Artykuł

2008
poeta,
na
Herbert Zbigniew (1924-1998),
jeden z najważniejszych polskich
poetów
współczesnych,
dramatopisarz, eseista. Pochodził
ze Lwowa. W 1943 studiował na
konspiracyjnych
kursach
Uniwersytetu Jana Kazimierza we
Lwowie. Był żołnierzem Armii
Krajowej.
Ukończył
studia
prawnicze
i
ekonomiczne.
Debiutował w prasie 1948. W
latach stalinowskich pracował m.in.
jako
projektant
urządzeń
sanitarnych oraz przy wydobywaniu
torfu. W 1950 zadebiutował, jako
łamach Tygodnika Powszechnego.
W 1956 wydał pierwszy tomik poetycki Struna
światła. W latach 1965-1968 był członkiem
redakcji miesięcznika Poezja. W latach 60. i 70.
podróżował po świecie. W 1975 był sygnatariuszem
protestu
przeciw
zmianom
konstytucji
PRL
wzmacniającym m.in. rolę PZPR. Został członkiem
redakcji podziemnego pisma Zapis. Stał się
sztandarowym poetą polskiej opozycji. W latach
1986-1992
mieszkał
w
Paryżu,
gdzie
współpracował z Zeszytami Literackimi. Po
powrocie do Polski pisywał teksty publicystyczne
m.in.
do
Tygodnika
Solidarność.
W swojej poezji nawiązuje do antycznych korzeni
europejskiej tradycji kulturalnej i etycznej. Do
najsłynniejszych jego utworów należy cykl wierszy
(zamieszczonych w różnych tomikach) o panu
Cogito.
Twórczość:
zbiory
wierszy
następnie
Hermes,
pies i gwiazda (1957), Studium przedmiotu
(1961), Napis (1969), Pan Cogito (1974), 18
wierszy (1983), Raport z oblężonego miasta
(1983, Paryż), Arkusz (1984), Elegia na
odejście (1990, Paryż), Rovigo (1992), Epilog
burzy (1998), eseje Barbarzyńca w ogrodzie
(1962; słynny dziennik podróży m.in. po historii i
kulturze śródziemnomorskiej), Martwa natura z
wędzidłem (1993; refleksją nad malarstwem
niderlandzkim), Labirynt nad morzem (2000),
Król mrówek (2001; książka niedokończona,
opracowana przez R. Krynickiego na podstawie
zapisków autora; utwory osnute na motywach
mitologii greckiej), Węzeł gordyjski oraz inne
pisma
rozproszone
(2001),
dramaty
i
słuchowiska radiowe zebrane w tomie Dramaty
(1970).