Życie i pontyfikat Karola Wojtyły
advertisement
Życie i pontyfikat Karola Wojtyły Przyszedł na świat we wtorek 18 maja 1920 roku w maleńkim miasteczku Wadowice w południowej Polsce, niedaleko Krakowa. Był trzecim dzieckiem Karola i Emilii z domu Kaczorowskiej. Siostra Olga zmarła jeszcze przed urodzeniem Karola, a brat – Edmund był o 14 lat starszy. Karol został ochrzczony 20 czerwca w wadowickiej parafii Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny i otrzymał imię Karol Józef. W tym czasie mieszkał z rodzicami i bratem w wynajętym dwupokojowym mieszkaniu przy ulicy Kościelnej 7, dziś Rynek 2 w Wadowicach. Mama uczyła małego Lolka (tak nazywany był przez bliskich) znaku krzyża i pierwszych modlitw. Ojciec wieczorami czytał synom i żonie Pismo Święte. Rodzina Wojtyłów żyła skromnie, utrzymując się z pensji ojca – porucznika Wojska Polskiego – który pracował w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Dwunastego Pułku Piechoty w Wadowicach. Matka pracowała dorywczo jako szwaczka i zajmowała się dziećmi. Brat Edmund, zwany w domu Mundkiem, pobierał nauki w wadowickim gimnazjum a później studiował medycynę w Krakowie. Kiedy skończył 6 lat, w 1926 r., rodzice zapisali go do miejskiej szkoły powszechnej. Był chłopcem wesołym, utalentowanym i – jak większość rówieśników – każdą wolną chwilę lubił spędzać na powietrzu. Latem lubił grać w piłkę (najbardziej lubił stać na bramce), zimą fascynował się jazdą na nartach. 13 kwietnia 1929 r. z powodu choroby serca i nerek w wadowickim szpitalu umarła jego matka. Karol miał wtedy 9 lat. Zrozpaczony Ojciec zabrał syna na pielgrzymkę do Kalwarii Zebrzydowskiej i tam oddał go pod opiekę Matki Boskiej. W maju tego roku Karol przyjął Pierwszą Komunię Świętą. W 1932 r. umarł brat Karola , zarażony od jednej ze swoich pacjentek groźną wtedy szkarlatyną. Miał wtedy zaledwie 26 lat. Ojciec ze wszystkich sił pragnął wynagrodzić Karolowi to podwójne sieroctwo. Nie tylko prowadził dom, robił zakupy, gotował czy prał. Był też, a może przede wszystkim największym przyjacielem chłopca. We wrześniu 1930 r. Karol rozpoczął naukę w Męskim Gimnazjum Śląskim im. Marcina Wadowity. Tu, jak zanotował katecheta, ksiądz Kazimierz Figlewicz, Karol dał się poznać jako „bardzo żywy, bardzo zdolny, bardzo bystry i bardzo dobry uczeń”. Zawsze miał „monotonne” świadectwa, z góry na dół „bardzo dobrze”. Każdy przedmiot znał doskonale. Nigdy też nie ściągał, było mu to zarówno nie potrzebne, jak też i wbrew jego zasadom. Był jednak koleżeński i powszechnie lubiany. Często chętnie odrabiał z kolegami lekcje i służył pomocą. Karol wyróżniał się z grona rówieśników ogromna pobożnością. Codziennie, w drodze do szkoły wstępował na moment do kościoła, modlił się też w ciągu dnia przed i po jedzeniu, a odrabiając lekcje, robił przerwę na modlitwę po przerobieniu każdego przedmiotu. Częściej niż inni przystępował do Komunii Św., był prezesem Kółka Ministranckiego, a później sekretarzem Sodalicji Mariańskiej. Interesował się też bardzo teatrem. W 1935 r. Młody Wojtyła debiutował na deskach szkolnego teatru. Grał Hajmona w”Antygonie” Sofoklesa. Rozwijał swój talent pod okiem Mieczysława Kotlarczyka, profesora literatury polskiej i reżysera, późniejszego twórcy Teatru Rapsodycznego. W maju 1938 r. arcybiskup Adam Sapieha udzielił Karolowi sakramentu bierzmowania, potem Karol odbył pielgrzymkę na Jasną Górę. W