Żonglowanie jako metoda wspierania rozwoju dzieci i młodzieży

Żonglowanie
jako metoda wspierania
rozwoju dzieci i młodzieży
O popularności żonglowania może świadczyć fakt,
że co roku na całym świecie odbywa się kilkadziesiąt
mniejszych lub większych festiwali żonglerskich,
na których fani tej sztuki mogą razem uczyć się
i wymieniać doświadczenia. Co ciekawe, na festiwalach tych
można spotkać całe rodziny, począwszy od malutkich dzieci,
na dziadkach kończąc. Oznacza to, że żonglowanie przestało
być tylko i wyłącznie domeną cyrkowców
czy też wąskiej elity artystycznej,
a zaczynają zajmować się nim osoby najróżniejszych profesji.
Żonglowanie staje się sposobem spędzania wolnego czasu,
hobby, ciekawym zajęciem, któremu warto poświęcić czas.
W Polsce wciąż jedynym skojarzeniem z żonglowaniem są
klowni, cyrk lub uliczni kuglarze.
Jest to zrozumiałe, ponieważ żonglerów możemy zobaczyć na
razie tylko w tych miejscach.
Jednak powoli zaczynają powstawać niezależne grupy
żonglerskie. Oprócz kilku profesjonalnych grup, zajmujących
się żonglowaniem i tańcem ognia, gdzie działają osoby
dorosłe, żonglowanie rozwija się także przy szkołach
i młodzieżowych domach kultury.
Korzyści wynikające z żonglowania
Do połowy XX wieku, żonglowanie było traktowane wyłącznie jako
umiejętność, która wymaga niespotykanych wręcz zdolności
manualno - przestrzennych. Nie widziano w niej innych korzyści,
nie kojarzono z rozwojem człowieka, a co dopiero z korzyściami dla
rozwoju mózgu. Jednak żonglowanie znalazło swoje nowe miejsce
w życiu społecznym oraz edukacji.
Dave Finnigan, żongler i były prezes International Juggling Association
z USA, jest twórcą programu „Juggling for Success".
Celem programu jest promocja i nauka żonglowania, głównie w szkołach.
Nauczyciele z różnych szkół, w których były wprowadzane programy
żonglowania, po pewnym czasie stwierdzali jego pozytywny wpływ na
uczniów (np.: nauczycielka pierwszej klasy w szkole podstawowej
zaobserwowała, że odkąd dzieci nauczyły się żonglować,
poprawiła się ich umiejętność czytania).
Bardzo szybko zauważono korelację między czytaniem a żonglowaniem. Dzieci, które miały kłopot
z nauką żonglowania, miały także kłopot z czytaniem.
Czytanie bowiem opiera się na koordynacji wzrokowo-ruchowej.
Gdy poprawi się koordynacja, czytanie poprawia się automatycznie.
Poza poprawą czytania, nauczyciele zaobserwowali także
znaczny wzrost koncentracji u dzieci po sesji żonglowania.
Jak stwierdza Finnigan:
„ucząc się śledzić lot obiektów naszymi oczami,
wzmacniamy naszą umiejętność czytania.
Matematyczne i naukowe umiejętności
również mogą się rozwijać,
gdy uczymy się układać obiekty w logicznym porządku,
a przy tym rozwijamy umiejętności wymagające złożonych,
następujących po sobie czynności. Zwiększa się również
poczucie własnej wartości dzieci, gdyż uczą się one czegoś
nowego, nieznanego i osiągają to - potem mogą uczyć
również swoich rówieśników, rodziców i rodzinę"
(Delisio, 2002).
Wiele szkół w Stanach Zjednoczonych, w tym Nowlin
Elementary School in Blue Springs, Missouri wprowadziło
przerwy na żonglowanie. Po takiej przerwie uczniowie byli
wypoczęci, a dyrektor szkoły zauważył, że kłopoty z dyscypliną
w szkole po prostu zniknęły!
Żonglowanie zalecane jest przez psychologów i pedagogów przy takich
trudnościach dziecięcych, jak dysleksja
czy nadpobudliwość dziecięca.
