Organizacje_miedzynarodowe_

advertisement
Organizacje
międzynarodowe
– Rada Europy,
NATO
Spis treści
1.
2.
-
Rada Europy
geneza i rozwój
cele i zadania
główne organy
zasady członkowstwa
działalność Rady Europy
Organizacja Paktu Północnoatlantyckiego
geneza i rozwój
cele i zadania
najważniejsze organy
operacje pokojowe NATO
struktura sił NATO
Geneza i rozwój Rady Europy
• Rada Europy została powołana po II wojnie światowej w celu obrony praw
człowieka. Przyczyną jej powstania była obawa przed wybuchem kolejnej wojny oraz
agresją ze strony ZSRR,
•w 1949 r. w Londynie przedstawicie 10 państw zachodnioeuropejskich (Wielkiej
Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Luksemburga, Irlandii, Danii, Norwegii, Szwecji i
Włoch) podpisali traktat o powołaniu Rady Europy, która miała być forum
współpracy państw. Siedzibą organizacji został Strasburg,
• w kolejnych latach do organizacji przystąpiła większość państw Europy Zachodniej,
• po upadku imperium radzieckiego do Rady przystąpiły państwa Europy Środkowo –
Wschodniej. Obecnie do organizacji należy większość państw europejskich,
• w II połowie lat 50 – tych w związku z powstaniem EWG jej rola zmalała, aby
przywrócić dawną pozycję, Rada znacznie ograniczyła obszar swoich zainteresowań i
skupiła się na ochronie demokracji i praw człowieka.
Cele i zadania Rady Europy
Do zadań Rady Europy należą:
• ochrona praw człowieka, wspieranie
demokracji i rządów prawa,
• wspieranie rozwoju tożsamości
kulturowej i różnorodności w Europie,
• rozwiązywanie problemów społecznych,
walka z nietolerancją i dyskryminacją,
• ochrona środowiska,
• umacnianie demokracji przez popieranie
reform politycznych i konstytucyjnych.
Państwa członkowskie oraz obserwatorzy Rady
Europy.
Legenda : ciemnozielony - członkowie
pierwotni,
• jasno zielony - członkowie wtórni,
• żółty - obserwatorzy w Zgromadzeniu
Parlamentarnym,
• pomarańczowy - obserwatorzy w Komitecie
Ministrów,
• czerwony - Białoruś, jedyne państwo
europejskie wykluczone z Rady Europy.
Główne organy Rady Europy
Komitet Ministrów składa się z ministrów spraw zagranicznych państw członkowskich.
Zbiera się najczęściej dwa razy w roku. Komitet jest głównym organem decyzyjnym
Rady Europy. Stoi na straży podstawowych wartości i czuwa nad przestrzeganiem
zobowiązań przyjętych przez państwa członkowskie.
Zgromadzenie Parlamentarne, to organ w
którym zasiadają przedstawiciele państw
członkowskich wyznaczeni przez rządy lub
parlamenty narodowe. Liczba przedstawicieli
danego kraju jest uzależniona od liczby jego
mieszkańców. Do uprawnień Zgromadzenia
należy wydawanie zaleceń dotyczących
wszystkich spraw, którymi zajmuje się Komitet,
uchwalanie rezolucji skierowanych do rządów
poszczególnych krajów oraz wybór Sekretarza
Generalnego.
Flaga Rady Europy
Główne organy Rady Europy
Kongres Władz lokalnych i Terytorialnych składa się
z przedstawicieli samorządów terytorialnych różnych
krajów. Ich liczba odpowiada liczbie
parlamentarzystów, reprezentujących poszczególne
kraje. Do zadań kongresu należy m.in. wspieranie
rozwoju samorządów terytorialnych oraz rozwijanie
współpracy między regionami.
Sekretariat to organ, który pełni funkcje
administracyjne i pomocnicze w stosunku do Rady
i Zgromadzenia. Na jego czele stoi Sekretarz
Generalny mianowany przez Zgromadzenie na
wniosek Komitetu.
