omówienia - Festiwal Inqbator

Festiwal Teatralny InQbator Ruchu vol. 2
Ostrołęka, 23 – 25 maja 2013 roku
23 maja (czwartek)
19.00 Parada (Pl. Bema – Scena przy DH Kupiec)
19.30 To właśnie ruch (Scena przy DH Kupiec)
Pokaz etiud tanecznych tańca ludowego, współczesnego, irlandzkiego, flamenco, break dance oraz tańca towarzyskiego.
20.20 Oficjalne otwarcie InQbatora (Scena przy DH Kupiec)
20.40 Historia prawdopodobna Ostrołęcka Scena Autorska (Scena przy DH Kupiec)
Bohaterami spektaklu jest dwoje ludzi. Cztery pory roku pojawiające się w postaci Masek to narodziny, pełnia życia,
starość i śmierć. Jak przeżyjemy nasze życie? Godnie, uczciwie, pełni miłości i nadziei czy ulegniemy pokusom, które w
nas uderzają? To wszystko zależy od nas. Jest to historia, w której każdy z nas odnajdzie cząstkę samego siebie.
Spektakl do bardzo przejmującej, dramatycznej wręcz muzyki Witolda Lutosławskiego.
Historię prawdopodobną tworzy 20-osobowa grupa młodych ludzi skupiona w Ostrołęckiej Scenie Autorskiej. Dla
większości jest to debiut sceniczny.
Scenariusz i reżyseria Wojciech Kraszewski..
Historia prawdopodobna – Ingerencja
Ideą tego działania jest przybliżenie publiczności, czym jest ruch w teatrze, jak potrafi zmienić i wzbogacić spektakl .
Produkcja plenerowa Historia prawdopodobna, to najnowszy spektakl Ostrołęckiej Sceny Autorskiej. Premiera sztuki
odbędzie sie podczas Festiwalu. Spektakl Historia prawdopodobna będzie wystawiony w trzech wersjach. Do wersji
przedstawienia przygotowanej przez Wojciecha Kraszewskiego dodane zostaną sekwencje ruchowe opracowane przez
dwóch choreografów w dwóch różnych technikach scenicznych: tańca i pantomimy. Ingerencja polegała będzie na
włączeniu do spektaklu elementów ruchowych, jednak bez zmiany założeń artystycznych przedstawienia, a jedynie w
celu wzbogacenia i uzupełnienia jego formy. Trzy różne wersje spektaklu pokazane zostaną podczas trzech dni
Festiwalu, dając widzom możliwość porównania jakości artystycznej każdego z nich.
Historia prawdopodobna – ingerencja taniec
Praca pod kierunkiem dr hab. Aleksandry Dziurosz: choreografa, pedagoga, twórcy Warszawskiego Teatru Tańca,
wykładowcy Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina
Historia prawdopodobna – ingerencja pantomima
Pracę poprowadzi Józef Markocki, uczeń i aktor Henryka Tomaszewskiego, twórca Teatru Formy wywodzącego się ze
szkoły polskiej pantomimy.
21.30 TAKARAZUKA camp Krakowski Teatr Tańca (Parking przed OCK)
Spektakl inspirowany jest teatrem japońskim – popularną rewią żeńską – Takarazuka, działającą w mieście o tej samej
nazwie od prawie stu lat. Specyfika i oryginalność teatru, w którym wszystkie role, zarówno męski, jak i żeńskie
odgrywają kobiety, stały się punktem wyjścia do rozważań na temat teatralności płci, konstrukcji płci kulturowej oraz
Strona 1 z 6
stereotypowego postrzegania płci przez społeczeństwo. Kandydatki na „Takarazinki” przygotowują się przez dwa lata w
specjalnej szkole do odgrywania ról męskich i ról kobiecych. Przyswajają sobie kata, czyli charakterystyczne dla danej
płci formy gramatyczne, sposoby zachowania, gesty, mimikę. Dla twórców spektaklu ciekawym zagadnieniem jest jednak
odgrywanie ról kobiecych przez kobiety. Teatr Takarazuka wydaje się bowiem doskonale potwierdzać tezę Simone de
Beauvoir: „nie rodzimy się kobietami – stajemy się nimi”.
