Badania w kierunku enterowirusów Enterowirusy należą do rodziny

Badania w kierunku enterowirusów
Enterowirusy należą do rodziny Picornaviridae. Do chorobotwórczych dla człowieka należą:
- Poliwirusy 1,2,3
- Coxsackie grupy A ( typy 1-24) i B ( typy 1-6)
- Echowirusy ( typy 1-34)
- Enterowirusy ( typy 68-72)
Zakażenia enterowirusami są powszechne szczególnie w wieku dziecięcym. Mają charakter
sezonowy i występują najczęściej w miesiącach letnich i jesiennych. Zakażenia szerzą się
drogą pokarmową oraz kropelkową przez kontakt z chorym człowiekiem. Większość zakażeń
przebiega bezobjawowo lub w postaci ostrych chorób gorączkowych, a także pod postacią
różnego typu wysypek różyczko- lub odropodobnych. Często występuje ostre zapalenie
gardła. Ponadto enterowirusy są najczęstszą przyczyną wirusowego zapalenia opon
mózgowo-rdzeniowych z typowymi objawami wysokiej gorączki, bólami głowy, mięśni,
gałek ocznych, sztywności karku i światłowstrętem.
Przebieg zakażeń enterowirusowych jest najczęściej łagodny, bez powikłań. Jednak różne
typy enterowirusów mogą wywoływać bardzo zróżnicowane, czasem groźne dla życia
choroby.
Poliowirusy
Wywołują groźną chorobę zakaźną wieku dziecięcego- ostre zapalenie przednich rogów
rdzenia kręgowego ( choroba Heinego- Medina, ostre porażenie dziecięce). Przebieg choroby
cechuje się wysoką śmiertelnością, a w przypadku wyzdrowienia pozostawia trwałe porażenia
mięśni, zwłaszcza kończyn dolnych. Choroba ta została opanowana poprzez wprowadzenie
uodporniającej szczepionki. Zakażenie Polio może powodować także aseptyczne zapalenie
opon mózgowych ( 1%), zapalenie mózgu lub przebiegać bezobjawowo ( większość zakażeń).
Coxsackie
Wirusy Coxsackie podzielono na 2 grupy A i B różniące się chorobotwórczością
- serotypy grupy A wywołują: anginę opryszczkową (herpanginę), ostre krwotoczne zapalenie
spojówek
- serotypy grupy B wywołują: chorobę bornholmską, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie
osierdzia, zapalenie opon mózgowych i mózgu.
Serotypy A i B mogą wywoływać choroby układu oddechowego, zróżnicowane choroby
gorączkowe, zapalenie wątroby i zespoły porażenne.
Echowirusy
Wywołują aseptyczne zapalenie opon mózgowych, choroby gorączkowe z wysypką, letnie
biegunki u dzieci i niemowląt, zakażenia dróg oddechowych.
Rezerwuarem wirusów jest wyłącznie człowiek. Przenoszą się przez kontakt bezpośredni oraz
przez zakażoną żywność.
Diagnostyka enterowirusów może przebiegać dwutorowo:
- w kierunku izolacji wirusa
- w kierunku poszukiwania przeciwciał
Materiałem do badań jest płyn mózgowo-rdzeniowy, 3 próbki kału pobrane w odstępach 2-3
dniowych oraz dwie próbki krwi pobrane w 3-6 dniu i 10-14 dniu choroby.
Badanie w kierunku izolacji wirusów z PMR i kału wymaga kilkukrotnych posiewów
wstępnie opracowanych materiałów na hodowlę tkankową, której degradacja jest
wskaźnikiem obecności wirusa. Wzmocniony wirus poprzez kolejne inkubacje stanowi
wyizolowany materiał do dalszej diagnostyki. Po oznaczeniu miana wirusa i dobraniu
odpowiednich jego stężeń materiał podlega typowaniu surowicami diagnostycznymi w celu
określenia serotypu wirusa wywołującego schorzenie.
Badanie w kierunku poszukiwania przeciwciał prowadzi się w oparciu o metody serologiczne
wykorzystujące odczyn neutralizacji w celu określenia miana przeciwciał dla konkretnego
serotypu wirusa.
Taka metoda oznaczeń chociaż nie określa rodzaju przeciwciał (IgM, IgG) pozwala określić
intensywność reakcji wirusa określonego podtypu.