6. skuteczność samoczynnego wyłączenia napięcia

6. SKUTECZNOŚĆ SAMOCZYNNEGO WYŁĄCZENIA
NAPIĘCIA
6.1.
Cel i zakres ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest poznanie podstawowych wiadomości z zakresu ochrony
przeciwporażeniowej w instalacjach elektrycznych niskiego napięcia oraz metod
kontroli skuteczności działania urządzeń ochrony przed dotykiem pośrednim przez
zastosowanie samoczynnego wyłączenia zasilania. Ćwiczenie polega na sprawdzeniu
wybranymi przyrządami i dokonaniu oceny skuteczności ochrony realizowanej
w badanej instalacji na podstawie normy PN-IEC 60364-4-41.
6.2.
6.2.1.
Wiadomości podstawowe
Ochrona przed dotykiem pośrednim.
Ochrona przed dotykiem pośrednim przez zastosowanie samoczynnego wyłączenia
zasilania to najbardziej rozpowszechniony sposób ochrony. Ochrona ta polega na
spowodowaniu w określonym czasie samoczynnego wyłączenia chronionego obwodu
lub urządzenia w przypadku uszkodzeń – zwarć między częścią czynną i częścią
przewodzącą dostępną lub przewodem ochronnym tego obwodu albo urządzenia –
wywołujących napięcie dotykowe na częściach przewodzących dostępnych
o wartościach niebezpiecznych dla zdrowia i życia.
Graniczne dopuszczalne długotrwale napięcia dotykowe są równe 50 V dla prądu
przemiennego i 120 V dla prądu stałego nietętniącego, a w warunkach zwiększonego
zagrożenia wynoszą one odpowiednio 25 oraz 60 V.
Polska norma PN-IEC 60364-4-41 „Instalacje elektryczne w obiektach
budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przeciwporażeniowa” określa najdłuższe dopuszczalne czasy wyłączenia. Zależą one od napięcia
znamionowego względem ziemi, typu układu sieci i granicznego dopuszczalnego
długotrwale napięcia dotykowego.
W pewnych okolicznościach np. w obwodach rozdzielczych, zależnie od układu
sieci, dopuszcza się czas wyłączania nie dłuższy niż 5 s niezależnie od wartości
napięcia dotykowego.
W zależności od wymagań określonych dla każdego z układów sieci części
przewodzące dostępne powinny być połączone z uziemionym przewodem ochronnym
PE lub ochronno-neutralnym PEN.
W celu zmniejszenia lub wyeliminowania możliwości wystąpienia napięć dotykowych
między różnymi częściami przewodzącymi w każdym budynku powinny być
wykonane połączenia wyrównawcze główne łączące: główny przewód ochronny,
główną szynę uziemiającą, metalowe elementy konstrukcyjne, urządzenia centralnego
ogrzewania i systemów klimatyzacyjnych.
Jeżeli warunki samoczynnego wyłączenia nie mogą być spełnione w danej instalacji
powinny być wykonane połączenia wyrównawcze dodatkowe ( miejscowe ).
6.2.2. Układy TN
Wszystkie części przewodzące dostępne instalacji powinny być przyłączone do
uziemionego punktu sieci zasilającej za pomocą przewodów ochronnych uziemionych
na każdym transformatorze.
W układzie TN mogą być stosowane następujące urządzenia ochronne:
- urządzenia ochronne przetężeniowe ( bezpiecznik, wyłącznik samoczynny ),
- urządzenia ochronne różnicowoprądowe.
Urządzeń różnicowoprądowych nie można stosować w układzie TN-C. W układach
TN-C-S przewód PEN nie może być używany po stronie odbioru. Połączenie
przewodu ochronnego PE z przewodem PEN powinno być wykonane po stronie
zasilania urządzenia ochronnego.
Skuteczność działania zabezpieczenia określa następujący warunek:
Zs × Ia ≤ Uo
(6.1)
gdzie: Zs – impedancja pętli zwarciowej obejmującej źródło zasilania, przewód
czynny do punktu zwarcia i przewód ochronny między punktem zwarcia a źródłem,
Ia – prąd powodujący samoczynne zadziałanie urządzenia wyłączającego
w określonym czasie, wyznaczony na podstawie charakterystyki czasowo – prądowej
zabezpieczenia, Uo – skuteczna wartość napięcia znamionowego względem sieci.
