1.Ogrzewanie większej liczby budynków z jednego ciepła nazywa
advertisement
1.Ogrzewanie większej liczby budynków z jednego ciepła nazywa się zdalaczynnym.Gałąź techniki ogrzewczej zajmująca się centralnym wytwarzaniem i przesyłaniem ciepła do odbiorców nazywa się ciepłownictwem. W dużych miastach istnieje natomiast możliwość wykorzystania tego ciepła na potrzeby mieszkańców. W ten sposób powstały elektrociepłownie, prowadzące gospodarkę skojarzoną-produkujące energie elektryczna i oddające ciepło zainteresowanym odbiorcom poprzez miejską sieć cieplną. Czynnikiem przenoszącym ciepło ze zródła do odbiorcy może być woda gorąca o temp.ponad 115C lub para wysokiego ciśnienia(ponad 70kPa).W sieciach mejskich czynnikiem przenoszącym ciepło jest przeważnie woda gorąca o temp. Do 150C,powodująca mniejszą korozję przewodów niż para. Sieci cieplna sklada sie zazwyczaj w ukladzie dwuprzewodowym. Jednym przewodem plynie wtedy para lub woda zasilajaca, a drugim powracajaca do elektrocieplowni skropliny lub woda ochlodzona. Podstawowym uzbrojeniem sieci cieplnych sa zasuwy. Zasuwy wiekszych srednic od 250mm musza miec obejscia z zaworem odciazajacym, gdyz inaczej uruchomienie zasuwy dociskanej wielkim parciem wody przekraczaloby mozliwosci czlowieka. Uzbrojenie sieci montuje sie w miejscach dostepnych dla kontroli i remontu. Z tego powodu na trasie ruruciagu jest konieczna budowa Studzienek na przewodach o srednicy do 200 mm lub komór na przewodach srednic wiekszych. 2. W celu umozliwienia oproznienia sieci z wody przewody sieci cieplnej prowadzi sie ze spadkiem nie mniejszym niz 0,115%. W najnizszych punktach sieci przewiduje sie mozliwosc spuszczenia wody, czyli odowdnienie, a mastepnie najwyzszych odpowietrzenie. Wydłuzki (25-1)giete laczy sie z przewodem przez spawanie, a dlawikowe przez spawanie lub niekiedy kolnierzowo. Wydłózka sklada sie z kadluba (1) i tuleji (2). Tuleja wchodzi w rozszerzona czesc kadluba i jest uszczelniona sznurem azbestowym4 nasyconym olejem i grafitoanym. Sznur opiera sie o pierscien oporowy6. Pierscien dlawika 3 dociska sznur azbestowy do oporu 6, dzieki sciagnieciu srubami kolnierzy kadluba i dlawika. W ten sposobuzyskuje sie szczelnosc i jednoczesnie mozliwosc ruchu tulei wzgladem kadluba. W celu zabezpieczenia przed wysunieciem tluleji z kjadluba na jej koncau jest przyspawany pierscien oporowy 6.Zewnetrzna powierzchnia tuleji powinna bytc gladka, aby zmniejszyc zuzywanie sie szczeliwa. Przewody powinny miec podpore w odleglosciach 3-5m. Podpora musi podtrzymywac rure stalowa, a nie jej izolacje. Kanaly sa to konstrukcje budowlane przejmujace cisnienia zewnetrzne i chroniace izolowany cieplnie przewod od wilgoci.Kanal przechodni (25-3) umozliwia latwa konseracje sieci i obsluge. Sa one jednak najdrosze. Umieszcza sie w nich zarowno przewody sieci cieplnej, przewodow wodociagowyc, kabli elektrycznych, telefonicznych, radiofonicznych itp.Nie nalezy prowadzic przewodow gazowych z uwagi na mozliwisc ulatniania sie gazu i wybuchu. 