połowie maja zdał maturę. Zdane egzaminy świętował słynnymi dziś kremówkami w wadowickiej cukierni. W czerwcu zapisał się na Wydział Filozofii (kurs polonistyki) na Uniwersytecie Jagiellońskim i razem z ojcem przeniósł się do Krakowa. Zamieszkali u krewnych matki przy Tynieckiej 10. Na pierwszym roku studiów Karol został przyjęty do „Studia 38” – eksperymentalnej grupy teatralnej. W tym czasie powstały również jego pierwsze wiersze. Wiosną 1939 r. Karol Wojtyła ukończył swój pierwszy tomik poezji pt. „Psałterz Dawidowy”. Kilka miesięcy później wybuchła II wojna światowa. Karol rozpoczął drugi rok studiów. Po podstępnym aresztowaniu uniwersyteckich wykładowców rozpoczął konspiracyjne studia i działalność w podziemnym ruchu oporu. Grał w podziemnym teatrze Tadeusza Kudlińskiego i skończył poemat dramatyczny „Dawid”. Był świadkiem eksterminacji swoich żydowskich przyjaciół i sąsiadów. Mimo śmiertelnego zagrożenia z nikim nie zerwał kontaktów. Żeby uchronić się przed wywiezieniem na roboty do Niemiec, we wrześniu 1940 r. rozpoczął pracę w kamieniołomach, potem został pracownikiem Zakładów Chemicznych Solvay. 18 lutego 1941 r. umarł ojciec Karola. Wówczas Karol przyjął do domu rodzinę reżysera Mieczysława Kotlarczyka. Jesienią tego samego roku debiutował w roli Bolesława Śmiałego w dramacie „Król Duch” Juliusza Słowackiego. Było to pierwsze przedstawienie konspiracyjnego teatru Kotlarczyka, nazwanego najpierw Teatrem Żywego Słowa, potem Teatrem Rapsodycznym. W październiku 1942 r. wstąpił do konspiracyjnego seminarium duchownego w Krakowie, przyjęty przez arcybiskupa Sapiehę. Rozpoczął też studia filozoficzne na tajnym Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 1 listopada 1946 r. z rąk kardynała Sapiehy otrzymał święcenia kapłańskie. Prymicyjną Mszę Świętą odprawił na Wawelu w Krypcie Św. Leonarda, w Dzień Zaduszny. Tydzień później wyjechał do Rzymu. Tam rozpoczął studia teologiczne na Papieskim Uniwersytecie Angelicum. Wiosną 1947 r. udał się do San Giovanni Rotondo niedaleko Mediolanu, gdzie uczestniczył w Mszy Św. odprawianej przez kapucyna Ojca Pio, słynnego stygmatyka. Wojtyle udało się dotrwać w kolejce do spowiedzi u Ojca Pio. Niektórzy świadkowie twierdzą, że ten, wysłuchawszy go, klęknął przed nim i przepowiedział, że zostanie powołany na Tron Piotrowy i przeżyje zamach na swoje życie. W czerwcu 1948 r. obronił pracę doktorską i wrócił do Polski, a w lipcu został proboszczem swojej pierwszej parafii w Niegowici. Rok później został przeniesiony do krakowskiej parafii św. Floriana, gdzie zorganizował duszpasterstwo akademickie. Miał bardzo dobry kontakt ze studentami. Organizował wyprawy w góry, na narty, wycieczki piesze i rowerowe oraz spływy kajakowe. Młodzież nazywała go "Wujkiem" . W 1956 r., w grudniu Karol Wojtyła został etatowym pracownikiem w Katedrze Etyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Będzie kierował tą katedrą aż do dnia wyboru na Papieża. 4 lipca 1958 r. papież Pius XII mianował ks. Karola Wojtyłę biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej. Wojtyła został najmłodszym członkiem Episkopatu Polski. W październiku 1962 r. rozpoczął obrady Sobór Watykański II. Biskup Wojtyła brał w nim czynny udział. 