Sylabus przedmiotu / modułu kształcenia w roku 2015/2016
advertisement
Sylabus przedmiotu / modułu kształcenia w roku 2015/2016 Nazwa przedmiotu/modułu kształcenia: Nazwa w języku angielskim: Język wykładowy: Wybrane zagadnienia literatury powszechnej General literature polski Filologia polska, przedmioty podstawowe i kierunkowe Instytut Filologii Polskiej i Lingwistyki Stosowanej UPH, Zakład Jednostka realizująca: Polskiej Literatury Dawnej, Tradycji Kulturowej i Edytorstwa Kierunek studiów, dla którego przedmiot jest oferowany: Rodzaj przedmiotu/modułu kształcenia (obowiązkowy/fakultatywny): obowiązkowy Poziom modułu kształcenia (np. pierwszego lub drugiego stopnia): Rok studiów: Semestr: trzeci piąty Liczba punktów ECTS: 2 Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu: Założenia i cele przedmiotu: W_02 W_03 prof. UPH dr hab. Antoni Czyż W prowadzenie i aplikacja pojęć z historii literatury oraz przedstawienie empatyczne ważnych dzieł literatury powszechnej. Efekty kształcenia Symbol efektu W_01 pierwszego stopnia WIEDZA Znajomość w przekładach arcydzieł literatury nowożytnej literatury obcej: od średniowiecza po wiek XX. Wiedza o recepcji literatury powszechnej w obrębie kultury europejskiej: poglądy estetyczne, style, wersyfikacja, modele wypowiedzi artystycznej, poglądy estetyczne, tematy antropologiczne. Konteksty interdyscyplinarne: historia idei, dzieje estetyki. Symbol efektu kierunkowego K_W01, K_W03, K_W11 K_W11, K_W12, K_W12, K_W16 UMIEJĘTNOŚCI U_01 U_02 U_03 Sprawność w zakresie analizy oraz interpretacji tekstu literackiego z zakresu nowożytnej litteratury powszechnej. Rozumienie literatury powszechnej w kontekstach ideowych i estetycznych. Rozpoznanie żywotnej tej literatury oraz nawiązań do nich w kulturze polskiej. K_U03 K_U08, K_U13 K_U11, KU_013 KOMPETENCJE SPOŁECZNE K_01 Student i absolwent dzięki temu wykładowi ma kompetencje oraz sprawności analityczne w odniesieniu do nowożytnej literatury obcej. Jest hermeneutycznie wrażliwym młodym Polakiem, Europejczykiem, inteligentem. Forma i typy zajęć: K_K02, K_K03, K_K10 wykłady (15 godz.), ćwiczenia (15 godz.) Wymagania wstępne i dodatkowe: Podstawowa znajomość najważniejszych kierunków i prądów poszczególnych epok na przestrzeni dziejów kultury, sztuki oraz literatury rodzimej i światowej Treści modułu kształcenia: WSTĘP WARSZTATOWY: Temat 1-2:Pojęcia i metody: Weltliteratur - komparatystyka. Pojęcie komparatystyki. Badania nad literaturą powszechną. Myślenie komparatystyczne: renesans. Imitatio a aemulatio: naśladowanie wielkich wzorów a dorównanie im. Renesansowa świadomość nowożytności jako cezury. Epoka baroku - wiek XVII we Francji: spór „starożytników” z „nowożytnikami”. Przełom w oświeceniu: Goethe jako inspirator badań komparatystycznych w XVIII wieku. Goetheański projekt „literatury światowej” - Weltliteratur, np. w rozmowach z Eckermannem. Stefania Skwarczyńska o tym: Kierunki w badaniach literackich. Metody komparatystyki (I): badania wpływów i zależności. Styl, temat, idee. Wacław Borowy i klasyczny esej: O wpływach i zależnościach w literaturze. Metody (II): związki i analogie. Literatura wysoka wobec folkloru: Julian Krzyżanowski i fundamentalna monografia Paralele, o filiacjach folkloru i literatury. Metody (III): wspólnota tworzywa i wyobraźni. W stronę literatury światowej: tradycja klasyczna jako wspólnota. Erich Auerbach: rozprawa Filologia literatury światowe i synteza Mimesis. Ernst Robert Curtius: synteza Literatura europejska i łacińskie średniowiecze. Curtiusa rekonstrukcja topiki europejskiej. W kręgu ożywczych toposów: peregrynacja (życie jako droga), theatrum mundi, puer-senex, docta puella, Deus ridens, Bóg-Artysta, inne. Topiczne interpretacje: Federico Fellini i film Na drodze [La strada], Luis Buňuel i film Droga mleczna, dwie fraszki Jana Kochanowskiego O żywocie ludzkim, Orcio jako puer-senex w NieBoskiej komedii Zygmunta Krasińskiego, Urszulka jako docta puella w Trenach Jana Kochanowskiego, Bóg jako Artysta w pieśni Czego chcesz od nas, Panie Jana Kochanowskiego, inne przykłady polskie i obce. Paradygmat wyobraźni: wspólnota marzeń i epoki. Antoni Czyż: Projekt wyobraźni barokowej (tom Władza marzeń). Maria Janion: tom Gorączka romantyczna. Metoda dekonstrukcyjna (IV): „różnia”, studium odmienności. Wiesław Rzońca: tom Witkacy – Norwid. Swojskość a inność - komparatystyczne studium pogranicza literackiego i kulturowego, swojskość a inność: Edward Kasperski, Mieczysław Dąbrowski. POŚRÓD ARCYDZIEŁ WELTLITERATUR - wybór spośród poniższych zagadnień: Temat 3: Wyobraźnia średniowiecza: między wizją a groteską. - Dante jako summa średniowiecza. Boska komedia a dolce stil nuovo. Poezja-wizja. Styl, tercyna, gatunek. Aron Guriewicz: „Boska komedia przed Dantem”. Hierarchia zaświatów. Mędrzec-przewodnik: Wergiliusz. Kobieta znak Boży: Beatrycze. Mistyk widzący