„W <<Takarazuka camp>> dochodzi do spotkania kultur i twórczego przetworzenia wzorca. W tym wypadku następuje
przeniesienie cech właściwych kulturze dalekowschodniej na grunt polskiej (…) na styku dwóch odmiennych kultur może
wytworzyć się trzecia, zawierająca nowe wartości. Czy do tego doszło w przypadku <<Takarazuka camp>> i adaptacji
prozy Kōbō? Omówione cechy potwierdzają to założenie. Jednakże spektakl ten stanowi dowód na to, jak bardzo
inspirująca potrafi być kultura japońska z całą swoją różnorodnością, wysokim poziomem kreowania świata
przedstawionego czy zabawą w konstruowanie płci kulturowej.”
(Małgorzata Wielgosz, Teatralne rozgrywki między kobiecością a męskością inspirowane japońską rewią Takarazuka [w:]
Inspirująca i inspirowana. Podkultura japońska, pod red. Adrianny Wosińskiej)
Spektakl nagrodzony główną nagrodą podczas Tyskich Spotkań Teatralnych w 2012 roku.
Choreografia: Eryk Makohon | Scenografia: Eryk Makohon | Występują: Anna Chmiel – Kowalska, Monika Godek,
Barbara Kopała, Agata Syrek, Katarzyna Węglowska – Król, Katarzyna Żminkowska, Paweł Łyskawa oraz tancerki
Pracowni METAfizyczna | Producent: Stowarzyszenie Krakowski Teatr Tańca oraz Nowohuckie Centrum Kultury. W
spektaklu wykorzystano fragmenty artykułu Aliny Łysak Teatr Takarazuka jako przykład performatywności płci.
24 maja 2013 (piątek)
10.00 Koty Trzy Teatr Gry i Ludzie (Scena Kameralna OCK / Scena przy DH Kupiec – w
zależności od pogody)
Wesoły i bardzo kolorowy interaktywny spektakl dla najmłodszych dzieci (dzieci w wieku przedszkolnym). W kocim
świecie wcale nie jest zwyczajnie i nudno. Pazurek, Chrupek i Kitka to naprawdę niezłe gagatki i dlatego przydarzają się
im całkiem śmieszne i „wybuchowe” historie.
Kto jest ciekawy, co stanie się z armatą dziadka pirata, albo czy możliwe jest złapanie chmurki w locie i czy to na pewno
kotek wypił mleczko i ogonkiem stłukł jajeczko, musi to zobaczyć. Kociaki są niesforne i dowcipne, rozśpiewane i
roztańczone, choć czasem z ich muzykowania wychodzi „kocia muzyka”.
Reżyseria: Maciej Nogieć | Kostiumy: Ania Kandziora | Występują: Ania Kandziora, Justyna Świętojańska, Magda Tramer
17.30 Historia prawdopodobna – ingerencja pantomima Ostrołęcka Scena Autorska
(Scena przy DH Kupiec)
Druga odsłona spektaklu Historia prawdopodobna z wykorzystaniem sekwencji ruchowych opracowanych w technice
scenicznej pantomimy.
Scenariusz i reżyseria Wojciech Kraszewski | Ruch sceniczny Józef Markocki
18.30 Kuglarze Teatr Gry i Ludzie (Scena przy DH Kupiec)
Spektakl jest próbą odtworzenia atmosfery średniowiecznych widowisk jarmarcznych. Ważną inspirację stanowiła tutaj
powieść Wacława Berenta Żywe kamienie i zwarty w niej obraz życia średniowiecznych wędrownych artystów,
outsiderów, wysoko ceniących swoją niezależność i swobodę.