30 grudnia 1963 r. papież Paweł VI mianował Karola Wojtyłę arcybiskupem metropolitą krakowskim a w czerwcu 1967 r. kardynałem. W marcu 1977 r. Kardynał Wojtyła prowadził rekolekcje w Watykanie, w których uczestniczył także papież Paweł VI. Teksty rozważań z tych rekolekcji zostały zebrane i opublikowane w zbiorze pt. "Znak sprzeciwu". 6 sierpnia 1978 r. umiera w Castel Gandolfo papież Paweł VI. Kardynał Karol Wojtyła uczestniczył w jego pogrzebie. Następcą Pawła VI został Albino Luciani, który przyjął imię Jan Paweł I. W sierpniu Karol Wojtyła spotkał się z nowym papieżem na audiencji. 28 września1978 r. Karol Wojtyła świętował 20 rocznicę swoich święceń biskupich. Tej nocy umarł papież Jan Paweł I. 14 października rozpoczęto konklawe -111 kardynałów miało wybrać nowego papieża. Wśród obradujących kardynałów był obecny Karol Wojtyła. 16 października o godz. 18.18 na dachu Kaplicy Sykstyńskiej pojawia się biały dym, znak, że wybrano nowego papieża. Został nim Karol Wojtyła. 16 października 1978 r. 111- osobowe konklawe wybrało arcybiskupa i metropolitę Krakowa, Karola Wojtyłę na papieża - 263 następcę św. Piotra, a 264 z kolei zwierzchnika Kościoła katolickiego. Przybrał on imię Jana Pawła II. Wybór krakowskiego metropolity był zaskoczeniem dla całego świata, gdyż po raz pierwszy od 456 lat na Stolicy Apostolskiej zasiadł biskup nie - Włoch. Tego samego dnia, o godzinie 19.20 papież - Polak pojawia się po raz pierwszy na centralnym balkonie watykańskiej Bazyliki i udziela błogosławieństwo "Urbi et Orbi" (miastu i światu). 22 października oficjalnie rozpoczął swój pontyfikat w czasie uroczystej Mszy Św. na Placu św. Piotra. Przemawiał wówczas: "Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi". 25 października odbyła się pierwsza audiencja ogólna Jana Pawła II. Odtąd co środę będzie spotykał się z wiernymi w Watykanie albo w Castel Gandolfo - letniej rezydencji papieży. W styczniu1979 r. wyruszył w pierwszą zagraniczną pielgrzymkę do Meksyku i na San Domingo. W dniach od 2 do 10 czerwca 1979 r. odbyła się pierwsza pielgrzymka papieża Jana Pawła II do Ojczyzny. W chwili lądowania na warszawskim Okęciu papieskiego boeinga727 zabrzmiały wszystkie dzwony w Polsce. W Warszawie, na Placu Zwycięstwa papież - Polak modlił się: "...niech zstąpi Duch twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi". Podczas pierwszej pielgrzymki Jan Paweł II odwiedził: Warszawę, Gniezno, Częstochowę, Kraków, Kalwarię Zebrzydowską, Wadowice, Oświęcim i Nowy Targ. Na krakowskich Błoniach podczas ostatniej Mszy św. zjawiło się dwa miliony wiernych i ponad stu biskupów. 13 maja 1981 r. turecki zamachowiec Ali Agca usiłował zabić papieża: strzela, kule trafiają w prawe ramię, w lewą dłoń i w brzuch. Jan Paweł II natychmiast trafia na stół operacyjny w klinice Gemelii. 17 maja papież publicznie przebaczył zamachowcy i nazwał go "bratem". 27 grudnia 1983roku Jan Paweł II udał się do więzienia Rebbidia, gdzie spotkał się z 400 więźniami. 20 minut spędził w celi z Ali Agcą, z którym rozmawiał w cztery oczy. Nikt nie zna treści tej rozmowy. Sam Papież powiedział, że stanowi ona ich tajemnicę. Wiadomo tylko, że jeszcze raz przebaczył swojemu niedoszłemu zabójcy, zaś w lutym 1999 r., w 18 lat po zamachu zwrócił się do prezydenta Włoch o ułaskawienie więźnia. Papież nie raz deklarował, że wie, iż życie zawdzięcza Matce Boskiej Fatimskiej, w święto której doszło do zamachu. Zaprzyjaźnionemu dziennikarzowi powiedział: "To był cud. Jedna ręka trzymała pistolet, a inna prowadziła kulę. " W rok później Jan