Boga: Bernard z Clairvaux. Droga inicjacji mistycznej. Bóg jako Miłość. Wizje cierpienia: Badacze poety: Tadeusz Zieliński, Ernst Robert Curtius, Cesare Vasoli. Recepcja romantyków (Blake, Juliusz Słowacki) i w wieku XX (Witold Gombrowicz, Czesław Miłosz). Stanisław Łempicki: Dante i Polska. - Villon i egotyzm liryczny. Autobiografizm, rozpoznanie ja. Ballady. „Testament” jako gatunek. Erotyzm „soczysty”. Nonkonformizm Villona. Michaił Bachtin i klasyczna monografia Twórczość Rabelais’go a kultura ludowa średniowiecza i renesansu. „Karnawał” w kulturze późnego średniowiecza. Temat 4: Renesans i varietas - piękno między żywiołem a normą. - Petrarca i petrarkizm. Sonet jako gatunek - źródła i formy. Renesansowa „miłość romantyczna” - sublimacja erotyzmu. Portret Laury - panna „anielska”. Ja i ukochana: psychologia uczuć. Petrarkizm jako prąd literacki. Misterna metaforyka miłosna. Mieczysław Brahmer i klasyczna monografia zjawiska (z 1927 r.). Romantyczne ponowienia: Sonety odeskie Adama Mickiewicza. - Świat społeczności - realizm trzeźwy i wizyjny. Boccaccio i świetność noweli renesansowej. Klasyczny model gatunku. Zachłanna ciekawość świata. Psychologiczna paleta postaci. Żywiołowy erotyzm. Adaptacja filmowa Dekameronu - Pier Paolo Pasolini. Rabelais i triumf groteski - monografia Bachtina. Dzieło Rabelais’go na tle historii powieści jako gatunku, Kongenialny przekład Boya. - Esej jako próba myślenia. Myślenie egzystencjalne renesansu. Dwie tradycje dyskursu filozoficznego: traktat a dialog. Antyczny tok eseistyczny prozy filozoficznej. Montaigne i dosłowna „próba” (essai) - namysłu nad sobą i światem. Ja samoświadomy i ciekawy bytu. Ironia i humor Montaigne’a. Redukcja błędnych pojęć: Apologia Rajmunda Sebond. Sceptycyzm a urok świata. - Renesans mistyczny. Mistyka jako bezpośrednie doznanie Boga. Antropologia mistyczna - doświadczenie graniczne, wewnętrzne. Ja w toku przemian: noc ciemna - pustka niewiedzy - blask i pełnia Bożej obecności. Szkoła hiszpańska - karmelici. Sw. Teresa z Avila i autobiografia mistyczna - metaforyka Twierdzy wewnętrznej. Sw. Jan od Krzyża miedzy poezją a prozą - wizja wewnętrzna a wykład o egzystencji. Światło, ogień, strzały, miłość. Temat 5: Barok jako triumf wyobraźni. - Shakespeare i początek teatru nowożytnego. Dramat renesansowy elżbietański. Wszechstronne nowatorstwo Shakespeare’a. Jego tragedie i komedie. Estetyka swobody twórczej. Od realizmu po oniryczną wizyjność. Mistrz psychologii postaci. Tragizm bytu a tragizm świadomości osoby ludzkiej. Samotność Hamleta i Leara. Oniryzm Sno nocy letniej. Manifest barokowego i „romantycznego” kreacjonizmu: Burza. Romantyczna fascynacja dramatem Shakespeare’a. Ponowienia w wieku XX. Polscy entuzjaści: Juliusz Słowacki, Stanisław Wyspiański, Witkacy. - Calderon: w stronę tragizmu chrześcijańskiej świadomości. Hiszpania renesansu i baroku: św. Ignacy Loyola i jego duchowość. Barokowe ja medytujące. Wyobraźnia jako poznanie bytu i samopoznanie. Prawda a ułuda poznania. Tragedia Calderona jako odmiana gatunku - Życie snem. Wizyjne misterium: auto sacramental jako gatunek Wielki teatr świata. Pośród uniwersalnej topiki. - Cervantes i Don Kichote:: studium dwoistej natury ludzkiej. Barokowa powieść realistyczna i psychologiczna. Średniowieczne filiacje - Cervantes i anty-romans rycerski. Radość narracji łotrzykowskiej. Gorzkie studium samotności. Barokowy temat obłędu. Rycerz-marzyciel i jego skrzętny giermek - Milton i pytania o zło. W kręgu interpretacji opowieści biblijnej o grzechu pierworodnym (Rdz 3) - od chrześcijaństwa po gnozę. Raj utracony jako poezja metafizyczna. Styl wizyjny Miltona. Osobliwy lucyferyzm. William Blake jako ilustrator i hermeneuta Miltona: grafika, poemat Milton. Krzysztof Penderecki i opera-misterium Raj utracony. Temat 6: Barok i rygor. - Barokowy klasycyzm tragiczny. Myśli Pascala jako proza egotyczna: ja i tragizm świadomości chrześcijańskiej. Racine i jego tragedie. Styl - lodowaty żywioł. Fedra: studium destrukcyjnej namiętności. Naganne słowo, zbawcze milczenie - przeciw ekspresji. Interpretacje arcydzieła: Jean Starobinski, Georges Poulet, Ryszard Przybylski. Marie de Lafayette i jej powieść Księżna de Clèves. Narracja psychologiczna - fatalna moc uczuć. Andrzej Żuławski i film Wierność wobec inspiracji powieści pani de Lafayette. - Klasyczna jasność a żywioł świata. Pasja obserwacji: „komedia ludzka” Molière’a. Teatralne studium psychologiczne. Pasja moralisty: La Rochefoucauld i La Bruyère jako moraliści. Cierpka wiedza o człowieku. Eseistyczny tok prozy. Marzenia klasyków: bajki i baśnie , La Fontaine i Perrault. Od ciętej satyry po fantastykę barokowa. Dwuznaczność marzeń: psychoanalityczne interpretacje baśni o Czerwonym Kapturku. Temat 7: Oświecenie: między normą a żywiołem. -: Nowa władza marzeń: Vico. Jego historiozofia. Trzy fazy ludzkiego