Komponenty sieci

Komponenty sieci
(Urządzenia sieciowe, karty
sieciowe, kable, urządzenia
komunikacji bezprzewodowej)
Urządzenia sieciowe
Działanie sieci komputerowej polega na wymianie danych pomiędzy
poszczególnymi komputerami. Wymianę tą zapewnia sprzęt oraz
odpowiednie oprogramowanie.
Najpopularniejszymi oraz podstawowymi urządzeniami wchodzącymi
w skład sieci komputerowej są:
Modemy
Karty sieciowe
Bridge (most)
Hub (koncentrator)
Switch (przełącznik)
Router
Komputery i urządzenia sieciowe muszą być ze sobą w jakiś sposób
połączone także ostatnim oraz niezbędnym elementem sieci
komputerowej jest medium np okablowanie.
Modemy
Modem (termin pochodzący od słów MOdulate i DEModulate)
jest to urządzenie które zamienia cyfrowe sygnały generowane
przez komputer na sygnały analogowe i wysyła je w sieć
telefoniczną. Podobny proces ma miejsce w przypadku
odbierania danych z sieci, gdy sygnały analogowe są
zamieniane na informację cyfrową.
Mówiąc prościej modem wykorzystujemy aby połączyć
komputer z Internetem za pośrednictwem linii telefonicznej.
Modemy nowszych generacji (standard V.90) umożliwiają
połączenie z maksymalną szybkością 56 kbps. W praktyce
modem może łączyć się w zakresie 42-53 kbps w zależności
od jakości łącza telefonicznego.
Modem dostępowy
• urządzenie elektroniczne, którego zadaniem jest
zamiana danych cyfrowych na analogowe sygnały
elektryczne (modulacja) i na odwrót (demodulacja)
tak, aby mogły być przesyłane i odbierane poprzez
linię telefoniczną (a także łącze telewizji kablowej
lub fale radiowe),
• dzięki modemowi można łączyć ze sobą
komputery i urządzenia, które dzieli znaczna
odległość.
Karty sieciowe
Karta sieciowa jest to urządzenie odpowiedzialne za wysyłanie
i odbieranie danych w sieciach komputerowych.
Głównym zadaniem karty sieciowej jest transmisja
i rozszyfrowywanie informacji biegnących łączami komunikacyjnymi.
Przesyłanie danych rozpoczyna się od uzgodnienia parametrów
transmisji pomiędzy stacjami (prędkość, rozmiar pakietów itp).
Następnie dane są przekształcane na sygnały elektryczne,
kodowane, kompresowane i wysyłane do odbiorcy.
Jego karta dokonuje ich deszyfracji i dekompresji.
Karta odbiera i zamienia pakiety na bajty zrozumiałe dla procesora
komputera.
Karty sieciowe
Każda karta jest przystosowana tylko do jednego typu sieci (np.
Ethernet.) i posiada unikalny w świecie numer (tzw. MAC Address),
który ją identyfikuje. We współczesnych kartach adres ten można
jednak zmieniać.
Karty mogą pracować z różnymi prędkościami.
Obecnie standardem są karty sieciowe pracujące z prędkością
100Mbit.
Karta sieciowa
(NIC-ang.Network Interface
Connection)
NIC
Ethernet – adres - koncepcja
ponumerować komputery sieci w sposób unikatowy
71
901
101
661
711
711
1221
561
981
711
71
7111
741
271
71
712
7891
1111
71
7
Panuje bałagan, ale nie przeszkadza to na poziomie LAN
Karty sieciowe
Ethernet - adres
Adres tzw. MAC
6-bajtowy ciąg, np: 00:14:2A:1F:F3:BA (hex).
Przypisany (teoretycznie) na stałe do karty
sieciowej (w praktyce można go łatwo
zmienić).
Pierwsze trzy bajty przyznaje IEEE
producentowi kart sieciowych, ostatnie trzy
nadaje producent dowolnie.
Teoretycznie unikatowy.
Bezprzewodowe punkty dostępowe
(AP) dostarczają dostęp do sieci bezprzewodowym
urządzeniom takim jak laptopy lub PDA.