W przypadku urządzeń ochronnych różnicowoprądowych za prąd Ia przyjmuje się
wartość znamionowego prądu różnicowego zadziałania urządzenia ochronnego
w wykonaniu normalnym Ia = I∆N oraz podwojoną wartość tego prądu dla urządzeń
selektywnych Ia = 2I∆N. Urządzenie zabezpieczające powinno spowodować
samoczynne wyłączenie zasilania w czasie, którego wartości podano w tab. 2.1.
6.2.3. Układ TT
W układzie TT punkt neutralny sieci powinien być uziemiony w każdej stacji
transformatorowej. Niezależnie od uziemienia punktu neutralnego sieci wymaga się
bezpośredniego połączenia z ziemią podlegających ochronie dostępnych części
Tab. 6.1 Najdłuższe dopuszczalne czasy wyłączenia w sieciach i instalacjach typu TN
Napięcie znamionowe
Najdłuższe dopuszczalne czasy wyłączenia
względem ziemi Uo
[s]
[V]
50 V~, 120 V25 V~, 60 V120
0,8
0,35
230
0,4
0,20
277
0,4
0,20
400
0,2
0,05
480
0,1
0,05
580
0,1
0,02
Dotyczy urządzeń odbiorczych I klasy ochronności ręcznych lub przenośnych,
przeznaczonych do ręcznego przemieszczania w czasie użytkowania
przewodzących. Części przewodzące jednocześnie dostępne powinny być przyłączone
do tego samego uziemienia indywidualnie, grupowo lub zespołowo.
W układzie TT mogą być stosowane następujące urządzenia ochronne:
- urządzenia ochronne różnicowoprądowe,
- urządzenia ochronne przetężeniowe.
Działanie tych urządzeń uznaje się za skuteczne wówczas, gdy spełniony jest
następujący warunek:
R A × I a ≤ 50 V
(6.2)
gdzie: RA – suma rezystancji uziomu i przewodu ochronnego części przewodzących
dostępnych, Ia – prąd powodujący samoczynne zadziałanie urządzenia ochronnego.
Jeżeli urządzeniem ochronnym jest wyłącznik różnicowoprądowy Ia jest
znamionowych prądem różnicowym zadziałania I∆N.
Jeżeli natomiast urządzeniem ochronnym jest urządzenie o zależnej charakterystyce
czasowo - prądowej prąd Ia powinien być prądem zapewniającym samoczynne
zadziałanie w czasie nie dłuższym niż 5 s. Dla urządzenia z działaniem
natychmiastowym prąd Ia powinien być minimalnym prądem zapewniającym
natychmiastowe wyłączenie.
6.2.4. Układ IT
W sieci o układzie IT ochrona przed dotykiem pośrednim może być zrealizowana
przez zastosowanie:
- urządzenia do kontroli stanu izolacji,
- urządzenia różnicowoprądowego,
- urządzenia napięciowego.
W układach typu IT wymaga się aby części czynne były odizolowane od ziemi lub
połączone z ziemią za pośrednictwem impedancji o odpowiednio dużej wartości.
Części przewodzące dostępne natomiast powinny być uziemione indywidualnie,
grupowo lub zbiorowo.
W układach tych powinien być spełniony następujący warunek:
(6.3)
R A × I d ≤ 50 V
gdzie: RA – rezystancja uziemienia części przewodzących dostępnych, Id – prąd
pierwszego doziemienia przy pomijalnej impedancji między przewodem fazowym
i częścią przewodzącą dostępną.
Sieci o układzie IT charakteryzują się prądami o nieznacznej wartości przy
doziemieniach.
Sieci te powinny być wyposażone w urządzenia do kontroli stanu izolacji, które
uruchamiają sygnał dźwiękowy lub/i optyczny. Zaleca się jednak, aby pierwsze
doziemienie było usuwane z możliwie najkrótszym opóźnieniem.
W przypadku wystąpienia drugiego zwarcia zmieniają się warunki bezpieczeństwa
porażeniowego. Urządzenie zabezpieczające powinno spowodować samoczynne
wyłączenie zasilania w czasie, którego wartości podano w tab. 2.2.