poznania: wiara - wyobraźnia - intelekt. Nieoczekiwany triumf wyobraźni. Fascynacja poezją. Homer jako mędrzec Bezwiedne ponawianie Loyoli - wyobraźnia jako poznanie ontyczne. Romantyczna lektura Vica. Bolesław Leśmian jako czytelnik Vica (Michał Głowiński: ...poeta jako człowiek pierwotny). - Oświeceniowy triumf prozy fabularnej: powieść i powiastka Michaił Bachtin i Ian Watt: przemiany powieści. Anglia i realistzm: Swift, Defoe. Ku satyrze, grotesce, utopii. Francja i psychologizm: Prévost, Rousseau. Temat Manon w operze: Massenet, Puccini. Nowa Heloiza a żywioł sentiment. Powiastka filozoficzna jako gatunek: Voltaire, Diderot. Zagadka zła w Kandydzie i Kubusiu.. Filozoficzna proza pornograficzna: Sade. Adaptacja filmowa: Pasolini i Salo czyli 120 dni Sodomy. Gotycyzm: Mnich Lewisa. Marii Janion esej Zbójcy i upiory. - Goethe i Bildung. Goetheańska pochwała kultury jako triumfu i pełni człowieczeństwa. Maria Janion o koncepcji Bildung. Goethe i „bogowie”: oda Prometeusz. Tragedia Faust. Studium uczuć. Temat samopoznania i rozwoju jednostki,. Temat zła. Od realizmu po wizyjny żywioł wyobraźni. Czy teatr „totalny”? Faust a estetyka romantyczna. Carl Gustav Jung - Goethe jako pisarz-wizjoner. Polskie przekłady tragedii. Muzyczne ponowienia tematu: Hector Berlioz i Charles Gounod. Temat 8: Czas wyobraźni romantycznej. - Ekspresja wizjonerów. Blake jako mistyk, filozof, poeta, prozaik, malarz i grafik. Czesław Miłosz czytelnik Blake’a: Ziemia Ulro. Hőlderlin i obłęd ocalający: liryka, Hyperion. Martin Heidegger jako jego czytelnik. „Czarny” romantyzm: Jean-Paul i Mowa martwego Chrystusa, Hoffmann i opowiadania fantastyczne. Gotycyzm: Emily Brontë i Wichrowe wzgórza. Wyobraźnia gotycka w filmie: Roman Polański i Bal wampirów, Andrzej Żuławski i Diabeł, Ken Russell i Gotyk. - Romantyczne studium egzystencji. Bűchner i dramat Woyzeck. Niedocenione arcydzieło. Między realizmem a mroczną wizją. Bycie jako pustka. Po stronie cierpiących. Bohater jako „inny”: Studium alienacji. Empatyczne ponowienia w wieku XX: Alban Berg i opera Wozzeck, Werner Herzog i film Voyzeck. Klaus Kinsky - kreacja aktorska w filmie Herzoga. - Romantyzm i powieść. Gogol i triumf groteski: „dantejskie” Martwe dusze. Studium ludzkiego zła. Gogol jako wizjoner: interpretacje. Hugo i realizm: powieść o „nędzarzach”. Empatia dla cierpiących. Stendhal i studium psychologiczne: Czerwone i czarne jako powieść inicjacyjna. Ironia Stendhala. Temat 9: Po romantykach - od realizmu po symbolizm. - Wielki realizm w epice. Apogeum mimesis: powieść. Dickens i powieść inicjacyjna: David Copperfield. Dostojewski i powieść polifoniczna. Bachtina Problemy poetyki Dostojewskiego. Pytania o Boga, obłęd, zło: Bracia Karamazow, Idiota. Myszkin jako jurodiwyj”? Tołstoj i kondycja kobiety: Anna Karenina. Flaubert i studium marzyciela: Pani Bovary. Estetyzacja okrucieństwa: Salambo. Skrupulatny naturalizm: Zola, Maupassant. Mistrzostwo nowel Maupassanta. - Nadrealne wędrówki: Alicja. Proza z pozoru dla dzieci. Lewis Carroll i Alicja w krainie czarów. Baśniowa nar- racja. Świat marzenia sennego. Studium umysłu. Elementy groteski. Skryty erotyzm. Mistrzowski styl gry słownej: wiersz Jabberwocky. Polskie przekłady Alicji. - Dedukcja, intryga, sensacja i zbrodnia. Romantyczna gleba prozy kryminalnej XIX i XX wieku. Retoryka eksplikacji zagadki. Detektyw jako mistrz egzegezy hermetycznej. Poe i Zabójstwo przy rue Morgue. Conan Doyle i jego Sherlock Holmes. Ton gotycki: Pies Baskerville’ów. Wiktoriańska fascynacja zbrodnią. nieśmiały geniusz Agatha Christie: Jej detektywi: Belg-ekscentryk Herkules Poirot i Kurtyna, stara panna Jane Marple i Nemesis. - Wielki realizm w dramacie. Naturalistyczne penetracje: Ibsen. Arcyportret kobiety: Dom lalki (Nora). Polskie spełnienia w teatrze: Elżbieta Barszczewska jako Nora. W stronę wizji: Peer Gynt. Edvard Grieg i muzyka do tego dramatu. Od psychologizmu po „walkę płci”, od realności po wyobraźnię: Strindberg: i Sonata widm, Gra snów. Klucz Gry snów w hermetycznym filmie Ingmara Bergmana Fanny i Aleksander. Skupione studium psychologiczne: Czechow i Trzy siostry, Wujaszek Wania. Tragizm i humor Czechowa. Tradycja Czechowa w teatrze polskim. - Symbol, sen, halucynacje - nowa dykcja poetycka. Wobec barokowej tradycji symbolizmu. Baudelaire i nowy symbolizm: Kwiaty zła. Estetyka correspondences - idea „wspólnoty sztuk”. Eseje Baudelaire’a. Jego dandyzm. Rimbaud i triumf wyobraźni w liryce. Jego proza nadrealna. Estetyka brutalizmu: Lautréamont i fantazmatyczne Pieśni Maldorora. Lautréamont i jego... twórcza recepcja Adama Mickiewicza. Temat 10: Modernizm europejski - między destrukcja a konstrukcją. - Mistrzowie podejrzeń - hermeneutyki redukcjonistyczne. Czy próby destrukcji tradycji Zachodu? Karl Marx i Ideologia niemiecka. Siegmund Freud i Wstęp do psychoanalizy. Friedrich Nietzsche: Narodziny