Bezprzewodowy punkt dostępu używa sygnału
radiowego do komunikowania się z radiem w
komputerach, PDA i innych bezprzewodowych punktów
dostępu.
Punkt dostępu ma ograniczony zasięg pokrycia.
Duże sieci potrzebują kilku punktów dostępu aby
zapewnić odpowiednie pokrycie.
Podstawową funkcją PD jest konwersja ramek sieci
bezprzewodowej na inny rodzaj ramek (zazwyczaj ramki
Ethernetu).
Punkt dostępowy
jest także mostem łączącym sieć bezprzewodową z siecią
przewodową (najczęściej Ethernet).
ma minimum dwa interfejsy: interfejs bezprzewodowy
komunikujący się z sieciami standardu 802.11 oraz
służący połączeniu PD z siecią przewodową.
Urządzenia wielofunkcyjne
• to urządzenia sieciowe które posiadają więcej niż jedną
funkcję.
Jest to przydatne dla domowych użytkowników.
Urządzenie wielofunkcyjne integruje przełącznik, router
i bezprzewodowy punkt dostępu.
Linksys 300N
Okablowanie
Nośnikami transmisji w sieciach są: kable miedziane,
światłowody, fale radiowe, mikrofale, podczerwień,
światło laserowe.
W konwencjonalnych sieciach kable są podstawowym
medium łączącym komputery ze względu na ich niską
cenę i łatwość instalowania. Przede wszystkim stosuje
się kable miedziane ze względu na niską oporność, co
sprawia, że sygnał może dotrzeć dalej.
Okablowanie – kabel koncentryczny
Kabel koncentryczny jest zbudowany z rdzenia miedzianego
otoczonego izolatorem.
Ponieważ kabel koncentryczny jest droższy i zajmuje więcej miejsca
w kanałach kablowych, został on wyparty przez nieekranową skrętke
dla połączeń wewnątrz budynków i kable światłowodowe dla
połączeń o większym zasięgu.
Kabel koncentryczny jest relatywnie starym rozwiązaniem dającym
małe możliwości rozbudowy a także małe prędkości (do 10 Mbit/s).
Ponadto maksymalna długość segmentu sieci opartej o koncentryk to
185m
Kabel koncentryczny
Technologia oparta na kablu koncentrycznym przechodzi
do historii. Obarczona jest ona wieloma wadami, które
powodują rezygnowanie z jej stosowania.
Wyróżnia się dwa rodzaje kabla koncentrycznego:
• Ethernet cienki – 10Base-2 (Thin Ethernet) oznaczenie kabla
RG-58, o impedancji falowej 50 omów i grubości 1/4 ’’.
• Ethernet gruby – 10Base-5 (Thick Ethernet) oznaczenie kabla
RG-8 i RG-11, o impedancji falowej 50 omów i grubości 1/2 ’’.
Praktycznie nieużywany, poza instalacjami w specjalnych
celach.
Zalety kabla koncentrycznego:
ze względu na posiadaną ekranizację, jest mało wrażliwy
na zakłócenia i szumy,
posiada twardą osłonę, dzięki czemu jest bardziej
odporny na uszkodzenia fizyczne.
Kabel koncentryczny
Wady kabla koncentrycznego:
- ograniczenie szybkości do 10Mbit, (?)
- niewygodny sposób instalacji (duże łącza, terminatory,
łączki T, duża grubość i niewielka elastyczność kabla),
- słaba skalowalność (problemy z dołączeniem nowego
komputera),
- niska odporność na poważne awarie (przerwanie kabla
unieruchamia dużą część sieci),
- trudności przy lokalizowaniu usterki,
•
•
•
•
•
•
Źródło transmisji: Elektryczne
Współpracujące topologie: 10Mb Ethernet
Maksymalna długość segmentu: 185 m
Minimalna długość kabla: 0,5 m
Maksymalna liczba stacji: 30 na jeden segment kabla
Maksymalna całkowita długość sieci: 925 m
Kabel koncentryczny
Kabel koncentryczny (koncentryk) składa się z zewnętrznej
cylindrycznej osłony przewodzącej otaczającej pojedynczy, wewnętrzny
przewód – te dwa przewodniki oddzielone są izolacją. W centrum kabla
znajduję się pojedynczy przewód miedziany.