Paweł II przybył do Fatimy i złożył na ołtarzu pocisk, który go trafił. oprawiono go potem w złotą i diamentową koronę Naszej Pani Różańcowej, jak nazywa się Matkę Boską z Fatimy, a zakrwawioną stułę przekazał w darze Matce Boskiej Częstochowskiej. Jeszcze w klinice Jan Paweł II przestudiował szczegółowo dokumenty związane z objawieniami fatimskimi. Poruszył Go fakt, że zarówno zamach na Jego życie, jak i pierwsze objawienie Matki Bożej w Fatimie miały miejsce 13 maja. Troje portugalskich pastuszków ( Łucja, Franciszek i Hiacynta) ujrzało bowiem Piękną Panią 13 maja 1917 r. Po tej lekturze Papież wypowiedział znamienne słowa: "Zrozumiałem, że jedynym sposobem ocalenia świata od wojny, ocalenia od ateizmu, jest nawrócenie Rosji zgodnie z orędziem Fatimy". W rok po zamachu na Placu św. Piotra w Rzymie, Papież przybył do Fatimy. Głównym wydarzeniem tej niezwykłej pielgrzymki było poświęcenie świata i Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi. Dwa lata później-25 marca 1984 r. w Święto Zwiastowania, przed Bazyliką Świętego Piotra w Watykanie- Jan Paweł II powtórnie zawierzył Maryi cały świat i Rosję. Specjalnie na tę okazję przywieziono z Portugalii figurę Matki Bożej Fatimskiej. W 1996 r. Jan Paweł II przyjął na prywatnej audiencji matkę zamachowca Mehmeda Ali Agcy. Życie Karola Wojtyły od samego początku było związane z Matką Bożą: Chrztu udzielono Mu w kościele p.w. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Wadowicach. Osierocony przez matkę (Emilię), zawierzył swoje życie Matce Bożej. Decyzję tę potwierdzał w wieku dorosłym wielokrotnie. Ofiarował się Maryi, kiedy w roku 1946 przyjmował święcenia kapłańskie. Otrzymawszy w roku 1958 sakrę biskupią, przyjął herb z dużą literą"M" (od Jej imienia) oraz dewizę"Totus Tuus"(Cały Twój). W roku 1978 symbole te zostały przeniesione do herbu papieskiego. Centralne miejsce w tym herbie zajmuje krzyż, dzielący tarczę herbu na cztery pola. W jednym z pól została umieszczona litera "M". Do Matki Bożej odnosi się również dewiza Ojca Świętego:"Totus Tuus".Wyjątkowym szacunkiem Karol Wojtyła darzył Matkę Bożą Kalwaryjską ( z Kalwarii Zebrzydowskiej) i Panią Jasnogórską ( z Częstochowy). Ponad sto razy odwiedził Częstochowską Panią. Tam bowiem, na Jasnej Górze" bije serce Kościoła i serce Ojczyzny w sercu Matki" powiedział podczas pierwszej pielgrzymki do Polski w czerwcu 1979 r. Szacunek Jana Pawła II do Matki Bożej, znalazł wyraz w ważnych dla całego Kościoła decyzjach Papieża. Rok 1987 Ojciec Święty ogłosił Rokiem Maryjnym. Napisał też encyklikę "Redemptoris Mater"(Matka Odkupiciela).16 października 2002 r. ogłoszono w Watykanie List Apostolski Papieża Jana Pawła II "Rosarium Virginis Mariae" ("Różaniec Najświętszej Maryi Panny").Ojciec Święty zwraca uwagę na wielki dar, jakim jest modlitwa różańcowa. Modlitwę różańcową Karol Wojtyła pokochał już w młodości. W Watykanie Papież często był widywany z różańcem w dłoni. Różańcem Ojciec Święty obdarowywał każdego, kto składał Mu wizytę. W Liście Apostolskim - ogłoszonym u początku 25 r. pontyfikatu- czytamy:"Ja sam również nie pomijałem okazji, by zachęcać do częstego odmawiania różańca. Od mych lat młodzieńczych modlitwa ta miała ważne miejsce w moim życiu duchowym. Przypomniała mi o tym z mocą moja niedawna podróż do Polski, a przede wszystkim odwiedziny Sanktuarium w Kalwarii. Różaniec towarzyszył mi w chwilach radości i doświadczenia. Zawierzyłem mu wiele trosk. Dzięki niemu zawsze doznawałem otuchy(...) różaniec to modlitwa, którą bardzo ukochałem.