tragedii, Ludzkie – arcyludzkie. Lektury nietzscheanizmu. Chrześcijaństwo w stanie podejrzenia. Edmund Husserl i fenomenologia. Martin Heidegger i filozofia bycia. Karl Jaspers i filozofia egzystencji. Styl dekadencji: secesja. Mieczysław Wallis i secesji. Ryszard Nycz o języku modernizmu. Koncepcje tragizmu: Pascal – Nietzsche – Max Scheler. - Liryka od modernizmu po klasycyzm. Geniusz poezji egzystencjalnej Rilke: elegie. Sonety do Orfeusza. Rosjanie moderniści:. symbolizm i akmeizm. Błok i poezja „ciemna”. Kobiecy geniusz: Achmatowa i jej klasycyzm. Cwietajewej poezja tożsamości tragicznej. Klasyk Mandelsztam - liryka i esej: wieczne „teraz” tradycji. Monografia Ryszarda Przybylskiego. Biografia: poeta sowiecki a system totalitarny. Klasyk Eliot: relektura tradycji Zachodu. Poemat Ziemia jałowa. Esej Poeci metafizyczni o autorach barokowych. - Dandys. Egzystencja i transgresja. Teorie dandyzmu. Bataille i koncepcja transgresji. W oświeceniu: Tomasz Kajetan Węgierski (Antoni Czyż we Władzy marzeń) - Casanova. Film Felliniego Casanova - portret dandysa. U romantyków: Byron - Juliusz Słowacki (Ryszard Przybylski w tomie Style zachowań romantycznych). „Bożyszcze” Wilde, autokreacja, płeć: De profundis. Blask demonicznej kobiety: Salome. Beardsley jako ilustrator. Polskie kreacje: Karol Szymanowski, Przybyszewski, Witkacy. Zofia Nałkowska jako żeński typ dandysa. Temat 11: Nowa nadrealność: poezja i proza. -. Kubizm. Od malarstwa do poezji. Estetyka kubistyczna. Apollinaire i gra stylu. Jego liryzm i wirtuozeria. Temat miłości. Wiersze wizualne. Wizjoner Max Jacob. Mroczna groteska. Od liryki do prozy poetyckiej. Ton futuryzmu: Chlebnikow i „zaumnyj jazyk”. - Surrealna „rewolucja”. Surrealizm jako ponowienie i przekroczenie tradycji baroku i romantyzmu. Breton i Manifest surrealizmu. Nadrealizm w malarstwie i grafice: Max Ernst – Salvador Dali. Luis Buňuel i kino surrealne: Pies andaluzyjski (film i scenariusz), Złoty wiek, Piękność dnia, Widmo wolności. Surrealizm jako romantyczna anarchia marzeń. Temat wolności. Krystyna Janicka o znaczeniu surrealizmu. Późne pokłosie surrealizmu. Topor i Chimeryczny lokator. Twórczość plastyczna Topora Adaptacja: Roman Polański i film Lokator. - Nadrealny egotyzm: Federico Garcia Lorca. Liryka intymna: Sonety ciemnej miłości i homoerotyzm. Teatr między wizją a tradycją: twórcza asymilacja hiszpańskiego folkloru. Dramat bezpłodnej i toksycznej miłości: Yerma. Temat samotności. Temat 12: Wielka nowa powieść. - Z ducha modernizmu: Proust. Biografia i dandyzm. Arcydzieło: W poszukiwaniu straconego czasu. Neoplatonizm i homoerotyzm modernistyczny. Paralela: Wilde - Proust. Strategia skandalu a nowa problematyzacja tożsamości płciowej. Erotyzm i kultura: w kręgu Gender. Narracja i styl Prousta. Filozofia czasu - gra z przemijaniem, wieczne teraz. Eseje - empatia i estetyzacja wobec tradycji. - Z ducha Bildung: Mann i Musil. Powieść inicjacyjna Thomasa Manna: Czarodziejska góra. Proza hermetyczna Hans Castorp jako figura poznania. Powieść-esej: Doktor Faustus. Traktat o sztuce, filozofia muzyki: wobec dodekafonii Schőnberga. Opowiadania i ton platoński: estetyzacja erotyzmu. Adaptacja: Luchino Visconti i film Śmierć w Wenecji. Eseje: aktualizacja Goetheańskiej tradycji. Musil i jego powieść edukacyjna Niepokoje wychowanka Törlessa. Powieść-esej: Człowiek bez właściwości. XX-wieczne pytania o tożsamość i podmiot - kondycję osoby ludzkiej. - Ton paraboli: Kafka - Bułhakow. Paraboliczność narracji Kafki: Proces i Zamek jako powieści inicjacyjne. Te- mat sądu i Boga. Topos drogi. Opowiadanie Przemiana. Człowiek jak robak? Parabola i groteska. Paralela: Kafka Bruno Schulz (Jerzy Ficowski o tym). Sprawa autorstwa polskiego przekładu Procesu - Józefina Szelińska. Bułhakow. powieść Mistrz i Małgorzata jako parabola o artyście i miłości. Od satyry po apokryf. Studium sowieckiego totalitaryzmu. Temat metafizyczny: zło. Goetheański ton Fausta. - Homer-modernista: Joyce. Irlandzka tożsamość. Antyczne fascynacje. Przełomowa powieść literatury nowożytnej. O czym jest Ulisses? Paralela: Homer – Joyce. Tematyzacja tradycji. Narracja Joyce’a: powieść strumienia świadomości. Topos wędrowca. Realizm, groteska, wizyjność. Powieść Finneganów tren [Finnegans wake] jako próba języka totalnego. Mityczne transformacje. Samuela Becketta komentarze do Joyce’a. Temat 13: Proza dylematów moralnych. - Między romantycznym heroizmem a szaleństwem: Joseph Conrad. Powieści pytań egzystencjalnych. Lord Jim, Nostromo i dylematy etyczne. Wobec anarchizmu: Tajny agent, W oczach Zachodu. Marii Dąbrowskiej Szkice o Conradzie. Arcydzieło: Jądro ciemności. Temat metafizyczny. Adaptacja filmowa: Francis Ford Coppola i Czas apokalipsy. Kreacja aktorska - Marlon Brando. - Pytania o komunizm: Orwell. Powieść Rok 1984 jako antyutopia. Jednostka a system totalitarny. Temat