Zakończenia kabla koncentrycznego
Terminator
Zakończenia kabla koncentrycznego
Uziemienie
Zakończenia kabla koncentrycznego
Trójnik Końcówka T
Przykładowa sieć na cienkim
koncentryku
Zastosowanie sieci koncentrycznej
Sieć 10Base-2 jest technologią wychodzącą z
użytku, jest przydatna w niektórych zastosowaniach.
Stosowana w sieciach osiedlowych.
W przypadku odległości pomiędzy blokami powyżej
100 m, wykorzystuje się przewód koncentryczny.
Dodatkowo, kabel ten jest mocniejszy mechanicznie
i bardziej odporny na warunki zewnętrzne, co ułatwia
jego instalację na zewnątrz budynków.
Ponadto w środowiskach o dużych szumach
elektromagnetycznych.
Okablowanie – skrętka 1/2
Skrętka używana jest także w telefonii. Wyróżnia
się dużą niezawodnością i niewielkimi kosztami
realizacji sieci. Składa się z 4 par skręconych
przewodów, umieszczonych we wspólnej osłonie.
Aby zmniejszyć oddziaływanie par przewodów na
siebie, są wspólnie skręcone. Istnieją 2 rodzaje
tego typu kabla:
· ekranowany (STP, FTP)
· nieekranowany (UTP)
Różnią się one tym, iż ekranowany posiada folie
ekranującą, a pokrycie ochronne jest lepszej
jakości, w efekcie zapewnia mniejsze straty
transmisji i większą odporność na zakłócenia.
Mimo to powszechnie stosuje się skrętkę UTP.
Okablowanie – skrętka 2/2
Sieć UTP buduje się w oparciu o topologię gwiazdy, wszystkie kable
biegnące od stacji roboczych spotykają się w jednym centralnie
położonym elemencie aktywnym zapewniającym wymianę sygnałów
pomiędzy poszczególnymi urządzeniami w sieci.
Taki układ pozwala na pracę LAN-u w przypadku uszkodzenia
jednego z kabli. Do przyłączania stacji roboczych do koncentratora
stosuje się czteroparowy kabel skręcany zakończony z obu stron
wtykiem 8P8C (RJ-45).
Skrętka powinna być prawidłowo zakończona w
końcówkach 8P8C (RJ-45).
Maksymalna odległość od switch’a lub hub’a
wynosi 100m
więcej informacji można uzyskać pod adresem:
http://ethernet.internetdsl.pl/podstawy/utp.html
Elektryczne parametry skrętki
• Impedancja falowa;
• Tłumienie;
• Propagacja sygnału — (ang. NVP
(Nominal Velocity of Propagation))
prędkość propagacji impulsu
elektrycznego;
• Rezystancja stałoprądowa;
Rodzaje skrętki
Wyróżnia się skrętkę
nieekranowaną (U/UTP),
ekranowaną folią (posiadającą dodatkowe
płaszcze z folii) (F/UTP i U/FTP) oraz
metalowej siatki (SF/UTP, S/FTP i
SF/FTP).
Rodzaje skrętki
Norma ISO/IEC 11801:2002 opisuje sposób oznaczania
kabli. Norma mówi, że kable powinny posiadać opis w
składni xx/yyTP, gdzie yy-opisuje pojedynczą parę kabla
(np. UTP – para nieekranowana), a oznaczenie xx
odnosi się do całości kabla.
Przyjmowane przez xx i yy oznaczenia to:
• U – nieekranowane (ang. unshielded)
• F – ekranowane folią (ang. foiled)
• S – ekranowane siatką (ang. shielded)
• SF – ekranowane folią i siatką
Rodzaje skrętki
Spotykane konstrukcje kabli
• U/UTP (dawniej UTP) – skrętka nieekranowana
• F/UTP (dawniej FTP) – skrętka foliowana
• U/FTP – skrętka z każdą parą w osobnym ekranie z folii.
