BEZPIECZEŃSTWO I SPOSOBY ORGANIZOWANIA PRZEZ

BEZPIECZEŃSTWO I SPOSOBY ORGANIZOWANIA PRZEZ
SZKOŁY KRAJOZNAWSTWA I TURYSTYKI –
1. Bezpieczeństwo na wycieczkach i imprezach krajoznawczo - turystycznych.
2. Aktualne przepisy dotyczące bezpiecznego uprawiania turystyki.
3. Organizacja i regulamin wycieczek w szkole podstawowej i gimnazjalnej.
4. Technika organizacji wycieczek i imprez krajoznawczo-turystycznych.
Ad. 1. Aby zapobiegać i unikać nieszczęśliwych wypadków musimy znać okoliczności
i sytuacje, w których one najczęściej występują.
Różne mogą być przyczyny nieszczęśliwych wypadków: burze, brak widoczności
w nocy, mgły, śliskie podłoże, zabłądzenia, ale główną przyczyną jest zazwyczaj
nieprzestrzeganie zasad bezpieczeństwa turystyki.
Pod tym względem podstawowe przyczyny wypadków to:
1. niewłaściwa organizacja:
- lekceważenie zasad organizowania i prowadzenia wycieczek i imprez,
- brak znajomości przepisów i zasad ich prowadzenia,
- zbyt wielka liczebność grup turystycznych,
- brak zabezpieczenia urządzeń technicznych,
- niedostateczna opieka dorosłych,
- brak dyscypliny;
2. zły stan obiektów, urządzeń i sprzętu:
- niewłaściwe użytkowanie obiektów turystycznych,
- niewłaściwe wykonanie, konstrukcja lub dobór sprzętu turystycznego, odzieży i obuwia,
- zły stan tras turystycznych;
3. niedyspozycje:
- niedostateczne przygotowanie psychiczne i fizyczne uczestników,
- nadmierne zmęczenie i przemęczenie,
- stosowanie niewystarczających przerw między poszczególnymi etapami lub przerw
wypoczynkowych na etapie,
- udział w wycieczce lub imprezie podczas choroby lub bezpośrednio po niej,
- niewłaściwe żywienie uczestników,
- nadużywanie napojów alkoholowych oraz innych używek,
- nagłe wystąpienie niedyspozycji,
- nieprzestrzeganie zasad higieny osobistej;
4. złe warunki pogodowe, przyczyny żywiołowe:
- niesprzyjający przebieg zjawisk meteorologicznych, wystąpienie gwałtownych
kataklizmów hydrologicznych,
- niespodziewane wystąpienie obrywów skalnych, osuwisk, lawin;
5. niedoskonały poziom wyszkolenia:
- niewłaściwe lub źle wyszkolone kierownictwo wycieczek i imprez,
- brak umiejętności lub niedostateczne opanowanie technik turystycznych,
- zanik sprawności fizycznej spowodowany dłuższymi przerwami w uprawianiu turystyki,
- lekceważenie niebezpieczeństwa, nieuwaga, wybieranie zbyt ambitnych celów,
przecenianie swych możliwości,
- ryzykowne zachowanie się, popełnianie niebezpiecznych błędów;
6. przyczyny przypadkowe (losowe):
- ukąszenia, niewypały, zatrucia, poparzenia, plaga owadów,
- strach przed ciemnością, zabłądzenie;
7. uwarunkowania społeczne:
- nieprzestrzeganie norm, przepisów, instrukcji, lekkomyślność, zaniechanie środków
bezpieczeństwa, niestosowanie systemu zabezpieczeń i ostrzeżeń.
Powszechną troską personelu pedagogicznego i opiekuńczego kierującego
działalnością turystyczną powinna być dbałość o bezpieczeństwo dzieci i młodzieży.
Osoba podejmująca się obowiązku prowadzenia wycieczek lub imprez
krajoznawczo – turystycznych, aby zapewnić uczestnikom należyte warunki
bezpieczeństwa i zdrowia, powinna:
- posiadać właściwe przeszkolenie zgodne z obowiązującymi w tym względzie przepisami
władz oświatowych,
- ustalać taki program działalności turystycznej, który uwzględnia przygotowanie
turystyczne, wiek
i płeć uczestników,
- dążyć do zaszczepienia uprawiającym turystykę trwałych nawyków aktywności
ruchowej opartych na najlepszych wzorach,
- uczyć przestrzegania higieny osobistej, specyficznej dla określonego rodzaju
działalności turystycznej,
- dobierać umiejętnie obciążenia fizyczne, normując długość dziennych etapów, ustalając
maksymalny ciężar bagażu, określając optymalny okres przerw wypoczynkowych i snu,
- zachęcać do hartowania organizmu, umiejętnie organizować jego proces.
- unikać znużenia psychicznego uczestników, dozując właściwie ilość wiedzy
krajoznawczej przekazywanej w trakcie wycieczki, imprezy,
- uczyć uczestników bezpiecznych zasad uprawiania turystyki, bez zbędnego
podejmowania ryzyka,
- dostosować formę działalności turystycznej do aktualnych warunków pogodowych,
- rozwijać u podopiecznych nawyki orientacyjno-przestrzenne, ułatwiające bezpieczne
wędrowanie po nieznanym terenie,
- nieść pomoc na szlaku wszystkim potrzebującym, umiejętnie organizować pierwszą
pomoc, zawiadomić rodzinę i dyrekcję szkoły o zaistniałych nieszczęśliwych wypadkach,
- do wielodniowych imprez turystyki kwalifikowanej dopuszczać jedynie młodzież
wykazującą się zdrowiem i opanowaniem technik turystycznych,
- przed wycieczką i imprezą turystyczną sprawdzać niezawodność zabieranego w podróż
sprzętu turystycznego, szczególnie lokomocyjnego,
- przestrzegać zasad prawidłowego żywienia uczestników, zarówno w zakresie jakości
potraw,
jak
i punktualności ich spożywania,
- krzewić zasadę nie konsumowania alkoholu i nie palenia tytoniu.
Organizując przejazdy środkami lokomocji należy przestrzegać:
- poszanowania przepisów o ruchu drogowym, na drogach publicznych, zarówno
lądowych,
jak
i wodnych,
- ładu i porządku przy przejazdach młodzieży, zapewniając opiekę dorosłych, podział na
grupy, prowadzenie odpraw i zbiórek itp.,
- spraw związanych z ubezpieczeniem uczestników na okres trwania imprezy (załącznik Zasady bezpieczeństwa).
Nauczyciele
i
wychowawcy
powinni
poznać
zasady
bezpiecznego
organizowania
i prowadzenia najpopularniejszych w szkolnym ruchu turystycznym wycieczek i imprez
turystycznych: pieszych, autokarowych, rowerowych. Zasady bezpiecznego uprawiania
innych poza wymienionymi dyscyplin turystycznych opisano w książce T. Łobożewicza
„Bezpieczeństwo
w turystyce” (Warszawa, 1982).