3.Kanały nie przechodnie(25-4) zabezpiecza one przewody przez uszkodzeniami mechanicznymi i wilgocią AK kanały przechodnie a SA znacznie tańsze. wada ich jest okresowych oględzin sieci i konieczność odkopywania do napraw. Stosując takie kanały dostęp o uzbrojenia i zdluzek należy zapewnić przez komory. Kanał ten jest izolowany od wilgoci –w gruntach suchych warstwa lepiku asfaltowego w gruntach wilgotnych dwoma warstwami papy na lepiku. Rurę ciepłowniczą preizolowana rury takie można układać w wykopie bez żadnej osłony. Należy jednak pamiętać ze musza one leżeć na podsypce piaskowej i musza być zagłębione na 40 do 150 cm a nawet więcej ,zależnie od obciążenia nawierzchni. Węzeł cieplny jest to zespól urządzeń aparatów i przewodów łączących siec cieplna z instalacja. Siec cieplna doprowadza czynnik grzejny do urządzeń odbiorczych przyjmujących i rozdzielających dostarczone ciepło. Przyłączenie bezpośrednie przedstawia pewne niebezpieczeństwo dla budynku, gdyż w razie nieszczelności lub pęknięcia grzejnika woda pod wysokim ciśnieniem zacznie intensywnie wydostawać się na zewnątrz i natychmiast zamieniać w parę. Z tego powodu nie stosuje się tego w muzeach, archiwach teatrach itp. Hydroelewator (25-7) sklada się z obsady dyszy z wkręcona w nią dysza komory zasysania z króćcem do przewodu zasysania wody powrotnej, komory mieszania ,zwanej gardziela hydroelewatora i z dyfuzora. Działanie hydroelewatora polega na wykorzystaniu różnicy ciśnień w punktach podłączenia węzła cieplnego do sieci miejskiej. Pod wpływem tej różnicy ciśnień woda zasilająca, mająca w warunkach dużych mrozów maksymalna temperaturę 150 oC dopływa z sieci przez obsadę do dyszy. 4. Węzeł cieplny z hydroelewatorem (rys 2-58) do instalacji ogrzewania centralnego. Węzeł przyłącza się do sieci miejskiej przez zawory główne które umożliwiają odcięcie węzła od sieci. W razie odcięcia w czasie ostrych mrozów woda w przewodach przyłączenia mogłaby zamarznąć i dlatego stosuje się przewód obiegowy , który umożliwia krążenie wody w tych przewodach i eliminuje niebezpieczeństwo jej zamarznięcia. Woda gorąca z sieci płynie przewodem zasilającym przez zawór ,odmulacz do hydroelewatora. W hydroelewatorze występuje zjawisko zasysania części wody powrotnej i mieszania jej z woda zasilająca. Z hydroelewatora zmieszana już woda o zadanej temp. Płynie przez zawór , odmulacz, kryzę pomiarowa i zawór do przewodu powrotnego sieci miejskiej W węźle cieplnym montuje się urządzenia kontrolno-pomiarowe: termometr T1 na zasilaniu i T2 na powrocie, termometr wody zmieszanej T3; przed hydroelewatorem manometr M1, za nim manometr M3, na powrocie manometr M2; ciśnienie w sieci cieplnej wskazują manometry M1 i M2; różnica wskazań manometrów M3 i M2 jest miarą oporów hydraulicznych instalacji, którą należy chronić przed nadmiernym wzrostem ciśnienia. Zadanie te spełnia zawór bezpieczeństwa ZB z rurą przelewową do kanalizacji, umieszczony na przewodzie powrotnym, gdyż tędy w razie zamknięcia zaworu 2 lub 5 przenosi się ciśnienie (przez rurę zasysania 6). Zawory 4 i 5 umożliwiają odłączenie od węzła instalacji c. o. w czasie, gdy jest ona nieczynna: ma to szczególne znaczenie, gdy trzeba przyłączyć do tego węzła inne urządzenia np. czynną cały rok instalacje ciepłej wody. 5.Umieszczone przy zaworach głównych 1 i 2 krótkie przewody zamknięte kurkami manometrycznymi umożliwiają podłączenie dodatkowych manometrów, wskazujących ciśnienie w sieci miejskiej przed podłączeniem węzła oraz gdy jest on przez zamknięcie zaworów 1 i 2 odcięty od sieci. Odmulacze O1 i O2 muszą mieć spust zanieczyszczeń do kanalizacji oraz przewody odpowietrzająco-napowietrzające skierowane do góry, a potem na dół z wylotem poniżej izolacji rurociągów. Przewody te w czasie działania instalacji zamyka się zaworami. Regulacja w pomieszczeniach może odbywać się przez przymykanie lub otwieranie zaworów