Bez tytułu slajdu

Diagnostyka laboratoryjna
w endokrynologii
Zbigniew Bartoszewicz Co rzeczywiście mierzymy metodami
immunochemicznymi? Przykłady interpretacji wyników dla
autoprzeciwciał i hormonów białkowych. Normy, standaryzacja
Agnieszka Kondracka Oznaczanie frakcji hormonów wolnych,
biodostępnych i całkowitych.
Pracownia Naukowa Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych
i Endokrynologii SP CSK WUM w Warszawie
Kierownik Kliniki prof. dr hab.med. Ewa Bar-Andziak
Stan kliniczny pacjenta
a wyniki laboratoryjne
PACJENT
LEKARZ
NORMA
KLINICZNA
wyniki
badań
laboratoryjnych
stan
kliniczny
Diagnostyka Laboratoryjna
Dostarcza informacji na temat
stanu zdrowia chorego na podstawie
Jaki materiału
materiał?biologicznego
badań
Sposób pobrania?
próbka
DIAGNOST
A
NORMA
LABORATORYJNA
Materiał biologiczny pobierany:
Metodami
nieinwazyjnymi
Ślina
Mocz i kał
Komórki nabłonka
Naskórek
Włosy
Paznokcie
Wydychane powietrze
Metodami
inwazyjnymi
Cały
pacjent
Krew (surowica, osocze)
Komórki i tkanki
(biopsje, resekcje)
Szpik kostny
Wewnętrzne płyny
wydzielnicze
Mózgowo-rdzeniowy
Stawowy (wysiękowy)
Surowiczy
Owodniowy
Przewodu pokarmowego
Metody immunochemiczne (1)
Wszystkie analityczne metody
immunochemiczne przeznaczone są do
identyfikacji antygenów i przeciwciał
Ag antygen
Ab przeciwciało
Stężenie zdecydowanej większości hormonów
jest oznaczane metodami immunochemicznymi
Metody immunochemiczne (2)
Jakie substancje chemiczne
możemy oznaczać?
Każdą substancję, przeciwko której jesteśmy w stanie
wyprodukować przeciwciało a w przypadku oznaczania
przeciwciał jesteśmy w stanie wyizolować antygen
• Większość substancji istotnych z klinicznego punktu widzenia:
- białka (w tym przeciwciała) , peptydy
glikobiałka, glikopeptydy
- hormony niebiałkowe (np. tarczycy FT3,FT4),
hormony sterydowe (np.DEHAE-S, kortyzol)
- leki i ich metabolity, witaminy
- lipidy, cukry (np.glikowana hemoglobina)
- materiał genetyczny (DNA, mRNA)
Metody immunochemiczne (3)
W jakim materiale biologicznym oznaczamy ?
Nazwa metody
Materiał do analizy
Testy immunodiagnostyczne
(immunoassay)
Surowica i osocze krwi, płyny wysiękowe
(np. z jamy stawowej), płyn z opłucnej, płyn
mózgowo- rdzeniowy, mocz, ślina
Immunocytochemia (komórki)
Komórki
Immunohistochemia
Tkanki, biopaty
Hybrydocytochemia (technika
FISH sonda znakowana fluor.
DNA lub RNA preparatów mikroskopowych
Bloting, bloting in situ
Homogenat materiału tkankowego lub
komórek, tkanki
Metody immunochemiczne (4)
Zasady działania
Podstawowa zasada działania wszystkich
analitycznych metod immunochemicznych
polega na utworzeniu kompleksu ( wiązania)
przeciwciało - antygen
Ag + Ab
ka
kd
Ag-Ab
Zależność od:
- pH
- Temp
- Siły jonowej
+
Warunkiem koniecznym do prawidłowego
oznaczenia analitu metodą immunochemiczna jest
wysoka jakości użytego
przeciwciała lub/i antygenu
Testy immunochemiczne heterogenne
1) Adsorpcja (opłaszczanie) na powierzchni fazy stałej
Metody immunochemiczne (5)
Antygen
Antygenem nazywamy substancję, która sama
(immunogen) lub po sprzężeniu (hapten) z
odpowiednim nośnikiem po wprowadzeniu do
organizmu obcego jest w stanie wytworzyć
przeciwciała oraz swoiście się z nimi wiązać
Nie każdy antygen
jest immunogenem
Reakcje:
• lektyna – determinanta cukrowa
• hormon-receptor
nie są reakcjami immunologicznymi
Antygenem może być immunogenna
substancja nierozpoznawalna przez układ
immunologiczny organizmu jako własna
Autoantygeny
Antygeny – immunogeny w endokrynologii
„Dobre” immunogeny - duże białka
Tg, TSH, NIS, rTSH, TPO
„Średnie” immunogeny – małe białka, peptydy, glikopeptydy
PRL, hGH, LH. FSH, insulina
Hormony słabo lub nieimmunogenne
-hormony sterydowe (T, cort, Prog, 17-OH prog), fT3, fT4
- polisacharydy
Im większy ciężar cząsteczkowy antygenu i bardziej
zróżnicowana jego struktura tym lepszym jest immunogenem
Zmienność antygenów – izoformy
N
1.