A. ZASADY BEZPIECZEŃSTWA
Chcąc zapobiec nieszczęśliwym wypadkom należy, omówić z uczestnikami
opisane wyżej sytuacje i wyjaśnić zarówno potrzeby respektowania zasad jak i
ograniczeń zawartych
w regulaminach obowiązujących na wycieczkach i imprezach krajoznawczoturystycznych.
Zasady poruszania się po drogach publicznych i znakowanych szlakach
turystycznych, na wycieczkach pieszych (nizinnych i górskich ), autokarowych,
wypoczynku nad wodą (regulamin kąpieli) reguluje:

[Dz.U.97.98.602]
Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym

[Dz.U.97.57.358]
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie określenia
warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających,
kąpiących się i uprawiających sporty wodne
USTAWA
z
Prawo
dnia
20
o
czerwca
ruchu
1997
r.
drogowym.
(Dz. U. Nr 98, poz. 602)
Dział II
Ruch drogowy
Rozdział 1
Zasady ogólne
Art. 3.
1. Uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować
ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność, unikać wszelkiego
działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu
drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek
publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również
zaniechanie.
Rozdział 2
Ruch pieszych
Art. 11.
1. Pieszy jest obowiązany korzystać z chodnika lub drogi (ścieżki) dla pieszych, a w razie ich braku - z pobocza.
Jeżeli nie ma pobocza lub czasowo nie można z niego korzystać, pieszy może korzystać z jezdni, pod warunkiem
zajmowania miejsca jak najbliżej jej krawędzi i ustępowania pierwszeństwa nadjeżdżającemu pojazdowi.
2. Pieszy idący po poboczu lub jezdni jest obowiązany iść lewą stroną drogi.
3. Piesi idący jezdnią są obowiązani iść jeden za drugim. Na drodze o małym ruchu, w warunkach dobrej
widoczności, dwóch pieszych może iść obok siebie.
4. Korzystanie przez pieszego z drogi (ścieżki) dla rowerów jest dozwolone tylko w razie braku chodnika lub
pobocza albo niemożności korzystania z nich. Pieszy, z wyjątkiem osoby niepełnosprawnej, korzystając z tej
drogi jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa rowerowi.
5. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się w strefie zamieszkania. W strefie tej pieszy korzysta z całej szerokości drogi
i ma pierwszeństwo przed pojazdem.
Art. 12. 1. Kolumna pieszych, z wyjątkiem pieszych w wieku do 10 lat, może się poruszać tylko prawą stroną
jezdni.
2. Do kolumny pieszych w wieku do 10 lat stosuje się odpowiednio przepisy art. 11 ust. 1 i 2.
3. Liczba pieszych idących jezdnią w kolumnie obok siebie nie może przekraczać 4, a w kolumnie wojskowej 6, pod warunkiem, że kolumna nie zajmuje więcej niż połowy szerokości jezdni.
4. Piesi w wieku do lat 10 mogą iść w kolumnie tylko dwójkami pod nadzorem, co najmniej jednej osoby
pełnoletniej.
5. Długość kolumny pieszych nie może przekraczać 50 m. Odległość między kolumnami nie może być mniejsza
niż 100 m.
6. Jeżeli przemarsz kolumny pieszych odbywa się w warunkach niedostatecznej widoczności:
1) pierwszy i ostatni z idących z lewej strony są obowiązani nieść latarki:
a) pierwszy - ze światłem białym, skierowanym do przodu,
b) ostatni - ze światłem czerwonym, skierowanym do tyłu,
2) w kolumnie o długości przekraczającej 20 m idący po lewej stronie z przodu i z tyłu są obowiązani używać
elementów odblaskowych odpowiadających właściwym warunkom technicznym, a ponadto idący po lewej
stronie są obowiązani nieść dodatkowe latarki ze światłem białym, rozmieszczone w taki sposób, aby odległość
między nimi nie przekraczała 10 m,
3) światło latarek powinno być widoczne z odległości, co najmniej 150 m.
ROZPORZĄDZENIE
RADY
MINISTRÓW
z
dnia
6
maja
1997r.
w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w
górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne.
(Dz. U. Nr 57 poz. 358 z 1997r.)
Rozdział
Warunki bezpieczeństwa osób przebywających w górach
2
§ 2. 1. Rozporządzenie dotyczy terenów położonych na wysokości powyżej 600m nad poziomem
morza (n.p.m.), których rzeźba terenu stwarza zagrożenie dla zdrowia i życia osób na nich
przebywających lub których zagospodarowanie rekreacyjno-sportowe kwalifikuje do uprawiania
turystyki, rekreacji ruchowej i sportu w górach.
Wycieczki w wyższe partie gór tj. powyżej 600 m n.p.m. wymagają odpowiedniego ubioru, skutecznie
chroniącego przed wiatrem i chłodem. Niezbędna jest również odpowiednie obuwie, gwarantujące
bezpieczną wędrówkę.
2. Rozporządzenie dotyczy również terenów leżących poniżej 600m n.p.m., których rzeźba stwarza
zagrożenie dla zdrowia i życia osób na nich przebywających lub których zagospodarowanie
rekreacyjno-sportowe kwalifikuje do uprawiania turystyki, rekreacji ruchowej i sportu w górach.
§ 1. Organizatorzy imprez turystycznych mają obowiązek opracowania regulaminu imprezy, w którym
określą m.in. warunki zapewniające bezpieczeństwo jej uczestników. Organizator powinien zapoznać
uczestników z regulaminem przed imprezą.
3. 1. Wycieczki piesze lub narciarskie na terenach górskich, leżących na obszarach parków
narodowych i rezerwatów przyrody oraz leżących powyżej 1 000 m n.p.m., mogą prowadzić
tylko górscy przewodnicy turystyczni. Nad grupą powinien czuwać jeden opiekun na 10
uczestników.
4. Organizatorów imprez turystycznych i sportowych dla młodzieży szkolnej obowiązują także przepisy
wydane przez Ministra Edukacji Narodowej.
§ 5. 1. Na terenach objętych bezpośrednią działalnością GOPR lub TOPR wszystkie imprezy
turystyczne i sportowe powinny być zgłoszone do GOPR lub TOPR co najmniej na 14 dni przed
terminem rozpoczęcia imprezy.
2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać następujące dane:
1.
2.
3.
4.
określenie organizatora imprezy,
termin i czas trwania,
miejsce imprezy,
przewidywaną liczbę uczestników.
§ 6. 1. Imprezy, o których mowa w § 5, są zabezpieczane przez GOPR lub TOPR.