Flaga Belgii
Zasady członkowstwa
• Członkiem organizacji może być tylko państwo, które jest demokratycznym
państwem prawa i przestrzega praw człowieka,
• decyzję o przyjęciu, zawieszeniu członkowstwa lub wykluczeniu państwa z Rady
Europy podejmuje Komitet Ministrów. Wykluczenie może nastąpić w wypadku, gdy
dane państwo nie przestrzega praw człowieka lub odeszło od zasady państwa prawa.
Każde państwo może podjąć decyzję o wystąpieniu z organizacji,
• państwa członkowskie są zobowiązane do
przestrzegania wymogów statutowych wszystkich
konwencji, których są sygnatariuszami (w
szczególności Europejskiej Konwencji o Ochronie
Praw Człowieka), oraz zasad i wartości
wypracowanych przez organizację,
• oprócz pełnowartościowych członków Rada
Europy przewiduje udział państw w jej pracach
jako członków stowarzyszonych, obserwatorów lub
gości specjalnych.
Flaga Danii
Działalność Rady Europy
• Wspieranie demokracji
Rada Europy przyjęła szereg konwencji, które mają zagwarantować standardy
demokratyczne we wszystkich krajach europejskich. W latach 90 – tych XX w. odegrała
ważną rolę we wspieraniu przemian demokratycznych w państwach
postkomunistycznych. Duże znaczenie miał uruchomiony w 1990 roku program
Demostenes, w ramach którego przekazywano państwom postkomunistycznym
doświadczenia co do funkcjonowania demokracji i gotowe rozwiązania opracowane
przez grupę ekspertów.
• Współpraca prawna
Rada Europy wspiera modernizację
ustawodawstwa państw członkowskich w
duchu demokratyczny i poszanowania
praw człowieka. Działa na rzecz
podnoszenia skuteczności wymiaru
sprawiedliwości oraz wspiera
poszukiwanie rozwiązań problemów
etycznych związanych z rozwojem nauki.
Flaga Danii
Działalność Rady Europy
• Ochrona zdrowia
Rada uchwaliła kilkanaście konwencji dotyczących m.in. walki z narkomanią, standardów
leków itp. Jedną z ciekawszych inicjatyw było utworzenie wspólnie z Czerwonym Krzyżem
Europejskiego Banku Krwi, w którym są przechowywane rzadkie grupy krwi.
• Edukacja
Rada Europy działa m.in. na rzecz
upowszechniania znajomości języków obcych
(2001 r. był Rokiem Znajomości Języków ),
organizuje wymianę uczniów w różnych
państwach (Europejski Program Wymiany
Uczniów Szkół Średnich).
Flaga Holandii
Działalność Rady Europy
• Rozwiązywanie problemów społecznych
Do problemów, którym Rada Europy poświęca szczególną uwagę, należą zwiększenie
zatrudnienia, zapewnienie pracownikom właściwego poziomu ochrony (konwencja o
zabezpieczeniu społecznym), walka z wykluczeniem społecznym i promowanie
zatrudnienia.
• Ochrona środowiska
Do najważniejszych inicjatyw w tej dziedzinie
należy przyjęcie Konwencji o ochronie gatunków
dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk,
powołanie centrum informacji i dokumentacji w
zakresie ochrony przyrody (Naturopata),
Strategia Zróżnicowania Biologicznego i
Krajobrazowego mająca przeciwdziałać
degradacji środowiska w Europie i chronić jego
różnorodność.
Budynek Rady Europy w Strasburgu we Francji
Geneza i rozwój NATO
NATO powstało kilka lat po II wojnie światowej. Główną przyczyną jego utworzenia była
obawa państw Europy Zachodniej przed agresją ze strony Związku Radzieckiego.