grzejnikowych. Aby nie odnieść strat po przez przegrzewanie się budynków stosuje się termostaty odległościowe składające się z zaworów elektromagnetycznych (ZT) oraz czujników temperatury (Cz), które umieszcza się w trzech charakterystycznych dla budynku pomieszczeniach. Czujniki temp. Reagują na jej wahania i zmieniają natężenie prądu elektrycznego, płynącego do zaworu elektromagnetycznego (ZT zawór termostatu), który pod wpływem zmian tego natężenia zwiększa lub zmniejsza dopływ wody gorącej. Zawór elektromagnetyczny jest urządzeniem wrażliwym i łatwo ulega uszkodzeniu, montuje się go miedzy dwoma zaworami odcinającymi i stosuje się obejście zamknięte zaworem trzecim. 6. Schemat węzła z wymiennikiem ciepła na potrzeby ogrzewania centralnego z możliwością podłączenia odgałęzień instalacji wody cieplnej i klimatyzacji (rys. 25-9). Woda gorąca z sieci płynie przez zawór 1, odmulacz O1 i zawór 3 do wiemiennika ciepła W obsługującego instalację O. C. Po przejściu przez wymiennik W woda wraca przez zawór 4, kryzę pomiarową KP, zawór 2 do przewodu powrotnego sieci miejskiej. Zawory 3 i 4 służą do odcięcia wymiennika w czasie, gdy instalacja jest nieczynna. Odgałęzienia CW służą potrzebą instalacji wody ciepłej. W zaworach 3 i 4 umieszczono kryzy dławiące, służące do nastawienia żądanego przepływu gorącej wody przez wymiennik. Wskazania kryzy pomiarowej KP sprzężonej z sumatorem przepływu i termometrów T1 i T2 umożliwiają obliczenie ilości ciepła pobranego z cieci miejskiej. Manometr M wskazuje wartości ciśnienia czynnika grzejnego na dopływie. Obok zaworów 1 i 2, odcinających węzeł od sieci cieplnej umieszczono króćce, umożliwiające przyłączenie dodatkowych manometrów do pomiarów ciśnienia z sieci lub wielkości oporów węzła. Dla umożliwienia spuszczenia wody z wężownicy wymiennika przewidziano przewody spustowe 7 i przewód napowietrzający 6, skierowany do góry, a potem w dół. Naczynie wzbiorcze służy jako zabezpieczenie przed nadmiernym wzrostem ciśnienia wskutek powstania pary. Musi ono być przyłączone przed zaworem odcinaja,cym instalację c. o. od wymiennika. 7. Przepisy BHP Montaż i transport ciężkich elementów stwarza dużo bezpieczeństwo. Po napełnieniu sieci gorącą wodą obowiązuje wzmożona ostrożność w czasie eksploatacji i remontów bieżących związanych z wysoką temperaturą. Wszelkie remonty wykonuje się po odcięciu zasuwami remontowanego odcinka sieci i po obniżeniu w nim ciśnienia do ciśnienia atmosferycznego. Zamknięcie Zasów musi odbywać się pod kontrolą mistrza, które je zabezpiecza i na zamknięty zasuwach umieszcza się tablice (Uwaga- na sieci pracują ludzie). Drobne roboty konserwatorek sie można wykonywać na sieci czynnej, przy czym trzeba mieć zgodę właściwych przełożonych i obecności mistrza. Praca w komorach jest szczególnie niebezpieczna, zawsze pracować muszą min. 2 osoby, pod podniesieniu pokryw za pomocą haków (nigdy ręcznie), trzeba przewietrzyć komorę i po 15 minutach dopiero można pracować. Prace w komorach można wykonywać do 50 stopni Celsjusza. Praca w komorze trwa 20 min po czym musi być odpoczynek 20 minutowy na świeżym powietrzu, robotnicy są przymocowani do pasów, mają kaski i maski, ochrona oczu. W pobliżu włazów nie wolno palić, posiadać urządzeni iskrzących. Używa się specjalnej lampy przeciwwybuchowe. Włazy otwarte otacza się ogrodzeniem i czerwonymi chorągiewkami w dzień lub czerwonym światłem w nocy. Obsługa węzłów cieplnych jest znacznie