2. Zakres i sposób zabezpieczenia zgłoszonych imprez ustala GOPR lub TOPR w uzgodnieniu z
organizatorem imprezy.
REGULAMIN KĄPIELI
1. Kąpiel może odbywać się tylko w miejscu strzeżonym i w obecności opiekuna
oraz pod kontrolą ratownika;
2. Tylko w zorganizowanych grupach nie przekraczających 10 – 15 osób;
3. Wyznaczona grupa może wchodzić i wychodzić z wody tylko na sygnał podany
przez osobę kierującą kąpielą;
4. Dzieciom nie wolno wchodzić do wody bez wiedzy i zgody opiekuna;
5. Ustala się następujące sygnały gwizdkowe:
- wejścia (np. jeden długi gwizdek),
- wyjścia ( np. trzy długie gwizdki),
- alarmu (np. krótkie gwizdki następujące po sobie).
Więcej informacji o regulaminach, zasadach bezpieczeństwa i aktach
prawnych
w książce Tatdeusza Zagajewskiego, „Poradnik dla organizatorów wypoczynku
dzieci
i młodzieży”, Łódź 1998, nagrodzonej „Globusem 97.
Ad. 2. Aktualne przepisy dotyczące bezpiecznego uprawiania turystyki.
A.
[Dz.U.97.98.602]
Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym
B.
[Dz.U.97.57.358]
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie określenia
warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących
się i uprawiających sporty wodne
C. [Dz.U.2001.Nr135.1516]
Ad. 2.C. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU
z dnia 8 listopada 2001 r.
w sprawie warunków i sposobu organizowania przez publiczne przedszkola, szkoły i placówki
krajoznawstwa
i
turystyki.
(Dz. U. Nr 135, poz. 1516)
Na postawie art. 22 ust. 2 pkt 12 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996
r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117,
poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz.
1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320 oraz z 2001 r. Nr 111, poz. 1194) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Przedszkola, szkoły i placówki, zwane dalej "szkołami", mogą organizować dla wychowanków i
uczniów, zwanych dalej "uczniami", różnorodne formy krajoznawstwa i turystyki.
2. W organizowaniu form działalności, o której mowa w ust. 1, szkoły mogą współdziałać ze
stowarzyszeniami i innymi podmiotami, których przedmiotem działalności jest krajoznawstwo i
turystyka.
§ 2. Organizowanie przez szkoły krajoznawstwa i turystyki ma na celu w szczególności:
1) poznawanie kraju, jego środowiska przyrodniczego, tradycji, zabytków kultury i
historii,
2) poznawanie kultury i języka innych państw,
3) poszerzanie wiedzy z różnych dziedzin życia społecznego, gospodarczego i
kulturalnego,
4) wspomaganie rodziny i szkoły w procesie wychowania,
5) upowszechnianie wśród dzieci i młodzieży zasad ochrony środowiska naturalnego
oraz umiejętności korzystania z zasobów przyrody,
6) podnoszenie sprawności fizycznej,
7) poprawę stanu zdrowia dzieci i młodzieży pochodzących z terenów zagrożonych
ekologicznie,
8) upowszechnianie form aktywnego wypoczynku,
9) przeciwdziałanie patologii społecznej,
10) poznawanie zasad bezpiecznego zachowania się w różnych sytuacjach.
§ 3. Krajoznawstwo i turystyka może być organizowana w ramach zajęć lekcyjnych,
pozalekcyjnych oraz pozaszkolnych.
§ 4. Organizowanie krajoznawstwa i turystyki odbywa się w następujących formach:
1) wycieczki przedmiotowe - inicjowane i realizowane przez nauczycieli w celu
uzupełnienia obowiązującego programu nauczania, w ramach danego przedmiotu lub
przedmiotów pokrewnych,
2) wycieczki krajoznawczo-turystyczne, w których udział nie wymaga od uczestników
przygotowania kondycyjnego i umiejętności specjalistycznych
- zwane dalej "wycieczkami",
3) imprezy krajoznawczo-turystyczne, takie jak: biwaki, konkursy, turnieje,
4) imprezy turystyki kwalifikowanej i obozy wędrowne, w których udział wymaga od
uczestników przygotowania kondycyjnego i umiejętności specjalistycznych, w tym
posługiwania się specjalistycznym sprzętem (spływy, wędrówki rowerowe)
5) imprezy wyjazdowe - związane z realizacją programu nauczania, takie jak: zielone
szkoły, szkoły zimowe, szkoły ekologiczne
- zwane dalej "imprezami".
Podczas wycieczki lub rajdu 1 opiekun przypada na:
a) 10 uczestników przy turystyce kwalifikowanej (np. rowerowej – 50 km/dziennie,
górskiej - 1000 m n.p.m., kajakowej - 5 uczestników w wieku 14 lat/ 15 km dziennie
z prądem rzeki,
b) 15 uczestników przy innych formach.
§ 5. Organizację i program wycieczek oraz imprez dostosowuje się do wieku, zainteresowań
i potrzeb uczniów, ich stanu zdrowia, sprawności fizycznej, stopnia przygotowania i
umiejętności specjalistycznych.
§ 6. 1. Obozy wędrowne, o których mowa w § 4 pkt 4, organizuje się po trasach przygotowanych
przez podmioty działające w zakresie turystyki kwalifikowanej.
2. Przy ustalaniu bazy noclegowej dla uczestników wycieczek i imprez uwzględnia się istniejącą bazę
szkolnych schronisk młodzieżowych.
§ 7. 1. Szkoły mogą organizować wycieczki i imprezy zagraniczne w formach, o których mowa
w § 4 pkt 1-4.
2. Zgodę na zorganizowanie wycieczek i imprez, o których mowa w ust. 1, wyraża dyrektor
szkoły po zawiadomieniu organu prowadzącego i organu sprawującego nadzór pedagogiczny.
3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera w szczególności:
1) nazwę kraju,
2) czas pobytu,
3) program pobytu,
4) imię i nazwisko kierownika oraz opiekunów,
5) listę uczniów biorących udział w wyjeździe wraz z określeniem ich wieku.
§ 8. Udział uczniów niepełnoletnich w wycieczkach, z wyjątkiem przedmiotowych
odbywających się w ramach zajęć lekcyjnych, i imprezach wymaga zgody ich przedstawicieli
ustawowych.
§ 9. 1. Wycieczkę lub imprezę przygotowuje się pod względem programowym i organizacyjnym, a
następnie informuje się uczestników o podjętych ustaleniach, a w szczególności o: celu, trasie,
harmonogramie
i regulaminie.