• F/FTP – skrętka z każdą parą w osobnym ekranie z folii
dodatkowo w ekranie z folii
• SF/UTP (dawniej STP) – skrętka ekranowana folią i
siatką
• S/FTP (dawniej SFTP) – skrętka z każdą parą foliowaną
dodatkowo w ekranie z siatki
• SF/FTP (dawniej S-STP) – skrętka z każdą parą
foliowaną dodatkowo w ekranie z folii i siatki
Rodzaje skrętki
• nieekranowana (U/UTP) 4-parowa o
różnej długości skręcenia
Rodzaje skrętki
• ekranowana folią (F/UTP) 4-parowa
Media transmisyjne
Kable UTP
• Skrętka 4-pary, CAT5-UTP - linka
• śr. żyły wew. [ mm]: 0.60
• śr. zewnętrzna [ mm]: 5.55
• ciężar [kg/1km] 35
• Tłumienność [db/100m] dla f=100MHz : 27.5
Media transmisyjne
Kable UTP
• kabel wykonany ze skręconych, nieekranowanych
przewodów
• skręcanie przewodów ze splotem 1 zwój na 16-10 cm
chroni transmisję przed oddziaływaniem (interferencją)
otoczenia.
Media transmisyjne
Kable UTP
• skrętkę powszechnie stosuje się w sieciach
telefonicznych i komputerowych.
• przy przesyłaniu sygnałów cyfrowych za pomocą
skrętki UTP uzyskuje się przepływności do 100 Mb/s
(kategoria 5), a takie1000 Mb/s technologii Gigabit
Ethernet.
Kabel skrętka 10BaseT
-
skrętka nieekranowana (UTP – Unshielded Twisted-pair)
Media transmisyjne
Kable FTP
• Skrętka 4-pary, ekranowana CAT5-FTP – drut/linka
• śr. żyły wew. [ mm]: 0.51/0.48
• śr. zewnętrzna [ mm]: 6.00 /5.40
• ciężar [kg/1km] 42/33
• Tłumienność [db/100m] dla f=100MHz : 22/27.5
Media transmisyjne
Kable FTP (ang. Foiled Twisted Pair) skrętka foliowana
• skrętka ekranowaną za pomoca folii z przewodem
uziemiającym.
• przeznaczona główne do budowy sieci
komputerowych (Ethernet, Token Ring) o długości
nawet kilku kilometrów.
Media transmisyjne
Kable FTP (ang. Foiled Twisted Pair) skrętka
foliowana
• stosowana również na krótszych dystansach
w sieciach standardu Gigabit Etrernet (1 Gb/s)
z wykorzystaniem wszystkich czterech par
okablowania miedzianego piątej kategorii.
Kabel skrętka 10BaseT
- skrętka foliowana (FTP – Foil Twisted-pair) zwany tez
ScTP
Kabel skrętka 10BaseT
W użyciu są trzy rodzaje skrętki:
- skrętka ekranowana (STP – Shielded Twisted-pair)
Media transmisyjne
Wtyk 8P8C (RJ-45)
klips
Końcówki skrętki 8P8C (RJ-45)
Krosowany
Prosty
Wykorzystywane
są przewody
zielony,
pomarańczowy,
biało – zielony,
biało –
pomarańczowy.
Media transmisyjne
Wtyk 8P8C (RJ-45)
• TIA/EIA 568B – zalecana przez MOLEX
• TIA/EIA 568A
568a----568b =
„k r o s”
Media transmisyjne
Kable krosowe
Kabel skrętka
Zalety skrętki:
- jest najtańszym medium transmisji (jeśli chodzi o cenę metra,
bez uwzględniania dodatkowych urządzeń),
- wysoka prędkość transmisji (do 1000Gb/s),
- łatwe diagnozowanie uszkodzeń,
- łatwa instalacja,
- odporność na poważne awarie (przerwanie kabla
unieruchamia najczęściej tylko jeden komputer),
- jest akceptowana przez wiele rodzajów sieci,
Wady skrętki:
- niższa długość odcinka kabla niż w innych mediach
stosowanych w Ethernecie,
- mała odporność na zakłócenia (skrętki nie ekranowanej),
- niska odporność na uszkodzenia mechaniczne – konieczne
jest instalowanie specjalnych listew naściennych itp.
Kabel skrętka
Współpracujące topologie:
10Mb, 100Mb i 1Gb Ethernet, FDDI, ATM
Maksymalna długość kabla: 100 m
Dla szybkości 100Mb/s istnieją dwa różne media:
• 100Base-TX - skrętka kategorii 5, wykorzystane 2 pary (tak
jak w 10Base-T).