depersonalizacji społeczeństwa i duchowego zmierzchu kultury. Echo sowieckiego stalinizmu. Satyryczna powieść alegoryczna Folwark zwierzęcy. Telewizyjne reality-show jako bezwiednie gorzkie echo Orwella: Big Brother. - Między historią a absurdem: Grass. Jego „trylogia gdańska”. Powieść o „odmieńcu”: Blaszany bębenek. Osobliwa edukacja. Wielokulturowy portret Gdańska. Interpretacje: tom Polskie pytania o Grassa. Adaptacja filmowa: Volker Schlöndorff. Temat 14: W stronę absurdu bycia. - Francuski egzystencjalizm: Sartre, Camus. Paryskie ponowienia wielkiej filozofii egzystencji. Sartre jako medium. Wobec Heideggera. Pisma filozoficzne Sartre’a. Jego powieść Mdłości. Jego dramaty: Muchy, inne. Unaocznianie absurdalnej koncepcji trwania. Camus i świadomość jednostki. Arcydzieło: powieść Obcy. Jego eseje, ich relektura antycznego tragizmu. Bunt jako znak godności bycia. - Teatr absurdu: Ionesco, Genet. Czysta groteska: Ionesco i jego dramaty: Lekcja, Łysa śpiewacka. Udręka starości w Krzesłach. Genet i teatr okrucieństwa. Psychomachia: Pokojówki. Gry z tożsamością. Perwersja. Proza Geneta: Dziennik złodzieja. Polska recepcja teatru absurdu. Temat 15: W stronę kultury ocalającej. - Oniryczny ton tradycji: Borges. Z argentyńskiej perspektywy: studium europejskiego dziedzictwa. Ożywcze odczucie kultury uwewnętrznionej. Proza fabularna i eseje. Tomy Alef i Fikcje. Wielorakość narracji i stylu: realizm a oniryzm. Wyobraźnia kreacyjna: Biblioteka Babel - Koliste ruiny. - Wizjoner na schyłku czasu: Samuel Beckett. Biografia: irlandzka tożsamość. Wybór duchowy: pisarstwo dwujęzyczne. Nadrealność, groteska i tragizm - wczesne dramaty Becketta. Czekając na Gogota i Końcówka jako fabuły paraboliczne. Ewolucja języka teatralnego: w stronę miniatury. Późne arcydzieła: Komedia, Nie ja. Lektura gnostycka dramatu Katastrofa. Proza Becketta: wizjonerstwo, styl. Wyobraźnia martwa, wyobraźcie sobie. Eseje: wobec Dantego i Joyce’a. Beckett jako moralista. TEMATY ĆWICZEŃ: Spotkania analityczne dotyczące wybranych tekstów źródłowych obowiązkowych z LISTY LEKTUR podanej poniżej. © Copyright by Antoni Czyż - autorskie ujęcie badawcze, Warszawa, 21 X 2015 Literatura źródłowa: TEKSTY PODSTAWOWE - LISTA OBOWIĄZKOWA lub do wyboru --- Zalecany jest konkretny przekład, poda ny tu! -- Gdy nie podano określonego wydania, zaleca się dowolną edycję! -- Literaturę antyku student poznał na I roku w ramach przedmiotu Tradycja antyczna i biblijna. -- Wskutek małej liczby godzin wskazano tylko literaturę Europy, prócz 2 wyjątków (Poe, Borges). -- Wobec małej liczby godzin z przedmiotu oczywiste jest selektywne traktowa nie tej listy lektur! I. Literatura średniowiecza: 1. Dante Alighieri: Boska komedia. Tłum. Edward Porębowicz. Wrocław 1986, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 187 - wybór z poematu. 2. François Villon: Wielki testament. Tłum. Tadeusz Żeleński (Boy). W antologii: Arcydzieła francuskiego średniowiecza. Oprac. Maciej Żurowski. Warszawa 1968. Lub inna edycja tego przekładu - wybór. II. Literatura renesansu: 3. Francesco Petrarca: Wybór pism. Oprac. Kalikst Morawski. Wrocław 1983, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 206 (Sonety). Lub inna edycja sonetów - wybór. 4. Giovanni Boccaccio: Dekameron. Tłum. Edward Boyé. Warszawa 1974 (lub inne wyd.) - wybrane nowele.. 5. Michel Montaigne: Próby. Tłum. Tadeusz Żeleński (Boy). Warszawa 1985, tomy I-III - wybrane eseje. 6. Ludovico Ariosto: Orland szalony. Tłum. Piotr Kochanowski. Wrocław 1965, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr150 - przekład z epoki baroku, w wyborze. 7. św. Teresa z Avila (Teresa od Jezusa): Dzieła. Tłum. Henryk Kossowski. Kraków 1962 (i wyd. nast.), tom II (Twierdza wewnętrzna) - wybór. 8. św. Jan od Krzyża: Dzieła. Tłum. Bernard Smyrak. Kraków 1986 (i wyd. nast.) (Noc ciemna; Żywy płomień miłości) - wybór III. Literatura epoki baroku: a. Barokowy prąd literacki: 9. William Shakespeare: Hamlet, książę Danii. Tłum. Stanisław Barańczak. Poznań 1990. Lub inny przekład tej tragedii. 10. William Shakespeare: Król Lear. Tłum. Stanisław Barańczak. Poznań 1991. Lub inny przekład tej tragedii. 11. William Shakespeare: Sen nocy letniej. Tłum. Władysław Tarnawski. Wrocław 1970, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 162. Lub inny przekład tej komedii. 12. William Shakespeare: Burza. Zimowa opowieść. Tłum. Stanisław Barańczak. Poznań 1991 (Burza). Lub inny przekład komedii Burza. 13. Antologia angielskiej poezji metafizycznej XVII wieku. Tłum. i oprac. Stanisław Barańczak. Wyd. 2. Warszawa 1991 (John Donne; George Herbert). Lub inne edycje tych poetów lirycznych. 14. Torquato Tasso: Gofred abo Jeruzalem wyzwolona. Tłum. Piotr Kochanowski. Warszawa 1968 - przekład z epoki baroku, w wyborze. 15. Miguel de Cervantes: Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manczy. Tłum. Anna Ludwika i Zygmunt Czerny. Warszawa 1972, tomy I-II (lub inne wyd.) - wybór. 