potencjału ujemnego wewnątrz komórki w stosunku do
potencjału zerowego panującego na zewnątrz komórki. Zmniejszenie się ujemnego potencjału wewnątrzkomórkowego
przyjęto nazywać postsynaptycznym potencjałem pobudzającym, synapsy wywołujące depolaryzację błony
komórkowej zaś noszą nazwę synaps pobudzających.
ZNACZENIE:
- generowanie potencjału czynnościowego w wyniku sumowania czasowo-przestrzennego potencjałów
postsynaptycznych w elemencie postsynaptycznym.
- potencjał ma charakter synapsy pobudzeniowej, aktywując przyległą do synapsy okolicę neuronu
8. Postsynaptyczny potencjał hamujący IPSP- powstawanie i znaczenie;
Poza synapsami pobudzającymi otaczającymi neurony istnieją również synapsy, na których wydziela się transmitter
hamujący przewodzenie impulsów. Cząsteczki tego transmittera zmieniają właściwości błony komórkowej w ten
sposób, że jony K+ uciekają z wnętrza neuronu na zewnątrz i jednocześnie jony Cl- wnikają do wnętrza przez
odpowiednie kanały jonowe. Ubywanie jonów o dodatnim ładunku elektrycznym i przybywanie jonów o ujemnym
powoduje wzrost ujemnego potencjału elektrycznego we wnętrzu komórki i wzrost polaryzacji błony komórkowej –
postsynaptyczny potencjał hamujący. Synapsy wydzielające transmittery hiperpolaryzujące błonę komórkową są
synapsami hamującymi. Neurony w których występują postsynaptyczny potencjał hamujący, mają zmniejszoną
pobudliwość.
ZNACZENIE:
- odsuwa potencjał membranowy do poziomu progowego i obniża pobudliwość neuronu po drugiej stronie synapsy
- zmniejszenie pobudliwości motoneuronów
9. Sprzężenie elektro-chemiczne i chemiczno-elektryczne w synapsie chemicznej;
10. Modyfikowanie przekazywanej informacji w synapsie chemicznej na drodze:
a. hamowania presynaptycznego;
Hamowanie presynaptyczne- jest to rodzaj pośredniczącego hamowania, będącego wynikiem depolaryzacji
zakończenia nerwowego, która z kolei powoduje obniżenie amplitudy potencjału czynnościowego, wędrującego przez
to zakończenie i w efekcie zmniejszenie się uwalniania neurotransmittera przez jego kolki synaptyczne.
b. torowanie synaptyczne;
Torowanie synaptyczne- mamy z nim do czynienia wtedy gdy potencjał czynnościowy jest przedłuzony, a kanały dla
jonów wapniowych otwierają się na dłuższy czas.
c. sumowania w czasie;
Sumowanie w czasie- występuje wtedy gdy powtarzające się bodźce wywołują nowe EPSP przed wygaśnięciem
poprzednich. Im dłuższy czas trwania EPSP tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia sumowania.
d. sumowania w przestrzeni;
Sumowanie w przestrzeni- występuje gdy wiecej niz jedna kolbka synaptyczna wykazuje aktywnosc w tym samym
czasie .
e. hamowania postsynaptycznego (na przykładzie odruchu na rozciąganie i odwróconego odruchu na rozciąganie);
11. Budowa synapsy elektrycznej;
W tych synapsach neurony prawie się stykają (gł. połączenia typu "neksus"). Kolbka presynaptyczna oddalona jest od
kolbki postsynaptycznej o 2 nm. Możliwa jest wędrówka jonów z jednej komórki do drugiej - przekazywanie
dwukierunkowe. Impuls jest bardzo szybko przekazywany. Występują w mięśniach, siatkówce oka, części korowej
mózgu oraz niektórych częściach serca.
12. Mechanizm działania synapsy elektrycznej.
Mechanizm działania synapsy elektycznej. Jeżeli przestrzeń synaptyczna jest wąska to ruch jonów przez błonę neuronu
wysyłającego impulsy nerw. powoduje w komórce odbierającej otwieranie się kanałów bramkowanych napięciem dla
dokomórkowego prądu jonów o dodatnim ładunku elektrycznym. W ten spsoób odbierane są impulsy nerw. i
przenoszona jest informacja bez pośrenictwa synaptycznego przekaźnika che micznego.
Plik z chomika:
agawachow
Inne pliki z tego folderu:
pytania z koła.jpg (1064 KB)
 neurofizjologia - opracowanie.pdf (504 KB)
 Neurofizjologia - notatki ( ).doc (77 KB)
 neurofizjologia - cały dział.pdf (18809 KB)
Sprzężenie elektromechaniczne- to co kocha Gałązka.doc (24 KB)


Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin





Strona główna
Aktualności
Kontakt
Dział Pomocy
Opinie


Regulamin serwisu
Polityka prywatności
Copyright © 2012 Chomikuj.pl
 GIEŁDY
GIEŁDY EGZAMIN
 HORMONY
 KREW
 KRWIONOŚNY