Łukasz Rygiel, Maciej Słysz BIOMETRIA jest zbiorem metod i technik służących identyfikacji i weryfikacji osób czyli innymi słowy potwierdzeniu, bądź odrzuceniu jej tożsamości. weryfikacja osoby (potwierdzenie tożsamości): porównanie: obraz – wzorzec dla danej osoby, odpowiedź: tak/nie (tożsamość potwierdzona lub też nie). rozpoznanie osoby (ustalenie tożsamości): porównanie: obraz – biblioteka wzorców, odpowiedź: osoba o najbardziej podobnym wzorcu. indywidualne cechy: fizyczno-biologiczne: linie papilarne, twarz, tęczówka, siatkówka, dłoń, DNA. zachowań: głos, sposób podpisywania się, rytm uderzania w klawisze. własności cech biometrycznych: dobrze wyróżniające osobnika, akceptowalne społecznie, łatwo mierzalne, niezmienne w czasie, trudne do sfałszowania. fizyczno-biologiczna, która przy identyfikacji i weryfikacji osób posługuje biologicznymi cechami się i ich fizyczno właściwościami, behawioralna, która przy identyfikacji i weryfikacji osób posługuje się specyficznymi właściwościami ich zachowania. cechami i linie papilarne, geometria dłoni, kształt twarzy, cechy tęczówki, cechy siatkówki, chip DNA. weryfikacja parametrów głosu, weryfikacja wzoru podpisu, dynamika i sposób naciskania klawiszy. wysoki poziom bezpieczeństwa, znacznie ograniczone możliwości fałszerstwa, wygodne w użyciu, weryfikacja na podstawie unikatowych cech, autoryzację umożliwia wyłącznie obecność żywej osoby. kradzież wzorców biometrycznych, konieczność rozsądnych reakcji dla fałszywych alarmów, trudne do pogodzenia z istniejącymi systemami zabezpieczeń, jako niektórych metod może zależeć od wieku, grupy etnicznej jak równie doznanych urazów. bankomaty, lotniska, więzienia, sądy, banki, etc.