2. Zapewnienie opieki i bezpieczeństwa przez szkołę uczniom podczas wycieczek i imprez
odbywa się w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie ustawy z dnia 18
stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889 i Nr 102, poz. 1115) i ustawy
o systemie oświaty (zastąpiły: Dz. U. Nr 65 z dn. 17 sierpnia 1992 r. – rozdział 3 tego
rozporządzenia dotyczy bezpieczeństwa na wycieczce).
§ 10. 1. Program wycieczki lub imprezy organizowanej przez szkołę, listę uczestników, imię i nazwisko
kierownika oraz liczbę opiekunów zawiera karta wycieczki lub imprezy, którą zatwierdza dyrektor
szkoły.
2. Wzór karty wycieczki lub imprezy stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 11. 1. Dyrektor szkoły wyznacza kierownika wycieczki lub imprezy spośród pracowników
pedagogicznych szkoły o kwalifikacjach odpowiednich do realizacji określonych form
krajoznawstwa i turystyki.
2. Kierownikiem wycieczki lub imprezy może być także inna, wyznaczona przez dyrektora
szkoły, osoba pełnoletnia, która:
1) ukończyła kurs kierowników wycieczek szkolnych,
2) jest instruktorem harcerskim,
3) posiada uprawnienia przewodnika turystycznego,
instruktora turystyki kwalifikowanej lub pilota wycieczek.
przodownika
lub
3. Kierownikiem obozu wędrownego, o którym mowa w § 4 pkt 4, może być osoba po
ukończeniu kursu dla kierowników obozów wędrownych lub posiadająca uprawnienia
wymienione w ust. 2 pkt 3.
4. Kierownikiem imprezy turystyki kwalifikowanej, o której mowa w § 4 pkt 4, może być osoba
posiadająca uprawnienia wymienione w ust. 2 pkt 3 bądź stopień trenera lub instruktora
odpowiedniej dyscypliny sportu.
§ 12. Kierownik wycieczki lub imprezy w szczególności:
1) opracowuje program i harmonogram wycieczki lub imprezy,
2) opracowuje regulamin i zapoznaje z nim wszystkich uczestników,
3) zapewnia warunki do pełnej realizacji programu i regulaminu wycieczki lub imprezy
oraz sprawuje nadzór w tym zakresie,
4) zapoznaje uczestników z zasadami bezpieczeństwa oraz zapewnia warunki do ich
przestrzegania,
5) określa zadania opiekuna w zakresie realizacji programu, zapewnienia opieki i
bezpieczeństwa uczestnikom wycieczki lub imprezy,
6) nadzoruje zaopatrzenie uczestników w sprawny sprzęt i ekwipunek oraz apteczkę
pierwszej pomocy,
7) organizuje transport, wyżywienie i noclegi dla uczestników,
8) dokonuje podziału zadań wśród uczestników,
9) dysponuje środkami finansowymi przeznaczonymi na organizację wycieczki lub
imprezy,
10) dokonuje podsumowania, oceny i rozliczenia finansowego wycieczki lub imprezy
po jej zakończeniu.
§ 13. 1. Opiekunem wycieczki lub imprezy może być nauczyciel albo, po uzyskaniu zgody
dyrektora szkoły, inna pełnoletnia osoba.
2. Opiekun w szczególności:
1) sprawuje opiekę nad powierzonymi mu uczniami,
2) współdziała z kierownikiem w zakresie realizacji programu i harmonogramu
wycieczki lub imprezy,
3) sprawuje nadzór nad przestrzeganiem regulaminu przez uczniów, ze szczególnym
uwzględnieniem zasad bezpieczeństwa,
4) nadzoruje wykonywanie zadań przydzielonych uczniom,
5) wykonuje inne zadania zlecone przez kierownika.
§ 14. Kierownikiem lub opiekunem uczniów biorących udział w wycieczce lub imprezie zagranicznej
może być osoba znająca język obcy w stopniu umożliwiającym porozumienie się w kraju docelowym,
jak również w krajach znajdujących się na trasie planowanej wycieczki lub imprezy.
§ 15. Uczestnicy wycieczek i imprez podlegają ubezpieczeniu od następstw nieszczęśliwych
wypadków, a w przypadku wycieczki lub imprezy zagranicznej - ubezpieczeniu od następstw
nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia.
§ 16. Działalność szkoły w zakresie krajoznawstwa i turystyki, w tym koszty przejazdu,
zakwaterowania i wyżywienia kierowników i opiekunów wycieczek lub imprez, może być
finansowana ze środków pozabudżetowych, a w szczególności:
1) z odpłatności uczniów biorących udział w wycieczce lub imprezie,
2) ze środków pochodzących z działalności samorządu uczniowskiego i organizacji
młodzieżowych działających na terenie szkoły,
3) ze środków wypracowanych przez uczniów,
4) ze środków przekazanych przez radę rodziców lub radę szkoły, a także osoby
fizyczne i prawne.
§ 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka
Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 8 listopada 2001 r.
(poz. 1516)
Ad. 3. Organizacja i regulamin wycieczek w szkole podstawowej i
gimnazjum
Podstawę działalności krajoznawczo-turystycznej w szkole stanowi zarządzenie
MO i W z 12 maja 1983 r. w sprawie ruchu krajoznawczo-turystycznego.
A. Należy kierować się następującymi zasadami przy organizacji ww. działalności:
mieć ściśle określony cel, dostosowany do potrzeb i zainteresowań, wieku i poziomu
intelektualnego uczestników, stanu zdrowia i sprawności fizycznej oraz zapewnić
bezpieczeństwo.
1. Szkoły Podstawowe:
a) uczniowie klas I – III uczestniczą w wycieczkach krajoznawczo-turystycznych
po najbliższej okolicy i w zasadzie w granicach swojego województwa; ucz. mogą
uczestniczyć w wycieczkach jednodniowych;
b) uczniowie klas IV – V uczestniczą w wycieczkach na terenie województwa i regionu
fizyczno-geograficznego (pojezierza);
c) ucz. kl. VI po kraju pod warunkiem, że wcześniej brali udział w wycieczkach dla kl.
IV-V;
d) ucz. kl. IV – VI mogą uczestniczyć w wycieczkach kilkudniowych.
2. Gimnazjum:
a) uczniowie klas I – III uczestniczą w wycieczkach na terenie województwa, regionu,
a następnie całego kraju;
b) uczniowie mogą uczestniczyć w wielodniowych (kilku dniowych) wycieczkach
krajowych
z możliwością wypadu za granicę.
B. Regulamin wycieczek szkolnych
§1
1.
2.
Działalność w zakresie krajoznawstwa i turystyki może być organizowana
w ramach zajęć lekcyjnych i pozalekcyjnych.