2.
Różne kopie genów (splicing)
Postranslacyjne modyfikacje
 Glikozylacja
3. Epitopy
 ciagłe 3-6 aa
 nieciągłe (przestrzenne) 12-15 aa
 Fosforylacja i sulfatacja  Proteoliza
 Tworzenie się agregatów
 Deamidacja
Metody immunochemiczne (6)
Typy odpowiedzi immunologicznej
Odpowiedź komórkowa
Odpowiedź humoralna
M. Jakóbisiak 1998
Produkcja przeciwciał
(KLH) –keyhole limpet hemocyanin sprzęganie
Immunogen
Antygen (hapten) + nośnik
(BSA )– bovine serum albumin
Przeciwciała poliklonalne
Przeciwciała monoklonalne
Hodowla szpiczaka
Immunogen + emulgator
Kolejne immunizacje
Przeciwciała Ig G
Podstawowe cechy „dobrego” przeciwciała:
 selektywność (swoistość) do antygenu (ka )
 brak reakcji krzyżowych ze związkami
zbliżonymi strukturalnie do antygenu
 niskie wiązanie niespecyficzne (NSB)
Fc
Fab
Cechy znakowania:
Znacznik
 ilość, jakość znacznika
zwiększająca czułość
E2
 znakowanie nie powinno
zmieniać własności
przeciwciał (selektywność,
siła wiązania, reakcje
krzyżowe) oraz antygenu
(maskowanie epitopów,
struktura przestrzenna)
Rodzaje techniki pomiarowej - znaczniki
Rodzaj znacznika
Nazwa metody
Bez znacznika
Immunoelekroforeza, immunodyfuzję radialną.
neflometria, turbidymetria – bezpośredni pomiar
kompleksu immunologicznego
Radioizotopy: J125, Co57, H3, C14
RIA - (RadioImmunoAssay - radioimmunologiczna)
IRMA (ImmunoRadioAssay - immunoradiometr.)
Enzymy: fosfataza alkaliczna,
peroksydaza chrzanowa, b-Dgalaktozydaza
EIA
- (EnzymeImmunoAssay immunoenzymatyczna)
Fluorofory: fluresceina,
kumaryna,europ Eu+3, terb Tr+3
FIA
- (FluorecsenceImmunoAssay)
Luminofory: estry akrydyny,
pochodne izoluminolu
LIA / CLIA - (ChemiLuminescenceImmunoAssay)
ECL / ECLIA (Ele ktroChemiLuminescenceImmunoAssay)
Ligandy: biotyna, awidyna, digoksygenina, lektyny
Liniowość metod (zakres pomiarowy)
ECL
LIA
FIA
EIA
RIA
0
2000
4000
6000
8000
10000
Testy do oznaczania TSH
Kolejne generacje testów w zależności od czułości analitycznej
Testy I generacji
mU/ml
-
< 1,0
mU/ml
Testy II generacji
-
< 0,1
Testy III generacji
-
< 0,01 mU/ml
Test bezpośredni Ag
(immunohistochemia)
+
Ab
Przeciwciało
+
*
+ znacznik
Ab*
Przeciwciało znakowane
+
Ag
Antygen
+
Ab*
+ przeciwciało
znakowane
Ag-Ab*
kompleks
immunologiczny
Test pośredni Ag (immunohistochemia)
+
Ag
+
Ab
Ag-Ab
+
Ag-Ab
+
IIAb
znakowane
przeciwciało anty-Ab
Ag-Ab-IIAb*
Test Pośredni Ab (autoprzeciwciała tarczycy)
+
aTPO
TPO
Ag
+
Ab
Ag-Ab
+
aTPO
TPO
Ag-Ab
+
IIAb
znakowane
przeciwciało anty-Ab
Ag-Ab-IIAb*
Zastosowanie:
Oznaczanie autoprzeciwciał
Normy dla ATPO, ATG i TBII
Test i producent
Wynik
Negatywny Pozytywny
Zakres
pomiarowy
< 100 IU/ml > 190 IU/ml
<225 IU/ml > 325 IU/ml
< 115 U/ml
< 34 IU/ml
< 115 IU/ml
60 – 5000
?