16. Pedro Calderon: Życie snem. Tłum. Edward Boyé. Wrocław 1956, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 102. Lub inny przekład. 17. Pedro Calderon: Autos sacramentales. Wybór. Tłum. Leszek Biały. Wrocław 1997, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 227 (Wielki teatr świata). 18. John Milton: Raj utracony. Tłum. Maciej Słomczyński. Warszawa 1974 (i wyd. nast.) - wybór. b. Klasycyzm XVII wieku: 19. Jean Racine: Fedra. Tłum. Artur Międzyrzecki. W: Wybór dramatów. Oprac. Barbara Sosień. Wrocław 1997, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 242. Lub inny przekład tej tragedii. 20. Blaise Pascal: Myśli. Tłum. Tadeusz Żeleński (Boy). Warszawa 1977 (i wyd. nast.) - wybór. 21. Molière: Dzieła. Tłum. Tadeusz Żeleński (Boy). Warszawa 1988, tomy I-III (z tomu I: Szkoła żon). Lub inna komedia, np. Pocieszne wykwintnisie albo Chory z urojenia. 22. Jean de La Fontaine: Bajki. Tłum. Stanisław Komar. Oprac. Lidia Łopatyńska. Wrocław 1954 (i wyd. nast.), seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 60 - wybór. 23. Marie de Lafayette: Księżna de Clèves. Tłum. Tadeusz Żeleński (Boy). Warszawa 1985. Lub inna edycja tej powieści. 24. François de La Rochefoucauld: Maksymy i rozważania moralne. Tłum. Tadeusz Żeleński (Boy). Wyd. 2. Wrocław 1951, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 38 (lub inne wyd.) - wybór. 25. Jean de La Bruyère: Charaktery. Tłum. Anna Tatarkiewicz. Wstep: Roland Barthes. Warszawa 1965 - wybór. 26. Charles Perrault: [baśnie; Bajki babci Gąski]. Tłum. Hanna Januszewska. Dowolne wydanie. (Czerwony Kapturek; Śpiąca królewna; Kopciuszek; Kot w butach). IV. Literatura oświecenia: 27. Giambattista Vico: Nauka nowa. Tłum. Jan Jakubowicz. Warszawa 1966 - wybór. 28. Jonathan Swift: Podróże Guliwera. Tłum. Maciej Słomczyński. Kraków 1982 (i wyd. nast.). Lub inny przekład tej powieści. 29. Daniel Defoe: Przypadki Robinsona Kruzoe. Tłum. anonim. Warszawa 1971 (i wyd. nast.). 30. Antoine Prévost: Historia Manon Lescaut i kawalera des Grieux. Tłum. Tadeusz Żeleński (Boy). Warszawa 1985 (i wyd. nast.). 31. Voltaire: Kandyd czyli optymizm. Tłum. Tadeusz Żeleński (Boy). Warszawa 1951 (lub inne wyd.). 32. Denis Diderot: Kubuś fatalista i jego pan. Tłum. Tadeusz Żeleński (Boy). Oprac. Marcin Cieński. Wrocław 1998, BN II-243. Lub inna edycja tej powiastki filozoficznej. 33. Jean-Jacques Rousseau: Nowa Heloiza. Tłum. Ewa Rzadkowska. Wrocław 1962, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 136 (lub inne wyd.: Wrocław 1996). 34. Jean-Jacques Rousseau: Wyznania. Tłum. Tadeusz Żeleński (Boy). Warszawa 1978, tomy I-II - wybór. 35. Pierre Beaumarchais: Wesele Figara. Tłum. Tadeusz Żeleński (Boy). Dowolna edycja tej komedii. 36. Laurence Sterne: Podróż sentymentalna. Tłum. Agnieszka Glinczanka. Oprac. Zofia Sinko. Wrocław 1973, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 174. 37. Matthew Gregory Lewis: Mnich. Tłum. Zofia Sinko. Wrocław 1964, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 139. Lub inna edycja tej powieści gotyckiej. 38. James Macpherson: Pieśni Osjana. Tłum. Seweryn Goszczyński. Oprac. Jerzy Strzelecki. Wrocław 1980, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 202 - przekład z okresu romantyzmu. 39. markiz Donatien Alphonse François de Sade: Justyna czyli nieszczęścia cnoty. Tłum. Marek Bratuń. Łódź 1987. 40. Johann Wolfgang Goethe: Dzieła wybrane. Oprac. Stefan Kaszyński. Warszawa 1983 (oda Prometeusz; Elegie rzymskie; rozmowy z Eckermannem); 41. Johann Wolfgang Goethe: Faust. Tłum. Feliks Konopka. Lub inny przekład tej tragedii, zwłaszcza: Tłum. Adam Pomorski. V. Literatura romantyzmu: 42. Friedrich Schiller: Dzieła wybrane. Oprac. Stefan Kaszyński. Warszawa 1985 (oda Do radości). 43. William Blake: Poezje wybrane. Tłum. Zygmunt Kubiak. Warszawa 1972 (lub: „Milton” i inne wiersze. Tłum. Wiesław Juszczak. Warszawa 2001). 44. George Byron: Kain. Tłum. Alina Świderska. W: Wybór dzieł. Warszawa 1986, tom II. 45. Edgar Allan Poe: Opowieści niesamowite. Tłum. Bolesław Leśmian i Stanisław Wyrzykowski. Kraków 1974 (William Wilson; Prawdziwy opis wypadku z p. Waldemarem; Zabójstwo przy rue Morgue). Lub inne wyd. 46. Emily Brontë: Wichrowe wzgórza. Tłum. Janina Sujkowska. Dowolna edycja powieści. 47. Friedrich Hőlderlin: Pod brzemieniem mego losu. Listy – Hyperion. Tłum. Anna Milska i Wanda Markowska. Warszawa 1976 (Hyperion); 48. Ernst Theodor Amadeus Hoffmann: Złoty garnek. Tłum. Jan Kleczyński W: Opowiadania. Warszawa 1977; 49. Jean-Paul (Jean-Paul Richter): Mowa wypowiedziana przez umarłego Chrystusa ze szczytu kosmicznego gmachu o tym, że nie ma Boga. Tłum. Maria Żmigrodzka. „Ogród” (Warszawa) 1991, nr 2 (6); 50. Georg Bűchner: Woyzeck [Voyzeck]. Tłum. Jerzy Liebert. W: Utwory zebrane. Warszawa 1956. 