łatwiejsza, trzeba uważać na gorącą wodę. 1.Ogrzewanie większej liczby budynków z jednego ciepła nazywa się zdalaczynnym.Gałąź techniki ogrzewczej zajmująca się centralnym wytwarzaniem i przesyłaniem ciepła do odbiorców nazywa się ciepłownictwem. W dużych miastach istnieje natomiast możliwość wykorzystania tego ciepła na potrzeby mieszkańców. W ten sposób powstały elektrociepłownie, prowadzące gospodarkę skojarzoną-produkujące energie elektryczna i oddające ciepło zainteresowanym odbiorcom poprzez miejską sieć cieplną. Czynnikiem przenoszącym ciepło ze zródła do odbiorcy może być woda gorąca o temp.ponad 115C lub para wysokiego ciśnienia(ponad 70kPa).W sieciach mejskich czynnikiem przenoszącym ciepło jest przeważnie woda gorąca o temp. Do 150C,powodująca mniejszą korozję przewodów niż para. Sieci cieplna sklada sie zazwyczaj w ukladzie dwuprzewodowym. Jednym przewodem plynie wtedy para lub woda zasilajaca, a drugim powracajaca do elektrocieplowni skropliny lub woda ochlodzona. Podstawowym uzbrojeniem sieci cieplnych sa zasuwy. Zasuwy wiekszych srednic od 250mm musza miec obejscia z zaworem odciazajacym, gdyz inaczej uruchomienie zasuwy dociskanej wielkim parciem wody przekraczaloby mozliwosci czlowieka. Uzbrojenie sieci montuje sie w miejscach dostepnych dla kontroli i remontu. Z tego powodu na trasie ruruciagu jest konieczna budowa Studzienek na przewodach o srednicy do 200 mm lub komór na przewodach srednic wiekszych. 2. W celu umozliwienia oproznienia sieci z wody przewody sieci cieplnej prowadzi sie ze spadkiem nie mniejszym niz 0,115%. W najnizszych punktach sieci przewiduje sie mozliwosc spuszczenia wody, czyli odowdnienie, a mastepnie najwyzszych odpowietrzenie. Wydłuzki (25-1)giete laczy sie z przewodem przez spawanie, a dlawikowe przez spawanie lub niekiedy kolnierzowo. Wydłózka sklada sie z kadluba (1) i tuleji (2). Tuleja wchodzi w rozszerzona czesc kadluba i jest uszczelniona sznurem azbestowym4 nasyconym olejem i grafitoanym. Sznur opiera sie o pierscien oporowy6. Pierscien dlawika 3 dociska sznur azbestowy do oporu 6, dzieki sciagnieciu srubami kolnierzy kadluba i dlawika. W ten sposobuzyskuje sie szczelnosc i jednoczesnie mozliwosc ruchu tulei wzgladem kadluba. W celu zabezpieczenia przed wysunieciem tluleji z kjadluba na jej koncau jest przyspawany pierscien oporowy 6.Zewnetrzna powierzchnia tuleji powinna bytc gladka, aby zmniejszyc zuzywanie sie szczeliwa. Przewody powinny miec podpore w odleglosciach 3-5m. Podpora musi podtrzymywac rure stalowa, a nie jej izolacje. Kanaly sa to konstrukcje budowlane przejmujace cisnienia zewnetrzne i chroniace izolowany cieplnie przewod od wilgoci.Kanal przechodni (25-3) umozliwia latwa konseracje sieci i obsluge. Sa one jednak najdrosze. Umieszcza sie w nich zarowno przewody sieci cieplnej, przewodow wodociagowyc, kabli elektrycznych, telefonicznych, radiofonicznych itp.Nie nalezy prowadzic przewodow gazowych z uwagi na mozliwisc ulatniania sie gazu i wybuchu. 