5 – 7500
2 - 1000
10 – 4000
< 100 IU/ml
<16 IU/ml
30 – 2500
?
ATG
Diamed (ELISA)
Cogent Diagnostics(ELISA)
Brahms (LUMItest)
Abbott/AXSYM (MEIA)
Roche/ELECSYS (ECLIA)
ATPO
Diamed (ELISA)
Cogent Diagnostics
(ELISA)
Brahms (LUMItest)
Abbott/AXSYM (MEIA)
Roche/ELECSYS (ECLIA)
TBII (TRAb)
Brahms (LUMItest TRAK)
Roche/ELECSYS (ECLIA)
> 190 IU/ml
> 24 IU/ml
5,5 – 3000
1 1000
5-600
< 60 U/ml
< 12 IU/ml
< 63 IU/ml
< 1,0 IU/l
<1,5
> 1,5 IU/l
>1,75 IU/l
0,1 – 40
0,3 - 40
Czynniki wpływające na wartości referencyjne
(norma, wartości odcięcia, wartości graniczne, wartości decyzyjne)
Czynniki genetyczne (rasa) dh.alk.
Wiek, płeć
(T, PRL)
Czynniki środowiskowe
(ATG)
Cykl dobowy
ACTH, kortyzol, PRL, GH
Otyłość zmienia dobowy rytm ACTH, kortyzol
Niedożywienie oraz dieta wegetariańska
Aktywność, pozycja ciała
aldosteron
Stres i stany pooperacyjne
podwyższają stężenie
ACTH i kortyzolu w ciągu 15 min, normalizacja następuje
w 8-10 godz. po ustaniu stresu.
 Doustna antykoncepcja czy HTZ u kobiet zmieniają
wyniki oznaczeń tyroksyny i kortyzolu
 Warunki laboratoryjne (gł. metody manualne)








Czynniki wpływające na zróżnicowanie
wyników antyTPO i antyTG
 Natura autoprzeciwciał
Trudność z definiowaniem stężenia odcięcia dla
wyników pozytywnych
Brak międzynarodowych wzorców
Zróżnicowanie metod otrzymywania autoantygenu
Różnorodność analityczna w procedurach testów
(np. typ płukania 1 lub 2-stopniowe wpływa na
dokładność wyników)
1. Tozzoli, R. et al. (2002). Clin. Chem. Lab Med., Jun; 40(6):568-73
Zróżnicowanie metod otrzymywania
autoantygenu
Antygeny otrzymywane z
tkanki zwierzęcej
 Antygeny
rekombinowane
 Antygeny ludzkie
aTPO
TPO
hTPO
Metody z ograniczona ilością przeciwciała
Niedomiar przeciwciała
wychwytującego
(kompetycyjne)
+
+
Ab
Ag
Ab-Ag
Ag*
Ab-Ag*
+
Zastosowanie: niskocząsteczkowe hormony sterydowe, T3, T4, PRL
Metody z nadmiarem odczynnika
metody niekompetycyjne- kanapkowe (sandwich assay)
Nadmiar przeciwciała
wychwytującego
+
Ab1
+
E1
Ab1-Ag
E1
+
Ag
E2
+
Ab2*
E1
E2
Ab1-Ag
E1
E2
Ab1-Ag-Ab2* Zastosowanie
np. Intact PTH
Co chemy a co rzeczywiście mierzymy
metodami immunochemicznymi?
Cel
Pomiar
Stężenie
Interferencje
Hormonu A
Czy hormon A
jest homogenny?
Czy przeciwciała użyte w
teście rozpoznają substancje
inne niż hormon A?