Tablica 6.2. Maksymalne czasy wyłączenia w układach IT przy podwójnym doziemieniu
Napięcie
znamionowe
instalacji Uo/U
[V]
120-240
230/400
400/690
580/1000
-
Czas wyłączenia
[s]
bez przewodu neutralnego
z przewodem neutralnym
0,8
0,4
0,2
0,1
5
0,8
0,4
0,2
W instalacjach o układzie IT powinny być spełnione następujące warunki:
w sieciach bez przewodu neutralnego
Zs ≤
UN
Ia
(6.4)
-
w sieciach z przewodem neutralnym
Z s' ≤
UN
3 Ia
(6.5)
gdzie: Zs – impedancja pętli zwarciowej obejmująca dwa przewody fazowe i przewód
ochronny, Z’s – impedancja pętli zwarciowej obejmująca przewód fazowy, neutralny
i ochronny, Ia – prąd zapewniający zadziałanie urządzenia ochronnego w określonym
czasie.
Rys.6.1. Układy połączeń sieci i instalacji niskiego napięcia: a) sieć typu TN-C, b) sieć typu TN-S,
c) sieć typu TN-C-S, d) sieć typu TT, e),f) sieć typu IT; : UKSI – urządzenie do kontroli stanu izolacji,
1 - bezpiecznik iskiernikowy
6.2.5. Charakterystyki urządzeń wyłączających
Warunkiem skuteczności ochrony przeciwporażeniowej jest m.in. to, aby
spodziewany prąd zwarcia jednofazowego Ik1 był co najmniej równy wartości prądu
działania zabezpieczeń zwarciowych Ia.
(6.6)
I k1 ≥ I a
Wartości prądów wyłączających Ia przyjmuje się na podstawie charakterystyk
czasowo – prądowych urządzeń zabezpieczających. Wyznaczenie natomiast wartości
prądów zwarć jednofazowych odbywa się pośrednio, poprzez pomiary impedancji
obwodu zwarciowego każdego chronionego urządzenia lub pomiary rezystancji
uziemienia. Prąd Ik1 płynący przez zabezpieczenie w czasie zwarcia można wówczas
wyznaczyć z zależności:
I k1 =
Uo
Zs
(6.7)
gdzie: Uo – napięcie fazowe sieci, Zs – impedancja obwodu zwarciowego.
Najbardziej rozpowszechnionymi urządzeniami zabezpieczającymi stosowanymi
w sieciach o układzie TN są bezpieczniki topikowe i wyłączniki instalacyjne.
Wymienione rodzaje urządzeń posiadają tzw. charakterystykę prądowo – czasową,
na podstawie której można stwierdzić po jakim czasie zostanie wyłączony prąd
o określonej wartości.
t
krzywa maksymalnego
czasu zadziałania
krzywa minimalnego
czasu zadziałania
tmax
t=f(Ik1)
tmin
Ia
Ik1
I
Rys.6.2. Charakterystyka prądowo-czasowa bezpiecznika topikowego
Z przedstawionego rysunku wynika, że zadziałanie wkładki topikowej przy prądzie
I = Ia nastąpi w czasie nie dłuższym niż tmax i nie krótszym niż tmin.
Chcąc zatem sprawdzić skuteczność ochrony przed dotykiem pośrednim należy:
- określić najdłuższy dopuszczalny czas wyłączenia tmax urządzenia
zabezpieczającego, w zależności od napięcia znamionowego względem ziemi,
typu układu sieci i granicznego dopuszczalnego długotrwale napięcia
dotykowego,
- na podstawie charakterystyki I-t wyznaczyć wartość prądu wyłączającego Ia,
- wyznaczyć spodziewaną wartość prądu zwarcia jednofazowego Ik1 i porównać
z wartością prądu Ia.
6.2.6.
Zakres i metody badania
Zasadniczym etapem kontroli poprawności działania ochrony przeciwporażeniowej
przez samoczynne wyłączenie zasilania jest pomiar impedancji pętli zwarciowej.
Wyróżnić można następujące metody pomiaru impedancji pętli zwarcia:
- metoda techniczna,
- metoda z zastosowaniem specjalistycznych mierników, np. typu MZC-2, MZC-300
Pomiaru impedancji pętli zwarcia w tych metodach dokonuje się przez wykonanie
celowego zwarcia pomiarowego podczas normalnej pracy badanego urządzenia.
W zależności od rodzaju prądu zwarcia pomiarowego I2 wyróżnia się metody
pomiarowe:
- przemiennoprądowe,
- stałoprądowe ( prąd pomiarowy wyprostowany jednopołówkowo ).