Działalność ta obejmuje następujące formy:
1)
wycieczki przedmiotowe - inicjowane i realizowane przez nauczycieli
w celu uzupełnienia obowiązującego programu nauczania, w ramach danych
zajęć edukacyjnych;
2)
wycieczki krajoznawczo - turystyczne, w których udział nie wymaga od
uczestników przygotowania kondycyjnego i umiejętności specjalistycznych;
3)
imprezy krajoznawczo-turystyczne:, biwaki, konkursy, turnieje (rajdy,
zloty);
4.
imprezy turystyki kwalifikowanej i obozy wędrowne, których udział
wymaga od uczestników przygotowania kondycyjnego i umiejętności
specjalistycznych, w tym posługiwania się specjalistycznym sprzętem;
5.
imprezy wyjazdowe – związane z realizacją programu nauczania, takie
jak: zielone szkoły, szkoły zimowe, szkoły ekologiczne,
- zwane dalej „imprezami”.
§2
1.
Organizacja i program wycieczki powinny być dostosowane do wieku,
zainteresowań i potrzeb uczniów, ich stanu zdrowia, sprawności fizycznej,
stopnia
przygotowania
i umiejętności
specjalistycznych.
Obowiązkiem
organizatora jest sprawdzenie stanu zdrowia i umiejętności uczniów,
wymaganych podczas wycieczki.
2.
Dla uczniów klas I - III szkoły podstawowej powinny być organizowane przede
wszystkim wycieczki przedmiotowe i krajoznawczo - turystyczne na terenie
najbliższej okolicy, macierzystego województwa.
3.
Dla uczniów klas IV - VI szkoły podstawowej i dla uczniów gimnazjum powinny
być organizowane przede wszystkim wycieczki przedmiotowe, krajoznawczo –
turystyczne na terenie macierzystego województwa, regionu geograficzno –
turystycznego (IV-V) i kraju (kl.VI) oraz z możliwością wypadu za granicę
(gimnazjum).
4.
W wycieczkach turystyczno-krajoznawczych nie mogą brać udziału uczniowie,
w stosunku do których istnieją przeciwwskazania lekarskie.
5.
Uczniowie niepełnosprawni, o ile nie ma przeciwwskazań zdrowotnych, mogą
brać udział w wycieczkach i imprezach, a organizatorzy tych wycieczek i imprez
powinni zapewnić im warunki odpowiednie do specyficznych potrzeb
wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności.
6.
§3
Organizację wycieczek zagranicznych regulują odrębne przepisy.
1.
Wycieczka musi być należycie przygotowana pod względem programowym
i organizacyjnym, a także omówiona ze wszystkimi uczestnikami w zakresie: celu
wycieczki, trasy, zwiedzanych obiektów, harmonogramu i regulaminu zachowania
uczniów podczas wycieczki.
2.
Program wycieczki lub imprezy organizowanej przez szkołę, listę uczestników
oraz imiona i nazwiska kierownika i opiekunów zawiera karta wycieczki, którą
zatwierdza dyrektor szkoły lub upoważniona przez niego osoba.
Wzór karty wycieczki stanowi załącznik nr 1 do niniejszego regulaminu.
3.
§4
1.
Organizator wycieczki zobowiązany jest do zapewnienia właściwej opieki
i bezpieczeństwa jej uczestnikom.
2.
Osobami odpowiedzialnymi za bezpieczeństwo uczniów podczas wycieczek są
kierownik wycieczki oraz opiekunowie grup. Opieka ich ma charakter ciągły.
3.
Miejscem zbiórki uczniów rozpoczynającej i kończącej wycieczkę jest plac
szkolny, skąd uczniowie udają się do domu; po godzinie 21:00 – wyłącznie pod
opieką rodziców.
4.
Udział uczniów w wycieczce (z wyjątkiem przedmiotowych odbywających się
w ramach zajęć lekcyjnych) wymaga pisemnej zgody rodziców albo opiekunów
prawnych, którzy powinni przed jej rozpoczęciem pokryć koszty związane
z udziałem w niej ich dziecka.
5.
Opiekun wycieczki obowiązany jest sprawdzać stan liczbowy uczniów przed
wyruszeniem z każdego miejsca pobytu, w czasie zwiedzania, przejazdu oraz po
przybyciu do punktu docelowego.
Zabrania się prowadzenia wycieczek podczas burzy, śnieżycy, gołoledzi.
6.
7.
W razie wypadku uczestników wycieczki stosuje się odpowiednio przepisy
dotyczące postępowania w razie wypadków w szkołach i placówkach
publicznych.
8.
Uczestnicy wycieczek i imprez powinni być objęci ubezpieczeniem od
następstw nieszczęśliwych wypadków.
§5
1.
Dokumentacja wycieczki i imprezy zawiera:
1)
kartę wycieczki,
2)
listę uczestników,
3)
pisemną zgodę rodziców z potwierdzeniem wpłaty – załącznik,
4)
regulamin zachowania się uczniów podczas wycieczki,
5)
dowód ubezpieczenia wszystkich uczestników wycieczki od następstw
nieszczęśliwych wypadków,
6)
preliminarz finansowy wycieczki, przewidujący koszty realizacji programu
oraz rozliczenie finansowe wycieczki po jej zakończeniu,
2.
Dokumentacja wycieczki, o której mowa w punkcie 1 - 5 winna być złożona
w terminie minimum 3 dni przed jej rozpoczęciem do zatwierdzenia.
3.
Rozliczenie wycieczki składa się w terminie 2 tygodni od dnia jej zakończenia
u dyrektora szkoły (
§6
1.
Plan finansowy wycieczki, po zaopiniowaniu przez rodziców dzieci biorących
w niej udział, zatwierdza organizator.
2.
Plan finansowy musi określać ogólny koszt wycieczki, wysokość i źródła
dochodu, koszt jednego uczestnika wycieczki oraz przewidywane koszty
(organizacyjne i programowe).
3.
Kierownik i opiekunowie nie ponoszą kosztów przejazdu, zakwaterowania
i wyżywienia. Wydatki z tego tytułu pokrywa się ze środków, o których mowa
w ust. 2.
4.
Rozliczenia wycieczki dokonują osoby wymienione w ust. 1., określając
sposób zagospodarowania nadwyżki, względnie uzupełnienia niedoboru
finansowego.
5.
Dowodami finansowymi są przede wszystkim podpisane przez rodziców dzieci
listy wpłat oraz rachunki, faktury i bilety wydawane przez uprawnione do danego
rodzaju działalności podmioty gospodarcze – w wyjątkowych, uzasadnionych
przypadkach mogą to być oświadczenia o poniesionym wydatku podpisane
przez kierownika wycieczki oraz wszystkich opiekunów, jednak wydatki
tego typu nie mogą przekroczyć 20 % kosztów wycieczki.
§7
1.