W mury miast i grodów wnosili oni śmiech i radość, ale też zamęt, godząc swobodnym zachowaniem w obyczajność ludzi
osiadłych. W ich sztuce, opowieściach i pieśniach żywa była tradycja wędrownych poetów, dlatego wysokie miesza się tu
z niskim. Z perspektywy ludzi wolnych, uchylających się powszechnym normom, kpiących sobie z hierarchii i autorytetów
- oglądamy średniowiecze. Dzięki temu wiele tu radości i zmysłowości pozornie w tej epoce nieobecnych.
Strona 2 z 6
W przedstawieniu pojawiają się świeckie pieśni i melodie z epoki. Są one dopełnieniem akcji i łącznikiem poszczególnych
scen.
„Bęben ogłasza gromko ich przybycie. W pstrym tłumie wagantów ledwie odróżnisz linochoda w stroju rycerza i z tyczką
grochową w garści. Wkracza oto w miasto skoczka piękna, wystawiając dumnie pierś całkiem gołą i ognia pożeracz. W
obcisłych szatach czerwono - zielonych żongler kroczy oto. Tak miękko i pląśnie suną zwinne chłopcy, wyrzucając w takt
swe ciżmy długodziobiaste i dzwoniąc sarnimi uszami wesołkowych kapturów”.
(Wacław Berent, Żywe kamienie).
Reżyseria: Maciej Nogieć | Scenografia: Maciej Nogieć | Kostiumy: Ania Kandziora |
Występują: Justyna Świętojańska, Magda Tramer, Ania Kandziora, Joanna Blaut, Maciej Nogieć, Michał Tramer, Janusz
Niedbał, Szymon Strużek
19.30 InQbator 2012 Wernisaż pokonkursowej wystawy fotograficznej (Hol OCK)
20.00 Wieczór Polskiego Teatru Tańca Polski Teatr Tańca (Scena Główna OCK)
DSM-IV 301.81
Zaburzenia osobowości typu B. Osobowość narcystyczna - zaburzenie osobowości, w którym występuje wzorzec
zachowań zdominowany nastawieniem wielkościowym (w wyobraźni lub na jawie), potrzebą bycia podziwianym, brakiem
empatii i niezdolnością do przyjęcia perspektywy innych osób.
Osoby silnie narcystyczne mogą niekiedy przeżywać stany, w których czują się, jakby były za murem lub szybą
oddzielającą ich od innych ludzi, bądź mieć wrażenie, że inni są jak postacie z wyświetlanego filmu. Nie są to jednak
przeżycia psychotyczne, lecz metaforyczny opis wrażeń, jakich doświadczają w kontakcie z innymi ludźmi.
Choreografia & video: Daniel Stryjecki | Kostiumy: Maciej Zień | Muzyka: Nran (www.nran.name)
Ukradkiem
Kobieta i mężczyzna uwikłani w pokrętną ekonomię pożądania, które zawsze pojawia się niespodziewanie i nie daje się
opanować. Poczuciu spełnienia towarzyszy strach i niepewność, rozkosz niesie w sobie ból. Obmyślane wcześniej role
niepostrzeżenie wymykają się spod kontroli i stają się płynne. Kusiciel staje się ofiarą, zdobywca prześladowanym, a
stale łaknące ciała demaskują groteskowe oblicze człowieka.
„Ludzie i owady, inne zwierzęta zresztą też, zdają się zmierzać do jakiegoś celu, ich ruchy są szybkie i celowe (…).” –
Mapa i terytorium, M. Houellebec.