3.Kanały nie przechodnie(25-4) zabezpiecza one przewody przez uszkodzeniami mechanicznymi i wilgocią AK kanały przechodnie a SA znacznie tańsze. wada ich jest okresowych oględzin sieci i konieczność odkopywania do napraw. Stosując takie kanały dostęp o uzbrojenia i zdluzek należy zapewnić przez komory. Kanał ten jest izolowany od wilgoci –w gruntach suchych warstwa lepiku asfaltowego w gruntach wilgotnych dwoma warstwami papy na lepiku. Rurę ciepłowniczą preizolowana rury takie można układać w wykopie bez żadnej osłony. Należy jednak pamiętać ze musza one leżeć na podsypce piaskowej i musza być zagłębione na 40 do 150 cm a nawet więcej ,zależnie od obciążenia nawierzchni. Węzeł cieplny jest to zespól urządzeń aparatów i przewodów łączących siec cieplna z instalacja. Siec cieplna doprowadza czynnik grzejny do urządzeń odbiorczych przyjmujących i rozdzielających dostarczone ciepło. Przyłączenie bezpośrednie przedstawia pewne niebezpieczeństwo dla budynku, gdyż w razie nieszczelności lub pęknięcia grzejnika woda pod wysokim ciśnieniem zacznie intensywnie wydostawać się na zewnątrz i natychmiast zamieniać w parę. Z tego powodu nie stosuje się tego w muzeach, archiwach teatrach itp. Hydroelewator (25-7) sklada się z obsady dyszy z wkręcona w nią dysza komory zasysania z króćcem do przewodu zasysania wody powrotnej, komory mieszania ,zwanej gardziela hydroelewatora i z dyfuzora. Działanie hydroelewatora polega na wykorzystaniu różnicy ciśnień w punktach podłączenia węzła cieplnego do sieci miejskiej. Pod wpływem tej różnicy ciśnień woda zasilająca, mająca w warunkach dużych mrozów maksymalna temperaturę 150oC dopływa z sieci przez obsadę do dyszy. 4. Węzeł cieplny z hydroelewatorem (rys 2-58) do instalacji ogrzewania centralnego. Węzeł przyłącza się do sieci miejskiej przez zawory główne które umożliwiają odcięcie węzła od sieci. W razie odcięcia w czasie ostrych mrozów woda w przewodach przyłączenia mogłaby zamarznąć i dlatego stosuje się przewód obiegowy , który umożliwia krążenie wody w tych przewodach i eliminuje niebezpieczeństwo jej zamarznięcia. Woda gorąca z sieci płynie przewodem zasilającym przez zawór ,odmulacz do hydroelewatora. W hydroelewatorze występuje zjawisko zasysania części wody powrotnej i mieszania jej z woda zasilająca. Z hydroelewatora zmieszana już woda o zadanej temp. Płynie przez zawór , odmulacz, kryzę pomiarowa i zawór do przewodu powrotnego sieci miejskiej W węźle cieplnym montuje się urządzenia kontrolno-pomiarowe: termometr T1 na zasilaniu i T2 na powrocie, termometr wody zmieszanej T3; przed hydroelewatorem manometr M1, za nim manometr M3, na powrocie manometr M2; ciśnienie w sieci cieplnej wskazują manometry M1 i M2; różnica wskazań manometrów M3 i M2 jest miarą oporów hydraulicznych instalacji, którą należy chronić przed nadmiernym wzrostem ciśnienia. Zadanie te spełnia zawór bezpieczeństwa ZB z rurą przelewową do kanalizacji, umieszczony na przewodzie powrotnym, gdyż tędy w razie zamknięcia zaworu 2 lub 5 przenosi się ciśnienie (przez rurę zasysania 6). Zawory 4 i 5 umożliwiają odłączenie od węzła instalacji c. o. w czasie, gdy jest ona nieczynna: ma to szczególne znaczenie, gdy trzeba przyłączyć do tego węzła inne urządzenia np. czynną cały rok instalacje ciepłej wody. 5.Umieszczone przy zaworach głównych 1 i 2 krótkie przewody zamknięte kurkami manometrycznymi umożliwiają podłączenie dodatkowych manometrów, wskazujących ciśnienie w sieci miejskiej przed podłączeniem węzła oraz gdy jest on przez zamknięcie zaworów 1 i 2 odcięty od sieci. Odmulacze O1 i O2 muszą mieć spust zanieczyszczeń do kanalizacji oraz przewody odpowietrzająco-napowietrzające skierowane do góry, a potem na dół z wylotem poniżej izolacji rurociągów. Przewody te w czasie działania instalacji zamyka się zaworami. Regulacja w pomieszczeniach może odbywać się przez przymykanie lub otwieranie zaworów grzejnikowych. Aby nie odnieść strat