100Base-T4 - skrętka kategorii 5, wykorzystane 4 pary.
Dla szybkości 1000Mb/s została przewidziana również skrętka
kategorii 5 wykorzystująca wszystkie 4 pary.
W przypadku wykorzystania skrętki w środowiskach o dużych
szumach elektromagnetycznych, stosuje się ekranowany kabel
skręcany (STP). Zbudowany jest on z czterech skręcanych ze
sobą par przewodów miedzianych, otoczonych ekranującą
siatką lub folią i umieszczonych w izolacyjnej osłonie.
Kabel skrętka
1000Base-T – standard sieci Ethernet o przepływności
1 Gb/s. Oparta na nim sieć wykorzystuje jako medium
skrętkę miedzianą UTP co najmniej Cat5 zakończonej
złączem RJ-45, a jej zasięg wynosi 100 m.
1000Base-T wykorzystuje wszystkie 4 pary skrętki,
jednocześnie nadając i odbierając sygnał na każdej
parze, dzięki czemu możliwy jest full-duplex w obrębie
jednej pary, tzw. dual-duplex.
W celu osiągnięcia tak wysokiej przepływności
zastosowano czterowymiarowe kodowanie 4D-PAM5.
Kategorie skrętki wg europejskiej
normy EN 50171:
• klasa A – realizacja usług telefonicznych z pasmem częstotliwości
do 100 kHz;
• klasa B – okablowanie dla aplikacji głosowych i usług terminalowych
z pasmem częstotliwości do 4 MHz;
• klasa C (kategoria 3) – obejmuje typowe techniki sieci LAN
wykorzystujące pasmo częstotliwości do 16 MHz
• klasa D (kategoria 5) – dla szybkich sieci lokalnych, obejmuje
aplikacje wykorzystujące pasmo częstotliwości do 100 MHz;
• klasa E (kategoria 6) – rozszerzenie ISO/IEC 11801/TlA
wprowadzone w 1999, obejmuje okablowanie, którego wymagania
pasma są do częstotliwości 250 MHz (przepustowość rzędu 200
Mb/s). Przewiduje ono implementację Gigabit Ethernetu (4x 250
MHz = 1 GHz) i transmisji ATM 622 Mb/s;
Kategorie skrętki wg europejskiej
normy EN 50171:
• klasa EA (kategoria 6A) – wprowadzona wraz z klasą FA przez
ISO/IEC 11801 2002:2 Poprawka 1. Obejmuje pasmo do
częstotliwości 500 MHz;
• klasa F (kategoria 7) – opisana w ISO/IEC 11801 2002:2. Możliwa
jest realizacja aplikacji wykorzystujących pasmo do 600 MHz.
Różni się ona od poprzednich klas stosowaniem kabli typu S/FTP
(każda para w ekranie plus ekran obejmujący cztery pary) łączonych
ekranowanymi złączami. Dla tej klasy okablowania jest możliwa
realizacja systemów transmisji danych z prędkościami
przekraczającymi 1 Gb/s;
• klasa FA (kategoria 7A) – wprowadzona przez ISO/IEC 11801
2002:2 Poprawka 1. Obejmuje pasmo do częstotliwości 1000 MHz;
Okablowanie – światłowód (1/2)
medium stosowanym do transmisji danych w sieciach LAN jest
światłowód (Fiber Optic Cable). Początki stosowania światłowodu
w sieciach Ethernet sięgają roku 1993. Jest on stosowany jako
rdzeń sieci ze względu na bardzo duży zasięg oraz bardzo dużą
maksymalną przepustowość.
Jego wadą jest cena.
Światłowód jest wykonany ze
szkła kwarcowego, składa się
z rdzenia (złożonego z
jednego lub wielu włókien),
okrywającego go płaszcza
oraz warstwy ochronnej.
Okablowanie – światłowód (2/2)
Transmisja światłowodowa polega
na przepuszczeniu przez szklane
włókno wiązki światła generowanej
przez diodę lub laser. Wiązka ta to
zakodowana informacja binarna,
rozkodowywana następnie przez
fotodekoder na końcu kabla.