Reżyseria, choreografia i wykonanie: Tomasz Pomersbach, Katarzyna Rzetelska | Muzyka: Nouvelle Vague | Kostiumy:
Roksana Rzetelska
Balladyna
„Pracuj jak koń pogański, pracuj całe lato,
A zimą śpij u chłopa za brudnym przypieckiem
Między garnkami, babą szczerbatą i dzieckiem”
J. Słowacki (Balladyna)
Tworząc Balladynę, Słowacki ma niewielu przyjaciół, a być może tylko jednego. Jest nim Ignacy Krasiński, z którym
zresztą, krótko później, poróżni go wizja sztuki, ale któremu – wówczas, mógł swój tekst dedykować. Dlaczego nie
dedykował go jednej osobie, która duchowo nie opuściła go nigdy? Czy dlatego, że była ona kobietą? Dlaczego historia
dwóch kobiet nie jest mitem, ani baśnią, ani legendą, ani właśnie historią? I dlaczego winimy tylko jedną postać? Skoro
rozpaczliwie samotne są wszystkie?
Choreografia, kostiumy, scenografia: Karina Adamczak–Kasprzak , Agata Ambrozińska-Rachuta | Taniec: Karina
Adamczak-Kasprzak, Paulina Wycichowska | Muzyka: Rafał Kasprzak i inni, Sebastian Czajkowski (współpraca) | Głos
Kirkora (off) Michał Żebrowski
Strona 3 z 6
21.30 Pandora Teatr Formy (Parking przed OCK)
Spektakl powstał na kanwie dramatu Wariat i Zakonnica Stanisława Ignacego Witkiewicza. Sztuka nie jest wierną
ilustracją dramatu Witkiewicza, choćby dlatego, iż używa środków charakterystycznych dla Teatru Ruchu. Jest
współczesną wizją człowieka uwięzionego i uwikłanego w słabości ludzkiej natury. Mityczna puszka Pandory jest zatem
nie tylko symbolem niedoli ludzkiej, ale pełni tutaj rolę mikrokosmosu, w którym przyszło nam żyć. Bohaterowie
doświadczają siebie również poprzez pryzmat indywidualnego spojrzenia i stają się mocni w swej słabości, która też staje
się formą niewoli. Miłość, erotyka, pożądanie a nawet zbrodnia doskonała, pełnią tu rolę swoistego katharsis i
prawdopodobnie stanowią jedyną drogę, by opuścić Pandorę.
Scenariusz i reżyseria: Józef Markocki | Muzyka: zespół Job Karma | Scenografia: Józef Markocki | Wykonanie
scenografii: Krzysztof Cichała | Technika: Krzysztof Cichała, Jan Werner, Krzysztof Głazowski | Występują: Barbara
Chodorowicz, Joanna Zabuska, Zbigniew Bodzek, Robert Fijak, Jan Kochanowski, Józef Markocki
25 maja 2013 (sobota)
15.00 Mistrz Teatr Gry i Ludzie (Scena przy DH Kupiec)
Spektakl powstał z inspiracji ludowym podaniem z okolic miasta Pyskowice. Jest to historia obdarzonego niezwykłymi
talentami rzemieślnika, który marzy o stworzeniu magicznego instrumentu, zdolnego odtworzyć wszystkie dźwięki świata.
W tym celu Mistrz porzuca bliskich, swój warsztat, w którym służył wszystkim pomocą i rodzinne miasto. Jego wieloletnią
wędrówkę po świecie wieńczy spełnienie marzeń, udaje mu się stworzyć wymarzone dzieło. Jednak triumfalny powrót do
rodzinnych Pyskowic okaże się pełną goryczy lekcją, gdyż czekają tam Mistrza niemiłe wieści.
Jest to elementarna lekcja wiedzy na temat ludzkich wyborów, które zawsze niosą z sobą jakąś utratę. Radość i łzy
splatają tutaj łańcuch przyczyn i skutków. W spektaklu plan lalkowy współistnieje z planem żywym. Trójce aktorów
towarzyszy para muzyków, dopełniając narrację śpiewem i oryginalnymi kompozycjami. Przedstawienie nie stwarza
żadnych barier odbiorcom, jest więc dedykowane zarówno młodym jak i dorosłym.