Interferencje w metodach immunochemicznych
Interferencje w diagnostyce laboratoryjnej można określić jako
wpływ substancji obecnej w próbce badanej, polegający na
zmianie prawidłowej wartości wyniku danego parametru
wyrażonego zwykle jako stężenie lub aktywność
 Efekty matrycowe (im mniejsza objętość próbki w
stosunku do mieszaniny reakcyjnej tym mniejsze
prawdopodobieństwo interferencji
 Heterogenność oznaczanego analitu w próbce
 Reakcje krzyżowe – wiązanie się przeciwciała z
substancją inną niż analit
Czynniki wpływające na zmianę stężenia hormonu
(np. leki, stres, infekcje, alergie, zakażenia, dieta)
Heterogenność hormonów
glikozylacja, fosforylacja
Autoprzeciwciała,
przeciwciała heterofilne
białka wiążące
Agregaty i
prohormony
Izoformy
o podobnym
ciężarze cząsteczkowym
W jakim stopniu heterogenny
hormon A jest rozpoznawalny
w teście immunochemicznym ?
Hormon A
Wynik?
Enzymy proteolityczne
metabolity
Produkty
degradacji
Heterogenność oznaczanego hormonu (1)
(PRL)
Roche Elecsys
Beckman Access
Heterogenność oznaczanego hormonu (2)
IZOFORMY
PROLAKTYNY
CIĘŻAR
CZĄSTECZK
OWY
(kDa)
AKTYWNOŚĆ
BIOLOGICZNA
(liczona względem
formy
monomerycznej)
?
Wiąże się z krótką rozpuszczalną
formą receptora PRL
100%
Zwykle stanowi 85%-95% całkowitej
PRL w surowicy ludzi zdrowych
Fragmenty
Proteolityczne
Monomeryczne
Podstawowa „little
PRL”
Glikozylowana
16
22-23
25
zwykle niższa lub
niezmieniona
Może być formą dominującą w
trzecim trymestrze ciąży. W
hiperprolaktynemii jej ilość maleje
wraz z nasileniem objawów
50-60
Niższa lub
porównywalna
Do 10% całości prolaktyny w
surowicy, gł. dimery
Mniejsza lub nawet
zerowa w
porównaniu
z monomeryczną
PRL
Dominujące w ok. 25%
hiperprolaktynemii idiopatycznej,
2.9% ciąży (3 trymester), obecne w
prolaktinoma
Agregaty
Dimery „big PRL”
(b- PRL) duża
cząsteczka PRL
„big-big PRL” (bb.PRL) bardzo duża
cząsteczka PRL
„ultra big PRL
makroprolaktyna
(kompleksy PRL z
przeciwciałami IgG)
WYSTĘPOWANIE i WŁASNOŚCI
> 100
150-170
lub >
Heterogenność oznaczanego hormonu (3)
Oznaczanie makroprolaktyny metodą z PEG-iem (1)
Podwyższony poziom prolaktyny w surowicy:
- Precypitacja 1:1 surowicy z 25% PEG-6000%
PEG 6000 w stos. 1+1
 po 10 min. odwirować przy 2000g przez 5 min.
 oznaczyć w supernatancie poziom prolaktyny
 obliczyć % odzysku w stos. do próbki natywnej:
[stęż. PRL po precyp. z PEG] x 2
% odzysku = 100 x
[stęż. PRL w próbce natywnej]
Heterogenność oznaczanego hormonu (5)
Degradacja hormonów pod wpływem enzymów
proteolitycznych
Epitop 2
E2
E2
E1
E2
B
Enzymy
proteolitycze
Test
kompetycyjny
A+B
A
C
Epitop 1
E1
E1
A+C
Który fragment jest bioaktywny?
Który fragment ma znaczenie
diagnostyczne?
