Imperium Rzymskie - rozwój terytorialny

Imperium Rzymskie - rozwój terytorialny
Nim Rzymianie zwrócili uwagę na odległe ziemie, które z czasem stały
się prowincjami cesarstwa, toczyli zacięte walki o dominację na
półwyspie Apenińskim. Od VI w. p.n.e. do 264 r. p.n.e. pokonali
plemiona Wolsków, Ekwów, Etrusków, Latynów i Samnitów, a także z
koloniami greckimi na południu Italii. Opanowawszy tę część
kontynentu, zwrócili się na południe, ku nieodległej Sycylii.
W wyniku trzech wojen punickich, toczonych z Kartagińczykami między
264 r. p.n.e. a 146 r. p.n.e., Rzymianie zdobyli Sycylię, Korsykę i
Sardynię, wschodnie i południowe tereny Półwyspu Iberyjskiego, a
ostatecznie także i Kartaginę, zdobytą i zniszczoną w 146 r. p.n.e, oraz
podległe jej tereny w Afryce. W międzyczasie Rzymianie opanowali
jeszcze kolonizowaną przez Greków Illyrię (tereny dzisiejszej Bośni,
Hercegowiny, Chorwacji, Czarnogóry, Serbii i Albanii) oraz Macedonię.
Dalsza ekspansja Rzymian objęła Anatolię (ziemie półwyspu Azja
Mniejsza), gdzie utworzono prowincję Asia, Bitynię, Grecję (Ateny
skapitulowały w 86 r. p.n.e), Cypr, Syrię. Toczone na północy wojny z
ludami celtyckimi i Germanami przyczyniły się do powstania prowincji w
Galii. W roku 30 p.n.e., po śmierci Kleopatry VII, Oktawian włączył w
obręb powstającego cesarstwa także Egipt.
Pod panowaniem cesarzy, ekspansja Rzymu osiągnęła jeszcze
szybsze tempo. Podbito Germanię, Brytanię (43 r. n.e., za panowania
Klaudiusza), Mauretanię, Judeę i Trację. Cesarz Trajan podbił Dację,
przesuwając granicę cesarstwa za rzekę Dunaj. Dalsza ekspansja w
tym kierunku została jednak zahamowana przez Partów i Persów.
Podział cesarstwa na cesarstwo zachodnio- i wschodniorzymskie
zahamował dalszą ekspansję. Ponadto, najazdy barbarzyńców
przywiodły cesarstwo zachodnie do upadku w 476 r. n.e. Cesarstwo
wschodniorzymskie (Imperium Bizantyńskie) przetrwało aż do upadku
Konstantynopola w 1453 r.