Kierownikiem szkolnej wycieczki krajoznawczo-turystycznej może być
wyłącznie osoba wyznaczona przez dyrektora o kwalifikacjach
odpowiednich do realizacji określonych form krajoznawstwa i turystyki.
2.
Kierownikiem imprezy turystyki kwalifikowanej i obozów wędrownych
może być osoba posiadająca uprawnienia do kierowania tego typu formami
działalności krajoznawczo-turystycznej.
Do podstawowych obowiązków kierownika wycieczki należy:
3.
1)
opracowanie z udziałem uczestników szczegółowego
i harmonogramu oraz wypełnienie karty wycieczki,
2)
opracowanie regulaminu wycieczki i zapoznanie z nim wszystkich
uczestników,
3)
zapewnienie warunków do pełnej realizacji programu i regulaminu
wycieczki oraz sprawowanie nadzoru w tym zakresie,
4)
zapoznanie uczestników z zasadami bezpieczeństwa oraz zapewnienie
warunków do ich przestrzegania,
5)
określenie zadań dla opiekuna w zakresie realizacji
zapewnienia opieki i bezpieczeństwa uczestnikom wycieczki,
6)
nadzór nad zaopatrzeniem uczestników w niezbędny, sprawny sprzęt
i ekwipunek oraz apteczkę pierwszej pomocy,
7)
organizacja transportu, wyżywienia i noclegów dla uczestników,
8)
podział zadań wśród uczestników,
programu
programu,
9)
przygotowanie projektu planu finansowego wycieczki oraz przedstawienie
go rodzicom do akceptacji,
10)
dysponowanie środkami finansowymi przeznaczonymi na organizację
wycieczki,
11)
podsumowanie,
zakończeniu.
ocena
i rozliczenie
finansowe
wycieczki
po
jej
§8
1.
Opiekunami wycieczki powinni być nauczyciele albo, w uzgodnieniu
z dyrektorem szkoły, rodzice uczniów biorących udział w wycieczce.
2.
Przy wyjściu (wyjeździe) z uczniami poza teren szkolny w obrębie tej samej
miejscowości na wycieczki przedmiotowe lub krajoznawczo turystyczne powinien
być zapewniony przynajmniej jeden opiekun dla grupy 30 uczniów.
3.
Przy wyjściu (wyjeździe) z uczniami poza miejscowość, która jest siedzibą
szkoły, powinien być zapewniony jeden opiekun dla grupy do 15 uczniów, a przy
formach turystyki kwalifikowanej, jeden na 10.
4.
O zwiększeniu liczby opiekunów ponad przyjęte normy decyduje organizator
w porozumieniu z dyrektorem, zatwierdzając kartę wycieczki.
5.
W przypadku większej liczby niż jeden opiekun przynajmniej jeden z nich
powinien być nauczycielem.
Do podstawowych obowiązków opiekuna należy:
6.
1)
sprawowanie opieki nad powierzonymi mu uczestnikami wycieczki,
2)
współdziałanie z kierownikiem
i harmonogramu wycieczki,
3)
nadzór nad przestrzeganiem regulaminu przez uczestników,
szczególnym uwzględnieniem zasad bezpieczeństwa,
4)
nadzór nad wykonywaniem przez uczestników przydzielonych zadań,
5)
wykonywanie innych zadań zleconych przez kierownika.
w zakresie
realizacji
programu
ze
§9
1.
2.
W sprawach nie uregulowanych niniejszym regulaminem stosuje się
odpowiednio przepisy Kodeksu Pracy, Statutu Zespołu oraz rozporządzeń MEN
w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny w szkołach i w sprawie
zasad i warunków organizowania przez szkoły krajoznawstwa i turystyki.
Na
wszelkie
odstępstwa
od
wyżej
wymienionych
punktów
regulaminu
i bezpieczeństwa musi wyrazić dyrektor szkoły.
Instrukcja
dla opiekuna szkolnej wycieczki autokarowej
bezpieczeństwa
I. Czynności przed rozpoczęciem podróży
1. Sprawdzić obecność wyjeżdżających, według listy.
2. Upewnić się, czy wszyscy uczestnicy wycieczki posiadają ważne dokumenty (w tym
3.
uprawniające do przekraczania granicy państwowej w przypadku wycieczki zagranicznej).
Sprawdzić, czy uczestnicy wycieczki nie mają przeciwwskazań do podróżowania środkami
lokomocji (choroba lokomocyjna i inne schorzenia) oraz czy posiadają ze sobą zaordynowane
przez lekarza leki.
4. Dopilnować umieszczenia bagażu w schowkach i rozmieszczenia uczestników wycieczki na
5.
6.
7.
8.
uzgodnionych wcześniej miejscach w autokarze. Opiekunowie powinni zająć miejsca przy
drzwiach.
Ustalić gdzie znajdują się: podręczna apteczka (jej wyposażenie), gaśnice i wyjścia
bezpieczeństwa.
Zabrać do autokaru pojemnik z woda, papier higieniczny, chusteczki higieniczne, woreczki
foliowe do utrzymania czystości.
Upewnić się, czy w autokarze jest dostępny telefon komórkowy ( międzynarodowy nr telefonu
ratunkowego - 112 ).
W razie wątpliwości co do stanu technicznego autokaru i stanu trzeźwości kierowców, wezwać
Policję ( tel. 997 )
9.
II Czynności w trakcie podróży
1. W czasie jazdy zabronić uczestnikom wycieczki:




palenia tytoniu, spożywania alkoholu i innych używek,
przemieszczania się po autokarze i podróżowania w pozycji stojącej,
blokowania zamków, otwierania drzwi i samowolnego otwierania okien w czasie podróży,
wyrzucania jakichkolwiek przedmiotów z pojazdu i rzucania przedmiotami.
2. Podczas jazdy trwającej kilka godzin zarządzić jedną przerwę (20-30 min) przeznaczoną na tzw.
„rozprostowanie kości”, spożycie posiłku oraz toaletę i przewietrzenia autokaru.
3. W czasie postoju (wyłącznie na parkingu lub stacji benzynowej) zabronić uczestnikom wycieczki:



wchodzenia na jezdnię,
przechodzenia na drugą stronę jezdni,
dopilnować, aby podczas wsiadania i wysiadania młodzieży włączone były światła awaryjne.
4. Po każdym zakończonym postoju sprawdzić obecność.
III Czynności po zakończeniu podróży
1. Omówić z uczestnikami wycieczki jej przebieg, ze szczególnym uwzględnieniem ewentualnych
niepoprawnych zachowań lub naruszeń zasad bezpieczeństwa.
2. Dopilnować, czy zostały zabrane bagaże i rzeczy osobiste uczestników, czy pozostawiono ład i
porządek oraz czy nie dokonano uszkodzeń.