(...)Ileż łask otrzymałem w tych latach(1978-2002)od Najświętszej Dziewicy poprzez różaniec".Papież w swoim Liście ogłosił okres od października roku 2002 do października roku 2003 Rokiem Różańca. Ojciec Święty przypomina nam, że różaniec jest streszczeniem Ewangelii, przybliża nam życie Jezusa i Jego Matki Maryi. Tradycyjna modlitwa różańcowa składała się z trzech części: radosnej, bolesnej i chwalebnej. Nawiązują one do tajemnic: Wcielenia, Męki i Zmartwychwstania Chrystusa. Jan Paweł II wzbogacił modlitwę różańcową o część czwartą, zawierającą tajemnice światła, nawiązujące do działalności publicznej Syna Bożego(Chrzest Jezusa w Jordanie; Cud w Kanie Galilejskiej; Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia; Przemienienie na górze Tabor; Ustanowienie Eucharystii). Jan Paweł II głęboko wierzył w moc modlitwy. Modlił się od wczesnego świtu, a potem jeszcze wiele razy w ciągu dnia -w kaplicy, w czasie spacerów po Ogrodach Watykańskich i w czasie długich godzin spędzanych w samolotach i w samochodach, gdy pielgrzymował po świecie. Prosił o wspieranie Go modlitwą. Co roku w Wielki Piątek Jan Paweł II odprawiał Drogę Krzyżową w rzymskim Koloseum. Nabożeństwo to było Mu tak bliskie, że polecił ustawić stacje Drogi na dachu pałacu papieskiego. Od początku swej posługi na Stolicy Apostolskiej Jan Paweł II wskazywał Kościołowi i całemu światu Chrystusa Odkupiciela człowieka. Wyraził to już w swojej pierwszej encyklice -"Redemptor hominis" (Odkupiciel człowieka) z 1979 r. Dopełnienie myśli tam zawartych Ojciec Święty wyraził w ostatniej swojej encyklice -"Ecclesia de Eucharistia" (Eucharystia w życiu Kościoła) z 2003 r. Encykliki Jana Pawła II: 1. Redemptor hominis- Odkupiciel człowieka (1979) 2. Dives in misericordia- Bóg bogaty w miłosierdzie (1980) 3. Laborem exercens - O pracy ludzkiej (1981) 4. Slavorum Apostoli - Apostołowie Słowian (1985) 5. Dominum et Vivificantem -Duch Święty Pan i Ożywiciel w życiu Kościoła i świata (1986) 6. Redemptoris Mater - Matka Odkupiciela (1987) 7. Sollicitudo rei socialis - Społeczna troska (1987) 8. Redemptoris missio - Misja Odkupiciela (1990) 9. Centesimus Annus - w stulecie encykliki Leona XIII (1991) 10.Veritatis splendor -Blask prawdy (1993) 11.Evangelium Vitae -Ewangelia życia ( 1995) 12.Ut unum sint - O działalności ekumenicznej (1995) 13.Fides et ratio - Wiara i rozum (1998) 14.Ecclesia de Eucharistia - O Eucharystii w życiu Kościoła (2003) Zawsze przy Ojcu Świętym był biskup Stanisław Dziwisz, osobisty sekretarz Jana Pawła II, sekretarzował Mu jeszcze jako metropolicie krakowskiemu. Święcenia kapłańskie ksiądz Dziwisz otrzymał w 1963 r. z rąk biskupa Karola Wojtyły. Papieski fotograf Arturo Mari miał przywilej fotografowania Ojca Świętego z najbliższej odległości. Arturo miał dostęp do Papieża nawet w sytuacjach prywatnych. Jan Paweł II po raz pierwszy opuścił Watykan już następnego dnia po tym, jak został papieżem. Ojciec Święty udał się do kliniki Gemelli, by odwiedzić przyjaciela - kardynała Andrzeja Marię Deskura. W dobie telewizji i Internetu Ojciec Święty mógłby przemawiać ze swojego gabinetu. Uważał jednak, że pielgrzymowanie ze Słowem Bożym do wiernych rozsianych po całym świecie jest Jego obowiązkiem. Poszedł w ślady swego