Reżyseria: Maciej Nogieć | Scenografia/lalki: Michał Tramer, Bartosz Socha
Występują: Anna Kandziora, Grzegorz Lamik, Michał Piotrowski | Zespół muzyczny: Martyna Kalus, Marcin Płaszczyk
16.00 Historia prawdopodobna – ingerencja taniec Ostrołęcka Scena Autorska
(Scena przy DH Kupiec)
Trzecia odsłona spektaklu Historia prawdopodobna z wykorzystaniem sekwencji ruchowych opracowanych w technice
scenicznej tańca.
Praca pod kierunkiem dr hab. Aleksandry Dziurosz: choreografa, pedagoga, twórcy Warszawskiego Teatru Tańca,
wykładowcy Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina.
17.00 Na horyzoncie myśli Teatr Mimo (Scena przy DH Kupiec / Scena Kameralna
OCK – w zależności od pogody)
Najnowszy spektakl Teatru Pantomimy Mimo. Wszystkie mapy zgubili dawno temu. Czas odmierzają porami roku.
Wędrują przed siebie po cienkiej linii marzeń, poszukując miejsca, które dobrze znają. Niosą ze sobą swój dom
nieskończony wierząc, że niebo nie okaże się być zbyt wysoko.
Reżyseria: Bartłomiej Ostapczuk | Występują: Maja Pieczerak, Bartłomiej Ostapczuk | Produkcja Warszawskie Centrum
Pantomimy
Strona 4 z 6
18.30 In blue Teatr Akt (Parking przed OCK)
Przedstawienie o lekkiej, niebanalnej formie, stanowiące połączenie teatru pantomimy, tańca, cyrku, teatru ulicznego i
happeningu. Temat przewodni to podróż w krainę wyobraźni, w którą niespodziewanie wyrusza główny bohater.
Fantazyjny świat wodny inspiruje do stworzenia wielu ciekawych wizualnie obrazów – czasem lirycznych jak spokojna toń
wodna, czasem plastycznych jak rwący strumień, a czasem gwałtownych jak wzburzone morze. Środki wyrazu to:
klasyczna pantomima, taniec z wielkimi pelerynami-skrzydłami, taniec z wachlarzami w ogromnych kulach, taniec na
szczudłach i powerizerach. Pierwotna wersja spektaklu została specjalnie przygotowana i zaprezentowana na Europe on
Water Festival w Istambule – Europejskiej Stolicy Kultury 2010.
Pomysł, reżyseria: Teatr Akt | Koordynacja projektu: Agnieszka Musiałowicz i Agencja KRAB | Występują : Marta Suzin,
Agnieszka Musiałowicz, Janusz Porębski, Tomasz Musiałowicz, Marek Kowalski, Krzysztof Skarżyński (Teatr Akt) |
Obsługa (światła i muzyka): Adam Sztorc
Spektakl w pierwszej wersji pt. The Waters prezentowany był na Pflasterspektakel w Linz
i Międzynarodowym Festiwalu Tańca Scena Otwarta.
The Waters powstał dzięki pomocy finansowej Miasta Stołecznego Warszawy oraz Konsulatu Generalnego RP w
Istambule.
20.00 Bachantki Teatr Chorea (Scena Główna OCK)
Spektakl Bachantki w reżyserii Tomasza Rodowicza stanowi trzecią, finalną fazę mierzenia się z najbardziej intrygującym
dramatem Eurypidesa i jest próbą opowiedzenia tej wieloznacznej tragedii przy użyciu innego niż w poprzednich
projektach klucza. Do współpracy nad spektaklem został zaproszony amerykański choreograf Robert Hayden (tancerz,
wieloletni współpracownik Ultima Vez, wcześniej współpracował już z Choreą, między innymi tworząc ruch do Oratorium
Dance Project).