po przez przegrzewanie się budynków stosuje się termostaty odległościowe składające się z zaworów elektromagnetycznych (ZT) oraz czujników temperatury (Cz), które umieszcza się w trzech charakterystycznych dla budynku pomieszczeniach. Czujniki temp. Reagują na jej wahania i zmieniają natężenie prądu elektrycznego, płynącego do zaworu elektromagnetycznego (ZT zawór termostatu), który pod wpływem zmian tego natężenia zwiększa lub zmniejsza dopływ wody gorącej. Zawór elektromagnetyczny jest urządzeniem wrażliwym i łatwo ulega uszkodzeniu, montuje się go miedzy dwoma zaworami odcinającymi i stosuje się obejście zamknięte zaworem trzecim. 6. Schemat węzła z wymiennikiem ciepła na potrzeby ogrzewania centralnego z możliwością podłączenia odgałęzień instalacji wody cieplnej i klimatyzacji (rys. 25-9). Woda gorąca z sieci płynie przez zawór 1, odmulacz O1 i zawór 3 do wiemiennika ciepła W obsługującego instalację O. C. Po przejściu przez wymiennik W woda wraca przez zawór 4, kryzę pomiarową KP, zawór 2 do przewodu powrotnego sieci miejskiej. Zawory 3 i 4 służą do odcięcia wymiennika w czasie, gdy instalacja jest nieczynna. Odgałęzienia CW służą potrzebą instalacji wody ciepłej. W zaworach 3 i 4 umieszczono kryzy dławiące, służące do nastawienia żądanego przepływu gorącej wody przez wymiennik. Wskazania kryzy pomiarowej KP sprzężonej z sumatorem przepływu i termometrów T1 i T2 umożliwiają obliczenie ilości ciepła pobranego z cieci miejskiej. Manometr M wskazuje wartości ciśnienia czynnika grzejnego na dopływie. Obok zaworów 1 i 2, odcinających węzeł od sieci cieplnej umieszczono króćce, umożliwiające przyłączenie dodatkowych manometrów do pomiarów ciśnienia z sieci lub wielkości oporów węzła. Dla umożliwienia spuszczenia wody z wężownicy wymiennika przewidziano przewody spustowe 7 i przewód napowietrzający 6, skierowany do góry, a potem w dół. Naczynie wzbiorcze służy jako zabezpieczenie przed nadmiernym wzrostem ciśnienia wskutek powstania pary. Musi ono być przyłączone przed zaworem odcinaja,cym instalację c. o. od wymiennika. 7. Przepisy BHP Montaż i transport ciężkich elementów stwarza dużo bezpieczeństwo. Po napełnieniu sieci gorącą wodą obowiązuje wzmożona ostrożność w czasie eksploatacji i remontów bieżących związanych z wysoką temperaturą. Wszelkie remonty wykonuje się po odcięciu zasuwami remontowanego odcinka sieci i po obniżeniu w nim ciśnienia do ciśnienia atmosferycznego. Zamknięcie Zasów musi odbywać się pod kontrolą mistrza, które je zabezpiecza i na zamknięty zasuwach umieszcza się tablice (Uwaga- na sieci pracują ludzie). Drobne roboty konserwatorek sie można wykonywać na sieci czynnej, przy czym trzeba mieć zgodę właściwych przełożonych i obecności mistrza. Praca w komorach jest szczególnie niebezpieczna, zawsze pracować muszą min. 2 osoby, pod podniesieniu pokryw za pomocą haków (nigdy ręcznie), trzeba przewietrzyć komorę i po 15 minutach dopiero można pracować. Prace w komorach można wykonywać do 50 stopni Celsjusza. Praca w komorze trwa 20 min po czym musi być odpoczynek 20 minutowy na świeżym powietrzu, robotnicy są przymocowani do pasów, mają kaski i maski, ochrona oczu. W pobliżu włazów nie wolno palić, posiadać urządzeni iskrzących. Używa się specjalnej lampy przeciwwybuchowe. Włazy otwarte otacza się ogrodzeniem i czerwonymi chorągiewkami w dzień lub czerwonym światłem w nocy. Obsługa węzłów cieplnych jest znacznie łatwiejsza, trzeba uważać na gorącą wodę.