Heterogenność oznaczanej substancji (6)
Degradacja hormonów pod wpływem enzymów
proteolitycznych
Epitop 2
E2
E2
Epitop 2
E2
A
E1
E2
B
E2
Enzymy
proteolityczne
Tylko A
Test kanapkowy
C
Epitop 1
E1
E1
A+C
Degradacja cząsteczki PTH pod
wpływem enzymów proteolitycznych
Pre-proPTH
Intact-PTH (i-PTH)
1-84
bioaktywny
N-PTH
1-34
7-84
N
N
Brak aktywności
biologicznej
C-PTH
35-84
C
C
Nagromadza się w
niewydolności nerek
Mid-molecule PTH
35-64
44-68
C
Nagromadza się w
niewydolności nerek
Oddziaływania z prekursorami hormonów
(pro-hormonami)
Degragacja cząsteczki proopiomelanokortyny (POMC)
przez konwertazy prohormonalne PC1 i PC2
1
241
Pro-opiomelanokortyna ACTH
N-
(POMC)
-C
PC1
1
150 153
Pro-ACTH
ACTH
241
b-LPH
PC1
1
78
N-POC
112
JP
PC2 79
51
76
g3-MSH
PC2
ACTH
108
PC2
112 124 130 150 153
αMSH
Człowiek
150
CLIP
208
g-LPH
211
241
β-EP
Inne ssaki
Aktywność biologiczna prekursorów i fragmentów
hormonu adenokortykotropowego (ACTH)
 Propiomelanokortyna (POMC) 1-241

pro-ACTH 1-150
- niska aktywność biologiczna
8-100% bioaktywności ACTH
w zależności od metody pomiaru
1
39
N-
-C
ACTH
1
18 19
1-18
100%
bioaktywności
39
19-39
100% bioaktywności
Niska bioaktywność ale ma wpływ na okres
połowicznego rozpadu ACTH
1
24
(1-24) ACTH
100 % bioaktywności
Syntetyczny ACTH (synacthen)
Reakcje krzyżowe
Nawet najlepsze przeciwciała nie są całkowicie selektywne i
mogą dawać reakcje krzyżowe z antygenami o zbliżonej budowie
Metody eliminacji reakcji krzyżowych:
 izolacja ligantu przed oznaczniem
(ekstr. peptydów na kol. Sep-PAK)
zmiana warunków reakcji
(temperatury, czasu inkubacji)
 destrukcja substancji interferującej
 zmiana przeciwciał na bardziej swoiste
Hormony
Co rzeczywiście mierzymy
metodami immunochemicznymi?
 Hormony
Ich prekursory (prohormony)
 Produkty proteolitycznego rozpadu
 Agregaty
 Hormony zmutowane
 Hormony homologiczne
 Inne anality reagujące z przeciwciałami
używanymi w teście
W jednym laboratorium wynik stężenia PRL pacjentki
o godz 9:23 wyniósł 33,28 ng/ml
W tym samym dniu o godz 10:27 w innym laboratorium
wynik stężenia PRL tej samej pacjentki wyniósł 111,41 ng/ml
Czy z medycznego punktu widzenia możliwe jest aby
pacjentka w tym samym dniu miała dwa diametralnie
różne wyniki poziomu prolaktyny przy prawidłowo
działającym sprzęcie ?
Czy znane były warunki pobrania krwi do oznaczeń dla obu
laboratoriów?
Czy ustalono producenta i rodzaj testów do oznaczeń prolaktyny
zastosowanych w obu laboratoriach?
Czy sprawdzono wyniki kontroli wewnętrznej oraz
kalibracji prolaktyny dla tych testów, na którym wykonano
oznaczenie prolaktyny pacjentki w obu laboratoriach w dniu
oznaczenia?
Cechy idealnego międzynarodowego
wzorca dla hormonów białkowych
 Powinien być czysty chemicznie i trwały (uwaga na glikobiałka)
 Powinien odzwierciedlać możliwą heterogenność hormonów (różny
poziom pro-hormonów, podjednostki, fragmenty, kompleksy, podtypy)
 Powinien być łatwo i przez długi okres dostępny
 Stężenie powinno być wyrażone w jednostkach układu SI (mole/l)
lub jednostkach międzynarodowych U/l
Jednostki zajmujące się standaryzacją:
- Expert Comittee on Biological Standarization (ECBS) przy WHO
- Institute for Reference Materials and Measurments (IRMM)
- Bureau Communautaire de Reference (BCR)
- National Institute for Biological Standards and Control (NIBSC)
- National Comittee for Clinical Laboratory Standarization (NCCLS)
Standardy i kalibratory
Pierwotny materiał referencyjy materiał wykazuje własności na tyle homogenne i
dobrze zdefiniowane aby mógł służyć do kalibracji aparatu, oceny pomiaru lub
ustanowienia wartości. Może to być czyste białko (rekombinowane lub
oczyszczone ze zlewkowej surowicy ludzkiej) według jednoznacznie opisanej
procedury. Powinien mieć długą trwałość a jego ilość przygotowana jednorazowo
powinna wystarczyć na minimum kilkanaście np.30 lat. Wartości tego białka
określone są metodami definitywnymi ( metody najbardziej precyzyjne zgodne z
aktualnym stanem wiedzy nadające się dla wszystkich wzorców
Drugorzędowy materiał referencyjny jego wartości odpowiadają standardowi
pierwotnemu ale są określone przy zastosowaniu metod referencyjnych
(np. metoda rozcieńczeń izotopowych połączonej z GC i MS (ID-GCMS).