IV Postępowanie w przypadku awarii, pożaru, wypadku, lub
innych zagrożeń
1. W przypadku awarii pojazdu, kolizji, wypadku, powstania pożaru, ewakuować uczestników
2.
3.
wycieczki w bezpieczne miejsce, z wykorzystaniem wyjść bezpieczeństwa, jeżeli zajdzie taka
potrzeba.
W razie potrzeby udzielić pierwszej pomocy przedlekarskiej.
W razie konieczności angażowania służb ratunkowych, korzystać z międzynarodowego numeru
telefonu
komórkowego
112.
4. Technika organizacji wycieczki i imprez krajoznawczo-turystycznych
I. Czynności przygotowawcze przed wycieczką
Ustalić z uczniami wstępny plan wycieczki oraz liczbę uczestników.
Uzyskać akceptację dyrektora szkoły.
Zapoznać się z obowiązującymi przepisami na temat organizacji wycieczek szkolnych.
Przeanalizować oferty biur turystycznych (zebrać opinie wśród nauczycieli danej szkoły i
innych szkół w celu wyboru właściwego biura - preferować firmy sprawdzone, mające opinie
wiarygodnych).
Wybrać biuro turystyczne i skalkulować koszt wycieczki.
Podczas rozmów wstępnych z przedstawicielami biura należy pytać o:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
-
szczegółowy program wycieczki,
-
koszty wstępów,
-
ubezpieczenie OC i KL (nazwa firmy ubezpieczeniowej, adres siedziby tej firmy, kwota na
jaką są ubezpieczeni uczestnicy),
-
autokar (marka, rozmieszczenie siedzeń, toaleta, zabezpieczenie przeciwpożarowe,
apteczka itp.),
-
zasady dotyczące wysokości opłat za opiekunów,
-
miejsce zbiórki przed wyjazdem i po przyjeździe itp.
7. Zorganizować zebranie dla rodziców i uczniów, na którym należy przedstawić
szczegółowo:
- sprawy programowe i organizacyjne, a w szczególności: cel, trasę, harmonogram,
koszt wycieczki,
- adres i telefon wybranego biura turystycznego, sprawy ubezpieczenia (nazwa i
siedziba towarzystwa ubezpieczeniowego, kwota ubezpieczenia),
- regulamin wycieczki (może mieć formę kontraktu wychowawcy z uczniami - patrz
załącznik nr 5). - procedurę postępowania w przypadku zaginięcia uczestnika (dla każdego
uczestnika wycieczki można przygotować karteczki z miejscem zbiórki w przypadku
zgubienia się, oraz numerem telefonu komórkowego kierownika lub opiekuna;
informacje te należy koniecznie podać uczniom na spotkaniu przed wycieczką i
uwzględnić w regulaminie wycieczki),
8.Uzyskać pisemną zgodę rodziców na udział uczniów w wycieczce.
10. Upewnić się, czy wszyscy uczestnicy posiadają ważne legitymacje szkolne i PTSM.
10. Przeprowadzić wywiad z uczniami i rodzicami na temat przeciwwskazań do podróżowania
(osoby z chorobą lokomocyjną lub innymi kłopotami zdrowotnymi powinny zabrać w podróż
zalecone przez lekarza leki; można poradzić, za Ferdynandem Juchą, zażycie witamin B1 i B6,
które łagodzą nudności, lub witaminy B kompleks w dawce 100 mg wieczorem w dniu
11.
12.
13.
14.
15.
16.
poprzedzającym wyjazd i rano w dniu wyjazdu, albo wyciąg z korzenia imbiru, podawany trzy
razy po jednej kapsułce.
Ustalić opiekunów i kierownika wycieczki; na jednego opiekuna nie może przypadać więcej niż
15 uczestników).
Zebrać pieniądze od uczestników.
Ubezpieczyć
uczestników
w
towarzystwie
ubezpieczeniowym
od
następstw
nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia – wycieczki zagraniczne (o ile nie
gwarantuje tego biuro turystyczne; przy wyborze firmy ubezpieczeniowej kierować się,
podobnie jak przy wyborze biura turystycznego, doświadczeniami własnymi i innych).
Ubezpieczyć się (najlepiej wszyscy opiekunowie) od odpowiedzialności cywilnej.
Zawrzeć umowę z biurem turystycznym (najlepiej w obecności świadków, w biurze
turystycznym lub w szkole; zwrócić szczególną uwagę na treść umowy).
Przygotować następujące dokumenty:
-
kartę wycieczki,,
-
podpisane oświadczenie opiekunów i kierownika wycieczki,
-
harmonogram,
-
listę uczestników z zawartymi danymi osobowymi
-
regulamin wycieczki (np. w formie kontraktu
-
polisę ubezpieczeniową wycieczki (zwykle biuro turystyczne oferuje polisę w swojej
usłudze).
17. Powyższe dokumenty przedstawić dyrektorowi szkoły, Założyć teczkę na wszystkie
dokumenty, dowody opłat, umowy itp.
18. Wyznaczyć osoby odpowiedzialne za apteczkę i jej wyposażenie (apteczka powinna zawierać
19.
20.
21.
nieprzeterminowane środki opatrunkowe, takie jak: kompresy gazowe, plastry z opatrunkiem,
przylepiec, bandaże gazowe i elastyczne oraz rękawiczki jednorazowego użytku, może się też
przydać woda utleniona).
Uzgodnić rozmieszczenie uczestników w autokarze (zrobić listę, kto z kim i gdzie będzie
siedział oraz poinformować, że podczas wycieczki każdy jest odpowiedzialny za drugą osobę z
pary).
Wprowadzić uczniów w tematykę zwiedzanych obiektów (np. zaproponować zebranie
ciekawych informacji, zdjęć czy albumów na ich temat, a następnie dokonać prezentacji, np.
na godzinie wychowawczej).
Dwa lub trzy dni przed wyjazdem zebrać dokumenty od uczniów oraz sprawdzić ich aktualność
(najlepiej na spotkaniu rodzicami).
II. Czynności przed podróżą
1.
Sprawdzić teczkę z dokumentami (koniecznie zabrać w podróż: kartę wycieczki,
harmonogram, listę uczestników, numer polisy i dokumentyuczestników).
2.
Sprawdzić obecność wyjeżdżających według listy.
3.
Przypomnieć osobom mającym problemy lokomocyjne lub zdrowotne o zażyciu leków.
4.
Dopilnować umieszczenia bagażu w schowkach i rozmieszczenia uczestników wycieczki na
uzgodnionych wcześniej miejscach (opiekunowie powinni zająć miejsca przy drzwiach).
5.
Ustalić i poinformować wszystkich, gdzie znajduje się podręczna apteczka, gaśnice i wyjście
bezpieczeństwa (sprawdzić zawartość apteczki).
6.