wielkiego imiennika - św. Pawła z Tarsu. O tym, jak bardzo potrzebne było to pielgrzymowanie, świadczą rzesze ludzi, gromadzących się na odprawianych przez Niego Mszach św. i na spotkaniach z wiernymi. Rekord padł w 1995 r., gdy na Mszę św. sprawowaną w stolicy Filipin -Manili podczas X Światowego Dnia Młodzieży przybyło około czterech milionów wiernych. Papież-Pielgrzym mówił zawsze o rzeczach najważniejszych: bronił życia człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci, mówił o znaczeniu rodziny, upominał się o głodujących, wzywał do szanowania praw człowieka, podkreślał wartość rodzimej kultury, zachowanie tradycji. Podczas pielgrzymki do Brazylii - Jan Paweł II uczynił gest, który na długo pozostanie w pamięci: zdjął z palca swój papieski pierścień i ofiarował go ubogim mieszkańcom slamsów Rio de Janeiro. Ojciec Święty całował ziemię każdego kraju, do którego udawał się z pielgrzymką. Od początku pontyfikatu Jan Paweł II pragnął odwiedzić Ziemię Świętą. Uczynił to w Roku Jubileuszowym 2000(91 pielgrzymka).Odprawił Mszę św. w Wieczerniku - miejscu ustanowienia Eucharystii, modlił się w Bazylice Grobu Pańskiego, wchodził na Golgotę. W 25 roku pontyfikatu odbył setną pielgrzymkę zagraniczną: była to pielgrzymka do Chorwacji(2003 r.) Obliczono, że Jan Paweł II przejechał, przeleciał lub przepłynął 1 700 000 km. To droga niemal czterokrotnie dłuższa niż odległość dzieląca Ziemię od Księżyca. Łącznie Ojciec Święty odbył 104 pielgrzymki zagraniczne. Ostatnią była podróż apostolska do Lourdes we Francji w sierpniu 2004 r. Polska jest krajem, do którego Ojciec Święty pielgrzymował najczęściej (oprócz Włoch).Podczas pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny w 1979 r., Papież powitał Czarną Madonnę słowami Adama Mickiewicza: "Panno święta, co Jasnej bronisz Częstochowy...". W czasie tej pielgrzymki pragnął uczcić 900 rocznicę śmierci św. Stanisława ,biskupa i męczennika. Ostatni raz przybył do Polski w sierpniu 2002 r. ze słowami:" Bóg bogaty w miłosierdzie".17 sierpnia Jan Paweł II konsekrował w krakowskich Łagiewnikach Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Następnie dokonał aktu zawierzenia świata i każdego człowieka Bożemu Miłosierdziu. Na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie spoczywają rodzice i brat Karola Wojtyły. Jan Paweł II ostatnio modlił się tam i zapalił znicz 18 sierpnia 2002 r. W 1999 r. Papież przemawiał po raz pierwszy w polskim parlamencie. Nawiązał do pamiętnego wezwania (wygłoszonego 20 lat wcześniej na Placu Zwycięstwa w Warszawie). Mówił: "Niech Duch Święty nieustannie wspiera wielki proces przemian, służący odnowie oblicza ziemi. Tej naszej wspólnej ziemi!" Imię Jana Pawła II nosi wiele polskich szkół, szpitali, ulic, placów, a także lotnisko w podkrakowskich Balicach. Wśród darów, które złożyli rodacy Papieżowi jest kamień z Mount Everest przywieziony przez polską himalaistkę Wandę Rutkiewicz, która zdobyła szczyt najwyższej góry świata 16 października 1978 r., w dniu wyboru Kardynała Karola Wojtyły na papieża. Gdy ONZ ustanowiła rok 1985 Międzynarodowym Rokiem Młodzieży, Jan Paweł II wezwał młodych całego świata do spotkania się w Rzymie w Niedzielę Palmową. Do stolicy Włoch zjechał kilkutysięczny tłum. Ojciec Święty postanowił wówczas spotykać się z młodzieżą co dwa lata w różnych miejscach świata. Tak narodziły się Światowe Dni Młodzieży. Jedno ze spotkań odbyło się w Częstochowie w 1991 r.