Pożądane własności : akceptowalny (certyfikowany) na forum międzynarodowym
( np. hormony: LH, FSH, PRL, TSH); szeroko dostępny, stabilny i dobrze
sprecyzowany możliwie oparty na surowicy ludzkiej o własnościach zbliżonych do
substancji natywnych w surowicy o podobnych własnościach dla różnych metod;
otrzymywany w precyzyjnie ustalonych protokołach produkcji
Materiały kontrolne (kalibratory, standardy firmowe) np. dla T, Prog., Estriolu,
FT3, FT4). Służą do rutynowej wewnętrznej kontroli jakości: krótszy okres trwałości (kilka miesiecy) gorzej sprecyzowane i akceptowalne na zewnątrz laboratorium
Przeciwciała stymulujące w chorobie G-B
M. Jakóbisiak 1998
R. Di Lauro, M. De Felice 2001
Thyrotropin receptor autoantibodies (TRAbs)
Autoantibody
Mechanism of action
Clinical effect
Stimulating the thyroid
TSI (thyroid stimulating
immunoglobulins)
TSAb (thyroid stimulating antibodies)
Blocking the thyroid stimulation
TBAb (thyroid blocking antibodies)
TSBAb (thyroid stimulating-blocking
antibodies
Stimulating TSH-R in
substitution of TSH or incrasing
the TSH effectiveness,
increasing the receptor half-life
Hyperthyroidism in G-B
Hyperthyroidism of infants
Blocking the TSH-R activation
by TSH and stimulatory
antibodies. Blocking the binding
the TSH and antibodies to TSHR
Blocking the binding of TSH to TSH-R
TBII (TSH binding inhibitory
immunoglobulins)
TBIAb (TSH binding inhibitory
antibodies)
Stimulation the thyroid growth
TGI (thyroid growth immunoglobulins,
thyroid growth stimulating
immunoglobulins)
Inhibit the thyroid growth
TGI-block (thyroid growth
immunoglobulin blocking
Neutral
Blocking the binding of TSH to
its receptor. Can stimulate or
inhibit the receptor activity by
ligands
Present in different
autoimmune thyroid
inflamation, in majority of
patients with G-B,
May produce hypothyroidism
Present in G-B, autoimmune
thyroid diseases
Multifunctional
Questionable. There is no
evidence that TSH-R is the only
antigen, cAMP is not a
messenger.
Present in G-B
There is no evidence that the
TSH-R is an antigen
Present in hypothyroidism
Binds TSH-R but doesn’t
influence its function
Binds TSH-R
Present in G-B, lack in
healthy individuals
Not known
Pomiar stężenia przeciwciał TBII
(kompetycyjne)
TBII – przeciwciała blokujące miejsce
wiązania TSH do jego receptora
Niedomiar związanego przez
MAb natywnego TSH-R
TSH
nTSH-R
MAb
TSH
+
+
TSH
MAb
nTSH-R
+
+
TSH
nTSH-R
MAb
nTSH-R
MAb
TSH
TPO i TG są głównymi autoantygenami AITD
Peroksydaza Tarczycowa
Enzym konieczny do
syntezy T3 i T4
TPO
Tyreoglobulina
Tg
Białko na którym T3/T4 są
syntetyzowane
Przeciwciała generowane w
chorobach tarczycy:

Choroba Hashimoto

Choroba Graves’a
Nohr S.B. et al. J Clin Endocrinol Metab 2000;85:3191-8.
Metody kompetycyjne a niekompetycyjne (1)
Wszystkie immunochemiczne
metody kompetycyjne
opierają
się naantygen
pomiarze
Znakowany
niezajętych
przez analit
Analog antygenu
Przeciwciało
blokujące
miejsc
na cząsteczkach
przeciwciała wychwytującego
Metody kompetycyjne a niekompetycyjne (2)
Wszystkie immunochemiczne
metody niekompetycyjne
opierają się na pomiarze
zajętych przez analit miejsc
na cząsteczkach przeciwciała
wychwytującego