Światłowód w przeciwieństwie do
kabli miedzianych, nie wytwarza
pola elektromagnetycznego, co
uniemożliwia podsłuch transmisji.
Media transmisyjne
Światłowód
• do transmisji danych wykorzystywana jest
odpowiednio modulowana wiązka światła
(zapobiega zniekształceniom sygnału),
• możliwa jest teoretyczna transmisja
danych do 3 Tb/s, a przepływ danych jest
zabezpieczony przed niepowołanym
dostępem (nie emitują zewnętrznego pola
elektromagnetycznego)
Światłowód
Budowa światłowodu
1.Włókno optyczne, złożone z dwóch rodzajów szkła o różnych
współczynnikach załamania (Refraction Index):
- cześć środkowa – rdzeń (Core), najczęściej o średnicy 62,5 um
(rzadziej 50um)
- część zewnętrzną – płaszcz zewnętrzny (Cladding), o średnicy
125 um;
2. Warstwa akrylowa
3. Tuba – izolacja o średnicy 900 um.
4. Oplot kewlarowy.
W
łó
k
n
a
w
z
m
a
c
n
ia
ą
j
c
e
P
a
ł
s
z
c
z
5. Izolacja zewnętrzna.
R
d
z
e
K
o
s
z
u
k
l
a
z
e
w
n
ę
trz
n
a
Światłowód
Stosowane typy światłowodów:
Jednomodalny Single Mode Fibers (SMF) – nazywany jest także
osiowym, ponieważ światło wędruje po osi kabla.
Do 10 Gb/s. Głównie do sieci WAN.
Wielomodalny MMF (multi-mode optical fibers) – fale światła wchodzą
do szklanego kanału pod różnymi kątami i nie wędrują osiowo, co
oznacza, że stale odbijają się od ścian szklanej rurki.
Głównie sieci LAN.
Media transmisyjne
Światłowód jednomodowy
• mała średnica rdzenia (4-10 mm) ogranicza możliwość
jednoczesnego wprowadzenia do wnętrza włókna
tylko pojedynczej wiązki światła.
• sygnał wyjściowy charakteryzuje się niemal
identycznym natężeniem impulsu optycznego oraz
zbliżonym do wejściowego rozkładem natężenia pola
optycznego.
Media transmisyjne
Światłowód wielomodowy skokowy
• pozwala na jednoczesny przesył kilku pakietów
danych (wiązek światła).
• w rdzeniu o średnicy 50-1000 mm ze względu na
występowanie niekorzystnego zjawiska dyspersji,
sygnał wejściowy ulega rozmyciu na wyjściu, a im
dłuższy dystans ma światło do pokonania tym
zaburzenie sygnału jest większe.
Media transmisyjne
Światłowód wielomodowy gradientowy
• Aby zminimalizować rozmycie impulsu wyjściowego,
stosuje się czasem światłowody wielomodowe z
gradientowym współczynnikiem załamania światła.
Standardy transmisji
światłowodowych
• Transmisja za pomocą światłowodu wymaga najczęściej,
przynajmniej dwóch kabli. Jeden do transmisji a drugi do
odbierania danych.
Do standardowej karty sieciowej podłącza się je poprzez
konwerter nośników, do którego z jednej strony dochodzą oba
połączenia światłowodu, a do drugiej gniazdo RJ-45 (dawniej
częściej spotykane AUI – wtedy to urządzenie nazywa się
transceiver). Najczęściej w tej technologii używa się kabla
wielomodowego MMF (multi-mode fiber).
Transmisja typu full-duplex, w trybie tym możliwe są połączenia
dłuższe niż 2000 m, ponieważ nie grają w tym momencie roli
ograniczenia standardu CSMA/CD związane ze szczeliną
czasową. Przy zastosowanych dobrej jakości światłowodach
i transceiverach możliwe jest nawet osiągnięcie 5 km.
Standard 10Base-FL jest idealny do połączeń pomiędzy
oddalonymi od siebie budynkami danej firmy.
Połączenia takie są zupełnie odporne na zakłócenia
elektromagnetyczne.
Standardy transmisji
światłowodowych
• 10Base-FL – transmisja 10Mb/s.