Poprosić kierowcę o krótki instruktaż dla uczestników o zachowaniu się w razie nagłego
wypadku lub pożaru w danym autokarze.
7.
Zabrać do autokaru pojemnik z wodą, papier higieniczny, chusteczki higieniczne i woreczki
foliowe do utrzymania czystości.
8.
Upewnić się, czy w autokarze jest dostępny telefon komórkowy
9.
Przypomnieć uczniom zasady zachowania się podczas jazdy.
10. W razie wątpliwości co do stanu technicznego autokaru lub stanu trzeźwości kierowców
wezwać Policję (tel. 997).
III. Czynności w trakcie jazdy autokarem
1.
Dopilnować, aby uczniowie nie przemieszczali się po autokarze i przestrzegali zasad
bezpieczeństwa podczas jazdy.
2.
3.
Dopilnować, aby postój odbywał się wyłącznie na parkingu lub parkingu stacji paliwowej
(nie na poboczu).
Przed odjazdem z miejsca postoju sprawdzić obecność.
IV. Czynności podczas zwiedzania
1.
Przypomnieć o odpowiednim zachowywaniu się w zwiedzanych obiektach.
2.
Przed rozpoczęciem zwiedzania każdego obiektu powiadomić o miejscu i godzinie zbiórki.
3.
Po wyjściu z każdego obiektu sprawdzić obecność.
4.
Dopilnować, aby młodzież podczas poruszania się po ulicach przestrzegała zasad ruchu
drogowego oraz, aby grupa nie zajmowała całej szerokości chodnika.
V. Czynności po zakończeniu podróży
1.
Krótko omówić z uczestnikami wycieczki jej przebieg, ze szczególnym uwzględnieniem
zachowania i ewentualnych naruszeń bezpieczeństwa.
2.
Dopilnować, aby zostały zabrane bagaże i rzeczy osobiste uczestników.
3.
Sprawdzić, czy pozostawiono ład i porządek oraz czy nie dokonano uszkodzeń.
VI. Czynności w razie niespodziewanych wypadków i zagrożeń
1.
W przypadku zaginięcia uczestnika (lub uczestników) wycieczki jeden z opiekunów
poszukuje go w ostatnio zwiedzanym obiekcie, reszta grupy czeka z drugim opiekunem w
ustalonym miejscu.
2.
W przypadku awarii pojazdu, kolizji, wypadku, powstania pożaru należy uczestników
ewakuować w bezpieczne miejsce.
3.
W razie potrzeby udzielić pomocy przedlekarskiej.
4.
W razie konieczności angażowania służb ratunkowych, korzystać z międzynarodowego
telefonu alarmowego: 112.
VII. Czynności podsumowujące
1.
Złożyć dyrektorowi i rodzicom sprawozdanie z wycieczki.
2.
Omówić i ocenić z młodzieżą przebieg wycieczki.
3.
Dokonać rozliczenia finansowego w ciągu 2 tygodni od zakończenia wycieczki
UWAGI
1.
Kontrakt uczniów z wychowawcą stanowi zarazem regulamin dla uczestników wycieczki,
natomiast regulamin dla organizatorów i opiekunów jest zawarty w wyżej wymienionych Czynnościach
/ I-VII.
2.
Forma i treść kontraktu powinny być dostosowane do wieku i poziomu uczestników wycieczki
(zaprezentowany kontrakt dostosowano do wieku i poziomu konkretnych uczniów). Kontrakt
najlepiej opracować z klasą na godzinie wychowawczej, można np. podzielić klasę na siedem grup,
z których każda opracuje zobowiązania uczniów podczas danego etapu wycieczki. Potem liderzy
prezentują to, co przygotowała grupa, a reszta uczniów dyskutuje na ten temat i wspólnie
dochodzą do pewnych ustaleń (nauczyciel również wypowiada się i dodaje ważne, pominięte przez
uczniów zasady zachowania podczas wycieczki). Dalej wystarczy wszystko dokładnie spisać i
kontrakt gotowy, a przy okazji można przeprowadzić ciekawą godzinę wychowawczą metodą
dyskusji dydaktycznej (należącą do metod aktywizujących) i techniką warsztatową.
3.
Punkt 21 Czynności przygotowawczych przed wycieczką można zrealizować w porozumieniu z
nauczycielem historii, który oceni przygotowane prezentacje uczniowskie na temat zwiedzanych
obiektów (ocena z historii na pewno będzie dobrą zachętą dla uczniów).
4.
Realizacja poprzedniego punktu jest szczególnie wskazana,
5.
Można porozumieć się z nauczycielem języka polskiego, który przed wyjazdem zada uczniom
napisanie sprawozdania z wycieczki (z pewnością wpłynie to na większe zainteresowanie uczniów
zwiedzanymi obiektami).
6.
Na wycieczkę warto przygotować dodatkowe listy uczestników z pieczęcią szkoły, ponieważ w
niektórych muzeach istnieje możliwość bezpłatnego wstępu dla wycieczek szkolnych
7.
8.
9.
10.
Podczas zwiedzania większości muzeów nie można robić zdjęć,
Fotografie z wycieczki można zamieścić w kronice klasowej lub szkolnej, ale ciekawszą formą ich
wykorzystania będzie przygotowanie przez uczniów prezentacji w programie komputerowym
PowerPoint (z pewnością młodzież dobrze zna ten program, w przeciwnym wypadku przyda się
współpraca z nauczycielami przedmiotów informatycznych). Takie „multimedialne wspomnienia z
wycieczki” będą interesującą pamiątką i dobrym tematem na zebranie z rodzicami.
Do współpracy przy organizacji wycieczki można zaangażować rodziców i uczniów.
Załączniki zgodne są ze wzorami Rozporządzenia MENiS z dnia 8 listopada 2001 r.
Załącznik
……………………………………….
..................................
.
(adres ucznia)
data)
(miejscowość i
DEKLARACJA
Wyrażam zgodę na udział dziecka ………………................................................................, ucz.
kl……
w wycieczce
organizowanej
do
.................................
przez
(np.
wychowawcę,
rodzica............................. .
szkołę,
w
dniu
SK
...............................................................
PTSM)...........................................Podpis
Zebrano na podstawie:
1. Internetu – WWW.men.waw.pl i WWW.prawo.lex.pl
2. Czasopisma dla nauczycieli - Geografia w Szkole, ROK.LI.1998, Nr1;
3. Literatury
-
T.
Łobożewicza
„Bezpieczeństwo
w
turystyce”
(Warszawa,1982)
i T. Zagajewskiego, „Poradnik dla organizatorów wypoczynku dzieci i
młodzieży”, Łódź 1998, nagrodzony „Globusem 97.
OPRACOWANIE:
1. mgr Irena Kiedrowska –
2. mgr Aleksandra Sikorska -