Czy konsument ma obowiązek przedstawienia dowodów zakupu towaru podczas składania reklamacji u sprzedającego? Przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2002r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego ( Dz.U. Nr 141, poz. 1176 ze zm. ) wskazują w treści art. 2 ust. 2 na obowiązek pisemnego potwierdzenia przez sprzedającego wszystkich istotnych postanowień zawartej umowy sprzedaży z udziałem konsumentów w przypadku sprzedaży na raty, na przedpłaty, na zamówienie, według wzoru lub na próbę oraz sprzedaży za cenę powyżej 2.000 zł. Ustawodawca nie nakłada co prawda na kupującego obowiązku przechowywania otrzymanego w tym zakresie dokumentu , jednakże sprzedający z mocy innych przepisów jest zobowiązany do przechowywania kopii wystawionych faktur, co umożliwia skonfrontowanie ewentualnych twierdzeń konsumentów związanych, z roszczeniami reklamacyjnymi skierowanymi wobec określonego sprzedawcy. Dokonując zakupu stosownie do przepisu art. 2 ust. 3 cyt. ustawy na żądanie kupującego sprzedawca wydaje pisemne potwierdzenie zawarcia umowy zawierające oznaczenie sprzedawcy z jego adresem , datę sprzedaży, określenie towaru konsumpcyjnego oraz jego ilość i cenę. Sięgając do przepisów Kodeksu cywilnego, art. 6 k.c. wymaga w przypadku zaistniałego sporu udokumentowania dowodowego wskazanych faktów , a zatem nakłada obowiązek udowodnienia danych twierdzeń na tę stronę, która pragnie z określonych faktów wywodzić skutki prawne. W przypadku zaistniałego sporu po między konsumentem a sprzedawcą co do np. faktu miejsca i czasu zakupu danego towaru, w przypadku kwestionowania twierdzeń konsumenta przez sprzedawcę towaru, na konsumencie spoczywa obowiązek dowodowego udokumentowania swoich twierdzeń np. poprzez przedstawienie paragonu lub innego dowodu odbioru towaru. Konsument stosownie do treści przepisu art. 8 ust. 1 ww. ustawy w przypadku gdy towar jest niezgodny z umową, może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę lub wymianę na nowy. Brak dowodu zakupu nie stanowi tu przeszkody w przypadku uznania przez sprzedającego twierdzenia konsumenta odnośnie miejsca oraz terminu zakupu towaru, jako faktów sobie znanych i zrealizowanie reklamacji poprzez wymianę towaru lub jego nieodpłatną naprawę (jeśli jest to możliwe do zrealizowania). W myśl przepisu art. 8 ust. 4 ww. ustawy jedynie w przypadku niemożliwości zadośćuczynienia takim żądaniom konsumenta przez sprzedającego, lub narażanie konsumenta na znaczną niedogodność podczas realizowania reklamacji , konsument ma prawo domagać się stosownego obniżenia ceny, albo w pewnych okolicznościach odstąpić od umowy (np. wobec występowania istotnej niezgodności towaru z umową). Zatem w przypadku uznania reklamacji przez sprzedającego i wobec uwiarygodnienia okoliczności zakupu towaru przez konsumenta , stosując podczas rozpatrywania reklamacji przepisy ww. ustawy , brak np. paragonu nie ma bezpośredniego wpływu na usunięcie przez sprzedającego istniejącej niezgodność towaru z umową. W przypadku odstąpienia przez konsumenta od umowy, w świetle ogólnych przepisów o zobowiązaniach umownych a w szczególności uwarunkowań wynikających z treści art. 395 par. 2 k.c. umowa uważana jest za niezawartą , a to co strony już świadczyły ulega zwrotowi. Konsument w myśl przepisu art. 8 ust. 4 może odstąpić od umowy w przypadku jeśli sprzedawca nie zdoła w odpowiednim czasie usunąć niezgodności (np. poprzez naprawę lub wymianę) , narażając przez to konsumenta na znaczną niedogodność. Z powyższych powodów konsument ma ponadto prawo domagać się stosownego obniżenie ceny towaru, co wiąże się z koniecznością ustalenia pierwotnej ceny sprzedaży towaru według dowodu zakupu w celu dokonania obniżenia wartości sprzedanego towaru. Tekst opracował Wojciech Rust Wydział Prawno - Organizacyjny