51. Honoré Balzac: Eugenia Grandet. Tłum. Tadeusz Żeleński (Boy). Dowolne wyd. tej powieści. 52. Stendhal: Czerwone i czarne. Tłum. Tadeusz Żeleński (Boy). Dowolne wyd. tej powieści. 53. Victor Hugo: Nędznicy [Les Misérables]. Tłum. Krystyna Byczewska. Dowolne wyd. tej powieści. 54. Nikołaj Gogol: Martwe dusze. Tłum. Władysław Broniewski i Maria Leśniewska. Wrocław 1998, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 101. Pierwszy przekład całej powieści. Lub inne tłumaczenie. 55. Nikołaj Gogol: Rewizor. Tłum. Julian Tuwim. Dowolna edycja tej komedii. VI. Realizm, naturalizm i symbolizm 2. połowy XIX wieku: 56. Charles Baudelaire: Kwiaty zła. Oprac. Jerzy Brzozowski. Kraków 1990. Lub inna edycja. 57. Charles Baudelaire: Sztuka romantyczna. Dzienniki poufne. Tłum. Andrzej Kijowski. Warszawa 1971 (Moje obnażone serce). 58. Arhur Rimbaud: Wiersze. Sezon w piekle [...]. Oprac. Artur Międzyrzecki. Kraków 1993. Lub inne wyd. 59. Lautréamont: Pieśni Maldorora. Tłum. Maciej Żurowski. Warszawa 1976. 60. Gustave Flaubert: Pani Bovary. Tłum. Aniela Micińska. 61. Gustave Flaubert: Salambo. Tłum. Wacław Rogowicz. 62. Emile Zola: Nana. Tłum. Zofia Karczewska-Markiewicz. 63. Guy de Maupassant: nowele: Baryłeczka, Diabeł, Martinka, Naszyjnik, Paryska przygoda. 64. Charles Dickens: David Copperfield. Tłum. Agnieszka Glinczanka. 65. Arthur Conan Doyle: 3 x Sherlock Holmes. Warszawa 1969 (Studium w szkarłacie; Pies Baskerville’ów) (lub inne wyd.). 66. Lewis Carroll: Alicja w krainie czarów. Tłum. Robert Stiller (lub: Przygody Alicji w krainie czarów. Tłum. Maciej Słomczyński); 67. Friedrich Nietzsche: Narodziny tragedii. Tłum. Leopold Staff. Warszawa 1907 (i edycja fototypiczna: Warszawa 1990). 68. Fiodor Dostojewski: Bracia Karamazow. Tłum. Aleksander Wat. 69. Fiodor Dostojewski: Idiota. Tłum. Jerzy Jędrzejewicz. 70. Lew Tołstoj: Anna Karenina. Tłum. Kazimiera Iłłakowiczówna. 71. Anton Czechow: Trzy siostry. Tłum. Natalia Gałczyńska. W: Wybór dramatów. Oprac. René Śliwowski. Wrocław 1979, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 198. 72. Henrik Ibsen: Dom lalki [Nora]. Tłum. Jacek Frűhling. W: Wybór dramatów. Oprac. Olga DobijankaWitczakowa. Wrocław 1984, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 210, tom I (lub inne wyd.). 73. August Strindberg: Sonata widm; Gra snów. W: Wybór dramatów. Tłum. Zygmunt Łanowski. Wrocław 1977, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 185. 74. Alfred Jarry: Ubu król, czyli Polacy. Tłum. Tadeusz Żeleński (Boy). Warszawa 1989, edycja miniaturowa (lub inne wyd.); lub nowy przekład: Ubu król. Tłum. Jan Gondowicz. „Literatura na świecie” (Warszawa) 2004, nr 910. VII. Wiek XX: 75. Oscar Wilde: Salome. Tłum. Leon Choromański. Świdnik 1997 (lub inne wyd.). 76. Oscar Wilde: De profundis czyli Krzyk z otchłani. Tłum. Bolesław Korzeniowski. Łódź 1992. 77. Rainer Maria Rilke: Poezje. Tłum. Mieczysław Jastrun. Kraków 1987 (zwłaszcza: Elegie duinejskie) (lub inni tłumacze: Bernard Antochewicz, Adam Pomorski). 78. Guillaume Apollinaire: Wybór poezji. Oprac. Jerzy Kwiatkowski. Wrocław 1976, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 176. 79. Max Jacob: Wybór poezji. Oprac. Adam Ważyk. Warszawa 1980; 80. André Breton: Manifest surrealizmu. W antologii: Surrealizm. Teoria i praktyka poetycka. Oprac. Adam Ważyk. Warszawa 1973. 81. Wielemir Chlebnikow: Poezje wybrane. Tłum. Adam Pomorski. Warszawa 1982. 82. Luis Buñuel: Pies andaluzyjski. Tłum. Maciej Żurowski. „Literatura na świecie” (Warszawa) 1974, nr 9. 83. Marcel Proust: W poszukiwaniu straconego czasu. Tłum. Tadeusz Żeleński (Boy) i Julian Rogoziński; 84. Marcel Proust: Pamięć i styl. [Eseje]. Oprac. Michał Paweł Markowski. Kraków 2000 (eseje na temat Baudelaire’a i Flauberta). 85. Franz Kafka: Proces. Tłum. Józefina Szelińska [podany celowo mylnie jako tłumacz: Bruno Schulz]. 86. Franz Kafka: Zamek. Tłum. Krzysztof Radziwiłł i Kazimierz Truchanowski. 87. Franz Kafka: opowiadania: Przemiana, Kolonia karna. 88. Thomas Mann: Czarodziejska góra. Tłum. Józef Kramsztyk. 89. Thomas Mann: Doktor Faustus. Tłum. Maria Kurecka i Witold Wirpsza. 90. Thomas Mann: opowiadania: Śmierć w Wenecji. 91. Thomas Mann: Eseje. Wybór: Paweł Hertz. Warszawa 1964 (Goethe jako przedstawiciel wieku mieszczaństwa, Sztuka powieści). 92. Robert Musil: Człowiek bez właściwości. Tłum. Krzysztof Radziwiłł i in.. 93. Joseph Conrad: Jądro ciemności. Tłum. Aniela Zagórska. W: Opowiadania wybrane. Warszawa 1978. 94. George Orwell: Rok 1984. Tłum. Juliusz Mieroszewski. Lub tłum. Tomasz Mirkowicz. 95. George Orwell: Folwark zwierzęcy. Tłum. Teresa Jeleńska. Lub tłum. Bartłomiej Zborski. 96. Agatha Christie: Pięć małych świnek. Tłum. Izabella Kulczycka-Dąmbska. 97. Agatha Christie: Kurtyna. Tłum. Anna Szeryńska. 98. Agatha Christie: Przeznaczenie. [Nemesis]. Tłum. Monika Strupińska. 