• 100Base-FX – transmisja 100Mb/s.
• 1000Base-LX – transmisja 1000Mb/s,
laser długofalowy – ok. 1300nm
• 1000Base-SX – transmisja 1000Mb/s,
laser krótkofalowy – ok. 850nm
Standardy transmisji optycznej
Standardy transmisji optycznej
Standard wersji Ethernetu zawiera trzy podstawowe składowe
świadczące o rodzaju transmisji:
• 100, 1000, 10G – szybkość transmisji
Base – metoda sygnalizacji (słowo „Base” informuje, że podczas
transmisji zostaje wykorzystana cała szerokość pasma medium
transmisyjnego;
Oznaczenia literowe – medium/zasięg
• F – światłowód
• T – skrętka nieekranowana;
• X – transmisja po jednej parze w każdą stronę;
• S – długość fali (850 nm) w światłowodzie wielomodowym;
• L – długość fali (1310 nm) w światłowodzie jednomodowym lub/i
wielomodowym;
• E – długość fali (1550 nm) w światłowodzie jednomodowym;
• 4 – transmisja w technice WDM na czterech długościach fali w
pojedynczej parze kabli światłowodowych;
• R – kodowanie 66B w technice 10 Gb/s;
Łączniki światłowodowe.
Media transmisyjne
Gniazda...listwy
Listwy montażowe
patchpanele
Media transmisyjne
Rama
montażowa
Szafa
montażowa
Sieci bezprzewodowe
Jak pracuje sieć bezprzewodowa
Sieć bezprzewodowa używa fal elektromagnetycznych (radiowych
lub podczerwonych) do przesyłania informacji z jednego punktu
do drugiego bez użycia medium fizycznego.
Transmitowane dane są nakładane na nośnik radiowy tak aby
mogły być dokładnie odczytane w punkcie odbioru.
Wiele radiowych nośników może współistnieć w tym samym
miejscu o tym samym czasie bez wzajemnej interferencji, jeśli
fale radiowe są transmitowane na różnych częstotliwościach.
W celu odczytania danych, odbiornik radiowy dostraja się do jednej
częstotliwości i odrzuca wszystkie pozostałe.
Sieci bezprzewodowe
W typowej konfiguracji bezprzewodowej, urządzenie
nadawczo/odbiorcze, zwane punktem dostępowym,
łączy się z siecią kablową z użyciem standardowego
okablowania.
Punkt dostępowy odbiera, buforuje i transmituje dane
pomiędzy siecią bezprzewodową i siecią kablową.
Pojedynczy punkt dostępowy może obsługiwać małą
grupę użytkowników i może funkcjonować w zasięgu
od 50 do 30 000 metrów.
Sieci bezprzewodowe
Użytkownicy korzystają z sieci bezprzewodowej za
pomocą bezprzewodowych kart sieciowych, które
występują jako:
• karty PC Card w komputerach przenośnych
i podręcznych,
• karty sieciowe WLAN
• zintegrowane urządzenia w komputerach
podręcznych.
Karty bezprzewodowe ustanawiają interfejs pomiędzy
systemem sieciowym klienta a falami radiowymi
poprzez antenę.
Natura połączenia radiowego jest "przeźroczysta"
dla sieciowego systemu operacyjnego.
Konfiguracje
Opcja ta pozwala na dołączenie kilku WAPów do sieci strukturalnej, których zadaniem
jest pozwolić na dostęp do sieci
użytkownikom z kartami bezprzewodowymi.
Wystepuje automatyczne przełączenie użytkownika zalogowanego
do sieci z jednego punktu dostępowego do drugiego w momencie
przemieszczania się użytkownika bez potrzeby przelogowywania
się. (roaming)
Konfiguracje
Pozwala połączyć bezpośrednio dwa niezależne komputery lub dwie sieci
komputerowe ze sobą (np. te które znajdują się w sąsiednich budynkach
lub już istniejące sieci osiedlowe)
Konfiguracje
Jest to tzw. sieć tymczasowa – nie posiadająca elementów stałych,
zazwyczaj składająca się z pewnej liczby komputerów przenośnych,
które mogą wymieniać między sobą informacje.