W zależności od wartości prądu pomiarowego rozróżnia się metody:
- małoprądowe, I2<1 A,
- średnioprądowe, 1A < I2 < 30 A,
- wielkoprądowe, I2 > 30 A.
Czym większa jest wartość prądu pomiarowego I2, tym większa jest dokładność
wykonywanego pomiaru oporu pętli zwarciowej.
Metoda techniczna
Pomiar metodą techniczną wykonuje się za pomocą woltomierza i amperomierza
(Rys.6.3). Badanie polega na dwukrotnym pomiarze napięcia: U1– przed zwarciem,
U2– podczas sztucznego zwarcia ( spadek napięcia na rezystorze pomiarowym
R – pozycja przełącznika p1) oraz na pomiarze prądu zwarcia celowego I2. Różnica
wskazań woltomierza U1 – U2 to spadek napięcia na rezystancji pętli zwarcia
wywołany przepływem prądu sztucznego zwarcia. Dzieląc spadek napięcia ∆U przez
prąd I2 otrzymuje się wartość rezystancji badanej pętli zwarcia
Rs =
∆U
I2
(6.8)
gdzie: Rs – rezystancja pętli zwarcia, ∆U – różnica wskazań woltomierza ∆U=U1 - U2,
I2 – prąd sztucznego zwarcia.
Jeżeli rezystancja badanego obwodu jest duża w stosunku do reaktancji
( w obwodach odbiorczych gdzie w skład pętli zwarcia zalicza się przewody
i kable ), można uznać, że impedancja pętli zwarcia Zs równa jest wartości zmierzonej
rezystancji. Jeżeli natomiast nie można pominąć wpływu reaktancji Xs na wartość
impedancji Zs (np. elementami pętli zwarcia są linie napowietrzne lub pomiar odbywa
się w pobliżu stacji o dużym udziale impedancji transformatora ) to wykonuje się
dodatkowo celowe zwarcie za pomocą dławika lub kondensatora o impedancji X2
(pozycja przełącznika p2).
Wówczas:
Xs =
U x1 − U x 2 ∆U x
=
I x2
I x2
(6.9)
Impedancję pętli zwarcia wyznacza się wówczas ze wzoru:
Z s = Rs2 + X s2
(6.10)
W praktyce, w instalacjach niskiego napięcia składową reaktancyjną impedancji
pętli zwarciowej można pominąć i bez obawy popełnienia znaczącego błędu stosuje
się metodę sztucznego zwarcia z wykorzystaniem elementu rezystancyjnego.
Spodziewaną wartość prądu zwarcia jednofazowego wyznacza się z zależności:
I k1 =
U1
Zs
(6.11)
Następnie porównuje się otrzymaną wartość z prądem Ia powodującym działanie
urządzeń zabezpieczających w określonym czasie. Warunek samowyłączenia uważa
się za spełniony, jeżeli:
I k1 ≥ I a
(6.12)
TN - C
L1
L2
L3
PEN
1a
1
>I
>I >I
1b
A
p1
R
V
p2
X
2
Rys.6.3. Zasada pomiaru impedancji pętli zwarciowej metodą techniczną w sieci TN-C:
1- zabezpieczenie przetężeniowe, 1a – bezpiecznik, 1b – wyłącznik, 2 – odbiornik trójfazowy
Uwaga !
Ze względów bezpieczeństwa, przed wykonaniem właściwych pomiarów należy
sprawdzić ciągłość pętli zwarcia.
Zasada kontroli polega na pomiarze napięcia na rezystorze kontrolnym o znacznej
rezystancji ( rzędu kilku kΩ ) podczas zwarcia kontrolnego. Jeżeli pętla zwarciowa
jest ciągła napięcie U2 przy zwarciu wstępnym praktycznie nie różni się od wartości
U1. W razie nieciągłości w przewodzie ochronnym lub znacznej wartości impedancji
pętli zwarciowej spadek napięcia na rezystorze kontrolnym może okazać się mniejszy
niż na impedancji pętli.
Pomiar miernikami rezystancji i impedancji pętli zwarciowej
Jednymi z popularniejszych w Polsce przyrządów do pomiaru parametrów pętli
zwarciowej są mierniki typu MZC. Cyfrowe mierniki rezystancji MZC-2 oraz
impedancji MZC-300 pętli zwarciowej przeznaczone są do badań kontrolnych
ochrony przeciwporażeniowej i uziemienia w sieciach elektroenergetycznych prądu
przemiennego o znamionowych napięciach 220/380V, 230/400V i częstotliwości
45-65Hz.