-na wspólnej modlitwie zgromadziło się wówczas ok. 1 700 000 osób. Kiedy kardynał z Krakowa został papieżem, już w pierwszym przemówieniu z okna Pałacu Apostolskiego zwrócił się do młodych: "Wy jesteście przyszłością świata! Wy jesteście nadzieją Kościoła! Wy jesteście moją nadzieją!". W 1985 r. Ojciec Święty opublikował "List Apostolski do młodych".1 kwietnia 2005 r. skierował do młodzieży słowa:"Szukałem was. Teraz przybyliście do mnie, i za to wam dziękuję". Wielką troskę o los dzieci Papież wyraził w "Liście do dzieci" napisanym w 1994 r. Papież pochylał się nad chorymi. W ciągu swojego pontyfikatu Ojciec Święty ogłosił ponad 200 dokumentów na temat cierpienia. Pierwszy Światowy Dzień Chorych odbył się w Lourdes we Francji w 1993 r. Jan Paweł II nie rezygnował z poezji, którą tworzył od czasów młodości. Wielkim wydarzeniem było ukazanie się poematu "Tryptyk rzymski".Utwór ten jest refleksją nad sensem ludzkiego życia. Ukazały się też książki :"Przekroczyć próg nadziei" ,"Dar i tajemnica",”Pamięć i tożsamość”. Początkowo Karol Wojtyła wcale nie myślał o tym, żeby zostać księdzem. Wydawało mu się, że ma zupełnie inne powołanie. Już jako uczeń pisał utwory literackie- debiutował jako trzynastolatek na łamach krakowskiego „Dzwoneczka”. Młodego studenta nade wszystko pociągały literatura i teatr. Chciał być aktorem... „Pamiętam Jego pierwsze spotkanie z księdzem metropolitą Adamem Sapiehąwspomina ksiądz Edward Zacher, katecheta Karola. Było to w maju 1938 roku. Metropolita przyjechał do Wadowic na wizytację. Parę dni wcześniej zawołałem Karola i powiedziałem do niego: ”Lolek, przygotujesz sobie mowę powitalną, bo przyjeżdża nasz Metropolita.”Doskonale pamiętam, że napisał pięknie, a jeszcze ładniej powiedział. Gdy ceremonia się skończyła, Metropolita chwycił mnie za rękę i spytał: -A on co, księdzem będzie? -Niestety nie!-odparłem. -Szkoda, szkoda! Ale dlaczego?-dopytywał się Arcypasterz. -Bo się zakochał w polonistyce. I już nawet wiersze pisze. Chce być aktorem. -Szkoda, wielka szkoda!- raz jeszcze powtórzył Sapieha.” Wybuchła II wojna światowa i Karol, jak wszyscy studenci, musiał iść do pracy. Od października 1940 roku do sierpnia 1944 roku pracował jako robotnik- najpierw w kamieniołomie, a potem w oczyszczalni sody. O tej zwyczajnej pracy prostych ludzi wspomina po latach w obszernym poemacie,,Kamieniołom”. Karol powoli dojrzewał do wyboru kapłaństwa. Niespodziewana śmierć ojca w 1941 roku i późniejsze rozważania skłoniły go do podjęcia ostatecznej decyzji. W październiku 1942 roku Karol Wojtyła wstąpił do Krakowskiego Seminarium Duchownego. Miało ono wtedy charakter tajny. Wojtyła uczył się, zdawał egzaminy, pracując do sierpnia 1944 roku w fabryce ,,Solvay”. 1 listopada1946 roku Karol Wojtyła przyjął święcenia kapłańskie z rąk kardynała Adama Sapiehy,a już dwa tygodnie później jechał na studia teologiczne do Rzymu. W tym czasie zaczęły ukazywać się w druku utwory poetyckie podpisywane pseudonimem Andrzej Jawień. Minęły dwa lata...Młody ksiądz doktor został skierowany do pracy w wiejskiej parafii-Niegowić. Wspomina Tadeusz Turakiewicz:,,To był ksiądz, nie znajdziesz takiego!Co ci prości ludzie widzieli w nim takiego nadzwyczajnego? Co było w nim takiego? Modlitwa, pokora i ubóstwo. Wstawał rano, wolno szedł ścieżką ku Wiatrowicom albo chodził wkoło kościoła z książką i się modlił. A ubóstwo? Gdy chodził po kolędzie, to, co brał od bogatych, zostawiał u biednych...