Chorea po raz kolejny sięga po tekst Bachantek. Efektem pierwszego etapu pracy był spektakl Bakkus – opowieść o
konflikcie prawa i religii, przestroga przed fanatyzmem z jednej strony i nadużyciami władzy z drugiej, kryzysem wartości i
grozą odpowiedzialności zbiorowej. Druga część – Śpiewy Eurypidesa to opowieść o zbiorowym szaleństwie i
ostrzeżenie przed niebezpiecznymi, bigoteryjnymi praktykami.
Spektakl Bachantki – to konfrontacja tych dwóch wątków oraz odniesienie powstałych między nimi napięć do
współczesnych relacji międzyludzkich. Dzisiejsze społeczeństwo to grupa, w której tak szybko, z łatwością wyznacza się
zbiorową odpowiedzialność. Przy zanikaniu wiary w obecność Boga i zastępowaniu go nieudolnymi wizerunkami, łatwo
przypisać sobie samemu wszechwiedzę i wszechwładzę i manipulować emocjami innych. Wobec entropii wartości, religii
i autorytetów sposobem na zdefiniowanie siebie samego jest destrukcja i agresja wobec innych. Potrzeba oczyszczenia
przez złożenie ofiary została w naszej kulturze zredukowana do znajdywania kozła ofiarnego. W każdym z nas jest
jednoczesna potrzeba porządku i chaosu, potrzeba szaleństwa i harmonii. Dlaczego jesteśmy jedynym gatunkiem, który
wyrzyna sam siebie, pragnąc w głębi serca najbardziej miłości i obecności Boga?
Reżyseria: Tomasz Rodowicz | Choreografia: Robert M. Hayden | Muzyka i prowadzenie chóru: Tomasz Krzyżanowski |
Występują: Joanna Chmielecka, Julia Jakubowska, Małgorzata Lipczyńska, Majka Justyna, Janusz Adam Biedrzycki,
Paweł Korbus, Maciej Maciaszek, Adrian Bartczak | Chór: Joanna Filarska, Sandra Gierzek, Joanna Kłos, Aleksandra
Kozioł, Milena Kranik, Justyna Sobieraj-Bednarek, Elina Toneva, Paulina Tralewska, Dara Weinberg
21.30 Carmen Funebre Teatr Biuro Podróży (Parking przy ul. Prądzyńskiego, za Sceną
przy DH Kupiec)
Inspiracją do powstania tego przestawienia były nasilające się konflikty etniczne, wybuchy nacjonalizmu i wojna w Bośni.
Podczas pracy nad spektaklem członkowie zespołu spotkali się z uchodźcami z byłej Jugosławii. Ich relacje przyczyniły
się do powstania uniwersalnych metafor opisujących los wygnańców. W przedstawieniu nielinearna historia rozgrywa się
w planie realistycznym oraz metafizycznym.
W Carmen Funebre Teatr Biuro Podróży używa spektakularnych środków przyciągających uwagę zarówno
doświadczonego widza, jak i przypadkowego przechodnia. Szczudła, ogień, efekty świetlne, przejmująca muzyka
wywołują lęk i współczucie. W spektaklu używa się niewielu słów, ale sekwencja sugestywnych obrazów wywołuje u
widza silne wrażenie.
Strona 5 z 6
Reżyseria: Paweł Szkotak | Występują: Marta Strzałko, Agata Elsner, Jarosław Siejkowski, Tomasz Wrzalik, Bartosz
Borowski, Łukasz Kowalski, Piotr Kaźmierczak, Mateusz Kostecki
Wydarzenia towarzyszące
Poligon teatralny Teatr Biuro Podróży, 22 – 24 maja
Warsztaty Działań Plenerowych
Proponowany przez Teatr Biuro Podróży warsztat jest próbą stworzenia, wraz z młodymi ludźmi w Ostrołęce, przestrzeni
dialogu z mieszkańcami miasta. Celem warsztatów prowadzonych przez aktorów jest realizacja akcji plenerowej opartej
na wyraźnym geście i mocnym, zaskakującym obrazie. Uczestnikom da to możliwość wyprowadzenia własnego miasta
ze stanu równowagi, przerwania rutyny codzienności i wykreowania sytuacji osobliwej, jednocześnie jednak mocno
osadzonej w lokalnych realiach. Działanie to, mające charakter performatywny oraz happeningowy, stanowić będzie
częściowo otwartą strukturę, której ostateczny kształt nadadzą sami warsztatowicze oraz przypadkowi uczestnicy akcji.