Badania psychologiczne pokazują, że istnieje bezpośredni związek
pomiędzy koordynacją wzrokowo-ruchową a umiejętnością czytania,
pisania i rozumienia.
Ciekawe eksperymenty dotyczące wpływu żonglowania na
efektywność nauki przeprowadzono w USA i Wielkiej Brytanii.
Do badań wybrano uczniów dwóch klas. Charakteryzowali się oni
podobnymi wynikami w nauce. Uczniów jednej z klas uczono żonglować
i polecono im codzienne ćwiczenie tej umiejętności. Druga klasa
stanowiła grupę kontrolną. Po kilku miesiącach okazało się, że klasa
żonglująca radzi sobie z nauką o wiele lepiej, ich wyniki w nauce
poprawiły się od 50% do nawet 400%.
Ciekawe odkrycia przynoszą inne badania - czynności
fizyczne, wymagające aktywności mięśni, a szczególnie ruchy
skoordynowane (takim jest m.in. żonglowanie) stymulują
wytwarzanie neurotrofin - to naturalne substancje, które
stymulują wzrost komórek nerwowych i wzrost liczby
połączeń neuronalnych w mózgu.
Co wspólnego z tymi informacjami ma sztuka żonglowania?
Żonglowanie to ruchy naprzemienne rąk, które równomiernie
uaktywniają obie półkule. Ćwiczenia te w jednakowym stopniu
angażują obie strony ciała. Kiedy mózg jest aktywowany
w równomierny sposób, w pełni rozwija się spoidło wielkie mózgu,
które dyryguje procesami pomiędzy obu półkulami.
Żonglowanie
* jest efektywną metodą rozwoju koordynacji wzrokowo-ruchowej,
poczucia rytmu, refleksu, zdolności utrzymania równowagi
i właściwej postawy ciała;
* poszerza pole widzenia;
* stymuluje wyobraźnię, ciekawość;
* uczy rozwiązywania problemów;
* pokazuje ogólny model uczenia się nowych rzeczy;
* rozwija koncentrację;
* pomaga uczącym się rozwinąć umiejętność cierpliwości
i wytrwałości;
* ćwiczy oburęczność;
* wzmacnia motorykę ciała;
* stanowi doskonałą metodę rozruszania całego ciała, pobudzenia
serca i naczyń krwionośnych;
* poprawia funkcjonowanie naszego mózgu;
* żonglowanie poprawia najbardziej umiejętności, które opierają
się na koordynacji oko-ręka, jak np.: pisanie, rysowanie, szybkie
czytanie czy typowe umiejętności manualne (konstruowanie,
wycinanie, przybijanie itd.).
PODSUMOWANIE:
1. Żonglowanie poprawia funkcjonowanie Twojego mózgu.
2. Żonglowanie stymuluje korę wzrokową, a jeśli uczysz się
w 80% poprzez wzrok, oznacza to, że żonglowanie poprawia
Twoje zdolności uczenia się.
3. Żonglowanie podniesie energię podczas przerwy.
4. Żonglowanie poprawia najbardziej umiejętności, które
opierają się na koordynacji oko-ręka, jak np.: pisanie, rysowanie,
szybkie czytanie czy typowe umiejętności manualne
(konstruowanie, wycinanie, przybijanie itd.)
Opracowała:
Hanna Iwaszkiewicz
Dziękuję 
Wykorzystano materiały:
Dennison P.E., Gimnastyka Mózgu, Międzynarodowy Instytut Neurokinezjologii Rozwoju Ruchowego i Integracji odruchów,
Warszawa 2003
Hannaford C., Zmyślne ruchy, które doskonalą, umysł. Podstawy kinezjologii edukacyjnej, Warszawa, 1998
Laszkowska A.,Kinezjologiaedukacyjna, www.spl.gostyn.pl/publikacja_7.htm
Bucka M., Kinezjologia edukacyjna -jako dobra i łatwa metoda pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym,
http:/www/profesor.pl/mat/ n / 1_bucka_040616_ 1 .php?id_m= /
http://szybkanauka.pro/zonglowanie-zmienia-mozg/