99. Thomas Eliot: Wybór poezji. Wstęp: Wanda Rulewicz. Wrocław 1990, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 230 (Ziemia jałowa; Cztery kwartety). 100. James Joyce: Ulisses. Tłum. Maciej Słomczyński. 101. James Joyce: Finneganów tren. Tłum. Krzysztof Bartnicki. Kraków 2012. 102. Samuel Beckett: Czekając na Godota; Komedia; Katastrofa. W: Dramaty. Tłum. Antoni Libera. Wrocław 1995, seria „Biblioteka Narodowa”, s. II, nr 241 (lub w: Utwory dramatyczne. Tenże przekład. Warszawa 1988); 103. Samuel Beckett: Pisma prozą. Tłum. Antoni Libera. Warszawa 1982 (Wyobraźnia martwa wyobraźcie sobie; Wyludniacz); 104. Samuel Beckett: Wierność przegranej. [Eseje]. Oprac. Antoni Libera. Kraków 1999 (Dante... Bruno. Vico.. Joyce; Proust); 105. Albert Camus: Obcy. Tłum. Maria Zenowicz. 106. Albert Camus: Eseje. Tłum. Joanna Guze. Warszawa 1974 (Mit Syzyfa; Człowiek zbuntowany) [lub inna edycja]. 107. Jean-Paul Sartre: Dramaty. Tłum. Jerzy Lisowski. Warszawa 1956 (Muchy; Przy drzwiach zamkniętych). 108. Eugène Ionesco: Teatr. Warszawa 1967, tomy I-II (z tomu I: Krzesła; Lekcja; Łysa śpiewaczka; z tomu II: Nosorożec) [lub osobne edycje]. 109. Jean Genet: Teatr. Tłum. Jan Błoński i in. Warszawa 1970 (Balkon; Parawany; Pokojówki) [lub osobne edycje]; 110. Symboliści i akmeiści rosyjscy. Oprac. Witold Dąbrowski i in. Warszawa 1971 (lub inna antologia: Akme znaczy szczyt. Tłum. Leopold Lewin. Warszawa 1986) (Anna Achmatowa, Alieksandr Błok, Osip Mandelsztam). 111. Anna Achmatowa: Poezje. Tłum. Jadwiga Szymak-Reiferowa. Kraków 1986. 112. Alieksandr Błok: Poezje. Oprac. Seweryn Pollak. Kraków 1981 (lub: Wiersze i poematy. Oprac. Wiesław Kazanecki. Białystok 1987). 113. Marina Cwietajewa: Poezje. Oprac. Seweryn Pollak. Warszawa 1968 (lub: Wybór wierszy. Tłum. Joanna Salamon. Kraków 1977). 114. Osip Mandelsztam: Poezje. Oprac. Maria Leśniewska. Kraków 1984. 115. Osip Mandelsztam: Słowo i kultura. [Eseje]. Tłum. Ryszard Przybylski. Warszawa 1972 (manifest tytułowy). 116. Michaił Bułhakow: Mistrz i Małgorzata. Tłum. Witold Dąbrowski i Irena Lewandowska. 117. Federico Garcia Lorca: Wiersze i dramaty. Tłum. Zofia Szleyen. Warszawa 1951 (dramat Yerma). 118. Federico Garcia Lorca: Sonety ciemnej miłości. Tłum. Irena Kuran-Bogucka. Bydgoszcz 2001. 119. Jorge Luis Borges: Fikcje. Tłum. Andrzej Sobol-Jurczykowski i in. Warszawa 1972 (Koliste ruiny; Biblioteka Babel) [lub inna edycja]. 120. Gűnther Grass: Blaszany bębenek. Tłum. Sławomir Błaut. 121. Roland Topor: Chimeryczny lokator. Tłum. Tomasz Matkowski. Gdańsk 1998. Literatura dodatkowa: Wobec mnogości lektur w toku jednego semestru - z dodatkowej literatury źródłowej oraz szczegółowych opracowań monograficznych dla studenta, poza jednym wyjątkiem, REZYGNUJĘ. Książki pomocnicze (i jedna rozprawa): 1. Erich Auerbach: Mimesis. Rzeczywistość przedstawiona w literaturze Zachodu. Tłum. Zbigniew Żabicki. Warszawa 1968, tomy I-II. 2. Bogusław Bakuła: W stronę komparatystyki integralnej. „Porównania” (Poznań) 2004, nr 1. 3. Wacław Borowy: O wpływach i zależnościach w literaturze. W: Studia i szkice literackie. Warszawa 1983, t. I. 4. Ernst Robert Curtius: Literatura europejska i łacińskie średniowiecze. Tłum. Andrzej Borowski. Kraków 1997. 5. Antoni Czyż: Władza marzeń. Studia o wyobraźni i tekstach. Bydgoszcz 1998 (Projekt wyobraźni barokowej). 6. Mieczysław Dąbrowski: Komparatystyka dyskursu, dyskurs komparatystyki. Warszawa 2009. 7. Maria Janion: Gorączka romantyczna. Warszawa 1975. 8. Zbigniew Kadłubek: Święta Medea. W stronę komparatystyki pozasłownej. Katowice 2011. 9. Edward Kasperski: Kategorie komparatystyki. Warszawa 2010. 10. Julian Krzyżanowski: Paralele. Studia porównawcze z pogranicza literatury i folkloru. Warszawa 1977. 11. Wiesław Rzońca: Witkacy - Norwid. Projekt komparatystyki dekonstrukcjonistycznej. Warszawa 1998. 12. Stefania Skwarczyńska: Kierunki w badaniach literackich. Warszawa 1984. Planowane formy/działania/metody dydaktyczne: Wykład werbalny wspomagany technikami multimedialnymi. Ćwiczenia o charakterze wspólnej ze studentem pracy analitycznej. Wysyłane studentom pocztą elektroniczną materiały pomocnicze. Sposoby weryfikacji efektów kształcenia osiąganych przez studenta: Przynajmniej jedno kolokwium pisemne. Konsultacje i kolokwia ustne. Wykład i cały przedmiot zakończony zaliczeniem na ocenę w sesji zimowej. Forma i warunki zaliczenia: Warunek uzyskania zaliczenia przedmiotu (wykładu): obecność na wykładach, zaliczone w całości kolokwium. Poprawa kolokwium w trakcie konsultacji. Bilans punktów ECTS: Aktywność Obciążenie studenta Udział w wykładach i ćwiczeniach 30 godz. Samodzielne przygotowanie się do wykładów 5 godz. Udział w konsultacjach godz. z przedmiotu 5 godz. Samodzielne przygotowanie się do kolokwium 10 godz. Sumaryczne obciążenie pracą studenta Punkty ECTS za przedmiot 50 godzin 2 ECTS Antoni Czyż - Warszawa 2015