Pozwoli to na spontaniczną transformację przestrzeni miejskiej, stworzy przestrzeń spotkania i interakcji, a także umożliwi
konfrontację twórców, czyli uczestników warsztatów z mieszkańcami miasta oraz niespodziewane i nieprzewidywalne w
skutkach zaangażowanie ich w bieg wydarzeń.
Dzieląc się wieloletnim doświadczeniem, aktorzy Teatru Biuro Podróży zapoznają uczestników z metodami pracy nad
szeroko rozumianym widowiskiem plenerowym. Program warsztatów obejmie fizyczne działania związane z ciałem i
ruchem w przestrzeni otwartej, elementy ekspresji aktorskiej, pracy nad kostiumem i scenografią oraz konceptualizację,
realizację i finalizację performansu z uwzględnieniem technik plenerowych, takich jak szczudła, ogień, proste akrobacje,
improwizowane historie; prace z zastosowaniem technik multimedialnych – film, przetwarzanie komputerowe obrazu,
publiczne pokazy multimedialne w przestrzeni miejskiej; tworzenie scenariusza gry miejskiej przy współudziale
uczestników
Warsztaty odbywać się będą przez trzy kolejne dni, tj. 22, 23 i 24 maja 2013 roku.
Dnia 25 maja uczestnicy warsztatów zostaną również zaproszeni do wzięcia udziału w przygotowaniach i prezentacji
spektaklu Carmen Funebre w ramach Festiwalu Teatralnego InQbator Ruchu vol. 2.
Street jam/performance Cats Claw Crew, 21 – 23 maja
Cats Claw Crew - Polska czołowa grupa tancerzy break dance, istniejąca od 2007 roku. W skład grupy wchodzą: Kamil
„Monk” Białobrzewski, Bartek „Skromny” Białobrzewski, Aleksander „Nevi” Białobrzewski z Rzekunia (przedmieście
Ostrołęki), Tomasz „Jonasz” Nikodemski z Ostrołęki, a także Łukasz „Pielgrzym” Czapski, Dawid „Gieras” Gieranin,
Bartek „Sancho” Sawicki z Siedlec. Przez całą swoją taneczną karierę zdobywali wiedzę od najlepszych tancerzy oraz
prekursorów tańca break dance m.in. Ken Sweft z (USA), Poe One USA), Luigi (USA), Abstrakt (USA), Machine (USA),
Wing (Korea), oraz wielu innych. Trzech członków grupy posiada tytuł instruktora tańca nowoczesnego. Tancerze wiele
razy współpracowali z grupą Caro Dance tańcząc w spektaklach: Dziadek do orzechów, Carmen, Zapach Kobiety oraz
Chopin (w Polsce oraz we Francji), a także z zespołem Full Power Spirit robiąc pokazy na koncertach zespołu oraz
prowadząc warsztaty taneczne na terenie całej Polski. Ostatnio można było zobaczyć ich w trzeciej edycji programu Got
to Dance.
Gra miejska Maska 23 – 25 maja
Gra towarzyszy InQbatorowi, fabuła jest związana ze spektaklami zachęca uczestników do udziału w festiwalu.
Organizatorem gry jest Ostrołęckie Centrum Kultury.
Konsultantem programu spektakli i działań tanecznych Festiwalu Teatralnego InQbator Ruchu vol. 2 jest dr hab.
Aleksandra Dziurosz, Dyrektor Warszawskiego Teatru Tańca.
Strona 6 z 6