Prądy wirowe Hamulce wiroprądowe w odróżnieniu do ciernych wyróżniają się następującymi cechami: + prostota konstrukcji + brak elementów ciernych, zużywających się podczas eksploatacji + niewielkie koszty utrzymania i eksploatacji + długa żywotność + bezawaryjność - siła hamująca zależy od prędkości względnej elementów wykonawczych (tarczą hamulca, a tarczą magnetyczną) - duża ilość wydzielanego ciepła - niewielka siła hamowania w odniesieniu do wielkości hamulca - konieczność stosowania chłodzenia przy obrotach powyżej 1000 Ich zasada działania opiera się na wykorzystaniu prawa Lorentza Hamulec elektrowirowy[edytuj] http://tridelta.pl/download/hamulce.pdf http://tridelta.pl/download/sprzegla.pdf - katalog hamulców wiroprądowych Hamulec elektrowirowy, wiroprądowy – jest jednym z podstawowych rodzajów hamulców silnikowych stosowanych obecnie na stanowiskach badawczych. Budowa[edytuj | edytuj kod] Najważniejszymi jego elementami są wirnik zębaty ułożyskowana obudowa cewki magnetyczne kanały wodne stojan hamulca Zasada działania[edytuj | edytuj kod] Hamulec jest połączony z silnikiem za pomocą wału ze sprzęgłem najczęściej automatycznym, zabezpieczającym przed przeciążeniami. Cewka zainstalowana w obudowie wytwarza pole magnetyczne, którego wartość można regulować ze stanowiska kontrolnego. Wirnik wykonany w postaci koła z zębami z materiału ferromagnetycznego obraca się z prędkością obrotową taką jak silnik. Prędkość obrotowa jest odczytywana za pomocą czujnika (np. hallotronowego). Moment hamujący wytwarzany jest przez oddziaływanie pola magnetycznego na zęby wirnika. Procesowi temu towarzyszy powstawanie dużych ilości ciepła, które odprowadza obieg wody. Moment odbierany silnikowi przekazywany jest na obudowę, która będąc ułożyskowana naciska na czujnik będący odsunięty od osi o znaną odległość. Układ kontrolny podaje wielkość momentu hamującego mnożąc siłę działającą na czujnik przez jego odsunięcie od osi. https://pl.wikipedia.org/wiki/Hamulec_elektrowirowy