(...) A pokora? Z każdym potrafił rozmawiać, choć był już po studiach rzymskich!” Następną placówką duszpasterską księdza Wojtyły był Kraków: parafia Świętego Floriana. To właśnie tutaj narodziło się oryginalne duszpasterstwo akademickie prowadzone przez księdza, którego studenci nazywali Wujkiem. Wujek lubił wycieczki. Zabierał na nie swoich wychowanków, ale też często szedł w góry samotnie. Młody ksiądz szybko awansował w hierarchii kościelnej. Swoją troską obejmował sprawy Kościoła, o czym świadczy cykl wierszy p.t.,,Kościół” Jako biskup aktywnie uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II. Nie można zapomnieć, że Karol Wojtyła był filozofem i wielkim patriotą, miłującym ojczystą ziemię. Wyrazem tego jest m.in. wiersz p.t. „Ojczyzna”. Tęsknota za Ojczyzną nigdy nie opuszczała Ojca Świętego Jana Pawła II. W czasie swego pontyfikatu 8 razy pielgrzymował do Polski. Przypomnijmy sobie daty i hasła tych pielgrzymek. 1979 r. (czerwiec) -I pielgrzymka ,,Niech zstąpi Duch Twój” 1983 r. (czerwiec) -II pielgrzymka ,,Pokój Tobie, Polsko” 1987 r. (czerwiec) -III pielgrzymka ,,Trudny dar wolności” 1991 r. (czerwiec) -IV pielgrzymka ,,Ducha nie gaście” /w sierpniu Papież przybył do Częstochowy z okazji VI Światowego Dnia Młodzieży/ 1995 r. (maj) - V pielgrzymka ,,Bądźcie ludźmi sumienia” 1997 r. (czerwiec) -VI pielgrzymka ,,Otwórzcie drzwi Chrystusowi” 1999 r. (czerwiec) -VII pielgrzymka,,Bóg jest miłością” 2002r. (sierpień) -VIII pielgrzymka,,Bóg bogaty w miłosierdzie”. Kluczem dla całego pontyfikatu Jana Pawła II są słowa:,,Nie lękajcie się! Otwórzcie,otwórzcie drzwi Chrystusowi!”.Mówił słowa trudne i wymagające. Ważną rolę w nauczaniu Jana Pawła II odgrywa kwestia prawdy. Papież poświęcił PRAWDZIE wiele miejsca między innymi w dwóch swoich encyklikach: "Veritatis splendor" i "Fides et ratio": "Według wiary chrześcijańskiej i nauki Kościoła tylko wolność podporządkowana Prawdzie prowadzi osobę ludzką ku jej autentycznemu dobru. Dobrem osoby jest istnienie w Prawdzie i czynienie Prawdy". "Chrystus objawia przede wszystkim, że warunkiem autentycznej wolności jest szczere i otwarte uznanie prawdy:Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli". "Ta prawda, którą Bóg objawia nam w Jezusie Chrystusie, nie jest sprzeczna z prawdami, do jakich można dojść drogą refleksji filozoficznej. Przeciwnie te dwa porządki poznania prowadzą do pełni prawdy". Ojciec Święty był i nadal jest wspaniałym wychowawcą. Nauczał, że w wychowaniu chodzi głównie o to, ażeby człowiek stawał się coraz bardziej człowiekiem- o to, ażeby bardziej był- aby umiał bardziej być nie tylko z drugim, ale i dla drugich, a nie tylko więcej miał.,,Liczę na Was(...) Świat was potrzebuje (...)Przyszłość Polski zależy od was i musi od was zależeć. To jest nasza Ojczyzna – to jest nasze<<być>> i nasze <<mieć>>/ Jan Paweł II, Westerplatte,12 czerwca 1987r./*Budujcie i umacniajcie na polskiej ziemi<cywilizację miłości>. Musicie od siebie wymagać ,nawet, gdyby inni nie wymagali.” 2 kwietnia 2005 r. o godz. 21.37 w pierwszą sobotę miesiąca w wigilię Święta Miłosierdzia Bożego przed Uroczystością Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie Papież Jan Paweł II odszedł do Domu Ojca. Hasło tegorocznego Dnia Papieskiego : "Jan Paweł II – Odwaga Świętości.