W 1949 roku w Waszyngtonie 10 państw Europy Zachodniej oraz Kanada i Stany
Zjednoczone podpisały Traktat Północnoatlantycki.
Początkowo siedziba organizacji mieściła się w Paryżu, jednak po wycofaniu się Francji w
1967 roku siedzibę przeniesiono do Brukseli.
Po zakończeniu zimnej wojny i rozpadzie
Związku Radzieckiego nastąpiło
rozszerzenie NATO na wschód i do Paktu
dołączyły państwa uzależnione przed 1989
rokiem od ZSRR (w tym Polska) oraz
państwa bałtyckie.
Flaga NATO
Geneza i rozwój NATO
Układ podpisało 12 państw: Belgia, Dania, Francja, Holandia, Islandia, Luksemburg,
Norwegia, Portugalia, Wielka Brytania, Włochy, a także Kanada i Stany Zjednoczone.
18 lutego 1952 do Paktu przystąpiły Grecja i Turcja, 5 maja 1955 przyjęto RFN, natomiast
w 1982 Hiszpanię. W lipcu 1966 Francja opuściła wojskowe struktury Paktu, pozostając
jedynie w strukturach politycznych. Grecja wycofała się ze struktur wojskowych po
kryzysie cypryjskim w 1974, powróciła jednak do nich w 1980.
W 1997 Pakt zaprosił Czechy, Polskę i Węgry do negocjacji mających na celu przyjęcie
ich w poczet członków NATO. Państwa te zostały członkami NATO 12 marca 1999.
5 listopada 1998 ministrowie obrony Polski, Niemiec i Danii: J. Onyszkiewicz, V. Rühe i
H. Haekkerup, podpisali konwencję o utworzeniu Międzynarodowego Korpusu
Północno-Wschodniego NATO, z kwaterą główną w Szczecinie. Korpus rozpoczął
działalność po przyjęciu Polski do NATO, w jego skład wchodzą: polska 12 Szczecińska
Dywizja Zmechanizowana, niemiecka 14 Dywizja Grenadierów Pancernych i duńska
Dywizja Zmechanizowana.
Cele i zadania NATO
Do zadań NATO należy:
• współpraca i rozwijanie przyjaznych stosunków
międzynarodowych,
• rozwiązywanie sporów międzynarodowych
metodami pokojowymi,
• wzajemna pomoc, w tym wojskowa, w razie
napaści na którekolwiek z państw członkowskich
(napaść zbrojna na jednego z członków jest
traktowana jako napaść na wszystkie państwa),
• wzmacnianie potencjału obronnego państw
członkowskich,
• koordynacja polityki wojskowej i obronnej
państw członkowskich.
Amerykańscy i Brytyjscy żołnierze podczas
potrolu w Sangin District obszar prowincji
Helmand, 10 kwietnia 2007
Najważniejsze organy NATO
Rada Północnoatlantycka to główny organ NATO złożony ze stałych przedstawicieli
państw członkowskich oraz sekretarza Generalnego Paktu.
W takim składzie Rada spotyka się zwykle raz w tygodniu. Natomiast co najmniej dwa
razy w roku są organizowane spotkania w składzie ministrów obrony państw
członkowskich, a w wypadku konieczności podejmowania szczególnie istotnych decyzji –
szefów państw.
Rada podejmuje wszystkie najważniejsze
decyzje dotyczące sojuszu, które zapadają
jednomyślnie (np. konsultacje polityczne
pomiędzy członkami, wyznaczanie
dyrektyw dla władz wojskowych, obronę
cywilną, ustalanie wysiłku zbrojeniowego
państw członkowskich).