Przyrząd MZC-2 umożliwia pomiar:
- napięć fazowych i międzyprzewodowych sieci,
- rezystancji pętli zwarciowej,
- rezystancji uziemienia.
Sposób połączenia przyrządu typu MZC-2 ( MZC-300 ) z siecią w układzie TN
i badanym urządzeniem przy pomiarach rezystancji ( impedancji ) pętli zwarcia
przedstawiono na rys.6.4.
Pomiary rezystancji pętli zwarcia miernikiem typu MZC-2 wykonuje się następująco:
1) Jeden przewód połączeniowy przyrządu połączyć z zaciskiem ochronnym PE
urządzenia podlegającego ochronie, drugi przewód połączyć z przewodem dowolnej
fazy obwodu zasilającego.
2) Włączyć zasilanie bateryjne przyrządu (ON). Na wyświetlaczu przyrządu powinna
ukazać się wartość napięcia zasilania U1.
3) Wykonać sztuczne zwarcie przyciskając klawisz pomiarowy wybranego zakresu
i odczytać zmierzoną wartość rezystancji pętli zwarcia Rs.
Przyrząd MZC-2 służy do pomiaru jedynie rezystancji. Pomiar impedancji,
spodziewanej wartości prądu zwarcia jednofazowego oraz odczyt składowych
impedancji: rezystancji, reaktancji i kąta fazowego pętli zwarciowej umożliwia
przyrząd typu MZC –300.
Do najistotniejszych cech przyrządu typu MZC-300 zalicza się:
- pomiar impedancji i kąta fazowego pętli zwarciowej,
- pomiar napięć przemiennych,
- automatyczne obliczenia prądu zwarciowego oraz rezystancji i reaktancji pętli
zwarciowej,
- możliwość pomiaru w instalacjach z wyłącznikami różnicowoprądowymi bez ich
wyzwalania ( funkcja RCD ),
- sprawdzenie ciągłości przewodu ochronnego PE/PEN przed pomiarem,
duże możliwości zapamiętywania wyników pomiarów.
Pomiary impedancji pętli zwarcia przyrządem typu MZC-300 wykonuje się
następująco:
1) Jeden przewód połączeniowy przyrządu połączyć z zaciskiem ochronnym PE
urządzenia podlegającego ochronie, drugi przewód połączyć z przewodem dowolnej
fazy obwodu zasilającego.
2) Włączyć zasilanie bateryjne przyrządu. Na wyświetlaczu przyrządu powinna
ukazać się wartość napięcia zasilania U1.
3) Wykonać sztuczne zwarcie przyciskając przycisk START i odczytać zmierzoną
wartość impedancji pętli zwarcia Zs lub obliczoną wartość prądu zwarciowego Ik1
( przycisk Z/I ).
4) Pozostałe składniki pomiaru: rezystancji, reaktancji i kąta fazowego pętli
zwarciowej można wyświetlić naciskając klawisz SEL.
a)
b)
Rys.6.4. Sposób podłączenia miernika typu MZC-2 (MZC-300) podczas sprawdzenia skuteczności
ochrony przeciwporażeniowej przez pętli zwarciowej : a) dla samoczynnego wyłączenia zasilania, b) dla
uziemienia ochronnego [6.3].
6.3.
Niezbędne przygotowanie studenta
Studentów przystępujących do ćwiczenia obowiązuje znajomość podstawowych
definicji z zakresu ochrony przeciwporażeniowej, skutków działania prądu na
organizm ludzki oraz kryteriów oceny skuteczności działania ochrony przez
zastosowanie samoczynnego wyłączenia zasilania.
6.4.
Opis stanowiska laboratoryjnego
Schemat układu elektrycznego stanowiska laboratoryjnego przedstawiono na
rysunku 6.5. Na płycie czołowej stanowiska
umieszczono następujące
zabezpieczenia:
- bezpieczniki topikowe,
- wyłącznik silnikowy typu M250,
- wyłącznik instalacyjny typu S301 w obwodzie gniazda wtykowego.
L1
L2
L3
N
PE
M250
S301
>I >I >I
L1
L2
L3
PE
L1
L2
L3
>I
PE
Rys.6.5. Schemat układu do badania skuteczności samoczynnego wyłączenia zasilania.