Sieci takie buduje się zazwyczaj np. na potrzeby konferencji.
Urządzenia
Karta sieciowa bezprzewodowa
bezprzewodowa karta sieciowa ze
złączem PCI.
Zasięg dla anten
wbudowanych
300m
Transfer danych
11, 5.5, 2, 1Mbps
Norma 802.11
Norma 802.11 została zatwierdzona przez IEEE
we wrześniu 1999. Zapewnia ona transmisje do
11 Mb/s w pasmie 2,4 MHz. Podobnie jak w
innych systemach bezprzewodowych autorzy
zdefiniowali tylko dwie najniższe warstwy
odpowiadające OSI: fizyczną i łącza wraz z
podwarstwą MAC.
W normie tej zdefiniowano również dwa podstawowe składniki: komputer osobisty lub
notebook wraz z kartą sieciową oraz punkt dostępu - AP (Access Point), który funkcjonuje
jak most między bezprzewodowymi stacjami lub między stacjami a systemem
dystrybucyjnym, czyli siecią przewodową.
Dwiema najważniejszymi funkcjami podwarstwy MAC są: CRC (Cyclic Redundancy Check) i
fragmentacja pakietów. Dzięki tej drugiej funkcji duże pakiety mogą być wysyłane w mniejszych
fragmentach. Ma to dwie zalety. Pierwsza polega na zredukowaniu retransmisji pakietów prawdopodobieństwo uszkodzenia pakietu wzrasta wraz ze wzrostem jego długości.
Druga korzyść: w razie błędu węzeł musi dokonać retransmisji tylko niewielkiego fragmentu
całości, co jest dużo szybsze.
Urządzenia
Punkt dostępowy
WAP (Wireless Access Point)
• pracuje w paśmie 2.4GHz
• transfer do 11Mbps, CSMA/CA
• zasięg do 260 metrów (dla anten
wbudowanych)
• łatwa konfiguracja zdalna przez
przeglądarkę www, oprogramowanie
lub telnet
• bezpieczeństwo zapewnia wbudowany
klucz kodowania transmisji danych
Urządzenia
Antena dookólna
Częstotliwość pracy 2400÷2500 MHz
Polaryzacja pionowa
Kąt promieniowania w płaszczyźnie poziomej 360°
Kąt promieniowania w płaszczyźnie pionowej 4°
Urządzenia
Antena kierunkowa (paraboliczna)
Częstotliwość pracy 2400÷2500 MHz
Kąt promieniowania w płaszczyźnie poziomej 8°
Kąt promieniowania w płaszczyźnie pionowej 10°
Wymiary czasza 850x850mm
Odporność na wiatr 180 km/h
Zagrożenia przy używaniu
przewodów i obcinaczy do kabli
• OSTRZEŻENIE: Podczas pracy z kablami, zawsze noś
okulary ochronne. Nigdy nie dotykaj końcówek
wszelkiego rodzaju kabli bezpośrednio ręką.
• Zagrożenia podczas pracy z kablami miedzianymi
Kable miedziane mogą być również niebezpieczne dla
obsługi. Podczas cięcia miedzianego kabla, małe
odłamki miedzi mogą nakłuć lub przeciąć skórę.
Małe kawałki podczas cięcia mogą często wyskoczyć w
powietrze.
Pamiętaj, aby zawsze nosić okulary ochronne podczas
cięcia wszelkiego rodzaju kabli.
Zagrożenia przy używaniu
przewodów i obcinaczy do kabli
• Tnące i nacinające narzędzia użyte do naprawy lub
zakończenia kabli miedzianych mogą być
niebezpieczne, jeżeli nie są wykorzystywane
prawidłowo.
Zapoznaj się z dokumentacją, która jest dołączona do
narzędzi.
Nabierz praktyki na kawałku kabla i poproś
doświadczonego instalatora o pomoc jeśli jej
potrzebujesz.
Pamiętaj, że miedziany kabel prowadzi prąd elektryczny.
Usterka wyposażenia, elektryczności statyczna lub
piorun może wywołać skok energii nawet jeśli kabel jest
odłączony. W razie wątpliwości należy sprawdzić kabel
podczas pracy, przy użyciu prostego woltomierza, przed
dotknięciem go.
Koniec