Spotkanie na szczycie NATO
Najważniejsze organy NATO
Najwyższym organem wojskowym jest Komitet Wojskowy, w skład którego wchodzą
szefowie sztabów wszystkich państw członkowskich oprócz Islandii. Uchwały
organów kolegialnych wymagają jednomyślności. Obszar strategiczny dzieli się na
trzy dowództwa:
• Europy – SACEUR, z siedzibą w Brukseli,
• Oceanu Atlantyckiego – SACLANT, z siedzibą w Norfolk (Stany Zjednoczone),
• i kanału La Manche – CHANCOM, z siedzibą w Portsmouth (Wielka Brytania), oraz
jedną strategiczną Grupę Regionalną Kanada – Stany Zjednoczone.
Komitet koordynuje działania paktu w kwestiach
militarnych. Jest podporządkowany Radzie.
Pierwszą samodzielną akcją zbrojną NATO była
interwencja w Kosowie (24 marzec 1999 – 10
czerwiec 1999).
Żołnierze 1 kompanii Zgrupowania
Bojowego B strzegą reaktywowanego
mostu na drodze A1
Najważniejsze organy NATO
Komitet Planowania Obrony opracowuje wytyczne
dotyczące polityki wojskowej NATO (wielkość wydatków,
liczebność sił zbrojnych). Składa się ze stałych
przedstawicieli państw członkowskich z wyjątkiem Francji.
Grupa Planowania Nuklearnego to forum konsultacyjne
w sporach dotyczących broni jądrowej (jej zabezpieczenie,
rozmieszczanie, kontrola zbrojeń itp.).
Sekretarz generalny jest wybierany przez Radę na 4 –
letnią kadencję. Do jego zadań należy prowadzenie obrad
najważniejszych organów Paktu, wykonywanie ich uchwał,
a także reprezentowanie Paktu na arenie
międzynarodowej i koordynowanie współpracy państw
członkowskich.
Anders Fogh Rasmussen
Obecny Sekretazr Generalny NATO
Operacje pokojowe NATO
W 1991 roku NATO przyjęło Koncepcję Strategicznego Sojuszu, która przewidywała
możliwość uczestniczenia w operacjach pokojowych.
Najważniejszymi operacjami NATO były:
• Misja pokojowa IFOR w Bośni i
Hercegowinie, prowadzona między 20
grudnia 1995 a 20 grudnia 1996.
Flaga NATO powiewająca obok flagi Polski na masztach
polskiej wyższej szkoły oficerskiej
Operacje pokojowe NATO
• Misja pokojowa SFOR w Bośni i Hercegowinie, prowadzona między 21 grudnia 1996 a
2 grudnia 2004.
• Kampania lotnicza przeciw Jugosławii od 24 marca do 10 czerwca 1999.
Obecność Kosovo Force (KFOR) w Kosowie od 12 czerwca 1999.
Operacje pokojowe NATO
• Zabezpieczenie Cieśniny Gibraltarskiej po 11 września 2001 w ramach
operacji Active Endeavour.
• Obecność Międzynarodowych Sił Wspierających Bezpieczeństwo (ISAF)
w Afganistanie od grudnia 2001.
• Wsparcie logistyczne Unii Afrykańskiej w Darfurze w 2005.
Struktura sił zbrojnych NATO
1. Siły reagowania – w ich skład wchodzą jednostki narodowe i międzynarodowe
wszystkich rodzajów wojsk. Dzielą się na siły natychmiastowego reagowania
utrzymywane w ciągłej gotowości bojowej (15 tys. żołnierzy) i siły szybkiego
reagowania (ok. 50 brygad).
2. Główne siły obrony – składają się z jednostek narodowych i międzynarodowych w
różnym stopniu gotowości bojowej. Łącznie tworzą one 7 korpusów złożonych z ok.
14 dywizji. Są podstawą struktury obronnej NATO, a ich użycie jest przewidziane w
wypadku długotrwałych konfliktów.
3. Siły wzmocnienia – są to jednostki pozostające w różnym stopniu gotowości, które
mogą być użyte w każdym regionie. W ich skład wchodzi kilka dywizji pancernych i
zmechanizowanych z USA i Wielkiej Brytanii.
Download