wyklad z medycyny sadowej 2

Wykład z medycyny sądowej nr III
10.03.09
Cd obrażenia, uszkodzenia
Art. 156 §1p.2
Ciężka choroba nieuleczalna-jaki stan jako taka choroba? Są to następstwa
urazu, nie rokują uleczenia za pomocą znanych i dostępnych metod, a w swym
przebiegu ma być zbliżona do kalectwa. Cechy ciężkiego kalectwa i niemożliwe
do wyleczenia. Np. pourazowy tętniak tętnicy głównej( zmiany w ścianie aorty,
stan zagrożenia życia, grozi pęknięciem, bardzo niebezpieczny dla zdrowia i
8
życia). Czemu jako nieuleczalny uznany?- bo obarczony bardzo dużym ryzykiem,
należy decyzja do poszkodowanego; nie wszystkie nadają się do zabiegu
chirurgicznego; zniekształcenia klatki piersiowej, które powodują znacznego
stopnia zaburzenia krążeniowo-oddechowe; ciężka niewydolność nerek czy
wątroby po zatruciach; ciężka padaczka pourazowa; encefalopatia pourazowa=
stany zaburzenia mózgu te dwie ostatnie związane z obrażeniami głowy.
„ciężka choroba długotrwała” mamy tu na myśli choroby obłożne, czyli takie,
które zmuszają do leżenia w łóżku, chory jest zdany na inne osoby. Te stany
patologiczne i długotrwałe, które ostatecznie ustępują, nie pozostawiając w ogóle
lub minimalnie trwałe następstwa. Ma być ciężka, obłożna, zbliżona di kalectwa,
powinna trwać o koło pół roku(ogólny cenzus) zdarzają się i półtoramiesięczne i
też uznane są za takie. Np. stany neurologiczne i ortopedyczne, czyli następstwa
urazu głowy lub układu kostno-stawowego; złamania kości długich(dolne
kończyny) wymagające kilku operacji; ciężkie urazy mózgu, nerwów
obwodowych z późno cofającymi się następstwami, stłuczenie mózgu i niedowład
w następstwie tego z wyleczenia po rehabilitacji; złamanie kręgosłupa; rozległe
oparzenia dużej procentowo powierzchni ciała.
„choroba realnie zagrażająca życiu” stan ciężki, zagrażający życiu, zdarza się że
przemija bez pozostawiania jakiegokolwiek skutku. Np. mija w przedziale
czasowym, stanowi groźbę utraty życia poprzez zaburzenia czynności
podstawowych ważnych dla układu- ośrodkowego układu, układu krążenia i
układu oddechowego. W każdej chwili grozi zatrzymaniem układu i stąd
zagrożenie. W razie braku pomocy lekarskiej następuje nieuchronna śmierć.
Warunkiem „przyznania” że ta choroba powstała na skutek określonego urazu
jest to rzeczywiste i udokumentowane wystąpienie pourazowych zaburzeń
czynności ciągłych. Dane z dokumentacji lekarskiej. Np. rany kłute, postrzałowe,
postrzelenia, zranienia w okolice ważne dla życia, głównie głowa, szyja-pnia szyi.
Objawy wstrząsu to główny stan realnego zagrożenia życia znanych układów. Nie
9
ma skatalogowanych stanów pod dany artykuł, bo zawsze potrzeba fachowej
oceny. Np. krwotoki po uszkodzeniu dużych naczyń, jeśli wystąpiły zaburzenia w
pracy ważnych układów; wstrząs pourazowy; większość krwiaków
wewnątrzczaszkowych.
„trwała choroba psychiczna” ocena należy do psychiatrów. Ma to być następstwo
urazu, ważne by ustalić związek przyczynowo-skutkowy między urazem a
chorobą psychiczną, ma być trwała. Np. pourazowy zespół psychoorganiczny
zaburzeń w funkcjonowaniu mózgu, zmiany pod względem psychicznym,
problemy w komunikacji z innymi lub w ogóle niemożliwość.
Encefalopatia pourazowa, padaczka ciężka pourazowa – dlaczego one też i tu są
jako choroby ciężkie choroby nieuleczalne są zaliczane. Dlaczego jest
podciągnięta pod ciężką chorobę nieuleczalną? Dlatego że ze względów
społecznych ja do tej kategorii zaliczono.
„całkowita lub znacznie trwała niezdolność do pracy w zawodzie” utrata zdolności
do wykonywania pracy do której poszkodowany został przygotowany poprzez
uzyskanie kwalifikacji. „zawód” to nie może być coś co można szybko zmienić; to
muszą być specjalistyczne umiejętności, nie można szybko się przekwalifikować.
Np. nieznaczne ograniczenie wzroku lub słuchu u lotnika, utrata palca u chirurga
czy akordeonisty. Opiniowanie sądowo-lekarskie jest skutkowe, nie opisuje się
urazu, okoliczności, zdarzeń, a tylko opinia dotyczy skutku → następstwa danego
urazu to jakiś „uszczerbek” w czynności czy ciągłości to traktuje się jako skutek i
to się opiniuje. Ten skutek dostępny przy badaniu jest opiniowany.
„trwałe, istotne zeszpecenie lub zniekształcenie ciała” pourazowe zmiany, które
naruszają ogólnie pojęcie estetyki (zeszpecenie) bądź są z wyraźnym znacznym
odchyleniem od kształtu anatomicznego. To w dużej mierze ocenne.
Zeszpecenie → blizny od ran i oparzeń, ubytki np. nosa, ucha, warg; zaburzenia
w ruchach twarzy przy zaburzeniach na skutek porażeń nerwów. Zeszpecenia
mają dotyczyć zwyczajowo odkrytych części ciała. Wpływ czynnika mody- coraz
10
krócej, okolice ciała ważne dla psychiki to może być uznane za ciężki uszczerbek
na zdrowiu.
Art. 157
„naruszenie narządu ciała lub rozstrój zdrowia” - dochodzi wówczas gdy dojdzie
do dysfunkcji , zaburzeń w funkcjonowaniu ważnego dla życia obszaru ciała jako
organizmu.
„rozstrój zdrowia”- wówczas, kiedy dochodzi do zaburzeń organizmu jako całości
1. Całkowite, częściowe, przemijające, trwałe. Obszary ciała: narząd ruchu,
oddechowy, wzroku, żucia. Narząd ruchu → złamani, rozległe rany mięśni,
stłuczenia stawów. Układ oddechowy → niedrożność nosa po złamaniu
kości z przemieszczeniem odłamkowym, złamania żeber, stłuczenia klatki
piersiowej. Narząd wzroku → uszkodzenie częściowe, przemijające. Narząd
żucia → wybicie zęba, złamanie żuchwy, szczęki.
2. Zaburzenia odbierane jako ogólnoustrojowe dysfunkcje, nie są tożsame ze
wstrząsem, dużo lżejsze stany np. gorączka związana z ropieniem rany,
skok ciśnienia tętniczego krwi na skutek doznanego urazu, dreszcze
Art. 157§ 1 i § 2→ naruszenie czynności ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie
dłużej niż 7 dni i one są w §1 i mogą trwać dłużej niż 7 dni, a w § 2 tylko 7 dni.
Żeby wypowiedzieć się co do czasu „nie dłużej niż 7 dni”, „dłużej niż 7 dni”
należy zarządzić badanie w 7ym dniu na badanie kontrolne i wówczas skutki są
zakwalifikowane do dyspozycji „na powyżej” z § 1 lub „na poniżej” z §
11
2.
12