Na rysunku 6.6 przedstawiono charakterystyki czasowo-prądowe (I-t) wyłącznika
silnikowego typu M250 oraz wyłączników instalacyjnych typu B.
Na stanowisku istnieje możliwość modelowania uziemień dodatkowych przewodu
ochronnego PE oraz nieciągłości przewodu ochronnego PE.
6.5.
Program ćwiczenia
Podczas wykonywania ćwiczenia należy:
1) Przed wykonaniem właściwych pomiarów dokonać oględzin urządzenia
objętego ochroną przed dotykiem pośrednim.
2) Określić rodzaj i typ zabezpieczenia.
3) Określić dopuszczalny czas wyłączenia ( na podstawie normy ).
4) Wyznaczyć wartość prądu wyłączającego Ia ( na podstawie charakterystyki I-t
zabezpieczenia ).
5) Zapoznać się ze sposobem pomiaru impedancji pętli zwarciowej metodą
techniczną oraz miernikami specjalistycznymi typu MZC-2, MZC-301.
6) Wykonać pomiary w zakresie możliwym do zrealizowania przy zastosowaniu
wybranych przyrządów.
7) Wyznaczyć wartość prądu zwarciowego Ik1 ( obliczenia ).
8) Sprawdzić warunek prawidłowego działania zabezpieczenia.
a)
a)
b)
Rys.6.5. Charakterystyki czasowo-prądowe [6.5]:
wyłączników instalacyjnych serii S300 B 6...63, b) wyłącznika silnikowego typu M250.
6.6.
Sposób opracowania wyników badań
Otrzymane wyniki pomiarów i obliczeń należy zapisać w tabelach oraz wypełnić
protokół z badań skuteczności ochrony przeciwporażeniowej (zał. 6.1). Na podstawie
otrzymanych wyników ocenić skuteczność działania urządzeń ochrony
przeciwporażeniowej w badanych instalacjach.
6.7. Literatura
[6.1]
Gryżewski
Z.
Prace
pomiarowo-kontrolne
przy
urządzeniach
elektroenergetycznych o napięciu znamionowym do 1 kV, Centralny ośrodek
szkolenia i wydawnictw SEP Warszawa 1997 r.
[6.2] Markiewicz H. Instalacje elektryczne, WNT Warszawa 2002 r.
[6.3] Instrukcja obsługi, Miernik impedancji pętli zwarciowej. Typ: MZC-300, MZC301, MZC-302, MZC-303,
[6.4] Instrukcja obsługi, Miernik do kontroli zerowania i uziemienia. Typ MZC-2,
[6.5] Katalog 2003 firmy LEGRAND, Instalacyjna aparatura elektryczna.
Zał.6.1.
Protokół Nr .....
Badania ochrony przeciwporażeniowej urządzeń i instalacji
elektrycznych niskiego napięcia
1. Badania wykonano w obiekcie (adres).........................................................................
2. Układ sieciowy instalacji: TN–C / TN–S / TN–C–S / TT / IT
3. Rodzaj środka ochrony przed dotykiem pośrednim: ...................................................
4. Przyrząd pomiarowy ( firma, nazwa, typ, nr fabr. ): ...................................................
5. Data badania: ...............................................................................................................
6. Napięcie sieci zasilającej: Un = ................... V; napięcie zmierzone: Uo = ............. V
7. Wyniki pomiarów:
Lp.
Rodzaj badanego urządzenia obwodu
( dane, nr fabr. )
In
[A]
Ia
[A]
Zs
[Ω]
Ik1
[A]
Ik1 > Ia
(tak–nie)
Uwagi
In – prąd znamionowy urządzenia zabezpieczającego ( wkładka topikowa, wyłącznik instalacyjny ),
Ia – prąd zadziałania zabezpieczenia przetężeniowego,
Zs – zmierzona wartość impedacji pętli zwarcia,
Ik1 – prąd zwarcia jednofazowego ( Ik1 = Uo/Zs ).
Wnioski i zalecenia:
..........................................................................................................................................
..........................................................................................................................................
..........................................................................................................................................
..........................................................................................................................................
Badania wykonali: ( imię i nazwisko, zaświadczenie kwalifikacyjne )
1) ........................................................................................................
2) ........................................................................................................
3) ........................................................................................................
4) ..........................................................................................................